به خاطر بیماری روانی زن و بچه‌ام را کشتم

مرد ۵۰ساله به‌نام فرامرز با مراجعه به کلانتری شهرزیبا از مرگ مشکوک همسر و فرزندش خبر داد. جسد زن ۴۸ساله و دختر ۱۲ساله‌اش در حالی روی تختخواب خانه‌شان کشف‌شده‌بود که هیچ‌گونه آثار ضرب و جرح روی بدن آن‌ها وجود نداشت.

فرامرز ادعا می‌کرد در برگشت از محل کار، خانه را به هم‌ریخته دیده و متوجه‌شده زن و بچه‌اش فوت شده‌اند؛ اما پلیس او را به‌دلیل ضدونقیض‌گویی بازداشت‌کرد و متهم چند روز بعد به قتل زن و بچه‌اش اعتراف کرد.

پرونده برای رسیدگی به شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد و روز گذشته متهم برای دفاع از خود پای میز محاکمه قرار گرفت. در ابتدای جلسه خاله و شوهرخاله فرامرز که پدرزن و مادرزن فرامرز هستند تقاضای قصاص قاتل را کردند، اما پدر فرامرز به‌عنوان، ولی دم فرزند او از قصاص گذشت کرد.

سپس متهم در دفاع از اتهام خود گفت: اتهامم را قبول دارم، اما در لحظه وقوع جرم من به دلیل بیماری روانی مبتلا به جنون شده‌بودم. روز حادثه قرار بود با همسر و فرزندم به خانه خواهرم در تبریز و سپس به ترکیه سفر کنیم. من کمی دیر به خانه رسیدم و همسرم با من بحثش شد. داشتم چمدان را برمی‌داشتم که او به من حرف نامربوطی زد و من دهانش را گرفتم، اما یکدفعه بی‌حال شد و روی زمین افتاد. بعد دخترم سررسید و وقتی مادرش را در آن حال دید شروع به جیغ‌زدن کرد. برای این‌که آرامش کنم دهانش را گرفتم و او هم بر اثر خفگی جانش را از دست داد. بعد خانه را به‌هم‌ریختم تا وانمود کنم شخص ناشناسی وارد خانه‌مان شده و این بلا را سر آن‌ها آورده است.

متهم درحالی‌که اشک می‌ریخت، گفت: من عاشق همسر و فرزندم بودم. بعد از ۱۰ سال از ازدواج‌مان با دوا و درمان بچه‌دار شده‌بودیم. حتی مادر همسرم که خاله من است در روز‌های اول بعد از دستگیری‌ام باور نمی‌کرد قتل کار من باشد و به ماموران می‌گفت دامادم بی‌گناه است. همین نشان می‌دهد من در یک لحظه دچار جنون شدم. درحالی‌که پزشکی قانونی سلامت روان و دارا بودن قوه تشخیص متهم را در لحظه ارتکاب جرم قبلا تایید کرده، قضات دادگاه برای صدور رای وارد شور شدند.