برچسب: دیوید بکام

رسانه ۷/ شهراد باغستانی؛ شیاطین‌سرخ بهترین انتقال تابستانی‌شان را در لحظات پایانی انجام دادند و ادینسون کاوانی ستاره اروگوئه‌ای ملقب به «ال‌ماتادور» را با انتقالی آزاد جذب کردند. کاوانی ۳۳ ساله معمولاً شماره ۹ را برتن می‌کند اما این شماره در حال حاضر به آنتونی مارسیال تعلق دارد. در نتیجه به سراغ شماره ۷ خواهد رفت، شماره‌ای که بعد از کریستیانو رونالدو که تا سال ۲۰۰۹ می‌پوشید طلسم شده و هرکس پوشیده ناکام بوده. آیا ماتادور این طلسم را خواهد شکست؟

جرج بست (۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳)
تعداد بازی: ۴۷۴
تعداد گل: ۱۸۱
افتخارات: قهرمانی لیگ انگلیس (۲ مرتبه)، قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا (یک مرتبه) و توپ ‌طلا (یک مرتبه)
در دورانی که شماره پیراهن خیلی مهم نبود، منچستریونایتد ستاره‌ای داشت که با شماره ۷ می‌درخشید. سال ۱۹۶۶ در دیدار مقابل بنفیکا درخشش را آغاز کرد و ۲ سال بعد با شیاطین‌سرخ قهرمان اروپا شد. هنوز هم بسیاری اعتقاد دارند جرج بست فقید که اهل ایرلند شمالی بود، بهترین فوتبالیستی است که در بریتانیا متولد شده.

برایان رابسون (۱۹۸۱ تا ۱۹۹۴)
تعداد بازی: ۴۶۱
تعداد گل: ۹۹
افتخارات: قهرمانی لیگ برتر انگلیس (۲ مرتبه) قهرمانی جام‌حذفی انگلیس (۴ مرتبه)، قهرمانی جام‌اتحادیه (یک مرتبه)، قهرمانی جام‌در‌جام اروپا (یک مرتبه) و قهرمانی سوپرجام اروپا (۱۹۹۱)
کاپیتان برایان رابسون بازیکنی بود که همیشه منچستریونایتد به او نیاز داشت. رابسون بلافاصله بعد از حضور در باشگاه شماره ۷ را گرفت. او بدشانس بود که در دهه ۱۹۸۰ وقتی شیاطین‌سرخ دوران ناکامی داشتند ستاره تیمش بود. در هر صورت «کاپیتان مارول» بیش از یک دهه رهبر این تیم درون زمین بود و افتخارات زیادی با تیمش کسب کرد.

اریک کانتونا (۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷)
تعداد بازی: ۱۸۵
تعداد گل: ۹۳
افتخارات: قهرمانی لیگ برتر انگلیس (۴ مرتبه)، قهرمانی جام‌حذفی انگلیس (۲ مرتبه) و بهترین بازیکن سال لیگ برتر انگلیس (یک مرتبه)
اولین نامی که وقتی شماره ۷ شیاطین‌سرخ را تصور می‌کنیم در ذهن‌مان نقش می‌بندد. اریک کانتونا نیروی محرکه منچستریونایتد در سال‌هایی بود که شروع کرد به افتخارسازی در لیگ برتر. ستاره همیشه جنجالی منچستریونایتد فقط یک فصل در ۵ فصلی که در این تیم حضور داشت قهرمان لیگ برتر نشد. او شخصیت کاریزماتیکی داشت که از یاد هواداران نخواهد رفت.

دیوید بکام (۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳)
تعداد بازی: ۳۹۴
تعداد گل: ۸۵
افتخارات: قهرمانی لیگ برتر انگلیس (۶ مرتبه)، قهرمانی جام‌حذفی انگلیس (۲ مرتبه) و قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (یک مرتبه)
ستاره آکادمی منچستریونایتد وقتی به تیم اول باشگاه رسید شماره‌های ۲۸، ۲۴ و حتی ۱۰ را هم برتن کرد اما با جدایی اریک کانتونا به شماره محبوبش ۷ رسید. اوج کار دیوید بکام سال ۱۹۹۹ بود که به شیاطین‌سرخ کمک کرد به سه‌گانه برسند. سال‌های اوج بکام در اولدترافورد سپری شد و با وجود بازی در رئال‌مادرید، بکامِ رؤیایی بازیکن منچستریونایتد بود.

کریستیانو رونالدو (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹)
تعداد بازی: ۲۹۲
تعداد گل: ۱۱۸
افتخارات: قهرمانی لیگ برتر انگلیس (۳ مرتبه)، قهرمانی جام‌حذفی (یک مرتبه)، قهرمانی جام‌اتحادیه (۲ مرتبه)، قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (یک مرتبه)، قهرمانی جام جهانی باشگاه‌ها (یک مرتبه)، توپ‌طلا (یک مرتبه) و بهترین بازیکن لیگ برتر انگلیس (۲ مرتبه)
در ۱۸ سالگی وقتی کریستیانو رونالدو به‌عنوان یک پدیده به منچستریونایتد پیوست، شماره ۷ را هم تحویل گرفت که نشان داد شایسته آن بوده. رونالدو این شماره را بعد از بکام پوشید. او در منچستریونایتد تبدیل به فوق‌ستاره شد و فرصت پیدا کرد زیر نظر سرالکس فرگوسن بازیکن بهتری شود. به غیر از یک فصل در تمامی فصول جام گرفت و چهارمین برنده توپ‌طلا از منچستریونایتد شد.

مایکل اوون (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲)
تعداد بازی: ۵۲
تعداد گل: ۱۷
افتخارات: قهرمانی لیگ برتر انگلیس (یک مرتبه) و قهرمانی جام‌اتحادیه انگلیس (یک مرتبه)
مایکل اوون برای منچستریونایتد بازیکن بدی نبود اما شماره ۷ به او نمی‌آمد! در نزدیکی ۳۰ سالگی، اوون بازیکن آزاد شد و نیوکاسل را ترک کرد. در انتقالی شوکه‌کننده ستاره پیشین لیورپول تصمیم گرفت به جمع شیاطین‌سرخ بپیوندد. خیلی‌ها هنوز هم اعتقاد دارند برای پایان دادن به حسرت قهرمانی در لیگ برتر، اوون به اولدترافورد رفت. او در دربی منچستر هم گل زد و در لیگ قهرمانان هت‌تریک کرد.

آنتونیو والنسیا (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹)
تعداد بازی: ۳۹۹
تعداد گل: ۲۵
افتخارات: قهرمانی لیگ برتر انگلیس (۲ مرتبه)، قهرمانی جام‌حذفی انگلیس (یک مرتبه)، قهرمانی جام‌اتحادیه انگلیس (۲ مرتبه) و قهرمانی لیگ اروپا (یک مرتبه)
آنتونیو والنسیا که حتی کاپیتان منچستریونایتد هم شد، در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳ پیراهن شماره ۷ را برتن کرد اما بعد از آن پشیمان شد و دوباره همان شماره ۲۵ را پوشید. وینگر راست شیاطین‌سرخ فصل بدی با شماره ۷ داشت و احتمالاً برای بدیمنی این شماره تصمیم گرفت شماره‌ای که در آخرین فصل مربیگری سرالکس فرگوسن برتن کرده بود را از تن دربیاورد.

آنخل دی‌ماریا (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵)
تعداد بازی: ۳۲
تعداد گل: ۴
افتخارات: —
به‌رغم هزینه زیادی که برای آنخل دی‌ماریا ستاره آرژانتینی پرداخت شد، او فصلی ناکام در اولدترافورد داشت. بازیکن ۵۹ میلیون پوندی بعد از درخشش در فینال لیگ قهرمانان اروپا از رئال‌مادرید جدا شد و انتظار می‌رفت ستاره شیاطین‌سرخ شود. او به شدت افت کرد و تصمیم گرفت بعد از یک فصل به پاری‌سن‌ژرمن برود. دی‌ماریا یکی از بدترین شماره ۷‌های تاریخ یونایتد بود.

ممفیس دپای (۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷)
تعداد بازی: ۵۳
تعداد گل: ۷
افتخارات: —
لوئی فان‌خال، ممفیس را به‌عنوان ستاره فوتبال هلند از آیندهوون جذب کرد و باشگاه هم برای خرید او ۲۵ میلیون پوند پرداخت. با وجود هیاهوی زیاد، دوران حضور در اولدترافورد برای ستاره هلندی ناامیدکننده بود. او پس از یک سال به صورت قرضی و سپس به صورت دائمی راهی لیون شد. حالا در تیم فرانسوی به فرم خوبش برگشته. شماره ۷ سابق یونایتد فقط ۷ گل برای این تیم زد.

الکسیس سانچس (۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰)
تعداد بازی: ۴۵
تعداد گل: ۵
افتخارات: —
بعد از ۴ فصل درخشان، ستاره شیلیایی از آرسنال جدا شد و با انتقالی ۳۲ میلیون پوندی به منچستریونایتد پیوست. انتقال روبین فان‌پرسی باعث شده بود به جذب او خوشبین شوند اما جذب الکسیس ناامیدکننده بود. او فقط ۵ گل زد و سپس به صورت قرضی راهی اینتر شد. بعد از آن هم در لیست مازاد قرار گرفت و قراردادش با اینتر را دائمی کرد.

رسانه ۷/ علیرضا روش؛ برای دوست نداشتن بیل یک دلیل کافی است، اما برای دوست داشتنش هزاران دلیل و مدرک وجود دارد. بعد از چندین سال حضور در رئال‌مادرید بالاخره به تاتنهام برگشت. سال‌های آخر حضور گرت بیل در سانتیاگوبرنابئو آنقدر پیچیده بود که همه او را بازیکنی با نمره مردود در مادرید می‌دانند. شاید در ظاهر این‌طور باشد، اما آمار چیز دیگری را می‌گوید.

پشت‌سر کریس و کریم
گرت بیل در ۷ سال حضوری که در مادرید داشت توانست رکورد گلزنی خوبی از خود به‌جا بگذارد. در این بازه زمانی او سومین گلزن برتر رئال‌مادرید شد. فقط کریس رونالدو و کریم بن‌زما بالاتر از او بودند. بیل تنها در ۶۳ درصد بازی‌های رئال فرصت حضور در زمین را پیدا کرد.

خارق العاده در شروع
وقتی گرت در ترکیب ثابت رئال قرار می‌گرفت عملکردی متفاوت از زمان حضورش در زمین به‌عنوان بازیکن جانشین داشت. گرت ۲۰۴ شروع در رئال داشت که حاصلش ۱۰۵ گل زده بود. میانگینی بیش از یک گل برای هر مسابقه که نشان از کیفیت بالای بیل در مادرید داشت.

زوج جذاب کریس
خیلی کم پیش آمده رونالدو در فوتبال خود از زوجی هماهنگ و کارآمد بهره بگیرد. بیل بازیکنی بود که خط‌شکنی کرد و توانست از خودش و کریس زوجی خطرناک بسازد. این دو بازیکن مجموعاً روی هم ۵۵۶ گل و ۱۹۹ پاس گل با ۳۱ جام از خود به جا گذاشتند. زوجی که دیگر هیچ‌وقت برای این دو تکرار نشد.

سهیم در جام نقره‌ای
برای کهکشانی‌ها هیچ چیز مهمتر از فتح جام نقره‌ای لیگ قهرمانان اروپا نیست. جامی که بیل ۴ مرتبه آن را با پیراهن رئال بالای سر برد. از همه مهمتر این بود که دو بار در فینال گلزنی کرد تا سهم خودش را در موفقیت اروپایی کهکشانی‌ها ادا کرده باشد. خاطراتی که امروز فراموش شده است…

کلکسیون جام
گرت بیل در ۷ سال حضورش در مادرید انواع و اقسام جام‌ها را فتح کرد. ۴ لیگ قهرمانان، ۴ جام باشگاه‌های جهان، ۳ سوپرجام اروپا، ۲ لالیگا، یک جام‌حذفی و ۲ سوپرجام اسپانیا مجموعاً ۱۶ جام در ویترین افتخارات گرت همراه با رئال گنجانده است. جام‌هایی که گرت در هر کدام به سهم خودش دخیل بود.

بالاتر از بکام، زیدان و رونالدوی برزیلی
جدا از ۲۴ ماه اخیر، گرت آنقدر موفق بود که توانست ستاره‌های گذشته تیم را کنار بزند. گرت با پیراهن مادریدیستا بیشتر از زیدان جام فتح کرد، بیشتر از دیوید بکام پاس گل داد و بیشتر از رونالدوی برزیلی گلزنی کرد. گرت کاری کرد که از ۳ ستاره ابتدای قرن بیست و یک رئال هم فراتر رفت.

رائول و فیگو در سایه
رکورد‌های بیل در مادرید باعث شد بازیکنانی که زمانی جزو کهکشانی‌های اصلی تیم بودند به سایه بروند. بیل برای اینکه بخواهد رائول را کنار بزند بیشتر از او قهرمانی در لیگ قهرمانان را تجربه کرد. او از نظر تعداد بازی در رئال هم توانست از فیگو بازی‌های بیشتری را تجربه کند.

الماس بریتانیایی لالیگا
گرت بیل پرچم بازیکنان اهل بریتانیا را در مادرید بالا نگه داشت و توانست با رکوردهایش از این حیث هم نامش را جاودانه کند. گرت با مجموع ۸۰ گلی که در لالیگا به ثمر رساند موفق شد رکورد ۴۲ گل گری لینکر را بشکند و به عنوان بهترین گلزن بریتانیایی تاریخ لالیگا انتخاب شود.