رسانه ۷/ آرتین زهرابی؛ آنچه خیلی‌ها پس از دورانی که عادل فردوسی‌پور برنامه ۹۰ را اجرا نمی‌کند به آن رسیده‌اند، یک جنبه و حرف کلی دارد؛ اینکه اگر فردوسی پور بود بسیاری از اتفاقاتی که این روزها شاهدش هستیم رخ نمی‌داد.
نمی‌دانیم این ادعا تا چه اندازه واقعیت دارد یا پرطمطراق است اما بعید است حتی در صورت پخش برنامه ۹۰ و حضور فردوسی‌پور، قرارداد ویلموتس منعقد نمی‌شد یا محتویات آن بهتر از حالت فعلی بود.
فردوسی‌پور هم بود شفر از استقلال شکایت می‌کرد و استراماچونی که از روز نخست حضورش در ایران به همه چیز زاویه داشت، از اینجا می‌رفت.
اگر فردوسی‌پور هم بود و برنامه‌ای را در تلویزیون اجرا می‌کرد، قطعا برانکو شکایت خودش، برادرش و دستیارانش را به فیفا می‌برد.
ویلموتس زرنگ با همسر حقوقدانش هم در صورتی که فردوسی‌پور بود، به همین ترتیب از فوتبال ما شکایت می‌کرد و از فیفا حکم می‌گرفت.
این بلبشویی که در فوتبال ایران می‌بیند مسبوق به سابقه است و بودن یا نبودن عادل دخل و تصرفی در آن ندارد. با این همه می‌شود این سوال را طوری مطرح کرد تا حصول نتیجه، ساده‌تر باشد.
اگر فردوسی‌پور بود آیا خیلی‌ها جرات داشتند کارشان را یواشکی انجام بدهند؟
مسلما خیر؛ عادل با وسواس و دقت فراوان، به تاریکخانه فوتبال ما نور می‌تاباند و اجازه نمی‌داد هر مدیری، راه خودش را برود و به افکار عمومی بی‌توجهی کند.
فردوسی‌پور کوشش می‌کرد هیچ سوالی را بی‌جواب نگذارد و مدیران و چهره‌های فوتبالی فراری از پاسخگویی را به هر نحوی شده، پای میز سوال و جواب بکشاند.
بله، فردوسی‌پور هم بود همه این اتفاقات رخ می‌داد اما تمام مدیرانی که در کارشان خطای بارز دیده شد، سوال پیچ می‌شدند و باید درباره عملکرد خود پاسخ می‌دادند. نبودن فردوسی‌پور در تلویزیون، این مشکل بزرگ را در فوتبال نیم‌بند ما ایجاد کرد؛ فرار خیلی ها از پاسخگویی و پاسخگو نبودن به یک مجری توصیه‌ناپذیر…
منبع خبر: خبر ورزشی
آخرین اخبار ورزشی را در سایت خبری-تحلیلی رسانه ۷ بخوانید.
