برچسب: حرف آخر

رسانه ۷/ فرهاد اشراقی؛ ساختار پرسپولیس طوری است که وقتی بیرانوند، ترابی و علیپور رفتند، خیلی اتفاق خاصی رخ نداد، ولی خب قرار نیست همیشه همین منوال را شاهد باشیم. مثلاً حالا که شجاع حرف از رفتن زده، باید دید قرمز‌ها می‌توانند جای خالی او را پر کنند یا نه؟ در استقلال هم حرف از جدایی دیاباته و قایدی است که مسلماً پر کردن جای آن‌ها اصلاً کار راحتی نیست؛ همان‌طور که خیلی طول کشید جای خالی مامه تیام در استقلال پر شود. پرسپولیس در صورت رفتن شجاع و استقلال در صورت جدایی قایدی و دیاباته دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شوند، چون به نظر نمی‌رسد در این فرصت کوتاه بتوان جای خالی آن‌ها را پر کرد.
مهدی تاج بعد از هنری که در ماجرای ویلموتس به خرج داد، گفته پرسپولیسی‌ها نگران نباشند. شکایت النصر خطرناک نیست! راستش ما که از اول نگران بودیم و حالا نگران‌تر هم شده‌ایم. فقط امیدواریم اگر شکایت النصر به جایی نرسید، تاج این فتح بزرگ را به نام خودش سند نزند.
… و سرانجام یک‌بار دیگر بدون نظر مدیرعامل برای استقلال سرمربی انتخاب کردند. درست مثل زمان افشارزاده، افتخاری و فتحی! خدا فقط به هواداران استقلال که از ته دل نگران تیم‌شان هستند، صبر بدهد، چون خیلی بعید است تمام اتفاقات ۴، ۵ سال گذشته امسال هم در استقلال تکرار نشود.

رسانه ۷/ علی جوادی؛ اردوی تیم ملی فوتبال آغاز شده است. اگر چه به حضور چند اسم در این تیم نقد جدی داریم و معتقدیم در این روز‌های بی‌سامانی فدراسیون فوتبال، چشم‌های بسیاری باید مراقب فهرست‌های تیم ملی باشد، اما اجازه بدهید در مورد ۳ نکته مهم بنویسیم:
۱- تیم ملی با کی‌روش ۸ سال به تیم‌های آسیایی نباخت و با ویلموتس دو شکست بد را تجربه کرد. اسکوچیچ اگر چه این اردو را برای دو دیدار تدارکاتی برپا کرده است، اما باید بداند مأموریت او برای هدایت تیم ملی به جام جهانی بسیار دشوار است.
۲- عملکرد خیره‌کننده امیر عابدزاده در بازی مقابل پورتو، می‌تواند ما را به یک دروازه‌بان ششدانگ دیگر امیدوار کند. مبادا او را از اروپا برای نیمکت‌نشینی فرابخوانیم. حالا که دیدار‌ها تدارکاتی است می‌توانیم پای او را در چهارچوب دروازه تیم ملی محکم کنیم.
۳- یحیی گل‌محمدی و پرسپولیس نشان دادند که چه ظلم بزرگی در حق تیم ملی شد. وقتی یک تیم باشگاهی با مجموعه‌ای از بازیکنان ایرانی و یک بازیکن خارجی از پس تیم‌های پولدار و پرستاره‌ای مثل النصر و السد برمی آید و همه تیم‌های عربی را از پیش رو برمی‌دارد، چگونه است که تیم ملی ما مقابل دو تیم ملی عربی آن گونه شکست می‌خورد؟ ما به راحتی می‌توانستیم از آن دو بازی امتیاز بگیریم و قربانی مدیران وقت فدراسیون فوتبال شدیم که البته اکنون نیز بر فدراسیون حکمرانی و تسلط دارند.

رسانه ۷/ علی جوادی؛ یحیی گل‌محمدی فهرستی ۸ نفره به پرسپولیس داده بود و ۳ نفر از این میان جذب شدند، اما بازیکنان خریداری شده توانستند جواب اعتماد را بدهند و عملکردی قابل قبول در آسیا داشتند. اگرچه این بازیکنان در فوتبال ما شناخته‌شده بودند و پیش از این نیز با آن‌ها کاملاً آشنا بودیم؛ ولی باید بپذیریم که این چند بازی در لیگ قهرمانان برای پرسپولیس، جایگاهی خاص به بازیکنان جدید داده است. عیسی آل‌کثیر گل‌های زیادی در این فوتبال زد، اما کدام گل به اندازه گل او به السد دیده شد؟ سرلک بازی‌های زیادی انجام داد، اما کجا به اندازه پرسپولیس برجسته شد؟ لک سیو‌های بسیار داشت، اما کجا به اندازه پرسپولیس محبوبیتی برای او آورد؟ افزایش چشمگیر میزان دنبال‌کننده در شبکه‌های اجتماعی و درجه محبوبیت، نکته‌ای است که بی‌تردید، خرید‌های تازه به آن رسیده‌اند. این نکته کلیدی ماجراست. این تغییر ماهیت و تفاوت آشکار را باید ببینند و قدر آن را بدانند. پرسپولیس مانند استقلال، یک برند بزرگ با اعتباری ویژه است. اگرچه تغییر مداوم مدیریت در سال‌های اخیر و حضور مدیران ضعیف موجب شده به اعتبار این برند آسیب بخورد و بازیکنان برای باشگاه شرط و شروط بگذارند، اما در هر حال باید قدر این برند را دانست. امیدواریم خرید‌های تازه پرسپولیس بدانند برای چه تیمی بازی می‌کنند. آن‌ها تا امروز عالی ظاهر شده‌اند، اما درجه انگیزه آن‌ها تا آخرین روز حضور در تیم باید مانند امروز باشد. کاش مدیران رده بالا هم مانند هواداران و بازیکنان، قدر این برند‌ها را می‌دانستند.

رسانه ۷/ فرهاد اشراقی؛ همه بازیکنان ایرانی مثل مهدوی‌کیا و هاشمیان و… نمی‌توانند ۱۰، ۱۱ سال در فوتبال آلمان دوام بیاورند. همه بازیکنان ایرانی نمی‌توانند مثل جهانبخش در فوتبال سخت و سنگین انگلیس بمانند. همه بازیکنان ایرانی استعداد مجتبی جباری و محرم نویدکیا و علی کریمی را ندارند که میلیارد‌ها تومان بی‌ارزند. همه فوتبالیست‌های ایرانی که نه، هیچ فوتبالیستی پشتکار علی دایی را ندارد که حتی مقابل مالدیو هم مثل بازی با کره و عربستان و… انگیزه داشته باشد.
در بازی شنبه‌شب استقلال و پاختاکور یک بار دیگر ثابت شد بازیکن ایرانی ظرفیت فکری قرارداد‌های ۷، ۸ میلیاردی را ندارد. بازیکنی که یک میلیارد هم نمی‌ارزید امسال ۸ میلیارد قرارداد بسته و آن مدلی مقابل پاختاکور ازبکستان بازی می‌کند؛ ازبکستانی که زمان کی‌روش چپ و راست حتی در خانه‌اش به ما می‌باخت.
استقلال مقابل پاختاکور هم چوب داوری را خورد و هم چوب ضعف مدیریتی و عملکرد ضعیف بازیکنانش را. حتی مجید نامجومطلق هم نشان داد که مربی بازی‌های بزرگ نیست و شاید بهتر باشد همچنان به دستیاری در استقلال فکر کند. استقلال البته چوب پنجره‌های بسته‌اش را هم خورد. شاید اگر رشید مظاهری توی دروازه بود و وریا و میلیچ هم بازی می‌کردند اتفاقات بهتری رخ می‌داد. شاید اگر داور آن پنالتی را می‌گرفت… این‌ها همه البته اگر و اماست؛ آنچه اگر و، اما و شاید ندارد ضعف مدیریتی است که نه زمان مذاکره با استراماچونی و الکس نوری را بلد بود و نه حتی توانست این مذاکرات را پنهان کند! استقلال در تمام سال‌هایی که پرسپولیس قهرمان شد از خودش خورد، از ضعف مدیرانی که شفر را آوردند و پولش را ندادند، از ضعف مدیرانی که تیام و جپاروف را پر دادند و نتوانستند استراماچونی که هیچ حتی فرهاد مجیدی را حفظ کنند! از ضعف مدیرانی که بدون اجازه وزیر آب هم نمی‌خوردند، اما یک بار هم که خوردند، با استراماچونی مذاکره کردند تا مجیدی قهر کند! صدالبته مجیدی هم اگر بود استقلال به این پاختاکور می‌باخت، اما بدبختی استقلال این است که «بازیکن‌سالاری» و ایجنت‌سالاری حرف اول و آخر را در این باشگاه می‌زند نه اصول مدیریتی و منطق تیمداری!

رسانه ۷/ علی جوادی؛ سردار آزمون دیشب در بازی زنیت مقابل اوفا بهترین بازیکن میدان بود و بیشتر از هر بازیکنی در برد ۶ بر صفر تیمش نقش داشت، اما متأسفانه در دقیقه ۸۰ بازی دچار مصدومیتی شدید از ناحیه زانو شد که سرمربی تیم را مجبور به تعویض او کرد. هنوز میزان مصدومیت سردار به صورت رسمی توسط باشگاه اعلام نشده، اما امیدواریم مصدومیت مهاجم اول تیم ملی چندان جدی نباشد. آن‌ها که بازی دیشب را دیدند، تأیید می‌کنند این بازیکن برجسته ایرانی که فصل قبل آقای گل لیگ برتر روسیه شد، با قدرت انطباق بسیار بالا می‌تواند به راحتی در هر لیگ معتبری در قاره اروپا بازی کند. روحیه خوب، هوش مثال‌زدنی، توانایی بالا در بازی هوایی و زمینی و کیفیت شش‌دانگ، از این بازیکن، چهره‌ای متفاوت ساخته تا همه به یک اتفاق بزرگ در فوتبال ایران امیدوار باشند. وقتی درخشش بازیکنان آسیایی را در لیگ‌های اروپایی می‌بینیم، دل‌مان برای روز‌های حضور دایی و کریمی و مهدوی‌کیا در اروپا تنگ می‌شود. دل‌مان می‌خواهد دوباره بازیکن در سطح اول فوتبال اروپا داشته باشیم و مطمئن هستیم سردار می‌تواند همان بازیکن باشد. همان بازیکنی که بدرخشد و چشم‌ها را متوجه خود کند.
امیدواریم سردار را روزی در بهترین لیگ اروپا ببینیم و همین درخشش چشم‌نواز را شاهد باشیم. این آرزو در مورد سردار، محال نیست.

رسانه ۷/ فرهاد اشراقی؛ پرسپولیس و استقلال مقابل شارجه و الاهلی نشان دادند که تیم‌های آسیایی را هم می‌شود برد. برخلاف تصور اولیه فاصله تیم‌های آسیایی خیلی هم زیاد نیست. یک زمانی الهلال خیلی قوی‌تر از بقیه تیم‌های عربی بود یا العینی که ۶ گل به استقلال زد، عمر عبدالرحمان را داشت که سطح فوتبالش واقعاً بالاتر از فوتبال آسیا بود، اما حداقل امسال از آن خبر‌ها نیست. الهلال که به خاطر کرونایی‌هایش کنار گذاشته شد و العین و الدحیل هم حذف شدند. همین شارجه وقتی ۱۰ گل به التعاون و الدحیل زد همه را ترساند، اما مثل موم در دستان پرسپولیس بود. درست مثل الاهلی عربستان که در گروه استقلال صدرنشین شد، اما به مراتب ضعیف‌تر از استقلال بود. اگر در بازی رفت گل سالم ارسلان مطهری را مردود اعلام نمی‌کردند، امروز استقلال به عنوان صدرنشین گروه صعود می‌کرد و در مرحله حذفی به مصاف الاهلی امارات می‌رفت نه پاختاکور ازبکستان!
از این مرحله به بعد که استقلال به پاختاکور خورده و پرسپولیس به السد قطر، باید دید نمایندگان فوتبال ایران تا چه حد جاه‌طلبی دارند. آن‌ها وقتی به خطر افتادند و نزدیک بود حذف شوند، مقابل الاهلی و شارجه واقعاً خوب بازی کردند و حتی می‌توانستند بیشتر از ۳، ۴ گل بزنند. از این مرحله هم همه بازی‌ها حکم فینال را دارد و در نتیجه، چون خطر حذف وجود دارد باید به استقلال و پرسپولیس امیدوار بود. پاختاکور و السد اصلاً تیم‌های غیرقابل نفوذی نیستند و آبی و قرمز این توان را دارند که آن‌ها را ببرند و به جمع ۸ تیم برتر آسیا برسند، اما به شرطی که جاه‌طلب باشند و به این باور برسند که با همین بضاعت فعلی هم می‌توان به فینال آسیا رسید. پرسپولیس دیگر بیرانوند و ترابی و علیپور را ندارد، اما در عوض حامد لک، احسان پهلوان و عیسی آل‌کثیر خوش درخشیده‌اند. استقلال هم به خاطر ضعف مدیران قبلی و جدیدش نمی‌تواند از نفرات جدیدی که خریده استفاده کند، اما مهاجمانی، چون قایدی و ارسلان و دیاباته را دارد که در تمام بازی‌ها خطرناکند و بالاخره یکی از آن‌ها گل می‌زند البته به شرطی که در فاز دفاعی با هر حمله‌ای تور دروازه آبی‌ها نلرزد.

رسانه ۷/ فرهاد اشراقی؛ پرسپولیس رفت و برگشت به الدحیل باخته و شارجه را هم نبرده. استقلال هم رفت و برگشت با الشرطه مساوی کرده و به الاهلی باخته! البته در باخت استقلال به الاهلی و حتی در باخت دوم پرسپولیس به الدحیل رد پای داوری را می‌شد، دید، اما اینکه همه ضعف‌ها و اشتباهات را نبینیم و فقط به ماجرای داوری و بن‌عطیه و… بپردازیم اصلاً منطقی نیست.
استقلال و پرسپولیس در شرایطی هستند که برای صعود «باید» ببرند، هیچ بهانه‌ای هم قبول نیست و به جرأت می‌توان گفت اگر مثلاً آن‌ها با الاهلی و شارجه مساوی کنند اصلاً لیاقت صعود را ندارند. این نمی‌شود که استقلال از ۴ بازی آسیایی‌اش حتی یک برد هم کسب نکند و انتظار صعود داشته باشد! پرسپولیس هم تا امروز فقط التعاونی را برده که ۶ گل از شارجه خورده است! بله، کار پرسپولیس سخت است، اما قرار نیست تیمی که این همه بازیکن دارد و ۴ بار قهرمان ایران شده از پس یک تیم اماراتی برنیاید. حتی معتقدم کار استقلال کمی از پرسپولیس ساده‌تر است، چون الاهلی حداقل در فاز هجومی قدرت شارجه را ندارد و به قول معروف می‌توان این تیم را شکست داد. کافی است استقلال در نیمه اول گل بزند و البته در طول مسابقه حسینی و مدافعان استقلال مثل نیمه اول بازی با تراکتور و الشرطه نباشند!
نامجومطلق و گل‌محمدی که هر دو از فوتبالیست‌های خوشفکر دهه ۶۰ و ۷۰ فوتبال ایران بودند، حالا در آزمونی بزرگ قرار دارند. آن‌ها باید تیم‌شان را در هجومی‌ترین حالت ممکن ارنج کنند و البته مواظب باشند که گل هم نخورند. اگر امشب استقلال و فرداشب پرسپولیس در دقایق حساس نیمه دوم گل بخورند جبرانش خیلی خیلی سخت می‌شود. در واقع اینکه آن‌ها باید ببرند دلیل نمی‌شود که از مهاجمان حریف غافل شوند به خصوص مهاجمان شارجه که در ۲ بازی آخر ۱۰ گل به الدحیل و التعاون زده‌اند.

رسانه ۷/ فرهاد اشراقی؛ همه می‌پرسند استقلال با چه فرمولی صعود می‌کند و اگر یک بر صفر ببرد چه می‌شود؟ اما هیچ‌کس نمی‌گوید چرا استقلال ۲ گل به الاهلی نزند که راحت صعود کند؟ مگر الاهلی چقدر قوی است؟ آن‌ها به هر حال انگیزه استقلال را ندارند، ولی استقلال باید ببرد تا صعود کند. استقلالی که دو بار الشرطه را نبرد و مقابل الاهلی هم در بازی رفت اسیر ناداوری شد و البته باز هم نبرد!
فوتبال ایران آن‌قدر بدبخت شده که برای صعود از گروه ۴ تیمی آن‌هم در حالی که دو تیم صعود می‌کنند هم به مشکل برمی‌خوریم. شهرخودرو که با قدرت بین ۴ تیم چهارم شد، سپاهان دیشب به مصاف العین رفت، اما آن‌قدر باخته بود که… استقلال هم که فعلاً بین سه تیم، سوم است و پرسپولیس دیشب چالشی جدی با الدحیل داشت و از حالا نمی‌توان گفت قطعاً به‌عنوان صدرنشین صعود می‌کند. حالا سؤال اینجاست که پس تیم‌های ایرانی کی می‌خواهند بلندپروازی کنند و فکرشان قهرمانی آسیا باشد؟ چرا باید برای صعود از گروه ۴ تیمی دچار مشکل شویم؟ استقلال مهره‌های خوبی دارد و در همان بازی‌های رفت می‌توانست هر دو تیم الشرطه و الاهلی را ببرد، اما از دو بازی فقط یک امتیاز گرفت و صدرنشینی را تقدیم الاهلی کرد. به‌نحوی که حالا برای صعود و دوم شدن هم کارش سخت شده، اما خب این‌طور وقت‌ها صعود کردن بیشتر می‌چسبد. استقلال که اصلاً عادت دارد کار خودش را سخت کند، اما با تمام این اوصاف بردن الاهلی عربستان کار شاقی نیست به شرطی که استقلال مثل نیمه دوم بازی با الشرطه باشد و دوباره یک نیمه را کاملاً به حریف تقدیم نکند.