به گزارش رسانه ۷، از درون چهارچوب دروازه تا نوک خط حمله استقلال بسیاری از بازیکنان حاشیه‌سازند. قرارداد‌ها را برخی با ناز و عشوه و برخی با دعوا تمدید می‌کنند. مصاحبه‌های جنجالی هم که تا دلتان بخواهد انجام می‌دهند. نیم‌فصل با خطیر در دعوا بودند و نیم‌فصل هم به سعادتمند و خلیل زاده پریدند. در زمین بازی دعوا کردند و در فرودگاه نشان دادند به ورزش بوکس هم علاقه دارند، اما در این بین سه بازیکن در استقلال هستند که بی‌سر و صدا و بی‌حاشیه کارشان را کردند. بازیکنانی که موقع تعویض اخم نکردند و روی نیمکت برای استقلال قیافه نگرفتند.
ساده
تنها کلمه‌ای که در وصف مسعود ریگی می‌گنجد سادگی این بازیکن است. پسر با ادب استقلال که همیشه در خدمت تیم بود. سبک بازی او هم که انگار کارگر تیم است و آن عقب زمین سوتی‌های مهاجمان و هافبک‌ها را جمع می‌کند. ریگی در طول فصل یک مصاحبه هم علیه کسی انجام نداد و بعد از پایان لیگ یک بار هم به ساختمان باشگاه نرفت تا کدورتی را برطرف کند.
عاشق واقعی
آرش رضاوند استقلالی‌ترین بازیکن حال حاضر تیم است. از بچگی هوادار دو آتیشه استقلال بوده و پدرش هم مثل اوست. رضاوند سخت تلاش می‌کند تا برای استقلال بازی کند. هر بار که به او گفتیم از فلان هافبک استقلال بهتری گفت: «نه داداش بچه‌های تیم همه خوبن!» شما اصلاً سؤال حاشیه‌ای بپرس ولی آرش انگار نه انگار در استقلال همه نگاه‌ها به اوست. رضاوند هم مثل ریگی بعد از اتمام لیگ پایش به ساختمان باشگاه باز نشد و هر بار که از تعطیلات برگشت آماده‌ترین بازیکن تیم بود. رضاوند روی نیمکت هم زیاد نشست، اما خم به ابرو نیاورد، چون عاشق واقعی تیمش است.
اهداف بزرگ
ارسلان سال‌ها تلاش کرد به پیراهن استقلال برسد. در اولین دربی زندگی اش دو گل زد. سه گل در آسیا زده و اگر داور قضاوت خوبی داشت الان بهترین گلزن آسیایی تیم بود. هر وقت استقلال کم آورد مجیدی به ارسلان بازی داد. بهترین بود ولی سر به ادب خم کرد و حاضر شد نیمکت‌نشین دیاباته و قایدی باشد. ارسلان در هر تیمی می‌تواند فیکس بازی کند ولی ناز نکرد و پیشنهادی برای فصل جدید به باشگاه ارائه نداد. مهاجم درجه یک استقلال بی‌سر و صدا برای اهداف بزرگتری می‌جنگد و همه حرف‌هایش را در زمان کوتاه در زمین می‌زند.
کاش استقلال قدر این بازیکنان را بداند و به جای منت‌کشی از درجه دو‌ها قرارداد ۵ ساله جلوی این بازیکنان قرار دهد. بازیکنانی که در اولین فصل حضورشان نه شرطی داشتند و نه شروطی اعمال کردند. بازیکنانی که تناسب حاشیه آن‌ها نسبت به تلاش‌شان صفر به صد است.
ساده
تنها کلمه‌ای که در وصف مسعود ریگی می‌گنجد سادگی این بازیکن است. پسر با ادب استقلال که همیشه در خدمت تیم بود. سبک بازی او هم که انگار کارگر تیم است و آن عقب زمین سوتی‌های مهاجمان و هافبک‌ها را جمع می‌کند. ریگی در طول فصل یک مصاحبه هم علیه کسی انجام نداد و بعد از پایان لیگ یک بار هم به ساختمان باشگاه نرفت تا کدورتی را برطرف کند.
عاشق واقعی
آرش رضاوند استقلالی‌ترین بازیکن حال حاضر تیم است. از بچگی هوادار دو آتیشه استقلال بوده و پدرش هم مثل اوست. رضاوند سخت تلاش می‌کند تا برای استقلال بازی کند. هر بار که به او گفتیم از فلان هافبک استقلال بهتری گفت: «نه داداش بچه‌های تیم همه خوبن!» شما اصلاً سؤال حاشیه‌ای بپرس ولی آرش انگار نه انگار در استقلال همه نگاه‌ها به اوست. رضاوند هم مثل ریگی بعد از اتمام لیگ پایش به ساختمان باشگاه باز نشد و هر بار که از تعطیلات برگشت آماده‌ترین بازیکن تیم بود. رضاوند روی نیمکت هم زیاد نشست، اما خم به ابرو نیاورد، چون عاشق واقعی تیمش است.
اهداف بزرگ
ارسلان سال‌ها تلاش کرد به پیراهن استقلال برسد. در اولین دربی زندگی اش دو گل زد. سه گل در آسیا زده و اگر داور قضاوت خوبی داشت الان بهترین گلزن آسیایی تیم بود. هر وقت استقلال کم آورد مجیدی به ارسلان بازی داد. بهترین بود ولی سر به ادب خم کرد و حاضر شد نیمکت‌نشین دیاباته و قایدی باشد. ارسلان در هر تیمی می‌تواند فیکس بازی کند ولی ناز نکرد و پیشنهادی برای فصل جدید به باشگاه ارائه نداد. مهاجم درجه یک استقلال بی‌سر و صدا برای اهداف بزرگتری می‌جنگد و همه حرف‌هایش را در زمان کوتاه در زمین می‌زند.
کاش استقلال قدر این بازیکنان را بداند و به جای منت‌کشی از درجه دو‌ها قرارداد ۵ ساله جلوی این بازیکنان قرار دهد. بازیکنانی که در اولین فصل حضورشان نه شرطی داشتند و نه شروطی اعمال کردند. بازیکنانی که تناسب حاشیه آن‌ها نسبت به تلاش‌شان صفر به صد است.
منبع خبر: خبر ورزشی
آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.
به گزارش 
