مثل همه کارها به صورت مرسوم من به دفتر آقای مظلومی دعوت شدم و فیلمنامه را به من دادند تا بخوانم و معمولا اینطور است که روی فیلمنامه‌ای که به بازیگر می‌دهند، نام نقش او را می‌نویسند که بازیگر بداند که باید کدام نقش را بخواند. من وقتی به خانه رسیدم، دیدم روی فیلمنامه برایم اسم نقش نوشته شده «عباس‌آقا» و تعجب کردم و فکر کردم شاید فیلمنامه را به من اشتباه داده‌اند و تماس گرفتم و گفتم فیلمنامه را به من اشتباه داده‌اید و گفتند که اتفاقا درست است و نقشی که باید بازی کنی «عباس‌آقا» است! واقعا برایم نقش خاصی است.

درواقع این نقش، یک زن تنها و بدون شوهر است که دو فرزند هم دارد و باید به نوعی کار کند و زندگی خودش و فرزندانش را بچرخاند و از طرفی در جامعه احساس خطر می‌کند و دوست دارد که نجابت و پاکدامنی خودش را هم حفظ کند و درنتیجه المان‌های زنانه خود را کنار گذاشته است تا از خطرات احتمالی موجود در جامعه دور شود در حالی که برای فرزندانش یک مادر نمونه است. همین موضوع باعث شده تا در محلی که کار می‌کند، نامش را به همکارانش که همگی مرد هستند، نگوید و به همین دلیل همکارانش نام «عباس‌آقا» را برایش انتخاب کرده‌اند! درواقع او یک زن دردکشیده در جامعه است که می‌خواهد با کار شرافتمندانه زندگی‌اش را بچرخاند.

صحنه‌ای از فیلم سه بیگانه در سرزمین ناشناخته

نقش شناسنامه‌دار

در واقع همه نقش‌های موجود در این کار با آن سه شخصیت اصلی در ارتباط هستند و قصه آنها به قصه این سه نفر گره می‌خورد ولی «عباس‌آقا» داستان زندگی شخصی خودش را هم دارد و یک نقش کاملا شناسنامه‌دار است.

کار با غیرت و نجابت

من شخصا خانم‌هایی را دیده‌ام که دقیقا شبیه این نقش هستند و در جامعه امروز ما زندگی می‌کنند، با حفظ نجابت خود کار می‌کنند، باغیرت هستند و از خانواده خود با هر سختی و مشقتی هست، مراقبت می‌کنند و اتفاقا انسان‌هایی دوست‌داشتنی هستند.

ظاهر جدید بدون المان زیبایی

واقعا این نقش را از صمیم قلب دوست داشتم؛ به این دلیل که این نقش علاوه بر اینکه بازی نسبتا سختی را می‌طلبید. گریم کاملا متفاوتی هم داشت چرا که دیگر قرار نبود از المان‌های زیبایی در آن استفاده شود و باید کاملا با گریم خاصی که داشتم، به یک ظاهر جدید می‌رسیدم. ایمان امیدواری، طراح گریم نیز وقتی یکی، ‌دو بار تست گریم زدیم از این موضوع خیلی خوشحال بود که من حاضر شده‌ام در این شرایط بازیگری به این کار تن بدهم که چنین گریمی داشته باشم چراکه این روزها دغدغه خیلی از بازیگران خانم، زیبایی ظاهری است.

همکاری خوب با حیایی

پارتنر اصلی من در این کار آقای امین حیایی بود که بازی در مقابل ایشان واقعا کار سختی بود چرا که خود ایشان بارها و بارها چنین نقش‌هایی را بازی کرده بودند در حالی که برای من کاملا تازگی داشت ولی خوشبختانه آقای حیایی از جمله سوپراستارهای سینمای ایران است که به همبازیان خود اهمیت می‌دهد و کمک زیادی به من کرد تا نقش «عباس‌آقا» باورپذیرتر و بهتر دربیاید.

تغییر از مرد به زن

من در انتخاب قبلی نبودم و تا جایی‌که اطلاع دارم اصلا قرار بود نقش «عباس‌آقا» را یک بازیگر مرد بازی کند ولی بعدها که تیم تغییر کرد و فیلمنامه دستخوش بازنویسی شد، به دلیل اینکه فقط یک بازیگر زن در کار حضور داشت، تصمیم گرفته شده که نقش «عباس‌آقا» را هم یک خانم بازی کند با همان المان‌هایی که توضیح دادم.

شریفی‌نیا و فرمول موفقیت

یادم می‌آید اوایل که وارد این حرفه شده بودم و کسی را نمی‌شناختم، همه به من می‌گفتند وارد هیچ باندی نشوم! ولی زمانی‌که من برای نخستین بار با آقای شریفی‌نیا همبازی شدم و ایشان را دیدم دقیقا متوجه شدم کسانی‌که این حرف‌ها را می‌زنند فقط و فقط به ایشان حسادت می‌کنند. آقای شریفی‌نیا نه تنها باندی ندارد، بلکه از جمله کسانی است که به‌شدت برای پروژه‌هایی که در آنها حضور دارد، دلسوز و پرتلاش است.

آقای شریفی‌نیا همیشه خیر و صلاح پروژه‌هایی که کار می‌کنند را می‌خواهد و اتفاقا من دیده‌ام همان کسانی‌که به ایشان می‌گویند که باند دارد، خودشان می‌آیند و برای فیلم‌های‌شان از آقای شریفی‌نیا کمک می‌گیرند. من معتقد هستم که آقای شریفی‌نیا فرمول موفقیت یک فیلم یا یک سریال را می‌دانند و به همین دلیل است که تمام فیلم‌هایی که ایشان در آن حضور دارد، موفق است و هیچ ربطی به باند و باندبازی ندارد! مثلا فیلم «آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند» یک فیلم نسبتا ساده اجتماعی است و درحین کار هم دچار مشکلات کوچکی شد ولی با مدیریت آقای شریفی‌نیا به خوبی پیش رفت و حالا هم با فروشی بیش از یک و نیم میلیارد همراه شده است و این نشان می‌دهد که اصلا باندبازی در این سینما معنا ندارد و فرمول موفقیت مهم است. من هم شخصا تا به حال در این حرفه نه به کسی باج داده‌ام و نه از کسی باج گرفته‌ام!

ممنوع‌الکاری غیر رسمی

بعد از سریال «دلنوازان» شایعه شد که اجازه فعالیت ندارم.  روسای قبلی تلویزیون بارها اعلام کردند که ما در تلویزیون هیچ بازیگر ممنوع‌الکاری نداریم ولی نمی‌دانم چرا کسی از من برای کاری دعوت نمی‌کرد. من این را همیشه گفته‌ام که مدیون تلویزیون و آقای سهیلی‌زاده هستم و جایگاه فعلی‌ام را به ایشان مدیونم ولی در شرایط فعلی این من نیستم که تلویزیون را از دست داده‌ام، بلکه تلویزیون من و بازیگرانی امثال من را از دست داده است.

از طرف دیگر شما ببینید در سال‌های اخیر چه سریال‌هایی در تلویزیون ساخته شده است؟ واقعا مردم دیگر تمایلی به تماشای اکثر سریال‌های تلویزیونی ندارند و متاسفانه تلویزیون با اشتباهاتی که داشته، عملا مخاطب خود را از دست داده است.

آثار منفی و نگاه کاسبکارانه

البته قبول دارید که واقعا سطح بعضی از این کارها بسیار پایین است و حتی برخی از تولیدکنندگان این آثار آنقدر هزینه‌ها را پایین می‌آورند تا فقط سود بیشتری داشته باشند. متاسفانه این اتفاق افتاده است و مخصوصا در یکی، ‌دو سال اخیر بیشتر هم شده است. حتی من‌هم گول چنین کارهای ضعیفی را خورده‌ام و سرکاری رفته‌ام که فیلمنامه خوبی داشته ولی به دلیل همین مسائلی که شما گفتید، آنقدر ساختار کار بد شده که ارزش دیدن ندارد.

از طرف دیگر خیلی‌ها که کارشان اصلا سینما و تهیه‌کنندگی نیست، به دلیل ضعف مالی تهیه‌کنندگان به عنوان سرمایه‌گذار وارد اینطور کارها شده‌اند و در وهله اول که همه چیز را به چشم کاسبی نگاه می‌کنند و در وهله دوم هم می‌خواهند تمام دوستان و اقوام خود را وارد پروژه کنند و در نهایت کار می‌شود یک کار شونه تخم‌مرغی! باید یک نظارت کامل روی این کارها صورت بگیرد تا اولا هر کسی وارد فیلمسازی نشود و ثانیا بودجه این کارها نیز به صورت یکسان بین فیلمسازها تقسیم شود تا همه بتوانند کارهایی با سطح کیفیتی بالا بسازند.

به هر صورت گاهی بازیگرها مجبور هستند برای امرارمعاش وارد فیلم‌های ضعیفی شوند یا حتی گاهی فیلمی که به‌نظر خوب می‌رسد، در پایان به کاری ضعیف تبدیل می‌شود و مخاطب همه اینها را از چشم بازیگر می‌بیند و به ضرر بازیگر تمام می‌شود. به همین دلیل است که در سال گذشته سعی کردم اصلا در کارهای شبکه خانگی نباشم و به کارهای سینمایی بپردازم.