دسته‌ها
پزشکی و سلامت

گرمازدگی کودکان؛ چه بنوشند و چه بپوشند؟

پایگاه خبری – تحلیلی رسانه ۷:

روزنامه شهروند: خطر گرمازدگی را جدی بگیرید؛ شرایط آب و هوایی خاص یعنی گرمای شدید و دمای زیاد هوا، رطوبت بالای محیط و ‏وزش باد‌های سنگین در هوای گرم می‌تواند افراد را در معرض گرمازدگی قرار دهد.

به‌طور طبیعی بدن انسان زمانی که با گرما ‏مواجه می‌شود برای پیشگیری از گرم شدن شدید دمای داخلی خود، واکنش دفاعی تعریق را انجام می‌دهد. سیستم دفاعی بدن از ‏طریق عرق کردن سعی در دفع حرارت داخلی و خنک کردن اندام‌ها و سیستم‌های درونی بدن می‌کند.

با این حال زمانی که ‏دمای هوا گرم‌تر از حد طبیعی و نرمال شود، عمل تعریق به خوبی صورت نمی‌گیرد. در رطوبت بالای هوا، بدن شروع به داغ شدن ‏درونی می‌کند و کم‌کم شخص وارد فاز گرمازدگی می‌شود.

مشکل گرمازدگی در همه افراد می‌تواند اتفاق بیفتد؛ اما کودکان و ‏سالمندان به دلیل ضعف قوای دفاعی بدن بیشتر در معرض بروز گرمازدگی هستند.

کودکان در گرما چه بنوشند و چه بپوشند؟

همچنین افرادی که دارای شغل‌هایی هستند ‏که تایم زیادی را مجبورند بیرون از خانه و در هوای گرم و آفتاب شدید نیز باشند نیز ممکن است ناگهان و بدون آن‌که متوجه باشند ‏دچار گرمازدگی شوند. متاسفانه در روز‌های اخیر خبر تاسف بار مرگ کودک ۶ ساله در قم به دلیل گرمازدگی را داشتیم ‏که شاهدی بر خطر جدی گرمازدگی برای کودکان است. خبر مربوط به کودکی می‌شود که به دلیل ماندن حدود ۶ ‏ساعت در خودرو، گرمازده شد و باوجود تلاش پزشکان برای احیای علایم حیاتی، به دلیل این‌که زمان طولانی در گرمای شدید ‏قرار گرفته و تقریبا تمام اعضای داخلی بدنش دچار اختلال شده بود، بعد از ٣روز جان خود را از دست داد‎. ‎‏

همچنین خبر ‏دیگری که در روز‌های قبل آمد مبنی بر مرگ ناگهانی یک راننده کامیون در گرمای بندر امام خمینی (ره) بود که شاهد دیگری برای جدی ‏گرفتن خطر گرمازدگی در مناطق گرم و برای افرادی است که مدت طولانی را در فضای بیرون از خانه مشغول کار هستند. در ‏همین راستا نکات مهم مربوط به علایم گرمازدگی در کوکان و نحوه مراقبت از آن‌ها در مقابل گرما را از زبان دکتر غلامرضا ‏عنایت می‌توانید بخوانید.

پیشگیری بهتر از درمان است

از بردن کودکان به محیط‌های گرم خودداری کنیم. در روز‌های گرم حتما خود و کودکان‌تان از مایعات بیشتری استفاده کنید، این مایعات ممکن است آب یا آبمیوه‌های طبیعی و میوه‌های مختلف مانند هندوانه و خربزه که سدیم و پتاسیم بالا دارند، باشد. با این میوه‌ها می‌توانید تا حدودی الکترولیت‌های ازدست‌رفته بدن را جبران کنید و مانع از گرمازدگی شوید.

در سایه باشید و از فضا‌های بسته و گرم اجتناب کنید. گاهی اوقات ممکن است به دلیل کارکردن بشدت سرگرم باشید و محیط اطراف نیز گرم باشد، در این حالت بدون آن‌که خودتان متوجه شوید، بدن آب خود را از دست می‌دهد و دچار اختلالات الکترولیتی می‌شود و یک‌مرتبه احساس می‌کنید دچار سردرد شده‌اید. این سردرد می‌تواند نشانه گرمازدگی باشد؛ بنابراین باید این علایم را جدی گرفت.

برای این‌که کودکان دچار گرمازدگی نشوند، به آن‌ها آموزش دهید که در هوای آفتابی و گرم هنگام فعالیت و بازی و قبل از آن، مقدار فراوانی آب بنوشند، حتی اگر احساس تشنگی نداشته باشند. از لباس‌هایی با رنگ‌های کرم یا رنگ‌های روشن استفاده کنند و پوشش زیاد نداشته باشند. فعالیت فیزیکی شدید در فضای بیرون را محدود به زمان قبل ازظهر و بعد از ساعت ۶ قرار دهید. به کودک آموزش دهید در صورت احساس گرمازدگی به جای خنک بیاید. همواره در گردش‌های بیرون منزل، آب کافی و بهداشتی همراه داشته باشید. مصرف میوه‌ها وسبزی‌ها نیز به دلیل داشتن آب فراوان توصیه می‌شوند.

اولین علامتی که در کودکان نشان‌دهنده گرمازدگی است، احساس خشکی در دهان و تعرق شدید در کودک است. پس از آن کودک دچار بی‌حالی می‌شود و طراوت خود را از دست می‌دهد. مخاط‌ها خشک می‌شود و کودک ممکن است دچار استفراغ شود. با مشاهده این علایم، باید فورا کودک را به مکان خنک ببرید و اگر کولر در دسترس شماست، در مقابل آن قرار دهید، اگر به کولر دسترسی ندارید، کودک را پاشویه کنید و جلوی پنکه و کوران باد قرار دهید. همچنین اگر کودک هوشیار است، مایعات به او بدهید.

کودکان در گرما چه بنوشند و چه بپوشند؟

اقدامات اولیه در گرمازدگی شدید و از دست دادن هوشیاری

کودک را به محل سایه منتقل کنید، اما مایعات به او نخورانید. والدین نباید یکدفعه به کودک مقدار زیادی آب خالص بنوشانند، زیرا یکباره آب وارد سلول‌های مغز می‌شود و ممکن است مشکلات دیگری در پی داشته باشد. اگر کودک شیرخوار است، بهترین نوشیدنی برای رفع کم‌آبی بدنش شیر مادر است، در غیر این صورت برای رفع گرمازدگی باید محلول ORS یا مخلوطی از آب و شکر یا آب‌نمک یا دوغ به او داد و از دادن آب خالص اجتناب کرد، سپس لباس‌های کودک را از تنش خارج کنید و او را در یک محل خنک بخوابانید.

اگر خارج از منزل در زیر آفتاب قرار دارید، یک محل سایه بیابید یا او را به یک محل خنک منتقل سازید. درمدتی که منتظر آمبولانس هستید، بدن او را با اسفنج یا پارچه نرمی که به آب سرد آغشته کرده‌اید، ماساژ داده او را جلوی پنکه بگذارید. می‌توانید از یک پنکه برقی استفاده کنید یا او را باد بزنید.

با او صحبت کنید و سعی کنید آرامش کنید. به او چیزی ننوشانید و علیرغم آن که ممکن است وسوسه شوید به او استامینوفن بدهید، باید بدانید که استامینوفن افزایش درجه حرارت بدن در اثر گرمازدگی را برطرف نمی‌کند. اگر کودک شما تنها علایم افزایش درجه حرارت بدن را دارد، ولی دچار گرمازدگی نشده است، او را به داخل منزل و درصورت امکان به اتاقی ببرید که کولر داشته باشد. مقدار زیادی شیر به او بخورانید و اگر ۴ ماه یا بیشتر دارد، کمی آب نیز به او بدهید. می‌توانید از حمام سرد نیز استفاده کنید. در تمام طول روز او را داخل منزل نگه دارید. اگر به نظر نمی‌رسد که علایمش سریعا برطرف شود، به بخش اورژانس یا پزشک مراجعه کنید.

گرمازدگی چیست و چگونه رخ می‌دهد

پدیده گرمازدگی به این صورت رخ می‌دهد که، ممکن است افراد بالغ برای مدت طولانی در معرض هوای گرم با دمای حدودی ٣٨ تا ۴٠ درجه یا بیشتر قرار گیرند و بدون آن‌که خود متوجه باشند، دچار گرمازدگی شوند. از طرفی براساس فعل و انفعالاتی که در بدن وجود دارد، گرما ایجاد می‌شود؛ انسان باید گرمای بدن خود را از دست بدهد. اگر چنین گرمایی در بدن بماند و محیط اطراف نیز گرم باشد، انسان با تبخیر آب بدن، خود را خنک می‌کند. درصورتی که گرمای هوا همچنان ادامه داشته باشد و آب بدن نیز برای مدت طولانی از بین برود، بدن دچار کم‌آبی و در نتیجه گرمازدگی در فرد می‌شود؛ بنابراین گرمازدگی در اثر ازبین‌رفتن مایعات بدن به وجود می‌آید. یکی از راه‌هایی که برای مقابله با گرمازدگی باید انجام داد، آن است که همواره آب بدن را تأمین کرده و از مایعات بیشتری در روز‌های گرم استفاده کنید، همچنین باید بتوانید خود را خنک نگه دارید.

در کودکان و افراد مسن ازدست‌دادن آب زودتر اتفاق می‌افتد، اما ممکن است دیرتر متوجه آن شوند. کودکان ممکن است نگویند تشنه هستند یا دیر‌تر ابراز تشنگی کنند و همچنین افراد مسن نیز به همین شکل هستند، بنابراین کودکان و میانسالان نیاز به مراقبت‌های بیشتری دارند.

زمانی که ٢‌درصد از آب بدن در اثر گرما از دست برود، فرد احساس تشنگی می‌کند؛ بنابراین احساس تشنگی نشانه آن است که فرد میزان زیادی آب از دست داده است. به همین دلیل توصیه می‌شود پیش از آن‌که دچار تشنگی شوید، مقدار زیادی آب بنوشید.

کودکان در گرما چه بنوشند و چه بپوشند؟

چگونه از کودک خود در مقابل گرما محافظت کنید؟

‏ کودکان یا نوجوانان زیادی هستند که در هوای گرم تابستان در فضای باز و زیر آفتاب بازی و ورزش می‌کنند. چنین شرایطی ‏خطر از دست رفتن آب و املاح بدن را بر اثر گرمازدگی زیاد می‌کند؛ گرمازدگی‌ای که خود را با علایمی، چون گرفتگی عضلات در ‏ساق پا، شانه یا شکم، خستگی، بی‌حالی و غش در اثر گرما نشان می‌دهد. در حالی که گرمازدگی از آن بیماری‌هایی است که ‏عوارض ناشی از آن با کمک روش‌های ساده قابل کنترل و درمان است، اما اگر در کودکان بی‌اهمیت تلقی شود، می‌تواند اثرات ‏جدی و خطرناک داشته باشد.

این موضوعی است که والدین باید به‌خوبی مراقب صدمات ناشی از آثار جانبی گرم‌ترین ‏فصل‌سال باشند. کودکان در مقایسه با بزرگسالان نسبت به آسیب گرمایی حساس‌ترند، زیرا سطح بدنشان نسبت به توده بدنی ‏بیشتر است و گرمای بیشتری نسبت به هر کیلوگرم وزن خود تولید می‌کنند. به بیان دیگر، میزان تعریق در بچه‌ها و پاسخ به ‏تشنگی در کودکان کمتر بوده و ممکن است طی فعالیت به میزان کافی آب مصرف نکنند. این عوامل موجب شده سریع‌تر در ‏معرض گرمازدگی قرار گیرند‎. ‎

کودکان خسته و بی‌حال از گرما

علایم گرمازدگی را هر پدر و مادری باید بشناسد و در صورت مشاهده این نشانه‌ها در فرزندش اقدامات لازم را برای رفع آثار ‏گرمازدگی انجام دهد. این علایم عبارتند از: تشنگی، خستگی، بی‌قراری، برافروختگی صورت، تعریق و گرفتگی عضلانی که در ‏صورت ادامه یافتن به سردرد، تهوع، استفراغ، سرگیجه، اختلال تعادل و درنهایت اختلال هوشیاری و هذیان منجر می‌شود‎.

کودکان در گرما چه بنوشند و چه بپوشند؟

نگذارید نوزادتان گرمازده شود

اگر نوزادی در منزل دارید باید دمای اتاق را در فصل گرم تابستان، بین ۲۲ تا ۲۶ درجه تنظیم کرده و از بیرون بردن او نیز در ‏روز‌های گرم تابستان تا حد امکان پیشگیری کنید‎. ‎‏ همچنین از قراردادن شیرخوار در خودرو به تنهایی به‌طور جدی خودداری ‏کنید. در صورت ضرورت خروج کودکان از منزل در روز‌های گرم باید به آنان میزان کافی مایعات خنک بنوشانید. لباس‌های ‏روشن، سبک و نخی آزاد به آنان بپوشانید‎. ‎فراموش نکنید که محدودیتی در زمینه حمام کردن کودک و شیرخوار در تابستان ‏وجود ندارد و می‌توان حتی هرروز این کار را انجام داد‎.

خوراکی‌های تابستانه به کودکان بدهید

در فصل تابستان با توجه به گرم بودن هوا نخستین و مهمترین نکته مصرف آب کافی است که برای تأمین آب بدن کودکان می‌توان ‏از آبمیوه طبیعی براساس ذائقه کودک استفاده کرد. استفاده از آبمیوه طبیعی تهیه شده در منزل از قبیل آب طالبی و آب ‏هندوانه بهترین نوشیدنی برای جایگزینی آب است. انواع میوه‌های تابستانه از قبیل هندوانه که‌درصد بالایی آب دارد و با توجه به ‏شیرین بودن مورد پسند بسیاری از کودکان است نیز توصیه می‌شود، اما از مصرف غذا‌های چرب و سنگین باید پرهیز کرد‎.

کودکان در گرما چه بنوشند و چه بپوشند؟

کودک را هرگز داخل اتومبیل تنها نگذارید

اگر کودک را مدت طولانی در محیط گرم اتومبیلی که تهویه مناسبی هم نداشته باشد، بگذارید ممکن است کودک دچار شوک و ‏گرمازدگی شود. حتی در چنین شرایطی احتمال دارد که علایم مغزی و اختلال هوشیاری در وی پدیدار و دچار تشنج شود. در این ‏صورت باید کودک را به‌سرعت به محیط خنک با تهویه مناسب منتقل کرد و پاهایش را از سطح بدنش بالاتر قرار داد و به مرکز ‏منتقل کرد‎.

در هنگام سفر و بازی بیشتر مراقب کودکان باشید

در فصل تابستان و در ساعات گرم روز تا حد امکان از مسافرت و بودن در هوای گرم اجتناب کنید. همچنین هنگام ظهر و در راه ‏در مکانی خنک‌تر توقف کنید. در طول سفر مایعات و میوه نیز به کودک بدهید. گرمازدگی ممکن است به صورت ناگهانی رخ ‏دهد و شما متوجه آن نشوید. ‏

در ساعات گرم روز به هیچ وجه کودکان نباید در محیط‌های خارج از خانه بازی کنند، هرچند معمولا پدر و مادر‌ها اجازه بازی به ‏کودکان خود را نمی‌دهند، اما باید بازهم بیشتر مراقب آن‌ها باشند. در مناطق و استان‌های جنوبی و گرم نیز به دلیل آن‌که در شب ‏نیز هوا گرم است، باید همواره از کودکان مراقبت کرد. ‏

آخرین اخبار سلامت را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.

دسته‌ها
دسته‌بندی نشده

بیماری کودکان – دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy)

دیستروفی عضلانی یک بیماری عضلانی است که در آن ماهیچه های بدن خیلی ضعیف می شوند و دلیلش هم ناتوانی بدن برای ساختن پروتئین است.دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy) ، یک بیماری مادرزادی و ژنتیکی است که در آن ماهیچه‌های بدن، به تدریج ضعیف و ضعیف‌تر می‌شوند و از کار می‌افتند.

عضلات بدن انسان به انواع مختلفی از پروتئین‌ها احتیاج دارند تا سالم بمانند. وقتی کلمه‌ی پروتئین به گوشِ ما می‌خورد، احتمالاً اولین چیزی که به ذهن می‌رسد اسم چند تا غذا است، زیرا غذاهایی مانند گوشت و لوبیا پروتئین دارند. اما ما درباره نوع دیگری از پروتئین ها حرف می‌زنیم، پروتئینی که خود بدن می‌سازد و این مسئولیت ژن‌ها است که به بدن بگویند چگونه این پروتئین‌ها را بسازد.
در کسانی که بیماری دیستروفی عضلانی دارند، این ژن‌ها اطلاعات اشتباه به بدن می‌دهند و یا بعضی از اطلاعات خیلی مهم را نادیده می‌گیرند. این‌طوری می‌شود که بدن نمی‌تواند این پروتئین‌ها را درست و حسابی بسازد. بدون این پروتئین‌ها، ماهیچه‌های بدن آسیب‌پذیر شده و روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شوند.
وقتی که این اتفاق می‌افتد، بدن شخصی که به بیماری دیستروفی عضلانی مبتلا شده برای انجام کارهایش با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شود.

سلول درمانی قلبی ممکن است آسیب قلبی ناشی از دیستروفی عضلانی دوشن را بهبود ببخشد

انواع دیستروفی عضلانی کدامند؟
این بیماری بیشتر از ۳۰ نوع مختلف دارد.
در بعضی از انواع آن، مشکلات وقتی شروع می‌شوند که شخص، خیلی جوان است. در انواع دیگر، نشانه‌های بیماری دیرتر خودشان را نشان می‌دهند و بعضی وقت‌ها ممکن است حتی تا وقتی که شخص به بزرگسالی و میانسالی می‌رسد، نشانه‌های بیماری شروع نشوند.

ما در این‌جا درباره دو نوع آن صحبت می‌کنیم: دیستروفی نوع دوشن (Duchenne) و نوع بکِر (Becker).
معمولاً فقط پسرها این دو نوع دیستروفی عضلانی را می‌گیرند و دخترها در موارد خیلی خیلی کمی پیش می‌آید که به این دو نوع مبتلا شوند.

بیشتر بچه‌هایی که این بیماری را دارند، به نوع “دوشن” مبتلا هستند. آن‌ها وقتی که خیلی کوچک هستند، مانند بقیه‌ بچه‌ها به نظر می‌رسند و کارهایشان هم مثل بچه‌های سالم و طبیعی است. اما وقتی که بین سنین ۲ تا ۶ سالگی هستند، عضلات دست‌ها، پاها و لگن آن‌ها شروع به ضعیف‌ شدن می‌کند.
اولین علامت این ضعف عضلانی ممکن است این باشد که کودک در دویدن یا بالا و پایین رفتن از پله‌ها مشکل داشته باشد. پسری که دیستروفی عضلانی از نوع دوشن دارد، هم به سختی راه می‌رود و هم به سختی از راه رفتن باز می‌ایستد. او همچنین در غذا خوردن و نفس کشیدن هم مشکل خواهد داشت و قلب او هم که یک ماهیچه‌ است، ممکن است ضعیف شده و نتواند کارش را به درستی انجام دهد.

دیستروفی نوع بکِر خیلی شبیه نوع دوشن است، با این تفاوت که ممکن است تا زمانی که کودک به سن نوجوانی یا حتی بزرگسالی نرسیده است، خودش را نشان ندهد. در این نوع، زمان زیادی طول می‌کشد تا عضلات شروع به ضعیف شدن کنند.

چگونه یک بچه، دیستروفی عضلانی می‌گیرد؟
دیستروفی عضلانی مُسری نیست، یعنی از شخصی به شخص دیگر سرایت نمی‌کند. این بیماری به خاطر مشکلی که در ژن‌های بدن شخص به وجود می‌آید، اتفاق می‌افتد. ژن‌ها‌ از بدن پدر و مادر به بدن فرزندانشان منتقل می‌شوند و تمام اطلاعات مربوط به ویژگی‌های شخصی را در خود دارند. در واقع این ژن‌ها هستند که رنگ چشم، رنگ مو، قد و شکل ظاهری تو را مشخص می‌کنند. حتی بعضی از بیماری‌های خاص از هم طریق ژن‌ها منتقل می‌شوند.

دیستروفی عضلانی، چه احساسی در بدن بیمار ایجاد می‌کند؟
وقتی که بیمار هنوز کودک است، احتمالاً فرق زیادی با بچه‌های دیگر ندارد. اما به مرور زمان برای راه رفتن، به عصا یا صندلی چرخ‌دار احتیاج پیدا می‌کند.

خیلی سخت است که آدم بخواهد تصور کند بیماری دیستروفی عضلانی چه احساسی در بدن ایجاد می‌کند. آیا می‌توانید تجسم کنید زندگی‌اتان چگونه می‌شود، اگر نتوانید به راحتی از روی صندلی بلند شوید، ورزش کنید و یا حتی راه بروید؟ ضعفی که آدم‌های مبتلا به این بیماری در عضلاتشان احساس می‌کنند، با ضعفی که بعد از دویدن یا شنا کردن در بدن ایجاد می‌شود، فرق دارد.

اگر شما دیستروفی عضلانی نداشته باشید، ضعفی که بعد از دویدن و ورزش کردن طولانی در عضلاتت احساس می‌کنید، بعد از مدت کوتاهی از بین می‌رود. اما برای کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند، ضعف عضلات همیشگی است. آن‌ها از لحظه‌ای که از خواب برمی‌خیزند تا شب که دوباره به خواب بروند، در عضلاتشان احساس ضعف می‌کنند.

پزشک چه کار می‌کند؟
وقتی که مشکلات و ضعف عضلانی کودکان مبتلا به دیستروفی شروع می‌شود، آن‌ها پیش پزشک می‌روند. پزشک آزمایش‌های مختلفی انجام می‌دهد تا معلوم شود که آیا کودک دچار دیستروفی شده است یا نه. او عضلات کودک را معاینه می‌کند و آزمایش خون هم انجام می‌دهد.

بعضی وقت‌ها پزشک با یک آزمایش خون ساده می‌فهمد که کودک کدام نوع دیستروفی را دارد. همچنین پزشک ممکن است نمونه‌ی کوچکی از ماهیچه‌ی کودک بگیرد و آن را زیر میکروسکوپ نگاه کند تا بفهمد که آیا کودک دیستروفی عضلانی دارد یا نه.

آزمایش‌های دیگری روی عصب‌های ماهیچه‌ی کودک انجام می‌شود و به این ترتیب پزشک مطمئن می‌شود که دلیل ضعف عضلانی کودک، بیماری دیستروفی عضلانی است یا چیز دیگر.

کمک به کودکانی که دیستروفی عضلانی دارند
کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی می‌توانند کارهایی برای تقویت ماهیچه‌هایشان انجام دهند. تمرین‌های مشخصی وجود دارد که عضلات بدن این کودکان را تا حد امکان قوی‌تر می‌کند. همچنین کمربند‌های خاصی وجود دارند که باعث می‌شوند تاندون‌ها، انعطاف‌پذیری بیشتری پیدا کنند.

تاندون‌ها مانند نوارهای لاستیکی قدرتمندی هستند که ماهیچه‌ها را متصل به استخوان‌ها نگه می‌دارند. اگر تاندون حالت کششی خود را از دست بدهند و سفت شوند، ماهیچه‌ها نمی‌توانند خوب کار کنند. اما کمربند جلوی سفت شدن بیش از حد تاندون‌ها را می‌گیرد.

همچنین بچه‌های مبتلا به دیستروفی عضلانی می‌توانند تمرینات تنفسی انجام دهند و یا با نواختن یک ساز بادی ریه‌هایشان را مدام از هوا پر و خالی کنند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند که از مبتلا شدن به ذات‌الریه (عفونت ریه‌ها) پیشگیری کنند.

بعضی از بچه‌های مبتلا به دیستروفی عضلانی، داروهایی برای قوی‌تر شدن عضلاتشان مصرف می‌کنند. داروهای استروئیدی می‌‌توانند سرعت ضعیف شدن عضلات را کمتر کنند. اثر جانبی استروئیدها آن است که ممکن است باعث افزایش وزن کودک شود.

دانشمندان زیادی در حال تلاش و مطالعه هستند تا بتوانند به کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی کمک کنند. بعضی از این دانشمندان سعی می‌کنند ژن‌ها را ترمیم کنند تا به شکل صحیح پروتئین بسازند. بعضی دیگر سعی می‌کنند مواد شیمیایی بسازند که مانند این پروتئین‌ها در بدن عمل کنند. آن‌ها امیدوارند که این روش به عضلات بدن کودکان مبتلا به دیستروفی کمک کند تا بتوانند کار خود را بهتر انجام دهند.
زندگی با دیستروفی عضلانی
بچه‌هایی که دیستروفی عضلانی دارند، ممکن است از عصا، صندلی چرخ‌دار و واکر برای کمک به راه رفتنشان استفاده کنند، اما مطمئناً آن‌ها دلشان می‌خواهد مثل بچه‌های عادی زندگی کنند.

این بچه‌ها دوست دارند درس بخوانند، بازی کنند و تلویزیون ببینند. با این که کودکان مبتلا به دیستروفی نسبت به بچه‌های دیگر به توجه و مراقبت بیشتری احتیاج دارند، اما باید مواظب باشید که مثل دیگران با آن‌ها رفتار کنید. اگر کودکی را می‌شناسید که دیستروفی عضلانی دارد، سعی کنید با او دوست شوید و در کارهایی که برایش مشکل است، کمکش کنید. اما حواستات باشد که به او ترحم نکنید. شاید بهترین کار این باشد که سعی کنید در فعالیت‌های ساده او را شرکت دهید و نگذارید که احساس تنهایی کند.

منبع :هفت سیب