به گزارش رسانه ۷، برانکو ایوانکوویچ سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران و تیم پرسپولیس که هدایت تیم ملی عمان را بر عهده گرفته است، مصاحبه‌ای تفصیلی با سایت رسمی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) داشت که در زیر آمده است:
* پس از سال‌ها کار کردن در رده باشگاهی، ابتدای امسال (میلادی) با عمان به رده ملی با عمان برگشتید. چه چیزی شما را به قبول این پیشنهاد برانگیخت؟
اگر صادقانه صحبت کنم، پس از کار در ایران و عربستان می‌خواستم از کار دور باشم، اما اتحادیه فوتبال عمان با من تماس گرفت و درباره امکان سرمربیگری تیم ملی از من پرسید. آن‌ها همه چیز را درباره خودشان به من گفتند. این چالش جدیدی برای من بود و هدفم، دستیابی به چیز‌های جدید و پیشرفت بازی است؛ در مجموع در خاورمیانه، خلاء حرفه‌ای‌گری می‌بینم. بازیکنان به تجربه بیشتری نیاز دارند و باید سخت‌تر کار کنند. این چالش بسیار بزرگی برای من است.
* ۹ ماه پس از انتصاب، هنور منتظر اولین بازی تیم خود هستید. آیا این موضوع برای شما سخت بود؟
متأسفانه فوتبال به خاطر ویروس کرونا در همه جای جهان معلق شده است و این موضوع در عمان هم وجود دارد. بازیکنان در پنج ماه گذشته در هیچ دیداری به میدان نرفتند و تمرین هم نکردند که این برای ما یک مشکل است. از لحاظ شخصی بابت نبود مسابقات رسمی و دوستانه خوشحال نیستم، اما نکته خوب این است که ما این شانس را در ماه‌های اکتبر و نوامبر داریم تا بازیکنان را دور هم جمع کنیم و ببینیم آن‌ها پس از ماه‌ها بدون بازی، چگونه عمل می‌کنند. بازی رسمی بعدی برای عمان ماه مارس ۲۰۲۱ خواهد بود، اما باید پیش از آن خودمان را به خوبی آماده کنیم و بازیکنان برای بازگشت به شرایط خود پس از این وقفه طولانی، باید در لیگ داخلی با هم رقابت کنند.
* عمان دومین تیم ملی است که هدایت آن را پذیرفتید. آیا این یعنی شما بیشتر برای کار کردن در باشگاه راحت هستید؟
من خوش‌شانسم وقتی کارم را شروع کردم، در یک باشگاه مربیگری می‌کردم و در عین حال، عضوی از کادر فنی تیم ملی کرواسی بودم. این تجربه‌ای عالی برای من بود. از لحاظ شخصی من دو رویکرد متفاوت را دنبال می‌کنم که به کار کردن با باشگاه یا تیم ملی بستگی دارد. تفاوت بزرگی میان این دو موضوع وجود دارد. در باشگاه شما باید با بازیکنان براساس روند روزانه کار کنید، اما در تیم‌های ملی شما بازیکنان را در اردو‌های تمرینی می‌بینید. پس از اینکه تعدادی از باشگاه‌ها را در ابتدای کار هدایت کردم، تجربه‌ای عالی در تیم ملی کرواسی داشتم. در یورو ۹۶ و جام جهانی ۱۹۹۸ رقابت کردیم و پس از آن، سرمربیگری ایران را به مدت چهار سال بر عهده گرفتم.
* بر اساس تجربه سرمربیگری، چه تفاوتی میان مربیگری باشگاه و تیم ملی وجود دارد؟
این دو مقوله تفاوت بزرگی دارند. در باشگاه شما زمان کافی برای انتخاب بازیکنان و کار کردن با آن‌ها بر مبنای برنامه‌ای روزانه دارید. شما باید از باشگاه اطلاعات داشته باشید، بازیکنان جوان را کشف کنید و فشار بازی هر سه روز یک بار را دارید. این برای من که دوست دارم هر روز کار کنم، خیلی خوب است. این تداوم به شما کمک می‌کند تا با باشگاهی که بازیکنانش را یک یا دو بار در روز می‌بینید، به چیز‌هایی دست یابید. در عوض به شما کمک می‌کند بسیار از آن‌ها و نحوه پیشرفت‌شان یاد بگیرید.
از سوی دیگر شما زمان زیادی در تیم ملی نمی‌گذارید و باید تصمیمات سریعی بگیرید. بازیکنان گاهی چند روز قبل از بازی‌های رسمی به تمرینات می‌رسند. این خیلی سخت می‌شود که شما مسابقات انتخابی را در طول وقفه‌های بین‌المللی بازی کنید. در تورنمنت‌های اصلی شما زمان بیشتری دارید، اما باید بهترین بازیکنان را انتخاب کنید و تصمیمات سریعی بگیرید. علاوه بر آن بازیکنانی هستند که زمان زیادی بازی نمی‌کنند یا عملکرد خوبی در باشگاه خود ندارند که باید همیشه در ذهن داشته باشید. مهمترین چیز برای یک مربی باشگاه یا تیم ملی، فراهم کردن جوی خوب و ایجاد هماهنگی میان بازیکنان است.
* شما به ایران برای صعود به جام جهانی کمک کردید و این تیم را در مرحله پایانی مسابقات هدایت کردید. چه خاطراتی از آن تورنمنت دارید؟
زمانی که سرمربی ایران بودم، ما گروه قدرتمندی از بازیکنانی داشتیم که ما را به جام جهانی بردند، اما مشکلات زیادی پیش از شروع مسابقات داشتیم و علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان و فریدون زندی مصدوم شدند. آن‌ها چند روز پیش از مرحله نهایی مسابقات به ما اضافه شدند، اما کاملاً آماده نبودند. ما مقابل مکزیک، پرتغال و آنگولا خوب بازی کردیم، اما این برای کمک کردن به ما برای صعود به مرحله حذفی کافی نبود. هر چند تجربه‌ای عالی بود. تجربه‌ام در کرواسی در فرانسه ۱۹۹۸ در ایران به من کمک کرد. در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ در چین عملکردی عالی داشتیم و سوم شدیم. ما کره جنوبی را که به رده چهارم جام جهانی ۲۰۰۲ رسید، شکست دادیم و پس از آن، تیم ملی ایران به حلو رفتن ادامه داد.
* شما دستیار میروسلاو بلاژویچ در جام جهانی فرانسه ۱۹۹۸ بودید و به کرواسی برای کسب رتبه سوم کمک کردید. چگونه به این نتیجه فوق‌العاده رسیدید؟
در فرانسه تجربه‌ای عالی به دست آوردیم. ما دو سال قبل از آن در یورو ۹۶ نشان دادیم تیمی قدرتمند هستیم. ترکیه و دانمارک را شکست دادیم و با وجود شکست ۲ بر یک، مقابل آلمان خیلی خوب بازی کردیم. ما این تورنمنت را با اعتمادبه‌نفس بسیار خوبی ترک کردیم. سپس اوکراین را در مرحله پلی‌آف جام جهانی شکست دادیم که به نظرم بهترین اوکراین تاریخ بود و بازیکنانی، چون شوچنکو و ربروف داشت. ما اعتمادبه‌نفس زیادی درباره شانس خود در جام جهانی ۹۸ داشتیم. علاوه بر آن بلاژویچ و کادر فنی او جوی فوق‌العاده برای گروه عالی بازیکنان از جمله شوکر، بیلیچ، پروسینسکی، آسانوویچ و لادیچ ایجاد کردند. تیمی عالی ساختیم و شایسته جایگاه سوم بودیم. زمانی که به کرواسی بازگشتیم، بیش از یک میلیون نفر از مردم منتظر ما بودند. نتیجه عالی که کسب کردیم نه فقط مردم کرواسی، بلکه همه جهان را شگفت‌زده کرد.
* قبل از مسابقات باور داشتید می‌توانید به این نتیجه برسید؟
بله شاید عجیب باشد، اما من و بلاژویچ در طول آماده‌سازی به توانایی تیم برای موفقیت باور داشتیم. پس ما تلاش کردیم بازیکنان و همه کسانی را که اطراف ما هستند، قانع کنیم که ما باید در فرانسه بسیار جاه‌طلب باشیم. می‌خواستیم کاری بزرگ انجام دهیم و بازیکنانی باتجربه و با عنوان در باشگاه‌های بزرگ جهان داشتیم. علاوه بر آن آن‌ها تجارب بین‌المللی بزرگی داشتند و جو عالی بود. ما همه متحد بودیم.
* تیم کرواسی در سال ۲۰۱۸ از جایگاهی که شما در جام جهانی ۱۹۹۸ رفتید، فراتر رفت و به نایب‌قهرمانی رسید. به تیمی که دو سال پیش به قهرمانی جهان نزدیک شد، چه نمره‌ای می‌دهید؟
پس از تیم اعجاب‌انگیز واتِرنی دهه ۱۹۹۰، کرواسی نسل شگفت‌انگیزی تولید کرد که نتایج فوق‌العاده‌ای در روسیه گرفت. ما بازیکنانی در رئال مادرید، بارسلونا و یوونتوس داشتیم و بقیه بازیکنان در موفق‌ترین باشگاه‌های جهان بازی می‌کردند. ما می‌دانستیم که ما باید جو خوبی ایجاد کنیم تا نتایج خوبی بگیریم. یک مربی فوق‌العاده یعنی دالیچ هم شرایط را مدیریت کرد تا تیم به آن جایگاه برسد. گروهی که قانع شده بود به جایگاهی فوق‌العاده در جهان برسد و این کاری بود که انجام دادند. شاید برخی از مردم این را نفهمند، اما ما به توانایی خود برای موفقیت باور داشتیم، چون می‌دانستیم بازیکنان بسیار خوبی داریم.
* فکر می‌کنی نسل فعلی، بهترین نسل تاریخ کرواسی است؟
مقایسه دو نسل سخت است. هر نسل ویژگی‌های خود را داشت، اما در نتیجه‌گیری باید در ذهن داشته باشیم که در سال ۱۹۹۴ و پس از جنگ، کرواسی از شرایط سخت تیم ملی ساخت و در آن زمان کسی درباره ما چیزی نمی‌دانست یا انتظار چیز‌های بزرگ از ما نداشت. در آن دوره سخت بود که خود را در نقشه فوتبال بگذاریم. هر چند مردم به ما به‌عنوان یک تیم احترام گذاشتند. چون ما در یورو و جام جهانی پس از این دوران چالش‌برانگیز بازی کردیم. ۲۰ سال بعد کرواسی در جام جهانی دوم شد که به این معنی است چیزی ویژه در نسل فعلی بود. مقایسه این دو نسل سخت است،، اما باید بپذیریم هر دو نسل عالی بودند و به هر دو افتخار می‌کنیم.
منبع خبر: خبر ورزشی
آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.
