برچسب: تغذیه

روزنامه جام‌جم: معمولا در فصول گرم سال که میوه در انواع و اقسام مختلف در سطح شهر و روستا عرضه می‌شود افراد کمتر سراغ خرید کمپوت‌ها می‌روند، اما درست در همین زمان فزونی میوه‌ها کارخانجات مشغول خرید و تهیه شربت و کمپوت از میوه‌هایی هستند که امکان تولید آن‌ها در سایر فصول وجود ندارد.

با قوطی کردن و کنسرو کمپوت‌ها در کارخانجات می‌توان آن‌ها را به مدت زیادی بدون نیاز به یخچال نگهداری کرد، اما پرسش اینجاست آیا کمپوت‌های کارخانه فوایدی هم دارند؟ دلیل ماندگاری طولانی‌مدت آن‌ها چیست؟ مصرف این محصولات برای بیماران، کودکان و سالمندان ضرری ندارد؟ برای دانستن پاسخ چنین پرسش‌هایی با ما همراه‌باشید.

میوه‌هایی که در شربت قند یا شکر جوشانده و پخته شوند کمپوت نامیده می‌شوند. بر کسی پوشیده نیست که میوه‌های تازه و فصلی در مقایسه با کمپوت‌ها در اولویت مصرف قرار دارند و کمپوت‌های خانگی نسبت به کمپوت‌های کارخانه ارجح هستند.

به دلیل این‌که میزان شکر افزوده به کمپوت‌ها بسیار زیاد است مصرف مداوم آن توصیه نمی‌شود، اما افرادی که مبتلا به بیماری‌های دستگاه گوارش هستند یا تحمل هضم فیبر خام میوه را نداشته و دچار دل‌درد و اسهال می‌شوند یا سالمندان و کودکانی که قدرت جویدن میوه‌ها را ندارند در صورتی که مبتلا به اضافه‌وزن و دیابت نباشند می‌توانند به صورت محدود از کمپوت‌های کارخانه و در غیر این صورت از انواع کمپوت‌های خانگی، بدون شکر افزوده استفاده کنند.

در میوه‌های کمپوت شده دسترسی به ویتامین‌های محلول در آب همچون ویتامین‌های گروه B و C که به حرارت حساس هستند در اثر پخت کم می‌شود، اما از بین نمی‌رود، ولی بقیه ویتامین‌ها که محلول در چربی هستند دستخوش تغییرات چندانی قرار نگرفته و می‌توان از فواید آن‌ها بهره‌مند شد.

به کمپوت‌ها نگه‌دارنده می‌زنند؟

بسیاری از خانواده‌ها و حتی تعدادی از متخصصان در رشته‌های غیرمرتبط بر این باورند که، چون کمپوت‌های کارخانه ماندگاری بالایی داشته و خارج از یخچال نگهداری می‌شوند حاوی درصد بالایی مواد نگه دارنده و آلرژی‌زا هستند.

خوب است بدانید کمپوت‌ها یک نوع کنسرو محسوب می‌شوند و نحوه تولید و بسته‌بندی آن‌ها نیاز این محصول به مواد نگهدارنده را منتفی می‌کند. نوع دربندی و فرآیند حرارتی پاستوریزاسیون یا استریلیزاسیون روی کمپوت‌ها عامل اصلی حذف همه عوامل بیماری‌زا و ایجاد‌کننده فساد در محصول است به این صورت که در اثر پخته شدن میوه باکتری‌های موجود در آن از بین رفته و شربت آن می‌تواند قابلیت ماندگاری محصول را افزایش دهد.

به یاد داشته باشید تاریخ مصرف مندرج روی کمپوت‌ها تا زمانی معتبر است که در محصول باز نشده باشد. در کمپوت‌ها از مواد نگهدارنده استفاده نمی‌شود، اما بر‌اساس نوع و خصوصیات میوه از افزودنی‌های مختلف و متنوعی همچون غلظت‌دهنده، شیرین‌کننده، رنگ‌های طبیعی، صمغ‌ها، مواد نشاسته‌ای و… استفاده می‌شود که این ترکیبات می‌تواند احتمال آلرژی‌زایی را در برخی افراد مستعد افزایش دهد.

یک باور نادرست در مورد کمپوت‌ها

گفته می‌شود در کارخانجات برای پوستگیری و صیقلی شدن سطح میوه‌ها از مواد شیمیایی زیان‌آور استفاده می‌شود. واقعیت این‌که در صنعت، روش‌های پوستگیری مختلف است. گاهی پوستگیری برخی میوه‌های پوست نازک مثل گوجه‌فرنگی و هلو از طریق حرارت و بخار انجام می‌شود و گاهی روش انجماد سریع و سپس آب‌جوش کاربرد دارد. روش رایج دیگری هم وجود دارد که پوستگیری با سود (ماده‌ای قلیایی) است که البته پس از پوستگیری با استفاده از اسید سیتریک یا جوهر لیمو باقیمانده و اثرات سود را خنثی کرده و هرگز تهدید‌کننده سلامت مصرف‌کننده نخواهد بود.

خوردگی لاک، عامل فساد شیمیایی

توصیه همیشگی متخصصان صنایع غذایی در خصوص غذا‌های کنسروی و کمپوت‌ها این است که به محض باز کردن در قوطی به خصوص در مواردی که مازاد غذا یا میوه نیاز به نگهداری دارد محتویات آن را درون ظروف ایمن انتقال دهید، ولی متاسفانه اغلب مصرف کنندگان این توصیه را جدی نمی‌گیرند، اما تا چه میزان باید به این نکته توجه کرد.

در کارخانجات برای کنسرو کردن مواد خوراکی از قوطی‌های آهنی استفاده می‌شود که جهت جلوگیری از فعل و انفعالات شیمیایی آهن با ماده غذایی روی آن قلع اندود شده و برای ایمنی و سلامت بیشتر از لایه‌ای لاک مخصوص که سازگار با آن میوه، غذا یا چاشنی باشد استفاده می‌شود. وقتی قوطی کنسرو یا کمپوت باز می‌شود لاک پوشاننده جدار داخل قوطی در روند باز شدن مخدوش شده و صدمه می‌بیند و دیواره ظرف در مجاورت با هوا مستعد ایجاد واکنش‌های شیمیایی نامطلوب با ماده خوراکی می‌شود.

از طرف دیگر، گاهی به دلیل نامرغوب بودن لاک قوطی یا تماس مواد اسیدی موجود در غذا یا میوه با لاک و گاهی بر اثر تماس آفت‌کش‌های موجود در برخی میوه‌ها با جدار قوطی، خوردگی‌هایی در لاک ایجاد می‌شود و زمینه بروز فساد شیمیایی فراهم خواهد شد. گاهی علت تجمع گاز در برخی کمپوت‌ها یا طعم فلز در ماده خوراکی عامل تشخیص خوردگی لاک قوطی است.

پیامد آسیب فیزیکی قوطی‌های کنسرو

گاهی دیده می‌شود قوطی برخی کمپوت‌ها و غذا‌های کنسروی در قسمت‌هایی دچار زنگ زدگی شده یا آثاری از له‌شدگی در بدنه آن‌ها دیده و در اغلب موارد چنین محصولاتی در برخی فروشگاه‌ها به حراج گذاشته می‌شود. آیا چنین اتفاقی می‌تواند برای سلامت مصرف‌کننده مشکل ساز باشد؟ احتمال این‌که بر اثر آسیب بدنه قوطی، لحیم‌کاری و پرس درز‌های جانبی و برخی اتصالات قوطی به‌خصوص در قسمت‌های بالا و پایین ظرف باز شده باشد و به سوراخ‌شدگی هرچند ناچیز و نفوذپذیری و فساد محصول منجر شود، وجود دارد که بهتر است از خرید چنین محصولاتی خودداری کنید.

رسانه ۷: چند وقتی است که قند و شکر قهوه‌ای در بازار موجود است و باعث شده تا سوالات زیادی در مورد این محصول جدید به ذهن مصرف کنندگان برسد. سعی کردیم تا با کارشناسان تغذیه و همچنین مسئولان مربوطه تماس گرفته و واقعیت این محصول جدید را برای شما آشکار کنیم. اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که ورود این کالای جدید با بازار خوراکی‌ها برایتان سوال برانگیز شده و می‌خواهید اطلاعات درستی در مورد آن به دست آورید این گزارش را تا انتها بخوانید و جواب سوال هایتان را بگیرید.

شکر قهوه‌ای یا زرد چیست؟

قبل از هر چیز باید بدانید که شکر قهوه‌ای گاهی وقت‌ها به اسم شکر زرد هم در سوپرمارکت‌ها به شما عرضه می‌شود، این دو هیچ تفاوتی با هم ندارند و رنگ این شکر‌ها با توجه به میزان خام بودن آن‌ها ممکن است تغییر کند پس خیلی دربند زرد یا قهوه‌ای بودن آن نباشید. اما تاریخچه شکر قهوه‌ای تصفیه نشده به اواخر قرن ۱۸ برمی گردد. شکر قهوه‌ای قابل مصرف از یک ترکیب ساکارز (شکر تصفیه شده) که با مقادیری معین از ملاس به صورت لایه‌ای نازک بر روی ذرات آن نشسته، تهیه شده است.

این فرآورده از نظر تجاری دارای طیف وسیعی از تنوع است که شکر قهوه‌ای شماره ۱ با رنگ نسبتا سفید تا شکر قهوه‌ای شماره ۱۵ با رنگ قهوه‌ای تیره مشخص می‌شود. در این بین شماره‌های ۶، ۸، ۱۰ و ۱۳ از پرمصرف‌ترین انواع آن است. شکر قهوه‌ای حاوی املاح مفید کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم است. صد گرم شکر قهوه‌ای حاوی حدود ۳۷۰ کالری است درحالی که در شکر سفید این مقدار به ۴۰۰ کالری می‌رسد.

با توجه به ساکارز و کالری کمتری در شکر قهوه‌ای (نسبت به شکر سفید) مصرف آن توصیه می‌شود و طبیعت عصاره آن برای سلامت افراد مفید است. اگر می‌خواهید از شکر قهوه‌ای استفاده کنید برای جلوگیری از سفت شدن آن که دارای حدود ۲ درصد رطوبت است شکر را در ظروف کاملا بسته‌ای که در آن هوا نفوذ نکند قرار دهید و بهتر است در یخچال نگهداری شود.

موارد مصرف شکر قهوه‌ای

شکر قهوه‌ای علاوه بر مصرف خانگی در شیرینی پزی و به خصوص پخت انواع کیک به ویژه در کشور‌های توسعه یافته مصرف فراوانی دارد. این ماده برحسب کیفیت، مزه، بوی و قوام آن در ترکیبات شیر، بستنی، خامه، شیرینی و مخلوط‌های انواع کیک و بستنی به کار می‌رود. در اروپا و آمریکا به این نتیجه رسیدند که شکر قهوه‌ای برای شیرینی پزی، مربا، کیک، تارت و پای میوه به مراتب بهتر از شکر سفید است و طعم و بوی آن بر لذیذشدن این فرآورده‌ها می‌افزاید.

شکر قهوه‌ای را می‌توانید به صورت آنلاین از اینجا تهیه کنید:

شکر قهوه‌ای و درمان سرماخوردگی

دهه هاست که مصرف شکر قهوه‌ای یک درمان خانگی برای سرماخوردگی محسوب می‌شود. شکر قهوه‌ای را در آب در حال جوشیدن با زنجبیل اضافه می‌کردند و به همان شکل داغ مصرف می‌کردند و مصرف آن باعث درمان علائم سرماخوردگی می‌شد. در برخی جا‌ها از شکر خام یا شکر قهوه‌ای به جای عسل استفاده می‌کرده اند.

شکر قهوه‌ای طبیعی خاصیت درمانی دارد. اما برخلاف شکر‌های قهوه‌ای مصنوعی که این روز‌ها در بازار است و به گفته کارشناسان تغذیه هیچ خاصیت درمانی و رژیمی ندارد، شکر قهوه‌ای طبیعی می‌تواند گزینه خوبی برای افرادی باشد که از چربی خون بالا رنج می‌برند یا ناراحتی‌های گوارشی دارند.

دکتر فرناز مهدوی، در این باره می‌گوید: «متاسفانه پیدا کردن شکر قهوه‌ای طبیعی کار ساده‌ای نیست. به خصوص این روز‌ها که شکر‌های قهوه‌ای به وفور وارد بازار شده اند. اما اگر می‌خواهید از خاصیت درمانی و دارویی این شکر‌ها بهره ببرید بهتر است از طبیعی بودن آن‌ها مطمئن شوید. شکر‌های قهوه‌ای که اکنون در بازار است همان شکر سفید مصنوعی است که با افزایش ملاس به آن‌ها رنگشان تغییر کرده در صورتی که شکر قهوه‌ای طبیعی شکری است که تصفیه نشده، رطوبت بیشتری دارد و بافت آن بسیار نرم‌تر از بافت شکر‌های مصنوعی است.»

این دکترای تغذیه می‌افزاید: «به هر حال خوردن هر ماده قندی باید با کنترل انجام شود. اینکه فکر کنیم شکر قهوه‌ای کالری کمتر و خاصیت درمانی دارد پس می‌توانیم به وفور مصرف کنیم کاملا اشتباه است. این شکر هم مانند دیگر مواد قندی می‌تواند ضرر‌های جبران ناپذیری به بدن شما وارد کند، ضمن اینکه استفاده از شکر‌های قهوه‌ای به صورت فله‌ای فروخته می‌شود هم خطرات خاص خودش را دارد. این شکر‌ها ممکن است با استفاده از رنگ‌های غیرخوراکی به این شکل درآمده باشند و برای بدن شما مضر باشد، پس بهتر است برای استفاده از شکر قهوه‌ای حتما از شکر‌های بسته بندی شده با مارک‌های معتبر و البته داشتن نشان استاندارد استفاده کنید. ضمنا در مصرف هم زیاده روی نکنید.

شکر قهوه‌ای و پوست

همچنین اثرات مثبت شکر قهوه‌ای بر روی پوست غیرقابل انکار است. طوری که در برخی لوازم آرایشی معتبر از شکر قهوه‌ای استفاده می‌کنند. شکر قهوه‌ای باعث کاهش ورم پوست و مرطوب شدن پوست شده و از سلول‌های پوست در برابر رادیکال‌های آزاد دفاع می‌کند. فراموش نکنید که تمام این خواص مربوط به شکر قهوه‌ای طبیعی است.

شکر قهوه‌ای مصنوعی رژیمی نیست؟

برخی افراد با این تصور که شکر قهوه‌ای ارزش تغذیه‌ای و درمانی بالا و کالری کمتری دارد آن را یک شیرین کننده مغذی و رژیمی می‌دانند و متاسفانه به وفور در رژیم غذایی مبتلایان به دیابت و افراد با اضافه وزن بالا دیده می‌شود. بیشتر شکر‌هایی که این روز‌ها با نام شکر قهوه‌ای در بازار عرضه می‌شود، همان شکر سفید تصفیه شده به اضافه مقدار معینی ملاس است یا به عبارتی همان شکر قهوه‌ای مصنوعی.

گرچه ملاس حاوی مقادیری کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم است، اما به دلیل آنکه شکر، محصول مضری بوده و نمی‌توان از آن به مقدار زیادی استفاده کرد، این محصول کاربرد تغذیه‌ای و درمانی قابل توجهی ندارد و فقط برای افرادی که سالم هستند و بیماری زمینه‌ای ندارند یک شیرین کننده طبیعی محسوب می‌شود و می‌توانند آن را جایگزین شکر سفید کنند.

قند خرمای موجود در بازار واقعی نیست

در کنار شکر قهوه‌ای قند هم به بازار عرضه شده، البته چندی پیش این قند‌ها با نام قند خرما وارد بازار شد که خیلی زود مشخص شد این محصول واقعی نیست. مهندس چنگیز اسفندیاری معاون صنایع تبدیلی وزارت جهاد کشاورزی ضمن رد امکان تولید قند حبه‌ای گفت: «قند خرما به صورت مایع تولید می‌شود. ترکیبات این قند شامل گلوکز و فروکتوز است و نوعی قند مونوساکاریدی شش کربنه است. قند خرما قابلیت کریستاله شدن ندارد و قند‌هایی که به رنگ قهوه‌ای به نام قند رژیمی خرما در بازار عرضه می‌شود به طور حتم از خرما تهیه نشده است.

قند‌های قهوه‌ای رنگی که با نام قند خرما عرضه می‌شوند ممکن است از شکر پخت شده به دست آمده باشد. این نوع شکر دارای یک رنگ قهوه‌ای است و به طور کامل تصفیه نشده است. اگرچه برای سلامت انسان مضر نیست، اما در مقایسه با قند‌های سفید دارای املاح بیشتر همراه با رنگدانه است.»

وی خاطرنشان کرد: «ممکن است برخی کارخانه‌های قندسازی پس از ریختن شکر سفید در قالب چند لیوان شیره خرما روی آن پخش کرده و پس از پخش شیره خرما در شکر اقدام به برش به صورت حبه‌ای کنند که به طور حتم محصول به دست آمده با قند رژیمی خرما کاملا متفاوت است. قند رژیمی خرما نیز دارای خاصیت چاق کنندگی است و هر یک گرم آن ۴ کیلوکالری انرژی تولید می‌کند.

قند قهوه‌ای چیست؟

اما در کنار قند خرما که به بازار آمده قند قهوه‌ای هم هست که مانند شکر قهوه‌ای اگر طبیعی باشد می‌تواند خاصیت درمانی داشته باشد، اما باید درنظر داشته باشید که قند قهوه‌ای طبیعی از کریستال‌های فشرده شکر قهوه‌ای تولید می‌شود و بافت درشت تری نسبت به قند‌های سفید معمولی دارد.

شکر قهوه‌ای برای دیابتی‌ها خوب نیست

یکی از تبلیغاتی که این روز‌ها در مورد شکر قهوه‌ای زیاد به گوش می‌رسد، این است که مبتلایان به دیابت هم می‌توانند از این شکر استفاده کنند. اما این تبلیغ کاملا اشتباه است. ترکیبات این شکر هم مانند شکر سفید است و خوردن آن برای بیماران دیابتی مضر است. این شکر همان طور که گفته شد فقط کالری کمتری نسبت به شکر سفید دارد و دیابتی‌ها نباید از آن استفاده کنند.

بهترین شیوه استفاده از شکر قهوه‌ای

برای آنکه بهتر بتوان از شکر قهوه‌ای استفاده کرد به این نکته‌ها دقت کنید:

– پودر: شکر قهوه‌ای را پودر کنید و به جای قند یا شکر سفید برای تهیه شیرینی به ویژه شیرینی خشک استفاده کنید. به این ترتیب بافت بهتری ایجاد می‌شود.

– ذوب کردن: شکر قهوه‌ای را با ۲ تا ۳ قاشق سوپخوری آب همراه با ۲ قاشق آبلیمو مخلوط کنید و به آرامی حرارت دهید تا شکر آب شود. به این ترتیب شکر، شکرک نمی‌زند.

– کارامل: شکر قهوه‌ای ذوب شده را با خامه مخلوط کنید و برای تزیین بستنی یا دسر‌ها از آن استفاده کنید. یادمان باشد درباره استفاده از شکر قهوه‌ای در شیرینی پزی به دو نکته دقت کنید:

۱- بستن در جعبه شیرینی: اگر شیرینی با شکر قهوه‌ای تهیه شده باشد، پس از بازکردن در شیرینی آن را در جای مرطوب نگهداری کنید تا شیرینی به «کلوخ سفت» تبدیل نشود. شیرینی‌های خانگی را نیز در ظروف دربسته نگهداری کنید.

۲– برای دیابتی‌ها نیست: کالری شکر قهوه‌ای به نسبت سفید پایین است، اما شکر «رژیمی نیست» بنابراین، این شیرینی‌ها فقط «کم کالری» است و مصرف آن برای افراد مبتلا به دیابت مناسب نیست.

روزنامه جام‌جم: «تمام آنچه مردم شنیده‌اند که می‌تواند باعث ایجاد خطر بیماری‌های قلبی و دیابتی شود، همان رفتار‌ها و عادات غذایی هم به‌شدت در ایجاد ناباروری مؤثر است؛ مثلا مصرف روغن‌های هیدروژنه و جامد، مصرف روغن‌های حیوانی و مصرف چربی‌های اشباع به‌ویژه در مردان بسیار مشکل‌ساز است.»

این گفته‌ها به نقل از دکتر لادن گیاهی، متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی و عضو هیات علمی پژوهشگاه ابن‌سینا نشان‌دهنده نقش ثابت‌شده تغذیه در بروز و پیشگیری از ناباروری است.

در واقع، هر آنچه از عوامل تغذیه‌ای می‌آید و روی قدرت متابولیسم و تنظیم فعالیت‌های سوخت و ساز بدن تأثیر می‌گذارد، ارتباط بسیار مستقیمی با قدرت باروری ما دارد. چراکه تمام هورمون‌هایی که سوخت و ساز بدن ما را تأمین می‌کنند، در یک ضرباهنگ شبانه‌روزی با هورمون‌های جنسی ما در ارتباط هستند.

با ما همراه باشید تا جزئیات بیشتری از تاثیرات تغذیه بر ناباروری را از زبان دکتر گیاهی بخوانید. اگر می‌خواهید روی قدرت باروری یک زن تأثیر بگذارید، نکات تغذیه‌ای او را در پنج سال اول زندگی و نیز در دوران بلوغش تحت نظر قرار دهید. کودکانی که در دوران بلوغ چاق می‌شوند، معمولا برای درمان باروری، درمان‌های سخت‌تر و مشکلات وزن و کنترل وزن بیشتری هم خواهند داشت.

رابطه تغذیه و ناباروری از دوران جنینی

تغذیه روی باروری، دو ماه قبل از این‌که جنین شکل بگیرد و همچنین روی اسپرم و تخمک افراد اثر مستقیم دارد. این‌که چه نوع چربی‌ای دریافت کنیم و میزان انرژی و عوامل آنتی‌اکسیدان و اکسیدان بر باروری فرد تاثیر می‌گذارد.

نکته قابل توجه این‌که، نوع تغذیه حتی از یک نسل و دو نسل به نسل بعدی، روی کیفیت باروری زنان مؤثر است. بنابراین، مادر باردار نه‌تن‌ها مسؤول سلامت خودش در باروری است، بلکه در قبال فرزند دختر نیز مسؤول است. رژیم غذایی پدر نیز در بحث باروری بسیار مؤثر است و روی کیفیت شکل‌گیری جنین تا پایان دوران بارداری زن، اثرگذار است.

اثر معکوس فست‌فود‌ها در باروری

استفاده از روغن جامد و سرخ کردنی در تهیه غذا و مصرف غذا‌های آماده که نمک زیادی دارند، روی باروری اثر معکوس دارند.

این موضوع ثابت شده است که غذا‌های آماده و فست‌فودها، روی باروری افراد اثر معکوس دارد؛ زیرا عادت به مصرف این قبیل غذاها، باعث می‌شود میزان مصرف میوه و سبزیجات نیز کاهش یابد.

نوع روغن‌های دریافتی و اسید‌های چرب در غذا‌هایی که استفاده می‌شود، خیلی مهم است. به طوری که در تهیه غذا نباید از روغن‌های جامد و غذا‌های سرخ شده با ترکیب نمک بالا، استفاده کرد. نکته مهم آن که وضعیت کیفی و کمی تغذیه، از نسلی به نسل دیگر در کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت، اثرگذار است.

از اختلالات هورمونی تا تخمک‌گذاری

ترشح هورمون‌های مرتبط با باروری به طور دقیقی توسط پیام‌هایی که نشان‌دهنده میزان در دسترس مواد مغذی هستند، قرار دارند و هر نوع سوء‌تغذیه بر عملکرد هورمون‌های موثر در تخمک‌گذاری اثر می‌گذارند. گرسنگی‌های طولانی‌مدت و بی‌نظمی در دریافت مواد مغذی به‌شدت در تخمک‌گذاری درست، اختلال ایجاد می‌کند و این وضعیت در بیماران چاقی که مشکل تخمک‌گذاری دارند، شایع است.

همچنین تغذیه ناسالم می‌تواند تشدید‌کننده اختلالات تخمک‌گذاری باشد. به بیان دیگر، زمانی که سطح دریافت آنتی‌اکسیدان‌ها پایین و دریافت ترکیبات اکسیدان بالاست، شرایط التهابی در بدن تشدید می‌شود و این امر بر قدرت باروری اثر مخربی دارد.

یک الگوی غذایی درست لازم است

تغذیه هر یک از زوجین، تاثیر کوتاه مدتی نیز بر کیفیت و کمیت تولید اسپرم و کیفیت تخمک‌گذاری و پذیرش اندومتر (دیواره داخلی رحم) دارد.

نقش الگوی غذای دریافتی در باروری کاملا اثبات شده است و در واقع الگوی دریافت غذایی بیش از مصرف یا عدم یک نوع ماده غذایی بر کیفیت باروری تأثیر می‌گذارد. منظور از الگوی دریافت غذایی این است که فرم غالب دریافت بر پایه چه نوع کربو هیدرات و پروتئینی است؟ آیا کربوهیدرات‌های ساده فرم غالب دریافتی‌اند یا کربوهیدرات‌های پیچیده؟ آیا پروتئین‌های حیوانی فرم غالب دریافت پروتئین است یا پروتئین گیاهی؟ میزان فیبر دریافتی چگونه است؟ لبنیات چه سهمی از رژیم غذایی را دارد؟ و وضعیت دریافت منابع آنتی‌اکسیدانی چگونه است؟

در واقع یک یا دو نوع یا حتی ده نوع غذای خاص نیستند که باروری را به تنهایی تقویت یا تضعیف کنند، بلکه الگوی غذای مصرفی و زمان‌بندی دریافت غذای مصرفی در بلند‌مدت و کوتاه‌مدت است که بر قدرت باروری اثر می‌گذارد.

چاقی، نازایی می‌آورد

چاقی و اضافه‌وزن هم در مردان و هم در زنان قدرت باروری طبیعی و همین‌طور نتیجه درمان ناباروری را کاهش می‌دهد. پس اصلاح وزن به نحوی که گرسنگی سلولی برای بدن ایجاد نشود، قبل از باروری و درمان ناباروری بسیار اهمیت دارد. بسیار مشاهده می‌شود افراد با اصلاح سبک دریافت غذایی به طور طبیعی باردار شده‌اند یا در درمان به‌وسیله روش‌های کمک باروری موفقیت بیشتری داشته‌اند، اما اقدام به کاهش وزن در درمان ناباروری باید با دقت زیادی انجام شود.

روزنامه خراسان: در چند قسمت اخیر سریال «هیولا» تازه‌ترین اثر مهران مدیری، شوخی‌های متعددی با مارچوبه به عنوان یک خوراکی لاکچری می‌شود. خوراکی که آدم‌ها با مصرف آن به هم فخر می‌فروشند، اما این ماده غذایی و خواصش را کمتر می‌شناسیم.

مارچوبه با نام علمی Asparagus بومی مناطق اروپا، آفریقای شمالی و غرب آسیاست. مارچوبه سرشار از مواد معدنی، ویتامین K، فولات، کلسیم، فسفر، ویتامین‌های B۱، A (تیامین)، B۲ (ریبوفلاوین)، B۳ (نیاسین)، B۵ (اسید پانتوتنیک)، B۶، ویتامین C و ویتامین E است. مارچوبه به‌دلیل این‌که کلسترول ندارد، خوراکی کم کالری محسوب می‌شود و با وجود این سدیم بسیار کمی دارد.

این گیاه خواص درمانی زیادی دارد از جمله:

کاهش فشارخون

مارچوبه حاوی کوئرستین، ایزورامتین و کامفرول است. این مواد از فشار خون  می‌کاهد و باعث درمان التهاب می‌شود.

مارچوبه به‌دلیل وجود ویتامین‌های B، مقدار هوموسیستئین بدن را در سطح مطلوب نگه می‌دارد.

کمبود ویتامین B در بدن باعث بالا رفتن سطح هوموسیستئین و افزایش خطر صدمه به رگ‌های خونی می‌شود. این وضعیت موجب تشکیل لخته خون در عروق سیاهرگی، تصلب شرایین و دیگر اختلال‌های قلبی می‌شود. افزون براین، ویتامین B، سوخت و ساز نشاسته و قند در بدن را تضمین و بدین وسیله قند خون را کنترل می‌کند. مارچوبه، منبعی عالی از فولات (B۹) است.

مصرف فقط نصف فنجان مارچوبه، ۳۴درصد از نیاز یک فرد بزرگ سال و ۲۲ درصد از نیاز روزانه مادر باردار را برطرف می‌کند. فولات ماده مغذی مهمی است که به تشکیل گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند و با تولید DNA در رشد و نمو مؤثر است.

بهبود افسردگی

وجود مواد مغذی در مارچوبه، به مبارزه با افسردگی، خستگی و کاهش درد قاعدگی کمک می‌کند.

مارچوبه حاوی مقادیر مهمی اینولین است. اینولین معروف به پری بیوتیک، نوعی کربوهیدرات پیچیده است. اینولین به جذب مواد مغذی در بدن کمک می‌کند و از خطر ابتلا به سرطان معده و حساسیت‌ها می‌کاهد. مارچوبه با بهبود مقدار ترشح انسولین، باعث درمان دیابت می‌شود.

کمک به بینایی

مارچوبه، منبع خوبی از ویتامین A است که برای سلامت بینایی ضروری است، این ماده به‌دلیل دارا بودن آنتی اکسیدان از شبکیه چشم در برابر رادیکال‌های بدون اکسیژن، محافظت می‌کند.

گیاه ادرار آور

مارچوبه، گیاهی ادرارآور است و حجم ادرار را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب باعث سم زدایی و بیرون راندن سموم از بدن  می‌شود.

این خوراکی به افزایش حافظه کمک می‌کند، تولید استروژن را افزایش می‌دهد و باعث تجدید حیات و آرام بخشی سیستم عصبی می‌شود.

از بین بردن لکه‌های پوستی

یکی دیگر از مزایای استفاده از مارچوبه در رژیم غذایی شما این است که لکه‌های پوستی مانند آثار آکنه، جوش‌ها و علایم دیگر را کاهش می‌دهد و این مزیت مارچوبه به دلیل وجود آنتی اکسیدان‌های ویتامین c و ویتامین e در آن است. این آنتی اکسیدان‌ها از سلول‌های پوست در برابر آسیب‌های اکسیداتیو ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند بنابراین علایم پیری راکاهش می‌دهند.

رسانه ۷: ما تقریبا همیشه به غذاهای‌مان نمک می‌زنیم اما فلفل سیاه، کمتر مورد توجه‌مان است. فلفل سیاه به میزان بسیار زیادی طعم غذاها را بهتر می‌کند و این در کنار فواید بی‌نظیری که دارد یک ویژگی بسیار باارزش است.

فلفل سیاه چیست؟ چه فوایدی دارد؟

فلفل سیاه که نام علمی آن پیپرنیگروم است، میوه‌ی خشک شده‌ای است که از آن به عنوان ادویه استفاده می‌شود و این همان فلفل سیاهی است که برای بیشتر ما آشناست.

میوه خشک شده‌ی فلفل سیاه که به نام دانه‌ی فلفل معروف است، سه نوع دارد: سیاه، سبز و سفید. این ادویه، بومی جنوب هند و قسمت‌های دیگری از جنوب آسیاست و از ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، فلفل سیاه در آشپزی هندی کاربرد داشته است.

فلفل سیاه منبع بزرگی از منیزیم، ویتامین K، آهن و فیبر است. ضمنا فلفل سیاه حاوی ترکیبی به نام پیپرین است که در آروماتراپی برای تسکین درد عضلات، مشکلات گوارشی و حتی آرتروز التهابی استفاده می‌شود. فلفل سیاه دارای خاصیت ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، تقویت کنندگی ایمنی و تب بُر است. طبق مطالعات علمی، فلفل سیاه می‌تواند به افراد در ترک سیگار کمک کند. اینها تنها خلاصه‌ای از خواص بی‌نظیر فلفل سیاه برای سلامتی بودند. با ما همراه باشید تا به شما بگوییم تحقیقات علمی در مورد فلفل سیاه چه می‌گوید.

پیپرین موجود در فلفل سیاه می‌تواند از سرطان و دیابت پیشگیری کند، گوارش را بهبود بدهد و سلامت مغز را تقویت نماید. آنتی اکسیدان‌های فلفل سیاه نیز به سلامت پوست و مو کمک می‌کنند.

تقویت سلامت گوارش

فلفل سیاه، آنزیم‌ها و مایعات گوارشی را افزایش می‌دهد و از این جهت به بهبود گوارش‌تان کمک می‌کند. مصرف فلفل سیاه همراه غذا می‌تواند توانایی بدن برای تجزیه‌ی چربی‌ها و گوارش غذا را افزایش بدهد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که فلفل سیاه می‌تواند آنزیم‌های لوزالمعده را افزایش بدهد.

فلفل سیاه خاصیت بادشکن دارد و گاستریت را تسکین می‌دهد. فلفل سیاه می‌تواند دردهای کولیت را نیز بهبود ببخشد. جایگزین کردن فلفل چیلی در وعده‌های غذایی با فلفل سیاه می‌تواند نفخ شکم را از بین ببرد.

پیشگیری از سرطان

مطالعات نشان داده‌اند پیپرین موجود در فلفل سیاه خاصیت پیشگیری کننده در برابر انواع سرطان‌ها را دارد. پیپرین، جذب مواد مغذی مانند پتاسیم، کورکومین، بتاکاروتن و ویتامین B موجود در روده‌ها را که برای سلامت گوارش و پیشگیری از سرطان لازم‌اند افزایش می‌دهد.

پیپرین فلفل سیاه می‌تواند فشار وارد بر مقعد را کاهش داده و از سرطان روده بزرگ پیشگیری نماید. مطالعات نشان داده‌اند فلفل سیاه همین خاصیت را در مورد سرطان پروستات نیز دارد. پیپرین می‌تواند تاثیرگذاری داروهای شیمی درمانی برای سرطان پروستان را افزایش بدهد.

پیپرین فلفل سیاه می‌تواند فشار خون را پایین بیاورد و به کنترل فشار خون در افرادی که دچار فشار خون بالا هستند کمک نماید. جالب است بدانید پیپرین، دسترسی زیستی به کورکومین را که ترکیب مهم دیگری در زردچوبه است افزایش می‌دهد.

کمک به کاهش وزن

پژوهش‌ها دریافته‌اند پیپرین فلفل سیاه، یعنی همان چیزی که باعث می‌شود عطسه کنید، با تشکیل سلول‌های چربی مبارزه می‌کند. یافته‌های علمی نشان می‌دهند فلفل سیاه می‌تواند جایگزین مناسبی برای درمان‌های مشکلات مربوط به چربی در بدن باشد.  خاصیت فلفل سیاه در مهار سلول‌های چربی، زمینه را برای ایجاد زنجیره‌ای از واکنش‌ها که جلوی تشکیل چربی را می‌گیرند فراهم می‌کند.

فلفل سیاه، ادویه‌ی بسیار مناسبی در رژیم‌های غذایی کاهش وزن است زیرا یک قاشق چایخوری فلفل سیاه فقط ۸ کالری دارد.

تسکین سرماخوردگی و سرفه

فلفل سیاه سالهاست که در طب سنتی چینی کاربرد دارد. فلفل سیاه می‌تواند جریانات ترشحات بدن را افزایش بدهد. خواص فلفل سیاه در ترکیب با عسل تقویت می‌شود و داروی موثری برای رفع سرفه است.

یک قاشق چایخوری پودر فلفل سیاه را با دو قاشق چایخوری عسل در یک فنجان با هم مخلوط کنید، در فنجان آب جوش بریزید، روی آن را بپوشانید و اجازه دهید ۱۵ دقیقه دم بکشد. می‌توانید مخلوط را صاف کنید و بنوشید. این کار را سه بار در روز انجام دهید تا گرفتگی بینی و سینوس‌های‌تان برطرف شود. فلفل می‌تواند علائم آسم را نیز تخفیف بدهد. مطالعه‌ای که روی بیماران مبتلا به آسم انجام شد نشان داد فلفل سیاه توانسته بود علائم آسم را تسکین بدهد. فلفل سیاه، سیستم تنفسی را پاکسازی کرده و سرفه‌ها را کاهش می‌دهد.

مبارزه با عفونت

خاصیت ضد باکتری فلفل سیاه که به پیپرین موجود در آن برمی‌گردد، اثرات کرم کُشی دارد، یعنی می‌تواند حشرات خطرناک را در مرحله‌ی لارو از زندگی‌شان هدف بگیرد و از عفونت و انتشار بیماری جلوگیری کند.

خاصیت آنتی اکسیدانی

فلفل سیاه یک آنتی اکسیدان قوی نیز هست و می‌تواند با بیماری‌های ناشی از فعالیت رادیکال‌های آزاد بجنگد و ایمنی بدن را تقویت کند. در مطالعه‌ای در هند، برای درمان موش‌هایی که تحت استرس اکسیداتیو شدید بودند از فلفل سیاه استفاده شد و نتیجه این بود که وضعیت عمومی‌شان خیلی بهتر شده بود.

فلفل سیاه دارای بیشترین تراکم آنتی اکسیدان‌ها در میان تمام مواد غذایی است که دانشمندان آنها را آنالیز کرده‌اند. فلفل سیاه دارای محتوای فنولیک بسیار زیادی نیز هست و این میزان آنتی اکسیدان در فلفل سیاه، علت خواص بیشمار آن برای سلامتی است.

پیپرین موجود در فلفل سیاه، دسترسی زیستی به مواد مغذی در انواع غذاها و مکمل‌ها را افزایش می‌دهد. ضمنا خوب است بدانید هر چه طعم و تندی فلفل سیاه قوی‌تر باشد، پیپرین موجود در آن نیز بیشتر است.

 تقویت سلامت دهان

فلفل سیاه به دلیل خاصیت ضد میکروبی که دارد می‌تواند دندان درد و سایر عفونت‌های دهانی را تسکین بدهد. فلفل سیاه به دلیل داشتن ویژگی‌های ضد التهابی می‌تواند التهاب لثه‌ها را درمان کند. شما می‌توانید از ترکیب فلفل سیاه و نمک برای تسکین مشکلات لثه‌های‌تان استفاده کنید، کافیست مقدار مساوی نمک و فلفل سیاه را در اندکی آب مخلوط کرده و آن را روی لثه‌های‌تان بمالید. برای دندان درد نیز می‌توانید فلفل سیاه را با روغن میخک ترکیب کرده و آن را به دندانی که درد می‌کند بزنید.

تقویت سلامت مغز

فلفل سیاه برای سلامت مغز عالیست. پیپرین موجود در فلفل سیاه، آنزیمی را که تخریب کننده‌ی سروتونین است مهار می‌کند. این آنزیم علاوه بر تخریب سروتونین که یک هورمون آرامشبخش است، عملکرد هورمون ملاتونین را نیز بهم می‌زند. ملاتونین هورمونی است که چرخه‌ی خواب و بیداری را تنظیم می‌کند.

پیپرین در پیشگیری از بیماری پارکینسون نیز نقش دارد. پیپرین می‌تواند آنزیم دیگری را که تولید دوپامین را کاهش می‌دهد مهار نماید. دوپامین نیز هورمون حال خوب بوده و معمولا میزان آن در افرادی که پارکینسون دارند کم است.

فلفل سیاه می‌تواند پیری مغز را به تاخیر بیندازد و به پیشگیری از آلزایمر کمک کند. فلفل سیاه با تقویت عملکرد عصبی در مغز، علائم صرع را نیز کاهش می‌دهد. فلفل سیاه از سلول‌های عصبی محافظت کرده و از مرگ زودرس آنها پیشگیری می‌کند. مطالعه‌ای نشان داده پیپرین فلفل سیاه می‌تواند تشکیل پلاک آمیلوئیدی در مغز را کاهش داده و از بیماری آلزایمر پیشگیری نماید.

بهبود باروری در مردان

گفته می‌شود که فلفل سیاه می‌تواند سطح تستوسترون را بالا ببرد چون سرشار از زینک و منیزیم است. زینک و منیزیم دو ماده‌ی معدنی مهم برای هورمون‌های جنسی مردانه‌اند. فلفل سیاه می‌تواند تعداد اسپرم‌ها و تراکم‌شان را افزایش بدهد. زینک موجود در فلفل سیاه به رشد و حرکت اسپرم‌ها کمک می‌کند.

کمک به ترک سیگار

مطالعات نشان داده‌اند استنشاق بخور فلفل سیاه می‌تواند علائم ناشی از ترک سیگار را تخفیف بدهد. در مطالعه‌ای افرادی که بخار فلفل سیاه را استنشاق کرده بودند، به میزان زیادی از گرایش‌شان به سیگار کاسته شده بود.

کمک به درمان دیابت

دو آنتی اکسیدان بسیار مفید در فلفل سیاه می‌توانند به تثبیت سطح قند خون کمک کنند. این آنتی اکسیدان‌ها با کمک به درمان دیابت، قند خون را تنظیم می‌کنند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد روغن فلفل سیاه می‌تواند دو آنزیمی را که نشاسته را به قند تبدیل می‌کنند و باعث تشدید علائم دیابت می‌شوند مهار نماید، اما خوردن فلفل سیاه می‌تواند جذب گلوکز را به تاخیر بیندازد.

پیپرین می‌تواند به عنوان یک عامل تقویت کننده در کنار متفورمین (داروی دیابت) باشد و از عوارض جانبی آن بکاهد، در نتیجه به تسکین علا‌ئم بیماری کمک می‌نماید.

کاهش چین و چروک پوست

آنتی اکسیدان‌های موجود در فلفل سیاه با رادیکال‌های آزادی که سبب علائم پیری می‌شوند و به پوست آسیب می‌زنند مبارزه می‌کند. فلفل سیاه، علائم پیری زودرس یعنی چین و چروک‌های زیر و حتی لکه‌های تیره را کاهش می‌دهد. شما می‌توانید فلفل سیاه را به رژیم غذایی روزانه‌ی خود اضافه کنید تا اثرش را روی پوست‌ خود ببینید. یا اینکه می‌توانید یک قاشق چایخوری فلفل سیاه را با همین اندازه عسل یا زردچوبه ترکیب کرده و کمی آب به آن اضافه کنید و ماسک به دست آمده را روزی دو بار روی صورت‌تان بگذارید.

لایه برداری پوست

می‌توانید از فلفل سیاه برای لایه برداری پوست‌تان و زدودن سلول‌های مرده‌ی پوست استفاده کنید. مقداری فلفل سیاه را خرد کنید و اسکراب درست کنید. می‌توانید یک دوم قاشق چایخوری فلفل سیاه پودر شده و یک قاشق چایخوری ماست را با هم ترکیب کنید و آن را به صورت‌تان بزنید و بعد از ۲۰ دقیقه بشویید.

این ماسک صورت کمک‌تان می‌کند پوست‌تان را لایه براداری کرده و آن را صاف و درخشان کنید. فلفل سیاه به بهبود گردش خون و تامین اکسیژن و مواد مغذی بیشتر برای پوست کمک می‌کند و خاصیت ضد التهابی و ضد میکروبی آن از بروز آکنه پیشگیری می‌کند.

درمان لک و پیس

لک و پیس عارضه‌ای است که باعث می‌شود پوست در برخی از قسمت‌ها رنگدانه‌های خود را از دست بدهد. وقتی پوست شما رنگدانه‌های طبیعی‌اش را از دست می‌دهد، سفید می‌شود. برای این عارضه‌ی پوستی، درمان‌های گوناگونی وجود دارد اما اکثر آنها شامل استفاده از مواد شیمیایی قوی می‌شوند. طبق یافته‌های علمی، پیپرین موجود در فلفل سیاه می‌تواند جایگزین طبیعی و بی‌ضرری برای داروهای شیمیایی باشد.

کمک به درمان شوره سر

اگر دچار شوره سر هستید، فلفل سیاه بهترین درمان است. یک قاشق چایخوری فلفل سیاه خرد شده را به یک کاسه کشک اضافه کرده و به پوست سرتان بزنید، اجازه دهید سی دقیقه بماند و سپس با آب بشویید. آن روز از شامپو استفاده کنید. می‌توانید روز بعد به موهای‌تان شامپو بزنید. یادتان باشد در استفاده از فلفل سیاه زیاده روی نکنید زیرا ممکن است پوست سرتان را بسوزاند و احساس ناراحتی ایجاد نماید.

رویش مجدد مو

یک قاشق چایخوری پودر فلفل سیاه را همین اندازه عسل ترکیب کنید و به پوست سرتان بزنید. این کار باعث تقویت ریشه‌های مو شده و حتی می‌تواند جلوی ریزش مو ر بگیرد.

فلفل سیاه باید در حد اعتدال مصرف شود زیرا تنها یک نوع ادویه است نه غذا. فلفل سیاه در ترکیب با موادی چون زردچوبه، شنبلیله، دارچین و زیره سبز، یک فرمولاسیون بسیار عالیست. در یک قاشق غذاخوری فلفل سیاه، ۱۵٫۹ کالری، ۴٫۱ گرم کربوهیدرات و صفر گرم چربی و کلسترول وجود دارد.

فلفل سیاه دارای ویتامین C، کلسیم، آهن و پروتئین نیز می‌باشد. استفاده از فلفل سیاه در رژیم غذایی کار ساده‌ای است اما پیشنهادهایی نیز برای‌تان داریم که بیشتر از فلفل سیاه در رژیم غذایی خود بهره ببرید.

چگونه از فلفل سیاه در پخت و پز استفاده کنید؟

. از مقدار بیشتری فلفل سیاه استفاده کنید. فلفل سیاه طعم غذا را تقویت می‌کند. اگر عادت به استفاده از فلفل سیاه ندارید اول با ترکیبی از فلفل سیاه و کمی نمک شروع کنید و کم کم نمک را کنار بگذارید و از فلفل سیاه بیشتری استفاده کنید.

چای فلفل سیاه

. دو فنجان آب

. یک قاشق چایخوری فلفل سیاه تازه پودر شده

. یک قاشق غذاخوری عسل

. یک قاشق چایخوری آبلیمو

. یک قاشق چایخوری زنجبیل تازه خرد شده

آب را به جوش بیاورید، سایر مواد را به آن اضافه کنید، حرارت را خاموش کنید و اجازه دهید پنج دقیقه دم بکشد. دمنوش‌تان را صاف کرده و گرم بنوشید.

آیا فلفل سیاه عوارض جانبی هم دارد؟

. قرمزی چشم‌ها

اگر فلفل سیاه وارد چشم‌‌تان شود می‌تواند خارش و قرمزی ایجاد کند.

. مشکلات طی بارداری و شیردهی

استفاده از فلفل سیاه طی بارداری و شیردهی مشکلی ایجاد نمی‌کند اما مقدار زیاد آن ممکن است عوارض داشته باشد. در زنان باردار، مصرف زیاد فلفل سیاه می‌تواند سبب  سقط جنین شود. در مورد دوران شیردهی نیز هنوز عوارض مصرف فلفل سیاه مشخص نیست. پس بهتر است در مصرف فلفل سیاه حد اعتدال را رعایت کنید.

آیا فلفل سیاه برای کلیه‌ها ضرر دارد؟

دانه‌ی فلفل حاوی اگزالات است که می‌تواند در افراد مستعد سنگ کلیه، ایجاد سنگ کلیه نماید. از این رو اگر دچار مشکلات کلیوی هستید، کمتر فلفل سیاه مصرف کنید و از پزشک‌تان نیز در این مورد راهنمایی بخواهید.

در روز چقدر فلفل سیاه می‌توانم مصرف کنم؟

در مورد دوز مصرفی فلفل سیاه اطلاعات کافی در اختیار نداریم. می‌توانید از پزشک یا متخصص تغذیه در مورد مقدار مصرف فلفل سیاه راهنمایی بخواهید.

فواید مصرف فلفل سیاه در صبح چیست؟

در مورد مصرف فلفل سیاه با معده خالی، اطلاعات مشخصی وجود ندارد و مطالعه‌ای صورت نگرفته است.

روزنامه جام‌جم: اهمیت مصرف میوه و گنجاندن آن در برنامه غذایی روزانه از جمله توصیه‌های مکرر متخصصان تغذیه است. اما مشکل اینجاست که به‌دلیل کم اطلاعی برخی کارشناسان طب سنتی در حوزه علوم غذایی و نداشتن اتفاق نظر با متخصصان تغذیه، اخبار و مطالب ضد و نقیضی در مورد میوه‌ها در برخی کانال‌ها و شبکه‌های مجازی در حال انتشار است که ضمن نداشتن پایه علمی سبب بلاتکلیفی قشر ناآگاه جامعه شده است.

برای دستیابی به پاسخ علمی و اصلاح برخی از باور‌های نادرست با دکتر محمدباقر ملجایی، متخصص تغذیه و رژیم درمانی گفت‌وگویی انجام دادیم.

میوه چقدر کالری دارد؟

دریافت روزانه میوه‌ها به دلیل فیبر، آنتی اکسیدان، ویتامین‌ها و مواد معدنی به خصوص پتاسیم و فسفر بسیار حائز اهمیت است، اما نکته قابل توجه این‌که هر صد گرم میوه معادل ۶۰ کالری انرژی دارد و مصرف زیاد آن به‌خصوص میوه‌های آبدار تابستانی همچون هندوانه، طالبی، ملون و خربزه که اغلب برای رفع و پیشگیری از عطش به میزان زیاد استفاده می‌شوند و همچنین مداومت در مصرف میوه‌های کوچک‌تر مانند زردآلو، شلیل، هلو، گیلاس و آلو‌های شیرین زمینه ساز چاقی و اضافه وزن خواهد بود و این باور نادرست که میوه‌ها کم کالری بوده یا مصرف آن پس از غذا سبب چاقی نمی‌شود واقعیت ندارد.

میوه، غذا را فاسد می‌کند؟

برخی کارشناسان طب سنتی بر این باورند که مصرف همزمان میوه با وعده‌های غذایی سبب فساد غذا در معده و بروز عوارض گوارشی می‌شود. دکتر ملجایی این توجیه را غیرعلمی و باور غلط و اشتباهی می‌داند و می‌گوید در زمان مصرف غذای اصلی، مواد مغذی زیادی وارد بدن می‌شود و اگر میوه همراه شود احتمال دارد برخی مواد مغذی جذب‌شان کاهش یابد به همین دلیل توصیه می‌شود که میوه در میان وعده‌ها مصرف شود. البته اگر وعده غذایی به میزان کمتری مصرف شود، می‌توان میوه را نیز در وعده اصلی استفاده کرد.

قند میوه بی‌ضرر است؟

بیشترین میزان قند موجود در میوه‌ها به شکل فروکتوز است و هرچه میوه رسیده‌تر باشد فروکتوز آن بیشتر می‌شود. در گذشته باور بر این بود که قند فروکتوز میوه‌ها طبیعی است و برای سلامت ضرری ندارد، اما تحقیقات نشان می‌دهد قند فروکتوز می‌تواند خطرناک باشد. این قند زمانی که وارد بدن می‌شود مقدار اندکی از آن به گلوکز تبدیل و صرف تولید انرژی می‌شود و در عوض مقادیر قابل توجه آن به‌صورت چربی در بدن ذخیره و زمینه‌ساز بروز مشکلاتی مانند تری‌گلیسیرید بالا، کبد چرب، اضافه وزن و چاقی می‌شود و گرچه این قند در مقایسه با قند‌های مصنوعی نسبتا سالم‌تر است، اما باید در مصرف میوه‌های خیلی شیرین و رسیده تابستانی و غذا‌های شیرین شده با فروکتوز جانب احتیاط را رعایت کرد.

البته این را هم بدانید با توجه به گرم شدن هوا و فساد پذیری میوه‌ها اغلب باغداران به‌منظور ماندگاری بیشتر، میوه‌های تابستانی را پیش از رسیدن چیده و به مشتری عرضه می‌کنند. دکتر ملجایی می‌گوید، میوه‌های با بافت سفت و نارس می‌تواند افراد را دچار اختلالات گوارشی کرده و از همه مهم‌تر برای مبتلایان به نارسایی کلیوی
منع مصرف دارد.

میوه‌هایی برای درمان کم خونی

باور غلطی که برخی کانال‌ها و گروه‌های مجازی و غیرواقعی طب سنتی به آن دامن زده‌اند این‌که میوه‌ها به‌خصوص شیره آن‌ها منبع غنی پروتئین و آهن هستند و شیره توت و خرما و انگور را موثرترین خوراکی‌ها برای درمان کم خونی معرفی می‌کنند. در حالی که دکتر ملجایی میوه‌ها و شیره آن‌ها را منبع فقیر آهن و پروتئین به‌شمار می‌آورد و می‌گوید آهن میوه‌ها بسیار ناچیز و از نوع گیاهی است و فقط ۳ تا ۵ درصد آن قابلیت جذب دارد در حالی که آهن موجود در گوشت قرمز تا ۱۵ درصد جذب می‌شود.

اما چرا برخی افراد با خوردن شیره و میوه‌های شیرین علائم کم خونی‌شان بهبود می‌یابد؟ این متخصص می‌گوید از علایم بارز کم خونی، انرژی پایین و خستگی و رخوت است با توجه به این‌که هر صد گرم شیره معادل ۳ تا ۴ عدد میوه است و کالری بالایی دارد با تامین انرژی از دست رفته بدن از ضعف فرد کاسته و بر قوت او می‌افزاید و فقط سبب درمان علامت کم خونی می‌شود. به گفته او، میوه‌ها و شیره آن‌ها نقش سازنده در تولید گلبول‌های قرمز خون و آهن ندارند و اندازه‌گیری ذخیره آهن قبل و بعد از مصرف شیره‌ها تغییری نداشته است، ضمن این‌که میزان قند فروکتوز شیره از خود میوه بیشتر و خطرناک‌تر است.

مصرف شیره به بیماران دچار نارسایی کلیوی، قلبی ـ عروقی، دیابتی و افراد چاق توصیه نمی‌شود. اما برای کودکان لاغری که نیاز به وزن‌گیری دارند، گنجاندن آن در رژیم غذایی در کنار مصرف مکمل‌های دارویی می‌تواند مفید باشد. از دلایل ولع زیاد بالغان و کودکان به شیرینی‌ها کمبود کلسیم، آهن و منیزیم بدن است و چنانچه کمبود تغذیه‌ای وجود نداشت باید به‌تدریج از میزان مصرف شیرینی‌ها کاسته شود.