برچسب: اسلام

به گزارش خبرگزاری فارس، برنامه تلویزیونی «خیلی دور خیلی نزدیک» شب گذشته با اجرای شهاب اسفندیاری از شبکه چهار سیما پخش شد.

در این برنامه پروفسور «کلاوس فون استوش» استاد مطالعات الهیات تطبیقی در دانشگاه پادربورن آلمان درباره تحقیقات، تجربیات و آثارش در زمینه گفت‌وگوی ادیان و نقش آن در اتحاد جوامع و رفع اسلام‌هراسی به گفت‌وگو نشست.

فون استوش درباره علت بقای دین در جوامع مدرن گفت: انسان‌ها نیازهایی دارند؛ خواسته‌هایی بیش از آنچه که نظام‌های سرمایه‌داری می‌توانند برای آن‌ها تأمین کنند. این خواسته‌ها در واقع خواسته‌هایی عمیق هستند؛ خواسته‌هایی معنوی؛ بنابراین بسیاری از مردم به چیزی همچون دین احتیاج دارند.

او با بیان اینکه شدت عقاید دینی بستگی به مناطق مختلف دارد و متفاوت است گفت: من مشغول تدریس در پادربورن هستم که شهری بسیار سنتی است و بسیاری از دانشجویان من هر یکشنبه به کلیسا می‌روند و بسیار مقید هستند. چند باری که در ایالات متحده بودم این التزام به کلیسا حتی به مراتب بیشتر هم بود. عده زیادی از آمریکایی‌ها به عبادت و رفتن به کلیسا بسیار معتقد بودند نه فقط یکشنبه‌ها، بنابراین فکر می‌کنم که پاسخ این سوال بسیار بستگی به مکانی دارد که شما در آن زندگی می‌کنید اما این مسئله نیز حقیقت دارد که در برخی از مناطق کشورهای غربی برای مثال آلمان شرقی، عده بسیار اندکی وجود دارند که به دین خاصی اعتقاد داشته باشند.

فون استوش درباره پروژه فکری‌اش با نام الهیات تطبیقی، ضمن رد نسبی‌گرایی در این حوزه گفت: باید میان «ادیان تطبیقی» و «الهیات تطبیقی» تمایز قائل شویم. الهیات تطبیقی، حداقل به شیوه‌ای که من و سایر همکارانم انجام می‌دهیم، به این صورت است که شما به سنت‌های دینی خودتان پایبند هستید؛ برای مثال من یک کاتولیک معتقد هستم و در حوزه الهیات کاتولیک مطالعه می‌کنم. بعد به سراغ مطالعه سنت‌های یک دین دیگر رفته تا به حقیقت آن دست پیدا کنم. بنابراین شما به سراغ یک دین دیگر رفته و از آن یاد می‌گیرید و هر آنچه را که آموخته‌اید وارد دین خود می‌کنید.

او با بیان اینکه من در اسلام به مسائل زیادی برخوردم که می‌توانم بدون به چالش کشیدن اعتقادات خودم آنها را درک و تحسین کنم، گفت: بهتر است راجع به بُعد زیبایی شناسی قرآن صحبت کنیم. اگر شما به قرآن گوش بدهید درمی یابید که بسیار زیبا است و تنها زمانی به محتوا و مفهوم آن دست پیدا می‌کنید که به ظرافت‌های آن نیز توجه داشته باشید. بنابراین شما باید زیبایی قرآن را تحسین کنید، باید ببینید که چه حکیمانه این کار انجام شده است.

فون استوش درباره پژوهشی که درخصوص تصویر حضرت مسیح در قرآن کرده است گفت: حضرت مسیح خود را بنده خدا معرفی می‌کرده است. این عنوانی بسیار قدیمی است که آن را در عهد عتیق می‌یابیم و گاهی در مسیحیت آن را فراموش می‌کنیم و بسیار جالب توجه است که در سوره مریم، حضرت مسیح خود را بدین صورت معرفی کرده است که می‌گوید من عبدالله هستم. این در مسیحیت بسیار پر معنا است و در واقع به نوعی یادآور انجیل است. اما در واقع سایر عناوین مثل پیامبر، عنوانی نیست که امروزه ما از آن به وفور در الهیات خود استفاده کنیم. عباراتی همچون «کلمه الله» یا کلمه خدا نیز در قرآن وجود دارند که البته در مسیحیت هم بسیار مهم هستند؛ لوگوس خدا و یا کلمه خدا؛ در مسیحیت آنها را فراموش نکرده‌ایم اما جالب است که در قرآن نیز به چشم می‌آیند. بسیار شگفت انگیز است که قرآن هم از این عبارات استفاده می‌کند.

او مثالی دیگر از یافته‌هایش زد و گفت: ما آیه ۷۵ سوره مائده را بررسی کردیم، این جمله بسیار عجیب در قرآن وجود دارد که می‌گوید عیسی مسیح و مریم مقدس هر دو غذا می‌خوردند. هنگامی که برای نخستین‌بار این آیه را خواندم از خودم پرسیدم که بسیار خب، این چیزی است که منِ مسیحی می‌دانم؛ واضح است که مسیح و مریم هر دو انسان بودند و باید غذا می‌خوردند، پس چرا قرآن باید از این جمله استفاده کند؟ به نظر می‌‌رسید که این جمله نوعی استدلال علیه مسیحیت است؛ منِ مسیحی می ‌دانم که آن‌ها انسان بودند. پس تصمیم گرفتم ببینم مسیحیت قرن هفتم به چه صورت بوده؛ می ‌خواستم بفهمم دیدگاه اصلی آن‌ها در آن زمان چه بوده است؛ و هنگامی که فهمیدم، خیلی شوکه شدم که مسیحیان، نه صرفا یک گروه خاص بلکه همه مسیحیان در آن زمان باور داشتند که مسیح نیازی به غذا خوردن نداشته است. درواقع آنها قبول نداشتند که مسیح غذا می‌خورده؛ اما اصلا مسیح با حواریون غذا می‌خورده؛ کاملا واضح است؛ اما معتقد بودند به دلیل ماهیت معنوی و مقدسش، نیازی به غذا خوردن نداشته. در مسیح شناسی مدرن چنین چیزی بسیار عجیب است. اما در واقع در آن زمان این مسئله دیدگاه غالب بوده است. در نتیجه از برخی جهات می‌توان گفت که در اینجا قرآن مسیح‌شناسی را اصلاح کرده است

فون استوش درباره کتابی با عنوان «چالش های اسلام؛ رویکردهای تقرب‌بخش مسیحی» که با هدف معرفی اسلام به غرب نوشته است گفت: هنگامی که به وضعیت جامعه نگاهی انداختم و گسترش روزافزون اسلام هراسی را دیدم با خودم فکر کردم که بسیار خب این وظیفه من است که این کار را انجام دهم. در واقع من می بایست از دوستان مسلمان خود دفاع می کردم؛ و هدفم توضیح مختصری در خصوص امکان درک اسلام به افراد جامعه ی خودم، به خصوص به مسیحیان محافظه کار در جامعه ی خودم بود. برایم بسیار تعجب برانگیز بود که خیلی از آلمانی ‌ها از این کتاب استقبال کردند؛ به خصوص در کلیسا کاملاً پذیرفته شد.

او درباره به‌کارگیری روش ویتگنشتاین در مطالعه و فهم قرآن گفت: ویتگنشتاین کمک بسیاری به اتخاذ یک روش هرمنوتیک می‌کند تا بتوان با سایر بازی‌های زبانی، دیگر سبکهای زندگی، دیگر فرهنگها و ادیان آشنا شد. او به شما کمک می‌کند تا با دیگر قوانین و دیگر ادراکهای موجود آشنا شوید. من ایده الهیات تطبیقی خودم را تا حدود زیادی برمبنای فلسفه ویتگنشتاین پایه‌گذاری کردم. البته این نگرانی وجود داشت که او همه چیز را محدود به زبان می‌بیند و اگر دین را به زبان محدود کنیم، ماهیت و حقیقت دین به نوعی نادیده گرفته می‌شود. در مسیحیت کاتولیک هم بسیاری اعتقاد داشتند که فلسفه ویتگنشتاین به نوعی نسبیتگرایی منجر می‌شود. اما فکر می‌کنم من ثابت کردم که این باور درست نیست. می‌دانم که این یک رویکرد کاملا جدید به فلسفه ویتگنشتاین است اما خب این حقیقت نیز وجود دارد که برداشت‌های بسیار بسیار غلطی از فلسفه‌ ویتگنشتاین وجود دارد؛ این فلسفه به هیچ وجه یک نسبیت‌گرایی نیست بلکه به شما کمک می‌کند تا به واسطه راهبردهای بهتر درک بهتری داشته باشید و ویتگنشتاین چیزی را محدود به زبان نمی‌بیند. من اعتقاد ندارم که دین یک بازی زبانی است؛ این یک برداشت اشتباه از جانب برخی پژوهشگران مثل فیلیپس و سایر پیروان ویتگنشتاین است. نظر من این است که ما از بازی های زبانی متفاوتی استفاده می‌کنیم، در هر دینی از بازیهای زبانی بسیاری استفاده می‌کنیم؛ لذا ضروری است تا به دقت دریابیم که در هر دینی از چه نوع بازی زبانی استفاده میشود و بسیار ضروری است که بدانم من از یک فرهنگ خاص هستم و بنابراین باورهای به‌خصوصی دارم و نمی‌توانم این باورهای خودم را در ایران بازگو کنم و توقع داشته باشم که مردم ایران دقیقا همان چیزی را که من باور دارم برداشت کنند.

او افزود: هر واژه ای در یک بافت به خصوص معنا پیدا می‌کند. مثلاً در الهیات من (که الهیات مسیحی است) از خدا با عنوان عشق یاد می‌شود و مسیحیت نیز تا حدود زیادی به این صورت توصیف میشود. بنابراین زمانی که در قم بودم خدا و مسیحیت را بدین صورت توصیف می‌کردم و پس از مدتی فهمیدم همه فکر می‌کنند من خیلی رمانتیک هستم. در آلمان اگر بخواهم خدا و مسیحیت را توصیف کنم باید با استفاده از اصطلاحات هگلی این کار را انجام بدهم و در نتیجه مردم آلمان فکر می‌کنند که من خیلی اهل فلسفه هستم. بسیار جای شگفتی دارد که شما از واژههای یکسانی استفاده میکنید ولی نتایج متفاوتی دریافت می‌کنید و ویتگنشتاین یکی از پژوهشگرانی است که در این مورد شما را آگاه می‌کند و به شما کمک می‌کند تا مسائل مختلف را برای فرهنگ و شیوه‌ی زندگی که مخاطب شما هستند به بهترین نحو ممکن بیان کنید.

فون استوش درباره جامعه آلمان گفت: نیمی از جمعیت جامعه امروزی آلمان را خداناباوران تشکیل می‌دهند، نه اینکه آن‌ها افراد بدی باشند، اما گاهی برای کسی که معتقد است و دینداری برایش اهمیت دارد ممکن است در چنین جامعه‌ای احساس تنهایی کند و در چنین شرایطی داشتن دوستانی مسلمان بسیار مفید است. بنابراین حتی یک مسیحی بسیار محافظه کار نیز می‌تواند با یک مسلمان بسیار محافظه‌کار دوست باشد و احساس خوبی داشته باشد چون هردو یک خدا را باور دارند، هردو عبادت می‌کنند و هردو معتقدند که دین مسئلهی بسیار با اهمیتی است؛ و پذیرش این امر در جوامع غربی امروز بسیار دشوار است؛ بنابراین اسلام برای مسیحیت به نوعی حمایت محسوب می‌شود.

او ادامه داد: خیلی جالب است که در غرب دختر مسلمانی وجود داشته باشد و به دین خود افتخار کند و بخواهد در مورد آن بسیار صحبت کند و آن را توضیح بدهد. به نظرم این چالش بسیار خوبی است و به ما کمک می‌کند تا به سنت خود برگردیم و این برای هر دو طرف مفید خواهد بود که برای مثال یک فرد محافظه کار مسیحی یاد بگیرد که به دین دیگری احترام بگذارد، و این سبب محکم‌تر شدن اعتقاد به یک خدای واحد می‌شود. مسلمانان هم می‌بینند که هنوز هم افراد با ایمانی هستند که از آنها حمایت کنند و به اعتقاد من این چیزی است که الان در آلمان اتفاق می‌افتد که هم کلیسای پروتستان و هم کلیسای کاتولیک از مسلمانان آلمان حمایت می‌کنند و خواستار حقوقی برابر برای آنها هستند و به نظر من این مسئله بسیار مهمی است که یهودیت، اسلام و مسیحیت درکنار یکدیگر قرار بگیرند و ما شاهد شکل‌گیری جامعه‌‌ ابراهیمی باشیم.

«خیلی دور خیلی نزدیک» به تهیه کنندگی مصطفی پورمحمدی شنبه‌ها ساعت ۲۱ به روی آنتن شبکه چهار سیما می‌رود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، همایش سه‌ساله‌های حسینی همزمان با سراسر کشور به همت هیأت رزمندگان اسلام و با همکاری سازمان بسیج مداحان، سپاه محمدرسول الله، آستان مقدس حضرت امام خمینی (ره)، سپاه سیدالشهدا(ع) و سازمان بهزیستی در حرم امام خمینی(ره) برگزار می شود.

براساس این گزارش، این مراسم با مدیحه‌سرایی مداحان نوجوان و با حضور کودکان و مادران در حرم امام خمینی (ره) برگزار می‌شود.

این مراسم روز شنبه ۱۳ مهرماه از ساعت ۸:۳۰ برگزار می‌شود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس؛ برنامه تلویزیونی «خیلی دور خیلی نزدیک» شب گذشته با اجرای شهاب اسفندیاری از شبکه چهار سیما پخش شد.

در این برنامه پروفسور «کلاوس فون استوش» استاد مطالعات الهیات تطبیقی در دانشگاه پادربورن آلمان درباره تحقیقات، تجربیات و آثارش در زمینه گفت‌وگوی ادیان و نقش آن در اتحاد جوامع و رفع اسلام‌هراسی به گفت‌وگو نشست.

شفون استوش درباره علت بقای دین در جوامع مدرن گفت: انسان‌ها نیازهایی دارند؛ خواسته‌هایی بیش از آنچه که نظام‌های سرمایه‌داری می‌توانند برای آن‌ها تأمین کنند. این خواسته‌ها در واقع خواسته‌هایی عمیق هستند؛ خواسته‌هایی معنوی؛ بنابراین بسیاری از مردم به چیزی همچون دین احتیاج دارند.

او با بیان اینکه شدت عقاید دینی بستگی به مناطق مختلف دارد و متفاوت است گفت: من مشغول تدریس در پادربورن هستم که شهری بسیار سنتی است و بسیاری از دانشجویان من هر یکشنبه به کلیسا می‌روند و بسیار مقید هستند. چند باری که در ایالات متحده بودم این التزام به کلیسا حتی به مراتب بیشتر هم بود. عده زیادی از آمریکایی‌ها به عبادت و رفتن به کلیسا بسیار معتقد بودند نه فقط یکشنبه‌ها، بنابراین فکر می‌کنم که پاسخ این سوال بسیار بستگی به مکانی دارد که شما در آن زندگی می‌کنید اما این مسئله نیز حقیقت دارد که در برخی از مناطق کشورهای غربی برای مثال آلمان شرقی، عده بسیار اندکی وجود دارند که به دین خاصی اعتقاد داشته باشند.

فون استوش درباره پروژه فکری‌اش با نام الهیات تطبیقی، ضمن رد نسبی‌گرایی در این حوزه گفت: باید میان «ادیان تطبیقی» و «الهیات تطبیقی» تمایز قائل شویم. الهیات تطبیقی، حداقل به شیوه‌ای که من و سایر همکارانم انجام می‌دهیم، به این صورت است که شما به سنت‌های دینی خودتان پایبند هستید؛ برای مثال من یک کاتولیک معتقد هستم و در حوزه الهیات کاتولیک مطالعه می‌کنم. بعد به سراغ مطالعه سنت‌های یک دین دیگر رفته تا به حقیقت آن دست پیدا کنم. بنابراین شما به سراغ یک دین دیگر رفته و از آن یاد می‌گیرید و هر آنچه را که آموخته‌اید وارد دین خود می‌کنید.

او با بیان اینکه من در اسلام به مسائل زیادی برخوردم که می‌توانم بدون به چالش کشیدن اعتقادات خودم آنها را درک و تحسین کنم، گفت: بهتر است راجع به بُعد زیبایی شناسی قرآن صحبت کنیم. اگر شما به قرآن گوش بدهید درمی یابید که بسیار زیبا است و تنها زمانی به محتوا و مفهوم آن دست پیدا می‌کنید که به ظرافت‌های آن نیز توجه داشته باشید. بنابراین شما باید زیبایی قرآن را تحسین کنید، باید ببینید که چه حکیمانه این کار انجام شده است.

فون استوش درباره پژوهشی که درخصوص تصویر حضرت مسیح در قرآن کرده است گفت: حضرت مسیح خود را بنده خدا معرفی می‌کرده است. این عنوانی بسیار قدیمی است که آن را در عهد عتیق می‌یابیم و گاهی در مسیحیت آن را فراموش می‌کنیم و بسیار جالب توجه است که در سوره مریم، حضرت مسیح خود را بدین صورت معرفی کرده است که می‌گوید من عبدالله هستم. این در مسیحیت بسیار پر معنا است و در واقع به نوعی یادآور انجیل است. اما در واقع سایر عناوین مثل پیامبر، عنوانی نیست که امروزه ما از آن به وفور در الهیات خود استفاده کنیم. عباراتی همچون «کلمه الله» یا کلمه خدا نیز در قرآن وجود دارند که البته در مسیحیت هم بسیار مهم هستند؛ لوگوس خدا و یا کلمه خدا؛ در مسیحیت آنها را فراموش نکرده‌ایم اما جالب است که در قرآن نیز به چشم می‌آیند. بسیار شگفت انگیز است که قرآن هم از این عبارات استفاده می‌کند.

او مثالی دیگر از یافته‌هایش زد و گفت: ما آیه ۷۵ سوره مائده را بررسی کردیم، این جمله بسیار عجیب در قرآن وجود دارد که می‌گوید عیسی مسیح و مریم مقدس هر دو غذا می‌خوردند. هنگامی که برای نخستین‌بار این آیه را خواندم از خودم پرسیدم که بسیار خب، این چیزی است که منِ مسیحی می‌دانم؛ واضح است که مسیح و مریم هر دو انسان بودند و باید غذا می‌خوردند، پس چرا قرآن باید از این جمله استفاده کند؟ به نظر می‌‌رسید که این جمله نوعی استدلال علیه مسیحیت است؛ منِ مسیحی می ‌دانم که آن‌ها انسان بودند. پس تصمیم گرفتم ببینم مسیحیت قرن هفتم به چه صورت بوده؛ می ‌خواستم بفهمم دیدگاه اصلی آن‌ها در آن زمان چه بوده است؛ و هنگامی که فهمیدم، خیلی شوکه شدم که مسیحیان، نه صرفا یک گروه خاص بلکه همه مسیحیان در آن زمان باور داشتند که مسیح نیازی به غذا خوردن نداشته است. درواقع آنها قبول نداشتند که مسیح غذا می‌خورده؛ اما اصلا مسیح با حواریون غذا می‌خورده؛ کاملا واضح است؛ اما معتقد بودند به دلیل ماهیت معنوی و مقدسش، نیازی به غذا خوردن نداشته. در مسیح شناسی مدرن چنین چیزی بسیار عجیب است. اما در واقع در آن زمان این مسئله دیدگاه غالب بوده است. در نتیجه از برخی جهات می‌توان گفت که در اینجا قرآن مسیح‌شناسی را اصلاح کرده است

فون استوش درباره کتابی با عنوان «چالش های اسلام؛ رویکردهای تقرب‌بخش مسیحی» که با هدف معرفی اسلام به غرب نوشته است گفت: هنگامی که به وضعیت جامعه نگاهی انداختم و گسترش روزافزون اسلام هراسی را دیدم با خودم فکر کردم که بسیار خب این وظیفه من است که این کار را انجام دهم. در واقع من می بایست از دوستان مسلمان خود دفاع می کردم؛ و هدفم توضیح مختصری در خصوص امکان درک اسلام به افراد جامعه ی خودم، به خصوص به مسیحیان محافظه کار در جامعه ی خودم بود. برایم بسیار تعجب برانگیز بود که خیلی از آلمانی ‌ها از این کتاب استقبال کردند؛ به خصوص در کلیسا کاملاً پذیرفته شد.

او درباره به‌کارگیری روش ویتگنشتاین در مطالعه و فهم قرآن گفت: ویتگنشتاین کمک بسیاری به اتخاذ یک روش هرمنوتیک می‌کند تا بتوان با سایر بازی‌های زبانی، دیگر سبکهای زندگی، دیگر فرهنگها و ادیان آشنا شد. او به شما کمک می‌کند تا با دیگر قوانین و دیگر ادراکهای موجود آشنا شوید. من ایده الهیات تطبیقی خودم را تا حدود زیادی برمبنای فلسفه ویتگنشتاین پایه‌گذاری کردم. البته این نگرانی وجود داشت که او همه چیز را محدود به زبان می‌بیند و اگر دین را به زبان محدود کنیم، ماهیت و حقیقت دین به نوعی نادیده گرفته می‌شود. در مسیحیت کاتولیک هم بسیاری اعتقاد داشتند که فلسفه ویتگنشتاین به نوعی نسبیتگرایی منجر می‌شود. اما فکر می‌کنم من ثابت کردم که این باور درست نیست. می‌دانم که این یک رویکرد کاملا جدید به فلسفه ویتگنشتاین است اما خب این حقیقت نیز وجود دارد که برداشت‌های بسیار بسیار غلطی از فلسفه‌ ویتگنشتاین وجود دارد؛ این فلسفه به هیچ وجه یک نسبیت‌گرایی نیست بلکه به شما کمک می‌کند تا به واسطه راهبردهای بهتر درک بهتری داشته باشید و ویتگنشتاین چیزی را محدود به زبان نمی‌بیند. من اعتقاد ندارم که دین یک بازی زبانی است؛ این یک برداشت اشتباه از جانب برخی پژوهشگران مثل فیلیپس و سایر پیروان ویتگنشتاین است. نظر من این است که ما از بازی های زبانی متفاوتی استفاده می‌کنیم، در هر دینی از بازیهای زبانی بسیاری استفاده می‌کنیم؛ لذا ضروری است تا به دقت دریابیم که در هر دینی از چه نوع بازی زبانی استفاده میشود و بسیار ضروری است که بدانم من از یک فرهنگ خاص هستم و بنابراین باورهای به‌خصوصی دارم و نمی‌توانم این باورهای خودم را در ایران بازگو کنم و توقع داشته باشم که مردم ایران دقیقا همان چیزی را که من باور دارم برداشت کنند.

او افزود: هر واژه ای در یک بافت به خصوص معنا پیدا می‌کند. مثلاً در الهیات من (که الهیات مسیحی است) از خدا با عنوان عشق یاد می‌شود و مسیحیت نیز تا حدود زیادی به این صورت توصیف میشود. بنابراین زمانی که در قم بودم خدا و مسیحیت را بدین صورت توصیف می‌کردم و پس از مدتی فهمیدم همه فکر می‌کنند من خیلی رمانتیک هستم. در آلمان اگر بخواهم خدا و مسیحیت را توصیف کنم باید با استفاده از اصطلاحات هگلی این کار را انجام بدهم و در نتیجه مردم آلمان فکر می‌کنند که من خیلی اهل فلسفه هستم. بسیار جای شگفتی دارد که شما از واژههای یکسانی استفاده میکنید ولی نتایج متفاوتی دریافت می‌کنید و ویتگنشتاین یکی از پژوهشگرانی است که در این مورد شما را آگاه می‌کند و به شما کمک می‌کند تا مسائل مختلف را برای فرهنگ و شیوه‌ی زندگی که مخاطب شما هستند به بهترین نحو ممکن بیان کنید.

فون استوش درباره جامعه آلمان گفت: نیمی از جمعیت جامعه امروزی آلمان را خداناباوران تشکیل می‌دهند، نه اینکه آن‌ها افراد بدی باشند، اما گاهی برای کسی که معتقد است و دینداری برایش اهمیت دارد ممکن است در چنین جامعه‌ای احساس تنهایی کند و در چنین شرایطی داشتن دوستانی مسلمان بسیار مفید است. بنابراین حتی یک مسیحی بسیار محافظه کار نیز می‌تواند با یک مسلمان بسیار محافظه‌کار دوست باشد و احساس خوبی داشته باشد چون هردو یک خدا را باور دارند، هردو عبادت می‌کنند و هردو معتقدند که دین مسئلهی بسیار با اهمیتی است؛ و پذیرش این امر در جوامع غربی امروز بسیار دشوار است؛ بنابراین اسلام برای مسیحیت به نوعی حمایت محسوب می‌شود.

او ادامه داد: خیلی جالب است که در غرب دختر مسلمانی وجود داشته باشد و به دین خود افتخار کند و بخواهد در مورد آن بسیار صحبت کند و آن را توضیح بدهد. به نظرم این چالش بسیار خوبی است و به ما کمک می‌کند تا به سنت خود برگردیم و این برای هر دو طرف مفید خواهد بود که برای مثال یک فرد محافظه کار مسیحی یاد بگیرد که به دین دیگری احترام بگذارد، و این سبب محکم‌تر شدن اعتقاد به یک خدای واحد می‌شود. مسلمانان هم می‌بینند که هنوز هم افراد با ایمانی هستند که از آنها حمایت کنند و به اعتقاد من این چیزی است که الان در آلمان اتفاق می‌افتد که هم کلیسای پروتستان و هم کلیسای کاتولیک از مسلمانان آلمان حمایت می‌کنند و خواستار حقوقی برابر برای آنها هستند و به نظر من این مسئله بسیار مهمی است که یهودیت، اسلام و مسیحیت درکنار یکدیگر قرار بگیرند و ما شاهد شکل‌گیری جامعه‌‌ ابراهیمی باشیم.

«خیلی دور خیلی نزدیک» به تهیه کنندگی مصطفی پورمحمدی شنبه‌ها ساعت ۲۱ به روی آنتن شبکه چهار سیما می‌رود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت‌های دینی خبرگزاری فارس، یکی از ویژگی‌های مهم و اساسی آیین مقدس اسلام توجه و اهتمام جدی به مسؤولیت‌های دینی و اجتماعی است، در این آیین مقدس افراد علاوه بر خود نسبت به اطرافیان و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند مسؤولیت و وظیفه دینی و اخلاقی دارند، به طوری که اگر نسبت به آن وظایف و مسؤولیت‌ها بی‌توجه باشند، گویی در دایره اسلام وارد نشده‌اند.

به طور مثال در منابع روایی نقل شده است کسی که صدای یاری مسلمانی را بشنود و به یاری او نشتابد در دایره اسلام وارد نشده است. این مسأله در منابع روایی این چنین منعکس شده است:

پیامبر(ص): «مَنْ اَصْبَحَ لا یَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مَنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادى یا لَلْمُسْلِمینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ»؛(۱) هر کس صبح کند و به امور مسلمانان همت نورزد، از آنان نیست و هر کس فریاد کمک‌خواهى کسى را بشنود و به کمکش نشتابد، مسلمان نیست. بعد از نقل این روایت به این نکته توجه داشته باشیم که سال‌هاست که تولیدگران اقتصادی دست یاری به سوی مصرف کنندگان داخلی دراز کرده‌اند.

تولید ملی و کارگر ایرانی نیازمند به یاری مسلمانان

یکی از وظایفی که ما مسلمانان با بی‌توجهی از کنار آن عبور کرده‌ایم و نسبت به آن هیچ‌گونه احساس وظیفه‌ای نداشته‌ایم، مسأله حمایت از تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی است، بی‌توجهی به این موضوع باعث شده است، بسیاری از کارگران بیکار شده و خانواده‌های آن‌ها دست به گریبان زندگی فلاکت بار شوند. این در حالی است که اگر افراد جامعه به یاری و کمک کارگران ایرانی می‌شتافتند، علاوه بر پیشرفت و توسعه اقتصادی با معضلات اجتماعی که در اثر فقر و بیکاری به وجود می‌آید مواجه نمی‌شدیم.

پنج اصل قرآنی برای یاری تولید و سرمایه ملی

فرهنگ قرآن در خود آیاتی دارد که بر اساس آن می‌توان اصولی را استخراج کرد که وظیفه آحاد جامعه را در عرصه فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی روشن می‌کند. اصول قرآنی که وظیفه مؤمنان را در حمایت از تولید و رونق کار و سرمایه ملی روشن می‌کند.

۱-اصل عدم تسلط و نفوذ

بر اساس اسناد و مدارک قرآنی جامعه استکباری نباید هیچ گونه سیطره و استیلایی بر جامعه اسلامی داشته باشد. از طرفی این تسلط تنها در حوزه مباحث نظامی و فرهنگی و اجتماعی خلاصه نمی‌شود، چرا که مباحث اقتصادی که تأثیر مهمی در پویایی و پیشرفت جامعه اسلامی دارد را نیز شامل می شود.

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرینَ عَلَى الْمُؤْمِنینَ سَبیلاً»؛(۲) و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطى نداده است‌. تسلط و سیطره جامعه سرمایه‌داری بر نظام اسلامی نیز به شکل‌های مختلفی رخ می‌دهد. یکی از بدترین روش‌های آن عدم توجه، حمایت و یاری مردم از تولیدات داخلی است. وقتی برخی افراد تنها سودهای آنی و زودگذر دنیوی را در محاسبات اقتصادی لحاظ می‌کنند. ثمره آن چیزی جز پر شدن بازار از کالای خارجی و یا به عبارتی تسلط اقتصادی جامعه سرمایه داری بر ایران اسلامی نیست.

۲-اصل عدم تکیه و اعتماد

برخی از آیات به روشنی گویای ممنوعیت تکیه و اصل عدم اعتماد به جامعه استکباری است، اصل مهمی که در تمام عرصه‌های زندگی به خصوص در مباحث اقتصادی کارکرد دارد. خدای متعال در آیه ۱۱۳ سوره مبارکه هود می‌فرماید: «وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ»؛ و بر ظالمان تکیه نکنید که موجب مى‌‏شود آتش شما را فرا گیرد و در آن حال، هیچ ولى و سرپرستى جز خدا نخواهید داشت و یارى نمى‌شوید! مردمی که تمام وسایل و کالاهای زندگی آنان رنگ و بوی خارجی به خود گرفته نمی‌توانند ادعا کنند که در زندگی به اجانب تکیه نکرده اند و مورد بازخواست خدای متعال قرار نخواهند گرفت. به خصوص اگر این حمایت از اجانب موجب تقویت و پیشرفت جامعه استکباری هم شده باشد.

۳-اصل تعاون و یاری رساندن در کار نیک

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‏ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقابِ»؛(۳) و در نیکوکارى و پرهیزکاری همکارى کنید نه در گناه و تجاوز و از خداى بترسید که او به سختى عقوبت مى‌‏کند. آنچه در آیه فوق در زمینه تعاون آمده یک اصل کلى اسلامى است که سراسر مسائل اجتماعى، حقوقى، اخلاقى و سیاسى را در بر می‌گیرد، طبق این اصل مسلمانان موظفند در کارهاى نیک و تعاون همکارى کنند.(۴)

اگر یک مقدار به طور جامع و علمی در معنای آیه دقت و تأمل شود به خوبی می‌توان حمایت از کارگران ایرانی و توجه به تولیدات آنان را از جمله مصادیق نیکوکاری دانست، چرا که با این رویکرد آنان نیز از ثمره کار و تلاش خود بهره‌مند خواهند شد و نیازهای مادی آنان تأمین می شود.

موضوعی که باعث دوری جامعه از فقر خواهد شد و به تبع آثار ویرانگری که می‌تواند روی اخلاق، دین و فرهنگ داشته باشد، کاهش خواهد یافت. باری به هر جهت یاری نکردن تولید داخلی و دل خوش کردن به تولیدات جامعه سرمایه‌داری اگر موجب تقویت آنان شود، به طور قطع و یقین از جمله مصادیق یاری بر «الْإِثْمِ وَ الْعُدْوان» خواهد بود.

۴-اصل قوت و اقتدار جامعه اسلامی

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ»؛(۵) هر نیرویى در قدرت دارید، براى مقابله با آن‌ها (دشمنان‌)، آماده سازید!» نیرو و قدرت مورد نیاز برای پیشرفت در هر جامعه‌ای تنها منحصر در ادوات نظامی نیست، چرا که قدرتمندی به خصوص در جهان کنونی در گرو رونق اقتصادی و معیشتی و بی‌نیازی از ابرقدرت‌های جهان است. موضوعی که ارتباط مستقیمی در تقویت استقلال و پویایی هر جامعه‌ای دارد. برای دستیابی به قدرت اقتصادی منطقه حداقل باید مردم آن جامعه از تولید و سرمایه ملی خود حمایت کنند. به جای یاری کردن تولیدات خارجی به یاری تولیدگر داخلی بشتابند.

۵-اصل لزوم جهاد اقتصادی در زندگی

در فرهنگ و اندیشه اسلامی جهاد تنها منحصر در جهاد نظامی نیست. بلکه جهاد در مباحث اقتصادی را نیز شامل می‌شود، بلکه گاهی اوقات جهاد اقتصادی مقدم بر جهاد نظامی و جانی است؛ کما اینکه در آیات قرآن کریم این مسأله به صراحت بیان شده است: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی‌ سَبیلِ اللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ»؛(۶) مؤمنان واقعى تنها کسانى هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، سپس هرگز شک و تردیدى به خود راه نداده و با اموال و جان‌هاى خود در راه خدا جهاد کرده‌اند؛ آن‌ها راستگویانند.

شتافتن به کمک تولید داخلی اگر به نیت تقویت جامعه اسلامی و برای رضای خدای متعال صورت گیرد، به طور یقین مصداق روشن جهاد اقتصادی است، چرا که در مکتب اسلام هر کار نیکی که برای رضای خدای انجام شود یکی از مصادیق بندگی و عبودیت به شمار می‌آید: «قُلْ إِنَّ صَلاتی‌ وَ نُسُکی‌ وَ مَحْیایَ وَ مَماتی‌ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»؛(۷) بگو: نماز و تمام عبادات من، و زندگى و مرگ من، همه براى خداوند پروردگار جهانیان است.

پی‌نوشت‌ها:

۱- الکافى، ج ۲، ص ۱۶۴، ح ۵.

۲- سوره مبارکه نساء آیه ۱۴۱.

۳- سوره مبارکه مائده، آیه ۲.

۴- تفسیر نمونه، ج‏۴، ص۲۵.

۵- انفال، آیه ۶۰.

۶- حجرات، آیه ۱۵.

۷- انعام: آیه ۱۶۲.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس، داستان «پیام محبّت » در مورد مروان و مرتضی است. مروان پاکستانی و از پیروان مذهب حنفی و مرتضی ایرانی و شیعی مذهب است. این دو در آلمان رشته معماری می‌خوانند و بدون حساسیت به باورهای مذهبی یکدیگر باهم دوست هستند. اگرچه مروان گاهی تحت تاثیر تبلیغات سو وهابیون در مورد شیعیان ، درباره دوستش دچار تردیدهایی می شود. این شرایط ادامه دارد تا آن که مروان وارد گروهی می‌شود و پی می‌برد که هر آنچه تکفیری‌ها درباره اسلام و تعالیم آن ، و همچنین در باره شیعیان می‌گویند دروغ است.

بنابر این گزارش؛ نویسنده در این کتاب که برای نوجوانان نگاشته بر این نکته تأکید کرده است که آموزه‌های اسلام بر اساس مهرورزی و محبت است، همچنان که امام صادق علیه السلام فرموده است:«آیا دین غیر از محبت چیز دیگری است؟».

حکیمی علاوه بر آیات بسیار از قرآن کریم، روایات و احادیثی از چهارده معصوم در مورد ضرورت محبّت و مهرورزی در جامعه تأکید کرده است. همچنین در این داستان علّت‌های گرایش به دین اسلام و نمونه‌هایی از مسلمان شدن بسیاری از افراد ذکر شده است.

کتاب «پیام محبت» در ۱۰۴صفحه و به قیمت ۱۸۰۰۰۰ ریال در فروشگاه‌های سراسر کشور در دسترس مخاطبان قرار دارد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت‌های دینی خبرگزاری فارس؛ حجت‌الاسلام شیخ حسین انصاریان مترجم و مفسر قرآن کریم و استاد اخلاق در خاطرات خود از سال‌های دفاع مقدس می‌‌نویسد:

در مشهد بودم که خبر حمله همه جانبه عراق را به میهن اسلامی شنیدم. سریع به منزل آمدم و به خانواده گفتم که اثاثیه را جمع کنید، باید به تهران برگردیم. کارهایم را سر و سامان دادم و راهی جبهه شدم. مستقیماً به منطقه آبادان و خرمشهر وارد شدیم.

چند روزی از شروع جنگ نگذشته بود و آبادان ۲۴ ساعته زیر آتش سنگین توپ خانه عراق بود. بعد از چند روزی که در آبادان به سر بردیم، به خرمشهر آمدیم. آنجا جنگ شدیدتر بود. عراقی‌ها شهر را غارت کرده و نخل‌ها را سوزانده بودند. زیر گلوله باران عراق با ماشین به هر سو می‌رفتیم و به بچه‌ها دلگرمی می‌دادیم و آن‌ها را به پایداری و مقاومت سفارش می‌کردیم.

چندی بعد زمزمه سقوط خرمشهر به گوش می‌رسید. اکثر مردم در حال خروج از شهر بودند. ما هم دیدیم دیگر جای ماندن نیست از جاده خسروآباد به طرف آبادان حرکت کردیم. جاده زیر آتش بود گلوله‌باران چنان شدید شد، مرگ را جلوی چشمان خود می‌دیدیم. وارد جاده اهواز شدیم و خود را به شهر رساندیم.

در ادامه جنگ به طور مستمر به جبهه‌ها سرکشی کرده، در پایگاه‌های مختلف برای رزمندگان اسلام سخنرانی می‌کردم. در ارتباط با جهاد و مرزداری، آیات و روایات بسیاری را دسته‌بندی کرده بودم و گاهی در یک شبانه‌روز ده‌بار برای گردان‌های مختلف سخنرانی می‌کردم.

همیشه مایل بودم که به خط مقدم بروم اما اغلب ممانعت می‌کردند و می‌گفتند امام فرموده‌اند به چهره‌هایی که وجودشان خیلی لازم است، اجازه ندهید به جلو بروند. ولی من توجیه می‌کردم که پس این قاعده شامل حال ما نمی‌شود؛ چرا که چهره با ارزشی نیستم. بدین ترتیب خود را به خط مقدم می‌رساندم. به سنگرهای بچه‌ها سرکشی و آن‌ها را زیارت می‌کردیم و به آن‌ها دلگرمی می‌بخشیدیم. در شب‌های تاریک با «بلد»، به سنگرهای تک‌تیراندازان، بچه‌های شناسایی و بی‌سیم‌چی‌ها سر می‌زدیم و مقداری با آن‌ها می‌نشستیم…

در ادامه تصاویری از حضور این معلم اخلاق در جبهه‌ها تقدیم می‌شود.

انتهای پیام/