شناختن آدم ها در همان نگاه اول یا چند دقیقه اول ، مثل راه رفتن گربه روی شیروانی داغ می ماند، سخت است خیلی هم سخت است ، اما اتفاق می افتد! راه و چاهی که اصول روانشناسی پیش پای ما می گذارد، دقیقاهم راه دارد هم چاه !
چون ساده انگاری و تصمیم گیری عاجلانه ، از طریق داده های روانشناسی هم گاهی باعث اشتباهات عجیب و غریب می شود که تنها از طریق تمرین و تلاش شخص و داشتن یک دید عمیق و جست وجوگر، قابل پیشگیری است .
دیدی که ما به آن می گوییم ، دید یک روانشناس که شما را روی کاناپه مطب روانپزشکی اش برانداز می کند!
الف) بگویید طرفتان چی پوشیده تا بگوییم چگونه است .
این جمله از شکسپیر نیست ، فقط جمله آشنایی است که یک محقق بسادگی می گوید و اثبات می کند که حقیقت هم دارد. اینکه لباس پوشیدن ، کفش ها و حتی موبایل و خودکار آدمها شخصیت اجتماعی و فرهنگ خانوادگی شان را بازگو می کند، هرچند بازی ساده یی نیست اما می تواند واقعی و روزمره باشد، مثلا شما هیچ وقت به جوراب های طرف مقابلتان دقت کرده اید؟
لازم نیست آن طرف مقابل ، حتما رییس شرکت شما، مدیر مدرسه فرزندتان یا شخصی باشد که با او قرار کاری دارید، می توانید دفعه اول داده های ذهنی تان را روی جوراب مرد یا زنی که در اتوبوس یا مترو روبرویتان نشسته است ، آزمایش کنید!
ب ) بگویید جورابش چه رنگی و چه جنسی است تا بگوییم چطور زندگی می کند.
رنگها نقطه های روشنی هستند که یک محقق روانشناسی را در تاریکی به مقصد می رسانند، مثل همین رنگ قرمز که اگر احیانا رنگ جوراب فرد مقابل شما بود، می تواند نشانه تمایل بیمارگونه به جلب محبت و توجه دیگران باشد. علاوه بر این استفاده از رنگ قرمز نشانه بیماری های نهفته گوارشی و عصبی است و بیشترین تاثیر را روی اطرافیان دارد.
در ضمن اگر طرف مقابل شما مرد بود و جوراب قرمز پوشیده بود، روانشناسی را بی خیال شوید و صندلی تان را عوض کنید.
در مورد استفاده از رنگ های دیگر هم می شود براحتی تک نگاری کرد، مثل رنگ خاکستری که رنگ آدم هایی است که می خواهند کمتر دیده شوند یا رنگ سیاه که گرچه معمول است رنگ دلمردگی و عدم تسکین است .
ج ) جورابهایش تمیزند؟ خوب نگاه کنید!
قبول دارید که جوراب های تمیز، سالم و خوشرنگ مشخصه آدم هایی است که زندگی سالم و محیطی آرام برای لباس پوشیدن دارند، گرچه آدم های وسواسی را باید از این قاعده جدا کرد، آنها علی رغم داشتن جوراب های تمیز و خوشرنگ و درخشان ، آدم هایی عصبی و کم طاقت هستند که با این پا و آن پا شدن و ناخن جویدن یا نگاه های مستاصل و بی قرارشان قابل تشخیص اند.
د) جوراب هایش مارک دارند؟
آدم هایی که جوراب های مارک دار می پوشند، بشدت کم اعتماد به نفس و ظاهربین هستند، میل به جلب توجه و خودنمایی در آنها به قدری بالاست که پوشیدن یک جوراب ساده و تمیز را فدای یک جوراب بوگندوی صدبار پوشیده مارک دار می کنند، قبول کنید که جوراب چهارهزارتومنی را هر روز نمی شود نو کرد!
د) از جورابهایش ، کارش را حدس می زنیم !
تا اینجا شما محیط خانوادگی طرف مقابل ، شخصیت تقریبی و سطح اعتماد به نفس اش را از طریق جوراب هایش حدس زدید، اما اگر می خواهید بدانید چه کاره است ، یا تقریبا در چه محیط کاری وقت می گذارد، دوباره به جوراب هایش دقت کنید.
آدم هایی که کار بدنی می کنند کمتر حوصله دارند هر روز جورابهایشان را بشویند یا تعویض کنند، آنها جورابهایی سوراخ و چرک دارند و تمایلی هم به پوشاندن انگشت پایشان نشان نمی دهند، در بعضی موارد بخصوص این گروه جورابهایشان را به کل دور می اندازند که به اندازه دسته اول قابل تشخیص اند. کسانی هم که کار شرکت و دفتری می کنند بیشتر اوقات جورابهای کم رنگ و با کمترین جلب توجه در محیط کار می پوشند که هرچند تمیز و مرتب است از یکنواختی زندگی شان حکایت می کند
هنرانلاین
