دسته‌ها
تعلیم و تربیت

چگونه با کودک خود رابطه موثر برقرار کنیم؟ ۱

 

رسانه ۷ – ارتباط، فرآیندی کاملاً پیچیده است که طی آن کودک اطلاعات بسیاری را از شما دریافت می کند و چیزهای زیادی می آموزد، بنابراین یکی از پایه های صمیمیت و برقراری ارتباط، انتقال درست اطلاعات است و شما باید قادر باشید در کوتاهترین زمان و با بهترین و مؤثرترین شیوه های ممکن، اطلاعات مورد نیاز را به کودک انتقال دهید.

برقراری ارتباط مناسب با فرزندان مهارتی تربیتی است. تربیت کردن فرزندان در صورتی که ارتباط مناسبی بین والدین و فرزندان ایجاد شود، امری موثر و لذت بخش است. برقراری ارتباط مناسب یکی از عوامل افزایش اعتماد به نفس و احترام دو طرفه است. در این مطلب به بخشی از اصول صحیح ارتباط بین والدین و کودک اشاره شده است که می تواند آموزنده باشد.

 * فرزند شما باید متوجه باشد که شما به کارهای او علاقه مند هستید و در صورت نیاز به او کمک خواهید کرد.

 * زمانی که او می خواهد مطلبی را با شما در میان بگذارد، تلویزیون را خاموش کنید و مجله ای را که در دست دارید روی میز قرار دهید و تمام حواس خود را متوجه او کنید.

 * زمانی که می خواهد مطلب مهمی بیان کند، از جواب دادن به تلفن بپرهیزید.

 * بهترین زمانی که می توانید با فرزندتان ارتباط برقرار کنید ، زمانی است که با او تنها هستید.

 * تحقیر کردن یا مقایسه او با دیگران باعث کینه توزی او می شود.

* سعی کنید به لحاظ فیزیکی به گونه ای بایستید یا بنشینید که متناسب با قد فرزندتان باشد؛ سپس با او حرف بزنید.

 * اگر از نحوه برخورد یا رفتار او خشمگین هستید، صبر کنید تا عصبانیت شما فروکش کند سپس با او موضوع را در میان بگذارید.

 * زمانی که خسته اید، گوش دادن به حرف های او برایتان دشوار می شود.

 * هنگامی که فرزندتان در حال صحبت است با دقت و با احترام به حرف های او گوش دهید و از قطع کردن حرف های او بپرهیزید.

 * از به کار بردن کلمات تحقیرآمیز بپرهیزید و از جملاتی مانند «من می دانم برای تو چه بهتر است» استفاده کنید.

* به او اطمینان دهید که با وجود کارهایی که کرده است، او را دوست دارید.

 * او را برای در میان گذاشتن احساس ناراحتی یا خوشحالی خود با شما تشویق کنید.

 * بهتر است سوال خود را روی «چه شد؟» متمرکز کنید تا این که با «چرا» از او بپرسید.

* به او کمک کنید راه حلی برای مشکل خود پیدا کند.

منبع:نی نی سایت

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

نکاتی جهت قصه گویی موثر برای کودکان

چهار تکنیک ساده برای افزایش تاثیر قصه

رسانه ۷ – ارتباط موثر یکی از مهم ترین مهارت هایی است که هر پدر ومادری در زمینه تربیت فرزند خود به آن نیاز دارند.

به کودکی که برای استفاده از وسایل بازی در پارک ،نوبت را رعایت نمی کند چگونه آموزش می دهید؟

انگیزه به سلام کردن را در کودکی که تمایلی به این کار ندارد ، چگونه ایجاد نمائید؟

چگونه کودک را به پیروی از مقرراتی که در خانه و مهدکودک وضع شده است ترغیب می نمائید؟

یکی از موثرترین روش های ایجاد رفتار مطلوب وکاهش رفتار نامطلوب در کودکان ،استفاده از قصه گویی است.پژوهشگران حوزه اصلاح و درمان رفتار کودکان ،معتقدند که برای این کار لازم است از روش های غیرمستقیم استفاده شود.

داستان گویی یکی از روش های بسیار موثر در این زمینه است. ازطرفی قصه گفتن باعث افزایش مهارت گوش دادن ، تجسم وتخیل  کودک خواهد شد.

تعریف کردن اصل یک داستان وافسانه برای کودک از کارتون ساخته شده براساس آن داستان، موثرتر و آموزنده تراست.زمانی که داستان از طریق کارتون یا فیلم توصیف می شود، فرصت به کار افتادن تخیل وتجسم کودک، کاهش می یابد.زیرا در کارتون تمام اجزاء ازقبیل رنگ ها، اندازه ها، شکل ها وصداها، از پیش تدوین ومشخص شده است.اما زمانی که در قصه گفته می شود: “حیوانات قصه ما در مزرعه ای بسیار  سرسبز و زیبا  ،روی یک کوه بلند زندگی می کردند” ،هر کودکی تصوری منحصر به فرد از مزرعه مورد نظر خواهد ساخت و ذهن او جهت ساختن یک تصویر، به جستجو و فعالیت خواهد پرداخت و از این طریق ، ذهن فعالیت پویاتری را سپری خواهد کرد.

راه های بسیاری جهت افزایش کیفیت قصه گویی وجود دارد که در اینجا به چند تکنیک اشاره خواهد شد ، این فنون به شما کمک خواهند کرد که فرایند قصه گویی خود را اثر بخش تر کنید. به نظر می رسد اغلب قصه های موثر، ترکیبی از این تکنیک ها را به کار می گیرند.شما نیز می توانید به همین صورت عمل نمائید تا تاثیرات قصه گویی خود را افزایش دهید.این تکنیک ها عبارتند از:

۱-آموزش غیرمستقیم( استفاده از نقل قول)

دراین تکنیک از روش غیرمستقیم استفاده می شود تا پیام، بدون مقاومت در ذهن شنونده (کودک) پذیرفته شود. می توانید آن چه را که می خواهید به کودک بگوئید، از طریق یکی از شخصیت های داستان برای او نقل کنید.به طور مثال ،در طی داستان بگویید، فیل به زرافه گفت:”تو نباید فضای جنگل و محل زندگی حیوانات جنگل را کثیف وآلوده کنی”.زمانی که از مثال استفاده می شود ، کودک درسطح هوشیار، آگاه نیست که مطلب مورد نظر متوجه اوست زیرا توجه هوشیار او معطوف به داستان وشخصیت های آن است اما ضمیر ناهوشیار او ،این توصیه و پیام را دریافت می کند وفرایند یادگیری رفتار جدید از طریق ضمیر ناهوشیار کودک فعال می شود.

۲- مکث ونشانه گذاری(مکث کردن قبل از نکات مهم مطلب)

مکث در مکالمه معنای خاصی دارد واین کار باعث جلب توجه شنونده می شود.مکث باعث خواهد شد که حتی اگر عاملی باعث حواس پرتی شده است،مجددا تمرکز روی مطلب انجام شود.از طرفی در زمان مکث ،به کلامی که بعد از مکث بیان می شود معنای خاصی بخشیده شود.

به عنوان مثال سگ نازنازی  فهمیده بود که(مکث) با تمیز نگه داشتن اطراف محل زندگی خود می تونه با همسایه هاش رابطه بهتری داشته باشه.

درکنار مکث، نشانه گذاری نیز می تواند بسیار تاثیر گذار  باشد.نشانه گذاری یعنی برای تاکید بیشتر روی قسمتی از کلام متمرکز شویم.روش موثر دیگر برای نشانه گذاری این است که نام کودک نیز درمیان داستان گنجانده شود.در این حالت اگر نام کودک دربخش مهمی از داستان آورده شود، باعث خواهد شد که کودک ،خود را با شخصیت داستان همانند سازد.مانند:”سگ ناز نازی  می دانست که، سارا با همکاری خواهد توانست از بازی با دوستانش لذت ببرد.”

۳– خلاصه گویی(حذف جزئیات)

سعی کنید که جزئیات خاص را در داستان کم تر کنید.کودکان توصیف های کلی و واضح نشده را با تصورات خلاق خود تکمیل می کنند.هر قدر جزئیات بیشتری از داستان در اختیار کودک قرار داده شودبه همان اندازه  قدرت تخیل کودک ،کمتر به کار خواهد افتاد، اما اگر جزئیاتی از داستان حذف شود، فرصتی فراهم خواهد شد که کودک در ذهن خود مطالب میانی را تجسم وتصور نماید. دو جمله زیر را بایکدیگر مقایسه نمایید:

مثال اول:لاک پشت با احساس خطر به داخل لاک خود پناه برد.

مثال دوم:لاک پشت با احساس خطر سر، دست وپای خود را به داخل لاک خود جمع کرده وپنهان شد.

درمثال دوم در مورد چگونگی عملکرد لاک پشت توضیحات بیشتری داده شده وجایی برای ایجاد تصورات خلاق باقی نگذاشته است ولی در مثال اول این فعالیت به وسیله خود کودک صورت می گیرد وتجسم وتخیل کودک فعال می شود.

۴– استفاده مناسب ازصدا

صدای فرد قصه گو مهم ترین ابزار قصه گویی است.می توانید با تغییر صدای خود مفاهیم مختلفی را به مخاطب خود منتقل نمائید.تقویت بیان(بلند کردن صدا ویا تاکید بیشتر بر روی کلمه در قسمت های مهم داستان که دارای نکات آموزنده می باشد) بسیار موثر است.گوینده داستان باید بداند که لازم است در قسمت هایی از داستان ،تن صدا را بالا یا پایین ببرد،  درلحظاتی کلمات را با تاکید بیشتر بیان کند ودر جایی سرعت خواندن بیشتر ودرجایی دیگر کمتر باشد و از مکث ها در جایگاه مناسب استفاده شود.

منبع:نی نی سایت

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

۶ دستورالعمل برای شکوفایی شخصیت خردسالان

چه نوع تغییراتی در این سالها در کودک ایجاد می شوند و نقش والدین برای کمک به شکوفایی کودک چیست؟

 رسانه ۷ –حتما از همان ماه های تولد متوجه شخصیت منحصر به فرد فرزندتان شده اید اما شخصیت کودک بین ۳ تا ۵ سالگی شروع به نمایان شدن می کند.

چه نوع تغییراتی در این سالها در کودک ایجاد می شوند و نقش والدین برای کمک به شکوفایی کودک چیست؟

خود بیانگری و (کمی) خود کنترلی

از ۳ تا ۵ سالگی، کودکان در توانایی بیان خودشان به کمک کلمات کمی راحت تر می شوند. در خلال این سال ها، کودکان خردسال خودکنترلی بیشتری به دست می آورند و کم کم یاد می گیرند که به جای تکیه کردن به شما یا دیگران، به طور مستقل عمل می کند. علاوه بر این، آنها یاد می گیرند وقتی هیجان زده، مضطرب یا غمگین می شوند چطور خودشان را آرام کنند و بیشتر انتخابی و کمتر هیجانی و عاطفی واکنش نشان می دهند. کودکان خردسال در این سن مشغول ساختن اعتماد به نفس خود هستند و تجربه های زیادی را در مورد رفتار با دیگران به دست می آورند.

با رسیدن به ۵ سالگی، اساسا کودکان نگرانی بیشتری برای پدر و مادر نشان می دهند یا حداقل شروع به فهمیدن این واقعیت می کنند که شما هم نیازها و احساسات خودتان را دارید. هم چنین عواطفشان را راحت تر نشان می دهند، زندگی خیالی خودشان را دارند و بین دو وضعیت راحت طلبی و یاری گری در نوسان هستند.

روش هایی که می توانید به رشد شخصیت کودک کمک کنید :

در حالی که شخصیت کودک به طور طبیعی در حال رشد و شکوفایی است، کارهای زیادی وجود دارند که می توانید برای کمک به کودک انجام دهید :

کودک شما منحصر به فرد است

کودکان به شکل جالب توجهی در ریشه های شکل دهنده ی ویژگی های شخصیتی باهم متفاوت هستند. این ریشه ها اعضای نزدیک خانواده هستند.  رشد سالم شخصیت با شیوه های فرزند پروری حساس و مسئول نسبت به نقاط قوت و ضعف منحصر به فرد کودک تقویت می شود.

بازی را فراموش نکنید

بازی تاثیر انکارناپذیری بر رشد کودک دارد. به کودک فرصت بازی بدهید تا به شکوفایی شخصیت او کمک کنید. بازی به رشد جسمانی، ذهنی و احساسی کودک کمک می کند. بازی به کودکان یاد می دهد که کار گروهی را یاد بگیرند، تخیلاتشان را پرورش دهند، تضادها را حل کنند و قوانین تازه را امتحان کنند. وقتی کودکان بازی می کنند، توانایی تصمیم گیری، دفاع از حق خود، خلاقیت، کشف و هدایت را تمرین می کنند.

برچسب نزنید

مطمئنا ترجیح می دهید شخصیت کودک بدون دخالت شما یا دیگران برای شکل دادن به آن رشد کند. پس از برچسب زدن به کودک با کلماتی مانند خجالتی، لوس، احساساتی یا بداخلاق خودداری کنید.

مثال بزنید

مطمئنا شما کسی هستید که کودک خردسالتان بیشتر می بیند و از او تقلید می کند. بنابراین کاملا به شما بستگی دارد که چه الگویی را به او ارائه می دهید. برای آموزش ادب، مشارکت و صبر باید خودتان الگوی این رفتارها باشید.

نقش طبیعت و تربیت را بشناسید

ویژگی های شخصیتی کودک را فقط با تکیه بر طبیعت او یا نوع تربیت خودتان توجیه نکنید. تربیت و طبیعت، در کنار هم از اهمیت بالایی برخوردار هستند و با هم برای خلق تفاوت های فردی کودکان و شخصیت بزرگسالان کار می کنند.

به کودک اجازه بدهید خودش باشد و نه تصویری از شما

شاید شما از نظر شخصیتی بسیار اجتماعی، با دقت، آرام یا خجالتی هستید و دوست داشته باشید که کودک هم مانند شما باشد اما مسئله ای که از اهمیت بالایی برخوردار است این است که کودک بتواند خودش باشد و بتواند با شیوه خودش دوست پیدا کند و با دنیا ارتباط برقرار کند.

راه های بیشتری برای کمک به رشد شخصیتی کودک وجود دارد. به طور مثال، خواندن کتاب برای کودک و محدود کردن زمان تماشای تلویزیون از شیوه های بسیار مهم و کلیدی هستند.

متخصصین دیگر توصیه می کنند از علایق کودک حمایت کنید و تجربیات او را گسترش دهید. شیوه ای که برای کمک به رشد شخصیتی کودک از آن استفاده می کنید، می تواند درست مانند شخصیت کودک منحصر به فرد باشد.

آیا باید برای ایجاد تغییر در کودک خردسال تلاش کنید؟

باید به کودکان خردسال اجازه بدهید خودشان باشند و در عین حال کودک را برای تجربه چیزهایی که شخصیت در حال ظهورش را گسترش می دهد، تشویق کنید.

در سالهای خردسالی، بخش اعظمی از شخصیت به ثبات رسیده است اما هنوز غیرقابل تغییر نشده است. انسان ها تغییر می کنند و بخش هایی از ما که شخصیت ما را می سازند به اندازه کافی قابلیت انعطاف دارند

متخصصین توصیه می کنند که به جای سعی برای تغییر شخصیت کودک، بر روی ایجاد فرصت های تجربی برای کودک تمرکز کنید تا از  رشد و تکامل او در مسیرهای تازه حمایت کنید.

در حالی که سعی می کنید رفتارهای چالش برانگیز کودک و چگونگی پاسخ دادن به آنها را شناسایی کنید، از قابلیت ها و نقاط قوت کودک لذت ببرید و آنها را دوست داشته باشید و به جای تلاش برای شکل دادن به شخصیت کودک مطابق با الگویی خاص سعی کنید یک محیط حمایتگر و پر عشق برای کودک فراهم کنید.

منبع:نی نی سایت

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

نحوه برخورد با کودک بد اخلاق ۳

سنین ۳ تا ۴ ساله

رسانه ۷ – کودک چیزی را با زور پیش می برد یا همبازی اش را نیشگون می گیرد، یا از حرفهای بیجا و نابجا استفاده می کند. چه باید کرد؟

آنچه نباید انجام دهید.

۱ــ کودک را درکونی نزنید. این به کودک  آموزش می دهد که ضربه زدن بسیار خوب است به شرط اینکه بزرگتر باشید.

۲ــ انتقاد نکنید یا بدخو نشوید. این عمل اعتماد به نفس کودک را کم می کند و خاطره بدی در ذهن او به جای می گذارد.

۳ــ کودک را از داشتن جفت یا همتای دیگر محروم نکنید.

آنچه باید انجام دهید.

۱ــ به دلیل تراشی برای کج خلقی کودک گوش دهید و حرفها، احساسات و اظهارات درستش را تأیید کنید.

۲ــ به کودک کلمات مناسب برای برقراری احساسات را بفهمانید.

۳ــ به کودک «مهلت دهید» تا از دستورات پیروی کند.

دستوراتی برای «مهلت دادن»

۱ــ با قاطعیت از کودک بخواهید که صدایش را به قصد مهلت دادن کنترل کند.

۲ــ کودک را نزدیک اما جدا قرار دهید چون تمایل به فعالیت دارد.

۳ــ به کودک بگویید که مجبور است برای دقایقی با توجه به سنش آرام بنشیند. مثلاً کودک ۳ ساله ۳ دقیقه آرام می نشیند.

۴ــ مهلت تا زمان معین ادامه دارد.

بچه ها در این سنین شروع به یاد گرفتن دستورات و محدودیتها می کنند، اما اشتباه هم می کنند. آنها به تذکر دهنده و اثرات و نتایج فوری نیاز دارند که به اعتماد به نفس شان احترام گذارند و به آنها کمک کند تا بدون خجالت یا اوقات تلخی از والدین شان یاد بگیرند.

۱ــ بازی کودک را مشاهده کنید و از رفتار خوب او تعریف کنید. به عنوان مثال بگویید. «من واقعاً تاب خوردن و خندیدن تو را دوست دارم»

۲ــ مطمئن باشید شما به عنوان والدین و دیگر بزرگسالان در زندگی کودک الگوی خوبی برای بیان احساسات هستید.

منبع:نی نی سایت

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

نحوه برخورد با کودک بد اخلاق ۲

کودک ۲ تا ۳ سال
رسانه ۷ – بچه لگد و جیغ می زند، با کج خلقی اسباب بازیها را به زمین می کوبد به خاطر اینکه اسباب بازی که می خواسته، برایش نخریدید. چه باید کرد

 

آنچه نباید انجام دهید:

۱ــ سعی نکنید برای کودک نوپایتان دلیل و استدلال بتراشید. بچه ها در کج خلقی به حرف منطقی گوش نمی دهند.

۲ــ خونسردی نشان ندهید، چون این عمل کودک را به وحشت خواهد انداخت  خاطره بدی در ذهن او به جای می گذارد.

۳ــ در مقابل کودک تسلیم نشوید، چون تسلیم در مقابل رفتار بد کودک، نوعی پاداش دادن به اوست. و کج خلقی هایش را تقویت می کند.

۴ــ به کودک رشوه مثل آب نبات یا خوراکی ندهید. او ممکن است برای گرفتن این رشوه چنین رفتاری را شروع کند.

آ‌نچه باید انجام دهید.

۱ــ سکوت کنید و در مقابل آنچه دیگران فکر می کنند نگران نباشید.

۲ــ از خرده گیری و نزاع چشم پوشی کنید. تا جایی که ممکن است به کودک بی توجهی کنید.

۳ــ در صورت لزوم اگر کودک قصد مجروح یا صدمه زدن احتمالی را دارد، با نگهداشتن اجباری از این عمل خودداری کنید.

۴ــ اگر کج خلقی کودک ادامه پیدا کرد فروشگاه را ترک کنید.

۵ــ در موقعی که کودک آرام است برایش توضیح دهید که اگر با کج خلقی وسایل را پرتاب یا خراب کند، فروشگاه را ترک خواهید کرد.

۶ــ به رفتار خوب پاداش دهید.بعد از آن عمل خوب، زمان ویژه ای به کودک صرف کنید.

زمانی که بچه ها جسور و رام نشدنی می شوند همه ما زمانی صداهای وحشتناک کودک را شنیده ایم. این عمل گهگاهی به چه علت رخ می دهد! اما بچه ها نیاز دارند تا این مرحله را بگذرانند. آنها نیاز دارند تا به توانایی های ما در مقابل آنها پی ببرند، تا خود را از والدین جدا کنند و کنترل خود را یاد بگیرند. ما می توانیم به بچه ها یاد دهیم  رفتار شایسته و بجایی در مقابل پاداش رفتار خوب، چشم پوشی رفتار محرک و جلوگیری به خود یا دیگران داشته باشند.

۱ــ قبل ورود به فروشگاه، رفتاری که انتظار دارید و نتیجه بد رفتاری را برای کودک شرح دهید.

۲ــ احساس اطمینان در همه روشهاتان داشته باشید، همینطور اصرار برای گفتگو یا تسلیم را نپذیرید.

منبع:نی نی سایت

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

نحوه برخورد با کودک بد اخلاق ۱

هدف ما کمک به کودکانمان است که احساساتشان را بدون صدمه به خود یا دیگران نشان دهند.

 کودک ۶  تا ۱۸ ماهه

رسانه ۷ – وقتی در حال بازی با کودکتان هستید ناگهان کودک دستتان را گاز می گیرد. چه باید کرد؟

آنچه نباید انجام دهید :

۱ــ گاز نگیرید، بعضی والدین فکر می کنند گاز گرفتن متقابل به کودک یاد می دهد که گاز نگیرد، اما کودکان نمی دانند که گاز گرفتنشان باعث درد شما می شود و برعکس. تنها اثرش این است که به هر دوتان آسیب می رسد و روابطتان خدشه دار می شود.

آنچه باید انجام دهید:

۱ــ کودک را به کناری زده و محکم بگویید «گاز گرفتن درد دارد.»

۲ــ متناوباً رفتاری مثل در آغوش گرفتن کودک را نشان دهید.

۳ــ به کودک جسمی نرم (مثل دندونی) بدهید تا کودک گاز بگیرد.

کودکان منمن، جیغ زدن، گریه و گاز گرفتن را انجام می دهند تا با نیازهاشان ارتباط برقرار کنند. لمس و کشف می کنند تا در مورد خود و محیط اطرافشان شناخت پیدا کنند. نه اینکه آسیب زده یا  سرپیچی کنند. آن رفتارهای کودک که خطرناکند یا به دیگران آسیب می رسانند را بایستی محدود کنیم. اما نبایستی کودکان را بترسانیم یا به آنها آسیبی برسانیم.

هدف ما کمک به کودکانمان است که احساساتشان را بدون صدمه به خود یا دیگران نشان دهند.

۱ــ مراقب نشانه ها باشید و یاد دهید زمانی که کودک خیلی هیجان زده یا ناراحت است، ناراحتی خود را بیان کند.

۲ــ به کودک بفهمانید که چگونه نیازهایش را به طرق مختلف مثل کف زدن یا خندیدن بیان کند.

۳ــ در پاسخ و واکنش ثابت قدم باشید.

منبع:نی نی سایت

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

۷ اشتباه والدین در حرف زدن با کودکان

حرف زدن با کودکان,تربیت کودکان,روانشناسی کودکان

 پدر یا مادر بودن یکی از سخت ترین کارهای دنیا است. این شغل، ۲۴ ساعته است و می تواند بسیار خسته کننده باشد. اما مهم است، با همه خستگی نیز مسایلی را رعایت کنید تا به روح، جسم و اعتمادبه‌نفس فرزندتان لطمه ای وارد نشود. باید طوری او را تربیت و با او رفتار کنید تا در بزرگسالی علاوه بر اینکه مایه افتخار شما شود، خودش نیز در سلامت روحی کامل زندگی کند.

یکی از روش های ارتباطی با کودکان حرف زدن است. اگر بتوانید روش های صحیح حرف زدن خود با کودکان را یاد بگیرید، به طور غیرمستقیم درست حرف زدن را به او نیز می آموزید.

۱٫ غر زدن
بسیاری از والدین برای اینکه فرزندشان تکالیفش را درست انجام دهد یا غذایش را کامل بخورد، مدام سر او غر می زنند و اعتراض می کنند. این رفتار به هیچ عنوان مناسب و پاسخ‌گو نیست. بر اساس مجله تایم، این کار باعث می شود تا کودک لج کند و درست برعکس آن را انجام دهد. این مساله همچنین باعث می شود تا فرزند از زمان هایی همچون غذاخوردن فرار و سعی کند خودش را به کاری دیگر مشغول کند.

۲٫ کوتاه پاسخ دادن
والدینی که با پاسخ کوتاه فرزند را مجبور می کنند از آنها اطاعت کند، به هیچ عنوان روش درستی برای تربیت کودک خود انتخاب نکرده اند. با گفتن عبارت: «برای اینکه من می گم!» باعث می شوید تا کودک هرگز به چرایی مسایل فکر نکند. قدرت تحلیل و پرسش‌گرایی را از او می گیرید. یا گفتن عبارتی همچون: «هر چه من می گویم را باید انجام دهی» به این مفهوم است که هیچ احترامی برای فرزند خود قایل نیستید و او نیز در مقابل به شما احترام نخواهد گذاشت. برای تربیت صحیح فرزندان، برای پاسخ به سوالات او زمان بگذارید و با صبر کامل و مرتبط به او پاسخ بدهید.

۳٫ کودکانه رفتار کردن
کودکان بسیار باهوش تر از آن هستند که تصور می کنید. لازم نیست صدای خود را کودکانه کنید یا با کلمات خیلی بچه‌گانه با او حرف بزنید تا به حرف هایتان گوش کنند. کودکان مکالمات مردم با یکدیگر را می شنوند و کودکانه حرف زدن را نوعی اهانت به خود می دانند.

۴٫ مشغول بودن
کودکان دوست دارند برای آنها ارزش قایل شوید. به همین دلیل بسیار مهم است واقعا برای آنها ارزش قایل شوید. هنگام صحبت با فرزند خود، گوشی موبایل را کنار بگذارید و با همه حواس به حرف های او گوش فرا دهید. این باعث می شود تا اعتمادبه نفس پیدا کنند و آن حس ارزشمندی که دنبالش هستند را از شما بگیرند.

۵٫ زیاد حرف زدن
تحقیقات کارشناسان ثابت کرده است، مغز هر انسانی می تواند در هر مرتبه، به طور متوسط ۵ تا ۹ موضوع را به خاطر بسپارد. به همین دلیل است که کودکان وقتی بیشتر از ظرفیت خود می شنوند، دیگر تمایلی به گوش کردن ادامه حرف ها ندارند. اگر می خواهید مسایل زیادی به فرزند خود بیاموزید، آن را به چندین بخش کوتاه تقسیم کنید تا نتیجه بهتری داشته باشد.

۶٫ استفاده از واژه های محکوم یا سرزنش کننده
هرگز از واژه هایی که باعث ایجاد حس گناه در کودک می شود، استفاده نکنید. کودکان از همان ابتدا حس همدردی ندارند و بسیاری از چیزها را نمی توانند درک کنند. نباید برای اشتباهای که انجام می دهند خیلی آنها را مواخذه و سرزنش کنید.

۷٫ تهدید کردن
هدف از بزرگ کردن کودک این نیست که او را مطیع و فرمانبردار خود تربیت کنیم. باید به کودکان فرصت فکر و خطا کردن بدهد. تهدید کردن کودک باعث می شود تا اعتمادبه‌نفس او از بین برود و در بزرگسالی دچار مشکل بشود.

منبع:bartarinha.ir

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

چگونه تنها خوابیدن را به کودک آموزش دهیم؟

تنها خوابیدن کودک,خوابادن کودک,ترس کودک از تنها خوابیدن,

 ۱٫  شیوه ی ” پاداش دهی “
این شیوه زمانی کارآمد است که کودک قبل از خوابیدن بی قراری می کند و آرام نمی گیرد و شما تصمیم می گیرید که از یک روش ملایم برای تغییر این شرایط استفاده کنید. این شیوه بر پایه ی “پاداش دهی” بنا شده است. کودک را تا تختش همراهی کنید، به او شب به خیر بگویید و او را ببوسید.

 

به کودک قول دهید که بعد از یک دقیقه دوباره برمی گردید و او را می بوسید به شرط آنکه روی تختش دراز بکشد. از اتاق خارج شوید و بلافاصله برگردید و دوباره کودک را ببوسید. اگر کودک تلاش می کند تا بلند شود، عصبانی نشوید بلکه او را با آرامش و مهربانی سرجایش قرار دهید. و به او یادآوری کنید که او را تنها در صورتی او را می بوسید که روی تختش دراز بکشد. این شیوه می تواند به شکل یک بازی اجرا شود، خواهید دید که زمان لازم برای خواباندن کودک در اتاقش هر شب کمتر می شود. زمانی که احساس کردید کودک در حال به خواب رفتن است دیگر به اتاقش نروید.

ممکن است در شب های اول مجبور شوید کودک را ۱۰۰ یا ۲۰۰ بار ببوسید و حتی تا ۳ ساعت این شیوه را ادامه دهید تا کودک به خواب برود. سعی کنید خونسرد و آرام باشید و اگر مشکلی در ناحیه کمر دارید می توانید به جای بوسیدن کودک سر و یا دست او را نوازش کنید.
۲٫   شیوه ی ” جدا سازی تدریجی “
از این شیوه زمانی استفاده کنید که وابستگی کودک به شما زیاد است و پیش بینی می کنید که به زمان بیشتری برای آموزش نیاز دارید. از آنجا که کودک تغییرات کوچک و جزیی را راحت تر می پذیرد، در این شیوه به طور تدریجی  تنها خوابیدن را به کودک آموزش  خواهید داد.

 

برای شروع، کنار تخت کودک بنشیند تا زمانی که کودک به خواب برود، در شب بعد کمی دورتر از تخت بنشینید و هر شب ته تدریج این فاصله را بیشتر کنید تا جایی که از اتاق خارج شوید و جلوی در اتاق و در دیدرس کودک بنشینید به طوری که بتوانید با کودک حرف بزنید. در زمان اجرای این شیوه بهتر است با کودک ارتباط چشمی و فیزیکی برقرار نکنید. خواندن یک کتاب برای کودک می تواند مفید باشد. به یاد داشته باشید که نوازش کودک قبل از خواب باعث آرامش بیشتر کودک می شود.

۳٫  شیوه ی ” رفت و برگشتی “
اگر طاقت گریه ی کودک را ندارید اما تصمیم دارید که کودک را در زمان خواب از خود جدا کنید، این شیوه به شما توصیه می شود. کودک را به رختخواب ببرید و به او توضیح دهید که می خواهید از اتاق خارج شوید اما نزدیک اتاق او حضور خواهید داشت و از او بخواهید که در تختش باقی بماند. به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید. اگر کودک از جایش بلند شد و شروع به گریه و بی تابی کرد، به اتاق برگردید و او را دوباره در تخت بگذارید و مجددا به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید.

 

این کار را تا زمانی که کودک به خواب رود ادامه دهید. سعی کنید از ارتباط چشمی خودداری کنید و با صدای آرامش بخش برای گفتن شب به خیر استفاده کنید. ثبات رفتار و تن صدای شما تاثیربسیار مثبتی خواهد داشت. بنابراین صبر خود را از دست ندهید و به یاد داشته باشید که اگر عصبی باشید نمی توانید به کودک آرامش و حس اطمینان بدهید.

۴٫  شیوه ی ” Ferber “
در صورتی که  همه ی راه ها را امتحان کرده اید اما نتیجه نگرفته اید، این شیوه به شما کمک می کند تا به کودک کمک کنید که در اتاقش بخوابد. بعد از گفتن شب به خیر، کودک را ببوسید و از اتاق خارج شوید. اگر کودک شروع به گریه کرد، بعد از ۳۰ ثانیه برگردید و او را آرام کنید، بهتر است کودک را از تختش بلند نکنید. دوباره از اتاق خارج شوید و در صورتی که کودک باز هم گریه کرد، پنج دقیقه صبر کنید و بعد از آن به اتاق بروید و او را آرام کنید. بیشتر از ۳۰ ثانیه در اتاق نمانید و دوباره خارج شوید.

 

هر بار که از اتاق خارج می شوید ۵ دقیقه بیشتر بیرون بمانید. در شب اول حداکثر زمانی که بیرون از اتاق خواهید ماند را ۱۵ دقیقه در نظر بگیرید. در شب دوم از ۱۰ دقیقه شروع کنید و حداکثر زمان را ۲۰ دقیقه در نظر بگیرید. زمان بیرون ماندن از اتاق را تا جایی افزایش دهید که به ۳۰ دقیقه برسید. زمان ۳۰ دقیقه ای را تا وقتی که کودک در برابر این شیوه مقاومت می کند ادامه دهید تا به نتیجه برسید. استفاده از این شیوه ممکن است برای والدین استرس زا باشد، بنابراین توصیه می شود که پدر و مادر به صورت یک شب در میان مسولیت اجرای این روش را بر عهده بگیرند.***

منبع : www.nostrofiglio.it

دسته‌ها
تعلیم و تربیت

چرا کودک نوپا سرش را به عمد به جایی می کوبد؟

کودک نوپا,کوبیدن سر در کودکان,علت کوبیدن سر در کودکان

کوبیدن سر در کودکان بسیار رایج است. بیشتر از ۲۰ درصد کودکان نوپا و خردسال به عمد سرشان را به جایی می کوبند . خوب است بدانید که پسران ۳ برابر دختران این کار را انجام می دهند. کوبیدن سر اغلب در نیمه دوم سال اول زندگی کودک شروع می شود و بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی به اوج خود می رسد. کوبیدن سر ممکن است برای چند ماه  یا حتی چند سال طول بکشد اما بیشتر کودکان با رسیدن به سن ۳ سالگی این عادت را کنار می گذارند.

 دلایلی که ممکن است عامل این رفتار کودک باشد :
آرامش دهی به خود : با وجود اینکه بسیار عجیب به نظر برسد اما کودکانی که عادت به کوبیدن سرشان دارند، این رفتار را برای آرام شدن انجام می دهند. این کودکان معمولا وقتی نیمه شب از خواب بیدار می شوند یا حتی وقتی در خواب هستند، سرشان را با ریتم خاصی می کوبند تا به خواب بروند. حتی بعضی از کودکان همزمان دست و پایشان را هم تکان می دهند. متخصصین رشد عقیده دارند که حرکات ریتمیک مانند تاب خوردن روی صندلی به کودک کمک می کند تا احساس آرامش کند.

·  کاهش درد : ممکن  است کودک وقتی احساس درد می کند سرش را به جایی بکوبد. این درد می تواند به علت دندان درآوردن یا عفونت گوش باشد. به نظر می رسد کوبیدن سر به کودک کمک می کند احساس بهتری داشته باشد. ممکن است این مسئله به خاطر منحرف شدن حواس کودک از درد دندان یا گوش باشد.

 ناتوانی : اگر کودک شما وقتی عصبانی می شود سرش را به جایی می کوبد، احتمالا سعی می کند با این شیوه هیجانات شدید خود را بروز دهد. او هنوز یاد نگرفته است که احساساتش را به طور کامل به کمک کلمات بیان کند و به همین دلیل از حرکات بدنی استفاده می کند و باز هم با این کار خودش را در موقعیت های اضطراب آور آرام می کند.

نیاز به جلب توجه : کوبیدن مداوم سر ممکن است راهی برای جلب توجه باشد. این کاملا قابل درک است که دیدن کودک در حال انجام کاری که به نظر میرسد به او آسیب می رساند، برای شما نگران کننده است. وقتی کودک متوجه نگرانی شما می شود برای جلب توجه شما به این رفتار ادامه می دهد.

 اختلال رشدی : کوبیدن سر می تواند با اتیسم یا سایر اختلالات رشدی مرتبط باشد اما در بیشتر موارد نمیتوان تنها به این نشانه اکتفا کرد و تنها می توان به عنوان یک هشدار به آن توجه نمود. در موارد بسیار نادر کوبیدن سر می تواند به تنهایی علامت مشکلات جدی باشد.

 چگونه کوبیدن سر را کنترل کنیم؟
به کودک توجه کنید – اما نه زمانی که سرش را می کوبد

در شرایط عادی و وقتی کودک سرش را نمی کوبد، از اینکه به میزان لازم مورد توجه مثبت شما قرار می گیرد اطمینان حاصل کنید. اگر کودک هنوز برای جلب توجه شما سرش را می کوبد، سعی کنید خیلی این مسئله را جدی نگیرید و این رفتار را تقویت نکنید. حتی اگر نمی توانید این رفتار را نادیده بگیرید، کودک را به خاطر انجام آن توبیخ یا تنبیه نکنید. او برای درک موقعیت بسیار کوچک است و این شیوه شما می تواند باعث تشدید رفتار شود.

از آسیب دیدن کودک جلوگیری کنید
پیچ و مهره های تخت کودک را هر ماه یکبار کنترل کنید تا مطمئن شوید که با تکان و حرکت سست و لق نمی شود. علاوه بر این می توانید زیر پایه های تختخواب کودک را به چرخ لاستیکی مجهز کنید و در فضای بین تختخواب و دیوار یک پارچه نرم آویزان کنید تا سر و صدای کمتری تولید شود و دیوارها و کف اتاق کمتر آسیب ببیند. از قرار دادن بالشتک در تختخواب کودک برای نرم تر کردن آن خودداری کنید چون خطر خفگی را افزایش می دهد. اگر می خواهید از روکش نرده تخت برای نرم کردن آن استفاده کنید، حتما از باریک و محکم بودن آنها مطمئن شوید. این روکش ها را به خوبی به نرده های تخت ببندید تا کودک نتواند سرش را در فضای بین نرده ها قرار دهد.

سعی کنید نگران نباشید
کودک شما ممکن است دچار کبودی شود اما نگران نباشید چون معمولا کوبیدن سر یک رفتار “خود- کنترل” است که به معنی این است که کودک سرش را آنقدر محکم به جایی نمی کوبد که آسیب جدی ببیند. او می داند آستانه درد خود را می شناسد و در صورت احساس درد با شدت کمتری به سرش ضربه می زند.

 به کودک کمک کنید تا یک جایگزین پیدا کند
کاملا واضح است کودک شما به ضربات مداوم  و یکنواخت علاقه دارد، بنابراین به او کمک کنید تا یک جایگزین برایش پیدا کند. متخصصین معمولا رقص، رژه و دست زدن یا ضربه زدن همراه موسیقی را پیشنهاد می کنند. ممکن است بخواهید یک مترونوم در اتاق کودک قرار دهید تا باعث آرامش او شود. بهتر است از انجام فعالیت های بدنی زیاد توسط کودک و در طول روز اطمینان کسب کنید با به سوزاندن انرژی عصبی که ممکن است عامل کوبیدن سر باشد، کمک کرده باشید.

برنامه خواب منظم و آرامش بخش را شروع کنید
اگر فکر می کنید کودک برای آرام شدن و رهایی از خستگی روزانه سرش را می کوبد، سعی کنید یک برنامه خواب آرام بخش برای کودک در نظر بگیرید. یک حمام گرم، ماساژ کودک در حالی که او را روی پایتان گذاشته اسد و خواندن قصه و لالایی می توانند کارساز باشند. بد نیست چند دقیقه قبل از خواب پشت یا پیشانی کودک را به آرامی مالش دهید. پخش موسیقی ملایم در اتاق خواب کودک هم می تواند به آرامش کودک کمک کند.

 اگر رفتار کودک نگران کننده شده است، حتما با پزشک مشورت کنید
اگر کودک در طول روز سرش را به دفعات به جایی می کوبد یا در صورت آسیب دیدن سرش به کوبیدن آن ادامه می دهد، کمی نگران کننده و غیرمعمول است. کوبیدن سر می تواند با اتیسم و سایر اختلالات رشدی در ارتباط باشد که در سال های اولیه زندگی کودک و خردسالی او ظاهر می شود.

کودکان اتیستیک معمولا به خوبی با افراد ارتباط برقرار نمی کنند. آنها اغلب به برقراری تماس فیزیکی با والدین علاقه ای ندارند و به نظر می رسد از نگاه کردن به دیگران هم پرهیز می کنند. اگر دیدید کودک  در حال از دست دادن توانایی های فیزیکی، کلامی یا دیگر مهارت هایی است که پیشتر کسب کرده است و یا درکسب مهارت های تازه رشدی دچار تاخیر شده است، برای کنترل کودک به پزشک مراجعه کنید.

منبع:ninisite.com