ای پیک راستان خبر یار ما بگو / احوال گل به بلبل داستان سرا بگو
ما محرمان خلوت انسیم ، غم مخور / با یار آشنا سخن آشنا بگو
.
.
.
فاصله شیعیان از ما به اندازه گناهانشان است
حضرت مهدی (عج)
.
.
.
به تمنّای طلوع تو جهان چشم به راه / به امید قدمت کون و مکان چشم به راه
رخ زیبای تو را یاسمن آینه به دست / قد رعنای تو را سرو جوان چشم به راه
.
.
.
مسیر مسیح بهاران کجاست ؟ / صفا گستر لاله زاران کجاست ؟
رگ و ریشه لاله از هم گسست / گل اندیشه سربداران کجاست ؟
.
.
.
مرا با عشق خود درگیر کردی / به پایم با غمت زنجیر کردی
بدان دنیای بی تو هیچ باشد / دلم را از زمانه سیر کردی
تو با رفتن به پشت ابر ایّام / غروب جمعه را دلگیر کردی
.
.
.
ای کاش که یک دانه تسبیح تو بودم
تا دست کشی بر سر سودا زده من
(یا صاحب الزمان)
.
.
.
بوی عطر یاس دارد جمعه ها / وعده دیدار دارد جمعه ها
جمعه ها بر عاشقان ایینه است / وعده گاه عاشقان ادینه است
جمعه ها دل یاد دلبر می کند / نغمه یا بن الحسن سر می کند . .
.
.
.
می نویسم که شب تار، سحر می گردد / یک نفر مانده از این قوم، که برمی گردد
این دیده نیست، لایق دیدارِ رویِ تو / چشمی دگر بده ، که تماشا کنم تو را . . .
یا صاحب الزمان ادرکنی
.
.
.
بیا که لحظه لحظه ام انتظار می شود
دلم برای دیدنت بی قرار می شود
تمام هستی ام شده اسیر عشق پاک تو
بی تو هر لحظه دلم جریحه دار می شود . . .
.
.
.
کشتی نساز ای نوح طوفان نخواهد آمد / برشوره زار دلهاباران نخواهد آمد
رفتی کلاس اول این جمله راعوض کن / آن مرد تا نیاید باران نخواهد آمد . . .
أین معز الأولیاء و مذل الأعداء
.
.
.
ای چاره ی درخواستگان ادرکنی / ای مونس و یار بی کسان ادرکنی
من بی کسم و خسته و مهجور و ضعیف / یا حضرت صاحب الزمان ادرکنی . . .
.
.
.
پیامبر اکرم(ص) :
در دولت او مردم آنچنان در رفاه و آسایشی به سر می برند
که هرگز نظیر آن دیده نشده است
تعجیل در فرجش صلوات
.
.
.
تا کی در انتظار تو شب را سحر کنم /شب تا سحر به یاد رخت ناله سر کنم
ای غایب از نظر، نظری کن به حال من / تا چند سیل اشک روان از بصر کنم . . .
.
.
.
در غم هجر رخ تو در سوز و گدازیم / تا به کی زین غم جانکاه، بسوزیم و بسازیم
آید آن روز که در باز کنی، پرده گشایی / تا به خاک قدمت، جان و سر خویش ببازیم
.
.
.
عمریست که از حضور او جا ماندیم / در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا که ما برگردیم / ماییم که در غیبت کبری ماندیم . . .
.
.
.
از میان اشک ها خندیده می آید کسی / خواب بیداری ما را دیده می آید کسی
با ترنم با ترانه با سروش سبز آب / از گلوی بیشه خشکیده می آید کسی . . .
اللهم عجل لولیک الفرج
.
.
.
در اضطراب چه شب‌ها که صبح شان گم شد / چه روزها که گرفتار روز هـفتم شد
چه قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسید / و جمعه روز تـفرّج برای مردم شد
.
.
.
از هجر تو طبیعت ما گریه می کند / چشم تمام آینه ها گریه می کند
چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است / گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند . . .
یا مهدی
.
.
.
یا این دل شکسته ما را صبور کن / یا لا أقل به خاطر زینب ظهور کن
دیگر بتاب از افق مکه ، ماه من! / این جاده های شب زده را غرق نور کن . . .
.
.
.
بازهم – صحبت فرداست قرارِ ما ها / بازهم – خیر ندیدیم از این فردا ها
چقدر پای همین وعده ی تو پیرشدند / جگر “مادر ها ” موی سر “بابا ها “
یا مهدی ادرکنی
dostaneh
