کدام بیماری‌‌ها ناتوانی جنسی می‌آورند؟ ۲

چاقی
رسانه ۷  چاقی میزان بروز اختلال نعوظ را تقریباً دو برابر می کند. چاقی به عنوان یک عامل مستقل در ایجاد اختلال نعوظ شناخته شده است. روش دقیق محاسبه وزن ایده آل محاسبه «شاخص وزن بدن» می باشد، که بدین صورت محاسبه می شود: وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر. مثلاٌ شاخص وزن بدن یک فرد با وزن۷۰ کیلوگرم و قد ۱٫۸ متر، برابر ۲۱٫۶ خواهد بود. اگر شاخص وزن بدن مساوی یا کمتر از ۲۵ باشد، طبیعی محسوب می شود.

شاخص وزن بدن ما بین ۳۰-۲۶ نشان دهنده اضافه وزن است، و شاخص وزن بدن بیش از ۳۰ چاقی محسوب می‌شود که مرضی است. یک سوم از مردان چاق مبتلا به اختلال نعوظ، فقط با کاهش وزن خود به وزن ایده آل، عملکرد جنسی طبیعی خواهند داشت و در دو سوم بقیه، درمان آسانتر خواهد بود.

فهرست بیماری‌هایی که فرد را مستعد ابتلای به اختلال جنسی می‌نمایند، بسیار طولانی است. در سطور فوق، فقط به بیماری‌هایی‌که ما بین عامه مردم تقریباً شناخته شده اند، اشاره گردید. تغییرات در نحوه زندگی مثل فعالیت بدنی، ترک سیگار، اصلاح رژیم غذائی، کنترل مناسب فشارخون، داشتن وزن ایده آل، استفاده از داروهایی که کمتر اثر سوء بر روی عملکرد جنسی دارند، در کاهش بروز یا بهبود اختلالات جنسی این افراد بسیار کمک کننده است. سیگار کشیدن خطر بروز اختلال نعوظ در مردان را ۵۰ درصد زیاد می‌کند.

کشیدن سیگار بدترین نوع اختلال در نعوظ (نشت وریدی) را ایجاد می‌کند. مطلب حائز اهمیتی که می‌بایست در این قسمت ذکر شود، داروهایی است که در درمان اختلالات نعوظ در مردان به‌کار می‌روند. بعضی از این داروها علی‌رغم عوارض جانبی بالقوه خطرناک، در بسیاری از داروخانه‌‌ها بدون نسخه در اختیار مردم قرار می‌گیرند. بدتر از همه داروهائی هستند که در شبکه‌‌های ماهواره ای تبلیغ می‌شوند، علاوه بر اینکه ترکیب اکثر آنها مشخص نیست، به راحتی با یک تلفن در اختیار مصرف‌کننده قرار داده می‌شوند.

این داروها حتی در افراد طبیعی می‌توانند بسیار پر عارضه باشند، و در افرادی که مبتلا به فشارخون، بیماری‌های قلبی عروقی و یا سکته مغزی هستند، عوارض بسیار بیشتر و خطرناکتر هستند. بنابراین تأکید می شود، از این نوع داروها به هیچ وجه بدون مشورت پزشک استفاده نشود. هر فرد بیماری داروی مخصوص به خود را لازم دارد، و نمی توان یک نسخه را به تمام بیماران پیچید.

خلاصه اینکه…
۱- صرف ابتلای به هریک از بیماری‌های مذکور، دلیل حتمی وقوع اختلال جنسی در آینده نیست. داشتن هریک از بیماری‌های فوق فقط خطر ابتلا به اختلال جنسی در آینده را نسبت به جمعیت طبیعی زیاد می‌کند که بسته به نوع بیماری، درصد آن خیلی کم یا خیلی زیاد خواهد بود.

۲- هر فردی که دارای یکی از بیماری‌های فوق می‌باشد و نیز مبتلا به اختلال جنسی است، دلیل بر این نیست که علت اختلال جنسی وی، بیماری کنونی اوست. علت اصلی، پس از بررسی‌های دقیق مشخص می‌شود.
۳- در افرادی که مبتلا به یک بیماری مساعد کننده بروز اختلال جنسی هستند، با اتخاذ تدابیری می‌توان تا حدودی از ایجاد آن جلوگیری و یا حداقل زمان بروز آن را به تأخیر انداخت و نیز از شدت آن کاست.

سلامت