برج طغرل که در نزدیکی گورستان تاریخی ابن بابویه قرار گرفته، داستان و روایت های بسیاری دارد. برخی معتقدند یک برج آرامگاهی است که مزار طغرل بیگ سلجوقی موسس سلسله سلجوقیان در همین مکان است و حتی به احترام او سالانه برنامه های گرامیداشت در آن برگزار می کنند. بسیاری هم آن را یک برج راهنما می دانند که زمانی با هیمه آتشی که بر بام آن (که امروز اثری از آن باقی نمانده است) مسیر را به مسافران جاده ابریشم نشان می داد. امروز برج طغرل یکی از جاذبه های مهم گردشگری در شهر ری است.
برج طغرل یک برج استوانه ای است که به سیاق تمام آثار معماری دوران سلجوقی با آجر ساخته شد. ارتفاعی نزدیک به ۲۰ متر دارد و شیارهایی روی بدنه بیرونی آن وجود دارند و از ۲۴ کنگره تشکیل شده، این کنگره ها هوشمندانه و با محاسبات دقیق نجومی ساخته شده است. در واقع این برج در گذشته به عنوان وسیله ای برای نشان دادن زمان هم کاربرد داشته است. منوچهر آرین، پژوهشگر نجوم باستانی در رابطه با این برج و کاربرد نجومی آن معتقد است: «اطلاق واژه برج به این بنا و بناهای مشابه از آنجا که برج به منازل عبور حرکت سالانه خورشید در دائرهالبروج گفته می شود، حکایت از این مطلب دارد که گذشتگان از این روی سایه های این ابنیه و دریچه های گذر نور خورشید که در روی آن ها تعبیه شده، پی به برجی که خورشید در آن غوطه ور است، می بردند.»
در مورد کاربردی که این برج تاریخی در نشان دادن زمان داشته، مطالعات نشان داده که درهای دو طرف برج کاملا شمالی و جنوبی هستند و در واقع برج روی نصف النهار قرار دارد. در اطراف برج ۲۴ کنگره با زاویه ۴۵ درجه وجود دارد. روشن شدن هر کدام از این کنگره ها و سایه ای که روی کنگره بعدی می افتد، نشان از زمانی دارد که از طلوع آفتاب گذشته است. در طول روز ۱۲ کنگره از ۲۴ کنگره این برج به ترتیب زیر نور خورشید روشن شده و زمان طی شده از روز را نشان می دهند. این بار که به بازدید برج طغرل رفتید، با کمی دقت می توانید ساعت را از روی زاویه تابش خورشید بر کنگره های برج تشخیص دهید و هوشمندی معماران تاریخ ایران را تحسین کنید.
در کنار در ورودی محوطه برج طغرل یک سنگ مزار مربع شکل وجود دارد که متعلق به محمد محیط طباطبایی، پژوهشگر ادبی، مورخ، منتقد و ادیب معاصر است که در سال ۱۳۷۱ در این محوطه به خاک سپرده شد. برج طغرل در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
