دسته‌ها
اخبار ورزشی

پیش‌بینی‌هایی جذاب و عجیب برای سه سال آتی در فوتبال اروپا

پایگاه خبری – تحلیلی رسانه ۷:

از جدایی پپ از منچسترسیتی تا حضور مورینیو در بایرن مونیخ و بدل شدن امباپه به گرانقیمت ترین بازیکن جهان.

به گزارش وبسایت نود، دنیای فوتبال در سه سال آینده چه تغییرات بزرگی به خود خواهد دید؟ بیایید پیش بینی کنیم…

اتفاقات در فوتبال سریعتر از آن چیزی که فکرش را بکنیم، رقم می خورند. سریع رقم خوردن اتفاقات در داخل و خارج از مستطیل سبز، خود یک عامل در جذابیت این ورزش است. اما در عین حال، فوتبال را غیرقابل پیش بینی کرده است. با این وجود بد نیست تصوراتمان را از اتفاقات محتمل در طی سه فصل آینده فوتبال اروپا به تصویر بکشیم..

نظر شما چیست؟ تصور می کنید کدام یک از این پیش بینی ها، به حقیقت بدل می شوند؟

جدایی کلوپ از لیورپول در سال ۲۰۲۲

با پایان قرارداد فعلی کلوپ با لیورپول در سال ۲۰۲۲، حضور او در آنفیلد هفت ساله خواهد شد. شاید خیلی هم اتفاقی نباشد، اما او در ماینتز و دورتموند نیز دقیقاً هفت سال مربیگری کرد. پس بعید نیست این بار نیز بعد از هفت سال حضور در باشگاهش، در چهره یک قهرمان تیمش را ترک کند. شاید تنها دلیل موجهی که مانع از جدایی کلوپ در سال ۲۰۲۲ شود، محقق نشدن رؤیای قهرمانی در لیگ برتر باشد. آنوقت شاید کلوپ برای تحقق این رؤیا در لیورپول بماند.

خداحافظی پپ گواردیولا با سیتی

منچسترسیتی اکنون با خطر محرومیت از حضور در لیگ قهرمانان اروپا مواجه است و بسیار محتمل است که در تابستان آینده از سوی کمیته بررسی قانون بازی جوانمردانه مالی یوفا، مقصر شناخته شود و از حضور در چمپیونز لیگ محروم شود. هیچ بعید نیست با حذف از لیگ قهرمانان، پپ نیز با اتحاد خداحافظی کند. یک مربی بزرگ، نمی تواند عدم حضور در لیگ قهرمانان را تحمل کند! پپ گواردیولا ۴ سال در بارسلونا و ۳ سال در بایرن مونیخ حضور داشت. این تابستان او سومین سال حضورش را در منچسترسیتی پشت سر گذاشت. پس شاید زمان خداحافظی او نزدیک و نزدیک تر می‌شود.

لیورپول حداقل یک بار قهرمان لیگ برتر می شود

زیرا ….

مورینیو در بایرن مونیخ

هرچند مورینیو سالها قبل بوندس لیگا را لیگی غیررقابتی می دانست، اما حالا او مدتی است که بدون تیم مانده است، در لیگ های بزرگ اروپا برای او شغلی نیست و مورینیو برای پربار کردن کارنامه‌اش و تکمیل موفقیت در لیگ های معتبر اروپا، به فکر حضور در بوندس لیگا است و حتی در حال یادگیری زبان آلمانی است. آقای خاص پیشنهادهای زیادی را برای آنچه که خود “شغل ایدئال” می داند، رد کرده است. او تجربه قهرمانی در لیگ پرتغال، انگلیس، ایتالیا و اسپانیا را دارد و در این میان خیلی دلش می‌خواهد آلمان را هم به این جمع اضافه کند. از طرفی نتایج کواچ در بایرن مونیخ خیلی راضی کننده نبوده است. تصورش خیلی سخت نیست..

اینتر به حکمرانی یوونتوس پایان می‌دهد

هشت سالی است که یوونتوس بر بام فوتبال ایتالیا تکیه زده و به نظر توقف ناپذیر است. اما این حکمرانی با کونته آغاز شد و احتمالاً او خود کسی است که به سلطه یووه بر فوتبال ایتالیا پایان می دهد. کونته سابقه سه قهرمانی در سری آ را با یوونتوس دارد. و حالا در مقام سرمربی اینتر در تلاش برای متوقف کردن تیم سابقش است. او می تواند فوتبال ایتالیا را رقابتی تر و جذاب تر سازد. پیش از این حکمرانی طولانی، اینتر آخرین تیمی بود که از اواسط دهه قبل تا اواخر آن، برای چند فصل قهرمانی های متوالی را در سری آ تجربه کرد.

پوچتینو و کین در رئال مادرید

برای هواداران تاتنهام خبر خوبی نیست، اما شاید متقاعدکردن کین و پوچتینو دو چهره بزرگ تیم برای ماندن در این لندن کار سختی باشد. تاتنهام سالها است که در حسرت جام مانده و جاه طلبی این تیم مدام زیر سوال قرار می گیرد. بنابراین بعید نیست که رئال مادرید بتواند فرصت طلبی کند و این دو شخصیت برتر را به برنابئو منتقل کند. پوچتینو هم جدایی از تاتنهام را رد نکرده است. او حتی اخیراً گفته است که اگر تیمش قهرمان لیگ قهرمانان می شد، احتمالاً از تاتنهام جدا می‌شد.

جدایی سوارز از بارسلونا در سال ۲۰۲۰

روند نزولی سوارز مدتی است که آغاز شده و حتی فصل قبل هم زمزمه هایی درباره جدایی وی منتشر شد. این صحبت‌ها با حضور گریزمن در این تابستان قوت نیز گرفته است. هر چند حضور سوارز در بارسلونا برای فصل بعد قطعی است، اما شاید بعد از تابستان ۲۰۲۰ دیگر او را در بارسلونا نبینیم. بعد از زدن ۵۹ گل در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۶، آمار او در فصول اخیر همیشه روندی نزولی داشته است و در فصل قبل به عدد ۲۵ گل رسید که میانگین تقریباً ۰٫۵ گل در هر بازی بود.

ادامه غیبت آرسنال در لیگ قهرمانان

حالا مدتی است که آرسنال حتی در کسب رتبه چهارم هم دچار مشکل می شود، رقابت در بین تاپ سیکس روز به روز سخت‌تر و فشرده‌تر می شود و آرسنال در مقایسه با دیگر غول های جزیره، بودجه ای محدود دارد و مشکلات متعدد در ترکیب تیم. دست امری برای تغییر و تقویت تیم باز نیست و شاید آرسنال باید به حضور در لیگ اروپا بیشتر عادت کند. آرسنالی‌ها زمانی از ونگر بابت چهارم شدن گلایه می کردند، اما حالا شاید همان “چهارمی” هم در دسترس نباشد. 

لاکازت ستاره بعدی که از آرسنال جدا می‌شود

آرسنال در سالهای اخیر ستارگان زیادی را به خاطر عدم کسب جام از دست داده است، حالا عدم حضور در لیگ قهرمانان نیز دغدغه دیگری برای این باشگاه شده است و آنها را با تهدید از دست دادن ستارگان بزرگ خود مواجه ساخته است. لاکازت یکی از بازیکنان باکیفیت آرسنال است که با تعداد گل هایش به فکر کسب جام است، او اکنون ۲۸ سال دارد و شاید فرصت های زیادی برای کسب جام در سالهای پیش رو نداشته باشد، در نتیجه ممکن است به جدایی بیندیشد.

لمپارد حداقل یک جام در چلسی می برد

درست است که پایان دوران لمپارد در دربی کانتی با تلخی همراه بود، اما او در یک سال حضورش در این باشگاه نشان داد که چه توانایی هایی دارد. با این حال، ابعاد و دشواری های کارش در چلسی قابل مقایسه با دربی کانتی نیست. بنابراین شاید برای موفقیت به زمان نسبتاً زیادی نیاز داشته باشد، اما کیفیت و قدرت رهبری او این تصور را در ذهن ایجاد می کند که لمپارد در استمفوردبریج حداقل یک جام می برد.

رونالدو و معمای یوونتوس

رونالدو فعلاً در یوونتوس یک چهره برتر است و هنوز هم با گل هایش زمینه ساز موفقیت تیم است. اما یادمان نرود او فصل قبل در مقایسه با آخرین سال حضورش در رئال مادرید، افت نسبتاً محسوسی داشت. رونالدو در ماه فوریه ۳۵ ساله می‌شود و احتمالاً در ۱-۲ سال آینده آمار گلزنی‌اش افت خواهد کرد. اما یوونتوس با رونالدو چه خواهد کرد؟ آیا هنوز هم او را حفظ خواهند کرد؟ چگونه ساری می تواند رونالدوی بزرگ را روی نیمکت بگذارد؟ چطور می توان شخصیت بزرگ با پیشینه‌ای عظیم را مدیریت کرد؟

امباپه رکورد می شکند

هنوز مشخص نیست دقیقاً چه تیمی! اما به احتمال قوی یک تیم رکورد نقل و انتقالات را برای امباپه می شکند. رکورد فعلی مربوط به نیمار است با ۲۲۲ میلیون یورو. که شکسته شدن آن در طی پنجره های بعدی نقل و انتقالات، بسیار محتمل است. از همین تابستان نیز زمزمه هایی مبنی بر علاقه امباپه برای تجربه یک چالش جدید مطرح شده است.

آلونسو شغل مهمی به دست می‌گیرد

ژابی آلونسو هنوز در ابتدای راهی دشوار قرار دارد. او به تازگی کارش را در رئال سوسیداد بی آغاز کرده است، اما هوش و دانش فوتبالی آلونسو که در دوران بازیگری وی نیز شاخص بود، آنقدری است که انتظار داشت طی سال های پیش‌رو، شغل مهمتر و بزرگتری به وی پیشنهاد شود. البته صرف هوش فوتبالی تضمین کننده موفقیت در مربیگری نیست، اما احتمالاً این فرصت به آلونسو می رسد و می توان تصور کرد که او به خوبی از آن استفاده خواهد کرد.

۱۸۷۸

منبع خبر: وب سایت نود

آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.

دسته‌ها
اخبار ورزشی

رئال مادرید ۶ پیشنهاد برای جذب آسنسیو را رد کرده است

پایگاه خبری – تحلیلی رسانه ۷:

رئال قصد ندارد آسنسیو را به فروش برساند.

به گزارش وبسایت نود، مقامات باشگاه قصد دارند حداقل یک فصل دیگر به آسنسیو فرصت دهند.

کادنا سر اسپانیا مدعی شده است سران رئال مادرید شش پیشنهاد مختلف را برای آسنسیو در تابستان ۲۰۱۹ رد کرده‌اند و به دنبال فروش این بازیکن نیستند.

رئال مادرید تا به اینجای پنجره تابستانی ترانسفر ۲۰۱۹، بیش از ۳۰۰ میلیون خرج بازیکنان جدید کرده است و شایعاتی مطرح شده است که برای توازن در هزینه‌ها یا خرید بازیکنان جدید، آنها به دنبال فروش برخی ستارگان خود هستند.

اما با وجود فصل نه چندان خوبی که آسنسیو در برنابئو پشت سر گذاشت، رئال مادرید به دنبال فروش او نیست و شش پیشنهاد مختلف را برای این بازیکن رد کرده است. گفتنی است کادنا سر ادعا کرده است که هر شش تیم فصل گذشته در لیگ قهرمانان حاضر بوده اند.

۱۸۷۸

منبع خبر: وب سایت نود

آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.

دسته‌ها
اخبار ورزشی

نگاهی به پرکار ترین بازیکنان لیگ های معتبر اروپایی در فصل گذشته؛ ستاره در حال خروج بارسلونا در صدر!

پایگاه خبری – تحلیلی رسانه ۷:

فیلیپه کوتینیو در فصل ۱۹-۲۰۱۸ بیش از هر بازیکن دیگری به میدان رفته است.

به گزارش وبسایت نود، با برگزاری دیدار فینال جام ملت های آفریقا ۲۰۱۹، فصل ۱۹-۲۰۱۸ رسما به پایان رسید و آخرین بازیکنان حاضر در زمین فوتبال نیز فرصتی هرچند اندک برای استراحت یافته اند تا خود را برای شروع فصل جدید آماده کنند؛ آن هم در حالی که فصل جدید برای بسیاری از تیم ها و بازیکنان اروپایی از چند هفته گذشته آغاز شده است.

ریاض محرز در حالی با الجزایر به قهرمانی آفریقا رسید که ۳۴۲ روز از آغاز فصل فوتبالی برای او می‌گذشت و او بعد از این قهرمانی، در حالی خود را برای استراحتی چند روزه آماده می‌کرد که تیم باشگاهی اش، منچسترسیتی، دو روز پیش از فینال جام ملت های آفریقا فصل ۲۰-۲۰۱۹ را آغاز کرده بود! مشابه این اتفاق کم و بیش برای ستاره تیم بازنده فینال، سنگال، نیز رخ داد؛ با این تفاوت که مانه با حضور لیورپول در فینال لیگ قهرمانان اروپا، زمان بیشتری را نسبت به محرز درگیر مسابقات باشگاهی بود.

اما اگر بخواهیم بازیکنان حاضر در لیگ های معتبر اروپایی را برحسب تعداد بازی هایشان (در عرصه باشگاهی و ملی) در فصل ۱۹-۲۰۱۸ بررسی کنیم، محرز و مانه جایی در بین برترین ها نخواهند داشت. در حقیقت در رده نخست این فهرست، بازیکنی حضور دارد که علیرغم انجام بیشترین بازی ها، در حال ترک تیم باشگاهی خود است!

فیلیپه کوتینیوی برزیلی که این روزها بیش از هر زمان دیگری به ترک نیوکمپ نزدیک شده و بارسلونا قصد دارد او را به عنوان بخشی از قرارداد بازگشت نیمار به نیوکمپ، به پاریسن‌ژرمن واگذار کند، در فصل ۱۹-۲۰۱۸ در مجموع ۷۰ بازی برای بارسلونا و تیم ملی برزیل انجام داد و بیش از هر بازیکن دیگری در بین لیگ های معتبر اروپایی بازی کرد.

از مجموع این تعداد مسابقات، کوتینیو ۵۴ بازی را برای بارسلونا انجام داد (۳۴ بازی در لالیگا، ۱۲ بازی در لیگ قهرمانان اروپا، ۷ بازی در کوپادل‌ری و یک بازی در سوپرجام اسپانیا) و در این رقابت ها ۱۱ گل هم برای آبی اناری ها به ثمر رساند. 

کوتینیو ۱۶ بازی دیگر را در این مقطع زمانی برای برزیل انجام داد (۱۰ بازی دوستانه و ۶ بازی در کوپا آمریکا) و با حضور در دیدار فینال کوپا آمریکا مقابل پرو، هفتادمین بازی فصل خود را تجربه کرد. 

بعد از فیلیپه کوتینیو، دیلی بلیند بازیکن آژاکس و تیم ملی هلند با انجام ۶۷ بازی حضور دارد (۵۳ بازی برای آژاکس، ۱۴ بازی برای هلند) و ادن هازارد و کوئینسی پرومس نیز با ۶۶ بازی، مشترکا در رده بعدی قرار دارند. (هازارد: ۵۲ بازی برای چلسی، ۱۴ بازی برای بلژیک؛ پرومس: ۴۹ بازی برای سویا، ۷ بازی برای اسپارتاک مسکو و ۱۰ بازی برای هلند)

در ادامه نگاهی به ۱۰ بازیکن برتر این فهرست خواهیم داشت:

فیلیپه کوتینیو (برزیل، بارسلونا): ۷۰ بازی

دیلی بلیند (هلند، آژاکس): ۶۷ بازی

ادن هازارد (بلژیک، چلسی)، کوئینسی پرومس (هلند، سویا): ۶۶ بازی

ماتیاس ده‌لیخت (هلند، آژاکس)، روبن دیاز (پرتغال، بنفیکا)، سون هیونگ مین (کره جنوبی، تاتنهام)، ویلیان (برزیل، چلسی)، آرتورو ویدال (شیلی، بارسلونا): ۶۵ بازی

آلیسون بکر (برزیل، لیورپول): ۶۴ بازی

اما اگر بخواهیم دایره بررسی را وسیع تر کرده و تمامی لیگ های دنیا را پوشش دهیم، آن گاه یک بازیکن بالاتر از کوتینیو قرار خواهد گرفت. خسوس گایاردو، وینگر مونتری و تیم ملی مکزیک در فصلی که گذشت ۵۷ بازی برای تیم مونتری و ۱۵ بازی برای تیم ملی مکزیک انجام داد تا شمار بازی های خود در فصل ۱۹-۲۰۱۸ را به عدد ۷۲ رسانده باشد. 

در ادامه بار دیگر نگاهی به رده بندی بالا خواهیم داشت، با این تفاوت که در رده بندی پیش رو سایر لیگ ها نیز مورد بررسی قرار گرفته اند:

خسوس گایاردو (مکزیک، مونتری): ۷۲ بازی

فیلیپه کوتینیو (برزیل، بارسلونا): ۷۰ بازی

کالوم مک‌گرگور (اسکاتلند، سلتیک): ۶۹ بازی

دیلی بلیند (هلند، آژاکس)، روبرتو آلوارادو (مکزیک، کروز آزول): ۶۷ بازی

ادن هازارد (بلژیک، چلسی)، کوئینسی پرومس (هلند، سویا): ۶۶ بازی

ماتیاس ده‌لیخت (هلند، آژاکس)، روبن دیاز (پرتغال، بنفیکا)، سون هیونگ مین (کره جنوبی، تاتنهام): ۶۵ بازی

اما اگر بخواهیم یک رده بندی نه برحسب تعداد بازی، بلکه دقایق بازی داشته باشیم، کوتینیو حتی در بین ۱۰ بازیکن اول هم قرار نخواهد گرفت. در این رده بندی کالوم مک‌گرگور هافبک ۲۶ ساله تیم ملی اسکاتلند و باشگاه سلتیک با ۵۸۹۴ دقیقه حضور در میادین، بیش از هر بازیکن دیگری در فصل ۱۹-۲۰۱۸ طعم حضور در مستطیل سبز را چشیده است. او در این فصل ۵۰۶۲ دقیقه برای سلتیک و ۸۳۲ دقیقه هم برای تیم ملی کشورش به میدان رفت.

در پایان هم نگاهی به ۱۰ بازیکن برتر فصل ۱۹-۲۰۱۸ دنیای فوتبال از نظر دقایق حضور در میدان خواهیم داشت:

کالوم مک‌گرگور (اسکاتلند، سلتیک): ۵۸۹۴ دقیقه

دیلی بلیند (هلند، آژاکس): ۵۸۱۹ دقیقه

روبن دیاز (پرتغال، بنفیکا): ۵۷۹۰ دقیقه

آلیسون بکر (برزیل، لیورپول): ۵۷۶۰ دقیقه

ماتیاس ده‌لیخت (هلند، آژاکس): ۵۷۰۳ دقیقه

آندره اونانا (کامرون، آژاکس): ۵۵۷۸ دقیقه

توبی آلدرویرلد (بلژیک، تاتنهام): ۵۵۳۳ دقیقه

دوشان تادیچ (صربستان، آژاکس): ۵۵۰۸ دقیقه 

ادرسون (برزیل، منچسترسیتی): ۵۳۴۰ دقیقه

کپا آریزابالاگا (اسپانیا، چلسی): ۵۳۰۹ دقیقه

۷۷۱۲

منبع خبر: وب سایت نود

آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.

دسته‌ها
اخبار ورزشی

پروژۀ بیانکونری؛ هدفگیری حکمرانی در اروپا

پایگاه خبری – تحلیلی رسانه ۷:

یوونتوس هشت سال متوالی است که قهرمان سری آ می‌شود.

به گزارش وبسایت نود، بعد از سال ها قهرمانی متوالی در سری آ و حکمرانی در فوتبال ایتالیا، یوونتوس رؤیای سلطه بر اروپا را در ذهن می پروراند.

۱۳ سال پیش در چنین روزهایی بود که یوونتوس به خاطر پرونده کالچوپولی با محرومیتی سنگین مواجه شد و سقوطی بزرگ داشت. ستارگان بزرگی از این تیم رفتند و آنها به سری ب سقوط کردند. اکنون بیش از یک دهه از آن روزها می گذرد، اما یوونتوس هشت سالی است که نگذاشته دست هیچ تیمی به سری آ برسد و سلطه ای مطلق بر فوتبال ایتالیا داشته است. اما این تمام رِؤیاهای تیم راه راه پوش تورینی نیست.

خرید رونالدو در فصل قبل که متخصص فتح لیگ قهرمانان در فصول اخیر لقب گرفته است، در کنار جذب بازیکنان با قراردادی آزاد همچون بوفون، رمزی و رابیوت، به علاوه به چنگ آوردن ستاره جوانی چون دی لیخت، نشان از عزم باشگاه ایتالیایی برای فتح بزرگترین عنوان فوتبال اروپا است. بر همین اساس نگاهی داریم به نقشه راه یوونتوس برای رسیدن به نقطه کنونی و تلاش برای فتح لیگ قهرمانان.

شروع از نقطه صفر

پانزده سال قبل یوونتوس وضعیتی مشابه شرایط کنونی داشت. آنها حتی در سال ۲۰۰۳ به فینال لیگ قهرمانان نیز رسیدند و تنها در ضربات پنالتی بود که از دستیابی به جام گوش دراز بازماندند. اما بعد از ماجرای کالچوپولی، باشگاه عملاً سقوط کرد و از صفر کارش را آغاز کرد. یوونتوس به سری ب سقوط کرد، قهرمانی های سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در سری آ از این تیم گرفته شد و فصل جدید را هم با ۹ امتیاز منفی آغاز کرد.

با حضور آنلی در سال ۲۰۱۰ در یوونتوس، این باشگاه فصل جدیدی را در تاریخ خود آغاز کرد. با حضور او، یوونتوس دوباره در مسیر موفقیت گام برداشت، بازگشت ذهنیت پیروزی. برد در زمین مسابقه و پیشرفت در بدنه باشگاه برای بدل شدن به یکی از بزرگترین تیم های جهان.

یوونتوس با حضور آنلی رو به پیشرفت قدم برداشت و این ذهنیت برنده در طی سالیان گذشته، به این تیم کمک کرد تا به مسیر موفقیت بازگردد تا جایی که اکنون می‌بینیم رونالدو با تجربه ۵ قهرمانی در لیگ قهرمانان، راهی یوونتوس می‌شود و دی لیخت که تقریباً از یک یک بزرگترین تیم‌های اروپایی پیشنهاد داشت، یوونتوس را برمی گزیند.

خانه ای جدید

یکی از نقاط عطف یک دهه اخیر در تاریخ یوونتوس، نقل مکان به ورزشگاه جدیدشان بود. یوونتوس استادیوم. سپتامبر ۲۰۱۱ بود که یوونتوس در این ورزشگاه برای نخستین بار به میدان رفت. ورزشگاهی مدرن و شیک که مزیت های فراوانی را برای یووه به همراه داشت.

آنها بدل به اولین تیم در ایتالیا شدند که ورزشگاهی مختص خود دارند. داشتن ورزشگاه اختصاصی ارزش و هویت باشگاه را بالا برد و در واقع برگی تازه در تاریخ باشگاه ورق خورد. داشتن ورزشگاهی مختص خود، به یوونتوس کمک کرد تا از طریق بلیت فروشی، تبلیغات و حامیان مالی مستقیم، درآمدزایی خوبی داشته باشد. معماری ورزشگاه نیز به شکلی است که هواداران نزدیک تر به زمین چمن هستند و حالا یوونتوس آرنا جوی خاص و منحصر به فرد دارد که در بازی های خانگی نقطه برتری برای این تیم محسوب می شود.

سیاست نقل و انتقالاتی

جای بحثی نیست که بخش بزرگی از موفقیت های یک دهه گذشته یوونتوس مدیون ماروتا است. او در ابتدای حضور آنلی در یوونتوس پا به این تیم گذاشت و در کنار کونته ترکیبی ایدئال را در یووه ساخت و حالا اینتر با الگوبرداری از این فرمول موفقیت، در تلاش برای کسب پیروزی است. ماروتا در ایتالیا با لقب “استاد قراردادهای آزاد” شناخته می شود.

او در دوران حضورش در یوونتوس بازیکنانی نظیر اورا، آلوز، پیرلو، پوگبا و امره چان را با قراردادی آزاد به تورین آورد. این سیاست او هنوز هم در یوونتوس حکمفرماست و باشگاه در طی سالیان اخیر و بعد از ماروتا نیز بازیکنان خوبی را با قراردادی آزاد جذب کرده است؛ رمزی، رابیوت و بوفون. همچنین یادمان نرود در تیم کم ستاره آن روزهای یوونتوس، ماروتا کسی بود که بارزالی، بونوچی و ویدال را به یوونتوس آورد.

با جذب بازیکنان با قرارداد آزاد، یوونتوس ابتدا خود را تقویت کرد و به سوی موفقیت گام برداشت و سپس برای خرید بازیکنان برتر جهان اقدام کرد. سه فصل قبل بود که آنها رقمی رکوردشکن را برای هیگواین پرداخت کردند. البته در همان تابستان پوگبا را هم با ۹۵ میلیون پوند به منچستریونایتد فروختند، پوگبایی که برای جذب او حتی یک پوند هم خرج نکرده بودند.

کسب موفقیت های پی در پی، یوونتوس را به باشگاهی بزرگ و یک برند در فوتبال اروپا بدل ساخت و حالا این باشگاه مقصدی جذاب برای ستاره های فوتبال لقب گرفته است. رونالدو و دی لیخت دو چهره شاخص فوتبال اروپا، شاید اگر می‌خواستند می توانستند در هر تیم دیگری توپ بزنند، اما این یوونتوس بود که گوی سبقت را از رقبا ربود.

رونالدو مهره ای است که با روحیه برتری جویی خود می تواند یوونتوس را به سمت فتح لیگ قهرمانان سوق دهد. اما این فقط تنها اثر رونالدو نمی تواند لقب گیرد. تنها ۲۴ ساعت بعد از اعلام خرید ۱۰۵ میلیون پوندی رونالدو، دنبال کنندگان صفحه رسمی یوونتوس در شبکه های اجتماعی، ۱٫۵ میلیون افزایش داشت. با حضور او، حالا یوونتوس بیشتر و بیشتر در پلتفرم های اجتماعی سطح اینترنت دیده می شود و باشگاه از نظر تجاری نیز به سود خوبی دست یافته است.

اثر ستاره ای بزرگ چون رونالدو زمانی بهتر مشخص می شود که می‌بینیم قدرت و تاثیرات او فقط معطوف به زمین مسابقه نیست، علاوه بر بحث تجاری، رونالدو ستاره ای است که می تواند ستاره جذب کند! تنها یک جمله از سوی رونالدو به دی لیخت در پایان مسابقه فینال لیگ اروپا کافی بود تا اذهان به سمت یووه برگردد و ستاره جوان هلندی تصمیم بگیرد با رد پیشنهاد بایرن مونیخ، پاریسن ژرمن، بارسلونا و منچستریونایتد، یوونتوس را برگزیند.

به مدد همین موفقیت‌ها و حضور همین ستارگان بزرگ بود که یوونتوس توانست قرارداد بهتری را هم با آدیداس تنظیم کند. قرارداد فعلی یوونتوس با آدیداس که در دسامبر ۲۰۱۸ تمدید شد، ارزشی ۲٫۱ برابر قرارداد قبلی دارد. قرارداد هشت ساله یووه و آدیداس، ۴۰۸ میلیون یورو ارزش دارد.

۲۳ سال از آخرین قهرمانی یوونتوس در اروپا می گذرد، زمان زیادی است ولی یوونتوس بیش از هر زمان دیگری به تکرار این موفقیت نزدیک است.

 

۱۸۷۸

منبع خبر: وب سایت نود

آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.

دسته‌ها
اخبار ورزشی

بارسلونای کهکشانی، رئالِ متحول شده، کدام یک تیم بهتری است؟


بارسلونا و رئال مادرید و البته اتلتیکو تابستانی شلوغ را پشت سر گذاشته اند.

به گزارش وبسایت نود، گریزمن، هازارد و دی یونگ از جمله ستاره های بزرگی هستند که در تابستان ۲۰۱۹ به یکی از دو تیم بزرگ فوتبال اسپانیا ملحق شده اند.

بارسلونا و رئال مادرید هر دو در پنجره تابستانی سال ۲۰۱۹، سرمایه‌گذاری سنگینی داشته‌اند. اما کدام یک موفق تر بوده‌اند و کدام تیم می تواند در فصل پیش رو به موفقیت برسد؟

فصل گذشته دو غول اسپانیا کمتر از استانداردهای معمول خود کار کردند. بارسلونا هرچند دوگانه داخلی را به ثبت رساند، اما تحقیر دوباره این تیم در اروپا و از دست دادن یک برد پرگل دیگر در بازی برگشت، قهرمانی این تیم را در لالیگا و جام حذفی تحت سایه خود قرار داد. رئال مادرید هم حکمرانی اش را در اروپا از دست داد و در لالیگا نیز نتایج خوبی نگرفت. حالا هر دو تیم با خریدهای گرانقیمت به فکر رقم خوردن فصلی متفاوت هستند. تازه اتلتیکو را هم باید در نظر گرفت. آنها اگرچه چند بازیکن را از دست داده اند ولی خریدهای مهمی مثل فلیکس را داشته اند.

مسی، سوارز، گریزمن و … نیمار؟

تا همینجا هم بارسلونا مثلث خطرناکی را برای فصل بعد شکل داده است. بعد از چند هفته بحث و شایعه، بالاخره انتقال گریزمن نهایی شد. هر چند که اتلتیکو بعد از نهایی شدن انتقال، بیانیه‌ای تندی صادر کرد و حالا به دنبال هشتاد میلیون یورو دیگر از بارسلونا است. در هر صورت گریزمن به رؤیایش رسید و فصل بعد در مثلث آتش بارسلونا توپ خواهد زد.

اما کار تمام نشده است و صحبت از نیمار نیز به میان آمده است. نیمار تنها دو فصل بعد از انتقال ۲۲۲ میلیون یورویی خود به بارسلونا، از حضورش در پاریس ناامید شده است و مشخصاً به دنبال ترک پاریسن ژرمن است. دوران حضور او در پاریس هرچند با ۵۱ گل در ۵۸ مسابقه درخشان به نظر می رسد ولی نه پاریس و نه نیمار نتوانستند به رؤِیای فتح اروپا برسند. دوران ستاره برزیلی در پاریس همراه بود با مصدومیت های فراوان، حاشیه‌ها و جنجال های فراوان.

او اخیراً دیرتر از موعد در تمرینات پاریسن ژرمن حاضر شده و با مصاحبه اخیرش در مورد برد ۶-۱ بارسلونا در مقابل پاریسن ژرمن در لیگ قهرمانان، خشم سران تیم پاریسی را برانگیخته است. نیمار آن برد را بهترین خاطره فوتبالی خود خطاب کرده است. او به لئوناردو اعلام کرده که در رؤیای بازگشت به نیوکمپ است. پاریسن ژرمن نیز که از دست نیمار به ستوه آمده با فروشش موافقت کرده است البته به شرط قیمت مناسب!

بارسلونا تا به اینجا برای خرید دی یونگ ۶۵ میلیون پوند، ۲۳ میلیون پوند برای نتو و ۱۰۸ میلیون پوند برای گریزمن خرج کرده است. آنها با فروش گومز، سیلسن و دنیس سوارز، مجموعاً ۶۰ میلیون پوند بدست آورده‌اند و به این ترتیب تا همینجا هم ۱۳۶ میلیون پوند خرج کرده‌اند و در چنین شرایطی خرید نیمار ممکن نیست. مگر آن که ستارگانی در این میان قربانی نیمار شوند. مثلاً کوتینیو و دمبله. البته به شرطی که بارسلونا بتواند مشتریان خوبی برای آنها پیدا کند.

کهکشانی های جدید؟

ترکیب جدید بارسلونا به خصوص در خط حمله، به نوعی تداعی گر رئال مادرید یک دهه قبل است. اگر نیمار را به مثلث فعلی بارسلونا اضافه کنیم، مربع بزرگی در خط حمله این تیم شکل می گیرد. چیزی شبیه به مربع رئال مادرید در یک دهه قبل؛ بکام، زیدان، فیگو و رونالدو.

اما همین ترکیب فوق العاده و جمعی درخشان از ستارگان مطرح دنیای فوتبال، در عین حال که می‌تواند نقطه قوتی باشد ممکن است دردسر، حاشیه و معضلاتی را به همراه داشته باشد. درست مثل اتفاقی که برای رئال مادرید کهکشانی رقم خورد.

کهکشانی های نخست پرس، در ابتدا یک پروژه موفق بود که به دو لالیگا و لیگ قهرمانان ختم شد اما بعدتر این باشگاه با ناکامی مواجه شد و سه فصل بدون جام را پشت سر گذاشت. حضور چندین بازیکن خلاق و هجومی به یکباره در تیم، در عین حال که می تواند فانتزی و تماشایی به نظر برسد. احتمال دارد عدم توازنی در ترکیب تیم ایجاد کند. آن هم در فوتبال مدرن امروز که مسئله تیم در اولویت فرد قرار دارد.

آیا این همه استعداد، بازیکن خلاق و هجومی در ترکیب اصلی می‌توانند به خط هافبک کمک کنند؟ آیا مس، سوارز، گریزمن و احتمالاً نیمار، قادرند تا عقب بازگردند و توپگیری کنند؟ آیا آنها می توانند در مقابله با پرس سنگین تیم هایی مثل لیورپول و منچسترسیتی کمک حال تیم باشند؟

در فوتبال مدرن امروز اروپا، تمام تیم های حاضر در لیگ قهرمانان کیفیت فنی دارند. اما آنچه که آنها را از همدیگر متمایز می کند، پرس، فشار مداوم به حریف، دوندگی های پیاپی در زمین و سرعت دادن به بازی است. امروز موفقیت در اروپا، وابسته به انتقال توپ و دفاع در نیمه حریف است. شاید مشکل فعلی بارسلونا در فصول اخیر در لیگ قهرمانان، عدم دفاع تیمی بوده است. دیده ایم که در بازی های بزرگ اروپایی، ۲-۳ بازیکن این تیم در دفاع تیمی شرکت نمی کنند.

در زمان گواردیولا، بارسلونا با تمام بازیکنان خود دفاع می کرد. حتی بازیکنان هجومی تیم این وظیفه را داشتند تا از جلوی زمین و در یک سوم دفاعی حریف، با پرس عرصه را بر رقیب تنگ کنند. این اتفاق اکنون در سیتی هم رقم می‌خورد. در تیم والورده، سوارز و مسی دفاع نمی کنند و این تیم معمولاً با ۸ یا ۹ بازیکن از دروازه محافظت می کنند.

به طور مثال، در بازی نیمه نهایی لیگ قهرمانان فصل قبل، لیورپول در هر دو بازی رفت و برگشت تیم برتر میدان بود. با این تفاوت که در بازی رفت، استعداد فردی مسی تفاوت را رقم زد. اما در بازی برگشت روحیه تیمی لیورپول و ضعف بارسلونا در فاز دفاعی، به این تیم ضربه زد. اضافه شدن نیمار و گریزمن به بارسلونا، خط حمله این تیم را خطرناک، جذاب و ترسناک می سازد، اما ممکن است عواقبی هم به دنبال داشته باشد.

چشم پوشی از لاماسیا؟

در سالی که بارسلونا چهلمین سالگرد تأسیس لاماسیا را جشن می گیرد و پیراهن دوم خود را به یادبود همین موضوع طراحی کرده است. نشانی از اعتماد به این آکادمی بازیکن ساز دیده نمی شود. حداقل در مقایسه با گذشته! سیاست فعلی بارسلونا در نقل و انتقالات به خوبی نشان دهنده این موضوع است.

اگر نگاهی به ترکیب بارسلونا در زمان گواردیولا و تیتو بیندازیم، متوجه اسامی متعددی می شویم که خروجی آکادمی بارسلونا بوده و به ترکیب اصلی راه یافته اند. اکنون چه؟ بوسکتس، پیکه و البته مسی. تنها بازیکنان بارسلونا ماحصل لاماسیا هستند. حتی بارسلونا روی به خرید بازیکنان جوان دیگر تیم ها آورده است. دی یونگ و البته علاقه به دی لیخت که به نتیجه منجر نشد.

این موضوع حتی در عرصه ملی نیز تاثیرگذار بوده است. امسال برای اولین بار در تاریخ فوتبال اسپانیا، تیم ملی زیر ۲۱ سال این کشور در شرایطی در رقابت های ملت های اروپا زیر ۲۱ سال شرکت کرد که حتی یک بازیکن از بارسلونا در این تیم حاضر نبود. این نشان می دهد که لاماسیا خروجی‌های با کیفیتی نیز در سالیان اخیر نداشته یا بازیکنان این آکادمی فرصت درخشش پیدا نکرده اند.

هازارد در صدر تحولات

ادن هازارد بزرگترین و مهمترین خرید هازارد در تابستان ۲۰۱۹ است. او آمده تا جای خالی رونالدویی را پر کند که فصل قبل به شدت احساس می شد. در نبود رونالدو و زیدان، رئال مادرید دو بار تغییر روی نیمکت دید، در ال کلاسیکو و لیگ قهرمانان تحقیر شد و حتی بازگشت زیدان هم نتوانست فصل را برای رئال نجات دهد.

به جز هازارد، رئال مادرید خریدهای خوب دیگری نیز انجام داده است. لوکا یوویچ با درخشش خود در فرانکفورت، به خط حمله رئال اضافه شده است. رودریگو، میلیتائو و مندی نیز از جمله خریدهای دیگر رئال مادرید هستند. همچنین پرس توانست از فروش کواچیچ، یورنته، هرناندز و دی توماس ۱۰۰ میلیون پوند جذب کند. میانگین سنی خریدهای جدید رئال مادرید ۲۲ سال است و این موضوع زمانی مهم جلوه می کند که بدانیم در ترکیب اصلی فصل قبل رئال مادرید، شش بازیکن ۳۰ یا بالای ۳۰ سال داشته اند.

با این وجود شاید هنوز کار رئال مادرید در پنجره نقل و انتقالاتی به پایان نرسیده باشد. رئال مادرید به پوگبا علاقه مند است ولی با برچسب قیمت ۱۷۰ میلیون پوندی یونایتد مواجه شده است. پرس و زیدان به فکر فروش بیل هستند ولی این ستاره قصد جدایی ندارد و البته مشتری برای او پیدا نمی شود. آینده سبایوس، ایسکو، خامس و واسکز نیز هنوز مشخص نیست. هر چند فروش این بازیکنان می تواند درآمد خوبی برای رئال مادرید ایجاد کند که دست پرس را برای خریدهای بعدی باز کند.

سوای سرنوشت باقیمانده اهداف رئال مادرید در پنجره نقل و انتقالاتی کنونی، زیدان کار سخت و مهمی در فصل پیش رو خواهد داشت. او در رئال مادرید به کارنامه حسرت برانگیزی رسیده است و حالا برای بازگرداند این تیم به قله های موفقیت احتمالاً کار سخت تری نسبت به گذشته دارد.

اتلتیکو را فراموش نکنیم…

درست است که گودین و گریزمن رکن مهمی از موفقیت های اتلتیکو در فصول گذشته به حساب می آیند و حالا دیگر در تیم سیمئونه حضور ندارند ولی این تیم در تابستان خریدهای خوبی داشته است. سیمئونه برای فصل جدید تحولات عظیمی در تیمش ایجاد کرده است. بیایید ابتدا از خروجی های تیم صحبت کنیم؛

گودین و خوان فران با اتمام قراردادشان مادرید را ترک کردند. لوکاس هرناندز و رودری در مجموع با ۱۲۰ میلیون پوند فروخته شدند. ویتو و مارتینز نیز به فروش رسیدند و اتلتیکو از این دو بازیکن هم ۲۵ میلیون پوند بدست آورد. به این ترتیب راه راه پوشان پول خوبی از فروش بازیکنان بدست آوردند و البته سرمایه گذاری خوبی هم کرده اند.

ژوائو فلیکس بازیکن بااستعداد فوتبال پرتغال، که توجه بسیاری از غول های اروپا را به خود جلب کرده بود، راهی اتلتیکومادرید شد. انتقال موراتا با ۵۸ میلیون پوند قطعی شد. یورنته برای جانشینی رودری خریداری شد. رنان لادی، فلیپه و ساپونجیج نیز با مجموع ۴۷ میلیون پوند راهی اتلتیکو شدند. همچنین هکتور هررا و ایبانز دیگر خریدهای سیمئونه هستند تازه علاوه بر این، صحبت از علاقه این تیم به خامس مطرح شده و با این تفاسیر، انقلابی را در ترکیب اتلتیکو شاهد هستیم و احتمالاً آنها هم فصل بعد در جمع مدعیان صف آرایی می کنند.

۱۸۷۸

منبع: وبسایت نود
آخرین اخبار ورزشی را از رسانه ۷ دنبال کنید

دسته‌ها
اخبار ورزشی

پرهزینه ترین تیم های اروپایی در ۵ سال گذشته؛ دستپخت یک میلیارد یورویی بارتومئو!


در ۵ سال اخیر، بارسلونا بیش از یک میلیارد پوند خرج خرید بازیکنان جدید کرده است.

به گزارش وبسایت نود، وبسایت معتبر ترانسفرمارکت که فعالیت اصلی خود را در زمینه مطالعه بازار و بررسی قیمت ها انجام می‌دهد، به بررسی ۱۰ باشگاه پرهزینه اروپایی در ۵ فصل اخیر پرداخته و سعی داشته بررسی کند کدام باشگاه ها، بیشترین هزینه را در جهت جذب بازیکنان انجام داده اند و البته چقدر از فروش بازیکنان سود برده اند.

مطابق این آمار، تنها یک باشگاه در ۵ سال گذشته از مرز یک میلیارد یورو هزینه برای خرید بازیکنان جدید گذشته و آن باشگاه هم بارسلونا نام دارد. بارسلونا که در این ۵ سال تحت مدیریت جوزپ ماریا بارتومئو قرار داشته (به شکل دقیق تر، از ژانویه ۲۰۱۴)، از تابستان ۲۰۱۴ تاکنون ۱٫۰۸۸ میلیارد یورو را برای جذب بازیکنان جدید هزینه کرده است.

بارتومئو در همان تابستان نخست استعداد خود را در هزینه کردن نشان داد و با خرید لوئیس سوارز از لیورپول با قراردادی به ارزش ۸۲٫۳ میلیون یورو، دومین خرید گران قیمت تاریخ باشگاه را رقم زد. در همین تابستان مارک آندره تراشتگن (مونشن گلادباخ) و کلودیو براوو (رئال سوسیه‌داد) با انتقال هایی ۱۲ میلیون یورویی برای تغییر ترکیب دروازه بانی به نیوکمپ آمدند و ایوان راکیتیچ هم با قراردادی ۱۸ میلیون یورویی از سویا به بارسلونا پیوست. ژرمی متیو (۲۰ میلیون یورو)، توماس فرمائلن (۱۸ میلیون یورو) و داگلاس سانتوس (۴ میلیون یورو) دیگر خریدهای بارسلونا در این تابستان بودند.

بارسلونا در تابستان ۲۰۱۵ فعالیت پررنگی در بازار نداشت و آلکس ویدال (۲۲ میلیون یورو از سویا) و آردا توران (۴۱ میلیون یورو) تنها خریدهای این باشگاه بودند. این روند البته در تابستان ۲۰۱۶ حفظ نشد و بارسلونا در این تابستان بازیکنانی نظیر ساموئل اومتیتی (۲۵ میلیون یورو)، لوکاس دینیه (۲۰٫۵ میلیون یورو از پاریسن‌ژرمن)، آندره گومز (۵۵ میلیون یورو از والنسیا)، یسپر سیلسن (۱۵ میلیون یورو از آژاکس) و پاکو آلکاسر (۳۲ میلیون یورو از والنسیا) را جذب کرد.

تابستان ۲۰۱۷ و همزمان با خروج لوئیس انریکه از نیوکمپ، بارسلونا هم بعد از سپری کردن دو سال بدون انجام خریدهای بزرگ، بالاخره قفل بانک را شکست. انتقال ۲۲۲ میلیون یورویی نیمار به پاریسن‌ژرمن (رکورد فروش تاریخ باشگاه) موجب شد تا مدیران آبی اناری برای جایگزینی او به تکاپو افتاده و با انتقال ۴۰+۱۰۵ میلیون یورویی عثمان دمبله از بوروسیا دورتموند، رکورد نقل و انتقالات باشگاه که پیش از این در اختیار نیمار بود را بشکنند. بارسلونا در همان تابستان ۳۰ میلیون یورو برای جذب نلسون سمدو به بنفیکا پرداخت کرد و البته پرداخت ۴۰ میلیون یورو به باشگاه گوانگژو اورگراند برای جذب بازیکنی نظیر پائولینیو، تعجب و انتقادات زیادی را برانگیخت.

بارسلونا البته دست بردار نبود و در زمستان ۲۰۱۸ به فاصله تنها ۶ ماه، رکورد جدیدی را در نقل و انتقالات خود به ثبت رساند. فیلیپه کوتینیو با ۴۰+۱۲۰ میلیون یورو از لیورپول خریداری شد تا بتواند رویای قهرمانی در اروپا را بالاخره در نیوکمپ برآورده کند. 

متورم شدن بازار در نتیجه انتقال کهکشانی نیمار به پاریسن‌ژرمن، موجب شد تا قیمت بازیکنان به شکل عجیبی رشد یافته و بارسلونا در تابستان ۲۰۱۸ برای خرید نام هایی نظیر آرتور ملو (گرمیو)، کلمنت لنگلت (سویا) و مالکوم (بوردو) به ترتیب ۳۱، ۳۵٫۹ و ۴۱ میلیون یورو هزینه کند. 

تابستان شلوغ رئال مادرید موجب شده تا بارسلونا هم برای جذب ستارگان دنیای فوتبال به تکاپو بیفتد و فرانکی دی‌یونگ (۷۵ میلیون یورو، آژاکس) و نوربرتو نتو (۲۶ میلیون یورو، والنسیا) را جذب کند. انتقال ۱۲۰ میلیون یورویی آنتوان گریزمن از اتلتیکومادرید هم سومین خرید گران قیمت آبی اناری ها در تاریخ را رقم زد؛ سه خریدی که همگی از سال ۲۰۱۷ میلادی به وقوع پیوسته اند. البته انتظار می‌رود هزینه ها با بازگشت احتمالی نیمار به نیوکمپ، از این هم بیشتر شود. 

در رده دوم نام باشگاه منچسترسیتی به چشم می‌خورد که با ۹۹۶٫۲ میلیون یورو هزینه برای بازیکنان جدید، فاصله ای تا میلیاردی شدن ندارد. هر ۹ رکورد اول نقل و انتقالات این باشگاه در این بازه زمانی ثبت شده اند و منچسترسیتی در این برهه ۶۲٫۸ میلیون پوند برای رودری، ۶۰ میلیون پوند برای ریاض محرز، ۵۷ میلیون پوند برای آیمریک لاپورت و ۵۵ میلیون پوند برای کوین دی‌بروینه هزینه کرده است. البته سیتیزن ها در همین برهه با فروش کلچی ایهیناچو و آلوارو نگردو هر کدام به ارزش ۲۴ میلیون پوند، سودآوری هم داشته اند که البته در مقایسه با هزینه هایشان اصلا رقم چشم گیری نیست.

در رده سوم به نامی عجیب برمی‌خوریم؛ شاید کمتر کسی انتظار داشته که در حضور پاریسن‌ژرمن و رئال مادرید، یک تیم از سری آ به این مکان دست یابد اما داده های ترانسفرمارکت نشان می‌دهد یوونتوس، قهرمان ۸ دوره اخیر سری آ با ۸۹۶٫۴ میلیون یورو هزینه روی بازیکنان جدید در ۵ سال گذشته، سومین تیم اروپایی در این زمینه بوده است.

یوونتوس در این سال ها با هزینه ای ۹۰ میلیون یورویی روی گونزالو هیگواین، او را به سومین بازیکن گران قیمت دنیای فوتبال بدل کرد و دو سال بعد، برای خرید کریس رونالدو به نخستین باشگاه ایتالیایی تبدیل شد که برای جذب یک بازیکن ۱۰۰ میلیون یورو می‌پردازد. یووه در این سال ها پل پوگبا را هم با ۱۰۵ میلیون یورو به منچستریونایتد واگذار کرد تا رکورد گران ترین بازیکن دنیای فوتبال را برای یک سال در اختیار گیرد. 

شاید برای بسیاری باورنکردنی باشد اما باشگاهی مثل رئال مادرید با هزینه ای ۷۴۷٫۳ میلیون یورویی تنها در رده هشتم این فهرست و پایین تر از باشگاه هایی نظیر چلسی، منچستریونایتد و اتلتیکومادرید قرار گرفته است. درست است که رئال در این دوران ۱۰۰ میلیون یورو برای ادن هازارد (دومین رکورد باشگاه) و ۷۶ میلیون یورو برای خامس رودریگز (پنجمین رکورد باشگاه) پرداخت کرده، اما روزهای خلوت رئال در بازار نقل و انتقالاتی تابستان های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ در ثبت این رکورد بی تاثیر نبوده است. ضمن این که رئال در این ۵ سال با فروش کریس رونالدو (۱۰۰ میلیون یورو)، آنخل دی ماریا (۷۶٫۵ میلیون یورو) و آلوارو موراتا (۶۵٫۵ میلیون یورو) توانسته به درآمد مناسبی از فروش بازیکنانش دست یابد. 

در ادامه نگاهی به پرهزینه ترین باشگاه های فوتبال اروپا در ۵ سال اخیر خواهیم داشت و البته میزان درآمد آن ها از فروش بازیکنانشان را هم خواهیم دید. همچنین دستاوردهای این تیم ها در این ۵ سال را هم یادآور خواهیم شد تا خودتان قضاوت کنید، کدام باشگاه سرمایه گذازی مناسب تری را انجام داده است.

۱-بارسلونا (لالیگا اسپانیا)/هزینه: ۱٫۰۸۸ میلیارد یورو/درآمد: ۶۲۶٫۹ میلیون یورو

(۴ لالیگا، ۴ کوپا دل‌ری، ۲ سوپرجام اسپانیا، یک لیگ قهرمانان اروپا، یک سوپرجام اروپا، یک جام جهانی باشگاه ها)

۲-منچسترسیتی (لیگ برتر انگلیس)/هزینه: ۹۹۶٫۲ میلیون یورو/درآمد: ۲۸۰٫۲ میلیون یورو

(۲ لیگ برنر، یک جام حذفی، ۳ جام اتحادیه، یک جام خیریه)

۳-یوونتوس(سری آ ایتالیا)/هزینه: ۸۹۶٫۴ میلیون یورو/درآمد: ۶۵۰٫۴ میلیون یورو

(۵ سری آ، ۴ کوپا ایتالیا، ۲ سوپرجام ایتالیا)

۴-منچستریونایتد (لیگ برتر انگلیس)/هزینه: ۸۸۹٫۵ میلیون یورو/درآمد: ۲۷۴٫۵ میلیون یورو

(یک جام حذفی، یک جام اتحادیه، یک جام خیریه، یک لیگ اروپا)

۵-چلسی (لیگ برتر انگلیس)/هزینه: ۸۷۶٫۵ میلیون یورو/درآمد: ۷۳۲٫۱ میلیون یورو

(۲ لیگ برتر، یک جام حذفی، یک جام اتحادیه، یک لیگ اروپا)

۶-اتلتیکومادرید (لالیگا اسپانیا)/هزینه: ۸۲۴٫۶ میلیون یورو/درآمد: ۷۵۲٫۸ میلیون یورو

(یک سوپرجام اسپانیا، یک لیگ اروپا، یک سوپرجام اروپا)

۷-پاریسن‌ژرمن (لیگ یک فرانسه)/هزینه: ۷۷۳٫۱ میلیون یورو/درآمد: ۳۵۶٫۳ میلیون یورو

(۴ لیگ یک، ۴ جام حذفی، ۴ جام اتحادیه، ۵ سوپرجام فرانسه)

۸-رئال مادرید (لالیگا اسپانیا)/هزینه: ۷۴۷٫۳ میلیون یورو/درآمد: ۵۴۳٫۵ میلیون یورو

(یک لالیگا، یک سوپرجام اسپانیا، ۳ لیگ قهرمانان اروپا، ۳ سوپرجام اروپا، ۴ جام جهانی باشگاه ها)

۹-لیورپول (لیگ برتر انگلیس)/هزینه: ۷۱۴٫۷ میلیون یورو/درآمد: ۵۳۵ میلیون یورو

(یک لیگ قهرمانان اروپا)

۱۰-اینترمیلان (سری آ ایتالیا)/هزینه: ۵۸۶٫۱ میلیون یورو/درآمد: ۳۵۳٫۸ میلیون یورو

(بدون جام!)

۷۷۱۲

منبع: وبسایت نود
آخرین اخبار ورزشی را از رسانه ۷ دنبال کنید