دسته‌ها
دیدنیها و شنیدنی ها

شرافت وصف نشدنی متن وعکس روز کارگر

خوشبختی هایم را با عجله در سرنوشتم نوشته بودند

بد خط بود

روزگار نتوانست آن ها را بخواند.

شرافت وصف نشدنی متن وعکس روز کارگر

شرافت وصف نشدنی ….

دستانش از فشار زیاد کار زبر و ضمخت شده اند

دلش نمی آید دست نوازش بر سر و صورت ظریف کودکانش بکشد .

همه فکر میکنند احساس ندارد .

ولی هیچکس نمیتواند شرافت او را وصف کند .

او ” کارگر “است .

( درود بر شرف همه ی کارگر ها )

سلامتی همه کارگرا...

سلامتی کارگری که صاحبکارش به ناحق زد تو گوشش

رفت که لباسشو عوض کنه بره خونه اما…

یاد خرج مادر مریضش افتاد…

یاد اجاره خونه…

جهیزیه دخترش…

شهریه دانشگاه پسرش…

برگشت به صاحب کارش گفت منو ببخشید…..

یک معدن چی…..

یک معدن چی اگر چه همیشه رویش سیاه است! ولی مثل

بعضی ازمسئولین  کشور رو سیاه نیست.

یک معدن چی اگر چه به خاطر فشار کار و روزگار

پشتش خمیده شده، ولی دلی صاف و روشن دارد.

یک معدن چی اگر چه به خاطر کوتاهی پای چپ نمی تواند

راست راه برود، ولی همیشه راه درست را می رود.

یک معدن چی اگر چه همیشه ماسک به صورت می زند،

ولی هیچوقت نقاب به صورت نزده است…

بوی یه مرد….

همیشه یادت باشه …

                                                   بوی عرق یه مرد …
                                       خیلی بهتر از بوی ادکلن یه نامرده

پدرم…..

                                                     زندگی بار گرانیست

که بر پشت پریشانی توست

کار آسانی نیست

نان درآوردن و غم خوردن و عاشق بودن

پدرم….

کمرم از غم سنگین نگاهت خَم باد.

نگاه مردانه…..

                                                 مردانگی نگاه پر هیبت کودکانه ات

طعنه به هیبت مردانه هر مردی میزند….

بزرگترین عبادت….

                                                                                  بزرگترین عبادت

لبخند به پسرک واکس زنی است

که نان آور خانه است

که به جای کیف قاپی

کفش آدم های پولداری را برق می زند . .

شرمم باد….

                    “شرم میکنم با ترازوی کودک گرسنه کنار پیاده رو، وزن سیری ام را بکشم. ”

کودکی که مرد شد…

                                                             تو می آموزی که بابا نان داد..

من آموختم که چندی پیش بابا جان داد،

تو می آموزی که آن مرد در باران آمد،

من همان کودکی هستم که زیر باران ،

پشت چراغِ قرمز ها مرد شد،

تو ” آ ” را با کلاهی می آموزی که

زندگی سالهاست بر سرم گذاشت….

نویسنده بد خط…

       خوشبختی هایم را با عجله در سرنوشتم نوشته بودند

بد خط بود

روزگار نتوانست آن ها را بخواند.

واکسی.

           از خودم بدم آمد ، وقتی به پسرک گفتم؟

کفش هایم را خوب رنگ کن

و او گفت خاطرت جمع باشد مثل سرنوشتم برایت سیاهش میکنم.

منبع:fereshtehaye-mihan

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *