شعر سنگ قبر فرزند

شعر سنگ قبر ۶۵

گفتم که فراق تو نبینم دیدم                       آمد به سرم هر آنچه میترسیدم

شعر سنگ قبر ۶۶

عزیزخفته در خاکم گل باغ دلم بودی                                  درخشان گوهر پاکم چراغ محفلم بودی

کجا یابم دگر چون تو اگر گرد جهان گردم                              تو را ای نازنین دختر که یار وهمدمم بودی

شعر سنگ قبر ۶۷

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند                           چه دید اندر خم این طاق رنگین

به جای لوح سیمین در کنارش                       فلک بر سر نهادش لوح سنگین

شعر سنگ قبر ۶۸

افتابی در جهان تابید رفت                                        عمر کوتاهش جهان دید ورفت

 هیچ کس از دست او رنجش نداشت                        از چه رو از دست ما رنجید ورفت

شعر سنگ قبر ۶۹

فلک آخر ربودی گوهر یکدانه ما را                  بگو بر ما چرا بردی تو ان دردانه ما را

ندانم از چه رو کردی شعار خویش گل چیدن         گل مارا چیدی و برهم زدی گلخانه ما را

شعر سنگ قبر ۷۰

سال ها رنج کشیدم که گلی پروردم                      باد پاییز به ناگه زد وگل پرپر شد

گل پرپر شده ام از چه برفتی ز برم                        که زهجران تو هر دم دل ما مضطر شد

شعر سنگ قبر ۷۱

قصه مرگ تو را ناگه شنیدن زود بود                          در عزایت جامه را تن دریدن زود بود

آخر ای یار همه  ای مطهرمهر وفا                             در سرای جاودان منزل گزیدن زود بود

شعر سنگ قبر ۷۲

دریغا حسرتا از کامرانی                                         نبردم بهرهای از زندگانی

همی پر حسرت وناکام رفت                                 به زیر خاک عین جوانی

شعر سنگ قبر ۷۳

جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل                     به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل

 گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری                به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل

شعر سنگ قبر ۷۴

بعد پرپر شدنت ای گل زیبا چه کنم                      من به داغ تو جوان مرده به دنیا چه کنم

بهر هر دردی دوایی است مگر داغ جوان                من به دردی که براو نیست مدوا چه کنم

شعر سنگ قبر ۷۵

پر پاکدل خوب و نکومنظر من                        مانده بر خاک رهش خیره دوچشم تر من

نازنینی که به پاکی نه کم از شبنم بود                 عمر او نیز دریغا  که چوشبنم کم بود

شعر سنگ قبر ۷۶

نو گلی پرورده بودم خاک از دستم ربود             ان چنان در برگرفت گویی که در عالم نبود

سالها زحمت کشیدم تا گلم پرورده شد               ناگهان پیک اجل ان غنچه را از من ربود

شعر سنگ قبر ۷۷

نوگلم رفته وداغش به دل مادر ماند                حسرت دیدن رویش به دل خواهر ماند

تو که تنها پسر و یاور مادر بودی                از چه رو بار غمت بر کمر همسر ماند

شعر سنگ قبر ۷۸

گلی بودم در ایام جوانی                         جوان بودم نکردم زندگانی

گلی بودم که وقت چیدنم بود                     جوان بودم چه وقت مردنم بود

شعر سنگ قبر ۷۹

ای مادر غمدیده نداری خبراز من                 کز گردش ایام چه امد برسر من

من تازه جوان بودم واندر چمن حسن             نشکفته فرو ریخت همه بال وپر من

شعر سنگ قبر ۸۰

افسوس که زیبا پسرم تاج سرم رفت             امیدوچراغ دل ونور بصرم رفت

زد اتش سوزان اجل بر گل عمرم              ناگاه از این باغ گل نوثمرم رفت

شعر سنگ قبر ۸۱

حجاب چهره جان میشود غبار تنم                      خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزایچو من خوش الحانیست           روم به گلشن رضوان که مرغ ان چمنم

شعر سنگ قبر ۸۲

در عشق توام نصیحت و پند چه سود؟             زهراب چشیده ام مرا قند چه سود

گویند مرا که بند پاش نهید                       دیوانه دل است پای در بند چه سود

شعر سنگ قبر ۸۳

روزی که قضا نیست نخواهی مردن            ور هست قضا کجا توان جان بردن

مرگ تهی مساز پهلو که به آن              سر منزل خود توان به دست اوردن

شعر سنگ قبر ۸۴

 ای جوانمردان جوانمردی دگر در خاک رفت    گوهری پاک از زمین برجانب افلاک رفت

بار خود بربست از این خاک تیره دل برید       پاک جان امد به گیتی پاک ماند وپاک رفت

شعر سنگ قبر ۸۵

ای چرخ وفلک خرابی از  کینه توست          بیدادگری شیوه دیرینه توست

ای خاکاگر سینه تورا بشکافند                بس گوهر قیمتی که درسینه توست

شعر سنگ قبر ۸۶

ای سفر کرده به معراج روانت شادباش         روح تو در کنف رحمت حق ازاد است

مهر تو نور وصفا بود به کاشانه ما    هر زمان عزت وپیمان تو مارا یاد است

شعر سنگ قبر ۸۷

ای رهگذرکه میگذری برمزار من            زنهاریاد کنی زمن وروزگارمن

شکفته بودیک گلم از صدهزار گل         نا گه بریخت باد اجل نوبهار من

شعر سنگ قبر ۸۸

در ان نفس که بمیرم در ارزوی تو باشم      بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

به صبح روز قیامت که سرزخاک برارم      در ارزوی تو خیزم به جست جوی تو باشم

شعر سنگ قبر ۸۹

چون نامه عمر ما به هم پیچیدند          بردندبه میزان عمل سنجیدند

بیشاز همه کس گناه ما بود ولی         مارا به ولایت علی بخشیدند

شعر سنگ قبر ۹۰

سایه اش همچون پناهی بود رفت       شانه هایش تکیه گاهی بود رفت

شادی ما بود دیدار رخش                   شادی ما یک نگاهی بود رفت

شعر سنگ قبر ۹۱

فلک اخر ربودی سرور فرزانه ما را                  به خاموشی سپردی محفل وکاشانه ما را

ندانم ازچه روکردی شعار خویش گل چیدن         گل ما چیدی وبرهم زدی گلخانه مارا

شعر سنگ قبر ۹۲

مانده ایم دل شکسته وبا درد ساخته ایم

بی تو زخودگریخته در خود گداختیم

با هر نفس نشسته ودرهم شکسته ایم

مانند اشک حسرت خود رنگ باختیم

شعر سنگ قبر ۹۳

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم

اهسته ز دوری تو فریاد کنم

وقت است که دست از این دهان بردارم

 از دست غمت هزار بیدادکنم

شعر سنگ قبر ۹۴

در مرگ حیات اهل داد و دین است

وز مرگ روان پاک تمکین است

این مرگ لقاست نی جفا وکین است

 نامرده همی میرد ومرگش این است

شعر سنگ قبر ۹۵

ای دوستان بگویید ارام جان من کو

 راحت فزای هرکس محنت سرای من کو

هر کس به خانمانی دارند مهربانی

من مهربان ندارم نامهربان من کو

شعر سنگ قبر ۹۶

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم

روزی سراغ وقت من ایی که نیستم

 پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل

یک روز خنده کردم وعمری گریستم

شعر سنگ قبر ۹۷

خرم آن روز کزین غمکده پرواز کنم

از پس مرگ حیاتی دگر اغاز کنم

باغ جان پرگل ومن خسته به زندان تنم

زندگی یابم اگر پنچره ای بازکنم

منبع:http://topdata.ir