برچسب: جام جهانی

به گزارش رسانه ۷، فدراسیون فوتبال اسپانیا اعلام کرد با فدراسیون فوتبال پرتغال برای ارائه درخواست میزبانی مشترک جام‌جهانی توافق‌نامه‌ای امضا کرده‌اند.

قرار است اسپانیا و پرتغال درخواست میزبانی‌شان برای جام‌جهانی ۲۰۳۰ را ارسال کنند. کشورهای آرژانتین، شیلی، پاراگوئه و اروگوئه هم در آمریکای‌جنوبی خواهان میزبانی مشترک این دوره از جام‌جهانی شده‌اند.

جام‌جهانی ۲۰۲۲ در قطر و جام‌جهانی ۲۰۲۶ به صورت مشترک در کشورهای آمریکا، کانادا و مکزیک برگزار خواهند شد.

به گزارش رسانه ۷، برانکو ایوانکوویچ سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران و تیم پرسپولیس که هدایت تیم ملی عمان را بر عهده گرفته است، مصاحبه‌ای تفصیلی با سایت رسمی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) داشت که در زیر آمده است:

* پس از سال‌ها کار کردن در رده باشگاهی، ابتدای امسال (میلادی) با عمان به رده ملی با عمان برگشتید. چه چیزی شما را به قبول این پیشنهاد برانگیخت؟

اگر صادقانه صحبت کنم، پس از کار در ایران و عربستان می‌خواستم از کار دور باشم، اما اتحادیه فوتبال عمان با من تماس گرفت و درباره امکان سرمربیگری تیم ملی از من پرسید. آن‌ها همه چیز را درباره خودشان به من گفتند. این چالش جدیدی برای من بود و هدفم، دستیابی به چیز‌های جدید و پیشرفت بازی است؛ در مجموع در خاورمیانه، خلاء حرفه‌ای‌گری می‌بینم. بازیکنان به تجربه بیشتری نیاز دارند و باید سخت‌تر کار کنند. این چالش بسیار بزرگی برای من است.

* ۹ ماه پس از انتصاب، هنور منتظر اولین بازی تیم خود هستید. آیا این موضوع برای شما سخت بود؟

متأسفانه فوتبال به خاطر ویروس کرونا در همه جای جهان معلق شده است و این موضوع در عمان هم وجود دارد. بازیکنان در پنج ماه گذشته در هیچ دیداری به میدان نرفتند و تمرین هم نکردند که این برای ما یک مشکل است. از لحاظ شخصی بابت نبود مسابقات رسمی و دوستانه خوشحال نیستم، اما نکته خوب این است که ما این شانس را در ماه‌های اکتبر و نوامبر داریم تا بازیکنان را دور هم جمع کنیم و ببینیم آن‌ها پس از ماه‌ها بدون بازی، چگونه عمل می‌کنند. بازی رسمی بعدی برای عمان ماه مارس ۲۰۲۱ خواهد بود، اما باید پیش از آن خودمان را به خوبی آماده کنیم و بازیکنان برای بازگشت به شرایط خود پس از این وقفه طولانی، باید در لیگ داخلی با هم رقابت کنند.

* عمان دومین تیم ملی است که هدایت آن را پذیرفتید. آیا این یعنی شما بیشتر برای کار کردن در باشگاه راحت هستید؟

من خوش‌شانسم وقتی کارم را شروع کردم، در یک باشگاه مربیگری می‌کردم و در عین حال، عضوی از کادر فنی تیم ملی کرواسی بودم. این تجربه‌ای عالی برای من بود. از لحاظ شخصی من دو رویکرد متفاوت را دنبال می‌کنم که به کار کردن با باشگاه یا تیم ملی بستگی دارد. تفاوت بزرگی میان این دو موضوع وجود دارد. در باشگاه شما باید با بازیکنان براساس روند روزانه کار کنید، اما در تیم‌های ملی شما بازیکنان را در اردو‌های تمرینی می‌بینید. پس از اینکه تعدادی از باشگاه‌ها را در ابتدای کار هدایت کردم، تجربه‌ای عالی در تیم ملی کرواسی داشتم. در یورو ۹۶ و جام جهانی ۱۹۹۸ رقابت کردیم و پس از آن، سرمربیگری ایران را به مدت چهار سال بر عهده گرفتم.

* بر اساس تجربه سرمربیگری، چه تفاوتی میان مربیگری باشگاه و تیم ملی وجود دارد؟

این دو مقوله تفاوت بزرگی دارند. در باشگاه شما زمان کافی برای انتخاب بازیکنان و کار کردن با آن‌ها بر مبنای برنامه‌ای روزانه دارید. شما باید از باشگاه اطلاعات داشته باشید، بازیکنان جوان را کشف کنید و فشار بازی هر سه روز یک بار را دارید. این برای من که دوست دارم هر روز کار کنم، خیلی خوب است. این تداوم به شما کمک می‌کند تا با باشگاهی که بازیکنانش را یک یا دو بار در روز می‌بینید، به چیز‌هایی دست یابید. در عوض به شما کمک می‌کند بسیار از آن‌ها و نحوه پیشرفت‌شان یاد بگیرید.

از سوی دیگر شما زمان زیادی در تیم ملی نمی‌گذارید و باید تصمیمات سریعی بگیرید. بازیکنان گاهی چند روز قبل از بازی‌های رسمی به تمرینات می‌رسند. این خیلی سخت می‌شود که شما مسابقات انتخابی را در طول وقفه‌های بین‌المللی بازی کنید. در تورنمنت‌های اصلی شما زمان بیشتری دارید، اما باید بهترین بازیکنان را انتخاب کنید و تصمیمات سریعی بگیرید. علاوه بر آن بازیکنانی هستند که زمان زیادی بازی نمی‌کنند یا عملکرد خوبی در باشگاه خود ندارند که باید همیشه در ذهن داشته باشید. مهم‌ترین چیز برای یک مربی باشگاه یا تیم ملی، فراهم کردن جوی خوب و ایجاد هماهنگی میان بازیکنان است.

* شما به ایران برای صعود به جام جهانی کمک کردید و این تیم را در مرحله پایانی مسابقات هدایت کردید. چه خاطراتی از آن تورنمنت دارید؟

زمانی که سرمربی ایران بودم، ما گروه قدرتمندی از بازیکنانی داشتیم که ما را به جام جهانی بردند، اما مشکلات زیادی پیش از شروع مسابقات داشتیم و علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان و فریدون زندی مصدوم شدند. آن‌ها چند روز پیش از مرحله نهایی مسابقات به ما اضافه شدند، اما کاملاً آماده نبودند. ما مقابل مکزیک، پرتغال و آنگولا خوب بازی کردیم، اما این برای کمک کردن به ما برای صعود به مرحله حذفی کافی نبود. هر چند تجربه‌ای عالی بود. تجربه‌ام در کرواسی در فرانسه ۱۹۹۸ در ایران به من کمک کرد. در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ در چین عملکردی عالی داشتیم و سوم شدیم. ما کره جنوبی را که به رده چهارم جام جهانی ۲۰۰۲ رسید، شکست دادیم و پس از آن، تیم ملی ایران به حلو رفتن ادامه داد.

* شما دستیار میروسلاو بلاژویچ در جام جهانی فرانسه ۱۹۹۸ بودید و به کرواسی برای کسب رتبه سوم کمک کردید. چگونه به این نتیجه فوق‌العاده رسیدید؟

در فرانسه تجربه‌ای عالی به دست آوردیم. ما دو سال قبل از آن در یورو ۹۶ نشان دادیم تیمی قدرتمند هستیم. ترکیه و دانمارک را شکست دادیم و با وجود شکست ۲ بر یک، مقابل آلمان خیلی خوب بازی کردیم. ما این تورنمنت را با اعتمادبه‌نفس بسیار خوبی ترک کردیم. سپس اوکراین را در مرحله پلی‌آف جام جهانی شکست دادیم که به نظرم بهترین اوکراین تاریخ بود و بازیکنانی، چون شوچنکو و ربروف داشت. ما اعتمادبه‌نفس زیادی درباره شانس خود در جام جهانی ۹۸ داشتیم. علاوه بر آن بلاژویچ و کادر فنی او جوی فوق‌العاده برای گروه عالی بازیکنان از جمله شوکر، بیلیچ، پروسینسکی، آسانوویچ و لادیچ ایجاد کردند. تیمی عالی ساختیم و شایسته جایگاه سوم بودیم. زمانی که به کرواسی بازگشتیم، بیش از یک میلیون نفر از مردم منتظر ما بودند. نتیجه عالی که کسب کردیم نه فقط مردم کرواسی، بلکه همه جهان را شگفت‌زده کرد.

* قبل از مسابقات باور داشتید می‌توانید به این نتیجه برسید؟

بله شاید عجیب باشد، اما من و بلاژویچ در طول آماده‌سازی به توانایی تیم برای موفقیت باور داشتیم. پس ما تلاش کردیم بازیکنان و همه کسانی را که اطراف ما هستند، قانع کنیم که ما باید در فرانسه بسیار جاه‌طلب باشیم. می‌خواستیم کاری بزرگ انجام دهیم و بازیکنانی باتجربه و با عنوان در باشگاه‌های بزرگ جهان داشتیم. علاوه بر آن آن‌ها تجارب بین‌المللی بزرگی داشتند و جو عالی بود. ما همه متحد بودیم.

* تیم کرواسی در سال ۲۰۱۸ از جایگاهی که شما در جام جهانی ۱۹۹۸ رفتید، فراتر رفت و به نایب‌قهرمانی رسید. به تیمی که دو سال پیش به قهرمانی جهان نزدیک شد، چه نمره‌ای می‌دهید؟

پس از تیم اعجاب‌انگیز واتِرنی دهه ۱۹۹۰، کرواسی نسل شگفت‌انگیزی تولید کرد که نتایج فوق‌العاده‌ای در روسیه گرفت. ما بازیکنانی در رئال مادرید، بارسلونا و یوونتوس داشتیم و بقیه بازیکنان در موفق‌ترین باشگاه‌های جهان بازی می‌کردند. ما می‌دانستیم که ما باید جو خوبی ایجاد کنیم تا نتایج خوبی بگیریم. یک مربی فوق‌العاده یعنی دالیچ هم شرایط را مدیریت کرد تا تیم به آن جایگاه برسد. گروهی که قانع شده بود به جایگاهی فوق‌العاده در جهان برسد و این کاری بود که انجام دادند. شاید برخی از مردم این را نفهمند، اما ما به توانایی خود برای موفقیت باور داشتیم، چون می‌دانستیم بازیکنان بسیار خوبی داریم.

* فکر می‌کنی نسل فعلی، بهترین نسل تاریخ کرواسی است؟

مقایسه دو نسل سخت است. هر نسل ویژگی‌های خود را داشت، اما در نتیجه‌گیری باید در ذهن داشته باشیم که در سال ۱۹۹۴ و پس از جنگ، کرواسی از شرایط سخت تیم ملی ساخت و در آن زمان کسی درباره ما چیزی نمی‌دانست یا انتظار چیز‌های بزرگ از ما نداشت. در آن دوره سخت بود که خود را در نقشه فوتبال بگذاریم. هر چند مردم به ما به‌عنوان یک تیم احترام گذاشتند. چون ما در یورو و جام جهانی پس از این دوران چالش‌برانگیز بازی کردیم. ۲۰ سال بعد کرواسی در جام جهانی دوم شد که به این معنی است چیزی ویژه در نسل فعلی بود. مقایسه این دو نسل سخت است،، اما باید بپذیریم هر دو نسل عالی بودند و به هر دو افتخار می‌کنیم.

به گزارش رسانه ۷، سایت «السومریه نیوز» عراق اعلام کرد فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) طرح تعویق مسابقات انتخابی جام جهانی به سال آینده را بررسی می‌کند.

«ایاد الندوی» رئیس کمیته عادی سازی فدراسیون فوتبال عراق در جلسه‌ای که با مسئولان باشگاه‌های لیگ برتر عراق داشت، با اعلام این خبر گفت: فیفا در حال مطالعه تعویق مسابقات انتخابی جام جهانی به سال ۲۰۲۱ است.

وی افزود: فیفا به خاطر تداوم شیوع کرونا در اکثر کشور‌های دنیا این طرح را بررسی می‌کند و رای نهایی خود را تا دو روز آینده صادر خواهد کرد.

رسانه ۷/ آرتین زهرابی؛ دعواها، مناقشه‌ها و جدال‌ها در فوتبال ایران اصولا ماهیت درست و حسابی ندارند. تا چندی پیش بر ستاره‌های روی پیراهن جنگ بود، امروز همه چیز در پوکر قهرمانی خلاصه شده!

تا دیروز بحث «بابا و پاپا» نبود؛ بلکه داوران مورد تمسخر واقع می شدند، فدراسیون فوتبال مقصر بود، روزنامه‌های ورزشی تقصیرکار بودند، عادل فردوسی‌پور بخت برگشته سیبل می‌شد!

قبل از این که بحث‌های بی‌مایه و بی‌شرمانه فضای مجازی به برنامه‌های رسمی تلویزیون کشیده شود، همیشه همین دعواها بود؛ اما هیچ‌کس نگفت چرا هیچ تیمی در فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا «جام» نمی‌گیرد! تاریخ فوتبال آسیا چند بار باید ورق بخورد تا یک بار نماینده ایران جام بگیرد؟ هیچ‌کس در این باره قلمفرسیایی نکرد؟ حتی مثل همین ماجرای ۴ و ستاره و پوکر، فحش هم نداد!

۸۸ سال از اولین دوره برگزاری رقابت‌های جام جهانی می‌گذرد. ما به جز چند بار صعود به این جام، هرگز حتی از مرحله انتخابی نیز بالا نرفتیم اما کسی بابت این افتضاح تاریخی در فوتبال ما دست به یقه نشد… این همه سال قهرمان جام ملت‌های آسیا نشدیم؛ چون فوتبالی داریم که از روز نخست تا امروز بد مدیریت شده است.

مربی ایرانی را با گلوله‌های برفی زدیم. مربی خارجی را نپذیرفتیم. چهره جوان آوردیم لت و پارش کردیم. مربی با تجربه آوردیم با پس گردنی فرستادیم در خانه‌اش. مربی جوان آوردیم به او میدان ندادیم. مربی سرشناس اروپایی آوردیم فحش و بد و بیراه نثارش کردیم.

ما واقعا از جان این فوتبال چه می‌خواهیم؟ از این فوتبال دولتی که بخش عمده‌ای از آن را پرسپولیس و استقلال برمی‌دارند و مابقی‌اش نصیب تیم‌های صنعتی می‌شود. در فوتبالی که حق پخش معنای اصولی ندارد. درآمدها نامعلوم و غیرشفاف هستند؛ در فوتبالی که مدتهاست رئیس ندارد و هر بار فیفا بابت اساسنامه‌ای که گویا قرار نیست هرگز اصلاح شود به ما تذکر می‌دهد و تهدیدمان می‌کند.

ما چنین فوتبال بی‌هویتی داریم اما هنوز غرق در دعوای بابا و پاپا هستیم و خودمان با این که می‌دانیم از این دیگ، هیچ بخاری بلند نمی‌شود اما برای خوردن قیمه پلوی نذری این فوتبال صف کشیده‌ایم!

رسانه ۷/ آرتین زهرابی؛ دیر یا زود، با کرونا یا بی‌کرونا رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ آغاز می‌شود و بازی‌های تیم ملی تبدیل به تیتر یک تمام فعالیت‌های ورزشی خواهد شد.

دور نیست آن روز که برای انجام دو بازی انتقامی به دیدار تیم‌های عراق و بحرین خواهیم رفت و همه ما سرسختانه منتظریم تا این اتفاق رخ بدهد.

با این همه تیم ملی برای حصول موفقیت، طبیعتا متشکل از تیمی باید باشد که بازیکنانش برای چنین نبردهای سختی آماده شده‌اند. به نظر شما چه بازیکنانی می‌توانند برای تیم ملی ما مفید و موثر واقع شوند؟

***

۱- در سال‌های گذشته تاکید سرمربی سابق تیم ملی روی بازیکنانی بود که در لیگ های خارجی توپ می‌زنند. او در این باره فکر همه‌چیز را کرده بود؛ چرا که مقایسه‌ای ساده میان لیگ ایران با امکانات لیگ‌های سایر کشورها نشان می‌دهد در بحث حرفه‌ای‌گری تفاوت‌ها چقدر زیاد است. نیم نگاهی به موفقیت مهاجمانی مانند سردار آزمون و مهدی طارمی در لیگ‌های روسیه و پرتغال نشان می‌دهد هر مربی دیگری هم جای اسکوچیچ باشد نمی‌تواند از این بازیکنان چشم‌پوشی کند. او هزار بازی دیگر را در لیگ ما ببیند باز هم نمی‌تواند مهدی طارمی یا سردار را اساسا نبیند یا از کنارشان بی‌تفاوت عبور کند.

۲- ملی‌پوشانی که از دل لیگ‌های خارجی بیرون می‌آیند و وارد تیم ملی می‌شوند، تاثیرگذاری‌شان در لحظه‌های سخت و طاقت‌فرسا مشهود است. تجربه‌ای که سردار آزمون و مهدی طارمی در این لیگ‌ها به دست آورده‌اند در یک کلام برای سرمربی تیم ملی که میراثی قابل توجه را در اختیار دارد، آنقدر جذاب است که او نمی‌تواند به گزینه‌های دیگر حتی فکر کند. راهنمایی جذاب کی‌روش به شاگردانش و ترغیب آنها به حضور در لیگ‌های خارجی، حاصل یک عمر فعالیت او در فوتبال و شناختن لیگ‌ها و شاخصه‌های آنهاست.

۳- آزمون و طارمی البته می‌توانند نمونه‌های بحث ما باشند. حتی بازیکنانی مانند جهانبخش که فرصت چندانی در فوتبال انگلیس به دست نیاورند حداقلش این است که تمرینات دشوار تیم‌های لیگ برتری را تجربه کرده‌اند و تیم ملی با چنین بازیکنانی می‌خواهد به تیم‌های بحرین و عراق حمله کند.

به گزارش رسانه ۷، پرویز مظلومی با حضور در برنامه شب‌های فوتبالی درباره اینکه گفته می‌شود به‌عنوان سرمربی جدید تیم فوتبال جوانان ایران معرفی شده است، گفت: همیشه باید تا دقیقه آخر صبر کرد. تاکنون چند جلسه با کمیته فنی فدراسیون داشته‌ایم و دستیاران را معرفی کرده و برنامه هم داده‌ایم. ۲۵ بازیکن به تیم دعوت شده‌اند که باید روز دوشنبه تست‌های کرونا از آن‌ها گرفته شود. امیدوارم باشگاه‌ها همکاری کنند تا تمرینات زودتر آغاز شود.

او ادامه داد:  برای قبول مسئولیت هدایت تیم جوانان خیلی فکر کردم و می‌دانم که تیم خوبی داریم و با فدراسیون بر سر مسائل مالی و … هم بحثی نداشتیم. زمان خیلی کمی داریم. بازی‌های مقدماتی جام جهانی از تاریخ ۲۵ مهر آغاز می‌شود. گروه سختی داریم و ازبکستان میزبان همگروه ماست. اگر از این گروه بالا بیایم، بعد از آن پلی‌آف را داریم که باید در آنجا با تیم‌های قدرتمندی مثل ژاپن، کره جنوبی، عراق و بحرین روبه‌رو شویم تا به جام جهانی برویم.

آنچه امیر قلعه‌نویی در سفر با سپاهان از فوتبال قطر دید و حسرت خورد، البته حسرت‌برانگیز است اما این حسرت محصول تمام مسئولیت‌های فراموش‌‌شده ماست، نه حسرت تماشای استخر آکادمی ملی فوتبال قطر یا امکانات و ورزشگاه السد. حسرت ما از تمام مسئولیت‌هایی است که حتی دیگر به خاطرمان نمی‌آید.

به گزارش ایلنا، من حس شیفتگی توأم با بلاهت‌ به کارلوس کی‌روش ندارم اما او مسئولیت حرفه‌ای‌اش را بیش از هر کاری آنجا نشان داد که پک را ساخت. هزینه ساختش را فدراسیون فوتبال پرداخت اما اگر کارلوس کی‌روش ۸ سال سرمربی تیم ملی ایران نبود، پک و دم و دستگاهش هرگز ساخته نمی‌شد. نه علی کفاشیان اهل گذاشتن آجر روی آجر بود و نه مهدی تاج.

بسیاری از چهره‌های فوتبال ایران که به اندازه حفظ یک زمین خاکی در روستای محل تولد خود تلاش نکرده‌اند، از کی‌روش انتقاد کردند که چرا پک را میراث خود می‌داند و پاسخ کی‌روش به آنها جالب بود: «لباسی که بر تن ماست چهار جیب دارد. این جیب را نگه داشته‌ام که ساختمان پک را در آن بگذارم و با خود ببرم. جیب پایینی را هم برای بردن زمین تمرینی که الان آماده شده می‌خواهم. فقط به دنبال یک مهندس هستم که ببینم چگونه می‌توانم این دستاوردها را در جیب‌هایم بگذارم.» فوتبال ایران هرگز مسئولیت‌های بنیادین خود را انجام نداده است.

باشگاه استقلال یک عمر بازیکن و مربی خریده، بودجه‌ها را به باد داده اما یک زمین تمرین که مالکش باشد، در اختیار ندارد. باشگاه پرسپولیس و بقیه هم حکایت مشابهی دارند. ورزشگاه‌های زشت و بدون امکاناتی که این باشگاه‌ها هدیه گرفته‌اند نیز محصول تدبیر و برنامه خودشان نیست و از اموال عمومی به آنها بخشیده شده و حتی در تکمیل آنها نیز کمترین خوش‌سلیقگی پیدا نمی‌شود.

فوتبال فقط خرید چند بازیکن و مربی نیست، فوتبال تحت کنترل گرفتن چند صفحه در اینستاگرام و چند کانال تلگرام نیست، فوتبال چند قرارداد با اپراتورهای تلفن همراه برای برداشت پول از حساب کاربران نیست، فوتبال پدید آوردن میلیاردها میلیارد بدهی نیست، فوتبال هزینه‌های ده برابر درآمد نیست، الگوی باشگاه‌داری هم لیگ قطر نیست، الگوی پیشرفت تا رسیدن به برگزاری جام جهانی هم نوع سرمایه‌گذاری قطری‌ها نیست.

فوتبال ایران در حسرت مسئولیت‌های از یاد رفته نهادهای دولتی و چهره‌های ورزشی است، یک هماهنگی غریب برای باقی نگذاشتن هیچ چیز از فوتبال! در فوتبال ایران از مسئولیت‌های بزرگ تصمیم‌گیران و آنها که اختیار بودجه‌ها را داشته‌اند تا مسئولیت‌های بازهم بزرگ چهره‌هایی در حد مربی یک تیم کوچک، همه با هم از یاد رفته‌اند. کارلوس کی‌روش نه به این دلیل که خیر و بزرگوار بود، بلکه به این دلیل که برای حرفه‌اش می‌جنگید، ایستاد و پک را ساخت، دیگران اما از مدیران باشگاه خود یک تغییر کوچک را طلب نکردند. فوتبال به سادگی ساختن یک کمپ تمرینی است، یک استخر و سالن بدنسازی و … در آن از بدیهیات است و با درآمدهای سالیان اخیر در فوتبال ایران برای باشگاه‌هایی مثل استقلال و پرسپولیس و سپاهان و ذوب‌آهن و تراکتور ساختنش هرگز بعید نبود اما بعید شد، چون هیچ‌کس رغبتی به تغییر ندارد، هیچ‌کس میلی برای ساختن ندارد، همه یاد گرفته‌اند برای فردا بدهی باقی بگذارند. مدیران سال‌های اخیر استقلال و پرسپولیس را مرور کنیم.

چه کسانی بودند؟ چه کردند؟ از آنها جز مشتی بدهی بیشتر و بزرگ‌تر، جز شکایت‌های بین‌المللی، جز شائبه‌های مالی چه باقی مانده است؟ آنها از باشگاه‌داری چه می‌دانستند که یکباره مدیرعامل و عضو هیأت‌مدیره بزرگ‌ترین باشگاه‌ها شدند؟ با کدام ایده و طرح؟ با کدام دورنما؟ با کدام پیشینه و حتی با کدام علاقه و گرایش به این حرفه؟ فوتبال را البته پیش از این باشگاه‌های به ظاهر متمول و در باطن بدهکار، باشگاه‌های کوچک می‌سازند، باشگاه‌هایی که اسم‌شان در رسانه‌ها شنیده نمی‌شود، باشگاه‌هایی که ورشکسته و بدهکارند، باشگاه‌هایی که هزینه سفر ندارند، باشگاه‌هایی که به رستوران‌های محلی بدهکارند اما به دست اعضای شورای شهر اداره می‌شوند، با این تصور که برای جمع‌آوری رأی کارآیی دارند. حسرتی اگر هست، در تماشای یک استخر و ورزشگاه در قطر نیست، حسرت از فراموشی مسئولیت‌هاست، یک فراموشی جمعی و عمیق.

گزارش: فرشاد کاس نژاد