برچسب: رسانه7

روز جهانی ترجمه که هر سال در ۳۰ سپتامبر جشن گرفته می شود، به افتخار «سنت جروم» که انجیل را ترجمه کرد و محافظ مترجمین به حساب می‌آید، نام‌گذاری شده است. این روز، از سال ۱۹۵۳، توسط فدراسیون بین‌المللی (FIT) ترجمه جشن گرفته شد، ولی از سال ۱۹۹۱، فدراسیون آن را به عنوان یک روز بین‌المللی پیشنهاد کرد تا همبستگی جامعه مترجمین جهان را نشان دهد که پیش‌برنده حرفه ترجمه در کشورهای مختلف خواهد بود.

فدراسیون هدف خود را از این اقدام ارج نهادن به مترجمان و تأکید بر اهمیت حرفه ترجمه اعلام کرد و این روز را انگیزه‌ای برای مترجمان و مؤسسات ترجمه سراسر جهان دانست تا به غیرمترجمان و استفاده‌کنندگان خدمات ترجمه یادآور شوند که ترجمه، حرفه بسیار مهم و حیاتی در جهان امروز است. هر ساله در روز جهانی ترجمه گردهمایی‌هایی در دانشگاه‌ها و مؤسسات جهان با شرکت صاحب‌نظران و پژوهشگران ترجمه برگزار می‌شود.

استی جرم، کتاب مقدس عبری قوم یهود را مطالعه و آن را به زبان لاتین ترجمه کرد. «مارتین لوتر» عقاید او را نشناخت؛ اما با این وجود او نتوانست عظمت کار انجام شده را تکذیب کند. بدون اخلاق کاری قوی او، کتاب مقدس هرگز این‌چنین دقیق ترجمه نمی‌شد و با مراجعه به کتاب‌های مقدس انگلیسی ممکن است که دریابیم که نسخه ترجمه کاملا با نسخه اصل متفاوت است.

«استی جرم» ممکن است بیش‌ترین کار را روی کتاب مقدس انجام داده باشد اما وی تنها مترجم مهم نیست. مترجمان بی‌شماری هستند که راه درک ادبیات کلاسیک را هموار ساخته‌اند و این کار امروز همچنان ادامه دارد.

مفسران و مترجمان کارهای خیلی مهمی را برعهده دارند. آنها مسئول برقراری ارتباط بین مردم هستند و اینکه مردم را در اطلاعات هیجان‌آور و جدیدی که در گذشته تنها در دسترس یک طبقه خاص فرهنگی بود شریک سازند. کار مترجمان می‌تواند در روابط بین کشورهای مختلف تأثیر بگذارد و حتی روند تاریخ را دگرگون کند.

ویژگی‌های یک مترجم خوب

درباره یک مترجم خوب نظرات زیادی ارائه شده است. در نگاه اول به نظر می‌رسد که یک مترجم خوب باید به دو زبان تسلط کامل داشته باشد اما این به تنهایی کافی نیست. برخی، علاوه بر تسلط به دو زبان، بعضی مهارت‌ها و ویژگی‌های دیگر را نیز برای مترجم خوب برشمرده‌اند. برای نمونه ناباکوف می‌­گوید:

استعداد نویسندگی مترجم باید در حدود استعداد کسی باشد که اثرش را ترجمه می‌کند.

اما متأسفانه چنانکه «جان دان» می‌گوید اکثر مترجمان ما کسانی هستند که چون نمی‌توانند بنویسند به ترجمه روی می‌آورند.

کار مفسران و مترجمان پایانی ندارد. این کار هنوز با تلاش و سکوت هر روز در حال انجام است و اغلب بدون سپاس یا به رسمیت شناختن. روز جهانی ترجمه، توجه را به این حرفه جلب می‌کند و به مردم جهان فرصت می‌دهد تا از آنهایی که خود را این‌چنین وقف ما کرده‌اند تشکر کنند. روز جهانی ترجمه تقدیم همه شما مترجمان.

در همین روز:

• صدور دستور ساخت قلعه و بنای حصار شهر تبریز توسط «شاه عباس اول» (۱۰۱۴ قمری)
• ورود قزاقان روسی به تبریز (۱۳۳۸ قمری)
• درگذشت «ستارخان» سردار ملی (۱۳۳۲ قمری)
• کشف سرزمین نیکاراگوئه در آمریکای مرکزی توسط دریانوردان اسپانیا (۱۵۱۲ میلادی)
• تصرف شهرهای دمشق و حلب توسط انگلیس در جریان جنگ جهانی اول (۱۹۱۸ میلادی)
• پایان کنفرانس تاریخی مونیخ در آلمان قبل از جنگ جهانی دوم (۱۹۳۸ میلادی)
• روز ملی و استقلال «بوتسوانا» از استعمار انگلستان (۱۹۶۶ میلادی)
• روز جهانی ناشنوایان
• ثبت جهانی نوروز به عنوان میراث غیر ملموس جهانی، توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد. (۲۰۰۹ میلادی)

آشنایی با روز جهانی ناشنوایان

در باغچه زندگی نشسته بود و با دستان کوچکش چیزی می کاشت. نگاهش کردم، حس اعتمادش با نگاهم برانگیخته شد و با چشمان معصومانه اش فهمید چه می پرسم. گفت: ستاره می کارم. دوباره نگاهش کردم، پاسخ داد: میوه های ستاره ام، خورشید خواهد شد. حس غریبی به من دست داد.

چرا خورشید؟ لبخندی زد و باز با همان نگاه پاسخ داد: تمام هستی با آب، خاک و خورشید پیوندی زندگی بخش دارد. گل ها با خورشید برمی خیزند. پرسیدم: پرندگان؟ پاسخ داد: پرواز زیباست، من آواز آنها را حس می کنم. … و انسان؟ به زمین نگاه کرد و این بار با انگشتان اشاره زبان گشود: ما که می خواستیم زمین را آماده مهربانی کنیم، افسوس که خود نامهربان بودیم.

آری، او ناشنوا بود و برای ایجاد رابطه، از دست هایش استفاده می کرد. همان گونه که تاریخ انسان اندیشه ورز، رابطه ای ناگسستنی با دست های انسان دارد.

—————————————

سی ام سپتامبر هر سال، «روز جهانی ناشنوایان» نام گذاری شده است.
هدف از این نام گذاری، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانسته هایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و همچنین عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن رو به رو هستند.

در اهمیت حس شنوایی، این گفته هِلِن کِلِر، گویاتر از هر سخنی است. او که با وجود نابینایی و ناشنوایی، یکی از موفق ترین افراد استثنایی است، می گوید:

«اگر این فرصت به من داده می شد که یکی از دو حس خود را بازیابم، ترجیح می دادم نابینا بمانم، ولی بشنوم».

اگر از نعمت شنوایی محروم باشیم، هرچند آموختن برای ما ناممکن نمی شود، ولی بسیار دشوار است. پس توجه به این نعمت بزرگ الهی که یکی از راه های بسیار مهم آموختن و فهمیدن است، حالت سپاس را پیش می آورد و تصور نبود آن کافی است تا به ارزش آن پی ببریم.

از این رو، خدا در قرآن می فرماید:

«بگو: اگر خداوند شنوایی و دیدگان شما را بگیرد و بر دل هایتان مهر بزند، کدام معبود آن را به شما پس می دهد؟» شکرانه این نعمت، بهره گیری خداپسندانه و مسئولانه از آن است، چنان که در یکی از دعاها، خواسته بندگان از خداوند این است: «پروردگارا! ما را از گوش ها، چشم ها و نیروهایمان بهره مند گردان».

اولین معلم گل‌های خاموش در ایران
جبار باغچه‌بان (عسکرزاده) یکی از خادمان پرتلاش فرهنگ ایران و به معنی واقعی کلمه معلم بود. زنده‌یاد باغچه‌بان در سال ۱۲۹۸شمسی آموزگاری را در دبستان احمدیه مرند آذربایجان آغاز کرد.

وی مؤسس اولین کودکستان (باغچه اطفال) در تبریز بود. باغچه‌بان را باید اولین کسی دانست که در ایران، آموزش سمعی بصری را به دستگاه آموزشی کشور وارد کرد.
باغچه‌بان برای اولین‌بار به فکر تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا افتاد. در ابتدای کار همه او را مورد تمسخر قرارمی‌دادند، اما وی طی یک سال موفق شد به سه کودک ناشنوا خواندن و نوشتن بیاموزد. شادروان باغچه‌بان فعالیت آموزشی خود را در شهر شیراز به مدت ۶ سال و بعد از  آن در تهران ادامه داد.

وی نخستین دبستان ناشنوایان را در چهارراه حسن‌آباد در خانه‌ای محقر تأسیس کرد و روش آموزش الفبای دستی را اختراع کرد. همچنین در حین تعلیم و تربیت به روش دیگری دست‌یافت که امروزه آن روش به نام روش ترکیبی معروف است و با گذشت این همه سال به عنوان مترقی‌ترین روش در مدارس سراسر کشور استفاده می‌شود.

باغچه‌بان کتب مختلفی از جمله:

کتاب‌های کودکان (بابا برفی…)، کتاب حساب ویژه و کتاب آموزش کر و لال‌ها به رشته تحریر در آورده است.

کشفیات جبار باغچه‌بان عبارتند از:
– روش شفاهی در تعلیم ناشنوایان
-اختراع گوشی استخوانی یا تلفن گنگ
-کشف خواص صوت‌ها و تقسیم بندی آنها
-تهیه وسایل مختلف بصری برای تدریس ناشنوایان
-اختراع  گاه نما و …

این مرد شریف، معلم دلسوز و مهربان، سرانجام در روز چهارم آذر ماه ۱۳۴۵، در سن ۸۲ سالگی دیده از جهان فرو بست. در گیلان هر ساله یادبودی در همین روز برای این معلم بزرگ با حضور ناشنوایان موفق و معلمین زحمتکش که ادامه دهندگان راه و منش آن بزرگوار هستند، برگزار می‌شود.