ممکن است کودک شما غذا خوردن با دستهای خود را آغاز کرده باشد. هرچند این کار می تواند در ۱۰ ماهگی هم آغاز شود. هنگامی که او به این مرحله برسد شما می توانید از “لیوان مخصوص کودک” استفاده کنید.

یک لیوان که دو دسته و یک لوله (دهانه) داشته باشد به او بدهید. بگذارید کودک تلاش کند تا مایع درون لیوان را بنوشد اما قبل از اینکه کاملا خسته شود دریچه لوله را (که روی لیوان قرار دارد) باز کنید. اگر کودک شما نتوانست مایع را از طریق لوله بمکد، درپوش لیوان را برداشته و بگذارید که مایع را مستقیما از درون لیوان بنوشد. به او یاد بدهید که چگونه سر لیوان را به طرف پایین بیاورد تا مایع به درون دهان او جاری شود.

زندگی شما: به غریزه خود اعتماد کنید
“غریزه مادری” یک حرف کلیشه ای نیست. این غریزه یک ابزار ارزشمند و قوی است که می تواند در بزرگ کردن کودک به شما کمک کند. شما بهتر از هر شخص دیگری کودک خود را می شناسید و بهترین کسی هستید که می تواند زمان تغییر وضعیت کودک را تشخیص دهد.

دکتر بنجامین اسپاک در اولین کتاب معروف خود یعنی “کودک و مراقبت دوران کودکی” در سال ۱۹۴۶ می گوید: «شما باید به خودتان اعتماد کنید. شما بیشتر از آنچه فکر می کنید می دانید». اگر احساس می کنید که چیزی برای سلامتی، رشد یا راحتی کودک شما مناسب نیست فورا با این احساس خود مبارزه نکنید. در بسیاری از موارد یکی از والدین توانسته است بسیار زودتر از تیم پزشکی نشانه های اولیه یک مشکل را در کودک تشخیص دهد؛ مانند آغاز یک بیماری (حتی پیش از بروز تب) یا یک عارضه که تشخیص داده نشده ولی موجب بروز تغییرات رفتاری یا تاخیر رشد کودک می شود.

پس شما باید چکار کنید؟ به غریزه خود توجه کنید. مشاهدات خود را در مورد کودک بنویسید. در مورد مشورت با پزشک کودک شک نکنید. اگر هنوز هم قانع نشده اید به بررسی خود ادامه دهید تا یک جواب قانع کننده پیدا کنید.
اگر اشتباه کرده بودید یا به بروز یک مشکل مشکوک بودید در حالی که هیچ مشکلی در میان نبود نگران نشوید. هر کسی اشتباه می کند. با تشخیص احساسات غریزی و یادگیری از طریق تجربه، بتدریج یاد خواهید گرفت که بهترین راه برخورد با کودک چگونه است.

منبع- ninsite

در این مرحله کودک شما ممکن است نشانه های اولین مرحله مهم در رشد عاطفی خود را بروز دهد: نگرانی در برابر غریبه ها. او ممکن است با دیدن افراد غریبه ناراحت یا عصبانی شود و حتی ممکن است در صورتی که یک فرد غریبه به طور ناگهانی به او نزدیک شود گریه کند.

در هنگام حضور افرادی که برای کودک شما غریبه هستند این نکته را در نظر داشته باشید. پس اگر یک فرد غریبه او را بغل کرد و کودک شما ناگهان شروع به گریه کرد خجالت زده نشوید. کودک خود را پس گرفته و در آغوش بگیرید تا آرام شود. به دوستان و بستگان خود بگویید که با حرکات آرام و نرم به کودک شما نزدیک شوند.
اما از طرف دیگر نباید از نزدیک شدن افراد جدید به کودک خود جلوگیری کنید. عادت کردن کودک شما به دیدن افراد و چهره های جدید برای او بسیار مفید خواهد بود. تنها باید به خاطر داشته باشید که کودک شما برای گذشتن از این مرحله بسیار مهم از رشد خود به صبر و درک متقابل شما نیاز دارد.

زندگی شما: کودک خود را به دیدن و بودن با افراد دیگر عادت دهید
شاید در دوران بارداری نگران بودید که آیا کودکتان به شما دلبستگی پیدا خواهد کرد یا نه. اما اکنون می بینید که شما و کودکتان چنان به هم وابسته شده اید که اگر فرد دیگری به شما نزدیک شود کودکتان گریه و زاری به راه خواهد انداخت! این مساله ممکن است حتی در مورد همسر شما هم صدق کند و البته موجب ناراحتی او هم خواهد شد. هنگامی که کودک شما با یک فرد دیگر ارتباط برقرار نکند ممکن است برای آن فرد بسیار سنگین و ناگوار باشد؛ و این بدان معناست که شما باید تلاش بیشتری بکنید. به همین دلیل عادت کردن به افراد دیگر مرحله مهمی در اجتماعی شدن کودک شما است.
یک رابطه قوی و پایدار از طریق رابطه های دائمی ایجاد می شود، پس همسرتان را تشویق کنید تا حتی در کارهای ابتدایی مربوط به مراقبت از کودک نیز (مانند: عوض کردن پوشک، استحمام کودک و غذا دادن به او) با شما همکاری کند. از او بخواهید که مثلا هنگامی که برای پیاده روی می رود، کودک را با خودش ببرد و وقتی را هم به بازی کردن با او اختصاص دهد. در ابتدا به قدری از کودک فاصله بگیرید که نتواند صدای شما را بشنود یا بوی شما را احساس کند. یک پیشنهاد این است که کارهای مربوط به مراقبت از کودک را بین خود و همسرتان تقسیم کنید تا مثلا همسرتان وظیفه استحمام روزانه یا خواباندن کودک را به عهده بگیرد.

سعی کنید بین کودکتان با دوستان و خانواده تان نیز ارتباط برقرار کنید. هنگامی که فرد دیگری با کودک شما بازی می کند یا حرف می زند، کودک را در بغل بگیرید. سپس کودک را به آن فرد بدهید و همانجا در کنار او بایستید. سپس برای چند لحظه از آنها دور شوید و به سرعت برگردید. این مرحله را چندبار تکرار کرده و در هر بار مدت زمانی را که از کودک دور می شوید طولانی تر کنید.

منبع ninsite

استفاده از یک برنامه منظم برای شبها که مثلا می تواند شامل حمام رفتن یا خواندن داستان باشد، کودک شما را برای خوابیدن آماده می کند. بهتر است به صورت مرحله به مرحله کودک را برای خواب آماده کنید: به او غذا بدهید، او را حمام کنید یا فقط آبی روی بدنش بریزید، لباسهایش را بپوشانید، با او به آرامی بازی کنید، یک کتاب برایش بخوانید، یا کمی آواز یا لالایی بخوانید یا کمی موزیک بگذارید و آنگاه او را بخوابانید.

یک برنامه منظم و دوست داشتنی، زمان کافی برای ایجاد ارتباط و پیوند بین شما و کودکتان فراهم می کند. ممکن است برنامه شبانه را با همسر خود به اشتراک بگذارید: شما کودک را به حمام ببرید، همسرتان برایش داستان بخواند و…. یا اینکه شما و همسرتان می توانید خواباندن کودک را یک شب در میان بر عهده بگیرید.

زندگی شما: از خودتان مراقبت کنید

پس از گذشتن دوران اولیه پس از زایمان و مرحله نسبتا دشوار عادت کردن به زندگی با کودک جدید، بسیاری از والدین به نقطه ای می رسند که احساس می کنند دوباره به زندگی واقعی و دنیای بسیار بزرگ اطراف خود وارد شده اند؛ دنیایی که پس از تولد کودک موقتا آنرا ترک کرده بودند. مراقبت از کودک می تواند کاری بسیار سنگین و همچنین همیشگی باشد که ممکن است کاملا با مسوولیت شما در محل کار (مخصوصا اگر شغل شما هدفمند بوده و یا مستلزم روابط زیاد با سایر بزرگسالان باشد) متفاوت باشد.
به شش طریق زیر می توانید تعادل نسبی را برقرار کنید:
۱- به یکی از گروههای مربوط به والدین بپیوندید: به دنبال گروههایی بگردید که علائق شما را تامین کرده و با فعالیتها و منابع خود از شما حمایت می کنند. در روزنامه های محلی، کتابخانه مسجد یا دفتر پزشکان متخصص اطفال به دنبال اعلامیه های مربوط به جلسات این گروهها بگردید. ممکن است گروههای مخصوصی برای مادرانی که فرزندان خود را با شیر مادر تغذیه می کنند، مادران شاغل، مادرانی که به کتاب خواندن برای کودکانشان علاقه دارند، مادران خانه دار و… وجود داشته باشد. شما می توانید یک گروه مناسب را در نزدیکی خود پیدا کنید.

۲- در اینترنت بگردید: از طریق ایمیل با دوستان و افراد فامیل خود در تماس باشید، در سایتهای مخصوص کودکان با سایر والدین آشنا شوید یا اینکه فقط اخبار را در سایتهای خبری بررسی کنید.

۳- مقداری از وقتتان را به خودتان اختصاص دهید: حداقل یکبار در هفته به خودتان استراحت بدهید. بهتر است که هر روز نیم ساعت وقت را به خودتان اختصاص دهید؛ که می تواند در زمان استراحت نیمروزی یا پیاده روی باشد.
– خواندن را فراموش نکنید: هنگامی که کودک شما در خواب است، یک کتاب یا مجله بخوانید. حتی اگر هر روز فقط بتوانید چند صفحه هم بخوانید برای اینکه به دنیای داستان پناه ببرید و یا یک چیز جدید یاد بگیرید کافی است.
۵- یک دفترچه خاطرات یا وبلاگ درست کنید: ممکن است دوست داشته باشید خاطرات خود را به طور عمومی و همگانی بنویسید یا اینکه آنها را به طور محرمانه و خصوصی برای خودتان نگه دارید. در هر حال نوشتن این خاطرات می تواند به حفظ سلامت روانی شما کمک کند.

۶- با یک نفر که همسن خودتان است صحبت کنید: صحبت کردن با یک دوست، آشنا یا همسرتان از طریق تلفن یا به صورت مستقیم و رو در رو می تواند توان و نیروی جدیدی به شما ببخشد؛ خصوصا اگر موضوعات مربوط به کودکتان را برای چند دقیقه کنار بگذارید و درباره آنها صحبت نکنید.

منبع- ninsite

در این هفته کودک شما می تواند برای چند دقیقه با دستها و پاهایش بازی کند. او علاقه دارد که هر حرکت را آنقدر تکرار کند که از نتیجه آن مطمئن شود. آنگاه او حرکت خود را کمی تغییر می دهد تا ببیند که آیا نتیجه هم تغییر می کند یا نه.
ممکن است ناگهان متوجه شوید که کودک شما در اتاق خوابش به طور عجیبی ساکت شده است و هنگامی که به سراغ او می روید می بینید که کودک شما (که تا چندی پیش در هنگام بیداری لحظه به لحظه به مراقبت شما نیاز داشت) خودش را در تخت خوابش سرگرم کرده است! احتمالا شما می توانید به خواندن مقاله ادامه بدهید؛ شاید هم فقط فرصت کنید که به عناوین نگاهی بیندازید

زندگی شما: همسر خود را نیز در برنامه خود شریک کنید.
اگر شما مراقبت اصلی از کودک را بر عهده گرفته باشید، ممکن است هرگاه که کودک گریه را آغاز می کند بی درنگ به طرف او بروید. در واقع این حرکت را می توان نوعی واکنش طبیعی قلمداد کرد. اما بهتر است به همسر خود نیز این فرصت را بدهید تا گاهی اوقات کودک را آرام کند. این کار نه تنها به شما کمک می کند که گاهی یک استراحت مختصر داشته باشید، بلکه اعتماد به نفس همسرتان را نیز افزایش می دهد و موجب ایجاد پیوند بین او و کودک می شود.
شما می توانید روشهای مختلفی را برای این کار به همسر خود پیشنهاد کنید، اما بهتر است که گاهی اوقات اجازه دهید خود او به تنهایی این کار را تجربه کرده و روش آرام کردن کودک را یاد بگیرد.

به همسر خود یادآوری کنید که ابتدا نیازهای اصلی کودک (تعویض پوشک، تغذیه و آروغ گرفتن) را بررسی کند و در صورت نیاز آنها را انجام دهد. در صورتی که کودک به گریه ادامه داد، همسر شما می تواند کودک را در آغوش بگیرد، پشت او را بمالد یا از ماساژهای مخصوص کودکان استفاده کند.

بسیاری از کودکان با حرکات آهسته و ریتیمک آرام می شوند. این کار به همسر شما نیز کمک می کند تا احساس کند که کار مهمی کرده است! رقصاندن، تکان دادن یا تاب دادن کودک نیز می تواند او را آرام کند.
سرگرم کردن کودک نیز یک راه دیگر برای آرام کردن او است. همسر شما می تواند با جست و خیزهای کودکانه، آواز خواندن و در آوردن صداها یا اداهای بامزه کودک را سرگرم کند.

منبع – ninsite