به گزارش رسانه ۷ به نقل از ایندیپندنت، گزارش اخیر کنگره اتحادیه‌های کارگری بریتانیا حاکی از آن است که در طول سال گذشته، از هر پنج کارگر یا کارمند، یک نفر به دلیل فقر یک وعده غذای روزانه‌اش را حذف کرده است.
دو سال پیش، اما، از هر هشت کارگر یا کارمند یک نفرشان به دلیل نداشتن عایدی کافی گرسنگی کشیده بود.
در سال جاری، تقریبا یک پنجم کارگران گفته‌اند در ماه‌های سرما استطاعت استفاده از بخاری را نداشته‌اند، و بازهم یک پنجم آن‌ها برای پرداخت صورتحساب‌ها، وسایل خصوصی‌شان را فروخته یا گرو گذاشته‌اند.
۳۰ درصد از ۲۷۰۰ کارگر و کارمندی که در این پژوهش شرکت داشته‌اند، گفته‌اند قادر به پرداخت یک صورتحساب غیرمنتظره ۵۰۰ پوندی نیستند که نسبت به ۲۴ درصد در سال ۲۰۱۷ ، افزایش نشان می‌دهد.
دو پنجم کارگران و کارمندانی که در این پژوهش شرکت کرده‌اند گفته‌اند بزرگترین نگرانی‌شان در مورد کار این است که دستمزدهای‌شان کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد. یک در ده نفرشان می‌گویند توانایی پرداخت به موقع اجاره خانه یا اقساط وام مسکن‌شان را نداشته‌اند.
به گفته کنگره اتحادیه‌های کارگری، این آمار نمادی است از «ترکیب زهرآلود» مشاغل متزلزل، دستمزد کم و رشد اندک آن که به سطح زندگی میلیون‌ها بریتانیایی لطمه زده است.
فرانسیس اُگرِیدی، دبیر کل این نهاد انگشت مذمت را به سوی بوریس جانسون نشانه رفته که به گفته او در این مورد اقدام نکرده است.
خانم اُگریدی می‌گوید: «هر نخست وزیر مسئولی به فوریت به بحران هزینه زندگی در بریتانیا رسیدگی می‌کرد».
«اما بوریس جانسون در عوض، تهدید می‌کند که با فشار برای یک برگزیت بدون توافق (با اتحادیه اروپا) اوضاع را از این هم وخیم‌تر خواهد کرد».
«او باید با منتفی کردن احتمال برگزیت بدون توافق دست از بازی با زندگی مردم بردارد».
هفته گذشته، سازمان خیریه «استِپ چِنج» گفت که ظرف شش ماه گذشته، به گونه‌ای بی‌سابقه تعداد ۳۳۱ هزار درخواست کمک دریافت کرده است. در میان این تماس های تلفنی، افراد «نگرانی» بوده‌اند که به دلیل کاهش دستمزد، بیماری یا اتکاء به کارت‌های اعتباری برای هزینه زندگی روزمره، قادر به پرداخت بدهی‌هایشان نبوده‌اند.
در تحلیلی که کنگره اتحادیه‌های کارگری بریتانیا در اوایل ماه جاری منتشر کرد آمده است که حد متوسط بدهی یک خانوار در نخستین سه ماهه سال ۲۰۱۹ در مرز ۱۵۸۸۰ پوند قرار گرفته که نسبت به سال گذشته در این زمان ۱۱۶۰ پوند افزایش یافته است.
خانم اُگریدی افزود: «داشتن شغل باید به معنی آن باشد که می‌توانید یک زندگی محترمانه برای خانواده‌تان فراهم کنید.»
«اما پس از ده سال دستمزد پایین، بالا رفتن ناامنی شغلی وکاهش در خدمات دولتی، میلیون‌ها کارگر و کارمند برای تامین احتیاجات اولیه خود در زحمت هستند».
مارگرت گرین وود، سخنگوی حزب اقلیت کارگر در امور بازنشستگی و کار، می‌گوید این گزارش «مدرکی زشت» از واقعیتی است که میلیون‌ها کارگر با دستمزدهای پایین با آن روبرو هستند.
او گفت: «خانواده‌ها با این گزینه‌های غیرممکن روبروهستند که باید میان غذا، گرم کردن خانه یا اجاره خانه یکی را انتخاب کنند. بوریس جانسون در عوض رسیدگی به دستمزدهای کم و مشاغل متزلزل، تهدید می‌کند که یک برگزیت بدون توافق (با اتحادیه اروپا) پیامدی فاجعه بار بر فرصت‌های شغلی و سطح زندگی خواهد داشت».
در هفته‌ای که گذشت، جان مک دانِل، سخنگوی حزب اقلیت کارگر در اموردارایی، از یک رشته سیاست‌های حزب پرده برداشت که هدف آن بهبود شرایط زندگی کارگران و کارمندان در بریتانیاست. او وعده داد که یک دولت کارگر ساعات کار درهفته را به ۳۲ ساعت کاهش خواهد داد، حداقل دستمزد را تا «دستکم ۱۰ پوند در ساعت» افزایش می‌دهد، قراردادهای کاری مبتنی بر پرداخت‌های پراکنده برای کار ساعتی بدون تعهد از طرف کارفرما را منع کرده و به تمام کارگران و کارمندان از روز نخست کار، حقوق کامل کارمندی اعطاء خواهد کرد.
او گفت به «کار برای زندگی، نه زندگی برای کار» اعتقاد دارد.
حال چشم‌ها به کنفرانس سالیانه حزب محافظه کار دوخته شده که قرار است از امروز آغاز شود.
آخرین اخبار اقتصاد را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.
