دسته‌ها
گردشگری مكانهاي تاريخي ايران

جاذبه های گردشگری ایران – میدان نقش جهان + عکس

میدان 1

میدان نقش جهان اصفهان، یکی از زیباترین میدان های جهان به طول تقریبی ۵۰۷ و عرض ۱۵۸ متر است که همانند زنجیری چهار اثر تاریخی بی نظیر دنیا را به هم پیوند داده است : مسجد شیخ لطف الله، مسجد امام، سر درب بازار قیصریه و کاخ عالی قاپو.

همچنین پیرامون میدان نقش جهان دویست حجره دو طبقه قرار دارد.

با انتخاب اصفهان به پایتختی در عهد صفویه و گسترش این شهر، میدان نقش جهان به جای میدان کوچکی که از دوران تیموریان باقی مانده بود احداث گردید.به هنگامی که دو مسجد امام و شیخ لطف الله و سردر بازار قیصریه ساخته شد این ۳ بنا با طاقهای متحدالشکل به هم مربوط شدند و با پایان یافتن میدان و خاتمه تزیینات، کف آن شن ریزی و مسطح شد. از این زمان بود که میدان نقش جهان برای انجام مسابقات و بازی های معمول آن عصر مانند چوگان و قاپوق اندازی مورد استفاده قرار می گرفت و سان و رژه سربازان و سپاهیان نیز در همین محل انجام می شد.

در طول دوران ساخت میدان نقش جهان و پس از آن در سراسر دوران صفویه، میدان زنده و فعال بوده، لیکن در دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین، به تدریج از رسیدگی به میدان خودداری شده است. در ایام سلطنت شاه سلطان حسین، جوی های آب به تدریج راکد شده و آخرین درختان باقیمانده از درختانی که شاه عباس به دست خود کاشته بود، خشکیده اند.

استاد محمدرضا و استاد علی اکبر اصفهانی، نام دو تن از معمارانی است که میدان را طرح ریزی نموده و آن را به شکل فعلی بنا نهاده اند. نام این دو معمار بر سردر بناهای پیرامونی میدان به چشم می خورد.

در دوره قاجار، این میدان نیز مانند سایر بناهای تاریخی اصفهان مورد بی توجهی قرار گرفت. بخش هایی از میدان در طول دوران آشفتگی ایران از حمله اشرف افغان تا استقرار حکومت قاجاریه، تخریب گردید. بخش هایی نیز از جمله عمارت نقاره خانه در دوره قاجار از میان رفت.از زمان حکومت رضا شاه تا امروز، کار مرمت و بازسازی این ابنیه بطور مداوم ادامه دارد.

بیشتر سیاحان و جهانگردانی که از اصفهان مطلب نوشته اند بر شکوه و عظمت میدان نقش جهان تاکید کرده و از حضور سفرا و نمایندگان خارجی و سایر اتباع کشورهای دیگر در این میدان خاطراتی را ذکر کرده اند.

امروز نیز میدان نقش جهان اصفهان یکی از گردشگاه های مهم و از دیدنی های اصفهان است که سیاحان و گردشگران خارجی و مسافران ایرانی با شوق از آن دیدن می کنند.

بازار قدیمی اصفهان در دورادور میدان نقش جهان نیز یکی از مهمترین نقاط تولید و عرضه صنایع دستی کشور به شمار می رود. این بازار که صنعتگران و هنرمندان اصفهانی هر یک در حجره ای از آن مشغول به تولید صنایع دستی مانند قلم کاری، مسگری و … هستند. بازار زیبای میدان نقش جهان بیشتر صنایع دستی، یادمانها و سوغات های نقاط مختلف کشور را در خود جمع آورده است و این خود یکی از دلایل محبوبیت میدان نقش جهان در میان گردشگران داخلی و خارجی است.

درشکه سواری در میدان نفش جهان از مشاغل سنتی اصفهان است که برای جابه جایی گردشگران وتوریست های خارجی و نیز معرفی فرهنگ و آثار تاریخی اصفهان استفاده میشود.

میدان نقش جهان در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. همچنین این میدان در اردیبهشت ۱۳۵۸ و جز نخستین آثار ایرانی میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسیده است.

 

میدان 2

میدان 3

میدان 4

میدان 5

میدان 8

میدان 9

میدان 11

میدان 12

میدان

سیری در ایران

دسته‌ها
گردشگری مكانهاي تاريخي ايران مکانهای تفریحی ايران

جاذبه های گردشگری ایران – تنگه واشی

تنگه واشی یا همان تنگه ساواشی یکی از زیبا ترین جاذبه های گردشگری اطراف تهران در تابستان می باشد.

تنگه واشی کجاست؟

تنگه واشی در ۱۷ کیلومتری شهر فیروز کوه قرار دارد.
در حرکت از سمت تهران به دماوند ۱۷ کیلومتر بعد از فیروزکوه ، خروجی به سمت چپ هست که به سوی تنگه واشی حرکت می کند.

تنگه واشی در فصل تابستان میزبان بسیار ی از گردشگران است که با تهیه تدارک لازمه برای یک پیاده روی نزدیک به ۳ کیلومتری در دل کوه و درون رود به آبشار زیبای ۱۵ متری برسند.
در نزدیکی این آبشار هم رستوران و تفرجگاه کوچکی قرار دارد.
همه ساله تور های یک روزه بسیاری به سمت تنگه واشی حرکت می کنند و به دلیل طبیعت خاص آن از طرفداران زیادی بر خوردار است.
باید در نظر داشت مسیر تنگه واشی از سه قسمت مسیر تنگه اول تا ابتدای دشت ساواشی(حدود ۲۵۰متر) ، راهپیمایی دشت ساواشی(حدود ۱۷۰۰متر) و مسیر تنگه دوم تا رسیدن به آبشار(حدود ۸۰۰متر) تشکیل شده است.(tangeh savashi )
در ابتدای پس از یک پیاده روی کوتاه مدت در سر بالایی کوه ، به ابتدای تنگه رسیده که باید مسیر را در آب رود ادامه داد.
در صورتی که تصمیم دارید به تنگه واشی سفر کید حتما از داشتن وسایل لازمه جهت پیاده روی در آب و خیسی اجتناب نا پذیر و لذت بخش آن اطمینان حاصل نمایید.
کتیبه های دوره قاجار در تنگه واشی

تنگه واشی علاوه بر طبیعت زیبا، دارای آثار تاریخی نیز هست. یکی از سه کتیبه معروف دوره قاجار در این تنگه واقع شده‌ و دو کتیبه دیگر در چشمه علی شهر ری و تونل وانا در جاده هراز واقع شده‌اند. هر سه این کتیبه‌ها به دستور فتحعلی شاه قاجار حکاکی شده‌است. فتحعلی شاه که دوران پیش از پادشاهی خویش را در شیراز گذرانده بود، با دیدن نقش برجسته‌های آن دیار، سه نفر به نامهای حجارباشی، نقاش باشی و معمار باشی را مسئول ساخت این سه کتبیه در تهران کرد.
کتیبه واقع در تنگه ساواشی دارای ابعاد شش در هفت متر است که وقایع زمان فتحعلی شاه دور تا دور کتیبه روایت شده‌است. بزرگترین نقش برجسته این کتیبه‌ها، نقش شکارگاه با تصویر اسب، نیزه و شکارهایش است که در اطراف آن می‌توان عباس میرزا، علی قلی میرزا و علی نقی میرزا پسران فتحعلی شاه و همچنین نوادگانش را در حال شکار دید. این کتیبه که حدودا ۱۸۵ ساله‌است به گونه‌ای در دل کوه حک شده که از بارش باران و تابش آفتاب در امان بوده‌است اما صنعت گردشگری به آن آسیب وارد نموده‌است.

تنگه واشی 6

تنگه واشی 10

تنگه واشی 11

تنگه واشی 15

کتیبه قاجار تنگه واشی

چند نکته برای کسانی که می خواهند از این طبیعت زیبا بازدید کنند:

• چنانچه به دنبال آرامش و سکوت هستید روزهای وسط هفته را برای رفتن انتخاب کنید اگر به دنبال هیاهو هیجان و شادی بودن با جمع هستید روزهای جمعه را به شما پیشنهاد می‌کنم تنگه واشی جایی است که شلوغی شما را به هیجان می‌آورد و باعث آزار شما نخواهد شد

• از پوشیدن دم پایی جدا خودداری کنید؛ چون شما بیشتر مسیر را در آب راه می‌روید، سنگهای نوک تیز باعث ایجاد خراش و یا درد در پای شما می‌شوند و احتمال لیز خوردن و افتادن نیز با دمپایی بیشتر است. پوشیدن یک کفش ورزشی برای طی این مسیر راحت تر می‌باشد

• تنگه واشی مکان مناسبی برای به همراه بردن کودکان به خصوص زیر ۷ سال نیست. مسیر طولانی است مجبور می‌شوید بیشتر راه کودک را در آغوش بگیرید و در نتیجه خودتان هم خسته می‌شوید.

• حتما یک یا دو شیشه کوچک آب معدنی به همراه داشته باشید

• توصیه می‌کنم حتما تنگه دوم را ببینید و مسیر را تا رسیدن به آبشار ادامه دهید. شما می‌توانید به پشت آبشار بروید ایستادن پشت آبشار هم تجربه زیبایی است.

• به دلیل عدم آفتابگیری تنگه‌ها آب سرد است. بهترین زمان برای طی این مسیر مرداد ماه است.

• در پایان خواهش می‌کنم حتما هنگام رفتن به این مکان زیبا و بکر، کیسه‌ای جهت ریختن زباله و بطری‌های خالی به همراه داشته باشید

امیدوارم با معرفی تنگه واشی توانسته باشیم اوقات خوب و خوشی را برای شما و خانواده و دوستان رقم بزنیم.

سوغات ساواشی

یکی از سوغاتی های روستای جلیزجند یا همان ساواشی “دوغ پنج گیاه” است.این دوغ محلی حاوی گیاهان معطر آویشن ، نعناع ، کاکوتی ، پونه صحرایی و پونه جنگلی است. رب آلوچه و لواشک ترش هم از دیگر سوغاتی های تنگه واشی است.

همچنین دمپایی های بند دار برای راهپیمایی در آب هم از جمله مواردی است که در کمتر جای دیگری میتوانید یافت کنید.
در تنگه واشی گیاه کمیاب باریجه که مصارف مهم صنعتی و دارویی دارد می روید. چیدن باریجه به دلیل کمیابی آن جرم است و پیگرد قانونی دارد.

تنگه واشی 7

تنگه واشی 8

تنگه واشی 9

تنگه واشی 12

تنگه واشی 13

تنگه واشی 14

تنگه واشی 16

تنگه واشی 17

تنگه واشی 18

تنگه واشی 19

تنگه واشی 20

تنگه-واشی  (1)(1)

تنگه-واشی  (2)

تنگه-واشی  (4)

تنگه-واشی  (5)

دسته‌ها
گردشگری مكانهاي تاريخي ايران

جاذبه های گردشگری ایران – بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی همراه با عکس

رسانه ۷ بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی از مهم‌ترین آثار تاریخی شهر اردبیل و از بناهای کم‌نظیر تاریخی ایران است که از لحاظ معماری و کاشی‌کاری از شاهکارهای سده هشتم هجری قمری و سال‌های پس از آن است. این بنا پس از وفات شیخ به سال ۷۳۵ هجری قمری، به وسیله فرزند وی؛ صدرالدین موسی پایه‌گذاری شد و شاه عباس بناهای مهمی به این مجموعه افزود و اصلاحاتی در آن انجام داد. اهمیت این اثر تاریخی به‌طور کلی در رابطه‌ای که با سلسله خاندان صفوی دارد جلوه‌گر می‌شود. اسلاف شاهان صفوی و همچنین شاه اسماعیل اول؛ بنیان‌گذار این سلسله، در این مجموعه تاریخی به خاک سپرده شده‌اند. روی مقبره شاه اسماعیل گنبدی ساخته شده و بالای این گنبد پنج شمشیر نصب شده است که نشانه اسلحه خانواده‌هایی بوده که به شاه اسماعیل در رسیدن به سلطنت کمک کردند. در این بقعه، مقابر دیگری از سایر شاهان و شاهزادگان و بزرگان خاندان صفوی و امرای آن دوره باقی مانده است، از جمله قبر منسوب به مادر شاه اسماعیل.

مجموعه کنونی که به نام بقعه شیخ صفی نامیده می‌شود شامل بیرون بقعه (عالی قاپو)، سردر، حیاط بزرگ، رواق، مقبره شیخ صفی‌الدین، حرم خانه، مقبره شاه اسماعیل، چینی خانه (که دارای گچ‌بری‌های زیبا و چندین درِ چوبی و نقره‌ای نفیس است)، مسجد جنت‌سرا، خانقاه، چراغ خانه، چله خانه، شهیدگاه و متعلقات دیگری است.

ساختمان سردرِ اصلی بقعه و محوطه سه گنبد که مزین به کاشی معرق و کتیبه‌هایی به خط رقاع و کوفی است، عظمت و جلوه خاصی به این مکان داده است.

مقبره شیخ صفی‌الدین برجی استوانه‌ای شکل است که گنبدی کوتاهی در بالای آن قرار دارد. در زیر گنبد صندوق منبتی وجود دارد که از جمله آثار نفیس بقعه محسوب می‌شود و در حاشیه آن کتیبه‌ای به خط رقاع حک شده است.

گنبد مقبره شاه اسماعیل کوتاه‌تر از گنبد مقبره شیخ صفی است و قسمت خارجی آن با کاشی‌های خوشرنگ و کتیبه‌ای به خط کوفی تزئین شده است. در زیر گنبد صندوق نفیس گرانبهایی بر روی قبر قرار دارد. صندوق‌های مزارهای دیگر موجود در این بنا از لحاظ ظرافت و کنده‌کاری بسیار جالب‌اند.

بقعه شیخ صفی حاوی ده‌ها اثر بدیع در مضامین مختلف رشته‌های هنری از جمله عالی‌ترین نوع کاشی‌کاری معرق و مقرنس و گچبری کتیبه‌های زیبا و نفیس به خط خطاطان بزرگ دوره صفوی و منبت‌های ارزنده، نقره‌کاری، تذهیب و طلاکاری، نقاشی و سنگ‌بری است و از سبک معماری مناسبی برخوردار است که تجمیع این همه فضایل هنری در یک مجموعه، از موارد نادر در مجموعه‌های تاریخی کشور به شمار می‌رود.

این مجموعه ارزشمند در تاریخ ۵ تیر ماه سال ۱۳۸۹ خورشیدی به عنوان یازدهمین اثر ارزشمند تاریخی ایران از سوی یونسکو به ثبت جهانی رسید. یکی از آثار این مجموعه فرش بسیار معروفی به نام قالی اردبیل است که یکی از مشهورترین قالی‌های جهان است و در گذشته در آرامگاه وی بوده اما هم اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت کشور انگلستان نگهداری می‌شود.

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی3(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی6(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی7(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی9(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی10(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی11(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی12(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی13(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی14(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی16(1)

عکس بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی

بقعه-شیخ-صفی-الدین-اردبیلی18(1)

سیری در ایران

دسته‌ها
گردشگری مكانهاي تاريخي ايران

جاذبه های گردشگری ایران – نیایشگاه مهری مراغه همرا با عکس

نیایشگاه-مهری2

رسانه ۷  در حدود ۶ کیلومتری جنوب شرقی مراغه روستای بزرگی به نام ورجوی واقع شده است. در قسمتی از روستا یک گورستان بزرگ و تاریخی وجود دارد و در آن قبرهایی دیده می‌شود که بر روی آن‌ها صندوق‌های سنگی منقوش و یا قوچ سنگی نهاده شده است. همچنین بر روی تعدادی از سنگ‌ها تصاویر تیر و کمان و نیزه و شمشیر و سپر حک گردیده است. قدمت این سنگ‌ها به قرن هشتم تا یازدهم هجری قمری بازمی‌گردد. از نمونه‌های جالب این سنگ‌ها می‌توان به صندوق سنگی منقشی اشاره نمود که متعلق به زمان بیگ فرزند کدخدا میرزا بیگ می‌باشد که در سال ۱۰۸۵ هجری قمری از دنیا رفته است. از دیگر جاذبه‌های این روستا وجود درخت تنومند و کهنسال نارونی است که در کنار قبرستان و بر لب یک نهر پرآب روئیده است و توجه عموم را به خود جلب می‌کند. در جنوب این درخت نیز مجموعه جالب توجه امامزاده معصوم قرار دارد. در چند متری درخت نارون و در مقابل آن، راهروی عریضی با شیب متوسط در سنگ کنده شده است. دو طرف راهرو را دیواره سنگی طبیعی فراگرفته که قسمتی از آن نیز دارای پوشش سنگی است. عرض این راهرو در قسمت ابتدایی ۷/۲۰ متر و در انتها ۶/۲۰ متر است. در انتهای راهرو ورودی مستطیل شکلی به عرض ۱/۸۰ متر در سنگ کنده شده است که با عبور از آن محوطه وسیع و جالبی قرار دارد. در سمت چپ راهرو و نزدیک به ورودی تالار بزرگ، اطاق چهارگوش کوچکی وجود دارد که تمامی آن را در سنک کنده‌اند و سقف آن به صورت یک گنبد در صخره ایجاد شده است. شیوه کار چنین است که دیوار چهار طرف اطاق از یک محل معین به طور مورب به طرف مرکز سقف ادامه یافته است. در وسط سقف مزبور نورگیری به منظور روشن ساختن فضای داخل اطاق تعبیه شده است. در وسط دو ضلع غربی و شرقی تالار، دو فرورفتگی در مقابل هم قرار دارند که فرورفتگی غربی به شکل ذوزنقه و فرورفتگی شرقی شبیه نیم دایره است. از انتهای فرورفتگی غربی به وسیله راهرویی، اطاق مدوری قرار دارد که تمامی آن از سنگ کنده شده است. مقابل فرورفتگی نیم‌دایره شکل شرقی به کمک سنگ‌های لاشه تیغه کرده‌اند. در سمت جنوب فرورفتگی شرقی، حفره‌ای وجود دارد که از آن به راهرویی داخل شده که با یک قوس نیم‌دایره به محوطه اصلی امامزاده راه می‌یابد. محوطه اصلی امامزاده عبارت است از یک اطاق دایره شکل به قطر ۵/۹۰ متر که در قسمت جنوبی آن با ارتفاع یک پله از کف، محرابی مستطیل شکل به طول ۲ و عرض ۲/۶۰ متر با سقف هلالی شکل وجود دارد.

در قسمتی از دیوار غربی تالار بزرگ، کتیبه زیبایی به خط ثلث حفاری شده که بیشتر آن فروریخته است و باقی مانده آن کلماتی از آیه ۱۲۹ سوره آل عمران را دربر دارد.

وضع کلی بنا به خوبی نشان می‌دهد که این امامزاده در اصل به نیایشگاهی بسیار قدیمی تعلق داشته است. این مجموعه با توجه به واحدهای مختلف آن و حالت غار مانندش، بیش از هر چیز به بنای یک معبد مهری شباهت دارد که از نظر حجم کار و دقت هنرمندانی که در امر حجاری آن دخیل بوده‌اند، می‌توان جزو نمونه‌های ارزنده ستایشگاه‌های کهن دانست. وجود قسمت‌هایی همچون محل لباس کَن روحانیون، محل تعلیم گروندگان به آیین مهر و محل فعالیت‌های نجومی علمای زرتشتی و محل برگزاری مراسم باشکوه خاص مهرپرستان، نشانگر عظمت و ارزش این معبد در مقایسه با سایر معابد می‌باشد.

این معبد در دوره اسلامی و زمان حکومت ایلخانیان دستخوش تغییراتی شد تا نشانه‌هایی از اسلام بر تن این معبد به یادگار بماند که به دلیل عدم مراقبت فقط بخش کوچکی از آن باقی مانده است.

طبق تحقیقات و بررسی‌هایی که در این محل صورت گرفته است مشخص شده که در گذشته‌ یکی از علمای مشهور و باتقوای مراغه به نام آخوند ملامعصوم مراغه‌ای، در این معبد دفن شده است. قبر وی در زیر یک صندوق چوبی که بر روی آن پارچه سیاهی انداخته‌‌اند و اهالی محل به آن قبر امامزاده معصوم می‌گویند، می‌باشد. هم‌اکنون زنانی برای عبادت با نذور فراوان به این معبد روی می‌آورند.

نیایشگاه-مهری

نیایشگاه-مهری4

نیایشگاه-مهری5(1)

نیایشگاه-مهری7

نیایشگاه-مهری8

نیایشگاه-مهری10

نیایشگاه-مهری11

نیایشگاه-مهری12

سیری در ایران

دسته‌ها
گردشگری مكانهاي تاريخي ايران

جاذبه های گردشگری ایران – غار شاپور اول ساسا

موقعیت

به فاصله ۱۲ کیلومتر از شهر کازرون به سوی شیراز در استان فارس، شهر باستانی بیشاپور قرار دارد. در مقابل بیشاپور دره زیبایی است که به آن تنگ چوگان گفته می​شود. جاده آسفالته به طول ۶ کیلومتر دره را به روستای تنگ چوگان متصل می​کند، از این روستا با ۵/۱ ساعت کوه​پیمایی می​توانیم به دهانه غار برسیم.

معرفی

غار شاپور بر روی دیواره کوهی که دشت تنگ چوگان را به شکل نیم دایره در بر گرفته، زایش یافته است. دیواره​های ورودی تنگه پوشیده از نقش برجسته​هایی تراشیده شده بر روی سنگ هستند که هر یک بخشی از تاریخ دوره ساسانیان را به نمایش گذاشته​اند. در سمت راست ورودی تنگه آثار قلعه​ای، که گویا محل نگهبانی از شهر بیشابور بوده است، به چشم می​خورد. کف دره بستر رود شاپور است که آب آن از طریق کانال​هایی متعدد به داخل شهر منتقل می​شده است.

ساختمان

غار، درون کوهی با کانی​های زایش یافته است. دهانه غار طولی برابر با ۳۰ متر و ارتفاعی برابر با ۱۵ متر دارد. قبل از ورود به درون غار در سمت چپ دخمه​ای قرار دارد که بخشی از آن دست ساخته است. حدود ۱۰ متر بعد از ورودی غار مجسمه ۷ متری شاپور اول ساسانی جلوه گری می​کند. غار از چند بخش تشکیل شده است: بخش اول نسبتاً هموار است و با طولی حدود ۸۰ متر به لبه پرتگاهی منتهی می​شود. دو طرف دیوارهای این بخش را حجاری و صاف، و گویا برای کندن نقش​های برجسته و یا نوشتن آماده کرده بودند که نیمه تمام مانده​اند و بر روی تاقچه​های بزرگ آن​ها چیزی به چشم نمی خورد. در سمت چپ انتهای این بخش دو آب انبار به فاصله ۵/۰ متر از هم در داخل سنگ کنده​اند که هر یک حدود یک متر عمق دارد. ابعاد یکی ۴×۳ متر و دیگری ۵/۱×۲ متر است و هر دو پله​ای برای دسترسی به آب دارند. آبی که از سقف به کف غار می​چکیده در این حوض​ها جمع می​شده و نیاز ساکنان را تأمین می​کرده است. در سمت چپ آب انبارها یک آبشار سنگ زیبا و در پشت آن زیباترین چکنده و چکیده​های بزرگ به چشم می​خورند. سپس گودالی بسیار بزرگ به قطر تقریبی ۱۰۰ متر، که نسبت به کف تالار اول حدود ۳۰ متر عمق دارد، قرار دارد که بیننده را به یاد دریاچه​ای خشک شده می​اندازد. برای ورود به انتهای غار باید از پرتگاه بگذریم و با صعود از سربالایی گودال وارد دالان نسبتاً وسیع دیگری شویم. در انتهای سمت چپ گودال، محلی مسطح قرار گرفته که بخشی از آن دست ساخته است و گویا محل ذبح قربانی و اجرای مراسم بوده. سقف غار در این تالار حدود ۴۰ متر و بلندترین فضای آن است. با گذر از این تالار وارد دالانی وسیع می​شویم که تا انتهای غار ادامه دارد. طول غار از دهانه تا انتها حدود ۴۵۰ متر است. غار دو شعبه دیگر دارد که از چندان وسعیت برخوردار نیستند.

ویژگی

غار شاپور از غارهای تاریخی بسیار پراهمیت ایران است. به نظر می​رسد غار قبل از دوران ساسانیان از مکان​های مذهبی و آیینی ساکنان آن منطقه بوده و به مانند غار باباجابر و نیاسر مراسمی در آن جا انجام می​شده است. از آن جا که اردشیر و شاپور اول روش وحدت مذهبی را میان مردم اجرا می​کردند، از این رو اردشیر برای محو اعتقادات گذشته مردم منطقه نیاسر، آتشکده​ای بزرگ هم جوار غار نیاسر می​سازد و شاپور هم دستور ساختن مجسمه اش را درون این غار می​دهد. پژوهش باستان شناسی بیش​تر در هر دو غار، مسئله را روشن خواهد ساخت.
غار9

غارهای ایران – غار شاپور اول

غار 8

 

غارهای ایران – غار شاپور اول

غار 7

 

 

غارهای ایران – غار شاپور اول

غار 6

 

غارهای ایران – غار شاپور اول

غار 5

 

غارهای ایران – غار شاپور اول

غار 4

 

 

غارهای ایران – غار شاپور اول

غار 3

 

سیری در ایران

دسته‌ها
گردشگری مكانهاي تاريخي ايران

جاذبه های گردشگری ایران – عکس آرامگاه کوروش کبیر

کوروش 2

رسانه ۷ آرامگاه کوروش بزرگ، مهم ترین اثر مجموعه ی پاسارگاد؛ که در دوره ای به « مشهد مادر مقدس » شهرت داشت، از سال ۱۸۲۰ به بعد به عنوان آرامگاه کوروش، شناسایی شد. بنای آرامگاه، میان باغ های سلطنتی قرار داشت و از سنگ های عظیم که درازای بعضی از آنها به هفت متر می‌رسد، بنا شده است.

کوروش در ۵۲۹ پیش از میلاد در آرامگاه خود در پاسارگاد دفن شد . اسکندر هنگام عبور از ایران ، بر سر مزار کوروش رفت و دید که دَرِ آرامگاه را باز کرده اموالش را غارت کرده اند. وی برآشفت و عامل آن را که شخصی به نام پولیماک بود، کشت و چون کتیبه ها را که به خط ایرانی از قول کوروش بر سنگ حک کرده بودند خواند، دستور داد تا متن یونانی آن را نیز در زیر متن ایرانی حک کنند .
آریستوبولوس به عنوان شاهد عینی توصیفی از آرامگاه دارد که آریّان رومی آن را نقل کرده است و همین روایت است که باعث تشخیص آرامگاه کوروش شده است . به دلیل اهمیت درجه اول این روایت عین آن را می آوریم : «در پارس ، آرامگاه کوروش در میان بوستان شاهی واقع بود. در همه جانب این بنا باغی پُر از درختان گوناگون درست کرده بودند که توسط نهرهایی سیراب می شد و از انبوه سبزه پُر بود. خود بنا از دو قسمت تشکیل می شد. قسمت زیرین را با تخته سنگهای مکعبی تراشیده به صورت (سکّویی ) مکعبی برآورده بودند. بالای آن اطاقی ساخته شده بود که از سنگ بود و سقفی نیکو داشت و درِ آن چنان کوچک بود که مردی میانه اندام بسختی می توانست به درون آن وارد شود. در آن اطاق تابوتی زرین گذارده بودند که کالبد کوروش در آن نهفته شده بود، و کَتی (تختی ، نیم تختی ) کنار تابوت نهاده بودند که پایه هایش از زر ناب بود و روکشی از پارچه بافت بابل داشت و زیر آن قالیهایی انداخته بودند، سرخ رنگ . بر فراز این نیم تخت هم یک پیراهن و دیگر جامه های بافت بابل گذاشته بودند. شلوارهای مادی ] = شلوار چرمین با زیورهای رنگارنگ و جامه های ارغوانی رنگ آنجاگذارده بودند (بعضی از آنها به رنگهای دیگر هم بود) و نیز شمشیرهایی و گوشوارهای زرین گوهرنشان هم بود ] کونتوس کورتیوس سپری و کمانی سکایی را هم افزوده است و استرابو از پیاله های گرانبهایی که در آنجا دیده بوده اند، یاد می کند . یک میز نیز در میانه اطاق بود. تابوتی که کالبد کوروش را نگه داشته بود، درحد میانی این نیم تخت جای داشت . ساختمان کوچکی در نزدیکی آرامگاه و در میانه باغ ساخته بودند. این ساختمان برای مغانی بود که آرامگاه کوروش را نگهبانی می کردند و این شغل را از زمان کمبوجیه ، پسر کوروش ، پشت به پشت در خاندان خود نگه می داشتند. از کیسه شاهی هر روز یک گوسفند به علاوه مقدار معینی آرد و باده به این موبدان داده می شد و نیز هر ماه یک اسپ نزدشان می فرستادند تا برای کوروش قربانی کنند. آرامگاه کتیبه ای داشت با خط فارسی ] = پارسی باستان [ ، که بر روی آن چنین نگاشته شده بود: «ای مرد! من کوروشم ، پسر کمبوجیه ، که شاهنشاهی پارسی را بنیان گذارد و شاه آسیا بود. پس بر این بنای یادبود من رشک مبر»
آرامگاه از تخته سنگهای آهکی سفید مایل به زردی ساخته شده است و دو قسمت دارد: سکّوی سنگی توپُر با شش پله ، و اتاقی با سقف شیب دار بر فراز پله ششم . مقدار زمینی که زیر این بناست ، ۱۵۶ مترمربع (۱۲*۱۳ متر) است . ارتفاع بنای سنگی آرامگاه ۱۱ متر است . پله اول ۱۷۰ سانتیمتر بلندی دارد و پله های دوم و سوم هر کدام یک متر، و سه پله دیگر هر کدام ۵۵ سانتیمتر. پهنای هر پله حدود نیم متر است . اتاق ۵ر۳ متر طول و ۱۰ر۲ متر ارتفاع دارد. در سمت مغرب این اتاق ، دری سنگی به ابعاد یک متر در ۳ر۱ متر وجود داشته است .
درون دو تخته سنگ بزرگی که سقف آرامگاه را می سازد تهی است ، و این امر برخی را به این تصور انداخته است که شاید قبر اصلی کوروش و زنش در همین حفره درون سقف بوده است (سامی ، ۱۳۷۵ ش ، ص ۴۵ـ۴۷؛ نیز رجوع کنید به فرصت شیرازی ، ص ۲۲۹). آرامگاه کوروش در ایران تنها یک نمونه تقریباً مشابه دارد و آن «گوردختر» در بُزپَر (بزپار) در صد کیلومتری جنوب غربی کازرون است که از دوره آخر هخامنشی است و احتمالاً آرامگاه کوروش جوان ، پسر داریوش دوم ، بوده است ( رجوع کنید به شهبازی ، ۱۳۵۰ ش ، ص ۹۲ـ۹۹؛ ایرانیکا ، ذیل r” ¦ “Bozpa ). در دوره اتابکانِ فارس (مظفریان ) پیرامون آرامگاه ، مسجدی ساخته بودند و در دیوار جنوب غربیِ اتاقِ آرامگاه ، محرابی کَنده و آیاتی از سوره فتح به خط ثلث نقر کرده بودند .

راه شاهی در دوره هخامنشی از شمال به جلگه مرغاب وارد می شده و از روی رودخانه پلوار می گذشته و از کنار آرامگاه به تنگ بلاغی می رسیده است.

کوروش 1

کوروش 3

کوروش 4

کوروش 5

کوروش 6

کوروش 7

کوروش 8

کوروش 9

کوروش

سیری در ایران