به گزارش وبسایت نود، ترکیب تیم منتخب کارشناسان ESPN. ترکیبی برای بردن تمام جام های ممکن.
ESPN در آستانه شروع فصل جدید لیگ قهرمانان، از کارشناسان و ورزشی نویسان خود خواسته تا ترکیب ۱۱ نفره از بهترین های جهان را برگزینند. ترکیبی که بتواند برندۀ تمام عناوین شود و هیچ تیمی توان رقابت با آن را نداشته باشد. این ترکیب ۱۱ نفره توسط ۱۲ کارشناس برجسته ESPN انتخاب شده است که البته محدودیت هایی هم روی انتخاب اعمال شده است:
بیش از دو بازیکن از یک باشگاه انتخاب نشود – سیستم تیم ۴-۳-۳ در نظر گرفته شود که سیستم پایه بسیاری از باشگاه های بزرگ است – هر بازیکن در پست مخصوص به خود به کار گرفته شود
در نهایت با جمع بندی آرا ۱۲ نفر، بازیکنی که بیشتر از همه در یک پست معین انتخاب شده بود به ترکیب تیم منتخب راه یافت: ESPN’s Ultimate XI
اوبلاک، کیمیش، فن دایک، کولیبالی، رابرتسون، کانته، دی بروین، دی یونگ، رونالدو، مسی، امباپه
اوبلاک؛ دروازه بان ۲۶ ساله اتلتیکومادرید هر چند در فصل قبل به جز سوپرجام اروپا به جام معتبری با اتلتیکو نرسید، اما در مقام مقایسه با همتایان خود چون ادرسون که سه جام برد و آلیسونی که هم با برزیل قهرمان کوپا آمریکا شد و هم با لیورپول قهرمان اروپا، عملکرد فردی بهتری به جای گذاشت. او در فصل گذشته در ۳۸ بازی لیگ، ۲۹ گل دریافت کرد حال آنکه داده های اماری نشان می دهد انتظار می رفت آنها ۴۱ گل دریافت کنند. اوبلاک برای رسیدن به ۱۰۰ کلین شیت در اتلتیکو، فقط به ۱۷۸ بازی نیاز داشت.
کیمیش؛ او ثبات را در بازی خودش چه در تیم ملی و چه در باشگاه حفظ کرده است، مدافعی که قابلیت بازی در تمام پست های خط دفاع را دارد و حتی می تواند در خط هافبک نیز بازی کند. هوش تاکتیکی او موجب شده تا به خوبی با بازی در سیستم های مختلف اخت پیدا کند و به این ترتیب انتخاب اول گروه ۱۲ نفره ESPN باشد.
فن دایک؛ او حالا بخت اول کسب توپ طلا به حساب می آید، و می تواند اولین مدافعی باشد که بعد از سال ۲۰۰۶ این عنوان ارزشمند را کسب کند. اثرگذاری او در ترکیب لیورپول سریع، قدرتمندانه و بُرنده بود. خونسرد، بازی با پای قوی، قدرتمند در جدال های هوایی، نفوذناپذیر در نبردهای تن به تن. و به جرأت بهترین مدافع کنونی جهان که فصل گذشته با لیورپول و هلند به دو فینال اروپایی رسید.
کولیبالی؛ هر آنچه را که از یک مدافع مدرن طلب می کنید، در خود دارد. سرعت، ثبات و قدرت. به همین خاطر است که اکثر باشگاه های بزرگ اروپا به جذب او علاقه نشان دادند و ناپولی هم نمی خواهد راحت او را از دست بدهد. با قدرت رهبری، شجاعتی همچون یک شیر، و جثه ای قوی، او کابوس هر مهاجمی می تواند باشد.
رابرتسون؛ سال ۲۰۱۲ او نه شغلی داشت و نه پولی. زندگی برایش بی معنی شده بود، اما در فاصلۀ هفت سال به همه چیز رسید و تابستان قبل با لیورپول قهرمانی در اروپا را جشن گرفت. او یکی از آن مهره های کمتر شناخته شده و دستکم گرفته شده در ترکیب خط دفاعی لیورپول است که با سرعت و قدرت دفاعی خود وزنه ای در ترکیب تیم لیورپول به حساب می آید. در فصل قبل هیچ مدافع چپی، نه آلبا، نه آلابا و نه حتی بازیکنی مثل کولاروف به عملکرد رابرتسون نزدیک هم نشدند.
کانته؛ برای فهمیدن ارزش دقیق او کافیست یک بازی که در ترکیب چلسی حضور ندارد، بازی آبی های لندن را مشاهده کنید آن وقت به خوبی همه چیز برایتان روشن خواهد شد. موضوع فقط این نیست که کانته توانایی فیزیکی آن را دارد تا کار سه بازیکن را در زمین انجام دهد که از نظر ذهنی نیز قوای این کار را دارد. البته سختکوشی تنها مشخصه مهم او نیست. کانته ذهن فوتبالی بزرگی هم دارد. او جزو معدود بازیکنان دنیای مدرن فوتبال است که در زمین در حد و اندازۀ دو – سه نفر تلاش می کند.
دی بروین؛ درست است که فصل پیش زیاد مصدوم شد ولی باز هم آنقدر در ترکیب سیتی تاثیرگذار بود که نقش شایانی در قهرمانی سه گانه آنها ایفا کند. ترکیبی خارق العاده از انرژی، بازی فانتزی و مسئولیت پذیری در زمین. بازیکنی خلاق که هرطور باشد فضایی را درون زمین برای پاس مطبوع خود پیدا می کند. وقتی آماده باشد کمتر کسی در فوتبال مدرن اروپا قادر به رقابت با او در زمینۀ پاسوری و ایجاد خلق موقعیت گل است.
دی یونگ؛ اگر به دنبال مالکیت بر توپ و میدان و تسلط بر حریف هستید، آنوقت داشتن بازیکنی چون دی یونگ در ترکیب تیم تان، یک ضرورت به حساب می آید. او در ترکیب تیم آژاکس در فصل گذشته آنقدر خوش درخشید که پیش از تابستان بارسلونا برای خرید وی وارد عمل شود تا این بازیکن را برای جانشینی ژاوی خریداری کند. دی یونگ این توانایی را دارد تا از عقب زمین توپ را از مدافعین بگیرد و با یک لمس هوشمندانه روی توپ، کار را برای رقیب سخت سازد.
مسی؛ نسبت به گذشته کمی تغییر کرده است. اینطور نیست که مثل گذشته کل بازی در زمین بدرخشد و لحظه به لحظه نبوغش را به رخ بکشد، در عوض حالا او مرد لحظه ها شده است. چه لحظه هایی؟ مسی می تواند ۸۷ دقیقه در زمین ساکن باشد ولی در آن سه دقیقه پایانی سه گل به ثمر برساند. ده سال قبل اولین توپ طلای خود را برد ولی بعد از گذشته ده سال، هنوز هم بهترین گلزن، بهترین بازیکن است. با توانایی های ارزشمند پرشمار دیگری، پاسور، توانایی بالا در دریبل و ضربه آزاد. موقعیت ساز و یک عنصر رقم زننده تفاوت درون زمین.
امباپه؛ به عنوان استعدادی جوان خودش را نشان داد، حالا با گذر زمان، هم به کیفیت های فردی خود افزوده و هم به عناوین تیمی. و با گذر زمان نشانی از نزول در وی دیده نمی شود. در تیم هایی پر ستاره چون فرانسه و پاریسن ژرمن، امباپه نشان داده که هم مسئولیت پذیر است و هم قدرت رهبری دارد و زیر سایه دیگر ستارگان قرار نمی گیرد. رسیدن به آمار ۳۹ گل زده در فصل قبل برای جوانی ۲۰ ساله آن هم فقط در ۴۳ مسابقه، آماری تحسین برانگیز است.
رونالدو؛ ده سالی از جدال مستقیم رونالدو و مسی می گذرد و انتخاب یکی از بین این دو واقعاً وقت تلف کردن است، بنابراین جای تعجب ندارد نام هر دو در تیم منتخب قرار گیرد. رونالدو فصل قبل شاید رونالدو همیشگی نبود، که این هم دلیلش توقعاتی است که به خاطر آمار عجیب خودش برایمان ایجاد شده است. اما باز هم در ترکیب یوونتوس و البته تیم ملی کشورش آنقدر اثرگذار بود که دو جام دیگر به ویترین پرافتخارش اضافه کند. او در ۳۴ سالگی هنوز هم یک تهدید جدی برای خط دفاع رقیب به حساب می آید.
ترکیب ذخیره های تیم منتخب؛
آلیسون بکر، آرنولد، سرخیو راموس، جرارد پیکه، برناردو سیلوا، ادن هازارد، محمد صلاح
۱۸۷۸
