دستانت قبله گاه من است
توی این عکس ها دنبال خودم می گردم دنبال کودکی, نوجوانی و …شاید آینده ای که دور نیست…
یک استکان چای از قوری گلی, طعم شیرین لحظه های کودکی و مرحم تمام دردهای دنیا
به پنجره خیره می شوی و انتظار برای کسی که منتظرش ماندی تا به پا خیزد اما منتظرت نماند تا عصایت را برداری عصر عصر سرعته!
اگر چشم به راهت گذاشتم مرا ببخش تنها امیدم این است که تو هم مثل من جوان بودی و گریز پا .اما تویی که من شناختم…
حالا یه بغل بوسه یه دامن لطافت کودکی برای تو که همه چیز منی بی تو همه یعنی هیچ
اول و آخر دنیا در بسته ی دستانت که مرا در اغوش می گیرد خلاصه می شود
