برچسب: بیماری

وب سایت عصر ایران: احتمالاً برایتان پیش آمده و که وقتی نیمه‌های شب برای سر زدن پیش فرزندتان می‌روید، ببینید که بدنش داغ شده و عرق کرده است. پیشانی فرزندتان داغ است و بلافاصله حدس می‌زنید که تب داشته باشد، اما نمی‌دانید که در چنین موقعیتی چه باید بکنید. آیا باید درجه حرارت بدنش را اندازه بگیرید یا به دکتر زنگ بزنید؟

تب در بچه‌های سالم معمولاً نشانه چیز خاصی نیست. بااینکه وقتی حرارت بدن فرزندتان بالا می‌رود کمی می‌ترسید، اما تب به خودی خود هیچ آسیبی به دنبال ندارد و می‌تواند حتی چیز خوبی هم باشد. تب معمولاً راهی است که بدن با عفونت‌ها می‌جنگد؛ و همه تب‌ها نیاز به درمان ندارند. اما تب بالا می‌تواند موجب ناراحتی کودک شود و مشکلاتی مثل کم‌آب شدن بدن را تشدید کند.

در زیر اطلاعات بیشتری درمورد تب، راه اندازه‌گیری و درمان آن و اینکه چه زمان نیاز به مراجعه به پزشک است، در اختیارتان قرار می‌دهیم.

واقعیت‌هایی درمورد تب

تب زمانی اتفاق می‌افتد که ترموستات داخلی بدن حرارت را به بالاتر از سطح عادی می‌رساند. این ترموستات در بخشی از مغز قرار گرفته است که هیپوتالاموس نامیده می‌شود. هیپوتالاموس می‌داند درجه حرارت بدن چه مقدار باید باشد (معمولاً حدود ۹۸.۶ درجه فارنهایت یا ۳۷ درجه سلسیوس) و به بدن پیام می‌فرستد که آن را به آن درجه برساند.

درجه حرارت بدن اکثر افراد در طول روز کمی تغییر می‌کند: صبح‌ها معمولاً کمی پایینتر است و عصر‌ها کمی بالاتر می‌رود و درطول فعالیت، بازی و ورزش هم نوسان می‌یابد.

بااینحال گاهی‌اوقات هیپوتالاموس درمقابله با یک عفونت، بیماری یا هر دلیل دیگری، درجه حرارت بدن را بالاتر می‌برد. پس چرا هیپوتالاموس به بدن می‌گوید درجه حرارت بدن را تغییر دهد؟ محققان بر این باورند که بالا بردن درجه حرارت راهی است که بدن از طریق آن میکروب‌هایی که موجب بیماری و عفونت هستند را می‌کشد و باعث می‌شود که بدن محل چندان راحتی برای آن‌ها نباشد.

علت پیدایش تب

خیلی مهم است که به خاطر داشته باشید که تب به خودی خود بیماری نیست—معمولاً می‌تواند یک علامت برای بیماری یا مشکل خاص در بدن باشد. تب می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله:

عفونت: اکثر تب‌ها در اثر یک بیماری یا عفونت خاص در بدن ایجاد می‌شوند. تب به بدن کمک می‌کند با تحریک مکانیزم‌های دفاعی طبیعی بدن، با عفونت‌ها مقابله کند.

پوشیدن لباس زیاد: نوزادان، مخصوصاً نوزادان تازه متولدشده، اگر زیاد لباس بپوشند یا در محلی گرم قرار گیرند، تب می‌کنند، زیرا به اندازه بچه‌های بزرگتر نمی‌توانند درجه حرارت بدن خود را تنظیم کنند. اما ازآنجاکه تب در نوزادان می‌تواند نشانه یک عفونت جدی باشد، حتی نوزادانی که زیاد لباس پوشیده‌اند هم باید توسط پزشک معاینه شوند.

واکسن‌ها: بچه‌ها و نوزادان گاهی بعد از واکسن دچار تب خفیف می‌شوند.

بااینکه دندان درآوردن هم باعث بالا رفتن جزئی دمای بدن می‌شود، اما اگر درجه حرارت بدن کودک بالاتر از ۱۰۰ درجه فارنهایت (۳۷.۸ درجه سلسیوس) شود، نمی‌تواند دلیل اصلی تب باشد.

وقتی تب نشانه مسئله‌ای جدی است

در گذشته، دکتر‌ها توصیه می‌کردند تب را فقط براساس درجه حرارت درمان کنند. اما امروزه اعتقاد دارند که درمان باید هم براساس درجه حرارت و هم وضعیت عمومی کودک انجام گیرد.

بچه‌هایی که درجه حرارت بدنشان پایینتر از ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۷.۹ درجه سلسیوس) است معمولاً نیازی به دارو ندارند نگراینکه احساس ناراحتی کنند. این قانون یک استثنا دارد: اگر نوزادی سه ماهه یا کوچکتر دارید که درجه حرارت مقعدی او ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سلسیوس) یا بالاتر است، به دکتر مراجعه کرده و یا فوراً به بخش اورژانس بیمارستان بروید. حتی یک تب خفیف می‌تواند نشانه یک عفونت جدی در بدن نوزادان باشد.

اگر نوزادتان سه ماهه تا سه ساله است و تبی حدود ۱۰۲.۲ درجه فانهایت (۳۹ درجه سلسیوس) یا بالاتر دارد، با دکتر تماس بگیرید تا ببینید نیازی به مراجعه به دکتر یا بیمارستان هست یا خیر. برای بچه‌های بزرگتر، رفتار و فعالیت او را نیز باید مدنظر قرار دهید. رفتار فرزندتان می‌تواند علامت خوبی از وضعیت او باشد و نشان دهد که تب در اثر یک مشکل کوچک ایجاد شده یا نیاز به دیدن دکتر است.

در موارد زیر احتمالاً بیماری چندان جدی نیست:

• کودک هنوز میل به بازی دارد.

• وضعیت خوردن و آشامیدن او بی‌اشکال است.

• هوشیار است و به شما لبخند می‌زند.

• رنگ پوست او عادی است.

• وقتی دمای بدنش پایین می‌آید ظاهراً خوب به نظر می‌رسد؛ و زیاد نگران بچه‌ای که تب دارد و میلی به غذا خوردن ندارد نشوید. این در بیماری‌ها و عفونت‌هایی که موجب تب می‌شوند بسیار متداول است. برای بچه‌هایی که به طور طبیعی آب می‌خورند و ادرار دارند، نخوردن غذا کاملاً طبیعی است.

این تب است؟

یک بوسه کوچک روی پیشانی یا گذاشتن دستتان بر روی پوست کودک برای اینکه بفهمید فرزندتان تب دارد یا نه کافی است. اما این روش برای گرفتن درجه حرارت بدن به فردی که اینکار را انجام می‌دهد بستگی دارد و دمای دقیقی به شما نمی‌دهد.

برای تایید تب از یک دماسنج مطمئن استفاده کنید. در موراد زیر می‌توان گفت که کودک تب دارد:

• اندازه‌گیری مقعدی ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سلسیوس)

• اندازه‌گیری دهانی ۹۹.۵ درجه فانهایت (۳۷.۵ درجه سلسیوس)

• اندازه‌گیری زیربغلی ۹۹ درجه فانهایت (۳۷.۲ درجه سلسیوس).

اما شدت تب نمی‌تواند نشانه شدت بیماری باشد. یک سرماخوردگی ساده یا هرعفونت ویروسی دیگر می‌تواند تب به مراتب بالاتری ایجاد کند (۲۰۴-۲۰۳ درجه فانهایت/۴۰-۳۸.۹ درجه سلسیوس)، اما معمولاً نشانه مشکل حادی نیست؛ و عفونت‌های جدی هم ممکن است اصلاً تب ایجاد نکنند، مخصوصاً در نوزادان.

ازآنجاکه تب بالا و پایین می‌شود، وقتی بدن سعی می‌کند گرمای اضافی ایجاد کند و درجه حرارت آن بالا رود، ممکن است کودک دچار لرز شود. وقتی بدن برای پایین آمدن حرارت خود، شروع به دفع عرق اضافی می‌کند، کودک عرق می‌کند.

گاهی‌اوقات بچه‌هایی که تب دارند تندتر از حالت عادی نفس می‌کشند و ممکن است ضربان‌قلبشان هم سریعتر شود. اگر کودکتان دچار مشکل تنفس شد، یا سریعتر از حالت طبیعی نفس می‌کشید یا حتی بعد از پایین آمدن تب هم وضعیت تنفس او همانطور باقی ماند، حتماً فوراً به پزشک مراجعه کنید.

انواع دماسنج

هر دماسنجی که انتخاب کنید، مطمئن شوید که طریقه درست استفاده از آن را بلد باشید تا بتوانید عددی دقیق به دست آورید. قبل از استفاده به دقت دفترچه راهنمای آن را مطالعه کنید.

دماسنج‌های دیجیتال معمولاً سریعترین و دقیق‌ترین عدد را به دست می‌دهند. این دماسنج‌ها سایز‌ها و شکل‌های مختلفی دارند و در اکثر سوپرمارکت‌ها و داروخانه‌ها در قیمت‌های مختلف موجود هستند. برای اطمینان از استفاده درست حتماً دفترچه راهنمای آن را مطالعه کنید. به طور کلی، دماسنج‌های دیجیتال را می‌توان با روش‌های اندازه‌گیری زیر استفاده کرد:

• دهانی

• مقعدی

• زیربغلی

دماسنج را روشن کرده و مطمئن شوید که عدد روی صفحه آن صفر است و عدد استفاده قبلی را نشان نمی‌دهد. دماسنج‌های دیجیتال معمولاً میله‌ای پلاستیکی و قابل‌انعطاف دارند که در نوک آن سنسور دما قرار گرفته است و در سر دیگر آن صفحه نمایشی خوانا وجود دارد.

اگر دماسنجتان از کاور‌های قابل‌تعویض پلاستیکی استفاده می‌کند، دقت کنید که کاور موردنظر را براساس توصیه‌های تولیدکننده که در دفترچه راهنما قید شده است، تهیه کنید. به خاطر داشته باشید که بعد از هر بار استفاده کاور را دور بیندازید و دماسنج را براساس توصیه‌های دفترچه راهنما تمیز کنید.

دماسنج‌های الکترونیکی گوش دمای پرده صماخ (دمای داخل کانال گوش) را اندازه‌گیری می‌کنند. گرچه استفاده از این دماسنج‌ها برای بچه‌های بزرگتر سریع و آسان است، اما برای نوازدان سه ماهه یا کوچکتر چندان دقیق نیستند و تقریباً گران هستند.

دماسنج‌های نوار پلاستیکی (نوار‌های پلاستیکی کوچکی که روی پیشانی می‌فشارید) می‌توانند نشان دهند که فرزندتان تب دارد یا خیر، اما برای به دست آوردن یک عدد دقیق از دمای بدن قابل‌اعتماد نیستند، مخصوصاً برای نوزادان و بچه‌های کوچکتر. اگر می‌خواهید دمای دقیق بدن فرزندتان را بدانید، این دماسنج انتخاب مناسبی نیست.

دماسنج‌های پیشانی نیز قادرند به شما نشان دهند فرزندتان تب دارد یا خیر، اما به اندازه دماسنج‌های دیجیتال دهانی یا مقعدی دقیق نیستند.

دماسنج پستانکی ممکن است راحت به نظر برسد، اما در این مورد هم عدد به دست آمده از دمای بدن به اندازه دماسنج‌های مقعدی دقیق و قابل‌اعتماد نیستند و برای نوزادان کمتر از سه ماهه نباید مورد استفاده قرار گیرند. برای این دماسنج لازم است که کودک آن را به مدت چند دقیقه بدون حرکت در دهان خود نگه دارد که برای اکثر بچه‌ها و نوزادان کاری تقریباً غیرممکن است.

دماسنج‌های شیشه‌ای جیوه‌ای زمانی بسیار متداول بودند، اما امروزه آکادمی پزشکی اطفال امریکا اعتقاد دارد که نباید بخاطر قرارگیری احتمالی در معرض جیوه که آلاینده‌ای محیطی است، مورد استفاده قرار گیرند. (اگر هنوز در خانه از این دماسنج‌ها دارید، آن را در سطل زباله که ممکن است جیوه‌اش از آن نشت کند، بیندازید. برای اینکه بفهمید این دماسنج را کجا می‌توانید دور بیندازید از پزشک یا درمانگاه محل سوال کنید.)

نکاتی برای استفاده از دماسنج

همانطور که هر پدر یا مادری می‌داند، گرفتن دمای بدن بچه‌ای که احساس بیماری دارد کار سختی است. اما این یکی از مهمترین ابزار‌های پزشکان برای تعیین بیماری یا عفونت در کودکان است. بهترین روش برای اندازه‌گیری درجه حرارت بدن، به سن کودک و اخلاق و روحیه او بستگی دارد.

برای بچه‌های کمتر از سه ماهه، بهترین و دقیقترین عدد اندازه‌گیری با استفاده از دماسنج‌های دیجیتال به صورت مقعدی حاصل می‌شود. دماسنج‌های الکترونیکی گوش برای نوزادان کمتر از سه ماهه توصیه نمی‌شود، زیرا کانال گوش آن‌ها معمولاً خیلی کوچک است.

برای بچه‌های بین سه تا چهار ساله، می‌توانید از دماسنج‌های دیجیتال به روش مقعدی یا دماسنج الکترونیکی گوش استفاده کنید. همچنین می‌توانید از دماسنج دیجیتال به روش زیربغلی استفاده کنید، گرچه دقت کمتری نسبت به سایر روش‌ها دارد.

برای بچه‌های چهار سال و بالاتر، اگر فرزندتان همکاری لازم را داشته باشد، معمولاً می‌توانید از دماسنج دیجیتال به روش دهانی استفاده کنید. اما بچه‌هایی که زیاد سرفه می‌کنند یا بخاطر کیپ بودن بینی‌شان، از دهان نفس می‌کشند ممکن است نتوانند دهانشان را به اندازه کافی بسته نگه دارند. در اینگونه موارد، می‌توانید از روش پرده صماخ گوش (بااستفاده از دماسنج الکترونیکی گوش) یا روش زیربغلی (بااستفاده از دماسنج دیجیتال) استفاده کنید.

گرفتن دمای مقعدی: بیشتر آدم‌ها قبل از اینکه بچه‌دار شوند، از فکر اینکه بخواهند روزی دمای مقعدی بدن کسی را بگیرند، مشمئز می‌شوند. اما نگران نباشید—کار بسیار ساده‌ای است:

۱. سر دماسنج را با ماده‌ای مثل وازلین چرب کنید.

۲. فرزندتان را به یکی از دو حالت زیر قرار دهید:

– روی پاهایتان یا روی یک سطح صاف و محکم به صورت دمر بخوابانید و کف دستتان را روی کمر او قرار دهید.

– او را به صورت طاق باز با پا‌های خم‌شده به سمت سینه بخوابانید و دستتان را روی پشت و ران‌های او قرار دهید.

۳. با دست دیگرتان، دماسنج چرب‌شده را حدود ۱.۲۵ تا ۲.۵ سانتیمتر وارد دریچه مقعد کودک کنید. درصورت مقاومت کودک، کار را متوقف کنید.

۴. دماسنج را بین انگشت دوم و سوم خود نگه دارید. سعی کنید فرزندتان را آرام کنید و همانطور که دماسنج را سر جای خود نگه داشته‌اید آرام آرام در گوشش زمزمه کنید.

۵. صبر کنید تا تعداد درست صدای بیپ یا هر نشانه هشدار دیگری که نشان می‌دهد دماسنج آماده خواندن است، را بشنوید. عدد را همراه با ساعت روی صفحه بنویسید.

گرفتن دمای دهانی: انجام این کار بسیار ساده است و نیاز به همکاری کودک دارد:

۱. برای گرفتن دمای دهانی، باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه از خوردن یا آشامیدن فرزندتان گذشته باشد و مطمئن شوید که آدامس یا آبنبات در دهان کودک نباشد.

۲. نوک دماسنج را زیر زبان کودک قرار داده و از او بخواهید که دهانش را ببندد. به او یادآور شوید که نباید حرف بزند یا دهانش را باز کند. کمی استراحت کند و به طور عادی از بینی نفس بکشد.

۳. صبر کنید تا تعداد درست صدای بیپ یا هر علامت دیگری که نشان می‌دهد دماسنج آماده خواندن است را بشنوید. عدد را در کنار ساعت روی صفحه یادداشت کنید.

گرفتن دمای زیربغلی: این راهی ساده برای گرفتن دمای بدن کودک است. بااینکه به اندازه دمای مقعدی یا دهانی در کودکانی که همکاری بیشتری دارند دقیق نیست، اما برخی والدین ترجیح می‌دهند از این روش اندازه‌گیری دما استفاده کنند، مخصوصاً برای بچه‌هایی که نمی‌توانند دماسنج را در دهان خود نگه دارند.

۱. لباس کودک را درآورده و دماسنج را زیر بغل او قرار دهید (دماسنج فقط باید با پوست تماس داشته باشد نه لباس).

۲. دست کودکتان را به سمت سینه او خم کنید تا دماسنج زیربغل او نگه داشته شود.

۳. صبر کنید تا تعداد درست صدای بیپ یا هر علامت دیگری که نشان می‌دهد دماسنج آماده خواندن است را بشنوید. عدد را در کنار ساعت روی صفحه یادداشت کنید.

هر روشی که استفاده کنید، این نکات را باید در ذهن داشته باشید:

• هیچوقت درست بعد از حمام کردن یا موقعی که زیر پتو بوده است دمای بدن فرزندتان را نگیرید، زیرا می‌تواند بر عدد به دست آمده تاثیر بگذارد.

• هیچوقت موقع گرفتن دمای بدن فرزندتان، او را تنها رها نکنید.

کمک به بهبود بچه‌ها

باز هم باید بگوییم که همه تب‌ها نیازمند درمان نیستند؛ و در اکثر موارد، تب فقط زمانی بایددرمان شود که کودک احساس ناراحتی می‌کند.

در زیر به راهکار‌هایی برای کاهش علائمی که معمولاً همراه با تب می‌آیند اشاره می‌کنیم:

• اگر فرزندتان احساس ناراحتی می‌کند، می‌توانید برحسب سن و وزنش، به او استامینوفن یا ایبوپروفن بدهید. (به هیچ عنوان به فرزندتان آسپیرین ندهید، زیرا ممکن است موجب سندرم رای که یک بیماری کشنده نادر است شود، مگراینکه پزشک تجویز کرده باشد). اگر دوز مناسب دارو برای کودکان کمتر از دو سال را نمی‌دانید، با پزشک فرزندتان تماس بگیرید و سوال کنید.

به بچه‌های کمتر از دو ماهه نباید هیچ دارویی بدون تجویز و ارزیابی دکتر داده شود. اگر فرزندتان مشکل جسمی دارد، حتماً برای اینکه بفهمید چه دارویی برای او مناسب‌تر است با پزشکش مشورت کنید. به خاطر داشته باشید که دارو‌های مخصوص تب، معمولاً فقط به طور موقت تب را پایین می‌آورند، اما آن را به حالت نرمال برنمی‌گردانند—و دلیل اصلی آن تب را نیز درمان نمی‌کنند.

• حمام کردن فرزندتان می‌تواند کمک کند کمی حالش بهتر شود و تبش پایین بیاید. فقط از آب ولرم استفاده کنید؛ آب سرد ممکن است موجب لرز او شود که درواقع دمای بدن را بالا می‌برد. هیچوقت از الکل (اگر از طریق پوست جذب شود، ممکن است موجب مسمومیت شود) یا حمام سرد یا کمپرس آب سرد (ممکن است موجب لرز و بالا بردن درجه حرارت بدن شوند) استفاده نکنید.

• لباس‌های کم حجم و سبک به فرزندتان بپوشانید و یک ملحفه یا پتوی نازک روی او بیندازید. پوشیدن لباس زیاد و انداختن پتو‌های سنگین روی کودک، از بیرون رفتن گرمای بدن جلوگیری کرده و ممکن است باعث بالا رفتن بیشتر درجه حرارت بدن او شود.

• اطمینان حاصل کنید که اتاق‌خواب فرزندتان دمایی مناسب داشته باشد—نه زیاد گرم باشد و نه زیاد سرد.

• مایعات کافی در دسترس فرزندتان قرار دهید—تب ممکن است باعث شود کودک آب بدن خود را به سرعت از دست دهد. آب، سوپ، یخ و ژله همه انتخاب‌های مناسبی هستند. از دادن نوشیدنی‌های کافئین‌دار مثل نوشابه یا چای خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث بیشتر شدن ادرار فرزندتان شود.

• اگر فرزندتان درکنار تب دچار استفراغ یا اسهال نیز هست، از پزشک او سوال کنید که لازم است از محلول‌های الکترولیتی که مخصوص به‌هاست برای او استفاده کنید یا خیر. این محلول‌ها را می‌توانید از داروخانه‌ها تهیه کنید. به فرزندتان نوشیدنی انرژی‌زا و ورزشی ندهید، زیرا این نوشیدنی‌ها برای بچه‌های کوچک درست نشده‌اند و قند اضافه آن ممکن است اسهال آن‌ها را بدتر کند. همچنین مصرف میو‌ه‌ها و آب سیب فرزندتان را محدود کنید.

• به طور‌کلی، بگذارید فرزندتان هرچه که دوست دارد بخورد. لازم نیست همه روز را در رختخواب بماند، اما باید استراحت داشته باشد.

• بهتر است کودکی که تب دارد را مدرسه یا مهدکودک نفرستید. اکثر پزشکان توصیه می‌کنند که ۲۴ ساعت بعد از اینکه درجه‌حرارت بدن او به حالت نرمال برگشت، کودک به مدرسه بازگردد.

چه زمان به پزشک مراجعه کنید؟

دمای دقیقی که نشان می‌دهد باید با پزشک تماس بگیرید به سن کودک، بیاری او و اینکه درکنار تب علائم دیگری نیز دیده می‌شود یا خیر بستگی دارد.

در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید:

• نوزادان زیر سه ماهه که درجه حرارت بدنشان ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سلسیوس) یا بالاتر باشد.

• بچه‌های بزرگتری که دمای حرارت بدنشان بالاتر از ۱۰۲.۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سلسیوس) باشد.

در موارد زیر برای بچه‌های بزرگتری که تبی کمتر از ۱۰۲.۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سلسیوس) دارند، باید به پزشک مراجعه شود:

• در نوشیدن مایعات سرباز می‌زند و به اندازه کافی مایعات مصرف نمی‌کند.

• دچار اسهال مداوم یا استفراغ شده است.

• نشانه‌هایی از کم‌آب شدن بدن در او مشاهده می‌شود (کمتر از حد نرمال ادرار دارد، موقع گریه کردن اشک از چشمان او نمی‌آید، هوشیاری و فعالیت جسمی کمتری نسبت به مواقع عادی دارد).

• از یک چیز بخصوص شکایت دارد (مثلاً گلودرد یا گوش‌درد)

• هنوز بعد از ۲۴ ساعت (در بچه‌های زیر ۲ سال) یا ۷۲ ساعت (در بچه‌های بالای ۲ سال) تب دارد.

• بطور مداوم تب دار می‌شود، حتی اگر تب او هر شب فقط چند ساعت طول بکشد.

• مشکل جسمانی مزمن مثل بیماری قلبی، سرطان، لوپوس یا کم‌خونی دارد.

• روی بدن او جوش دیده می‌شود.

• موقع ادرار درد دارد.

تَب و اندازه گیری درجه حرارت بدن فرزندتان

در صورت مشاهده علائم زیر حتماً به اورژانس مراجعه کنید:

• گریه مداوم و تسلی‌ناپذیر

• آسیب‌پذیری حاد

• بیحالی و مشکل در راه رفتن

• ایجاد جوش‌های قرمز رنگ روی پوست (که قبل از مریض شدن کودک وجود نداشتند)

• کبود شدن لب‌ها، زبان یا ناخن‌ها

• به نظر برسد که قسمت نرم سر نوزاد به بیرون برآمده شده است یا به داخل گود شده است

• خشک شدن گردن

• سردرد شدید

• سستی و ناتوانی در حرکت

• مشکل در تنفس که بعد از تمیز کردن و پاک کردن بینی هم بهتر نشود

• سرگیجه

• درد شکم

همچنین، از پزشکتان راهبرد‌هایی بخواهید که کمکتان کند کی درموقعی که فرزندتان تب دارد به پزشک یا بیمارستان مراجعه کنید.

تب: بخشی عادی از کودکی

همه بچه‌ها تب می‌کنند و در اکثریت موارد، طی چند روز به حالت عادی برمی‌گردند. برای بچه‌های بزرگتر (نه نوزادان کمتر از سه ماهه)، رفتار و واکنش بسیار مهمتر از عددی است که دماسنج نشان می‌دهد. همه آدم‌ها وقتی تب می‌کنند بیحال و مریض به نظر می‌رسند. این کاملاً طبیعی و قابل انتظار است.

اما اگر شک داشتید که چه باید بکنید یا نمی‌دانستید تب فرزندتان به چه معنی می‌تواند باشد، یا اگر فرزندتان آنقدر مریض به نظر می‌رسد که نگرانتان می‌کند، حتماً با پزشک او تماس بگیرید.

رسانه ۷: آیا مطمئنید که سبک زندگی‌تان به اندازه‌ای سالم است که دچار حمله قلبی نشوید؟ حتما ریسک فاکتور‌های حمله قلبی را می‌دانید: سیگار کشیدن، رژیم غذایی ناسالم، چاقی و اضافه وزن، ورزش نکردن و تحرک بدنی نداشتن، مصرف الکل، فشار خون بالا و دیابت. اگر یک آدم معمولی هستید، پس احتمالا یکی دو تا از این ریسک فاکتور‌ها را دارید.

به راستی چرا خیلی از ما اصرار داریم سلامتی‌مان را نادیده بگیریم و با چیز‌های بی‌ارزش زندگی‌مان را به خطر بیندازیم. امروزه به راحتی از هر منبعی می‌توانید اطلاعات مفیدی کسب کنید که زمانی به این سادگی در دسترس انسان نبود. با ما همراه باشید تا شما را با علائمی که یک ماه پیش از حمله قلبی، بدن‌تان سعی می‌کند به شما هشدار بدهد آشنا کنیم.

درد در قفسه سینه

این علامت واضح‌ترین علامت وقوع زودهنگام یک حمله قلبی است. اگر دچار انسداد عروق باشید یا در معرض یک حمله قلبی قرار داشته باشید، ممکن است احساس درد، گرفتگی و یا فشار در قفسه سینه‌تان کنید. زن‌ها و مردها، درد در قفسه سینه را به طور متفاوتی تجربه می‌کنند، یعنی با شدت و شکل‌های متفاوت. در مردان، این علامت مهمترین علامت اولیه‌ی یک حمله قلبی است که باید آن را جدی گرفت. اما همین علامت تنها در ۳۰ درصد از موارد حمله قلبی در زنان دیده وجود دارد.

درد در قفسه سینه می‌تواند به صورت احساس ناراحتی در یک یا هر دو بازو (اغلب در دست چپ)، فک پایین، گردن، شانه‌ها و یا معده نیز بروز کند. این درد و ناراحتی می‌تواند مداوم یا موقتی باشد. افراد با کلمات گوناگونی، احساس ناراحتی خود را توصیف می‌کنند مثلا می‌گویند: انگار یک فیل روی آن‌ها نشسته است یا گویی کسی سینه‌شان را چنگ می‌زند یا احساس سوزش می‌کنند.

تعریق بیش از حد

بیش از اندازه یا غیرمعمول عرق ریختن از اولین علامت‌های هشداردهنده‌ی یک حمله قلبی است. ممکن است در هر زمانی از روز عرق کنید. بی‌دلیل عرق سرد کردن می‌تواند نشانه‌ی یک حمله قلبی باشد. معمولا زنان بیشتر از مرد‌ها تعریق زیاد را تجربه می‌کنند و به همین دلیل این علامت اغلب با گُرگرفتگی‌های مرتبط با یائسگی اشتباه گرفته می‌شود.

علائمی مشابه آنفلوآنزا، سرد شدن پوست و یا عرق کردن با وجود خنک بودن محیط یا عدم تحرک بدنی را جدی بگیرید. تعریق ناشی از حمله قلبی، شب‌ها بیشتر می‌شود.

ضربان قلب نامنظم

طبیعی است وقتی که اضطراب دارید یا هیجان زده‌اید ضربان قلب‌تان بالا برود، اما اگر احساس می‌کنید قلب‌تان به مدت چند ثانیه بی‌جهت تند می‌زند، یا اگر اغلب چنین اتفاقی می‌افتد، می‌تواند نشاندهنده‌ی این باشد که در معرض حمله قلبی قرار دارید. بی‌نظمی ضربان قلب یا آریتمی معمولا با حمله پانیک یا اضطراب همراه است، مخصوصا در میان خانم‌ها.

آریتمی قلب به صورت غیرمنتظره روی می‌دهد. ورزش و تحرک بدنی ممکن است این مشکل را تشدید کند، مخصوصا در مورد بیماری تصلب شرایین. اگر بی‌نظمی ضربان قلب‌تان یک تا دو دقیقه طول کشید و احساس سرگیجه و خستگی زیاد داشتید فورا به اورژانس مراجعه کنید.

ریزش مو

ریزش مو نیز یکی دیگر از علائم قابل مشاهده‌ی خطر حمله قلبی است. این علامت بیشتر در مردان بالای ۵۰ سال دیده می‌شود، اما برخی از زنان نیز ممکن است در این گروه قرار بگیرند. طاسی نیز با افزایش سطح هورمون کورتیزول مرتبط است. نسبت به ریزش مو در قسمت فرق سر خود هوشیار باشید.

تنگی نفس

تنگی نفس، علامت شایع خیلی از بیماری‌هاست که مشکل قلبی یکی از آنهاست. اگر عضله قلب به طور موثر خون را پمپاژ نکند، فشار وارد بر ریه‌ها و دهلیز‌های قلب زیاد شده و احساس تنگی نفس ایجاد می‌کند. این اتفاق اغلب در مردان و زنان، تقریبا شش ماه قبل از وقوع حمله قلبی روی می‌دهد. تنگی نفس این احساس را ایجاد می‌کند که انگار نمی‌توانید هوای کافی به ریه‌ها بکشید و دچار سرگیجه می‌شوید.

بی‌خوابی

بیخوابی اغلب با افزایش ریسک حمله قلبی یا سکته مغزی همراه است. کاهش سطح اکسیژن که ناشی از تغییرات در قلب است می‌تواند سبب حالاتی شود که اضطراب و بیخوابی و آشفتگی ایجاد کرده و فرد احساس بیقراری کند. خیلی از افرادی که دچار حمله قلبی می‌شوند اغلب به یاد می‌آورند که از یک ماه قبل، احساس اضطراب و بیخوابی داشتند. علائم شامل مشکل در به خواب رفتن، مشکل در خواب عمیق و صبح خیلی زود از خواب بیدار شدن می‌شود.

شکم درد

شکم درد، حالت تهوع با معده پُر یا خالی، احساس نفخ و یا ناراحتی معده چند علامت رایج حمله قلبی هستند. این علائم معمولا به راحتی به بدهضمی ربط داده می‌شوند تا به مشکلات قلبی و میزان وقوع‌شان در میان زنان و مردان به یک اندازه است. ضعف در گردش خون و کمبود اکسیژن در خون در حال گردش می‌تواند منجر به حالت تهوع، بدهضمی یا استفراغ شود، مخصوصا در افراد بالای ۶۰ سال. شکم درد پیش از وقوع حمله قلبی، اپیزودیک است یعنی تسکین می‌یابد و بعد از مدت کوتاهی دوباره برمی‌گردد.

خستگی

خستگی غیرعادی یکی از اصلی‌ترین علامت‌هایی است که نشان می‌دهد خطر حمله قلبی وجود دارد. خستگی زیاد یا ضعف بی‌دلیل که گاهی چند روز طول می‌کشد می‌تواند علامت بیماری قلبی، مخصوصا در خانم‌ها باشد. اگر فعالیت فیزیکی یا ذهنی، دلیل خستگی‌تان نیست و در پایان روز بیشتر احساس خستگی می‌کنید باید این علامت را جدی بگیرید. حتی گاهی انجام کار‌های ساده نیز سخت می‌شود، مثلا مرتب کردن تختخواب یا دوش گرفتن.

علائم و نشانه‌های حمله قلبی

بیماری قلبی یکی از کُشنده‌ترین بیماری‌ها در تمام دنیاست. با توجه به افزایش آمار چاقی، فشار وارد بر بدن نیز هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود. انسان‌ها امروزه بیش از هر زمان دیگری تحت استرس و تنش هستند و سخت‌تر از هر زمان دیگری کار و فعالیت می‌کنند. ساعات کاری طولانی‌تر شده و زمان کمتری در خانه و برای استراحت سپری می‌شود؛ بنابراین عجیب نیست که افراد زیادی دچار حمله قلبی می‌شوند.

امروزه سن حمله قلبی به دهه بیست زندگی رسیده است، چون افزایش فشار زندگی و تشدید بحران‌هایی که انسان با آن‌ها روبروست باعث می‌شود آدم‌ها زودتر از آنچه که باید پیر شوند. اما اگر مراقب و متوجه باشید می‌توانید از وقوع حمله قلبی پیشگیری کنید. البته همه‌ی افراد از حمله قلبی جان سالم به در نمی‌برند، اما همه‌ی حمله‌های قلبی نیز کُشنده نیستند.

علائم اولیه حمله قلبی

حمله قلبی همیشه هم ناگهانی نیست. در واقع خیلی از افراد دچار حمله قلبی می‌شوند بدون اینکه متوجه شوند. حمله قلبی در این افراد بعد از یک درد ناگهانی در پشت یا گردن و یا در قفسه سینه و شانه روی می‌دهد. ممکن است شما علائمی داشته باشید که نتوانید آن‌ها را به حمله قلبی ربط بدهید، مثلا خستگی بی‌دلیل یا اضطراب. شاید هم حالت تهوع یا استفراغ داشته باشید که به نظر نرسد به قلب‌تان ربط دارند یا دچار تنگی نفس شوید، اما دلیلش را ندانید.

مثلا نشسته‌اید که ناگهان احساس می‌کنید نفس کم آورده‌اید؛ این می‌تواند نشاندهنده‌ی حمله قلبی در شرف وقوع باشد. البته علائمی که دارید می‌توانند به هر عارضه یا بیماری دیگری مرتبط باشند یا اصلا مشکل خاصی نباشند، اما اگر هر یک از این علائم را داشتید بهتر است دست کم دقت کنید چند ساعت یا چند روز بعد در چه وضعیتی هستید.

حمله قلبی در مردان

آیا می‌دانستید که مردان گاهی علائم متفاوتی از حمله قلبی با زنان دارند؟ مردان معمولا علائم کلاسیک حمله قلبی را تجربه می‌کنند که احتمالا با آن‌ها آشنا هستید مثلا درد در قفسه سینه، تنگی نفس، قرمزی صورت، درد در گردن و شانه، دست درد و دردی که پخش می‌شود. مرد‌ها اغلب وقتی که درد دارند آن را دست کم می‌گیرند و سعی می‌کنند این طور بگویند که دردشان دلیل دیگری دارد، مثلا بدهضمی یا غذای تندی که برای ناهار خورده‌اند.

غذای تند سبب درد در قفسه سینه نمی‌شود، بنابراین اگر کسی این علامت را داشت باید به اورژانس مراجعه کند، به هر حال بهتر است خیال‌تان راحت شود تا اینکه بعدا تاسف بخورید.

حمله قلبی در زنان

علائم حمله قلبی در زنان با مردان فرق می‌کند. مثلا خیلی از زنانی که دچار حمله قلبی می‌شوند اینطور می‌گویند که کمر درد داشتند یا قسمتی از بدن‌شان درد می‌کرد که معمولا به قلب ربطی ندارد، مثلا معده درد.

بیشتر افراد تصور می‌کنند حمله قلبی سبب درد در قفسه سینه می‌شود، اما هر کسی درد را متفاوت تجربه می‌کند و مهم است که نسبت به این تفاوت‌ها آگاه باشید. زنان اگر در معرض حمله قلبی باشند معمولا احساس خستگی می‌کنند و معده‌شان را می‌گیرند و احساس آشفتگی یا بهم خوردن تعادل دارند. البته شاید این علائم در مردان هم دیده شود، اما اغلب در میان زنان متداول‌تر است. زنان نسبت به مردان استرس بیشتری دارند و علائم فیزیکی استرس را خستگی تلقی می‌کنند، اما مهم است که نسبت به علائم جدیدی که دلیلی برای‌شان پیدا نمی‌کنید دقیق باشید.

حتی احساس خستگی نیز چیزی است که باید به آن توجه کنید، زیرا با خیلی از بیماری‌ها ربط دارد. جالب است بدانید طی یک نظرسنجی خانم‌ها این گونه اعلام کردند که بابت علائم گفته شده هیچ اقدام پزشکی نخواهند کرد، زیرا سرشان شلوغ‌تر از آن است که به درد اجازه بدهند جلوی فعالیت‌شان را بگیرد!

در صورت وقوع حمله قلبی چه می‌توان کرد؟

برای کمک به کسی که در شرف یک حمله قلبی است در خانه کار زیادی نمی‌توان انجام داد و فقط باید هر چه زودتر او را به اورژانس رساند تا اقدامات پزشکی برای نجات فرد هر چه سریع‌تر انجام شود. اگر متوجه شدید در معرض حمله قلبی هستید به هر وسیله‌ای شده زدوتر اورژانس خبر کنید. اگر در کنار کسی هستید که دچار حمله قلبی شده بعد از تماس با اورژانس کنارش بمانید و سعی نکنید چیزی به او بخورانید.

ریسک فاکتور‌های حمله قلبی را بشناسید تا از وقوع آن پیشگیری کنید

دانایی به شما قدرت می‌دهد و در مورد حمله قلبی، جان‌تان را نجات می‌دهد. تحقیقات علمی، فاکتور‌هایی را شناسایی کرده است که خطر بیماری عروق کرونری و حمله قلبی را افزایش می‌دهند. هر چه ریسک فاکتور‌های بیشتری داشته باشید، احتمال اینکه دچار بیماری قلبی شوید بیشتر است. ریسک فاکتور‌های حمله قلبی در سه دسته متفاوت قرار می‌گیرند:

ریسک فاکتور‌های اصلی: این فاکتور‌ها احتمال بیماری قلبی را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهند.

ریسک فاکتور‌های قابل کنترل: این ریسک فاکتور‌ها قابل کنترل بوده و با دارودرمانی یا تغییراتی در سبک زندگی قابل تغییراند.

ریسک فاکتور‌های مرتبط: این فاکتور‌ها با افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط اند، اما اهمیت‌شان همچنان در حال مطالعه است.

ریسک فاکتور‌های اصلی بیماری قلبی که نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید

افزایش سن: هر چه سن‌تان بالاتر برود بیشتر در معرض حمله قلبی خواهید بود. بیشتر افرادی که در اثر بیماری جان خود را از دست می‌دهند بالای ۶۵ سال دارند.

مرد بودن: مرد‌ها بیشتر از زن‌ها دچار حمله قلبی می‌شوند.

وراثت: اگر پدر و مادر فرد دچار بیماری قلبی باشند احتمال اینکه او نیز دچار بیماری قلبی شود زیاد است.

ریسک فاکتور‌های اصلی بیماری قلبی که می‌توانید کنترل‌شان کنید

سیگار کشیدن: پژوهش‌ها نشان می‌دهند سیگار کشیدن سبب افزایش خطر حمله قلبی می‌شود. در واقع حتی افرادی که دود دست دوم سیگار را استنشاق می‌کنند نیز در معرض حمله قلبی هستند.

بالا بودن کلسترول خون: بالا بودن کلسترول خون با افزایش ریسک حمله قلبی ارتباط دارد.

فراموش نکنید که رژیم غذایی پُر از چربی‌های ترانس و چربی‌های اشباع می‌توانند کلسترول بد خون یا همان LDL را افزایش بدهند.

کلسترول خوب خود یا همان HDL برای سلامت قلب لازم است و پایین بودن آن، خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. سیگار کشیدن و داشتن اضافه وزن، کلسترول HDL را پایین می‌آورند.

تریگلیسرید: تریگلیسرید‌ها معمول‌ترین نوع چربی در بدن هستند و بالا بودن سطح تریگلیسرید همراه با پایین بودن کلسترول HDL یا بالا بودن کلسترول LDL منجر به تصلب شرایین خواهد شد.

فشار خون بالا: بالا بودن فشار خون، فشار بیشتری به قلب وارد کرده و باعث می‌شود سخت‌تر کار کند. این اتفاق می‌تواند ریسک سکته مغزی، نارسایی کلیوی و نارسایی احتقانی قلب را افزایش بدهد.

فعالیت بدنی: سبک زندگی غیرفعال می‌تواند ریسک فاکتور قابل توجهی برای بیماری عروق کرونری باشد. ورزش منظم و با شدت متوسط می‌تواند خطر بیماری قلبی را کاهش بدهد.

چاقی و اضافه وزن: داشتن اضافه وزن در بدن به این معنی است که قلب مجبور است سخت‌تر کار کند تا خون را به سراسر بدن برساند. این اتفاق اغلب با فشار خون بالا و کلسترول بالا همراه است.

دیابت: اگر قند خون‌تان کنترل نشود احتمال بیماری قلبی وجود دارد. دست کم ۶۸ درصد از افرادی که دیابت دارند و بالای ۶۵ سال سن دارند، در اثر نوعی بیماری قلبی جان خود را از دست می‌دهند.

سایر ریسک فاکتور‌ها

استرس: استرس خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهد، چرا؟ زیرا افرادی که بیشتر استرس دارند ممکن است سیگار بکشند یا پُرخوری کنند که هر دو، ریسک فاکتور بیماری قلبی‌اند.

الکل: نوشیدن الکل فشار خون را بالا می‌برد که ریسک فاکتور بیماری قلبی است. الکل، چربی‌های تریگلیسرید را نیز بالا برده و از این طریق نیز بر قلب اثر می‌گذارد.

رژیم غذایی: رژیم غذایی سالم برای کاهش خطر بیماری قلبی مهم است. چیزی که شما می‌خورید بدون تردید بر سلامت قلب‌تان اثر می‌گذارد. رژیم غذایی سرشار از سبزیجات و میوه‌ها و غلات کامل به سلامت قلب‌تان کمک زیادی می‌کنند.

پیشگیری از حمله قلبی

سبک زندگی سالم برای پیشگیری از بیماری قلبی اهمیت دارد و هرگز برای شروع زندگی سالم دیر نیست. هر چه زودتر اصلاح سبک زندگی‌تان را شروع کنید، فواید بیشتری نصیب‌تان خواهد شد.

منبع: hackspirit

رسانه ۷: بیماری‌های روحی و روانی، درست مثل بیماری‌های جسمی، مشکلات فراوانی را برای بیمار به وجود می‌آورند. این بیماری‌ها حتی فراتر از مشکلات جسمانی، زندگی بیمار را درگیر می‌کنند، زیرا در بسیاری از موارد، راه تشخیص دلیل اصلی مشکلات، هموار نیست.

علائم شبیه به هم تعداد زیادی از بیماری‌های روانی باعث شده تا حتی دقیق‌ترین روان‌پزشکان نیز گاهی در تشخیص بیماری دچار مشکل شوند. مشکلات بیماری‌های روانی برای بیمار و پزشک را که کنار بگذاریم، با حالاتی از شرایط بیمار مواجه می‌شویم که به یک توانایی ذهنی فوق‌العاده در شخص منجر می‌شود.

درست مثل شخصی که بینایی خود را ازدست‌داده و حواس دیگر وی مانند شنوایی، تقویت‌شده است، یک بیماری روانی خاص می‌تواند یک توانایی متفاوت را برای بیمار به‌وجود بیاورد.

اختلال تجزیه هویت و مقابله با درد و ناراحتی

اختلال تجزیه هویت (Dissociative identity disorder) در بسیاری از فیلم‌های هالیوودی به‌درستی به نمایش گذاشته نمی‌شود. در این محصولات هنری، شخص بیمار، با چندین شخصیت مختلف معرفی می‌شود، درصورتی‌که در واقعیت، مغز تنها قصد دارد تا تجربیات بد و منفی را از سطح ذهن انسان، منحرف کند.

چرا باید «ماری» بخواهد با مشکلات طلاق دست‌وپنجه نرم کند وقتی به‌راحتی می‌تواند به «سوزان» تبدیل شود؟ این یک مثال ساده از عملکرد مغز بیماران مبتلا به اختلال تجزیه هویت است.

هرچند اختلال تجزیه هویت را می‌توان یک راهکار ساده ذهنی برای فرار از مشکلات دانست، اما بااین‌حال این تجربه ذهنی، در مجموعه بیماری‌های روانی قرار می‌گیرد. در موارد شدید بیماری اختلال تجزیه هویت، ممکن است بیمار با چندین شخصیت متفاوت روبرو باشد.

این شخصیت‌های متفاوت و کم‌وبیش بی‌خبر از هم باعث می‌شود که فرد در عمل، مشکلات روحی و حتی درد‌های جسمانی را تجربه نکند. خاطرات بسیاری از بیماری‌های فرد، متعلق به یکی از شخصیت‌های بیمار است و دیگر شخصیت‌ها به‌طور کامل از آن بیماری بی‌خبر هستند.

---

اختلال وسواس فکری-عملی و حافظه قدرتمند

اختلال وسواس فکری-عملی (Obsessive–compulsive disorder)، یک بیماری روانی شایع است که بسیاری از افراد جامعه را از سنین کودکی، گرفتار می‌کند. در یک آزمایش روان‌شناسی مشخص شده است که ذهن افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی، سرعت عمل بیشتری در استفاده از حافظه بلندمدت دارد.

در این آزمایش، ۳۲۰ کلمه درست و ۱۴۰ کلمه ساختگی در اختیار افراد سالم و بیمار قرار گرفت. بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی توانستند در مدت زمان کمتر و با دقتی بیشتر، کلمات نادرست و ساختگی را شناسایی کنند.

بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی، علاقه‌مند به جمع‌آوری وسایل هستند، اما وسایل تنها چیز‌هایی نیستند که این بیماران، جمع‌آوری می‌کنند. مبتلایان به اختلال وسواس فکری-عملی، مدت زمان بیشتری را صرف جزئیات و دسته‌بندی اطلاعات در حافظه می‌کنند و در نتیجه از حافظه‌ای قدرتمندتر از اشخاص سالم، برخوردارند.

در آزمایش‌های پزشکی نیز مشخص شده است که بخش مربوط به حافظه، در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی، بزرگ‌تر از اشخاص عادی است. در واقع این بیماران بر روی اتفاقات گذشته، خاطرات و تمامی جزئیات روزانه نیز، وسواس به خرج می‌دهند.

---

اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی و خلاقیت

فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی (Attention deficit hyperactivity disorder)، ایده‌های جدید زیادی را در ذهن خود دارد و علاقه بیشتری به ریسک کردن نشان می‌دهد. علاقه بالا به ریسک، شانس انجام فعالیت‌های خلاقانه را افزایش می‌دهد.

برخلاف باور معمول، مبتلایان به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی، انرژی بیشتری در اختیار ندارند بلکه کمترین زمان و انرژی ممکن را به موضوعات عادی نشان می‌دهند و در مقابل، زمان زیادی را صرف فعالیت‌هایی می‌کنند که در نظر افراد عادی، نادرست و در نظر خود فرد، خلاقانه است.

خلاقیت، ارتباط مستقیمی با ریسک‌پذیری دارد. فرد خلاق ممکن است در هزاران مورد از فکر خود، دچار اشتباه شود، اما تنها یک مورد درست نیز می‌تواند به برتری ذهن یک انسان خلاق، به فردی عادی منجر شود. بیماران اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی، به دلیل ریسک‌پذیری بالا، شانس بیشتری برای موفقیت در زمینه‌های علمی و هنری دارند.

علاوه بر این سرعت پاسخ ذهن بیماران اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی، از ذهن افراد عادی بالاتر است. در واقع این بیماران، بیشترین میزان اطلاعات را در کمترین زمان ممکن، پردازش می‌کنند. همین پردازش سریع در بیشتر مواقع، به یافتن راه‌های جدید برای فعالیت‌های عادی روزمره، منجر می‌شود.

شاید برای شما عجیب باشد، اما حجم بالایی از هنرمندان مشهور جهان، در سطوح مختلف، به بیماری اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی مبتلا هستند. لرد بایرون، کورت کوبین، جاستین تیمبرلیک، ویل اسمیت و مایکل فلپس، در یک چیز با هم مشترک هستند و آن بیماری اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی است.

---

اختلال دوقطبی و احساس همدردی

بر اساس مطالعات انجام‌شده، بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی (BIPOLAR DISORDER)، اشخاصی مهربان‌تر هستند که توانایی همدردی بیشتری، با دیگر افراد جامعه دارند. در این آزمایش مشخص شده است که بیماران اختلال دوقطبی، نه‌تن‌ها درد زیادی را در زندگی خود تجربه می‌کنند، بلکه با مشکلات دیگر افراد نیز دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

این توانایی به بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی اجازه می‌دهد تا تصویری دقیق‌تر، از واقعیات زندگی و جهان پیرامون داشته باشند. بیماران اختلال دوقطبی پس از مدتی، توانایی مقابله بالایی با اتفاقات ناگوار پیدا می‌کنند، هرچند شانس خودکشی نیز در این بیماران بالا است، اما از سوی دیگر، توانایی مقابله با شکست و نادیده گرفتن مشکلات نیز به‌صورت همزمان افزایش پیدا می‌کند.

بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نه تنها احساسات درونی قوی‌تری را تجربه می‌کنند، بلکه حواس فیزیکی قدرتمندتری دارند. در بسیاری از تحقیقات مشخص شده که اشخاص بایپولار، حس بویایی قوی‌تری دارند و می‌تواند خاطرات بیشتری را به حواس مختلف، متصل کنند.

---

روان‌پریشی و ریاضیات

روان‌پریشی مجموعه‌ای از بیماری‌های روانی است که به‌صورت پیشرفت‌کننده، در شخص بیمار نمایان می‌شود. بر اساس تحقیقات انجام شده در کشور ایسلند، بسیاری از نوابغ ریاضیات این کشور و دانش‌آموزان موفق در این زمینه، نشانه‌هایی از بیماری روان‌پریشی را در خود نشان می‌دهند. تعداد زیادی از ریاضی‌دانان مشهور جهان نیز، با یکی از بیماری‌های زیرمجموعه روان‌پریشی، تحت درمان قرار گرفته‌اند.

جان نش، مشهورترین ریاضی‌دان جهان است که به بیماری اسکیزوفرنی مبتلا بود. این استاد جبر و ریاضیات که فیلم سینمایی مشهوری نیز بر اساس زندگی وی ساخته‌شده، در میان‌سالی از اسکیزوفرنی پیشرفته رنج می‌برد.

پیشرفت نورون‌های مغز در بیماران اسکیزوفرنی و نوابغ ریاضی، شباهت زیادی به هم دارد و همین موضوع باعث شده تا روابطی بین این بیماری و ریاضیات، در نظر گرفته شود. با این اوصاف اگر ریاضیات ضعیفی دارد، می‌توانید امیدوار باشید که به بیماری روان‌پریشی دچار نخواهید شد.

---

اضطراب و هوش

هنوز مشخص نیست که چرا بیماران مبتلا به اضطراب شدید روانی، از متوسط هوش بالاتری از دیگر اشخاص جامعه برخوردارند. در این بیماری، شخص مبتلا، آینده متفاوتی را برای بسیاری از اتفاقات عادی و روزمره زندگی پیش‌بینی می‌کند. اتفاقاتی که ممکن با درصد بسیار پایین رخ دهد، باعث بروز علائم اضطراب در فرد می‌شود.

رابطه آماری آی‌کیو بالا و اضطراب، اثبات‌شده است و نیازی به آزمایش‌های بیشتر ندارد. چیزی که باید بررسی شود، دلیل وجود این رابطه است. آیا شخص بیمار، در طول زندگی و بر اثر اضطراب بالا، آی‌کیو بهتری را پرورش می‌دهد یا هوش زیاد فرد، ایجادکننده اضطراب شدید در فرد بیمار است؟

بیماران مبتلا به اضطراب شدید، علاوه بر هوش و آی‌کیو بالا، احساسات و حافظه‌ای دقیق‌تر دارند و می‌توانند بسیاری از اتفاقات زندگی را به هم متصل کنند. این افراد در مواجه با مشکلات بزرگ زندگی، دچار حملات پنیک می‌شوند، اما اگر از این حملات جان سالم به در ببرند، شانس زیادی وجود دارد که تصمیمی صحیح‌تر را در مواجه با مشکلات پیش رو اتخاذ کنند.

---

نشانگان توره و توانایی‌های ورزشی

نشانگان توره (Tourette syndrome)، یک بیماری عصبی-روانی است که با ترکیبی از حرکات و صدا‌های ناخواسته که به آن تیک می‌گویند، همراه می‌شود.

دلیل خاصی برای ارتباط بیماری نشانگان توره با توانایی‌های ورزشی وجود ندارد، اما از نظر آماری، بسیاری از ورزشکاران مشهور جهان، به این بیماری دچار هستند.

دیوید بکهام، تیم هاوارد، دیدا، جنارو گتوزو، اینزاگی، استیون هنری و بسیاری دیگر از ورزشکاران و قهرمانان ورزشی مشهور جهان، به سطوح مختلف بیماری نشانگان توره مبتلا هستند.

منبع: grunge

رسانه ۷: درد در تمام بدن باعث می‌شود هر فعالیتی سخت‌تر شود، از ساده‌ترین کار‌های روزانه گرفته تا خواب شب. گاهی بدن ما در اثر فعالیت زیاد یا ورزش درد می‌گیرد، اما گاهی علت درد عضلات می‌تواند پیچیده‌تر و همراه با علائم دیگری باشد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید دچار بدن درد هستید در این مطلب خواهیم گفت برخی از اصلی‌ترین علت‌های پنهان بدن درد چیست، از آرتروز گرفته تا فیبرومیالژیا و آنفلوآنزا.

آنفلوآنزا

آنفلوآنزا یک عفونت ویروسی است که ریه‌ها، بینی و گلو در آن دچار عفونت شده و علائم زیادی ایجاد می‌کند و بدن درد یکی از آنهاست.

چرا آنفلوآنزا باعث بدن درد می‌شود؟

وقتی آنفلوآنزا دارید و بدن درد می‌گیرید، دلیل دارد. بدن شما در اثر ترشح مواد شیمیایی خاصی برای کمک به مبارزه با عفونت دچار درد می‌شود. یکی از مواد شیمیایی تولید شده توسط سیستم ایمنی شما، پروستاگلاندین (PG) نام دارد. پروستاگلاندین به بدن‌تان کمک می‌کند با عفونت مبارزه کنید، اما می‌تواند سبب بدن درد نیز بشود. پروستاگلاندین می‌تواند علائم دیگری مانند تب نیز ایجاد کند.

آسپرین و سایر مسکن‌های غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن می‌توانند بدن درد و تب ناشی از آنفلوآنزا را تسکین بدهند، زیرا در تولید پروستاگلاندین مداخله می‌کنند.

مشکلات تیروئید

اگر دچار کم کاری تیروئید باشید، بدن درد می‌تواند اولین علامتی باشد که تجربه می‌کنید. کم کاری تیروئید اختلالی است که زمانی روی می‌دهد که بدن فرد به اندازه کافی هورمون تیروئید تولید نمی‌کند. این اتفاق می‌تواند چندین علامت داشته باشد از جمله گرفتگی عضلانی، سفتی و دردناک شدن مفاصل و بدن درد. گاهی این بدن درد، مبهم و نامشخص است.

کم کاری تیروئید بیماری بسیار شایعی است، اما خوشبختانه این مشکل تیروئیدی با تجویز دارو قابل درمان بوده و دارودرمانی می‌تواند سطح هورمون را به حالت نرمال برگردانده و بدن درد و احساس خستگی را تسکین بدهد. این دارو‌ها باید در تمام طول زندگی مصرف شوند و می‌توانند جلوی پیامد‌های خطرناک این بیماری را بگیرند که در آخرین حد خود سبب کُما و مرگ می‌تواند بشود.

نارسایی جریان خون

اگر متوجه شدید پاهای‌تان بعد از پیاده روی درد می‌گیرند می‌تواند نشاندهنده‌ی مشکل گردش خون باشد. انسداد در یکی از عروق می‌تواند سبب احساس سوزش، گرفتگی و یا درد در یکی از پا‌ها یا هر دو پا شود که بعد از استراحت تسکین می‌یابد. این عارضه نتیجه‌ی تصلب شرایین است. تصلب شرایین بیماری‌ای است که منجر به باریک و سفت شدن عروق به دلیل تجمع پلاک می‌شود.

افرادی که این عارضه در آن‌ها تشخیص داده می‌شود ممکن است دارو مصرف کنند یا به آن‌ها توصیه شود بیشتر راه بروند و ضمنا سیگار نکشند و چربی‌های اشباع را از رژیم غذایی خود حذف کنند. اگر علائم شدت بگیرند ممکن است پزشک عمل جراحی را توصیه نماید.

لوپوس

دردی که در مفاصل‌تان احساس می‌کنید ممکن است با یک بیماری خود ایمنی به نام لوپوس مرتبط باشد. لوپوس باعث می‌شود سیستم ایمنی شما به بافت‌های سالم حمله ور شده و بدن درد به همراه داشته باشد. طی پروسه‌ی فعال لوپوس، بدن دچار التهاب می‌شود. بخشی از این پروسه‌ی التهابی شامل ضخیم شدن مخاط اطراف مفاصل می‌شود. این اتفاق باعث می‌شود مفاصل و تاندون‌ها متورم شده و درد ایجاد شود.

برخی از بیماران دچار لوپوس درد‌هایی مشابه درد آرتریت را تجربه می‌کنند. اما لوپوس برخلاف آرتریت معمولا موجب آسیب دائمی به استخوان‌ها و مفاصل نمی‌شود. اولین خط درمانی برای این نوع احساس ناراحتی، دارو‌های ضد التهابی معمولی هستند مانند آسپرین و ایبوپروفن. پد حرارتی و وان آب گرم نیز می‌تواند سفتی مفاصل را کاهش بدهد.

آرتریت

آرتریت یکی از شایع‌ترین علت‌های بدن درد است و به بیش از ۱۰۰ بیماری که مفاصل و عضلات را درگیر می‌کند گفته می‌شود. معمول‌ترین نوع آرتریت، اوستئوآرتریت است که آرام آرام استخوان و غضروف را از بین می‌برد. اوستئوآرتریت علاوه بر بدن درد موجب سفتی، تورم و محدودیت حرکت مفاصل نیز می‌شود. آرتریت از بیماری‌های قابل کنترل است که برخی از آن‌ها شامل دارودرمانی، کاهش وزن و ورزش می‌شود.

بثورات پوستی روی پلک‌های‌تان دارید؟

اگر درد‌های عضلانی و استخوانی‌تان همراه با بثورات پوستی روی پلک‌هاست ممکن است دچار درماتومیوزیت شده باشید. درماتومیوزیت یک بیماری خود ایمنی است که سبب درد‌های عمومی می‌شود، زیرا رگ‌های خونی زیر پوستی را ملتهب می‌کند. این بیماری می‌تواند باعث سخت شدن عمل بلع و بلند شدن از وضعیت نشسته شود. علائم شایع درماتومیوزیت شامل خستگی و بثورات پوستی می‌شود. این بثورات می‌توانند قرمز یا بنفش باشند و معمولا خارش دارند. بثورات ناشی از درماتومیوزیت فقط روی پلک‌ها ظاهر نمی‌شوند بلکه ممکن است روی گونه‌ها، آرنج‌ها، زانوها، بند انگشتان، کمر و بالای سینه نیز ظاهر شوند.

پزشک ممکن است دارو‌هایی مانند کورتیکواستروئید تجویز کند تا علائم کنترل شوند. ورزش‌هایی نیز وجود دارند که می‌توانید با کمک آن‌ها قدرت و انعطاف بدنی‌تان را بهتر کنید. فرآورده‌های خونی تصفیه شده نیز ممکن است برای تزریق تجویز شوند و این فرآورده‌ها می‌توانند جلوی آسیب به عضلات و پوست را برای مدتی بگیرند. اما باید به طور مرتب انجام شده و پُرهزینه‌اند.

فیبرومیالژیا

بارزترین علامت فیبرومیالژیا، درد‌های عضلانی قابل توجه، سفتی و حساس شدن در تمام بدن است. سر درد، کرخت شدن دست‌ها و پا‌ها و شکم درد نیز از دیگر علائم آزاردهنده‌ی این بیماری‌اند.

بنا به دلایلی که هنوز شناخته شده نیست، افرادی که دچار فیبرومیالژیا هستند نسبت به درد حساس‌ترند. زنان بیشتر از مردان به فیبرومیالژیا دچار می‌شوند و برای برخی از این افراد، این بیماری چنان ناتوان کننده است که نمی‌توانند از رختخواب خود بیرون بیایند. اما برای عده‌ای دیگر از بیماران، درد گاهی هست و گاهی نیست. فیبرومیالژیا معروف است که به سختی تشخیص داده می‌شود و هنوز معلوم نیست چه چیزی سبب این بیماری می‌شود.

ضعف عضلانی ناشی از پلی میوزیت

افرادی که دچار پلی میوزیت هستند دچار ضعف در شانه‌ها، گردن و کمر و ران‌ها و باسن می‌شوند. این ضعف ممکن است به طور تدریجی طی چند ماه بروز کند یا اینکه طی چند روز برطرف شود. گاهی بدن درد و تحریک پذیری نیز همراه این بیماری است. هرچند پلی میوزیت احساس ناراحتی زیادی ایجاد می‌کند، اما معمولا خطرناک نیست.

پلی میوزیت به دلایل نامعلوم سبب می‌شود سیستم ایمنی بدن به فیبر‌های عضلانی حمله کند. این بیماری معمولا بعد از بیست سالگی ظاهر شده و بیشتر در میان زنان شایع است. خوشبختانه پلی میوزیت به مرور زمان بهتر شده یا رفع می‌شود.

سندرم خستگی مزمن

افرادی که سندرم خستگی مزمن دارند علاوه بر احساس خستگی زیاد اغلب با علائمی مانند مفصل درد ادامه دار و درد‌های عضلانی نیز روبرو هستند. پوست این افراد ممکن است هنگام لمس دردناک شود و سر درد نیز از دیگر علامت‌های این سندرم می‌باشد.

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها توصیه می‌کند بیماران از مسکن‌هایی مانند استامینوفن، ایبوپروفن و آسپرین استفاده کنند و از حرکات کششی، ماساژ‌های ملایم، گرما و تکنیک‌های ریلکسیشن برای تسکین درد کمک بگیرند. بیشتر پزشکان عقیده دارند علت سندرم خستگی مزمن، فیزیولوژیکی است.

پلی میالژیا روماتیکا (PMR)

اگر گرفتار سفتی مفاصل و درد در ناحیه بالای بازو، گردن، ران‌ها و پایین کمر هستید و این درد‌ها صبح‌ها شدت می‌گیرند، احتمالا دچار پلی میالژیا روماتیکا هستید. درد در تمام بدن معمولا فورا بروز می‌کند و گاهی حتی تمام طول شب وجود دارد و می‌تواند باعث شود دست‌ها را به سختی بتوانید بالاتر از شانه‌ها ببرید.

علت بیماری پلی میالژیا روماتیکا هنوز شناخته شده نیست. اما چیزی که می‌دانیم این است که از مفاصل شروع می‌شود و برخلاف فیبرومیالژیا، التهاب برانگیز است. این بیماری در میان زنان شایع‌تر از مردان است.

متاسفانه دارو‌های مسکن ضد التهابی معمول مانند ایبوپروفن و آسپرین کمک چندانی به تسکین درد‌های پلی میالژیا روماتیکا نمی‌کنند. برای همین پزشکان معمولا کورتیکواستروئید‌ها را تجویز می‌کنند. اگر مشکل فرد واقعا همین بیماری باشد، دارو‌های کورتیکواستروئید می‌توانند فورا جواب بدهند و گاهی بعد از یک دوز مصرف دارو، درد تسکین می‌یابد. اما همیشه هم اینطور نیست و درمان ممکن است به زمان طولانی‌تری نیاز داشته باشد تا التهاب رفع شود.

دارو‌های تجویزی (استاتین‌ها و دارو‌های افیونی)

یکی از دارو‌های رایجی که برا درمان کلسترول بالا به کار می‌رود منجر به درد‌های مفاصل و عضلانی در ۲۰ تا ۳۰ درصد از بیماران می‌شود: استاتین‌ها کاربرد گسترده‌ای در کمک به پیشگیری از تشکیل پلاک در عروق که می‌تواند منجر به بیماری قلبی شوند دارند. استاتین‌ها به این علت سبب ایجاد درد می‌شوند که کمک آنزیم تولید کننده‌ی انرژی به نام Q۱۰ را کاهش می‌دهند. دانشمندان دریافته‌اند که استاتین‌ها، تولید طبیعی کمک آنزیم Q۱۰ را کاهش می‌دهند.

دارو‌های افیونی بابت تاثیر ضد دردی که دارند معروف‌اند، اما در برخی موارد موجب بدن درد نیز می‌توانند بشوند. مصرف طولانی مدت از دارو‌های افیونی و اعتیاد به آن‌ها می‌تواند باعث شود اثری به نام هایپرآلژزیای ناشی از اوپیود (OIH) در بدن ایجاد شود. این اثر، بدن را نسبت به درد حساس‌تر می‌کند. این احتمال هم وجود دارد که مصرف دارو‌های افیونی، عملکرد‌های طبیعی ضد درد را در بدن سرکوب می‌نمایند و در نتیجه فرد را بعد از اینکه تاثیر دارو از بین رفت، نسبت به درد تحریک پذیرتر می‌نمایند.

استرس

استرس و اضطراب می‌توانند طیفی از درد‌های بدنی را ایجاد کنند که شامل درد فک، گردن، قفسه سینه، شکم درد و کمر درد همراه با سر درد و درد‌های عضلانی می‌شود. درد‌های بدنی ناشی از اضطراب و استرس، قابل کنترل‌اند. خواب کافی، ورزش منظم و تغذیه‌ی درست می‌توانند تا حدود بسیار زیادی این درد‌ها را تسکین بدهد. تکنیک‌های ریلکسیشن نیز به حل این مسئله کمک می‌کنند.

افسردگی

افسردگی می‌تواند درد را طولانی‌تر و شدیدتر کند؛ و هر چه فرد، درد شدیدتری را تجربه کند، احتمال اینکه افسرده‌تر شود بیشتر است. درد‌های بدنی یکی از شکایت‌های معمول در افراد دچار افسردگی‌اند. تقریبا ۷۰ درصد از افرادی که افسردگی در موردشان تسشخیص داده می‌شود دچار علائم بدنی نیز هستند. دلیل این امر پیچیده‌تر از آن است که شناخته شده باشد.

فرارسان‌های عصبی مواد شیمیایی هستند که پیام‌های عصبی را از عصبی به عصب دیگر منتقل می‌کنند. فرارسان‌های عصبی که هم به درد و هم به خلق و خو واکنش نشان می‌دهند، یکی هستند: سروتونین و نورپی نفرین. به همین دلیل گاهی دارو‌های ضد افسردگی برای افرادی که دچار درد‌های مزمن هستند تجویز می‌شوند.

بیخوابی، بدن درد را بدتر می‌کند

عجیب نیست که با درد و ناراحتی زندگی کردن، خواب خوب شبانه را نیز دشوار کند. ما وقتی که دردی داریم به سختی می‌توانیم آرام شویم و به خواب برویم. ضمنا کمبود خواب نیز می‌تواند درد‌ها را بدتر کند. یافته‌ها نشان می‌دهند خواب ناکافی و بی‌کیفیت می‌تواند باعث شود درد را شدیدتر احساس کنیم. دلیل این امر ناشناخته است، اما به هر حال این ارتباط وجود دارد و کاری که می‌توانید بکنید این است که دردتان را تسکین بدهید تا شب‌ها بهتر بخوابید.

عدم تحرک بدنی

درست است که ورزش و تمرین شدید می‌تواند سبب بدن درد بشود، اما نداشتن فعالیت بدنی نیز همین اثر را دارد. طبق پژوهشی در نروژ، افرادی که بیش از سه بار در هفته ورزش می‌کردند، ۲۸ درصد کمتر در معرض درد‌های مزمن بدنی قرار داشتند. آن‌هایی که به طور مرتب ورزش می‌کردند نیز ۵۰ درصد کمتر در معرض تجربه‌ی علائم دردناک در بدن بودند.

کمبود ویتامین D

هر قسمتی از بدن گیرنده‌ای برای ویتامین D دارد، از استخوان‌ها گرفته تا عضلات و سلول‌های مغز. به نظر می‌رسد میان سطح پایین ویتامین D در بدن و درد‌های مزمن ارتباط وجود دارد که البته هنوز معلوم نیست کدامیک موجب آن دیگری می‌شود، اما از آنجایی که مهم است محققان عقیده دارند منطقی به نظر می‌رسد کسی که درد مزمن دارد، مکمل ویتامین D مصرف کند.

افرادی که دچار آرتریت هستند به دو دلیل باید به مصرف ویتامین D کافی اهمیت زیادی بدهند: ویتامین D محافظ کلسیم خون است و استخوان‌ها را سفت و قوی نگه می‌دارد و دیگر اینکه کورتیکواستروئید‌هایی که برای درمان آرتریت به کار می‌روند، سطح ویتامین D بدن را پایین می‌ِآورند.

دریافت ویتامین D در فصل تابستان کار سختی نیست و می‌توانید با در معرض قرار دادن ۵۰ درصد از پوست‌تان مقابل نور خورشید به مدت ۱۵ دقیقه، بدن‌تان را وادار کنید که دوز مورد نیاز روزانه‌اش از این ویتامین مهم را بسازد. اما در ماه‌های فصل سرد سال با مصرف ماهی‌های چرب و مواد غذایی غنی شده با ویتامین D و در صورت نیاز مصرف مکمل می‌توانید این ویتامین را برای بدن‌تان تامین نمایید.

دهیدراسیون

دهیدراسیون، از دست دادن آب بدن در اثر اسهال، استفراغ یا ادرار زیاد است. شما به مقدار کافی آب در بدن‌تان نیاز دارید تا حجم خون‌تان حفظ شود، غذا را گوارش کنید و دما بدن‌تان تنظیم شود و خیلی دیگر از عملکرد‌ها در بدن‌تان به خوبی صورت بگیرند. اگر آب و الکترولیت‌ها را از دست بدهید، دچار بدن درد خواهید شد. از کجا بدانید دهیدراته شده‌اید؟ علائم و نشانه‌ها شامل خشکی دهان، خستگی، گود افتادن چشم‌ها، کاهش ادرار، تشنگی مفرط، تیرگی ادرار، سرگیجه و پریشانی می‌شود. اگر دچار علائم دهیدراسیون شدید هستید و نمی‌توانید از طریق نوشیدن، مایعات از دست رفته را جبران کنید، نیاز به تزریق سرُم خواهید داشت.

درد‌های تاخیری عضلانی

درد‌های تاخیری عضلانی درد‌هایی هستند که تقریبا یک تا دو روز بعد از انجام تمرین ورزشی شدید یا جدید ظاهر می‌شوند. این درد‌ها به دلیل آسیب‌های بسیار ریز در عضله روی می‌دهند که حین تمرین ایجاد شده‌اند. دارو‌های ضد التهابی غیراستروئیدی و ماساژ می‌تواند به تسکین این درد‌ها کمک کند. بعد از تمرین به بدن‌تان فرصت بدهید تا استراحت کرده و ریکاروی شود.

منبع: onhealth