اعتماد به نفس سالم، زره کودکان در برابر چالش‌های زندگی است

رسانه ۷ –  کودکانی که نسبت به خودشان احساس خوبی دارند، به هنگام رویارویی با تضادها و اختلافات، بسیار راحت‌تر اوضاع را درک کرده و کنترل همه‌چیز را در دست می‌گیرند و در برابر فشارهای منفی، مقاومت نشان می‌دهند. کودکانی که اعتماد به نفس دارند، ظاهراً همیشه آماده لبخند زدن هستند و از زندگی لذت بیشتری می‌برند. آنها واقع‌بین هستند و دید مثبتی به زندگی دارند. در عوض، کودکانی که اعتماد به نفس پایینی دارند، فوراً با تعارض‌ها و اختلافات دچار نگرانی و ناامیدی می‌شوند؛ نسبت به خودشان دیدگاه منفی داشته و اغلب در یافتن راه‌حلی برای مشکلات، عملکرد ضعیفی دارند. آنها در مورد خود افکار منفی دارند؛ مثلاً می‌گویند: «من خوب نیستم»، «من هیچ کاری را نمی‌توانم به خوبی انجام دهم.» معمولاً بی‌اراده، اثرپذیر و افسرده هستند و در مقابله با یک اتفاق جدید اولین پاسخ‌شان «من نمی‌توانم» است. اما شما به عنوان پدر و مادر می‌توانید مهم‌ترین نقش را در رشد اعتماد به نفس سالم کودک خود داشته باشید؛ در حالی که گاهی از این مساله غافل هستید.

  اعتماد به نفس چیست؟

اعتماد به نفس مجموعه‌ای از باورها و احساساتی است که هر فرد نسبت به خودش دارد؛ یعنی «فهم خود». مقوله اعتماد به نفس از نخستین سال‌های زندگی هر فرد شروع می‌شود. وقتی که یک کودک نوپا تازه شروع به راه رفتن می‌کند، بارها و بارها به زمین می‌خورد؛ ولی هرگز دست از تلاش برنمی‌دارد تا نهایتاً موفق به راه رفتن می‌شود و به همین ترتیب اولین دیدگاهش راجع به توانایی‌هایش شکل می‌گیرد. اعتماد به نفس را می‌توان ترکیبی از احساس توانایی و احساس دوست داشته شدن نیز تعریف کرد. کودکی که از دست یافتن به چیزی احساس شادی می‌کند، اگر احساس دوست داشته شدن نداشته باشد، اعتماد به نفس پایینی خواهد داشت و بالعکس کودکی که احساس دوست داشته‌ شدن دارد ولی در مورد توانایی‌هایش دچار شک و تردید است نیز اعتماد به نفس پایینی دارد. اعتماد به نفس وقتی پیش می‌آید که این دو مورد در تعادل باشند.

  یک الگوی مثبت باشید

اگر شما با خودتان به‌تندی برخورد کنید، بدبین باشید، توانایی‌های خود را باور نداشته باشید و … کودک شما نیز در آینده آیینه خودتان خواهد شد. ابتدا اعتماد به نفس خود را پرورش دهید تا کودک‌تان یک الگوی خوب در این زمینه داشته باشد.

خودانگیز و خونگرم باشید

دوست داشتن و عشق شما اعتماد به نفس کودک‌تان را رشد می‌دهد. در آغوش کشیدن او و گفتن عباراتی مثل «من به تو افتخار می‌کنم»، تعریف و تمجیدهای درست و بجا بدون زیاده‌روی کردن، بر روح و جان کودک اثر گذاشته و موجب رشد باورها و اعتماد به نفس او خواهد شد.

به کودک خود کمک کنید تا تجربیات سازنده و مفید داشته باشد

فعالیت‌هایی که کودکان را به کار گروهی تشویق کرده و حس همکاری را در آنها پرورش می‌دهد، به رشد اعتماد به نفس آنها نیز کمک می‌کند. اگر فکر می‌کنید که اعتماد به نفس کودک‌تان بسیار کم است و در آینده برایش مشکل‌ساز می‌شود، بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید. مشاوران خانواده روی این مساله کار و سعی می‌کنند با ریشه‌یابی تمام مواردی که احساس و باور منفی کودک را ایجاد کرده‌اند، نگرش او را نسبت به خود و دنیای پیرامونش تغییر داده و مثبت کنند.

ایجاد حس امنیت در محیط گرم خانوادگی

کودکانی که احساس امنیت نمی‌کنند، رفتارهای تندخویانه و بدی از خود نشان می‌دهند و اغلب اعتماد به نفس پایینی دارند. کودکی که همیشه شاهد نزاع و بی‌حرمتی‌های والدینش است، غمگین و افسرده و در مدرسه دچار مشکلات رفتاری می‌شود.

منبع:نی نی سایت

رسانه ۷ – اگر کودکی در سنین سه تا پنج سالگی بپرسد « بچه از کجا می آید؟ »، بهتر است به او گفته شود « از شکم مادر ». اگر والدین انتظار کودکی را دارند باید فرزند خود را به موقع از این موضوع آگاه سازند و حتی به او اجازه دهند تا حرکت نوزاد را در شکم مادر لمس کند. کودک ممکن است از مادر بپرسد « بچه چگونه از شکم مادر بیرون می آید؟، مادر در جواب خواهد گفت « زمانی که بچه در داخل رحم به اندازه کافی بزرگ می شود و قادر است در خارج از شکم مادر زندگی کند آنوقت مادر به بیمارستان می رود تا به کمک پزشک بچه از شکم مادر بیرون آورده شود ». چنانچه کودک سئوال کند « رحم مادر چه اندازه است؟ »، مادر می تواند بگوید « بادکنک را که دیده ای، اگر در آن بدمیم بزرگ می شود و اگر بادش را خالی کنیم کوچک می شود. رحم مادر نیز همچون بادکنک زمانی که بچه در درون آن قرار دارد بزرگ می شود و پس از خروج بچه مجددا کوچک می گردد».

 

اگر کودک یا نوجوان پرسشی درباره امور جنسی مطرح می کند، باید تا جایی که امکان دارد به پرسش او در حد خواسته شده پاسخ گفته شود. پاسخ باید بدون احساس شرم، ناراحتی، گناه، ساده در حد سن و درک کودک یا نوجوان و در عین حال خلاصه و صادقانه ارائه گردد. زیرا آنها دوست دارند واقعیت را بشنوند. پاسخها همچنین باید در حد پرسشهای کودک و نوجوان باشد و فراتر از پرسشها پاسخی داده نشود. زیرا موجب خستگی و سردرگمی کودک و نوجوان خواهد گردید. والدین از همان ابتدا باید سعی کنند هنگام بحث درباره اعضای مختلف بدن از لغات صحیح و علمی آنها استفاده کنند و از کاربرد لغات بی معنی و کنایات جدا اجتناب ورزند.

سئوال دیگری که معمولا کودک پیش دبستانی از والدین می پرسد این است که « بچه چگونه به وجود می آید؟ »، والدین  در غیر اینصورت، جواب به جای آنکه آموزنده باشد گمراه کننده خواهد بود. مثلا بچه های خردسال بهتر است از طریق بازی و داستانها متوجه شوند که مثلا یک پرنده چگونه به وجود می آید. برای کودکان در سنین بالاتر می توان ازدواج پرمحبت و زندگی مشترک پدر و مادر و سپس تشکیل جنین را به طوری که قابل درک باشد توضیح داد. اگر جوابهایی ارائه شده با واقعیت و میزان درک و فهم کودک هماهنگ باشد، حس کنجکاوی او را ارضاء خواهد کرد.

منبع:نی نی سایت

برای آغاز آموزش جنسی، سن مشخص و ثابتی وجود ندارد.

رسانه ۷ – همیشه در زندگی، اولین ها ( اتفاقات، خاطرات، تجارب، تماسها و … ) چه خوب و چه بد، تاثیری عمیق و ماندگار در ذهن افراد برجای می گذارند. مثلا اگر کودک یا نوجوان در بیرون از منزل به وسیله منابع مختلفی به طور نامناسبی با مسائل جنسی آشنا شود، کار و تلاش والدین در زمینه آموزش جنسی دو برابر خواهد شد. زیرا در وهله اول باید افکار نامناسب و آموخته های نادرست فرد در زمینه امور جنسی تغییر یابد و سپس آموزش مناسب و صحیح آغاز شود.

تحقیقات نشان می دهد ،کودکانی که به دلیل احساس نزدیکی به پدر و مادر خود ، ترجیج میدهند در مورد مسائل جنسی و کنجکاوی هایشان از آنها جویا شوند ، در سنین بلوغ به نسبت کودکانی که از محیط بیرون الهام می گیرند کم تر در معرض آسیب های اجتماعی هستند . بنابراین ابتدا دیدگاه خود را در این مورد بررسی کنید ، اگر فکر می کنید اطلاعات مناسب و کافی ندارید ، به کتب و منابع معتبر مراجعه کنید و یا با دوستی معتمد ، مشاور روان درمانی و یا اخلاقی مشورت کنید. ممارست بروی درک بهتر این موضوع باعث ارائه بهتر آن به کودکتان می شود.

حتی اگر در این مورد تسلط کافی ندارید، نگران نباشید ، می توانید به او بگویید :” می دونی ، برای من خیلی راحت نیست که در مورد این مطالب با تو صحبت کنم چون والدین من هیچ وقت در این مورد با من حرفی نزده اند ، ولی ما می توانیم هر دو در مورد هر موضوعی ، حتی مسائل جنسی صحبت کنیم و اگر سوال بی پاسخی ماند ، می توانم در این مورد برایت تحقیق کنم “

ورود تکنولوژی های ارتباطی و اطلاعاتی به زندگی های نوین در سال های اخیر، موجی از آگاهی ها و اطلاعات درست و نادرست جنسی و زناشویی را در اختیار افراد مختلف قرار داده است. از سوی دیگر پیچیدگی ها و گسترش روابط انسانی در دنیای معاصر، خود راه دیگری شده است تا چرخش اطلاعات میان افراد به سادگی و به سرعت، رو به افزایش رود و درواقع هرگونه اطلاعاتی که از طریق ابزارهای مدرن ارتباطاتی همچون اینترنت و ماهواره به شخص داده می شود، به سرعت از طریق افراد به یکدیگر هم منتقل گردد. در این میان آسیب پذیرترین گروه هدف به عنوان مخاطبان این وسایل مدرن ارتباطاتی، کودکان و نوجوانان هستند که کمترین آگاهی و پیش زمینه ذهنی قبلی را در مورد مسائل جنسی داشته و خود به خود نیز دارای کنجکاوی های جنسی هستند.

آنچه میان روانشناسان در این گونه مسائل اساساً بر آن تاکید می شود، آموزش جنسی کودک بر اساس سن وی و مرحله به مرحله است. آموزش جنسی فرزندان به صورت ناگهانی شروع نمی‌شود، بلکه والدین بایستی از دوران کودکی، این آموزش را آغاز کنند و بدانند که چگونه به تناسب سن فرزند خود به سؤالات جنسی وی پاسخ دهند و این آگاهی بخشی و آموزش فرزند در هر سنی متفاوت است. اگر والدین با برنامه ‌ریزی درست و بلندمدت اطلاعاتی در خصوص بلوغ و مسائل جنسی در اختیار فرزندان خود قرار دهند و آرام و آرام و به تناسب سنشان این اطلاعات را در اختیار وی قرار دهند، از بروز بسیاری از مشکلات رفتاری و اختلالات جنسی در فرزندانشان جلوگیری خواهند کرد.

به عنوان مثال ممکن است والدین، کودک ۲ یا ۳ ساله ‌ای داشته باشند که مراقبت ‌های خاص خود را لازم دارد. کودک در این سن متوجه بدن خود و تفاوت‌ های جنسیتی می ‌شود و این توجه باعث می ‌شود که کودک راجع به بدن خود کنجکاوی هایی داشته باشد. والدین بایستی مراقب کنجکاوی های بیش از حد او باشند. گاهی کودک سؤالاتی درباره نحوه متولد شدن خود می‌ پرسد که پاسخ والدین نباید بیشتر از نیاز کودک و آنچه که می ‌داند باشد و برای پاسخ دهی به سؤال او، ابتدا باید دانست که این سؤال چرا و چگونه در ذهن کودک شکل گرفته است و کودک چه اطلاعاتی در این زمینه دارد، سپس براساس دانسته های کودک به او جواب می‌دهیم.

حتما” نباید برای راهنمایی او به سن خاصی برسد بلکه از همان زمانی که کودکتان شروع به راه رفتن می کند و شما سعی می کنید چیزهای ابتدایی را به او بفهمانید ، بطور مثال ؛ ” این بینی است ” ، “این انگشت است ” و … در همان وقت به او یاد بدهید که نام دستگاههای تناسلی چیست و کجاست و با سیر تدریجی گذشت زمان با اضافه کردن موضوعاتی هر چند کوچک و بسته در این مورد در ذهن او کار کنید.

والدین باید بدانند که برای آغاز آموزش جنسی، سن مشخص و ثابتی وجود ندارد و صبر کردن تا زمانی که کودک به مدرسه رود و در آنجا اطلاعاتی در زمینه امور جنسی کسب کند به هیچ وجه جایز نیست. کودکان از طریق پرسش ها و کنجکاویهای خود، موعد مقرر را اعلام می دارند و والدین باید آموزش را شروع کنند. بهترین زمان برای پاسخگویی به پرسشهای کودکان درباره امور جنسی، اولین باری است که کودک پرسشی را مطرح می کند. کودکان تا سن شروع مدرسه، در زمینه های گوناگون از جمله امور جنسی، اطلاعاتی از محیط، اطرافیان و دوستان خود به دست می آورند. بهتر است که این اطلاعات و آگاهیهای اولیه درباره امور جنسی از طریق والدین در اختیار کودک قرار داده شود.

منبع:نی نی سایت

۱۱ـ آیا کودک منظور و هدف شما را فهمیده است؟ 

رسانه ۷ – اگر احساس می‌کنید کودکتان واکنش درستی به درخواست‌ها و حرف هایتان نشان نمی‌دهد و گیج شده است. پرسش و درخواستتان را دوباره تکرار کنید تا متوجه شوید او موضوع را به خوبی فهمیده است. از او بخواهید آنچه به او گفته اید را تکرار کند.

۱۲ـ درخواست هایتان را با خواسته‌های شخصی‌تان یکی کنید. زمانی که می‌خواهید کودک کاری را برایتان انجام بدهد به جای فرمان‌های امری مثل«تو باید» بگویید «من می‌خواهم». او از این طریق می‌فهمد که تاثیر رفتارش چه احساسی در شما ایجاد می‌کند. مثلا بگویید«خیلی خوشحال می‌شم که بری حموم»«خیلی هیجان زده می‌شم که تو مسابقه برنده بشی»«باعث افتخارمنه که نمره‌های خوبی بگیری».

۱۳ـ اگر کودکتان بسیار درگیر مساله‌ای می‌شود و به محیط اطراف و زمان توجهی نمی‌کند هر از چند گاهی به او یادآوری کنید که باید چه کارهایی بکند. مثلا بگویید«عزیزم دیگه کم کم باید بریم».

۱۴ـ به کودکتان نشان بدهید که همه توجه و دقت شما به شنیدن حرف‌های اوست. روزنامه خواندن، تلوزیون تماشا کردن و کار کردن حواس‌تان را پرت می‌کند. اگر نمی‌توانید به حرف‌های کودک گوش بدهید تظاهر نکنید.

۱۵ـ اگر دو کودک با تفاوت سنی‌های متفاوت دارید برای گفتگو با هر دو نفرشان برنامه ریزی کنید و به هر دوی آنها فرصت حرف زدن بدهید. گاهی اوقات بچه‌های بزرگ‌تر همه فرصت را برای خودشان می‌خواهند و یا بچه‌های کوچک‌تر همه توجه پدر و مادر را جلب می‌کنند. در طول روز با هر دوی آنها حرف بزنید و به هر دو فرصت اظهار نظر بدهید.

۱۶ـقسم‌های کوچک و بی‌فایده نخورید و یا کودک را مجبور نکنید برای هرچیزی قسم بخورد. نگویید«راستشو بگو، قسم بخور که گلدونو تو نشکستی»

۱۷ـ ملاحظه‌گر باشید. حواستان به مکالماتتان با دیگران باشد. چه چیزی به دوستانتان می‌گویید؟ چگونه با کودکتان حرف می‌زنید؟ آیا با دوستان و کودکتان به یک شیوه حرف می‌زنید؟ مکالماتتان را با دوستانتان در حضور کودک طوری تنظیم کنید که اگر کودک درباره آن از شما سوالی کرد پاسخی برایش داشته باشید.

۱۸ـ کودکتان را با وجود تفاوت‌هایی که با دنیای شما دارد بپذیرید. کودکی که تایید می‌شود و دیگران به او بها می‌دهند مشکلات و احساساتش را راحت‌تر درمیان می‌گذارد. او یاد می‌گیرد که اگر بزرگ شود و یا تغییر کند بازهم شما در کنارش خواهید بود.

۱۹ـ وسط حرف کودک نپرید. اگر کودک برایتان ماجرایی را تعریف می‌کند تا انتهای داستان را گوش بدهید و حرفش را قطع نکنید. اگر مدام وسط حرف کودک بپرید یا اظهار نظرهای بی‌مورد بکنید او علاقه‌اش را برای مطرح کردن دیدگاهایش را از دست می‌دهد. مثلا اگر کودکتان اتفاقاتی که در مدرسه می‌افتد را برایتان تعریف می‌کند با پرسش‌های بی‌مورد او را سردرگم نکنید یا از ماجرا منحرف نشوید. سکوت کنید و احساسات‌تان را با لبخند یا تعجب نشان بدهید.

۲۰ـ گفتگو با کودک را جدی بگیرید. گفتگو و تلاش برای برقراری ارتباط با کودک احساس اعتماد به نفس، توانایی برقرای ارتباط با دیگران، یافتن ارتباطات همدلانه صمیمی با و دیگران را در کودک تقویت می‌کند.

برای کودک وقت بگذارید و تلاش کنید تا ارتباط موثری با هم برقرار کنید. یادتان باشد که گفتگو با کودکان وارد شدن به یک خیابان دو طرفه است. با آنها حرف بزنید و منتظر شنیدن پاسخ‌ها و واکنش هایشان باشید. گوش دادن نیز به اندازه حرف زدن مهم است.

منبع:نی نی سایت

چه نوع تغییراتی در این سالها در کودک ایجاد می شوند و نقش والدین برای کمک به شکوفایی کودک چیست؟

 رسانه ۷ –حتما از همان ماه های تولد متوجه شخصیت منحصر به فرد فرزندتان شده اید اما شخصیت کودک بین ۳ تا ۵ سالگی شروع به نمایان شدن می کند.

چه نوع تغییراتی در این سالها در کودک ایجاد می شوند و نقش والدین برای کمک به شکوفایی کودک چیست؟

خود بیانگری و (کمی) خود کنترلی

از ۳ تا ۵ سالگی، کودکان در توانایی بیان خودشان به کمک کلمات کمی راحت تر می شوند. در خلال این سال ها، کودکان خردسال خودکنترلی بیشتری به دست می آورند و کم کم یاد می گیرند که به جای تکیه کردن به شما یا دیگران، به طور مستقل عمل می کند. علاوه بر این، آنها یاد می گیرند وقتی هیجان زده، مضطرب یا غمگین می شوند چطور خودشان را آرام کنند و بیشتر انتخابی و کمتر هیجانی و عاطفی واکنش نشان می دهند. کودکان خردسال در این سن مشغول ساختن اعتماد به نفس خود هستند و تجربه های زیادی را در مورد رفتار با دیگران به دست می آورند.

با رسیدن به ۵ سالگی، اساسا کودکان نگرانی بیشتری برای پدر و مادر نشان می دهند یا حداقل شروع به فهمیدن این واقعیت می کنند که شما هم نیازها و احساسات خودتان را دارید. هم چنین عواطفشان را راحت تر نشان می دهند، زندگی خیالی خودشان را دارند و بین دو وضعیت راحت طلبی و یاری گری در نوسان هستند.

روش هایی که می توانید به رشد شخصیت کودک کمک کنید :

در حالی که شخصیت کودک به طور طبیعی در حال رشد و شکوفایی است، کارهای زیادی وجود دارند که می توانید برای کمک به کودک انجام دهید :

کودک شما منحصر به فرد است

کودکان به شکل جالب توجهی در ریشه های شکل دهنده ی ویژگی های شخصیتی باهم متفاوت هستند. این ریشه ها اعضای نزدیک خانواده هستند.  رشد سالم شخصیت با شیوه های فرزند پروری حساس و مسئول نسبت به نقاط قوت و ضعف منحصر به فرد کودک تقویت می شود.

بازی را فراموش نکنید

بازی تاثیر انکارناپذیری بر رشد کودک دارد. به کودک فرصت بازی بدهید تا به شکوفایی شخصیت او کمک کنید. بازی به رشد جسمانی، ذهنی و احساسی کودک کمک می کند. بازی به کودکان یاد می دهد که کار گروهی را یاد بگیرند، تخیلاتشان را پرورش دهند، تضادها را حل کنند و قوانین تازه را امتحان کنند. وقتی کودکان بازی می کنند، توانایی تصمیم گیری، دفاع از حق خود، خلاقیت، کشف و هدایت را تمرین می کنند.

برچسب نزنید

مطمئنا ترجیح می دهید شخصیت کودک بدون دخالت شما یا دیگران برای شکل دادن به آن رشد کند. پس از برچسب زدن به کودک با کلماتی مانند خجالتی، لوس، احساساتی یا بداخلاق خودداری کنید.

مثال بزنید

مطمئنا شما کسی هستید که کودک خردسالتان بیشتر می بیند و از او تقلید می کند. بنابراین کاملا به شما بستگی دارد که چه الگویی را به او ارائه می دهید. برای آموزش ادب، مشارکت و صبر باید خودتان الگوی این رفتارها باشید.

نقش طبیعت و تربیت را بشناسید

ویژگی های شخصیتی کودک را فقط با تکیه بر طبیعت او یا نوع تربیت خودتان توجیه نکنید. تربیت و طبیعت، در کنار هم از اهمیت بالایی برخوردار هستند و با هم برای خلق تفاوت های فردی کودکان و شخصیت بزرگسالان کار می کنند.

به کودک اجازه بدهید خودش باشد و نه تصویری از شما

شاید شما از نظر شخصیتی بسیار اجتماعی، با دقت، آرام یا خجالتی هستید و دوست داشته باشید که کودک هم مانند شما باشد اما مسئله ای که از اهمیت بالایی برخوردار است این است که کودک بتواند خودش باشد و بتواند با شیوه خودش دوست پیدا کند و با دنیا ارتباط برقرار کند.

راه های بیشتری برای کمک به رشد شخصیتی کودک وجود دارد. به طور مثال، خواندن کتاب برای کودک و محدود کردن زمان تماشای تلویزیون از شیوه های بسیار مهم و کلیدی هستند.

متخصصین دیگر توصیه می کنند از علایق کودک حمایت کنید و تجربیات او را گسترش دهید. شیوه ای که برای کمک به رشد شخصیتی کودک از آن استفاده می کنید، می تواند درست مانند شخصیت کودک منحصر به فرد باشد.

آیا باید برای ایجاد تغییر در کودک خردسال تلاش کنید؟

باید به کودکان خردسال اجازه بدهید خودشان باشند و در عین حال کودک را برای تجربه چیزهایی که شخصیت در حال ظهورش را گسترش می دهد، تشویق کنید.

در سالهای خردسالی، بخش اعظمی از شخصیت به ثبات رسیده است اما هنوز غیرقابل تغییر نشده است. انسان ها تغییر می کنند و بخش هایی از ما که شخصیت ما را می سازند به اندازه کافی قابلیت انعطاف دارند

متخصصین توصیه می کنند که به جای سعی برای تغییر شخصیت کودک، بر روی ایجاد فرصت های تجربی برای کودک تمرکز کنید تا از  رشد و تکامل او در مسیرهای تازه حمایت کنید.

در حالی که سعی می کنید رفتارهای چالش برانگیز کودک و چگونگی پاسخ دادن به آنها را شناسایی کنید، از قابلیت ها و نقاط قوت کودک لذت ببرید و آنها را دوست داشته باشید و به جای تلاش برای شکل دادن به شخصیت کودک مطابق با الگویی خاص سعی کنید یک محیط حمایتگر و پر عشق برای کودک فراهم کنید.

منبع:نی نی سایت

کودک ۲ تا ۳ سال
رسانه ۷ – بچه لگد و جیغ می زند، با کج خلقی اسباب بازیها را به زمین می کوبد به خاطر اینکه اسباب بازی که می خواسته، برایش نخریدید. چه باید کرد

 

آنچه نباید انجام دهید:

۱ــ سعی نکنید برای کودک نوپایتان دلیل و استدلال بتراشید. بچه ها در کج خلقی به حرف منطقی گوش نمی دهند.

۲ــ خونسردی نشان ندهید، چون این عمل کودک را به وحشت خواهد انداخت  خاطره بدی در ذهن او به جای می گذارد.

۳ــ در مقابل کودک تسلیم نشوید، چون تسلیم در مقابل رفتار بد کودک، نوعی پاداش دادن به اوست. و کج خلقی هایش را تقویت می کند.

۴ــ به کودک رشوه مثل آب نبات یا خوراکی ندهید. او ممکن است برای گرفتن این رشوه چنین رفتاری را شروع کند.

آ‌نچه باید انجام دهید.

۱ــ سکوت کنید و در مقابل آنچه دیگران فکر می کنند نگران نباشید.

۲ــ از خرده گیری و نزاع چشم پوشی کنید. تا جایی که ممکن است به کودک بی توجهی کنید.

۳ــ در صورت لزوم اگر کودک قصد مجروح یا صدمه زدن احتمالی را دارد، با نگهداشتن اجباری از این عمل خودداری کنید.

۴ــ اگر کج خلقی کودک ادامه پیدا کرد فروشگاه را ترک کنید.

۵ــ در موقعی که کودک آرام است برایش توضیح دهید که اگر با کج خلقی وسایل را پرتاب یا خراب کند، فروشگاه را ترک خواهید کرد.

۶ــ به رفتار خوب پاداش دهید.بعد از آن عمل خوب، زمان ویژه ای به کودک صرف کنید.

زمانی که بچه ها جسور و رام نشدنی می شوند همه ما زمانی صداهای وحشتناک کودک را شنیده ایم. این عمل گهگاهی به چه علت رخ می دهد! اما بچه ها نیاز دارند تا این مرحله را بگذرانند. آنها نیاز دارند تا به توانایی های ما در مقابل آنها پی ببرند، تا خود را از والدین جدا کنند و کنترل خود را یاد بگیرند. ما می توانیم به بچه ها یاد دهیم  رفتار شایسته و بجایی در مقابل پاداش رفتار خوب، چشم پوشی رفتار محرک و جلوگیری به خود یا دیگران داشته باشند.

۱ــ قبل ورود به فروشگاه، رفتاری که انتظار دارید و نتیجه بد رفتاری را برای کودک شرح دهید.

۲ــ احساس اطمینان در همه روشهاتان داشته باشید، همینطور اصرار برای گفتگو یا تسلیم را نپذیرید.

منبع:نی نی سایت

هدف ما کمک به کودکانمان است که احساساتشان را بدون صدمه به خود یا دیگران نشان دهند.

 کودک ۶  تا ۱۸ ماهه

رسانه ۷ – وقتی در حال بازی با کودکتان هستید ناگهان کودک دستتان را گاز می گیرد. چه باید کرد؟

آنچه نباید انجام دهید :

۱ــ گاز نگیرید، بعضی والدین فکر می کنند گاز گرفتن متقابل به کودک یاد می دهد که گاز نگیرد، اما کودکان نمی دانند که گاز گرفتنشان باعث درد شما می شود و برعکس. تنها اثرش این است که به هر دوتان آسیب می رسد و روابطتان خدشه دار می شود.

آنچه باید انجام دهید:

۱ــ کودک را به کناری زده و محکم بگویید «گاز گرفتن درد دارد.»

۲ــ متناوباً رفتاری مثل در آغوش گرفتن کودک را نشان دهید.

۳ــ به کودک جسمی نرم (مثل دندونی) بدهید تا کودک گاز بگیرد.

کودکان منمن، جیغ زدن، گریه و گاز گرفتن را انجام می دهند تا با نیازهاشان ارتباط برقرار کنند. لمس و کشف می کنند تا در مورد خود و محیط اطرافشان شناخت پیدا کنند. نه اینکه آسیب زده یا  سرپیچی کنند. آن رفتارهای کودک که خطرناکند یا به دیگران آسیب می رسانند را بایستی محدود کنیم. اما نبایستی کودکان را بترسانیم یا به آنها آسیبی برسانیم.

هدف ما کمک به کودکانمان است که احساساتشان را بدون صدمه به خود یا دیگران نشان دهند.

۱ــ مراقب نشانه ها باشید و یاد دهید زمانی که کودک خیلی هیجان زده یا ناراحت است، ناراحتی خود را بیان کند.

۲ــ به کودک بفهمانید که چگونه نیازهایش را به طرق مختلف مثل کف زدن یا خندیدن بیان کند.

۳ــ در پاسخ و واکنش ثابت قدم باشید.

منبع:نی نی سایت