زیباترین اشعار در وصف معلم

ای معّلم

کیف هایت پر پول

دل دریایی تو

پر از ماهی حلوا و اهور

تن تو سالم و دور از همه سختی ها

کمی حق مناطق محروم

نیارد به جبینت اخمی

و مشوّش نشود خاطرت

از رفتن پولی به دیون

که تو خود مظهر صبری

و بی پول عظیمی عظیم

روغن بن کالای تو هم

از آن نوع است

که فقط مورچه ای سر بخورد

و بیفتد پایین

و تو باز شاد و شیرین باشی

و نگردد سیمایت مغموم

که من و شاگرد تو را

هی عسلین می خواهیم

اگر شاگردی جفا کرد

وفا داری کن

نکند درد جفایش

را تو در مان نکنی

که طبیبی ، طبیب

نکند روزی جاری گردد

اشکی از رخسارت

که خلاف است خلاف

و تو خود می دانی که ننوشته است

هنوز قانونی

که کارشناسی بپرسد حالت

و یا مدیری به سراغت آید .

داستان هماهنگ حقوق

من ندانستم با کدامین تلسکوپ

به سراغش بروم

سال ها هست ولی پیدا نیست .

ای معلم

کاسه هایت پر صبر

دست هایت پر مهر

کارت هست

تعلیم فرزند زمان

فکر دانشگاه فرزند خودت را

به زمانی دیگر …

که تو خود سمبل ایثار و گذشتی

و روشن هستی به ابد

نام نیکت می رود دست به دست

می شود کام به کام

و دریغ از دستی که بیاید سویت

و دریغا گامی

که برایت …

و من امروز به تنهایی تو آمده ام

تا سراغت گیرم

و بپرسم حالت

و بگویم ، دانایم ! استادم !

« قلم مهر تو در دست من است . »

***

آری استادم به دل ایستاده است

مهر او بر جان و تن افتاده است

دست هایش مثل سیمایش سفید

هر کلامش روشنی دارد ، امید

تیرگی ها را چو رستم دشمن است

او فرشته قاتل اهریمن است

لحظه هایش دانش و درس خرد

تا بدان جایی که اندیشه پرد

با نگاهش شوق معنا می کند

هر نفس کار مسیحا می کند

***

روزگاری جهل بر جانم نشست

جهل تیره چهره ی جانم شکست

آمدی با صبر و مهر و یک قلم

تیره ی جان مرا تو دم به دم

با شکیبایی چه نیک آراستی

جهل را در مان شیرین کاستی

ای فرشته آمدی دیوم رمید

إقرأ رحمان به جانم پر کشید

« من نمی دانم » پرید از خانه ام

تا کنار شمع تو پروانه ام

تو معلم شعله ی جان منی

فصل دردم قرص درمان منی

من تمامی خاکم و گِل می شدم

بسته ی دنیا و منزل می شدم

تو مرا منزل سمایی کرده ای

از نهایت رو نمایی کرده ای

از زمینم برده ای تا سوی او

لایق تو جنت و مینوی او

آن که نقاش است و نقشی ساخته

                             با قلـــــــم طرح نویی انداخته

در مسیر واژه های دوستــــــــی

                             سطر سطــری زآشنایی داشته

آن که چون اسطوره های پارســی

                             عین ولامی را به میم  افراشته

هم ردیف انبیاء و عارفـــــــــــان       

                             پوششی بر جـــــهل جاهل بافته

آن که آهنگ و کلامی دل ربــا

                             از یرای درس خـــــــــود آراسته

چشمه های معرفت جوشــــد ز او

                             دانشی از حد فزون انبـــــــاشته

لحظه هایش پر شده از خـاطرات

                             خاطراتی که زدل جان باخـــته

هرچه از عطرش ببویم کم بود

                             او گلستان ها ز گل ها کاشته

آن که معمار است و الگوی همه

                             لاله ای بر قلب خود بگذاشته

با سلاح علم در راه مـــــــــــــراد

                             چون جلوداران به کفران تاخته

آن معلّم آن مرّبی آن که او

                             از فنونش عالمی پرداختــــــــه

او عزیز است و مقامش پاس دار

                             چون که یزدان نام او بنگاشته

عارف آن باشد که چون قطعه زمین

                             هرکسی او را لگد انداخته

یعنی از زهد و کلام و علم او

 ذره ای از دانشش برداشته

بار الا ها این سلیمان را مدد

                             تا چو ابران سایه ها افراشته

امروز وه چه خوب

روز معلم است

روز تشکر از

استاد و عالم است

امروز می دهم

یک شاخه گل به او

او که خودش گلی است

خوش رنگ و عطر و بو

امروز می زنم

بوسه به دست هاش

گل می فشانم از

احساس خود به پاش

بوی گل بوی بهاران می دهی

مثل شبنم بوی باران می دهی

آبی استی مثل آرامش به من

درس خوبی درس ایمان می دهی

یک بغل لبخند با فرفره

دست ما گل های خندان می دهی

تو به من با لحن خوب کودکی

یاد ایام دبستان می دهی

یاد ژاله یاد گلهای غریب

مانده در اندوه گلدان می دهی

روز باران و کتاب گمشده

یاد کبرای پریشان می دهی

بوی خوبی بوی بودن بوی مهر

بوی لطف خاله مرجان می دهی

آب بابا نان ندارد دست تو

خالی اما تو به من جان می دهی

خوب می دانم اگر دارا شوی

به تمام کودکان نان می دهی

آشنای تشنگی های زمین

تو به شبنم چشم گریان می دهی

در جهانی خالی از مهر و صفا

بوی بخشش بوی احسان می دهی

برگ ها گر تر شد از اشک یتیم

دفتری از جنس باران می دهی

میرزای کوچک قلب منی

بوی جنگل های گیلان می دهی

میهن خود را کنیم آباد ر

یاد فرزندان ایران می دهی