دسته‌ها
دیدنیها و شنیدنی ها

هر کجا وقت خوش افتاد، همانجاست بهشت …

میتوان زیبا زیست…

نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،

نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!

این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت!!

هر کجا وقت خوش افتاد، همانجاست بهشت…

دوزخ از تیرگیِ بختِ درونِ تو بوَد

گر درون تیره نباشد، همه دنیاست بهشت…

زندگی تکرار فرداهای ماست…

می رسد روزی که فردا نیستیم…

آنچه می ماند فقط نقش نکوست

نقش ها می ماند و ما نیستیم…

تنهایی

شاخه ی درختی ست پشت پنجره ام

گاهی لباس برگ می پوشد

گاهی لباس برف

اما همیشه هست…

روزگار نکبتی شده…

آنقدر که آدم دلش می خواهد

مدام به خاطره هایش چنگ بیندازد

و آنجاها دنبال چیزی بگردد…!

پدرم میگفت:

محبتت را به برگ ها سنجاق مزن

که باد با خود می بَرد…

محبتت را به آب جویی بریز

که با ریشه ها عجین شود…

ریشه ها هرگز اسیر باد نیست…

مادرم میگفت:

پروانه ی محبتت را

به تار عنکبوتی بینداز که سیر نباشد…

محبتت را به خانه ی دلی بنشان

که خیال بیرون شدن ندارد…

و یاد معلمم بخیر…

هر وقت به آخر خط میرسیدم میگفت:

نقطه سر خط…

مهربان تر از خودت

با دیگران باش…

میتوان زیبا زیست…

نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،

نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!

لحظه ها میگذرند

گرم باشیم پر از فکر و امید…

عشق باشیم و سراسر خورشید…

گاهی اوقات;

مجبوریم بپذیریم که

برخی از آدم ها

فقط می توانند در قلبمان بمانند

نه در زندگیمان…

اگه قرار بود هرکسی

بزرگترین غمش رو برداره و ببره تحویل بده،

با دیدن غمهای دیگران

آهسته غمش رو توی جیبش میگذاشت و

به خونه برمیگشت…

باور کن…

آدم ها همه  چیز را همین طور

حاضر و آماده از مغازه ها می خرند…

اما چون مغازه ای نیست که دوست معامله کند،

آدم ها مانده اند بی دوست…!

نه از رومم، نه از زنگم

همان بیــرنگ بیــرنگم…

بیا بگشای

در بگشــــای

دلتنگـــــــــــــــم…

گلی از شاخه اگر می چینیم

برگ برگش نکنیم

و به بادش ندهیم!

لااقل لای کتاب دلمان بگذاریم

و شبی چند از آن

هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم

شاید از باغچه ی کوچکِ اندشه مان گل روید…!

با این که دنیا پر است از لبخندهایی که

پشتشان غرض و مرض است،

لبخندهایی هم وجود دارند

که یخت را آب می کنند!

کشفشان کن…

رسیدن، آداب دارد…!

وقتی رسیدی باید بمانی،

باید بسازی،

باید مدام یادت باشد

که چقدر زجر کشیدی تا رسیدی،

که آرزویت بوده برسی…

وقتی رسیدی،

باید حواست باشد تمام نشوی…!

هر کجا وقت خوش افتاد، همانجاست بهشت…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *