برچسب: سلامت بدن

رسانه ۷: آنوریسم مغزی یک برآمدگی یا بادکنک مانند در یکی از شریان‌های مغز است که اغلب شبیه میوه‌ای به نظر می‌رسد که از شاخه آویزان شده. یک آنوریسم مغزی می‌تواند نشت کرده یا پاره شده و سبب خونریزی در مغز شود (سکته مغزی هموراژیک). بیشتر اوقات یک آنوریسم مغزی در فضای بین مغز و بافت نرم پوشاننده‌ی مغز روی می‌دهد. این نوع سکته مغزی هموراژیک، خونریزی زیر عنکبوتیه یا ساب آراکنوئید نامیده می‌شود. پارگی یک آنوریسم خیلی سریع فرد را در وضعیت بسیار خطرناک قرار می‌دهد و نیاز به اقدام فوری پزشکی دارد.

اما بیشتر آنوریسم‌های مغزی، پاره نمی‌شوند و مشکل یا عارضه‌ای در سلامتی ایجاد نمی‌کنند. چنین آنوریسم‌هایی معمولا حین آزمایشات و معاینات مربوط به سایر بیماری‌ها، شناسایی می‌شوند. درمان یک آنوریسم مغزی پاره نشده در برخی موارد می‌تواند به جا باشد و جلوی پارگی آن را در آینده بگیرد.

علائم آنوریسم مغزی

پارگی آنوریسم

یک سر درد شدید و ناگهانی، اصلی‌ترین علامت پارگی یک آنوریسم است. این سر درد اغلب به عنوان «بدترین سر درد»‌ی که فرد تا به حال تجربه کرده توضیح داده می‌شود. علائم شایع یک آنوریسم مغزی پاره شده شامل موارد زیر می‌شود:

• سر درد شدید و ناگهانی
• تهوع و استفراغ
• گرفتگی گردن
• تاری دید یا دو بینی
• حساسیت نسبت به نور
• تشنج
• افتادگی پلک چشم
• از دست دادن هوشیاری
• اختلال حواس

نشت آنوریسم

در برخی موارد، یک آنوریسم می‌تواند مقداری خون نشت بدهد. این نشت (تراوش خون) می‌تواند تنها علامتش یک سر درد ناگهانی و بینهایت شدید باشد. معمولا بعد از نشت آنوریسم، یک پارگی شدیدتر روی می‌دهد.

آنوریسم پاره نشده

یک آنوریسم مغزی پاره نشده ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد، مخصوصا اگر کوچک باشد. اما یک آنوریسم بزرگ‌تر که پاره نشده ممکن است به بافت مغز و عصب‌ها فشار وارد کرده و سبب علائم زیر شود:

• درد در قسمت بالا و پشت چشم‌ها
• گشاد شدن مردمُک
• اختلال در بینایی
• کرختی و بی‌حسی در یک طرف صورت

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم زیر را داشتید هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید:. سر درد ناگهانی و بسیار شدید

اگر با کسی هستید که از یک سر درد بسیار شدید و ناگهانی شکایت دارد یا هوشیاری‌اش را از دست داده و یا دچار تشنج شده، فورا اورژانس را خبر کنید.

آنوریسم مغزی در اثر نازک شدن دیواره‌های شریان بروز می‌کند. آنوریسم‌ها معمولا در شاخه‌ها یا انشعاب‌های شریان تشکیل می‌شوند، زیرا این قسمت‌ها در شریان، ضعیف‌ترند. البته آنوریسم‌ها می‌توانند هر جایی در مغز به وجود بیایند، اما معمولا در شریان‌های پایین مغز تشکیل می‌شوند.

علت‌ها

علت‌های آنوریسم مغزی ناشناخته‌اند، اما طیفی از عوامل می‌توانند این ریسک را افزایش بدهند.

ریسک فاکتور‌ها

بعضی از ریسک فاکتور‌های می‌توانند موجب ضعف در دیواره‌ی یک شریان شده و احتمال تشکیل یک آنوریسم مغزی را پارگی آنوریسم را افزایش بدهند. آنوریسم‌های مغزی بیشتر در افراد بزرگسال شایع‌اند تا در کودکان و معمولا بیشتر در خانم‌ها دیده می‌شوند تا در مردان.

برخی از این ریسک فاکتور‌ها به مرور زمان ایجاد می‌شوند، اما برخی دیگر در زمان تولد وجود دارند.

ریسک فاکتور‌هایی که در زمان تولد وجود دارند

برخی از عوارضی که در زمان تولد روی می‌دهند می‌توانند با افزایش ریسک ابتلا به آنوریسم مغزی مرتبط باشند:

• اختلالات وراثتی بافت همبد مانند سندرم اهلرزدانلوس که شریان‌ها را ضعیف می‌کنند.
• بیماری کلیه پلی کیستیک که یک اختلال ژنتیکی بوده و موجب تشکیل کیسه‌های پُر از مایعی در کلیه‌ها شده و معمولا فشار خون را بالا می‌برد.
• باریکی آئورت یا کوآرکتاسیون آئورت. آئورت سرخرگ بزرگی است که خون اکسیژن دار را از قلب به بدن می‌برد.
• ناهنجاری عروق مغزی (AVM مغزی) که یک ارتباط غیرطبیعی میان سرخرگ‌ها و ورید‌ها در مغز است و باعث می‌شود جریان خون بین‌شان مختل شود.
• سابقه‌ی آنوریسم مغزی در خانواده، مخصوصا در بستگان درجه اول مانند یکی از والدین، برادر، خواهر و یا فرزند.

ریسک فاکتور‌های آنوریسم مغزی که به مرور زمان ایجاد می‌شوند و می‌توانید کنترل‌شان کنید

فشار خون بالا

فشار خون بالا می‌تواند سبب خیلی از بیماری‌ها شود مانند حمله قلبی، سکته مغزی و حتی آنوریسم مغزی. وقتی خون با فشار زیادی به منطقه ا‌ی ضعیف در شریان‌ها می‌رسد، احتمال ایجاد آنوریسم و رشد آن بالاتر می‌رود، و اگر این آنوریسم بزرگ‌تر شود می‌تواند در اثر تغییرات فشار، خونریزی کند. فشار خون بالا می‌تواند به شریان‌ها آسیب بزند و آن‌ها را ضعیف کند، در نتیجه فرد مستعد ابتلا به آنوریسم مغزی خواهد شد.

مطالعه‌ای نشان داده تثبیت فشار خون بعد از تشکیل آنوریسم، کمک کرده بود جلوی پارگی آن‌ها گرفته شود. دستورالعمل‌های جدید از سوی انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند فشار خون باید کمتر از ۱۳۰ روی ۸۰ باشد. داشتن رژیم غذایی سالم و متعادل که کم نمک باشد (کمتر از ۱۵۰۰ میلی گرم در روز) و ورزش کردن به مدت دست کم ۱۵۰ دقیقه در هفته، از بهترین راه‌های کنترل فشار خون و حفظ آن در سطح نرمال هستند.

سیگار کشیدن

گفتن اینکه سیگار چقدر برای سلامتی ضرر دارد تازگی ندارد. سیگار نه تنها می‌تواند دندان‌های‌تان را از بین ببرد و ریسک سرطان ریه را افزایش بدهد، بلکه می‌تواند ریسک ابتلا به آنوریسم مغزی را نیز بالا ببرد. تخمین زده شده ۷۰ تا ۸۰ درصد از افرادی که آنوریسم دارند، قبلا سیگاری بوده‌اند یا هم اکنون سیگاری هستند. سیگار، ریسک فاکتوری سه جانبه برای آنوریسم مغزی محسوب می‌شود؛ تشکیل، پارگی و عود آنوریسم مغزی.

محققان دانشگاه میشیگان دریافته‌اند در افراد سیگاری، احتمال عود آنوریسم مغزی، سه برابر است. این را هم باید بدانید که تمام این افراد تحت درمان اندوواسکولار قرار گرفته بودند که به کاهش جریان خون به سمت آنوریسم در مغز کمک می‌کند تا از پارگی آن و آسیبی که می‌تواند وارد کند پیشگیری شود. نیکوتین موجود در سیگار باعث انقباض رگ‌های خونی می‌شود. شما ممکن است در اثر سیگار کشیدن دچار افزایش فشار خون شوید که رگ‌ها و شریان‌ها را ضعیف می‌کند.

مصرف مواد مخدر

مصرف کوکائین یا آمفتامین دو تا از بزرگ‌ترین ریسک فاکتور‌ها برای یک آنوریسم مغزی‌اند، زیرا این داروها، فشار خون را بسیار بالا می‌برند. پارگی آنوریسم مغزی در افراد جوان و آن‌هایی که مواد مصرف می‌کنند دیده می‌شود. در مغز افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کنند، ناهنجاری‌های ریزی وجود دارد که ناهنجاری‌های وریدی نامیده می‌شوند و اگر فشار خون ناگهان بسیار بالا برود می‌توانند خونریزی کنند (که البته به ندرت پیش می‌آید).

ریسک فاکتور‌های آنوریسم مغزی که قابل کنترل نیستند

ژنتیکتان

این درست است که بیشتر موارد آنوریسم مغزی ربطی به سابقه‌ی خانوادگی ندارند، زیرا خیلی از افراد دچارش هستند که اگر بررسی کنید، سابقه‌ی خانوادگی آن را ندارند. اما به هر حال درصدی از این افراد، زمینه‌ی ژنتیکی آن را دارند. آنوریسم ژنتیکی زمانی روی می‌دهد که دو نفر یا بیشتر در خانواده دچار آن باشند، مثلا خواهر و برادر یا پدر و مادر. مطالعه‌ای دریافته تقریبا ۲۰ درصد از بیمارانی که آنوریسم مغزی دارند، یکی از بستگان نزدیک‌شان در خانواده، آنوریسم داشته یا دچار سکته مغزی هموراژیک شده است. اگر شما هم کسی را در خانواده دارید که دچار آنوریسم است، باید در دهه‌ی بیست زندگی خود اسکن مغز انجام دهید. در گذشته، آنوریسم باید خونریزی می‌کرد تا پیدا و شناسایی شود، اما امروزه با MRI می‌توان آن را شناسایی کرد. اگر در تستی که انجام دادید آنوریسمی مشاهده نشد، تا دهه‌ی چهل زندگی‌تان دیگر نیاز نیست مجددا اسکن انجام دهید.

جنسیت‌تان

زنان بالای ۵۵ سال نسبت به مردان در همین سن، حدودا یک و نیم برابر بیشتر در معرض پارگی آنوریسم مغزی‌اند و علت آن هنوز مشخص نیست. مطالعه‌ای دریافته است زنان بین سنین ۵۰ و ۵۹ سال، بیشتر ممکن است دچار آنوریسم مغزی و سکته مغزی هموراژیک شوند. این یافته‌ها با افت سطح استروژن در اثر یائسگی مرتبط بوده است، اما دانشمندان می‌گویند تردید دارند که علت بالا بودن احتمال آنوریسم در زنان در این سن، فقط ناشی از اثر افت استروژن باشد. به هر حال شما به عنوان یک خانم باید همیشه نسبت به علائم سکته مغزی نیز هوشیار باشید.

سن‌تان

احتمال آنوریسم مغزی و سکته مغزی هموراژیک با افزایش سن نیز بیشتر می‌شود و طبق یافته‌ها معمولا در دهه‌ی ۴۰ و ۵۰ زندگی خود را نشان می‌دهد. ریسک رشد آنوریسم مغزی در سنین بالای ۵۰ سال بیشتر هم می‌شود (تقریبا هر سال ۴ درصد افزایش پیدا می‌کند).

اختلالات ژنتیکی

بیماری کلیه پلی کیستیک، اختلالی است که در آن کیست‌هایی پُر از مایعات در کلیه‌ها به وجود می‌آیند. این کیست‌ها می‌توانند فشار خون را بالا برده و فرد را در معرض آنوریسم مغزی قرار دهند. آنوریسم‌ها در اشخاصی که بیماری کلیه پلی کیستیک دارند، کمی زودتر خودش را نشان می‌دهد و نستب به آنوریسم‌های معمولی که در افراد دیگر پیدا می‌شود، کمی بیشتر خونریزی می‌کند. سندرم اهلرزدانلوس و سندرم مارفان، دو اختلال بافت همبند هستند که در آنها، لایه‌ی میانی شریان‌ها به خوبی شکل نگرفته است؛ بنابراین این افراد دارای شریان‌هایی با دیواره‌هایی ضعیف هستند. کسانی که این ناهنجاری‌ها را دارند، دچار انواع آنوریسم‌ها هستند که فقط محدود به مغزشان نمی‌شود، بلکه در شکم و سینه‌شان نیز وجود دارد.

عوارض

وقتی یک آنوریسم مغزی پاره می‌شود، خونریزی آن معمولا تنها چند ثانیه طول می‌کشد. این خون می‌تواند آسیب مستقیم به سلول‌های پیرامون وارد کند و خونریزی می‌تواند سلول‌های دیگر را از بین ببرد. ضمنا فشار داخل جمجمه نیز افزایش می‌یابد. اگر این فشار خیلی بالا برود، اکسیژن رسانی و خون رسانی به مغز می‌تواند تا حدی دچار اختلال شود که هوشیاری از دست برود و یا حتی فرد بمیرد.

عوارضی که می‌توانند بعد از پارگی یک آنوریسم بروز کنند شامل موارد زیر می‌شوند:

• خونریزی مجدد: آنوریسمی که پاره شده یا نشت می‌دهد، در معرض خونریزی مجدد است. خونریزی مجدد می‌تواند سبب آسیب بیشتر به سلول‌های مغز شود.
• وازواسپاسم: بعد از پارگی یک آنوریسم، رگ‌های خونی مغز ممکن است به طرزنابهنجاری باریک شوند (وازواسپاسم). این عارضه می‌تواند جریان خون به سمت سلول‌های مغز را محدود کند (سکته مغزی ایسکمیک) و سبب آسیب گسترده‌تر به سلول و نابودی‌شان شوند.
• هیدروسفالوس: وقتی پارگی یک آنوریسم موجب خونریزی در فضای بین مغز و بافت اطرافش می‌شود (که اغلب هم همین اتفاق می‌افتد)، خون می‌تواند گردش مایعات اطراف مغز و نخاع را مسدود کند. این عارضه می‌تواند سبب تجمع مایعات مغزی نخاعی شده و فشار وارد بر مغز بالا برود و به بافت‌ها آسیب برسد.
• هایپوناترمیا: خونریزی زیر عنکبوتیه در اثر پارگی یک آنوریسم می‌تواند تعادل سدیم در خون را مختل کند. این اتفاق در اثر آسیب به هیپوتالاموس روی می‌دهد که ناحیه‌ای نزدیک به ساقه مغز است. افت سطح سدیم خون (هایپوناترمیا) می‌تواند موجب تورم سلول‌های مغز و آسیب دائمی شود

منبع: mayoclinic, besthealthmag

رسانه ۷: احتمالا در مورد آدرنالین و اپی‌نفرین زیاد شنیده‌اید، اما در مورد هورمون مشابه دیگر که نوراپی نفرین نام دارد چطور؟ نوراپی نفرین مانند آدرنالین طی پروسه‌ی طبیعی واکنش جنگ یا گریز بدن ترشح می‌شود و یکی از اولین پاسخ‌های بدن به شرایط استرس برانگیز است.

نوراپی نفرین به عنوان یک تنگ کننده‌ی رگ نیز عمل می‌کند و سازمان غذا و دارو نیز تائید کرده است که این هورمون برای کنترل فشار خون و درمان سکته قلبی در افرادی که فشار خون‌شان به شدت پایین است کاربرد دارد.

نوراپی نفرین هم مانند سایر هورمون‌ها اگر خیلی پایین یا خیلی بالا باشد، می‌توانند مشکلاتی ایجاد کند مانند اضطراب، نوسانات فشار خون، مه مغزی و اختلال در خواب. کلید کنترل هورمون‌های استرس کاهش استرس‌های روزمره و پرداختن به ورزش منظم و حفظ وزن سالم است.

نوراپی نفرین چیست؟

نوراپی نفرین که به آن نورآدرنالین نیز می‌گویند یک فرارسان عصبی است که به دسته‌ای از ترکیبات به نام کاته چولامین‌ها تعلق دارد. کاته چولامین‌ها در واکنش به استرس‌های جسمی و هیجانی ترشح می‌شوند. نوراپی نفرین، فُرم مصنوعی دوپامین است و از پیاز مغز یا مدولا در مغز ترشح می‌شود. این هورمون به عنوان یک فرارسان عصبی در سیستم عصبی مرکزی و سیستم سمپاتیک عمل می‌کند.

نوراپی نفرین به عنوان یک فرارسان عصبی، سیگنال‌ها را میان سلول‌های عصبی ما جابجا می‌کند و با فعال کردن گیرنده‌های آلفا ۱، عروق را منقبض کرده و فشار خون را تا حدی بالا می‌برد که جریان خون بتواند به قلب بازگردد. نورآدرنالین به عنوان یک هورمون استرس نیز عمل کرده و نقش زیادی در انقباض رگ‌ها و عروق دارد. نورآدرنالین مسئول ایجاد ضربان قل و افزایش فشار خون طی فرایند واکنشی جنگ یا گریز در بدن است.

وقتی مغز توسط یک شرایط استرس برانگیز تحریک می‌شود (چه فیزیکی و چه هیجانی)، هورمون استرس وارد جریان خون می‌شود تا کارش را انجام دهد. هورمون‌های استرس ضربان قلب را بالا می‌برند تا جریان خون به سمت عضلات بیشتر شده و گلوکز بیشتری وارد خون شود.

فواید نوراپی نفرین

۱. افزایش فشار خون

فرارسان عصبی نوراپی نفرین، تنگ کننده‌ی رگ‌هاست یعنی می‌تواند با منقبض و باریک کردن رگ‌های خونی، فشار را بالا ببرد. در افرادی که فشار خون‌شان خیلی پایین است و نمی‌توانند با سبک زندگی خود فشار خون‌شان را نرمال کنند، نوراپی نفرین می‌تواند مفید باشد.

مطالعات نشان می‌دهند دارو‌هایی که برای افزایش نوراپی نفرین به کار می‌روند می‌توانند برای بیمارانی که دچار سیستم فشار خون پایین هستند و با راهکار‌هایی مانند بیشتر آب نوشیدن جواب نمی‌گیرند، مهم و موثر باشند.

نوراپی نفرین به عنوان درمان‌های مراقبتی برای شوک سپتیک نیز کاربرد دارد. شوک سپتیک عفونتی شدید است که اغلب منجر به افت زیاد فشار خون شده و حتی می‌تواند سبب نارسایی ارگان‌ها شود. در این موارد، نوراپی نفرین وریدی می‌شود تا فشار خون بالا آمده و به حد نرمال برسد.

۲. افزایش سطح هوشیاری

نوراپی نفرین به عنوان هورمونی که میزان هوشیاری را افزایش می‌دهد نیز عمل می‌کند. وقتی سطح این هورمون نرمال است شما بهتر می‌توانید تمرکز کنید و متمرکز بمانید و این دقیقا همان علتی است که باعث می‌شود پایین بودن نوراپی نفرین سبب عوارضی، چون ADHD شود.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند هم دوپامین و هم نوراپی نفرین در توانایی ما در تمرکز‌های روزانه‌مان نقش دارند. خیلی از دارو‌هایی که معمولا برای بهبود علائم بیش فعالی – کم توجهی به کار می‌روند می‌توانند نوراپی نفرین را افزایش بدهند از جمله ریتالین.

۳. بهبود افسردگی

شواهد علمی نشان می‌دهد اختلالات نوراپی نفرین و دوپامین و سروتونین در سیستم عصبی مرکزی در علت‌های پنهان افسردگی نقش دارند. مطالعات دریافته‌اند نوراپی نفرین نقش تعیین کننده‌ای در تنظیم قدرت ادراک، انگیزه و هوش دارد که همگی از جهت عملکرد‌ها و روابط اجتماعی ما مهم‌اند.

محققان می‌گویند نقص در عملکرد‌های اجتماعی یکی از مهم‌ترین فاکتور‌هایی هستند که کیفیت زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده و از دلایل اصلی هستند که توجیه می‌کنند چرا پایین بودن نوراپی نفرین می‌تواند منجر به افسردگی می‌شود.

۴. بهبود خواب

خیلی از دارو‌های ضد افسردگی که بر سیگنال دهی نوراپی نفرین اثر می‌گذارند برای درمان بیخوابی نیز کاربرد دارند. مطالعات نشان می‌دهند نوراپی نفرین می‌تواند تاثیرگذاری بسیاری از دارو‌های بهبود کیفیت خواب را افزایش بدهد.

تنظیم بودن میزان هورمون نوراپی نفرین باعث بهبود خواب نرمال می‌شود، اما زیاد بودن آن هوشیاری‌تان را بالا برده و خوابیدن را با مشکل روبرو می‌کند.

تفاوت نوراپی نفرین با اپی نفرین

نوراپی نفرین و اپی نفرین هر دو هورمون‌هایی هستند که طی فرایند واکنشی جنگ یا گریز بدن تولید می‌شوند و هر دو نقش مهمی در درمان‌های پزشکی دارند. اپی نفرین یا آدرنالین بابت توانایی‌اش برای درمان آنافیلاکسی معروف است و در موارد حمله قلبی و حملات شدید آسم کاربرد دارد.

تزریق اپی نفرین می‌تواند با باز کردن راه‌های هوایی زندگی کسی را که دچار واکنش شدید آلرژیک شده نجات بدهد و همچنین قلب را طی حمله قلبی دوباره تنظیم کند.
بزرگ‌ترین تفاوت میان اپی نفرین و نوراپی نفرین این است که نوراپی نفرین بر رگ‌های خونی اثر می‌گذارد و تنگ کننده‌ی رگ است و فشار خون را بالا می‌برد در حالی که آدرنالین مستقیما بر عملکرد قلب اثر می‌گذارد.

چگونه سطح نوراپی نفرین را افزایش دهیم؟

برخی از پزشکان برای افزایش سطح نوراپی نفرین دارو‌های مهار کننده‌ی بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین تجویز می‌کنند که مناسب افسردگی هستند یا آمفتامین‌هایی تجویز می‌نمایند که اغلب برای درمان بیش فعالی کاربرد دارند. دارو‌های ضد افسردگی متاسفانه عوارض جانبی دارند که در بیشتر افراد دیده می‌شود مانند ناراحتی معده، سر درد، بیقراری، اختلالات جنسی و افکار خود کُشی.

برای افرادی که سطح پایینی از نوراپی نفرین دارند، راه‌هایی نیز وجود دارد که می‌توانند سطح این هورمون را به طور طبیعی بالا ببرند. خواب کافی و ورزش منظم می‌تواند به افزایش سطح نوراپی نفرین کمک کند. مطالعات نشان می‌دهند که سطح کاته چولامین ما حین ورزش به میزان قابل توجهی بالا می‌رود. کاهش میزان استرس نیز می‌تواند تاثیر چشمگیری بر نرمال کردن سطح این هورمون بگذارد.

یک راه دیگر برای افزایش نوراپی نفرین، افزایش دوپامین است که زمینه ساز این هورمون مهم می‌باشد. مصرف مکمل‌هایی که دوپامین را افزایش می‌دهند، مانند آمینو اسید‌های تیروزین و فنیل آلانین نیز مفیدند. در موارد اورژانسی مانند شوک سپتیک و فشار خون بسیار پایین، نورپی نفرین معمولا به طور پیوسته تزریق وریدی می‌شود.

برای افزایش نوراپی نفرین به عنوان درمان فشار خون پایین، تزریق معمولا با ۸ میکروگرم تا ۱۲ میکروگرم در هر دقیقه شروع شده و سپس بسته به شرایط بیمار به میزان مورد نظر می‌رسد.

علائم کمبود نوراپی نفرین

کمبود نوراپی نفرین زمانی روی می‌دهد که سطح این هورمون بسیار پایین می‌آید. افرادی که دچار عوارض یا بیماری‌های خاصی هستند، مثلا استرس مزمن و سوء تغذیه، یا افرادی که دارو‌های خاصی مصرف می‌کنند ممکن است دچار کمبود نوراپی نفرین شوند، زیرا بدن شروع به تولید میزان کمتری از نوراپی نفرین می‌کند.

کمبود نوراپی نفرین علائم فیزیکی و روانی ایجاد می‌کند مانند:

• افسردگی
• اضطراب
• از دست دادن علاقه و انگیزه
• کمبود انرژی
• خستگی در طول روز
• علائم بیش فعالی – کم توجهی
• مشکل در خوابیدن
• مشکلات حافظه
• مه مغزی
• میگرن
• فیبرومیالژیا
• سندرم پای بیقرار
• هیپوگلیسمی
• فشار خون پایین

پژوهش‌ها نشان می‌دهند کمبود نوراپی نفرین به دلیل تباهی نرون‌های مغز روی می‌دهد که می‌تواند به خاطر استرس مزمن، چاقی و برخی از بیماری‌ها مانند پارکیسنون باشد.

علائم بالا بودن سطح نوراپی نفرین

این احتمال هم وجود دارد که سطح نوراپی نفرین‌تان بالا برود و مشکلاتی مانند فشار خون بالا، تپش قلب، سر درد و اضطراب ایجاد نماید. وقتی سطح این هورمون به سرعت بالا می‌رود، حتی می‌تواند منجر به علائمی مشابه حمله پانیک شود. نوراپی نفرین ِ بسیار زیاد می‌تواند دلایلی مانند استرس مزمن و چاقی داشته باشد.

افزایش ناگهانی نوراپی نفرین هم درست مانند پنج هورمون مهم دیگر که مسئول تنظیم خلق و خو، انرژی، خواب و حافظه هستند، می‌تواند باعث شود بدن‌تان فکر کند در شرایط خطر قرار دارد و علائم قابل توجهی ایجاد نماید.

هشدار

نوراپی نفرین باید برای بهبود کم فشاری خون توسط پزشک تجویز شود. این هورمون تنگ کننده‌ی رگ‌هاست و زیادی آن می‌تواند سبب کاهش جریان خون به سمت اندام‌های اصلی شده و به آن‌ها آسیب وارد کرده و سبب نارسایی‌شان شود. تحقیقات نشان می‌دهد وقتی که کم فشاری خون ناشی از کاهش حجم خون یا مایعات در بدن است، نوراپی نفرین بهترین راهکار درمانی نیست.

بیمارانی که از مکمل‌های تقویت کننده‌ی عملکرد مغز استفاده می‌کنند که برای افزایش دوپامین به کار می‌رود باید قبل از مصرف هر مکمل دیگری با پزشک خود مشورت نمایند، مخصوصا اگر دارو‌های دیگری نیز مصرف می‌کنند.

جمع بندی

نوراپی نفرین یا همان نورآدرنالین یک پیام رسان عصبی و هورمون استرس است که به طبقه‌ای از ترکیبات به نام کاته چولامین‌ها تعلق دارد. این هورمون استرس در واکنش به استرس‌های هیجانی و فیزیکی ترشح شده و وارد جریان خون می‌شود و یکی از اولین واکنش دهنده‌ها نسبت به استرس است.

نوراپی نفرین به عنوان باریک کننده‌ی رگ عمل می‌کند و فشار خون را افزایش می‌دهد. نوراپی نفرین تقویت کننده‌ی دقت و تمرکز بوده و علائم افسردگی و بیخوابی را نیز کاهش می‌دهد. مکمل‌هایی که برای افزایش دوپامین به کار می‌روند به افزایش نوراپی نفرین نیز کمک می‌کنند. سایر روش‌های افزایش نوراپی نفرین شامل ورزش منظم و خواب و استراحت کافی می‌شوند.

منبع: draxe

رسانه ۷: درد در تمام بدن باعث می‌شود هر فعالیتی سخت‌تر شود، از ساده‌ترین کار‌های روزانه گرفته تا خواب شب. گاهی بدن ما در اثر فعالیت زیاد یا ورزش درد می‌گیرد، اما گاهی علت درد عضلات می‌تواند پیچیده‌تر و همراه با علائم دیگری باشد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید دچار بدن درد هستید در این مطلب خواهیم گفت برخی از اصلی‌ترین علت‌های پنهان بدن درد چیست، از آرتروز گرفته تا فیبرومیالژیا و آنفلوآنزا.

آنفلوآنزا

آنفلوآنزا یک عفونت ویروسی است که ریه‌ها، بینی و گلو در آن دچار عفونت شده و علائم زیادی ایجاد می‌کند و بدن درد یکی از آنهاست.

چرا آنفلوآنزا باعث بدن درد می‌شود؟

وقتی آنفلوآنزا دارید و بدن درد می‌گیرید، دلیل دارد. بدن شما در اثر ترشح مواد شیمیایی خاصی برای کمک به مبارزه با عفونت دچار درد می‌شود. یکی از مواد شیمیایی تولید شده توسط سیستم ایمنی شما، پروستاگلاندین (PG) نام دارد. پروستاگلاندین به بدن‌تان کمک می‌کند با عفونت مبارزه کنید، اما می‌تواند سبب بدن درد نیز بشود. پروستاگلاندین می‌تواند علائم دیگری مانند تب نیز ایجاد کند.

آسپرین و سایر مسکن‌های غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن می‌توانند بدن درد و تب ناشی از آنفلوآنزا را تسکین بدهند، زیرا در تولید پروستاگلاندین مداخله می‌کنند.

مشکلات تیروئید

اگر دچار کم کاری تیروئید باشید، بدن درد می‌تواند اولین علامتی باشد که تجربه می‌کنید. کم کاری تیروئید اختلالی است که زمانی روی می‌دهد که بدن فرد به اندازه کافی هورمون تیروئید تولید نمی‌کند. این اتفاق می‌تواند چندین علامت داشته باشد از جمله گرفتگی عضلانی، سفتی و دردناک شدن مفاصل و بدن درد. گاهی این بدن درد، مبهم و نامشخص است.

کم کاری تیروئید بیماری بسیار شایعی است، اما خوشبختانه این مشکل تیروئیدی با تجویز دارو قابل درمان بوده و دارودرمانی می‌تواند سطح هورمون را به حالت نرمال برگردانده و بدن درد و احساس خستگی را تسکین بدهد. این دارو‌ها باید در تمام طول زندگی مصرف شوند و می‌توانند جلوی پیامد‌های خطرناک این بیماری را بگیرند که در آخرین حد خود سبب کُما و مرگ می‌تواند بشود.

نارسایی جریان خون

اگر متوجه شدید پاهای‌تان بعد از پیاده روی درد می‌گیرند می‌تواند نشاندهنده‌ی مشکل گردش خون باشد. انسداد در یکی از عروق می‌تواند سبب احساس سوزش، گرفتگی و یا درد در یکی از پا‌ها یا هر دو پا شود که بعد از استراحت تسکین می‌یابد. این عارضه نتیجه‌ی تصلب شرایین است. تصلب شرایین بیماری‌ای است که منجر به باریک و سفت شدن عروق به دلیل تجمع پلاک می‌شود.

افرادی که این عارضه در آن‌ها تشخیص داده می‌شود ممکن است دارو مصرف کنند یا به آن‌ها توصیه شود بیشتر راه بروند و ضمنا سیگار نکشند و چربی‌های اشباع را از رژیم غذایی خود حذف کنند. اگر علائم شدت بگیرند ممکن است پزشک عمل جراحی را توصیه نماید.

لوپوس

دردی که در مفاصل‌تان احساس می‌کنید ممکن است با یک بیماری خود ایمنی به نام لوپوس مرتبط باشد. لوپوس باعث می‌شود سیستم ایمنی شما به بافت‌های سالم حمله ور شده و بدن درد به همراه داشته باشد. طی پروسه‌ی فعال لوپوس، بدن دچار التهاب می‌شود. بخشی از این پروسه‌ی التهابی شامل ضخیم شدن مخاط اطراف مفاصل می‌شود. این اتفاق باعث می‌شود مفاصل و تاندون‌ها متورم شده و درد ایجاد شود.

برخی از بیماران دچار لوپوس درد‌هایی مشابه درد آرتریت را تجربه می‌کنند. اما لوپوس برخلاف آرتریت معمولا موجب آسیب دائمی به استخوان‌ها و مفاصل نمی‌شود. اولین خط درمانی برای این نوع احساس ناراحتی، دارو‌های ضد التهابی معمولی هستند مانند آسپرین و ایبوپروفن. پد حرارتی و وان آب گرم نیز می‌تواند سفتی مفاصل را کاهش بدهد.

آرتریت

آرتریت یکی از شایع‌ترین علت‌های بدن درد است و به بیش از ۱۰۰ بیماری که مفاصل و عضلات را درگیر می‌کند گفته می‌شود. معمول‌ترین نوع آرتریت، اوستئوآرتریت است که آرام آرام استخوان و غضروف را از بین می‌برد. اوستئوآرتریت علاوه بر بدن درد موجب سفتی، تورم و محدودیت حرکت مفاصل نیز می‌شود. آرتریت از بیماری‌های قابل کنترل است که برخی از آن‌ها شامل دارودرمانی، کاهش وزن و ورزش می‌شود.

بثورات پوستی روی پلک‌های‌تان دارید؟

اگر درد‌های عضلانی و استخوانی‌تان همراه با بثورات پوستی روی پلک‌هاست ممکن است دچار درماتومیوزیت شده باشید. درماتومیوزیت یک بیماری خود ایمنی است که سبب درد‌های عمومی می‌شود، زیرا رگ‌های خونی زیر پوستی را ملتهب می‌کند. این بیماری می‌تواند باعث سخت شدن عمل بلع و بلند شدن از وضعیت نشسته شود. علائم شایع درماتومیوزیت شامل خستگی و بثورات پوستی می‌شود. این بثورات می‌توانند قرمز یا بنفش باشند و معمولا خارش دارند. بثورات ناشی از درماتومیوزیت فقط روی پلک‌ها ظاهر نمی‌شوند بلکه ممکن است روی گونه‌ها، آرنج‌ها، زانوها، بند انگشتان، کمر و بالای سینه نیز ظاهر شوند.

پزشک ممکن است دارو‌هایی مانند کورتیکواستروئید تجویز کند تا علائم کنترل شوند. ورزش‌هایی نیز وجود دارند که می‌توانید با کمک آن‌ها قدرت و انعطاف بدنی‌تان را بهتر کنید. فرآورده‌های خونی تصفیه شده نیز ممکن است برای تزریق تجویز شوند و این فرآورده‌ها می‌توانند جلوی آسیب به عضلات و پوست را برای مدتی بگیرند. اما باید به طور مرتب انجام شده و پُرهزینه‌اند.

فیبرومیالژیا

بارزترین علامت فیبرومیالژیا، درد‌های عضلانی قابل توجه، سفتی و حساس شدن در تمام بدن است. سر درد، کرخت شدن دست‌ها و پا‌ها و شکم درد نیز از دیگر علائم آزاردهنده‌ی این بیماری‌اند.

بنا به دلایلی که هنوز شناخته شده نیست، افرادی که دچار فیبرومیالژیا هستند نسبت به درد حساس‌ترند. زنان بیشتر از مردان به فیبرومیالژیا دچار می‌شوند و برای برخی از این افراد، این بیماری چنان ناتوان کننده است که نمی‌توانند از رختخواب خود بیرون بیایند. اما برای عده‌ای دیگر از بیماران، درد گاهی هست و گاهی نیست. فیبرومیالژیا معروف است که به سختی تشخیص داده می‌شود و هنوز معلوم نیست چه چیزی سبب این بیماری می‌شود.

ضعف عضلانی ناشی از پلی میوزیت

افرادی که دچار پلی میوزیت هستند دچار ضعف در شانه‌ها، گردن و کمر و ران‌ها و باسن می‌شوند. این ضعف ممکن است به طور تدریجی طی چند ماه بروز کند یا اینکه طی چند روز برطرف شود. گاهی بدن درد و تحریک پذیری نیز همراه این بیماری است. هرچند پلی میوزیت احساس ناراحتی زیادی ایجاد می‌کند، اما معمولا خطرناک نیست.

پلی میوزیت به دلایل نامعلوم سبب می‌شود سیستم ایمنی بدن به فیبر‌های عضلانی حمله کند. این بیماری معمولا بعد از بیست سالگی ظاهر شده و بیشتر در میان زنان شایع است. خوشبختانه پلی میوزیت به مرور زمان بهتر شده یا رفع می‌شود.

سندرم خستگی مزمن

افرادی که سندرم خستگی مزمن دارند علاوه بر احساس خستگی زیاد اغلب با علائمی مانند مفصل درد ادامه دار و درد‌های عضلانی نیز روبرو هستند. پوست این افراد ممکن است هنگام لمس دردناک شود و سر درد نیز از دیگر علامت‌های این سندرم می‌باشد.

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها توصیه می‌کند بیماران از مسکن‌هایی مانند استامینوفن، ایبوپروفن و آسپرین استفاده کنند و از حرکات کششی، ماساژ‌های ملایم، گرما و تکنیک‌های ریلکسیشن برای تسکین درد کمک بگیرند. بیشتر پزشکان عقیده دارند علت سندرم خستگی مزمن، فیزیولوژیکی است.

پلی میالژیا روماتیکا (PMR)

اگر گرفتار سفتی مفاصل و درد در ناحیه بالای بازو، گردن، ران‌ها و پایین کمر هستید و این درد‌ها صبح‌ها شدت می‌گیرند، احتمالا دچار پلی میالژیا روماتیکا هستید. درد در تمام بدن معمولا فورا بروز می‌کند و گاهی حتی تمام طول شب وجود دارد و می‌تواند باعث شود دست‌ها را به سختی بتوانید بالاتر از شانه‌ها ببرید.

علت بیماری پلی میالژیا روماتیکا هنوز شناخته شده نیست. اما چیزی که می‌دانیم این است که از مفاصل شروع می‌شود و برخلاف فیبرومیالژیا، التهاب برانگیز است. این بیماری در میان زنان شایع‌تر از مردان است.

متاسفانه دارو‌های مسکن ضد التهابی معمول مانند ایبوپروفن و آسپرین کمک چندانی به تسکین درد‌های پلی میالژیا روماتیکا نمی‌کنند. برای همین پزشکان معمولا کورتیکواستروئید‌ها را تجویز می‌کنند. اگر مشکل فرد واقعا همین بیماری باشد، دارو‌های کورتیکواستروئید می‌توانند فورا جواب بدهند و گاهی بعد از یک دوز مصرف دارو، درد تسکین می‌یابد. اما همیشه هم اینطور نیست و درمان ممکن است به زمان طولانی‌تری نیاز داشته باشد تا التهاب رفع شود.

دارو‌های تجویزی (استاتین‌ها و دارو‌های افیونی)

یکی از دارو‌های رایجی که برا درمان کلسترول بالا به کار می‌رود منجر به درد‌های مفاصل و عضلانی در ۲۰ تا ۳۰ درصد از بیماران می‌شود: استاتین‌ها کاربرد گسترده‌ای در کمک به پیشگیری از تشکیل پلاک در عروق که می‌تواند منجر به بیماری قلبی شوند دارند. استاتین‌ها به این علت سبب ایجاد درد می‌شوند که کمک آنزیم تولید کننده‌ی انرژی به نام Q۱۰ را کاهش می‌دهند. دانشمندان دریافته‌اند که استاتین‌ها، تولید طبیعی کمک آنزیم Q۱۰ را کاهش می‌دهند.

دارو‌های افیونی بابت تاثیر ضد دردی که دارند معروف‌اند، اما در برخی موارد موجب بدن درد نیز می‌توانند بشوند. مصرف طولانی مدت از دارو‌های افیونی و اعتیاد به آن‌ها می‌تواند باعث شود اثری به نام هایپرآلژزیای ناشی از اوپیود (OIH) در بدن ایجاد شود. این اثر، بدن را نسبت به درد حساس‌تر می‌کند. این احتمال هم وجود دارد که مصرف دارو‌های افیونی، عملکرد‌های طبیعی ضد درد را در بدن سرکوب می‌نمایند و در نتیجه فرد را بعد از اینکه تاثیر دارو از بین رفت، نسبت به درد تحریک پذیرتر می‌نمایند.

استرس

استرس و اضطراب می‌توانند طیفی از درد‌های بدنی را ایجاد کنند که شامل درد فک، گردن، قفسه سینه، شکم درد و کمر درد همراه با سر درد و درد‌های عضلانی می‌شود. درد‌های بدنی ناشی از اضطراب و استرس، قابل کنترل‌اند. خواب کافی، ورزش منظم و تغذیه‌ی درست می‌توانند تا حدود بسیار زیادی این درد‌ها را تسکین بدهد. تکنیک‌های ریلکسیشن نیز به حل این مسئله کمک می‌کنند.

افسردگی

افسردگی می‌تواند درد را طولانی‌تر و شدیدتر کند؛ و هر چه فرد، درد شدیدتری را تجربه کند، احتمال اینکه افسرده‌تر شود بیشتر است. درد‌های بدنی یکی از شکایت‌های معمول در افراد دچار افسردگی‌اند. تقریبا ۷۰ درصد از افرادی که افسردگی در موردشان تسشخیص داده می‌شود دچار علائم بدنی نیز هستند. دلیل این امر پیچیده‌تر از آن است که شناخته شده باشد.

فرارسان‌های عصبی مواد شیمیایی هستند که پیام‌های عصبی را از عصبی به عصب دیگر منتقل می‌کنند. فرارسان‌های عصبی که هم به درد و هم به خلق و خو واکنش نشان می‌دهند، یکی هستند: سروتونین و نورپی نفرین. به همین دلیل گاهی دارو‌های ضد افسردگی برای افرادی که دچار درد‌های مزمن هستند تجویز می‌شوند.

بیخوابی، بدن درد را بدتر می‌کند

عجیب نیست که با درد و ناراحتی زندگی کردن، خواب خوب شبانه را نیز دشوار کند. ما وقتی که دردی داریم به سختی می‌توانیم آرام شویم و به خواب برویم. ضمنا کمبود خواب نیز می‌تواند درد‌ها را بدتر کند. یافته‌ها نشان می‌دهند خواب ناکافی و بی‌کیفیت می‌تواند باعث شود درد را شدیدتر احساس کنیم. دلیل این امر ناشناخته است، اما به هر حال این ارتباط وجود دارد و کاری که می‌توانید بکنید این است که دردتان را تسکین بدهید تا شب‌ها بهتر بخوابید.

عدم تحرک بدنی

درست است که ورزش و تمرین شدید می‌تواند سبب بدن درد بشود، اما نداشتن فعالیت بدنی نیز همین اثر را دارد. طبق پژوهشی در نروژ، افرادی که بیش از سه بار در هفته ورزش می‌کردند، ۲۸ درصد کمتر در معرض درد‌های مزمن بدنی قرار داشتند. آن‌هایی که به طور مرتب ورزش می‌کردند نیز ۵۰ درصد کمتر در معرض تجربه‌ی علائم دردناک در بدن بودند.

کمبود ویتامین D

هر قسمتی از بدن گیرنده‌ای برای ویتامین D دارد، از استخوان‌ها گرفته تا عضلات و سلول‌های مغز. به نظر می‌رسد میان سطح پایین ویتامین D در بدن و درد‌های مزمن ارتباط وجود دارد که البته هنوز معلوم نیست کدامیک موجب آن دیگری می‌شود، اما از آنجایی که مهم است محققان عقیده دارند منطقی به نظر می‌رسد کسی که درد مزمن دارد، مکمل ویتامین D مصرف کند.

افرادی که دچار آرتریت هستند به دو دلیل باید به مصرف ویتامین D کافی اهمیت زیادی بدهند: ویتامین D محافظ کلسیم خون است و استخوان‌ها را سفت و قوی نگه می‌دارد و دیگر اینکه کورتیکواستروئید‌هایی که برای درمان آرتریت به کار می‌روند، سطح ویتامین D بدن را پایین می‌ِآورند.

دریافت ویتامین D در فصل تابستان کار سختی نیست و می‌توانید با در معرض قرار دادن ۵۰ درصد از پوست‌تان مقابل نور خورشید به مدت ۱۵ دقیقه، بدن‌تان را وادار کنید که دوز مورد نیاز روزانه‌اش از این ویتامین مهم را بسازد. اما در ماه‌های فصل سرد سال با مصرف ماهی‌های چرب و مواد غذایی غنی شده با ویتامین D و در صورت نیاز مصرف مکمل می‌توانید این ویتامین را برای بدن‌تان تامین نمایید.

دهیدراسیون

دهیدراسیون، از دست دادن آب بدن در اثر اسهال، استفراغ یا ادرار زیاد است. شما به مقدار کافی آب در بدن‌تان نیاز دارید تا حجم خون‌تان حفظ شود، غذا را گوارش کنید و دما بدن‌تان تنظیم شود و خیلی دیگر از عملکرد‌ها در بدن‌تان به خوبی صورت بگیرند. اگر آب و الکترولیت‌ها را از دست بدهید، دچار بدن درد خواهید شد. از کجا بدانید دهیدراته شده‌اید؟ علائم و نشانه‌ها شامل خشکی دهان، خستگی، گود افتادن چشم‌ها، کاهش ادرار، تشنگی مفرط، تیرگی ادرار، سرگیجه و پریشانی می‌شود. اگر دچار علائم دهیدراسیون شدید هستید و نمی‌توانید از طریق نوشیدن، مایعات از دست رفته را جبران کنید، نیاز به تزریق سرُم خواهید داشت.

درد‌های تاخیری عضلانی

درد‌های تاخیری عضلانی درد‌هایی هستند که تقریبا یک تا دو روز بعد از انجام تمرین ورزشی شدید یا جدید ظاهر می‌شوند. این درد‌ها به دلیل آسیب‌های بسیار ریز در عضله روی می‌دهند که حین تمرین ایجاد شده‌اند. دارو‌های ضد التهابی غیراستروئیدی و ماساژ می‌تواند به تسکین این درد‌ها کمک کند. بعد از تمرین به بدن‌تان فرصت بدهید تا استراحت کرده و ریکاروی شود.

منبع: onhealth

رسانه ۷: آیا درد عذاب آوری که از بالای ران‌ها تا کف پاهای‌تان کشیده می‌شود را تجربه کرده‌اید؟ آیا با درد پایین کمر که تا باسن پخش می‌شود و انگار هر کاری کنید دست از سرتان برنمی‌دارد دست و پنجه نرم می‌کنید؟ ممکن است دچار درد عصب سیاتیک باشید که اصطلاحا به آن سیاتیک نیز می‌گویند. درد عصب سیاتیک در پایین تنه منتشر می‌شود و می‌تواند علامتی از استنوسیس ستون فقرات (تنگی کانال نخاعی) نیز باشد. این درد ارتباط نزدیکی با سندرم پیریفورمیس نیز دارد، زیرا پیریفورمیس، عضله‌ای نزدیک به عصب سیاتیک است.

مشکل سیاتیک از پایین ستون فقرات شروع می‌شود و می‌تواند گهگاه باشد، اما یک چیز معمولا قطعی است؛ وقتی درد عصب سیاتیک چهره‌ی زشتش را نشان می‌دهد، احساس ناراحتی و عذابی ایجاد می‌کند که فورا می‌تواند تمام روزتان را خراب کند. عصب سیاتیک، طولانی‌ترین عصب مجزای بدن است و همین کافیست تا آزاردهنده بودن این درد را توجیه کند. خوشبختانه راهکار‌هایی برای درمان کمر درد وجود دارد که درد عصب سیاتیک را تسکین داده و سلامت ستون فقرات را بهبود می‌دهد.

چرا عصب سیاتیک دردناک می‌شود؟

وقتی عصب‌های بخصوصی که در پایین ستون فقرات در کنار عصب سیاتیک که طولانی‌ترین عصب در بدن است تحت فشار قرار می‌گیرند، درد شدیدی ایجاد می‌شود که می‌تواند تمام قد پا را تحت تاثیر قرار دهد. درد عصب سیاتیک معمولا تکرار شونده است و ابتدا در یکی از پا‌ها احساس می‌شود و بیشتر افراد آن را دردی غیر قابل تحمل می‌دانند. چیزی که مسئله را بدتر می‌کند این است که خیلی از افراد نمی‌داند این درد کِی شروع می‌شود یا چه می‌توانند بکنند تا کمر دردشان دوباره تکرار نشود. ضمنا تشخیص سیاتیک از آرتروز اغلب کار سختی است.

خیلی از افراد برای حل مسئله سراغ دارو‌های مسکن و یا حتی عمل جراحی می‌روند، اما مطالعات نشان داده‌اند درمان‌های کمتر تهاجمی‌تر مانند کایروپرکتیک اصلاح ستون فقرات می‌تواند در تسکین درد عصب سیاتیک موثر باشد. گزارش‌های نشان می‌دهند تقریبا ۶۰ درصد از بیمارانی که از سایر روش‌های درمانی سیاتیک نتیجه‌ای نگرفته‌اند می‌توانند با اصلاح دستی ستون فقرات مانند کایروپرکتیک درمان شوند.

ضمنا خوب است بدانید که طب سوزنی، یوگا و ماساژ نیز شیوه‌های درمانی موثری هستند که ثابت شده مانند شل کننده‌های طبیعی عضلات عمل کرده و درد طاقت فرسای سیاتیک را تسکین می‌دهند.

امیتاز بسیار قابل توجه این روش‌های درمانی این است که هیچ عارضه‌ی جانبی ندارند، به آناتومی عصب آسیب نمی‌زنند و مزایای دیگری نیز دارند مانند کاهش استرس، بهبود طیف حرکتی، محافظت در برابر آسیب و حتی تقویت سیستم ایمنی.

درمان‌های طبیعی برای درد عصب سیاتیک

رویکرد‌های خاص درمانی برای سیاتیک همیشه بستگی به علت آسیب آناتومی عصب دارند، بنابراین مراجعه به پزشک متخصص ضروریست. برخی از پزشکان دارو‌هایی مانند دارو‌های ضد التهابی، شل کننده‌های عضلات و یا استروئید‌ها را برای تسکین درد شدید سیاتیک تجویز می‌کنند، اما شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد فیزیک درمانی، کایروپرکتیک و کشش، می‌توانند به میزان چشمگیری عارضه را در بیمار بهبود بدهند.

کایروپرکتیک اصلاح ستون فقرات

پارگی یا هرنی دیسک انواع گوناگونی دارد که برخی از آن‌ها نسبت به بقیه، درد شدیدتری در عصب ایجاد می‌کنند. جابجا شدن دیسک، درد کمتری دارند، زیرا لایه‌ی بیرونی دیسک هنوز سالم و بی‌نقص است، اما بیرون زدگی یا جدا شدن دیسک بسیار دردناک است. این نوع عارضه‌ها موجب آسیب به لایه‌ی بیرونی دیسک می‌شوند که باعث می‌شود بافت، تخریب شده و از جایی که باید باشد کنده شود. وقتی مشکل پیشرفت می‌کند، بافت ستون فقرات می‌تواند به طور کل با دیسک قطع ارتباط کند و بافت دیسک وارد کانال نخاعی شود.

برای پزشک مهم است که بداند بیمار دچار چه نوع آسیب ستون فقرات است تا بتواند درمان مناسب را تجویز نماید. سیاتیک با معاینه‌ی فیزیکی توسط کایروپرکتور تشخیص داده می‌شود یا پزشک اولیه‌تان ممکن است تصمیم بگیرد عکسبرداری با اشعه‌ی X یا سایر تست‌ها مانند MRI انجام شود تا آسیب ستون فقرات بررسی شود. بعد از تشخیص، کایروپرکتور می‌تواند برای اصلاح و تطبیق دیسک‌های ستون فقرات و جلوگیری از وارد شدن دیسک به کانال نخاعی و با هدف گرفتن منبع دردتان، کار خود را شروع کند.

یوگا و کشش

بعضی از حرکات از جهاتی می‌توانند درد سیاتیک را بدتر کنند، اما در برخی موارد، حرکت درست می‌تواند به تسکین درد کمک کند. برخی از افراد متوجه می‌شوند نشستن برای مدتی طولانی و سپس ناگهانی حرکت کردن می‌تواند آغاز کننده‌ی دردشان باشد. نوع ِ حرکت‌هایی که می‌توانند درد را بدتر کنند شامل قوز کردن یا فشرده کردن ستون فقرات می‌شوند مانند بالا گذاشتن پاها، به داخل کشیدن زانو‌ها یا چمباتمه زدن. از سویی دیگر، کشیدن ستون فقرات با حرکات کششی و یوگا می‌تواند به وضعیت درست بدنی کمک کرده و التهاب و گرفتگی و درد را کاهش بدهد.

یک نمونه از یک حرکت کششی مهم حرکت کبوتر در یوگاست که عضلات پیریفورمیس را هدف می‌گیرد و از این رو به پیشگیری از التهاب و فشار در عصب سیاتیک کمک می‌کند.

طب سوزنی و ماساژ درمانی

احتمالا با طب سوزنی تا حدودی آشنا هستید، و دست کم می‌دانید که با سوزن‌های بسیار ریزی انجام می‌شود، اما طب سوزنی دقیقا چیست؟ طب سوزنی نوعی طب سنتی چینی است که با باز کردن جریان طبیعی انرژی بدن بر اساس دست یافتن به وضعیت بهتری در سلامت انجام می‌شود. در طب سوزنی از سوزن‌های بسیار ریز و در واقع بدون دردی استفاده می‌شود که مطالعات گوناگونی ثابت کرده‌اند در تسکین درد‌های مزمن از از هر نوع از جمله سیاتیک موثر است.

ماساژ و رولفینگ نیز دو شیوه‌ی غیرتهاجمی درمان همه جانبه هستند که عضلات، بافت‌ها و کانال‌های انرژی داخل بدن را باز می‌کنند، جریان خون را بهبود می‌دهند و با درد مبارزه می‌کنند. ماساژ درمانی می‌تواند کمر درد را تسکین بدهد، عضلات را ریلکس کند و حتی سبب ترشح اندورفین شود که هورمون «حال خوب» است و مانند مسکن عمل می‌کند.

مدت طولانی ننشینید و حرکت کنید

مدت طولانی یکجا نشستن مثلا پشت میز کار یا مقابل تلویزیون می‌تواند مشکل کمر درد و بیرون زدگی دیسک را بدتر کند. خیلی از برنامه‌های درمانی سیاتیک، توصیه به تحرک بیشتر همراه با تمریناتی برای شل کردن عضلات می‌کنند.

سعی کنید کم کم شروع کنید، چند دقیقه بنشینید، چند دقیقه دراز بکشید و چند دقیقه پیاده روی کنید. هر روز سعی کنید تعداد قدم‌های‌تان را افزایش دهید و انگیزه‌هایی پیدا کنید که پیاده روی‌تان خوشایندتر و بیشتر شود. وقتی که در خانه هستید هم وضعیت درست بدنی را رعایت کنید تا ستون فقرات‌تان در حالت کشیده باشد.

از پد حرارتی استفاده کنید

خیلی از بیماران سیاتیک با استفاده از پد‌های حرارتی که قیمت چندانی هم ندارند می‌توانند درد خود را تسکین بدهند. پد حرارتی را روی حرارت کم یا متوسط تنظیم کرده و هر روز حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه آن را روی پایین کمرتان قرار دهید. می‌توانید چند بار در روز این کار را انجام دهید (مثلا هر دو تا سه ساعت).

روش مشابه دیگری که موثر است، وان گرم می‌باشد، زیرا حرارت و گرما می‌تواند عضلات سفت شده را شل کرده و به جریان خون کمک کند. بهترین راه به کار بردن گرما برای ناحیه‌ی دردناک این است که پد حرارتی چند بار مصرف که باید آن را با آب داغ پُر کنید تهیه کنید.

جالب است بدانید گرما و حرارت می‌تواند درد را در عده‌ای از افراد تسکین بدهد، اما در عده‌ای دیگر عکس این مطلب است. برخی از افراد متوجه می‌شوند با به کار بردن آیس پک روی کمر، هر روز به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و هر دو یا سه ساعت یکبار، دردشان تسکین می‌یابد. برای درد‌هایی که با راهکار‌های طبیعی برطرف نمی‌شوند، پزشکان مصرف دارو‌های مسکن بدون نسخه را پیشنهاد می‌کنند، مانند ادویل یا ایبوپروفن.

التهاب را کاهش دهید

تخمین زده شده ۵ تا ۱۰ درصد از تمام بیماران دچار کمر درد، سیاتیک دارند، اما یک سری ریسک فاکتور‌ها می‌توانند احتمال ابتلا به درد عصب سیاتیک را افزایش بدهند که شامل افزایش سن، قد بلند بودن، استرس زیاد، چاقی یا اضافه وزن، زیاد نشستن، سیگار کشیدن و زیاد در معرض ارتعاشات وسایل نقلیه بودن (مثلا راننده کامیون بودن به عنوان حرفه‌ی همیشگی).

خیلی از این ریسک فاکتور‌های می‌توانند التهاب ایجاد کنند که باعث می‌شود التیام آسیب سخت‌تر و درد شدیدتر شود. برای تسکین التهاب و بهتر شدن درد سیاتیک، رژیم غذایی باکیفیت و درمانگر در پیش بگیرید، سیگار نکشید، ورزش کنید و خوب بخوابید.

علائم سیاتیک

تخمین زده شده که یک تا دو درصد از تمام افراد بزرگسال در مرحله‌ای از زندگی خود دچار هرنی دیسک می‌شوند که منجر به درد عصب سیاتیک خواهد شد. سیاتیک در مردان شایع‌تر است و معمولا در سنین بالاتر از سی سال بروز می‌کند. درد عصب سیاتیک می‌تواند هم ورزشکاران را تحت تاثیر قرار بدهد و هم افرادی که بسیار فعالیت دارند یا آن‌هایی که بیشتر یکجا می‌نشینند.

شایع‌ترین علائم سیاتیک:

• درد شدید تیر کشنده درد پا‌ها و پایین کمر. این درد می‌تواند در پایین کمر شروع شده و به سمت باسن و ران کشیده می‌شود
• کرختی و سوزن سوزن شدن در پا‌ها
• مشکل در حرکت یا ورزش
• احساس گرفتگی و عدم توانایی در خم کردن پا
• درد هنگام دراز کشیدن
• التهاب و ضربان در اطراف ران‌ها یا پایین کمر هنگام نشستن یا ایستادن به مدت طولانی

درد عصب سیاتیک چقدر طول می‌کشد؟ این درد به طور نرمال حدود ۶ هفته طول می‌کشد. این درد می‌تواند خود به خود برطرف شود و دوباره برگردد، درست همان زمانی که فکر می‌کنید همه چیز تحت کنترل است و شرایط خوبی دارید! درد عصب سیاتیک اغلب آنقدر شدید و قابل توجه است که بیشتر افراد به جای اینکه صبر کنند تا درد ادامه دار شود، فورا به پزشک مراجعه می‌کنند و راه حل می‌خواهند.

در برخی از افراد، بدون اینکه نیاز به اقدام خاصی باشد، به مرور زمان، بدن از التهاب قسمت بافت آسیب دیده که عصب‌های ستون فقرات را تحریک می‌کند رها می‌شود. اما اگر درد بیش از شش هفته طول کشید، به احتمال زیاد بدون درمان رفع نخواهد شد.

این احتمال هم وجود دارد که عصب‌های سیاتیک بدون اینکه دردی ایجاد کنند تحت فشار قرار بگیرند. البته سیاتیک بدون درد، نادر است، اما به هر حال این احتمال وجود دارد که ریشه‌ی عصب‌های سیاتیک تحت فشار آسیب ببینند، بدون اینکه متوجه شوید و بدانید. مثلا مطالعه‌ای دریافته ۵۰ نفر از ۱۰۰ نفری که تحت معاینه و بررسی قرار گرفتند، جایجایی دیسک ستون فقرات داشتند، اما در ۲۰ مورد آنها، هیچ درد قابل توجهی وجود نداشت، حتی با وجود اینکه دیسک، وارد بافت اطراف ستون فقرات شده بود.

از طرفی دیگر در برخی از بیماران، درد سیاتیک ممکن است علی رغم امتحان کردن شیوه‌های درمانی گوناگون مدت‌ها بماند. در واقع افرادی که دچار سیاتیک حاد هستند (کوتاه مدت) این شانس را دارند که زود بهبود پیدا کنند، اما حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از بیماران، بعد از یک یا دو سال، دچار مشکلات مداوم می‌شوند. در برخی موارد، احساس بی‌حسی مدام در ران‌ها و باسن می‌تواند نشاندهنده‌ی مشکلی جدی‌تر مانند آسیب عصبی باشد که ممکن است دائمی شود؛ بنابراین همیشه بهتر است برای دردی که مدت طولانی باقی مانده به پزشک متخصص مراجعه کنید.

علت‌های سیاتیک

بزرگ‌ترین دلیل ایجاد درد عصب سیاتیک، هرنی دیسک ستون فقرات و التهاب است. در بیشتر افراد، درد عصب سیاتیک به دلیل هرنی دیسک در کمر ایجاد می‌شود، یعنی یک دیسک در ستون فقرات، ترک یا پارگی ایجاد می‌کند. یک دیسک بیرون زده، وارد کانال نخاعی می‌شود و پیام‌های عصبی را که توسط عصب‌ها به پا‌ها ارسال می‌شوند را تغییر می‌دهد. اگر یک دیسک در ستون فقرات، از ناحیه‌ی خاصی بیرون بزند می‌تواند به عصب سیاتیک فشار وارد کند که یکی از کانال‌های اصلی ارتباطی میان ستون فقرات و پاهاست.

عصب سیاتیک، شاخه‌های کوچک‌تر عصب‌ها را که در سراسر کانال نخاعی وجود دارند به هم مرتبط می‌کند، از لگن تا پا‌ها و داخل زانو‌ها و کف پاها. هرنی دیسک از طریق فشاری که به ستون فقرات وارد می‌کند علائمش را نشان می‌دهد.

البته هر کسی که هرنی دیسک دارد دچار سیاتیک نمی‌شود. افرادی که در معرض آسیب‌های زیادی هستند، بیشتر ممکن است دچار مشکلات ستون فقرات از هر نوعی شوند که علائم دردناکی در نواحی گوناگون بدن ایجاد می‌نمایند.

دیسک‌های ستون فقرات بین مهره‌ها قرار گرفته‌اند و ضربه گیر طبیعی بدن محسوب می‌شوند. این دیسک باید انعطاف پذیر باشند تا ارتعاشات و فشار‌هایی را که از حرکات، وضعیت‌ها و موقعیت‌های گوناگون بدن به ستون فقرات وارد می‌شود جذب کنند. وقتی دیسک‌ها، انعطاف پذیری خود را از دست می‌دهند و سفت می‌شوند، احتمال اینکه بافت دیسک بیرون بزند و نواحی پایین ستون فقرات (پایین کمر) را تحریک کند خیلی بیشتر می‌شود.

در بیشتر افراد بزرگسال، هرنی دیسک نتیجه‌ی سال‌های عمر و وارد کردن فشار به بدن در اثر عواملی مانند ورزش، وضعیت نادرست بدنی، التهاب زیاد و گاهی آسیب است. با افزایش سن، به طور طبیعی دیسک‌ها انعطاف پذیری خود را از دست می‌دهند، چون مایعات در دیسک کاهش می‌یابد و احتمال ترک و پارگی بیشتر می‌شود.

تا سال‌های پیش تصور می‌شد فشار وارد بر عصب‌های ستون فقرات، تنها دلیل سیاتیک است، اما حالا دانشمندان می‌دانند که التهاب، این عارضه را تشدید می‌کند و حتی در برخی موارد می‌تواند دلیل اصلی باشد. مطالعات دریافته‌اند که درد عصب سیاتیک می‌تواند در حالتی که عصب تحت فشار مستقیم نیست هم روی بدهد که احتمالا نتیجه‌ی ترشح فاکتور‌های پیش التهابی است. این حالت نیز همان درد شدید را ایجاد می‌کند، زیرا سبب تحریک مکرر و مزمن ریشه‌ی ملتهب عصب می‌شود.

به طور کلی افرادی که با تغذیه‌ی ضعیف، کمبود خواب و استرس‌های زیاد به خوبی از خود مراقبت نمی‌کنند، دیسک ستون فقرات‌شان با سرعت بیشتری سالخورده می‌شود، و افرادی که هرنی دیسک دارند، التهاب فقط مشکل را تشدید می‌کند و معمولا درد نیز بیشتر است.

چرا وقتی دراز می‌کشید درد سیاتیک‌تان بدتر می‌شود؟

یکی از شکایت‌های رایج از سیاتیک که دردی تند و تیز در پاست، این است که درد آن در برخی از وضعیت‌های بدن بدتر می‌شود مثلا وقتی که دراز می‌کشید تا بخوابید. گاهی سیاتیک ممکن است مانع خوابیدن‌تان شود یا آنقدر شدید شود که نیمه شب از خواب بیدارتان کند.

پا درد وقتی که به پشت دراز می‌کشید

وقتی به پشت دراز می‌کشید، نسبت به زمانی که می‌نشینید یا تکیه می‌دهید، انحنای طبیعی ستون فقرات به سمت داخل، بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرد. نگه داشتن ستون فقرات در این وضعیت، اندازه‌ی مسیر‌هایی را که ریشه‌ی عصب از ستون فقرات خارج می‌شود، کاهش داده و تنگ می‌کند. اگر فتق دیسک یا خار استخوانی وجود داشته باشد، این وضعیت می‌تواند مستقیما ریشه‌ی عصب را فشرده کرده و منجر به درد سیاتیک پا شود.

شما می‌توانید وقتی دراز می‌کشید پاهای‌تان را کمی بالاتر قرار دهید تا درد سیاتیک‌تان تسکین پیدا کند. این وضعیت باعث می‌شود فشار وارد بر پایین ستون فقرات‌تان کاسته شده و مسیر‌های عصب باز شوند. مثلا می‌توانید یک بالش زیر زانوهای‌تان قرار دهید تا انحنای طبیعی کمرتان حفظ شود و راحت بخوابید.

پا درد وقتی که به پهلو دراز می‌کشید

به پهلو دراز کشیدن هم به چند دلیل می‌تواند پا دردتان را تشدید کند:

وارد کردن فشار مستقیم بر ریشه‌ی عصب به دلیل دراز کشیدن روی پایی که تحت تاثیر درد سیاتیک است.

دراز کشیدن در وضعیتی که باسن زیاد به یک سمت کج شده می‌تواند سبب قوس ستون فقرات شده، به ریشه‌ی عصب فشار وارد کرده و سبب پا درد شود. مثلا دراز کشیدن روی پایی که مشکل سیاتیک ندارد می‌تواند باعث شود باسنی که تحت تاثیر سیاتیک است خیلی به سمت بالا بچرخد و ریشه‌ی عصب تحت فشار قرار گرفته و دچار پا درد شوید.

اگر می‌خواهید به پهلو دراز بکشید معمولا توصیه می‌شود که روی پایی که مشکل سیاتیک دارد دراز بکشید. اما این توصیه برای همه مفید نیست و شاید متوجه شوید عکس این وضعیت برای‌تان راحت‌تر است. برای پیشگیری از پا درد هنگام دراز کشیدن به پهلو، می‌توانید یک بالش بین پاهای‌تان قرار دهید تا باسن‌تان همتراز با ستون فقرات‌تان بماند، نه اینکه به پهلو خم شود.

اگر هنگام دراز کشیدن دچار پا درد می‌شوید چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

اگر پا دردتان باعث می‌شود نتوانید بخوابید یا شب‌ها از خواب بیدارتان می‌کند، به پزشک مراجعه کنید. غیر از سیاتیک، علت‌های دیگری هم می‌توانند باعث شوند وقتی دراز می‌کشید پا درد بگیرید از جمله بیماری عروق محیطی و گرفتگی‌های عضلانی. تشخیص درست می‌تواند کمک کند درمان مناسب را در پیش بگیرید.

وقتی به پزشک مراجعه می‌کنید، احساس پا دردتان را دقیقا توضیح بدهید مثلا دردی تند و داغ، کرخت کننده یا ضربان دار و هر نوع احساس دیگری که دارید. ضمنا به پزشک‌تان بگویید چه وضعیتی در دراز کشیدن باعث می‌شود دردتان بدتر یا بهتر شود. این اطلاعات به پزشک‌تان کمک می‌کند راهکار‌های درمانی مناسب‌تری به شما توصیه کند.

منابع: spine-health ،draxe