معمولاً مشاهده‌ی این عادت پس از پنج یا شش سالگی غیرعادی تلقی می‌شود. عمل مکیدن شست طولانی باشد، باعث تغییر فرم دندان‌ها و سقف دهان می‌شود یعنی بتدریج دندان‌های بالا و سقف دهان به طرف جلو و بالا می‌روند. در نتیجه این عمل دندان‌های پائین به علت فشار انگشت به طرف داخل و پائین می‌روند و در نتیجه بین دندان‌های فک بالا و پائین در جلو دهان فاصله می‌افتد و کودک نمی‌تواند غذاهای سفت مانند مواد پروتئینی را خوب جویده و خرد کند.

این عارضه چنانچه به کشمکش میان کودک و والدین منجر نشود تدریجاً اصلاح می‌شود.  در این زمینه باید والدین را آگاه کرد که این یک عادت طبیعی است و با مختصر مراقبت مشکل برطرف می‌شود و تنبیه، تذکر و تحقیر کودک نه تنها فایده‌ای ندارد بلکه موجب تشدید رفتار می‌شود و مقابله با آن از طریق مالیدن مواد بد مزه و تلخ به انگشتان یا استعمال دستکش‌های مختلف و یا بی‌حرکت کردن آرنج و بستن آنها نه تنها تأثیری ندارد بلکه ممکن است وضعیت را نامطلوب کند و ضربه‌ی عاطفی دیگری بر طفل وارد کند.