هیچ یادم نرود این معنی که مرا مادر من نادان زاد
پدرم نیز چو استادم دید گشت از تربیت من آزاد
پس مرا منت از استاد بود که به تعلیم من استاد استاد
هرچه دانست آموخت مرا غیر یک حرف که نا گفته نهاد
قدر استاد نکو دانستن حیف استاد به من یاد نداد!
درس وفاداری یکی از آموخته های زندگیم بود
یاد گرفتم وفا دار باشم وقدر بدانم انسانهای والائی را
که با هدفی مقدس در راهی روشن قدم گذاشتند
وجوانی وعمر خود را سرمایه قرارداده
وبانیتی خالص وقلبی عاشق درس دادند
رمز چگونه زندگی کردن راوآموختند راهی
که صراط مستقیم بود وبه دیار عارفان ختم میشد
واکنون در مقام بازنشستگی می بوسم دست تمامی معلمین عاشقی
که به معنای واقع معلمند وکاسب نیستند
آنها که صفای دلشان را فدای ریا نمی کنند
وبه فکر قضاوت آیندگان هستند تااز آنها به نیکی یادکنند
وبرسند به معنی این شعر سراسر پیام :
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند واز صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
ای خوش آن نغمه که یاران بسپارند به یاد
پس روزتان مبارک پیامبران عشق وراستی
روزهایی که یادآور یادبودهای دور یا نزدیک‌اند.
روزهایی که تنها یک قرارداد، یک تفاهم، آنها را از دیگر روزها متمایز کرده است.
روزهای جهانی، روزهای ملّی، روزی به نام طبیعت، روزی به نام پژوهش،
روز خانواده، روز آمار و برنامه‌ریزی، صادرات، استاندارد…
…و روزی به نام تو!
می‌بینی؟
این بار نیز در هیاهو گم می‌شوی!
در هیاهوی این همه روز…
امّا تو را چه نیازی به روز؟
تو را چه نسبتی با هیاهو؟
کدام روز، روزِ تو نیست؟
بگذار روزها به نام دیگران باشند و به کام دیگران
تو همیشه می‌مانی؛ که قصرت را در دلهایمان برافراشته‌ای.
روزها گــر رفـت، گــو: رو! بـاک نیست تو بمان ای آن که چون تو، پاک نیست
ای معلّم!
از سرِ دل، سایه‌ی تو کم مباد!
روزت مبـــــــــــارک
روزهایی که یادآور یادبودهای دور یا نزدیک‌اند.
روزهایی که تنها یک قرارداد، یک تفاهم، آنها را از دیگر روزها متمایز کرده است.
روزهای جهانی، روزهای ملّی، روزی به نام طبیعت، روزی به نام پژوهش،
روز خانواده، روز آمار و برنامه‌ریزی، صادرات، استاندارد…
…و روزی به نام تو!
می‌بینی؟
این بار نیز در هیاهو گم می‌شوی!
در هیاهوی این همه روز…
امّا تو را چه نیازی به روز؟
تو را چه نسبتی با هیاهو؟
کدام روز، روزِ تو نیست؟
بگذار روزها به نام دیگران باشند و به کام دیگران
تو همیشه می‌مانی؛ که قصرت را در دلهایمان برافراشته‌ای.
روزها گــر رفـت، گــو: رو! بـاک نیست تو بمان ای آن که چون تو، پاک نیست
ای معلّم!
از سرِ دل، سایه‌ی تو کم مباد!
روزت مبـــــــــــارک
منبع:forouzesh.mihanblog
شعر درباره ى روز معلم
آموزگارم ، تو باغبانی
می پرورانی بذروجودم ، با مهربانی
با درسهایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت ، بهر وجودم ، شد پاسبانی
من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من،
من همچو قایق ، تو بادبانی
بر خوان ِ دانش من میهمانم
تو ای معلم ، خود میزبانی
کار تو باشد، ارشاد انسان
همکار ِ خوب ِ پیغمبرانی
حروف درس الفبا ی ما معلم بود
تمام صحبت ما یک صدا معلم بود
به روی تخته ی چوبی همیشه بی پایان
شروع نام خدابود، تا معلم بود
نگاه روشن دنیای کودکی هایم
به خشم و بوسه ی مادر ؤ یامعلم بود
خدا به وسعت ایمان به شکل هر واژه
ؤ جمله جمله ی ایثار ،با معلم بود
قسم به نام پیام آوران آگاهی
تمام درد بشر را دوا معلم بود
شکوه صبر وصلابت چو کوه می بارید
سه تیغ مهر ؤ سنگ بلا معلم بود
به دشتهای پر ازغنچه های پراحساس
گلی شکفته به نام وفا ،معلم بود
به هیچ زندگی و پوچ مرگ ،معنا داد
تمام بود و نبود شما معلم بود
به وقت گوش نهادن نشسته شاگردیم
در اوج خستگیش هم به پا معلم بود
هنوز پرسش بی پاسخی که می خواند
معلم عشق خدا یا خدا معلم بود؟
آنکه نقاش است و نقشی ساخته
با قلـــــــم طرح نویی انداخته
در مسیر واژه های دوستــــــــی
سطر سطــری زآشنایی داشته
آنکه چون اسطوره های پارســی
عین ولامی را به میم افراشته
هم ردیف انبیاء و عارفـــــــــــان
پوششی بر جـــــهل جاهل بافته
آنکه آهنگ و کلامی دل ربــا
از یرای درس خـــــــــود آراسته
چشمه های معرفت جوشــــد ز او
دانشی از حد فزون انبـــــــاشته
لحظه هایش پر شده از خـاطرات
خاطراتی که زدل جان باخـــته
هرچه از عطرش ببویم کم بود
او گلستان ها ز گل ها کاشته
آنکه معمار است و الگوی همه
لاله ای بر قلب خود بگذاشته
با سلاح علم در راه مـــــــــــــراد
چون جلوداران به کفران تاخته
آن معلّم آن مرّبی آن که او
از فنونش عالمی پرداختــــــــه
او عزیز است و مقامش پاس دار
چونکه یزدان نام او بنگاشته
عارف آن باشد که چون قطعه زمین
هرکسی او را لگد انداخته
یعنی از زهد و کلام و علم او
ذره ای از دانشش برداشته
ای خدای عشق ، ای ام الکتاب
ای معلم ، ای سراسر آفتاب
تو به ما آموختن آموختی
همچو شمع در بین ما میسوختی
در پی سوز و گداز و سوختن
فکر تو تنها بود آموختن
تو خمینی را خمینی کرده ای
طالقانی را سمائی کرده ای
ابن سینا و ابوریحان را
در پی علمت فدایی کرده ای
شغل تو شغل تمام انیباست
جای تو در آسمان و در سماست
زاده ء لاهوتی و از نسل خاک
از سخن گفتن نداری هیچ باک
در کتاب دل نویسم با مداد
ای معلم روز تو تبریک باد
منبع:forum.freedownload.ir
