خانه با رفتنت این بار به هم ریخته است
شهر بی حیدر کرار به هم ریخته است
پدرم نبض زمان بودی و با رفتن تو
سحر و روزه و افطار به هم ریخته است
هرکسی دید پدر، حال مرا گفت به خویش:
دختر فاطمه بسیار به هم ریخته است
بستر خالی تو گوشۀ این خانه پدر
علتی شد که پرستار به هم ریخته است
بودنت مایۀ آرامش و آسایش بود
حال با رفتن تو کار به هم ریخته است
حَسَن غمزده را بیشتر از زخم سرت
قصۀ سینه و مسمار به هم ریخته است
حرفی از کوچه نباید بشود پیش حسین
چون که با گفتنش هر بار به هم ریخته است
صحبت از کوفه و بازار و اسیری کردی
از همان لحظه علمدار به هم ریخته است
گفته ای کوفه میارند مرا طوری که
همه ی کوچه و بازار به هم ریخته است
امشب از حس درونم غزلی آمده است
جای جوهر ز قلم ها عسلی آمده است
ها علیٌ بشرٌ کیفَ بشر، مست شدیم
نام شخصیت بین المللی آمده است
واژه ها هم سر تعظیم فرود آوردند
همه گفتند به هم نام علی آمده است
شهریار از وجناتش متحیر شده است
فکر میکرد خدای بدلی آمده است
زلف بر باد مده تا مدهی بر بادم
در دل دفتر شیخ اجلی آمده است-
هرکه دیوانه کوی تو نشد آدم نیست
آدم آن است که با اذن ولی آمده است
ای ابو الخاک، به آدم پسری یا پدری؟
در گل حضرت آدم خللی آمده است
تا که در کعبه دل زلزله شد فهمیدم
روی دیواره قلبم گسلی آمده است
قصه ما و شما قصه ای از شاه و گداست
از ره انگار که ضرب المثلی آمده است
شب دراز است و قلندر شب قدرش یلداست
بسته عمّامه و مثل زحلی آمده است
تا که فریاد زند فزت و رب الکعبه
چونکه از فاطمه ضرب العجلی آمده است
جای بسم اله و آیینه انا لله
صدق الله العلی الازلی آمده است
و برای طلب بخشش من در شب قدر
به علی به علی به علی آمده است
