دسته‌ها
دسته‌بندی نشده

معرفی بازی قام باش قام باش

 

بازی های محلی یزد,بازی محلی قام باش قام باش

بازی قام باش قام باش یکی از این بازی ها ی محلی روستای

 

در زمانی که تلویزیون و کامپیوتر به خانه ها رخنه نکرده بود بجه های ده برای پر کردن اوقات فراقت خود بازی های جالبی انجام می دادند.
یکی از این بازی ها ی محلی روستای اسدآبادکه خیلی هم محبوب بود قام باش قام باش یا همین قایم باشک امروزی ولی باسبک ده ما.

برای این بازی بچه ها به به دو گروه تقسیم می شدند و قرعه کشی می کردنند ببیند کی قایم بشه و کی باید پیدا کنه و بقول خودمان ژالاق می زدنند.
یک نفر هم از هر گروه بعنوان راهنما منصوب می شد.
وقتی مشخص می شد که کدام گروه بای قایم بشوند آن گروه وارد شور می شد و هر کس جایی را که می خواست قایم بشود را به راهنما می گفت.
این بازی معمولا بعد از تاریکی هوا و در شب انجام می شد.

محل اختفا هم دور تا دور ده بود یعنی گاه برای پیدا کردن و یا قایم شدن ۳ الی ۴ کیلومتری باید می دویدیم.
اما وقت حرکت راهنما همراه گروهی که پیدا کننده بود حرکت می کرد .
راهنما وظیفه داشت که هم به این گروه بفهماند که درست می روند یا نه هم به آن گروه بفهماند که این ها نزدیک هستند یا دور برای این منظور راهنما همراه گروهی که باید پیدا کند راه می افتاد وقتی گروه از مسیر اشتباه می رفت و نمی توانست آنها را پیدا کند فریاد میزد قام باش قام باش منظور این بود که خیالتان راحت که فعلا نمی توانند پیداتون کنند ولی وقتی گروه جوینده نزدیک گروه مخفی میشد راهنما فریاد میزد شیر گیر شیرگیر منظور این بود که مواظب باشید گیر نیفتید.

 

منبع:iranvillage.ir

 

دسته‌ها
ضرب المثل

داستان ضرب المثل بل گرفتن

رسانه ۷ –

داستان ضرب المثل بل گرفتن

ریشه ضرب المثل, بازی الک دولک

این اصطلاح را هنگامی که چیزی به رایگان و یا با کوشش اندکی به دست آید و همچنین برای بهره بردن از فرصت های مناسب و مغتنم  به کار می برند.

بل گرفتن از اصطلاحات بازی الک دولک است که از بازی های سنتی بسیار دیرین و کهن ایران زمین است و اکنون نیز در روستاهایی که فضای باز و زمین های وسیع دارند بازی می شود. این بازی از دو چوب کوتاه و بلند و دو تکه سنگ که با فاصله ی ده تا دوازده سانتیمتر از یکدیگر روی زمین نهاده می شوند تشکیل می شود. چوب کوتاه را  الک و چوب بلند را دولک می نامند.

در آغاز بازی دو دسته که یکی را مهاجم و دیگری مدافع می نامند تشکیل می گردد که رو به روی یکدیگر قرار می گیرند. یکی از بازی کنان دسته ی مهاجم که بازی را آغاز می کند سر دولک  را زیر الک که روی دوسنگ قرار گرفته است می گذارد و آن را به هوا پرتاب می کند و با پایین آمدن آن با دولک هرچه محکم تر به آن می زند و به سوی دسته ی مدافع می فرستد.

اگر الک به زمین بیفتد یکی از مدافعان آن را برداشته و آن را به سوی دولک که پس از زدن ضربه روی دو سنگ نهاده می شود پرتاب می کند تا به آن بخورد. اگر الک به دولک بخورد آن  بازی کن دسته ی مهاجم که ضربه را زده است کشته شده است و باید از بازی بیرون رود. و اگر الک به دولک نخورد بازیکن پرتاب کننده خود کشته شده و باید از بازی بیرون رود. هنگامی که همه ی بازیکنان دسته ی مهاجم کشته بشوند جای دو دسته با  هم عوض می شود و مدافعان جای مهاجمان را می گیرند و بازی از نو آغاز می شود.

بهترین حالت برای بازی کنان دسته ی مدافع آن است که پیش از آن الکی که به سوی آن ها پرتاب شده است به زمین بخورد آن را در هوا بگیرند که اکر چون این شود همه ی بازی کنان دسته ی مهاجم به یک باره کشته شده و دو دسته بی درنگ جای خود را با یکدیگر عوض می کنند و بازی از نوع آغاز می شود. در هوا گرفتن الک را که بازی را یکسره به سود دسته ی مدافع پایان می دهد در این بازی بل گرفتن می نامند که از نظر اهمیت آن رفته رفته از محدوده ی این بازی بیرون آمده و در میان مردم معنی مجازی و استعاره ای یافته است.
منبع:aryaadib.blogfa.com