دسته‌ها
گردشگری

کوهی در اصفهان، حافظ جان چهل دختر شد! +تصاویر

آبشار شاهلولاک

آبشار شاهلولاک در زمان‌ بارندگی، پر آب‌تر می‌شود و یک آبشار فصلی به نام «هلکی» نیز از دل دیواره‌ی سنگی مجاور این آبشار، جاری می‌شود. بنابراین در ابتدای بهار و با شروع بارندگی‌های فصلی، شاهد دو آبشار زیبا در منطقه هستیم. آبشارهای شاه‌لولاک و هلکی از جهات مختلف منحصربه‌فرد هستند؛ این آبشارها به صورت چشمه‌ی پر آب و خروشان از دل دیواره‌‌ی بلند و مرتفع کوه با شیب منفی سرازیر می‌شوند و به پایین می‌ریزند، درصورتی‌که آب اغلب آبشارهای ایران، به صورت جوی روان از روی سطح سرازیر می‌شود.

آبشار شاهلولاک

قسمتی از آبشار شاهلولاک به چهل دختران معروف است که حفره‌ای سنگی در زیر آبشار هولوکی بوده که به شکل یک غار کوچک است و یک چشمه دائمی دارد که درختی در آن روییده‌ است. براساس داستانی محلی، چهل دختر معصوم از ترس جان خود به این مکان پناه می‌آورند و در آن از صاحب لولاک عاجزانه می‌خواهند که جانشان را از خطر محفوظ دارد، به همین خاطر کوه آنها را در خود جای می‌دهد و از آن پس این مکان بسیار محترم و مقدس شمرده می‌شود.

آبشار شاهلولاک

آبشار شاهلولاک

آبشار شاهلولاک

دسته‌ها
مكانهاي تاريخي ايران

مسجد امام اصفهان؛ یادگار شیخ بهایی

تعطیلات عید نزدیک است و شهر اصفهان مقصد مسافران بسیار. اصفهان را نه یک‌بار که هزار بار دیدن هم کم است. هر کوچه و گذرش یادگاری است از گذشته این سرزمین و ردپایی از تاریخ فرهنگ و هنر. به رسم یکشنبه‌های سبز بر آن شدیم تا این‌بار سراغ یکی از معروف‌ترین مساجد ایران و حتی جهان؛ یعنی مسجد امام برویم و راهنمای گشتی شویم برای اصفهان‌گردها.

در ضلع جنوبی میدان نقش‌جهان اصفهان، شاهکاری بی‌همتا از معماری دوره اسلامی در میان بناهای مذهبی جا خوش کرده؛ بنایی که روزگاری با نام‌های مسجد سلطانی، مسجد جامع عباسی، مسجد شاه و اینک مسجد امام شناخته می‌شود. ساخت این مسجد باعظمت در سال ۱۰۲۰ هجری قمری به دستور شاه عباس اول آغاز و طی دوران حکومت شاه صفی به پایان می‌رسد.

آغازگر ساخت مسجد، یعنی شاه‌عباس، هزینه ساخت را از ثروت شخصی خود تامین و ثواب آن را به پدرش هدیه کرده. معمار و ناظر ساخت علی‌اکبر اصفهانی و محب علی بیک‌ا… بودند، اما به نظر می‌آید که طراح اصلی و محاسبه‌گر مکان قبله، دانشمند معروف؛ شیخ بهایی بوده است.

مسجد امام اصفهان؛ یادگار شیخ بهایی

مساحت مسجد حدود ۱۲هزار و ۲۶۴ متر مربع است که شامل ورودی اصلی، صحن اصلی، چهار مناره، گنبد، دو شبستان بزرگ و سنگ آب می‌شود.

شد در کعبه در صفاهان باز

در اصلی مسجد که نقره‌پوش است و تزئیناتی از طلا دارد، دارای تاریخ ۱۰۴۶ هجری است که تاریخ اتمام ساخت را بازگو می‌کند. اگر به در نگاه کنید شاید تاریخ را نبینید چون تاریخ به صورت حروف ابجد در متن یک شعر آمده که بسیار هم برازنده مسجد است. « شد در کعبه در صفاهان باز.»

درگاهی با کاشی‌های هفت‌رنگ

درگاه ورودی مسجد، نیم قوسی با بلندی ۲۷ متر است که تماما با کاشی‌های هفت رنگ و منقوش به گل و بوته تزئین شده. در دو طرف درگاه هم دو نیمه ستون مارپیچ مانند ساقه نیلوفری که از گلدان بیرون آمده، قرار دارد. درگاه ورودی دارای دو مناره به ارتفاع حدود ۲۴ متر است که از مناره‌های داخلی گنبد کوتاه‌تر است.

مسجد امام اصفهان؛ یادگار شیخ بهایی

صحنی با سنگ‌های پارسی

کف صحن از سنگی به نام پارسی پوشانده شده و تمام حیاط دارای مقرنس کاری و کاشیکاری از نوع کاشی‌های هفت رنگ است. کاشی‌های هفت رنگ به کار رفته دارای سبک و شیوه خاص هنرمندان صفویه و طرح‌هایی است که معرف این دوران طلایی از هنر است. طرح اصلی مسجد نیز براساس مساجد چهار ایوانی ریخته شده است.

مدارس صفویه و قاجاریه

در دو گوشه جنوب غربی و جنوب شرقی صحن اصلی مسجد، دو مدرسه به نام‌های ناصری و سلیمانیه وجود دارد. مدارسی مذهبی که به دستور شاه سلیمان صفوی ساخته شدند و یکی به نام او و دیگری به نام ناصرالدین شاه قاجار که مرمت‌هایی در آن انجام داد و به نام ناصریه معروف شده است.

یک طراحی بی سابقه

با توجه به جهت قرار گرفتن مسجد در جنوب میدان نقش جهان، سمت قبله با ورودی و زاویه میدان در زمان ساخت، دچار تناقص بود. به همین دلیل، طراح مسجد با ایجاد یک چرخش ۴۵ درجه نامحسوس به سمت جنوب غربی این نقص را از میان برد. این طراحی بی سابقه به شیخ بهایی نسبت داده شده است.

مسجد امام اصفهان؛ یادگار شیخ بهایی

ظهر حقیقی

در مدرسه جنوب غربی مسجد، قطعه سنگی ساده به شکل شاخص در پای یکی از درگاه‌ها نصب شده که نشان‌دهنده ظهر حقیقی اصفهان در چهار فصل است. این محاسبه را نیز به شیخ بهایی دانشمند و فقیه و ریاضیدان معروف عهد شاه عباس نسبت داده‌اند. سطح بالایی شاخص به شکل یک مثلث قائم‌الزاویه است و وتر مثلث در جهت طرفی است که ظهر را تعیین می‌کند و یک ضلع مجاور زاویه قائمه وصل به دیوار است و ضلع دیگر نماینده قبله مسجد. سنگ شاخص در تمام ۳۶۵ روز سال هنگام ظهر کاملا سایه است که نشانه فرا رسیدن ظهر و زمان اذان است.

اعجاز انعکاس صدا در این گنبد

گنبد عظیم مسجد دارای ۳۵ متر ارتفاع است و ۵/۲۳ متر قطر دارد و مناره‌های اطراف آن نیز دارای ۴۸ متر ارتفاع است. این گنبد که از تمامی نقاط میدان نقش جهان دیده می‌شود، دارای معماری و طراحی خاصی است. این ویژگی آن است که فضای زیر گنبد به علت ساختار دو پوسته گنبد دارای خاصیت انعکاس صداست. در واقع با ایستادن در مرکز فضای داخلی گنبد و تولید صوت، صدا در شعاع بیش از ۴۰ متری شنیده می‌شود. در روزگاری که بلندگو وجود نداشته، این روش باعث شنیده شدن صدای موذن می‌شده است.

شبستانی با محرابی از سنگ سماق

در دو طرف مسجد دو شبستان مستطیل‌شکل وجود دارد. شبستان شرقی بزرگ اما ساده است و شبستان غربی کوچک اما دارای تزئیناتی با کاشی‌های خشتی هفت‌رنگ. در این شبستان، منبری بسیار باارزش از سنگ سماق یکپارچه وجود دارد. منبر ۱۴ پله دارد و پله آخر از همه پهن‌تر است. در نزدیکی منبر نیز محراب بسیار زیبایی قرار دارد که در بالای آن یک مخزن کوچک در دیوار تعبیه شده که سه متر طول و دو متر عرض دارد. این مخزن از چوب عود ساخته شده و با تیغه‌های طلا زینت یافته و دارای حلقه‌های زرین است.

و هفت سنگاب سنگی بزرگ

در مسجد امام هفت سنگاب سنگی و بزرگ قرار دارد که روزگاری برای وضو گرفتن و آب خوردن استفاده می‌شده. این سنگاب‌ها عبارتند از: سنگاب ورودی از سنگ یشم که دارای نقش برجسته و کنده‌کاری است. سنگاب شبستان غربی که آن هم از سنگ یشم است و روی یک پایه هشت‌ضلعی قرار دارد و بر آن ابیاتی در مدح حضرت علی(ع) حکاکی شده. سنگاب شبستان شرقی از جنس سنگ آهک با پایه‌ای هشت‌گوشه. سنگاب غربی گنبد از جنس مرمر با پایه چهارگوش. سنگاب شرقی گنبد که قرینه سنگاب غربی است. سنگاب موجود در دالان جنوب شرقی حیاط که وقف حضرت امام حسین(ع) است. سنگاب مدخل اصلی که دارای پایه گرد و برجستگی‌هایی برای قرار دادن کاسه آب است.

مسجد امام اصفهان؛ یادگار شیخ بهایی

نگارنده‌ها و نقاشان

بیشتر کتیبه‌های مسجد اثر خطاط معروف دوره صفوی ، علیرضای عباسی و پس از آن محمدرضای امامی و عبدالباقی تبریزی است.

این سازه باشکوه که در زمان خود جزو عجایب معماری بوده، همراه با مجموعه میدان نقش جهان در سال ۱۳۵۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت جهانی رسیده است.

دسته‌ها
مکانهای تفریحی ايران

دریاچه نمک خور اصفهان | جاذبه های گردشگری اصفهان

جاذبه ای که برخی آن را با عنوان دریاچه نمک کویر مصر می شناسند چرا که این کویر در نزدیکی آن قرار دارد و به دلیل واقع شدن در شهرستان خور و بیابانک از آن با نام دریاچه نمک خور و بیابانک نیز یاد می کنند. این جاذبه عنوان بزرگترین دریاچه نمک فصلی ایران را به خود اختصاص داده است و در قلب کویر خودنمایی می کند.

شاید با شنیدن نام کویر، تصویری از سرزمینی بی آب و علف در ذهن تان شکل بگیرد که ارزش بازدید ندارد اما در همین گستره خشک و متروک گنجینه هایی تماشایی جا خوش کرده اند که نگاه ها را به خود خیره می کنند. دریاچه نمک خور یکی از همین گنجینه هاست که با سپیدی نمک، لباسی همچون برف را بر تن کویر نشانده است.

با رسانه۷ در این سفر همراه باشید و یکی از جاذبه های طبیعت اصفهان را بشناسید.

دریاچه نمک خور | Photo by : Asef Azimieجاذبه های گردشگری اصفهان
دریاچه نمک خور | Photo by : Ahmad Balbasiجاذبه های گردشگری اصفهان

چرا دریاچه نمک خور؟


  • دریاچه نمک خور یکی از قدیمی ترین منابع نمک ایران به شمار می رود.
  • این دریاچه بزرگترین دریاچه فصلی نمک ایران است.
  • اشکال منظم هندسی سطح این دریاچه را پوشانده اند و جاذبه ای خاص را به نمایش گذاشته اند.

دریاچه نمک خور | Photo by : Mehdi Sadeghi

Photo by : Mehdi Sadeghi
دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown
دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

دریاچه نمک خور | بزرگترین دریاچه فصلی نمک ایران

در مرکز سرزمین عزیزمان ایران، جاذبه ای طبیعی و چشم نواز به چشم می خورد که دریاچه نمک خور نام دارد و خودش را در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران گسترده است. این دریاچه ۲۰۰۰ کیلومترمربع وسعت دارد و  با عنوان بزرگترین دریاچه فصلی نمک ایران شناخته می شود.

ارتفاع ۷۰۷ متر از سطح آب های آزاد نیز باعث شده تا این دریاچه جزو کم ارتفاع ترین نقاط در فلات ایران به شمار رود. به دلیل همین ارتفاع کم، دریاچه نمک خور را می توان یک پلایای منحصر به فرد در سطح نیز به شمار آورد. پلایا به زمین های کم ارتفاع پوشیده از گل و خاک رس و نمکی گفته می شود که زمانی بستر دریاچه های خشکیده بودند. این پدیده زمین هایی را شامل می شود که در حوضه های بسته بیابانی قرار دارند و کم ارتفاع تر از نقاط اطراف خود هستند.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

دیدنی ها و تفریحات

در سفر به دریاچه نمک خور می توانید از دیدنی ها و تفریحات زیر لذت ببرید:

۱- پلی گون ها | اشکال نمکین زیبا

تا چشم کار می کند کویر است و هیچ گونه پوشش گیاهی دیده نمی شود؛ اما اشکال نمکین زیبا جای خالی تمام زیبایی ها را پر می کند و جلوه ای خاص را به زمین می بخشد. این اشکال نمکی ساختارهای منظم چندضلعی هستند که به صورت شبکه ای شکل گرفته اند و با عنوان پلی گون یا چند ضلعی شناخته می شوند.

این اشکال در زمستان در اثر مخلوط شدن با خاک رس به رنگ سیاه در می آیند و در تابستان بر اثر شدت تبخیر به رنگ سفید دیده می شوند. با کاهش مقدار نمک، پلی گون ها سخت و سفت می شوند و به هنگام افزایش مقدار نمک پلی گون ها حالت شکننده پیدا می کنند.

ارتفاع اضلاع این‌ اشکال متغیر است و گاهی به ۳۰ سانتی‌متر نیز می رسد. مساحت آنها نیز تا یک و نیم مترمربع می رسد.

این پلی گون ها از کجا آمده اند؟

به هنگام بارش باران در منطقه، سیلاب های زمین های اطراف، به سمت دریاچه سرازیر می شوند و سطحی از آب دریاچه را در بر می گیرند. این آب ها به دلیل شوری کویرهای اطراف اشباع از نمک هستند و هنگامی که به دریاچه می ریزند، به دلیل دمای بالای هوا و سرعت زیاد تبخیر، تنها لایه ای از نمک، از خود باقی می گذارند. اختلاف زیاد درجه حرارت در روز و شب، لایه های نمک سطحی را می شکند و رطوبت لایه های زیرین از میان ترک ها و شکستگی ها به بیرون نفوذ می کند. این رطوبت بر اثر خشکی هوا از بین می رود و چند ضلعی های نمکی (پلی گون های نمکی) سطح دریاچه را می پوشانند. البته حرکت لجن های سیاه لایه های زیرین نیز در این شکل گیری ایفای نقش می کنند که نمی توان آن را نادیده گرفت.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown
دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

۲- قدم زدن در دریاچه

سطح دریاچه در بیشتر روزهای سال آب ندارد و این امکان را به شما می دهد که به قلب دریاچه بروید و از تماشای طبیعت کویری و نمکی لذت ببرید. البته به یاد داشته باشید که آب در سطوح زیرین در جریان است و از زیر پای شما عبور می کند. حواس تان به پلی گون ها نیز باشد و آنها را با پاهای تان تخریب نکنید.

۳- عکاسی

عکاسی از این جلوه زیبای خداوندی یکی از فعالیت هایی است که می توانید آن را انجام دهید و لحظات خوش خود را در این سفر برای همیشه ماندگار کنید. چشم انداز طلوع و غروب خورشید یکی از دیدنی ترین صحنه ها در این طبیعت است پس ثبت تصویر از آن را از دست ندهید.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown
 

۴- گذر از عرض دریاچه | بلای جان دریاچه

فشردگی نمک در لایه های زیرین دریاچه باعث شده تا امکان رانندگی، دوچرخه سواری یا موتورسواری نیز بر روی قسمت هایی از آن به وجود آید. البته به دلیل امکان گم شدن و وجود زمین های باتلاقی حتما با مشورت یک راهنما این کار را انجام دهید. این کار و عبور از قسمت های مختلف دریاچه، به بافت پلی گون ها آسیب می رساند و منجر به از بین رفتن آنها می شود؛ بنابراین این فعالیت هر چند هیجان انگیز، آسیب به طبیعت را به دنبال دارد.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown
دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

۵- کویر طبقه | منطقه ای هم مرز با دریاچه خور

کویر طبقه منطقه ای صعب العبور است که به دلیل سطح تیز و برنده، حرکت خودرو و چهارپایان بر روی آن تقریبا غیر ممکن به نظر می رسد. این اشکال تیز و انفجاری از نمک سیاه تشکیل شده و در طی یک فرآیند کاملا طبیعی به این شکل درآمده اند. با عبور اشعه مادون قرمز خورشید از نمک سفید، این اشعه به لجن های سیاه رنگ لایه های زیرین می رسد که بهترین سطح برای جذب آن به شمار می روند. با گرم شدن لجن ها بر اثر جذب اشعه حالت انبساطی در آنها به وجود می آید. انبساط این لایه ها باعث وارد آمدن فشار به لایه های سطحی می شود که شکسته شدن لایه های سطحی و خروج آنها از زمین به سطح کویر را در پی دارد.  این لجن ها در اثر فرسایش بادی و باران خشک می شوند و به اشکال تیز و برنده ای بر روی سطح کویر تبدیل می شوند.

کویر طبقه | Photo by : Unknown
کویر طبقه | Photo by : Unknown
کویر طبقه | Photo by : Unknown

آب و هوای منطقه

میزان ریزش باران در دریاچه به صورت میانگین ۲۰ میلیمتر در سال است که منجر به آب و هوای بسیار گرم و خشک در منطقه می شود. دمای هوا در گرم ترین زمان در روز  ۵۵ درجه است. به طور کلی هوا در چهار فصل سال خشک است اما در فصول گرم میزان رطوبت آن به میزان بسیار ناچیزی کاهش پیدا می کند.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

بهترین فصل سفر

بهترین زمان برای بازدید از دریاچه نمک مهر ماه تا اردیبهشت ماه است؛ اما در هر فصل زیبایی خاصی در این دریاچه انتظار شما را می کشد:

بهار و تابستان (فصول خشک): در فصول خشک تبخیر در بالاترین حد خود قرار دارد و  پوشش سفیدی از نمک سراسر دریاچه را فرا می گیرد. به یاد داشته باشید که در این فصول تابش آفتاب شدید و دمای هوا بالا است.

پاییز و زمستان (فصول بارش): در فصول بارش، دریاچه، به صورت مخلوطی از گل رس و نمک به نظر می رسد. در این فصول هوا معتدل تر و مناسب تر است و تابش آفتاب شدید نیست.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

امکانات دریاچه نمک خور

در حوالی دریاچه نمک خور امکاناتی وجود ندارد و ایجاد هر گونه امکانات هم می تواند آسیب هایی جدی را برای این اثر به همراه داشته باشد. بنابراین می توانید روی امکانات شهرهای نزدیک حساب باز کنید.

کجا بمونیم؟

برای اقامت می توانید از مراکز اقامت عمومی در شهرهای اطراف استفاده کنید و یا اقامت در خانه های محلی که در روستاهای منطقه برای پذیرایی از گردشگران تجهیز شده اند را تجربه کنید. اگر به اصول کمپینگ آشنایی دارید می توانید کمپ در کویر را نیز برگزینید.

اقامتگاه بوم گردی خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

راه دسترسی

آدرس: استان اصفهان، ۴۰ کیلومتری شرق مرکز شهرستان خور و بیابانک، محور ارتباطی طریق‌الرضا(ع) خور ـ طبس

با حرکت از شهرستان خور به سمت طبس بعد از طی مسافت ۴۰ کیلومتر قسمت جنوبی دریاچه را خواهید دید. می توانید در مکان امنی توقف کرده و گشتی در آن بزنید. مسیرهای دیگری هم برای رسیدن به دریاچه وجود دارند؛ اما به علت باتلاقی بودن زمین های اطراف و گاه خود دریاچه به هیچ عنوان پیشنهاد نمی شوند.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

دیدنی های اطراف

دیدنی های دیگری نیز در این منطقه وجود دارند که می توانند برنامه سفر شما را کامل کنند:

  • کویر مصر | ۹۲ کیلومتر
  • آبشار نمک پتاس | ۱ کیلومتر
  • شهر تاریخی جندق | ۱۴۳ کیلومتر

عمق نمک دریاچه خور | متفاوت با سایر دریاچه های ایران

سفره های آب های شور زیرزمینی و لجن های سیاه لایه های زیرین دریاچه به طور دائم در حرکت هستند و همین امر موجب می شود تا از شکل گیری و تراکم پلتفرم های نمکی (زیرساخت های نمکی) جلوگیری شود. در نتیجه این اتفاق، عمق نمک در این دریاچه بسیار نازک تر از سایر دریاچه های نمک ایران است و اندازه گیری ها حدود ۵ سانتیمتر تا ۱۰ متر را نشان می دهند.

دریاچه نمک اصفهان | Photo by : Mehrdad Vaziri

Photo by : Mehrdad Vaziri
دریاچه خور | Photo by : Unknown
دریاچه خور | Photo by : Unknown

دریاچه نمک خور | گنجینه طلایی برای ایران

دریاچه نمک خور، ارزش اقتصادی زیادی دارد و می توان آن را به عنوان یکی از گنجینه های ایران به حساب آورد. بر اساس مطالعات صورت گرفته قابلیت استخراج پتاس از آن وجود دارد و می توان آن را بزرگترین معدن پتاس در جهان دانست. پتاس یا پتاسیم هیدروکسید یا پتاس یک ترکیب معدنی است که از قوی‌ترین بازها به شمار می رود. این ترکیب کاربردهای زیادی در صنایع دارد که مهم ترین آنها توانایی خنثی سازی اسیدها است.  تولید صابون مایع یکی از موارد شاخص کاربرد این ترکیب محسوب می شود.

کانال هایی در قلب کویر حفر شده که آب شور را به حوضچه های تبخیر منتقل می کنند تا در کارخانه پتاس در ۴۰ کیلومتری خور ترکیبات مهم آن استخراج شود. به غیر از پتاس، ۱۶ نوع ماده دیگر نیز از این نمک ها به دست می آید که از میان آنها می توان به نمک صنعتی، نمک طعام، نمک طبی، نمک شستشو و منیزیم اشاره کرد.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

بیابان خور، میزبان یکی از گیاهان کمیاب

پوشش گیاهی چندانی در منطقه وجود ندارد؛ اما زمین های نزدیک دریاچه نمک خور، میزبان گیاه نادر و کمیاب اسکنبیل هستند که ریشه آن گاه به ۲۰ متر می رسد تا بتواند به آب دسترسی پیدا کند.

اسکنبیل | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

ویژگی های زمین شناسی دریاچه خور

دریاچه نمک خور در میان کویر قرار گرفته و در اطراف آن دو نوع زمین به چشم می خورد:

* زمین های به شدت باتلاقی با درصد چسبندگی زیاد در مناطق غربی، شرقی و شمالی

* زمین های پف کرده در مناطق جنوبی

کویر در این قسمت از دو بخش موسوم به چاله شمالی و جنوبی تشکیل شده است که تفاوت های زیر در میان آنها مشاهده می شود:

* چاله جنوبی ۳ برابر چاله شمالی وسعت دارد.

* در چاله شمالی ارتفاع از سطح دریا ۱۵ متر بیش از چاله جنوبی است.

* نمک سیاه ۲۰% سطح چاله شمالی را پوشانده و منطقه ای موسوم به کویر طبقه را ایجاد کرده است در حالی که تنها ۵% از چاله جنوبی نمک سیاه دارد.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
دسته‌ها
دسته‌بندی نشده

معماری ابیانه | نمایشی سرخ از اصالت (جاذبه های گردشگری اصفهان)

وقتی می خواهیم در مورد روستاهای دیدنی ایران صحبت کنیم، بی شک ابیانه یکی از نام هایی است که به ذهن مان می آید. این روستای زیبا و دیدنی با جاذبه های رنگارنگ تاریخی، مذهبی، فرهنگی و آداب و رسوم جذابش، سالانه گردشگران زیادی را به سوی خود می کشاند و توانسته خودش را در دل همه جا کند. ابیانه امروز روستایی کهن و توریستی است که امکانات خوبی را به مهمانانش می دهد و اوقاتی خوش را به آنها هدیه می کند.

ویژگی های زیادی هستند که این روستا را متمایز می کنند؛ از مردمی که پوشش سنتی شان را حفظ کرده اند تا کوچه هایی که هنوز بوی سنت های دیرین را می دهند. از تاریخ طولانی روستا تا بناهای مذهبی و حتا مراسم نخل گردانی همه و همه از ابیانه روستایی تماشایی و خاص می سازند. آنچه که در بدو ورود به ابیانه و حتا با دیدن دورنمای آن چشم را به خود خیره می کند، رنگ سرخ خانه های روستاست و پس از آن ساختار کوچه ها جالب توجه به نظر می رسند.

پیش از این نگاهی کلی به این روستا و جاذبه هایش داشته ایم و امروز می خواهیم در مورد معماری این روستای دیدنی با شما سخن بگوییم. می خواهیم از راز و رمز این خانه های سرخ رنگ و کوچه های رنگین ابیانه بیشتر بدانیم. با رسانه۷ همراه باشید تا معماری ابیانه و ویژگی هایش را بیشتر بشناسید.

 

آشنایی با ابیانه و دیدنی‌هایش

دورنمای روستای ابیانه | Photo by : Matthias Rem
Photo by : Matthias Rem

نگاهی گذرا به معماری ابیانه

روستا به صورت خطی و در امتداد رودخانه برزرود و بر روی دامنه ای شیبدار شکل گرفته است. قرارگیری ابیانه در دامنه کوه نیز باعث شده تا ساختاری نیمه پلکانی داشته باشد و وقتی از دور به آن نگاه می کنید روستایی چند طبقه به چشم تان می آید. از بعضی زوایا حتا می توان تا چهار طبقه را در این روستا مشاهده کرد. سرازیر شدن سیلاب ها در بستر دره و سیلاب های کوهستان های مشرف به روستای ابیانه نیز در شکل گیری روستا به این صورت، بی تاثیر نبوده و موجب استقرار روستا در این موقعیت شده اند. ساختار خانه ها بر دامنه شمالی دره از فرم فیزیکی تپه تبعیت می کنند و در عین حال سعی شده است که جهت رو به قبله کلیه این بناها نیز حفظ شود.

ابیانه ویژگی های خاصی به واسطه قرارگیری در کوهستان دارد که از میان آنها می توان به این موارد اشاره کرد:

در امان بودن از وزش بادهای شدید که نقش مهمی در حفظ بناها در مقابل فشارهای جانبی و همین طور کنترل حرارت، دارد.

جذب نشدن آب های سطحی در زمین به دلیل جنس سنگی یا رسی آن که آب را در بستر رودخانه جاری می سازد و کشاورزان به راحتی می توانند از آن استفاده کنند.

شکل گیری ساختمان های دو تا سه طبقه که منظره زیبایی را از طبقه دوم به بالا در اختیار ساکنان می گذارد. البته تابش نور خورشید و جریان هوا در این ساختمان ها به تهویه و مطبوع شدن هوای فضاهای داخلی نیز کمک می کند.

ابیانه در گذشته دو دروازه ورودی داشت؛ دروازه زیارتگاه در غرب روستا، در کنار محل فعلی بانک و دروازه هرده در ورودی شرقی روستا در محله هرده. ورود به روستا تنها از این دروازه ها صورت می گرفت؛ اما امروزه از جهات مختلف می توان وارد روستا شد.

در دامنه‌های شیب‌دار فضای کافی برای ساخت و ساز خانه نیست و به همین دلیل هر خانواده ابیانه ای انبار غار مانندی در تپه های یک کیلومتری روستا، در کنار جاده و نرسیده به ابیانه دارد تا برای نگهداری دام، آذوقه زمستانی و اشیای غیرضروری از آن استفاده کند. درهای کوتاه و محقر نشانه های این غارها هستند. خانه غلام نادر شاه و خانه نایب حسین کاشانی از خانه های قدیمی ابیانه به شمار می روند و میراث مهمی برای این روستا هستند.

مصالح مورد استفاده 

خشت، آجر و سنگ و چوب گردو مصالح به کار رفته در ساخت و ساز ابیانه هستند و نمای خارجی خانه ها، با خاک سرخی پوشیده شده است که از معدن مجاور روستا تامین می شود.

بناهای روستا به طور کلی با چند گروه از مصالح شکل گرفته اند:

۱- مصالحی مانند سنگ و خشت به عنوان عناصر سازه ای عمودی در دیوارها، جرزها و … و  سنگ های طبیعی کوه در پی های بناها

۲- انواع چوب از درختان کبوده، تبریزی، چنار، صنوبر، شاخ و برگ بید، نی و مانند آنها به عنوان عنصر کششی در سقف ها و سردر بازشوها و …

۳- ملات خاک قرمز و کاه به عنوان پوشش بیرونی و درونی خانه ها. این خاک به دلیل چرب بودن دوام زیادی دارد و از نفوذ رطوبت جلوگیری می کند. خاک زرد (هوک زرا) و خاک سفید (هوک اسپی) نیز از مصالح مصرفی به شمار می روند اما دوام خاک قرمز را ندارند.

ابیانه | Photo by : Pooria Mofidi
Photo by : Pooria Mofidi

محله های روستا

افزایش جمعیت، گسترش روستا را به دنبال داشت و این امر باعث شد تا محله های مختلفی شکل بگیرند. ابیانه ۳ محله اصلی دارد:

هِرده _ پایین ده

محله یوسمون

محله پَل _ بالاده

محله یوسمون و محله پل، محلات بالای ده هستند و به قولی ارباب نشین بوده اند. محله هرده در شرق ده واقع شده است و از میان ده (میون ده) تا غرب و جنوب ده نیز محلات بالای ده خوانده می شود.

امروزه ساخت و سازهای جدید در غرب و ورودی غربی روستا و محله هایی به نام زیارتگاه و پنجه علی انجام گرفته اند. با توجه به این محلات، سه مسیر اصلی در ابیانه به وجود آمده است:

۱- راشتا یا راسته اصلی: از دروازه پایین ده در شرق ابیانه تا نانوایی و دروازه بالای ده را شامل می شود.

۲- کوچه پشت: از مدرسه در غرب تا دروازه پایین ده را در بر می گیرد. این مسیر موازی با مسیر راسته اصلی است.

۳- کوچه یوسمون: از خانقاه تا میدان یوسمون ادامه دارد.

ابیانه | Photo by : Unknown
Photo by : Unknown

نگاهی کلی به خانه های ابیانه

اولین چیزی که در ورود به ابیانه و حتا با دیدن دورنمای آن شما را تحت تاثیر قرار می دهد، خانه های سرخ رنگ روستا هستند؛ سازه هایی ساخته شده از کاه گل قرمز با زیر طاقی های سفید که پنجره‌های مشبک چوبی دارند و ظاهر سنتی شان را تا حدودی حفظ کرده اند. نمای خارجی خانه ها پوشیده از خاک سرخی است که معدن آن در کنار روستا قرار دارد. به واسطه رنگ این خاک و جلوه زیبای این خانه ها، ابیانه به روستای سرخ مشهور شده است. اتاق ها پنجره‌های چوبی مشبک (ارسی مانند) دارند؛ ایوان‌ها و طارَمی‌ یا نرده های چوبی مشرف بر کوچه‌ از اجزای جدانشدنی آنها هستند. در هر دو لنگه درِ خانه های ابیانه، دو کوبه آهنی زنانه و مردانه دیده می شود. کوبه سمت راست لنگه (چکشی شکل) برای در زدن مردان و کوبه لنگ چپ (به شکل حلقوی) برای در زدن زنان است تا صاحب خانه بداند فرد پشت در محرم است یا خیر.

اقلیم مساله مهمی در معماری و تقسیم فضاهای داخلی ابیانه به شمار می رود و به جلوگیری از اتلاف انرژی در فصول سرد و گرم توجه شده است. تدابیری که برای این مساله در نظر گرفته اند عبارتند از:

دیوارهای بیرونی با مصالح خشتی به ضخامت زیاد پوشانده شده اند.

دیوارها و بام اندود کاهگل دارند.

سقف ها، چوبی هستند و از گیاه چزه به عنوان عایق رطوبتی و حرارتی بر روی آن استفاده شده است.

فضاهای داخلی چند عملکرد دارند مانند فضاهای زمستان نشین و تابستان نشین.

روزنه های کوچک جهت نورگیری ایجاد شده اند.

ابیانه | Photo by : Unknown
Photo by : Unknown

ساختار خانه در دوره های مختلف

از نظر ساختار، خانه های ابیانه را می توان به دوره های تاریخی مختلف نسبت داد:

خانه های دوره سلجوقی: این خانه ها فاقد حیاط هستند و یک ایوان جنوبی به ارتفاع ۵ متر دارند. یک فضای باز به عنوان یک حیاط مسقف در خانه ها تعبیه شده که صفه نام دارد و برای عروسی و عزا مورد استفاده قرار می گرفته است. خانه در اطراف ایوان مذکور در دو طبقه شکل گرفته است و اتاق ها پیرامون صفه واقع شده اند.

خانه های دوره صفوی: در این دوره، صفه ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته و خانه های چهار صفه ای پیشرفت کرده اند. قرینه سازی در این خانه ها به خوبی رعایت شده و تزیینات داخلی فضاها نیز کاملا متمایز از دوره پیش است.

خانه های دوره قاجاریه: از اواخر دوره صفویه در وضع عمومی روستا رکودی به وجود آمد که تا اواخر دوره قاجار ادامه داشت. بنابراین تغییر خاصی در این دوره مشاهده نمی شود.

ابیانه | Photo by : Unknown
Photo by : Unknown

ساختار خانه و فضاهای مورد نیاز خانواده ها

اهالی ابیانه مانند بسیاری از روستاییان دیگر دو نیاز ضروری دارند که باید در ساختار خانه ها به آن توجه کنند؛ نیازهای اولیه و ضروری زندگی و نیازها و فعالیت های معیشتی. برای بر طرف کردن این نیازها فضاهای خاصی در خانه ها در نظر گرفته شده است که در ادامه به آنها می پردازیم. به یاد داشته باشید که در ابیانه برای بیشترین بهره برداری از فضاها نه تنها فضاها چند عملکردی هستند، بلکه از همه بخش های عناصر فضا مانند کف، دیوار و حتا سقف نیز برای رفع نیاز استفاده می شود. فضاهای مورد استفاده عمدتا مجزا هستند و بیشتر به صورت پراکنده در روستا ایجاد شده اند.

هسته اصلی خانه

در ابیانه، نیازهای اولیه مربوط به زیست مانند خواب و استراحت، خورد و خوراک، پذیرایی از میهمان، نگهداری البسه، انبار مواد غذایی و تهیه لبنیات و … در محل سکونت خانواده تامین می شوند و فضاهایی برای آنها پیش بینی شده است. مهم ترین بخش خانه، اتاق است که در زبان محلی به آن «یورت» می گویند و بیشتر فعالیت ها برای برطرف کردن نیازهای مذکور در آن صورت می گیرد. طاقچه، بخاری، تنور، کرسی و محل نگهداری رختخواب ها اجزایی هستند که برای راحتی و آسایش تعبیه شده اند تا فضا بهینه ترین استفاده را داشته باشد. فضاهای جانبی از جمله دستدون (صندوق خانه)، دالان، پستو، انبار و … نیز برای تامین نیازهای ساکنان مورد استفاده قرار می گیرند. حتا بخشی از فضای عمومی یا کوچه نیز در برطرف کردن نیاز خانواده نقش دارد؛ به عنوان مثال آتش منقل ممکن است در بخاری یا اجاق داخل خانه، دالان یا حتا جلوی ورودی در کوچه برپا شود.

محل پذیرایی

به طور کلی فضای مجزایی برای مهمان در خانه ابیانه ای ها وجود ندارد. معمولا اتاق اصلی نقش محل پذیرایی از مهمان را نیز دارد ولی بخش تمیزتر و با زیرانداز بهتر را به این کار اختصاص می دهند. اگر خانه دو اتاقه باشد بهترین اتاق از نظر کیفیت پوشش دیوارها و نوع زیرانداز به پذیرایی از مهمان اختصاص می یابد. برخی خانواده های متمول از لحاظ موقعیت اجتماعی و سیاسی، وسع مالی و فضای کافی را در این زمینه در اختیار دارند و اتاق مجزای میهمان یا به زبان محلی “مِه‌ماخون” تدارک می بینند. این اتاق می تواند دارای دو بخش زمستان نشین و تابستان نشین باشد و برای گردهمایی مردان و تصمیم گیری و حل اختلافات نیز از آن استفاده شود. مردم از بام های وسیع خانه ها هم به عنوان ۲ فضای پذیرایی جمعی در مراسم عروسی “میون بومی”  بهره می برند. فضای کوچه در جلوی خانه نیز در مراسم عزاداری کاربرد دارد و تا چهلم شخص متوفا هر شب جمعه آتشی در آن برپا می شود. اهالی که برای عرض تسلیت و فاتحه خوانی می آیند و حلوا و خرما نوش جان می کنند. این رسم دیرین هنوز هم در ابیانه جریان دارد اما دیگر آتشی در آن برپا نمی شود.

ابیانه | Photo by : Mahan Bastani Parizi
Photo by : Mahan Bastani Parizi

آشپزخانه

تامین، نگهداری، آماده سازی و صرف نوشیدنی ها و غذاها در فضاهایی همچون نشیمن، دالان و ایوان یا بام صورت می گیرد و مواد و وسایل مورد نیاز را در دستدون یا گوشه ای از انبار نگهداری می کنند. در صورت مساعد بودن هوا، سفره غذا در صفه ها یا ایوان برپا می شود و در زمستان، بر روی کرسی در میان نشیمن. فضاهای لازم برای ذخیره و نگهداری مواد غذایی نیز اهمیت خاصی دارند. گندم و آرد مصرفی سال درون کیسه یا گونی نگهداری می شوند و آنها را در سوله، انبار و یا خمره هایی که در کف اتاق تعبیه شده، می گذارند. زنان خانه نان را اغلب به اندازه مصرف یک ماه می پزند و داخل صندوق های چوبی در دستدون یا صندوقخانه ذخیره می کنند. از سالیان دور هر خانه ای در ابیانه سیلوی شخصی دارد تا غلات را در آن نگهداری کنند و ذخایرشان را از رطوبت، گزند حشرات و سارقان دور نگه دارند. سایر مواد غذایی و خوار و بار هم در ظروف مناسب در محلی خنک گذاشته و به انباری و ایوان انتقال داده می شوند. به طور کلی در ابیانه فضای نگهداری مواد اولیه و غلات بسیار حایز اهمیت بوده و کمتر به فضای طبخ غذا توجه شده است. بنابراین فضای مستقلی به عنوان آشپزخانه در خانه های ابیانه دیده نمی شود و یا به ندرت می توان آن را مشاهده کرد. انبار، دستدون، سیلو و صندوق اولویت بیشتری در این خانه ها دارند.

تهیه سوخت

تهیه و ذخیره سوخت گیاهی و دامی به منظور گرمایش و طبخ غذا از دیگر فعالیت های مهم روستاییان است. با توجه به حجم زیاد سوخت مورد نیاز، فضایی محفوظ از نزولات جوی را برای ذخیره آن در نظر می گرفتند. مصرف روزانه سوخت در کنار بخاری، دستدون، انباری، گوشه اتاق، دالان، صفه ها یا زیر پلکان قرار دارد و مقداری هم در انبار یا در سوله های اطراف روستا نگهداری می شود.

ابیانه | Photo by : Unknown
Photo by : Unknown

فضاهای اشتراکی بین اهالی روستا

نانوایی، محل شستشوی ظروف و لباس (کنار جوی آب)، حمام عمومی، توالت عمومی، محل های تجمع، گفتگو و گذران اوقات فراغت، هاون (برای کوبیدن گندم و ذرت) و چِرِشگاه (محلی برای تهیه شیره سیب) از جمله فضاهایی هستند که روستاییان به صورت مشترک از آنها استفاده می کنند. البته این کارکردها امروزه دچار تغییراتی شده و برخی از آنها از میان رفته اند.

نانوایی

در گذشته نان که مهم ترین ماده غذایی بود توسط خود خانواده تهیه می شد و برخی خانه ها تنور داشتند. آنهایی که تنور نداشتند به سراغ نانوایی های عمومی در بیرون خانه می رفتند که اغلب وقفی بودند. در هر محله فردی، زمین یا ساختمان نانوایی را وقف می کرد تا اهالی در آن تنور بسازند و در صورت نیاز کارهای تعمیراتی نیز بر رویش انجام دهند.

محل شست و شو

پیش از اجرای شبکه لوله کشی آب در ابیانه، اغلب خانه ها دسترسی مستقیم به آب نداشتند و برای نیازهای روزمره و شستشوی ظروف و لباس های شان به مسیر اصلی آب در میانه روستا می رفتند. این بدان معنا بود که بخشی از فعالیت های روزمره به دور از  خانه و کنار جوی آب انجام می شدند. در واقع می توان گفت که کنار نهر آب هم بخشی از فضای زندگی بود؛ اما به صورت مشاع استفاده می شد.

مردم ابیانه | Photo by : Mohammad Afshar
Photo by : Mohammad Afshar
مردم ابیانه | Photo by : Amir Rokney
Photo by : Amir Rokney

سرویس بهداشتی

سرویس بهداشتی یکی از بخش های ضروری خانه های امروزی است که ایجاد آن در خانه ابیانه ای ها با مشکلاتی مواجه بود:

بستر سنگی روستا اجازه احداث فاضلاب را نمی داد.

به دلیل شیب در بافت روستا، آب فاضلاب واحدهای بالادست به خانه های پایین تر نفوذ می کرد.

به لحاظ فشردگی واحدها و نبود فضای باز مناسب محدودیت ساخت وجود داشت.

به همین دلایل به ندرت خانه های ابیانه سرویس بهداشتی داشتند و برای رفع نیازشان به سرویس هایی می رفتند که در مکان های مناسب با مالکیت خصوصی ساخته شده بودند. این مکان ها دارای کاربری عمومی بودند؛ اما فقط مالک حق استفاده از کود حاصل را داشت. نگهداری و جمع آوری فاضلاب آنها به بهترین شکل صورت می گرفت و آلودگی کمتری به محیط می رسید. بدین ترتیب این نیاز ضروری و مستمر اهالی نیز در فضاهای جنبی خارج از خانه رفع می شد.

اجتماعات محلی

تجمع، گفتگو و گذران اوقات فراغت اهالی به ویژه مردان اغلب در گذرگاه های روستا صورت می گرفت. تولید صنایع دستی کوچک مانند گیوه چینی، بافندگی و لباس دوزی که بیشتر توسط زنان در اواخر پاییز و زمستان انجام می شد نیز جایی در خانه نداشت و بهانه ای می شد تا زنان در معابر گرد هم آیند.

زنان ابیانه | Photo by : Leszek Wybraniec
Photo by : Leszek Wybraniec

فضاهای کاری و پراکنده در روستا

بخشی از فضاهای مورد نیاز به خصوص قسمت های مرتبط با معیشت خانوار مانند طویله ها، کنده ها، سوله ها، انبارهای نگهداری علوفه، وسایل کشاورزی و دامداری، هیزم و سوخت و وسایل متفرقه و کارگاه ها در جای جای روستا هستند و به صورت پراکنده شکل گرفته اند.

فضاهای مورد نیاز کشاورزی و دامداری

زراعت در ابیانه به سه طریق صورت می گرفت: کشت و کار در دشت پایین و بالا توسط مالکان یا کارگران آنها، در مزارع اطراف روستا توسط رعیت ها، مالکیت اراضی در سایر روستاها.

با وجود برخی تفاوت ها، باز هم زارعان نیازمند مکانی برای نگهداری وسایل خود و فرآوری محصولات کشاورزی بودند و به همین دلیل فضاهای متعددی کنار هسته اصلی خانه یا خارج از محل سکونت شکل گرفت و دستدون، انبار زیر خانه یا کنار طویله و کَنده در خارج از روستا بهترین محل بودند. باغات و کشتزارها در جنوب رودخانه شکل گرفتند تا  شیب زمین به آنها امکان استفاده از آب های سطحی را بدهد. محصولات کشاورزی؛ شامل گندم، جو و ذرت در دستدون و انباری یا در خمره های گلی ذخیره می شد.

دامداری در ابیانه به دو صورت در داخل بافت یا خارج از هسته اصلی روستا انجام می شد. بیشتر اهالی در داخل بافت روستا تعداد کمی دام و طیور داشتند. نحوه نگهداری متفاوت، نوع غذا، سازگاری حیوانات با یکدیگر و ممانعت از ترکیب شدن فضولات آنها دلایلی بودند که باعث شکل گیری طویله های متعدد در خانه ها شدند. احشام را در بهار و تابستان در بهاربند نگه می داشتند. بره یا بزغاله را از بقیه جدا می کردند و در فضای مستقلی به نام گوجادون یا در گوشه ای از طویله می گذاشتند. ” اُشترخون” نیز فضایی با ابعاد بزرگ بود که به شترها اختصاص داشت. با این جداسازی، علوفه و غذای دام ها نیز به صورت مجزا در انبار نگهداری می شد. با توجه به شیب روستا اغلب طبقه زیر محل سکونت و گاه فضاهایی یک طبقه و مجزا به طویله و انبار اختصاص می یافت. شواهد حاکی از آن هستند که طبقات مختلف طویله در زیر خانه ها هم مالکیت جداگانه داشتند و به این صورت می توان فهمید که این محل ها با فاصله از خانه ساخته می شدند.

نوع دیگری از دامداری، نگهداری از دام در مقیاس بالا بود که به وسیله چوپان در فاصله ای دورتر از روستا صورت می گرفت. در این شیوه به فضایی برای نگهداری دام ها در روستا نیاز نبود و نگهداری از وسایل دامداری هم در خانه انجام می شد.

کاه را به دلیل حجم زیاد در کَنده ها و انبارهای بزرگ کنار طویله ها می گذاشتند و کاه اضافه را به فروش می رساندند. علوفه دامی مانند شبدر، یونجه و علف های هرز هم پس از خشک شدن در محیطی باز به انبار یا کنده انتقال می یافت.

فضاهای مربوط به صنایع دستی

صنایعی چون خراطی، قاشق تراشی، نجاری، گیوه کشی، زری بافی، آهنگری و زرگری، کارگاه های مجزا دارند که اغلب جدا از خانه هستند و حداقل با فضای واسطی از خانه جدا شده اند.

به جز کشاورزی و دامداری، خانواده هایی هم به حِرف خدماتی و صنایع دستی مشغول بودند و دری یا چند مکان باغ داشتند. ابزار تولید و محصولات باغی نیز جنبه مهم زندگی این خانواده ها بودند و بر زندگی شان تاثیر می گذاشتند. ابزار و وسایل مختلف باغداری را در انبار و کنده و … نگهداری می کردند و برخی وسایل مانند بیل و کلنگ اغلب  کنار طویله یا در انبارهای نزدیک خانه بود.

ابیانه | Photo by : Unknown
Photo by : Unknown
دسته‌ها
گردشگری

کویر مصر اصفهان | خور وبیابانک | جاذبه های گردشگری اصفهان

چرا سفر به کویر مصر؟


  • کویر در عین سادگی زیبایی های بسیاری دارد که چشم شما را به خود خیره خواهد کرد.
  • کویر مصر یکی از تماشایی ترین کویرهای ایران است که گردشگران زیادی را به سوی خود می کشاند.
  • این کویر دارای امکانات تفریحی خوبی از جمله آفرود، موتورچهارچرخ و شترسواری است که تجربه ای متفاوت برای شما رقم می زنند.
  • وجود اقامتگاه های بومی مناسب، باعث می شود که در این کویر دغدغه ای برای اقامت نداشته باشید.
کویر مصر | Photo by : Niloufar Hosein Zadeh

Photo by : Niloufar Hosein Zadeh

در ابتدا باید به روستای مصر برویم …

کویر مصر در کنار روستایی به همین نام قرار گرفته است. این روستا پس از پشت سر گذاشتن جاده و گذر از مناطق کویری رخ می نماید و خانه های قدیمی‌اش یکی پس از دیگری پدیدار می شوند. در اینجا مردمانی باصفا و مهمان نواز را می بینیم که در میان شن های روان کویر مرکزی، سکنی گزیده اند و از طریق کشاورزی و دامداری و در سال های اخیر با اسکان و خدمات رسانی به مسافران، زندگی را سپری می کنند. آب مورد نیاز اهالی این روستا از طریق قناتی که در ابتدای برپایی روستا توسط یکی از ساکنین حفر شد، تامین می شود.

نشانه روستای مصر دو تاق کوچک در ورودیِ آن است که رو به روی هم قرار دارند. در یک سو ژنراتور برق و در سوی دیگر مغازه کوچکی به چشم می خورد که صاحبش با چهره ای مهربان و مزین به لبخند به شما خوش آمد می گوید. بخشی از سلسله جبال کوه های فلات مرکزی از سمت غرب، جنوب غربی و جنوب شرق، روستای مصر را در آغوش دارند و تپه های ماسه ای در کوهپایه آن، گردشگران و کویرنوردان را به سوی خود می خوانند.

آشنایی با روستای مصر

مصر نام روستای کوچکی است که در ۵۵ کیلومتری شهرستان خور از توابع استان اصفهان واقع شده و ۱۸۰ نفر جمعیت دارد. در کنار مصر دو روستای بسیار کوچک دیگر به نام های امیرآباد و فرحزاد نیز وجود دارند که به همراه یکدیگر دریک خط شمالی– جنوبی به طول حدود ۶ کیلومتر قرار گرفته اند.

خانه های روستا نشانه هایی از سایر سازه های مناطق کویری دارند و با دیوارهای کاه گلی، سقف های گنبدی و درهای چوبی آراسته شده اند. در کنار هر خانه طویله کوچکی به چشم می خورد و در آن بوقلمون و بز و گاهی شتر نگهداری می شود. روستای مصر دارای برق سراسری، آب آشامیدنی، مخابرات و آنتن دهی تلفن های همراه و سوپرمارکت است و از بابت امکانات اولیه شرایط بسیار خوبی برای گردشگران دارد.

از میان محصولات خوش رنگ و لعاب این روستا می توان به خرما، انار و انواع صیفی ها اشاره کرد که طعم تازه ای از کویر را برایتان به ارمغان می آورند. از آشپزخانه های اهالی مصر، بوی غذاهای محلی به مشام می رسد که کباب شتر، کالجوش و آبگوشت محلی به نام لاخولی از پر طرفدارترین آن ها هستند. هر جایی که شتر باشد، محصولات حاصل از آن هم طرفدار دارد؛ در این روستا دوغ شتر به راحتی پیدا می شود و می توانید آن را امتحان کنید.

شهرت کویر مصر زندگی مردم روستا را تغییر داده است؛ آن ها پیش از این به کشاورزی و دامداری مشغول بودند و در کنار کاشت زعفران و گندم به پرورش شتر می پرداختند اما حالا به گردشگران و بازدیدکنندگان خدمات ارائه می دهند و نیازهای آن ها را برطرف می کنند. بد نیست بدانید که بخشی از فیلم خیلی دور، خیلی نزدیک نیز در این روستا فیلم برداری شده‌ و شهرت آن را چند برابر کرده است.

روستای مصر | Photo by : Unknown
کویر مصر | Photo by : Unknown

آشنایی با کویر مصر | معجون سکوت و آرامش

با فاصله گرفتن از روستا دیگر خانه ای به چشم نمی خورد و صدای مردمان نیز به گوش نمی رسد. دیگر تنها چیزی که وجود دارد پهنه ای به رنگ خاک است که سراسرش را شن های روان پوشانده اند؛ شن هایی سبک که سوار بر باد به این سو و آن سو می روند و گویی بر تن کویر نقش می زنند. آن ها بر روی هم انباشته می شوند و تپه ای ایجاد می کنند تا بتوانی به بالای آن بروی و عظمت کویر را از نمایی دیگر به تماشا بنشینی. بی حساب و کتاب نیست که نام این جلوه شگفت انگیز طبیعت را دریای شنی کویر مصر گذاشته اند…

گاه گیاهانی دیده می شوند که با قدرت در برابر ناملایمات ایستاده و از همین خاک بی حاصل سربرآورده اند. همین گیاهان هم چهره ای تازه را به این گستره خاکی هدیه می دهند.

یک رنگی و سکوت بهترین دلیل برای رفتن به میانه این کویر است که بسیاری را به سوی خود می کشاند اما نمی توان از تفریحات آن نیز چشم پوشی کرد. در کویر مصر می توانید تجربه هایی تازه از هیجان را برای خود خلق کنید و خاطره ای خوش بیافرینید. در ادامه به شما می گوییم که چه فرصت های نابی در این کویر انتظارتان را می کشند.

عکس کویر مصر | Photo by : Esmail Golshan

Photo by : Esmail Golshan
کویر مصر | Photo by : Asef Azimaie

Photo by : Asef Azimaie

تفریحات کویر مصر

شاید در ابتدا به نظر برسد که کویر هیچ فرصتی برای خوشگذرانی در اختیارتان قرار نمی دهد اما باید بگوییم که در اشتباه هستید چرا که در کویر مصر می توانید حسابی خوش بگذرانید و خاطره ای شیرین از سفرتان بسازید:

۱- پیاده روی بر روی شن های داغ کویر

با رسیدن به حاشیه کویر کفش هایتان را دربیاورید و بگذارید پاهایتان گرمای شن های روان را حس کند. با هر قدم، بیشتر به داغی شن ها عادت می کنید و لذت خاصی سراسر وجودتان را فرا می گیرد. فقط به قدم زدن اکتفا نکنید؛ کمی سختی را به جان بخرید و به بالای تپه های شنی بروید و از تماشای مناظر لذت ببرید.

نکته مهم

برای پیاده روی در کویر و به ویژه تپه های شنی، انرژی و توان مناسبی نیاز دارید. راه رفتن شاید کار ساده ای به نظر برسد اما به هنگام پیاده روی در شن های کویر فشار بر روی زانو و پاهایتان به شدت افزایش می یابد چرا که مدام به سمت عقب متمایل می شوید. بد نیست بدانید انرژی مورد نیاز برای یک کیلومتر پیاده روی بر روی شن با انرژی لازم برای سه کیلومتر حرکت روی زمین عادی برابری می کند.

تپه های شنی | Photo by : Unknown
پیاده روی در کویر مصر | Photo by : Amin Fazlzade

Amin Fazlzade
کویر مصر | Photo by : Unknown

۲- شترسواری در کویر مصر

شتر یکی از جاندارانی است که نسبت به شرایط خاص کویر و بی آبی مقاومت دارد. در گذشته رفت و آمد با شتر کاملا مرسوم بود و به دلیل توانایی این جاندار از آن برای سفر و مهاجرت استفاده می شد. برای آنکه کمی از فعالیت های گذشتگان را تجربه کنید در کویر مصر سوار شتر شوید و از یک گشت متفاوت لذت ببرید.

هزینه

برای حدود ۱۰ دقیقه شتر سواری باید ۱۰۰۰۰ تومان بپردازید. البته توجه داشته باشید که قسمت شتر سواری در نزدیکی روستا قرار دارد.

شترسواری کویر مصر | Photo by : Hadi Najari

Hadi Najari
شترسواری کویر مصر | Photo by : Unknown

۳- موتور چهار چرخ

موتور چهار چرخ یا ATV وسیله ایست که امروزه در بسیاری از مناطق و مراکز تفریحی از آن استفاده می کنند. بالا رفتن از تپه های شنی و سرازیر شدن از آن ها از فعالیت هایی است که با موتور چهارچرخ انجام می شود و سوار شدن بر این وسیله دقایقی سرشار از هیجان را برای شما رقم می زند.

هزینه

در کویر مصر با پرداخت ۱۵۰۰۰ تومان می توانید به مدت حدود ۱۰ دقیقه این هیجان را تجربه کنید.

موتورچهارچرخ | Photo by : Abbas Mohammadi Pour

Abbas Mohammadi Pour
موتورچهارچرخ | Photo by : Unknown

۴- آفرود

آفرود فعالیت هیجان انگیزی است که در مناطق جنگلی، کوهستانی و کویری طرفداران بسیاری دارد و برای انجام آن به خودروهای دو دیفرانسیل احتیاج دارید. اگر دلتان چنین هیجانی می خواهد و خودروی دو دیفرانسیل ندارید نگران نباشید چرا که در کویر مصر می توانید این تجربه را برای خود رقم بزنید.

هزینه

با پرداخت ۲۰۰۰۰ تومان می توانید از ماشین های آفرود که دارای راننده هم هستند، استفاده کنید.

آفرود در کویر مصر | Photo by : Mohammad R Hosseini

Mohammad R Hosseini
آفرود در کویر مصر | Photo by : Amir Asghari

Amir Asghari
آفرود در کویر مصر | Photo by : Amin Fazlzadeh

Amin Fazlzadeh

۵- عکاسی

شاید به نظرتان همه جای کویر شبیه به هم باشد اما بهتر است بدانید که نحوه قرار گیری شن های کویر به گونه ایست که در کنار هم اشکال و تصاویری متنوع را می سازند و چشم انداز های متفاوتی را ایجاد می کنند. کویر را بدون عکس یادگاری ترک نکنید؛ خاطرات خوش شما در این تصاویر ماندگار می شوند و با دیدن آن ها می توانید زیبایی های سفرتان را مرور کنید. سوژه های زیادی در مصر برای دوربین شما وجود دارند؛ فقط باید حواس تان را جمع کنید تا تصاویر خوبی نصیب تان شود.

نکات مهم

برای خلق عکس های بهتر بردن سه پایه را فراموش نکنید.

حواس تان به شن های روان کویر باشد چرا که این شن ها می توانند داخل لنز دوربین و یا درزهای وسایل تان بروند و شما را دچار دردسر کنند.

عکاسی در کویر مصر | Photo by : Mohsen Jalali

Photo by : Mohsen Jalali

۶- دوچرخه سواری

برخی ترجیح می دهند در قالب تورهای دوچرخه سواری وارد کویر مصر شوند و یا از آن عبور کنند. اگر مایل به دوچرخه سواری در کویر هستید و دوچرخه مناسبی دارید، می توانید راهی این منطقه شوید و تجربه ای تازه برای خودتان رقم بزنید. به یاد داشته باشید که در کویر مصر امکانات کرایه دوچرخه وجود ندارد و باید دوچرخه‌تان را به همراه ببرید.

دوچرخه سواری کویر مصر | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۷- شب نشینی و تماشای آسمان شب

زیبایی های کویر تنها در روز آن و در زیر نور خورشید همیشه تابانش خلاصه نمی شود؛ کمی صبر کنید تا شب از راه برسد و آسمان، لباس نیلگون پرستاره اش را بر تن کند. آتشی برپا کنید و در کنار همسفرانتان به تماشای رقص شعله های آن بنشینید. حالا وقت تماشای یکی دیگر از تصاویر تماشایی کویر است که حتی بدون تلسکوپ هم زیبایی خودش را دارد. اگر وسایل ستاره نگری دارید حتما آن ها را در کوله بارتان جای دهید و تماشای آسمان شب را به گونه ای متفاوت تجربه کنید.

نکته مهم

اگر قصد دارید برای عکاسی یا رصد ستارگان در شب مدت زمانی را بیرون بمانید، ۲ تا ۳ مرز نازک با محلول روغن سوخته ـ گازوییل در دور تا دور محل رصد ایجاد کنید تا احتمال گزیده شدن توسط عقرب را به حداقل برسانید.

شب کویر مصر | Photo by : Yasser Hosseini

Yasser Hosseini
شب کویر مصر | Photo by : Alireza Rastegar

Alireza Rastegar
دیدنی هایی در همین اطراف

سفر شما فقط به همین کویر ختم نمی شود. جاذبه های دیگری در نزدیکی های این محل وجود دارند که می توانید اوقات سفر خود را با رفتن به آن ها پر کنید. البته نباید بدون حضور یک راهنمای آشنا با کویر توقع پیدا کردن این جاذبه ها را داشته باشید.

۱- دریاچه نمک سلکنون مصر

به طور کلی، محلی ها، قسمت هایی از منطقه که نسبت به بقیه پایین تر هستند و حالت فرورفتگی در زمین دارند را چال می نامند. در سال ۱۳۵۵ سیلی در این منطقه رخ داد و دریاچه ای بزرگ به وجود آورد و از آن به بعد اهالی آن را سیل کنون و به صورت محلی سلکنون خواندند.  چال سلکنون در شمال مصر و جنوب کویر مرکزی واقع شده و تپه های شنی، آن را در بر گرفته اند. داخل این گودال هیچ گونه گیاهی نمی روید زیرا خاک کف آن از جنس خاک های قلیایی است. باتلاقی کوچک در چال دیده می شود و دیواره آن پوشیده از سنگریزه است و شیبی در حدود ۳۰ درجه دارد؛ این باتلاق همان دریاچه سلکنون است.

راه دسترسی

برای رسیدن به چال سلکنون باید روستای مصر را پشت سر بگذارید و به سمت شمال حرکت کنید. با گذر از روستای فرحزاد، دو راهی چال سلکنون را خواهید دید. پس از طی ۳ کیلومتر دو راهی دیگری وجود دارد که مسیر شمالی آن به چال سلکنون و مسیر شمال شرقی به دریاچه نمک سلکنون، تخت عباسی و تخت عروس می رسد که در ادامه به معرفی آن ها نیز می پردازیم.

دریاچه نمک سلکنون مصر | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۲- نیزار مصر

سیل سال ۱۳۵۵، دریاچه دیگری نیز در این منطقه ایجاد کرد که به مرور زمان خشک شد اما مسیر آب ایجاد شده در زیر ماسه ها و زمین های این منطقه باعث شد تا پساب کشاورزی روستای امیرآباد به لایه های زمین نفوذ کند. این پساب در منطقه نیزار مجددا به سطح زمین آمده و موجب ایجاد یک نیزار شده است که ارتفاع نی های آن گاهی به ۴ متر نیز می رسد. اینجا مکانی مناسب برای عکسبرداری از حیات وحش کویر مصر را به شمار می رود چرا که این نیزار محل آبشخور حیات وحش کویر است و حیواناتی که در حوالی آن دیده می شوند عبارتند از: گرگ، گربه شنی، کاراکال، روباه شنی، شغال، چکاوک کاکلی، سارگپه بیابانی، پامسواکی، مگس گیر، سبزقبا، شاهین، جربیل، جرد، آگامای سروزغی و دم سیاه، تیر مار، مار جعفری، شتر مار، انواع عقرب و …. به دلیل رطوبت، در صورت گرمی هوا انواع حشرات از قبیل پشه و مگس به وفور به چشم می خورند.

این نیزار، آب شوری دارد اما درصد شوری آن به اندازه ای نیست که موجب کویری شدن منطقه شود. آب نیزار پس از آمدن به سطح و طی مسافتی در حدود ۲ کیلومتر دوباره در زیر لایه های ماسه پنهان می شود و نهایتا در منطقه دریاچه نمک سلکنون خود را نشان می دهد. در اینجا به علت شوری زمین های دریاچه، درصد شوری آب نیز افزایش می یابد؛ تا آنجا که در پایین دست دریاچه، لایه ای از نمک، مسیر نهر ایجاد شده را می پوشاند.

در حاشیه نیزار گیاهانی از نوع ماسه پسند دیده می شوند که از میان آن ها می توان به درختچه های تاغ، گز، نسی، اسکنبیل، نتر، دم گاوی و … اشاره نمود.

راه دسترسی

نیزار مصر در ۶ کیلومتری شمال شرقی مصر و ۲ کیلومتری شرق فرحزاد قرار دارد و می توان از هر دو روستای امیرآباد و فرحزاد به آن رسید. از هر کدام از این دو روستا که بروید باید تپه های شنی را پشت سر بگذارید و احتیاج به خودروی دو دیفرانسیل و یک راهنمای کاربلد دارید.

نیزار مصر | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۳- دریاچه نمک خور

دریاچه نمک خور، بزرگترین دریاچه نمک فصلی ایران است که با زمینی پوشیده از اشکال پنج ضلعی نمکی (پلی گون) منظره ای شگفت انگیز را به گردشگران تقدیم می کند. اشکال این دریاچه در زمستان با خاک رس در هم می آمیزد و به رنگ سیاه در می آید؛ اما در تابستان تن پوشی سپید بر تنشان می نشیند. نمک موجود در خاک منطقه اجازه رویش هیچ گیاهی را در این قسمت نمی دهد.

خور در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران واقع شده و از کم ارتفاعترین نقاط در فلات ایران به شمار می رود. لایه نمک در این دریاچه بسیار نازک و تنها ۵ تا ۱۰ سانتی متر است.

راه دسترسی

برای رسیدن به این دریاچه می توانید از مسیر آسفالته شهرستان خور به طبس استفاده کنید و  بعد از طی مسافت ۵۰ کیلومتر به قسمت جنوبی دریاچه برسید.

دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown
دریاچه نمک خور | Photo by : Unknown

۴- تخت عباسی

کویر تخت به جایی گفته می شود که صاف و هموار بوده و در بلندترین نقطه آن منطقه قرار گرفته باشد و به نوعی قله به حساب آید. بادهای شدیدی که در نوک قله می وزند تپه ها را صاف و هموار می کنند، خاک های نرم را با خود می برند و قلوه سنگ ها و سنگریزه ها را برجای می گذارند. در گذشته از تخت ها در کویر برای جهت یابی و مسیریابی استفاده می کردند. از بالای تخت عباسی، چال سلکنون و روستای مصر و فرحزاد قابل مشاهده است. تخت عباسی در جنوب کویر بزرگ مرکزی ایران و شمال شرقی روستای مصر قرار دارد و هیچ گونه گیاهی در آن نمی روید.

راه دسترسی

برای رسیدن به تخت عباسی باید با خودروی دو دیفرانسیل از روستای مصر به سمت شمال راهی شوید. با پشت سر گذاشتن روستای فرحزاد و ورود به دو راهی چال سلکنون حدود ۳ کیلومتر را طی کنید تا به دوراهی دریاچه سلکنون برسید. پس از عبور از دیواره شنی می توانید دریاچه نمک سلکنون و تخت عباسی را در قسمت شرق ببینید. با طی ۲ کیلومتر به سمت شمال شرقی به تخت عباسی می رسید.

تخت عباسی | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۵- تخت عروس

مردمان کویر هرآنچه را که زیبا و دلنشین باشد، عروس می نامند. تخت عروس یکی از زیباترین مناطق کویری ایران است که اگر برفراز آن قرار گیرید می توانید از جنوب، روستای مصر و چال سلکنون و از شمال تپه های شن روان را تماشا کنید. خاک تخت عروس از جنس مارن (۱)، ماسه و خاک های آهکی است و گیاهانی مانند اسفند، تاق، نسی و ترخ پوشش گیاهی آن را تشکیل می دهند.

راه دسترسی

برای رسیدن به این جلوه تماشایی باید از خودروهای دو دیفرانسیل استفاده کنید و از روستای مصر به سمت شمال بروید. با پشت سر گذاشتن روستای فرحزاد و ورود به دو راهی چال سلکنون حدود ۳ کیلومتر را طی کنید تا به دو راهی دریاچه سلکنون برسید. با عبور از تپه های شنی می توانید دریاچه نمک سلکنون و تخت عباس در قسمت شرق مشاهده کنید و  پس از طی ۶ کیلومتر به سمت شمال به تخت عروس می رسید.

پاورقی


۱- در اصطلاح علمی، مارن به خاک هایی گفته می‌شود که ۳۵ تا ۶۵ درصد رس، و ۶۵ تا ۳۵ درصد کربنات‌ دارند.

تخت عروس | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۶- ریگ کله

ریگ کله نام یک بیابان در نزدیکی روستای مصر است که در جنوب جاده خور به مصر قرار دارد. تپه های ماسه ای مرتفع که به صورت در هم ارتفاع گرفته اند، در سراسر این بیابان به چشم می خورند. در ریگ کله چندین قیف ماسه ای را می توان دید و شکل متفاوت آن را با سایر قسمت های کویر لمس کرد. سیل سال ۱۳۵۵ درست از این منطقه و از کوه های جنوبی به سوی روستای مصر سرازیر شد. در نتیجه این سیل ۳ گدار (گذرگاه) در این منطقه به وجود آمد که مشهورترین آن ها گدار کلاغ است  و مورد بازدید برخی گردشگران قرار می گیرد.

بلندترین تپه ماسه ای در ریگ کله حدود ۲۲۷ متر ارتفاع دارد و از تپه های ماسه ای بلند ایران به شمار می رود. در بخشی از این منطقه که مرز بین کوهستان و تپه های ماسه‌ای کویر محسوب می شود، یک چشمه آب دائمی وجود دارد که چهره خاصی به این ناحیه بخشیده است.

راه دسترسی

برای دسترسی به ریگ کله باید با خودروهای دو دیفرانسیل از ۵ کیلومتری روستای امیرآباد به سمت جنوب حرکت کرد و به این منطقه رسید.

ریگ گله | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۷- چیل کنده

چیل کُنده تپه ای است که به صورت طولی و تا ۵ کیلومتر امتداد یافته و در غرب روستای فرحزاد قرار دارد. شناختن آن از روی کنده های نخلی که به عنوان علامت شناسایی توسط ساربانان بر روی هم قرار گرفته اند، میسر است و به همین دلیل این نام را بر آن نهاده اند. با قرار گرفتن بر روی راس این تپه در سمت شمال، عوارض بیابانی را از ارتفاع بالا می بینید و می توانید با دوربین خود تصاویر زیبایی را ثبت کنید.

راه دسترسی

برای رسیدن به این تپه، روستای فرحزاد را پشت سر بگذارید و ۲ کیلومتر به سمت غرب بروید. با حرکت به سمت تپه ای که در سمت غرب دیده می شود و عبور از یک دیوار ماسه ای کم عرض بر روی چیل کنده قرار می گیرید.

متاسفانه تصویری از این جاذبه در دست نیست

کویر مصر | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۸- تخت محمدرضایی

تخت محمدرضایی درحاشیه روستای مصر و در ۵ کیلومتری شمال آن دیده می شود و در ارتفاع ۲۰ متری نسبت به دشت مجاور خود قرار گرفته است. در قسمت غربی، شرقی و جنوبی تخت، تپه های ماسه ای طولی با جهت شمالی- جنوبی شکل گرفته و مناظری دیدنی را به تصویر کشیده اند.

در این محل زمین پوشیده از سنگ ریزه هایی است که بر روی بستری از ماسه و رس قرار دارند و هیچ گونه پوشش گیاهی بر روی آن دیده نمی شود. وجود علامت های راهنمای مسیر بر بالای تخت عروس نشان از این دارد که در گذشته از آن به عنوان نشانه ای برای گم نکردن راه استفاده می کردند.

راه دسترسی

برای دسترسی به این منطقه خودتان را به دو راهی ورودی روستای فرحزاد و مسیر چال سلکنون برسانید و وارد بی راهه ای که در سمت غرب وجود دارد شوید. با پشت سر گذاشتن ۲ کیلومتر به سمت غرب می توانید این محل را ببینید.

متاسفانه تصویری از این جاذبه در دست نیست

کویر مصر | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۹- تل خاکستری

تل خاکستری تپه ای است که ارتفاع بلندی دارد و در مرز زیست بوم کویر و بیابان قرار گرفته است. در شمال این تل زمین های صاف و یکدست کویر مرکزی دیده می شود و در غرب آن تپه های ماسه ای طولی (شمشیری) معروف به منطقه گله ریگ سرگردانی قابل مشاهده هستند. این تل، در اثر فرسایش به صورت پلکانی و با خاک های آهکی و مارن شکل گرفته است و مناظر جالبی دارد. به دلیل رنگ خاکستری تپه که از فواصل دور قابل شناسایی است این نام را بر آن نهاده اند.

نور خودروها در شب و  در محور دامغان-جندق باعث ایجاد منظره ای شبیه به نوار مارپیچ روشنی در دل کویر شده است که از بالای این تپه دیده می شود. رفتن به این منطقه نیازمند داشتن خودروی دو دیفرانسیل است.

راه دسترسی

برای دسترسی به تل خاکستری ۳ کیلومتر به سمت غرب روستای فرحزاد و بر روی یال چیل کنده حرکت کنید و ۸ کیلومتر به سمت شمال غرب تغییر مسیر دهید تا به محل این تپه برسید.

تل خاکستری | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۱۰- تنگه رودخانه نمک

اگر مسیر رودخانه فصلی که از شرق تخت عباسی عبور می کند را دنبال کنید به تنگه ای می رسید که نامش تنگه رودخانه نمک است. این تنگه نیز از جمله پدیده هایی به شمار می رود که در اثر وقوع سیل سال ۱۳۵۵ به وجود آمده است. به دلیل حرکت ماسه های روان در دهانه رودخانه در برخی مکان ها راه آب مسدود شده و در صورت بارندگی برکه هایی در آنجا به وجود می آید. همچنین گنبدهای نمکی در کنار این منطقه منظره ای دیدنی را به وجود آورده اند. وجود خاک مرطوب در منطقه، شرایط زیست انواع عقرب و کنه شتری را به وجود آورده است؛ پس بسیار مراقب باشید.

راه دسترسی

این منطقه در شمال روستای مصر و فرحزاد، در شرق تخت عروس و جنوب کویر مرکزی ایران قرار گرفته است و برای رسیدن به آن باید با خودروی دو دیفرانسیل از روستای فرحزاد به سمت چال سلکنون حرکت کرد. در ادامه و پیش از رسیدن به چال سلکنون دوراهی تخت عروس را در پیش بگیرید. قبل از تخت عروس مسیری به سمت شرق وجود دارد که شما را به بالای تنگه می رساند.

تنگه رودخانه نمک | Photo by : Mohsen Mahjoob

Mohsen Mahjoob
تنگه رودخانه نمک | Photo by : Mohsen Mahjoob

Mohsen Mahjoob

۱۱- گله ریگ سرگردانی

در حاشیه غربی روستای مصر منطقه ای وجود دارد که از تپه های طولی (شمشیری) ماسه های روان (ریگ) تشکیل شده است. این تپه ها به صورت دیواره هایی موازی در جهت شمال کشیده شده اند و تا مرز کویر ادامه می یابند. طول دیواره ها بین ۳ تا ۵ کیلومتر و فاصله آن ها با یکدیگر در حدود ۴۰ تا ۵۰ متر تخمین زده می شود. تماشای زیبایی های این کویر از ارتفاع لذت بخش تر است و برای انجام این کار می توانید از تل خاکستری استفاده کنید.

گله ریگ در گویش کویر نشینان به معنای دیواره های ماسه ای موازی به کار می رود. زیاد بودن این دیواره ها باعث گمراه شدن مسافران و کاروانیان در تشخیص مسیر صحیح می شده و به همین دلیل واژه سرگردانی به نام منطقه اضافه شده است.

راه دسترسی

از روستای فرحزاد حدود ۳ کیلومتر به سمت غرب بر روی یال چیل کنده حرکت کنید و ۸ کیلومتر به سمت شمال غرب تغییر مسیر دهید. گله ریگ سرگردانی در یک کیلومتری غرب تل خاکستری قرار دارد و می توانید آن را از بالای تل خاکستری ببینید.

کله ریگ سرگردانی | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۱۲- صاف باقر دزدو

صاف باقر دزدو نام کویری در حاشیه روستای مصر و ۸ کیلومتری شرق آن است. تپه های شن های روان در سمت غرب و چند تخت در سمت شرق تمام گستره این کویر به عرض ۱۰ کیلومتر و طول ۳۰ کیلومتر  را در بر گرفته اند. در قسمت جنوبی نیز زمین های آهکی به چشم می خورند و  با ادامه مسیر به سمت جنوب تپه های ماسه ای دیده می شوند. می توان این منطقه را همانند دریاچه خشک شده کوچکی دانست که تپه ها آن را احاطه کرده اند.

تخت های شرق این کویر امکان تماشای مناظر بسیار بدیع و زیبا و عکاسی از آن ها را برای شما فراهم می کنند. به هنگام وقوع سیل ویرانگر سال ۱۳۵۵ کلیه وسایل روستاییان توسط سیل به این منطقه آورده شد و از آن پس این نام را به آن اختصاص دادند.

راه دسترسی

برای رفتن به صاف باقر دزدو ابتدا باید به نیزار مصر بروید و پس از طی حدود ۴ کیلومتر به سمت شرق به این منطقه برسید.

صاف باقر دزدو | Photo by : Unknown
صاف باقر دزدو | Photo by : Unknown

۱۳- روستاهایی در همین نزدیکی

در سفرتان می توانید به روستاهای دیگری همچون گرمه، فرحزاد و امیرآباد نیز سری بزنید و از گشت و گذار در آن ها لذت ببرید. نخلستان های زیبا و مناظر کم نظیر در این روستا ها انتظارتان را می کشند.

اگر به گرمه رفتید، به سراغ فیش اسپا (ماساژ ماهی) نیز بروید. در این محل پای خود را در آب قرار دهید تا ماهی ها به سراغتان بیایند و کمی از خستگی‌تان بکاهند.

در فاصله ۲ کیلومتری روستای امیرآباد، تپه های شنی و پوشش گیاهی غنی از درختچه های گز و تاق و نخل های زیبا وجود دارد که بسیار زیبا و دیدنی به نظر می رسند.

روستای فرحزاد نیز که در شمال روستای مصر واقع شده نخلستانهای زیبایی دارد که دور تا دور آن ها را تپه های شنی فرا گرفته اند.

روستای مصر | Photo by : Christopher Arnuad

Photo by : Christopher Arnuad
کجا بمونیم؟

اگر تصیمیم گرفتید شب را در میان زیبایی های کویر بگذرانید، اهالی روستای مصر و سایر روستاهای اطراف اقامتگاه های بسیار مناسبی برای‌تان آماده کرده اند و می توانید با هزینه ای مناسب در آن ها اقامت کنید. هتلی نیز در نزدیکی کویر مصر و فاصله ۵۷ کیلومتری از آن وجود دارد که با امکانات کامل در اختیار شماست و از طریق تماس با شماره ۴۶۳۲۴۵۷۵ – ۰۳۱ می توانید نسبت به رزرو آن اقدام کنید.

کمپینگ در کویر هم می تواند یکی از لذت های سفر شما باشد به شرط آنکه اصول این کار را بدانید. یکی از بهترین مکان ها برای کمپینگ کویر صاف باقر دزدو است که در مطلب به آن اشاره کردیم. اگر هوس کردید که شب را در میان کویر بگذرانید و به اقامتگاه های منطقه نروید، باید توجه داشته باشید که در این منطقه پشه‌های زیادی وجود دارد پس پشه بند یا پمادهای ضد نیش حشرات را فراموش نکنید.

کویر مصر | Photo by : Amin Fazlzadeh

Amin Fazlzadeh
اقامتگاه کویر مصر | Photo by : Unknown
اقامت در کویر مصر | Photo by : Unknown

آب و هوا

روستای مصر به همراه کویر حاشیه اش در قسمت جنوبی کویر بزرگ ایران قرار دارد و موقعیت جغرافیایی آن ایجاب می کند که آب و هوایی گرم و خشک داشته باشد. در فصول گرم سال هوا به شدت گرم می شود و در فصول سرد آب و هوا رو به اعتدال می گذارد. روزها هوای کویر، گرم و تابش آفتاب شدید است اما در شب ها با کاهش درجه چشمگیر، هوایی سرد بر منطقه حاکم می شود.

بهترین فصل سفر

بهترین زمان برای سفر به کویر اوایل پاییز تا اواسط زمستان است و این پهنه خاکی با آب و هوای مطبوع از شما استقبال می کند.

بهار و تابستان: گرما و تابش آفتاب در بهار و تابستان برای‌تان آزار دهنده خواهد بود. اگر در این دو فصل خواستید به کویر بروید اوایل بهار را انتخاب کنید که هنوز هوا خیلی گرم نشده است.

پاییز و زمستان: در فصول سرد و کاهش دما در سایر مناطق، کویر آب و هوایی معتدل پیدا می کند اما فراموش نکنید که در شب کاهش دما بسیار چشمگیر است.

راه دسترسی

آدرس: استان اصفهان، شهرستان خور و بیابانک، دهستان جندق، روستای مصر

روستای مصر در ۴۵ کیلومتری شرق شهرستان جندق و در ۳۰ کیلومتری شمال شهرستان خور در استان اصفهان قرار دارد و با دو روستای کوچک امیرآباد و فرحزاد در یک خط شمالی– جنوبی به طول حدود ۶ کیلومتر واقع شده‌ است.

برای رفتن به این روستا می توانید از تورهای گردشگری استفاده کنید؛ اما اگر قصد سفر با خودروی شخصی دارید باید به خور و بیابانک در استان اصفهان بروید و از آنجا راه تان را به سمت جندق و روستای مصر و فرحزاد ادامه دهید. می توانید از اصفهان به سمت نایین و بعد روستای جندق بروید و در نهایت به مصر برسید.

ورودی: در روزهای پنج شنبه، جمعه و تعطیلات ورود شما به روستا مشمول هزینه است: ۵۰۰۰ تومان به ازای هر ماشین سواری و ۵۰۰۰۰ تومان به ازای هر اتوبوس

مسیر کویر مصر | Photo by : Unknown
مسیر کویر مصر | Photo by : Habib Bigdelu

Habib Bigdelu
مسیر کویر مصر | Photo by : Unknown

 تماشای این ویدیو از کویر مصر را از دست ندهید…

 

چرا نام این کویر و روستا مصر است؟
نام روستای مصر و کویری که در حاشیه اش قرار گرفته است حکایت جالبی دارد. فردی به نام یوسف که از اهلی روستا بود، در زمان خشک شدن قنات روستا تصمیم به حفر چاه با موتورهای دیزلی گرفت. چند سال اهالی از این آب این چاه بهره بردند تا اینکه دوباره چاه کم آب و خشک شد. او بار دیگر چاهی عمیق تر حفر کرد و روستاهای اطراف اینجا را روستای “چاه دراز”  خواندند.
 یوسف از این نام خوشش نیامد و از اهالی روستا خواست که به نام حضرت یوسف و داستان وی که در سرزمین مصر رخ داده، نام “مصر” را روی آن بگذارند. مردم نیز به احترام وی، پذیرفتند. یوسف پیش بینی این روزهای پر بازدید را کرده بود و از مردم روستا خواست تا خیابان عریضی را در وسط روستا احداث کنند. در آن زمان کسی فکرش را هم نمی کرد که روزی این روستای کوچک میزبان تعداد زیادی از مسافران و گردشگران باشد.
کویر مصر | Photo by : Mohsen Jalali

Photo by : Mohsen Jalali

گیاهان و جاندارانی که در مصر زندگی می کنند…

پوشش گیاهی مصر را گیاهان معمول کویر تشکیل می دهد که از میان آن ها می توان به درختچه های گز و تاق، نخل ها، رمنه، قیچ، انواع گون، ترخ، اسفند، نسی و … اشاره کرد.

مصر جزوی از یک منطقه حفاظت شده به شمار می رود که شکار در آن اکیدا ممنوع است. در فصل گرما و در شب انواع جانوران دوپای کوچک و کانگورویی دیده می شوند. همچنین گربه شنی، روباه شنی، خرگوش و کارال و… نیز در این منطقه وجود دارند.

کویر مصر | Photo by : Esmail Golshan

Esmail Golshan
کویر مصر | Photo by : Mohsen Jalali

Mohsen Jalali

توصیه ها

قبل از سفر تجهیزات مورد نیاز مثل کرم ضد آفتاب، عینک آفتابی، کلاه، کفش مناسب پیاده روی، دمپایی، لوازم نظافت شخصی، لباس گرم ، زیرانداز، فلاسک چای، بطری آب و… را داخل یک کوله چند روزه بگذارید و سپس آماده سفر به کویر شوید.

اگر قصد چادر زدن و استراحت در چادر را دارید حتما ملحفه و پتوی مسافرتی و کیسه خواب همراه خود داشته باشید اما اگر می خواهید داخل اقامتگاه یا هتل بمانید، لوازم خواب تمیز و مرتب در اختیار شما قرار داده می شود.

برای سفر به کویر، برنامه خود را طوری طراحی کنید که هم از تفریحات و زیبایی های روز کویر و هم از آسمان پرستاره و آرامش غیر قابل وصف آن در دل شب لذت ببرید. شب نشینی در کویر دور آتش و خوردن چای آتشی را فراموش نکنید.

بسیاری از ستاره شناسان و علاقه مندان به نجوم از کویر برای دیدن ستارگان و دیدن دنیای آسمان استفاده می کنند. شما نیز اگر به آسمان و ستارگان علاقه دارید تلسکوپ خود را برداشته و سفر به مصر را در اولویت قرار دهید.

جعبه کمک های اولیه یکی از وسایل ضروری این سفر است؛ پس آن را فراموش نکنید.

اگر به جایی دورتر از دوستان و همراهان خود می روید حتما آن ها را مطلع سازید تا در صورت بروز هر گونه مشکل، بتوانند چاره ای بیندیشند.

مناطق کویری با وجود همه مناظر مسحور کننده و بی نظیر، طبیعتی خشن و پرخطر نیز دارند. پس هیچوقت و تحت هیچ شرایطی بدون تجهیزات کامل و راهنمای آشنا به منطقه به این مقاصد سفر نکنید.

کویر مصر | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
دسته‌ها
گردشگری

روستای ابیانه اصفهان

امروزه روستاها یکی از جاذبه های مهم گردشگری هستند و به دلایل مختلف مورد توجه قرار می گیرند؛ یکی به خاطر فرهنگ ناب مردمش، دیگری برای ساختار خانه ها و برخی به واسطه جاذبه های مذهبی و هزاران دلیل دیگر.

در جای جای ایران عزیزمان روستاهایی دیدنی قرار دارند که با جلوه های متنوع شان هر کسی را به سوی خود می کشانند. در میان این مقاصد ناب، نام های مشهوری به چشم می خورند که خودشان را به خوبی در دل مردم جای کرده اند و هر ساله به هنگام تعطیلات در فهرست مقاصد پربازدید قرار می گیرند. ابیانه نام یکی از آنهاست؛ روستایی در میان طبیعت کویری استان اصفهان و شهرستان نطنز که با خانه های سرخ رنگش همچون یاقوتی در میان بیابان می درخشد.

بار سفر بردارید و با رسانه۷ همراه شوید. شما را به شناختن روستای سرخ ایران دعوت می کنیم…

دورنمای ابیانه | Photo by : Marian Dandarila

Photo by : Marian Dandarila

چرا روستای ابیانه؟


  • یکی از روستاهای خاص و دیدنی ایران است.
  • از معدود روستاهایی است که ساکنانش پوشش سنتی خود را حفظ کرده و هنوز آن را به تن دارند.
  • از روستاهای مورد توجه گردشگران خارجی است.
  • امکانات خوبی برای مسافران دارد و ساعات خوشی را برای شان رقم می زند.

ابیانه | Photo by : Ali Taghavi

Ali Taghavi
ابیانه | Photo by : Unknown

ابیانه | Photo by : Reza Karami

Reza Karami

آشنایی با روستای ابیانه | نگین سرخ اصفهان

اگر راه تان به آزادراه خلیج فارس بیفتد، تابلویی را در میانه راه کاشان-نظنز خواهید دید که نام ابیانه بر رویش نقش بسته است و شما را به خارج از آزادراه راهنمایی می کند. با خروج از مسیر به راهی پیچ در پیچ می رسید که در بهار و پاییز چهره ای افسونگر پیدا می کند و شما را به خود خیره می سازد. در نهایت جلوه سرخ رنگ روستای ابیانه پدیدار می شود و چشم اندازی زیبا را پیش روی تان قرار می دهد. روستایی در ۳۵ کیلومتری شمال غربی نطنز که در دامنه کوه کرکس آرمیده است. ارتفاع این روستا از سطح دریا به ۲۲۲۲ متر می رسد و به همین دلیل از آن با عنوان یکی از بلندترین نقاط مسکونی در ایران یاد می شود. طول بافت تاریخی این روستا ۹۰۰ متر و عرض آن حدود ۳ متر است.

در این روستای سرخ رنگ، حال و هوای خاصی جریان دارد؛ معماری بومی ابیانه جالب توجه است و بناهای تاریخی آن نیز بسیار متنوع هستند. از نظر مذهبی نیز المان های مختلفی در این روستا می بینید؛ بقایای یک آتشکده، مسجد جامع و امامزاده ای که از قداست و احترام خاصی در منطقه برخوردار است. پوشش مردم روستا نیز از جاذبه های آن به شمار می رود و توجه تازه واردان را به خود جلب می کند.

هیچ سندی مبنی بر اینکه ابیانه دقیقا در چه زمانی شکل گرفته است، وجود ندارد. بر اساس برخی شواهد قدمت روستا را تا ۱۵۰۰ سال نیز تخمین می زنند و ابیانه را یکی از قدیمی ترین سکونتگاه های حاشیه دشت کویر ایران می دانند. آثاری از دوره‌های ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجار در روستا وجود دارد که می توانند گواهی بر قدمت این روستا باشند. گفته می شود شاهان صفوی هنگامی که رهسپار ییلاق نطنز بودند، بسیاری از نزدیکان و درباریان آنها ابیانه را برای اقامت ترجیح می دادند. وجود آثار تاریخی و فرهنگی و ارزش معنوی آنها باعث شده تا نام ابیانه از تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۰۸۸ در فهرست آثار ملی ایران قرار گیرد.

روستای ابیانه | Photo by : Mehdi Amirian

Photo by : Mehdi Amirian

ابیانه در زمستان | Photo by : Juan Carlos Rodriguez

Photo by : Juan Carlos Rodriguez

محله های ابیانه | راهنمای شما در گشت و گذار

برای آنکه این روستا را بشناسید و در ادامه بتوانید محل جاذبه ها را از هم تشخیص دهید بهتر است اطلاعاتی در مورد نام محله های روستا داشته باشید. ابیانه ۳ محله اصلی دارد:

هِرده _ پایین ده

محله یوسمون

محله پَل _ بالاده

محله یوسمون و محله پل، محلات بالای ده هستند و به قولی ارباب نشین بوده اند. محله هرده در شرق ده واقع شده است و از میان ده (میون ده) تا غرب و جنوب ده نیز محلات بالای ده خوانده می شود.

امروزه ساخت و سازهای جدید در غرب و ورودی غربی روستا و محله هایی به نام زیارتگاه و پنجه علی انجام گرفته اند. با توجه به این محلات، سه مسیر اصلی در ابیانه به وجود آمده است:

۱- راشتا یا راسته اصلی: از دروازه پایین ده در شرق ابیانه تا نانوایی و دروازه بالای ده را شامل می شود.

۲- کوچه پشت: از مدرسه در غرب تا دروازه پایین ده را در برد می گیرد. این مسیر موازی با مسیر راسته اصلی است.

۳- کوچه یوسمون: از خانقاه تا میدان یوسمون ادامه دارد.

ابیانه | Photo by : Cristina Pavón

Photo by : Cristina Pavón

دیدنی های ابیانه

در اینجا به شما می گوییم که چه چیزهایی در ابیانه انتظارتان را می کشند تا از هیچ تجربه ای جا نمانید:

۱- معماری بومی و خانه های سرخ

اولین چیزی که در ورود به ابیانه و حتا با دیدن دورنمای آن شما را تحت تاثیر قرار می دهد، خانه های سرخ رنگ روستا هستند؛ سازه هایی ساخته شده از کاه گل قرمز با زیر طاقی های سفید که پنجره‌های مشبک چوبی دارند و ظاهر سنتی شان را تا حدودی حفظ کرده اند. نمای خارجی خانه ها پوشیده از خاک سرخی است که معدن آن در کنار روستا قرار دارد. به واسطه رنگ این خاک و جلوه زیبای این خانه ها، ابیانه به روستای سرخ مشهور شده است. قرارگیری ابیانه در دامنه کوه نیز باعث شده تا ساختاری نیمه پلکانی داشته باشد و وقتی از دور به آن نگاه می کنید روستایی چند طبقه به چشم تان می آید. از بعضی زوایا حتا می توان تا چهار طبقه را در این روستا مشاهده کرد. این ویژگی های متمایز، خود جاذبه ای جالب توجه برای گردشگران به شمار می روند و ساعت ها شما را به خود مشغول می کنند.

از نظر ساختار، خانه های ابیانه را می توان به دوره های تاریخی مختلف نسبت داد:

خانه های دوره سلجوقی: این خانه ها فاقد حیاط هستند و یک ایوان جنوبی به ارتفاع ۵ متر دارند. یک فضای باز به عنوان یک حیاط مسقف در خانه ها تعبیه شده که صفه نام دارد و برای عروسی و عزا مورد استفاده قرار می گرفته است. خانه در اطراف ایوان مذکور در دو طبقه شکل گرفته است و اتاق ها پیرامون صفه واقع شده اند.

خانه های دوره صفوی: در این دوره، صفه ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته و خانه های چهار صفه ای پیشرفت کرده اند. قرینه سازی در این خانه ها به خوبی رعایت شده و تزیینات داخلی فضاها نیز کاملا متمایز از دوره پیش است.

خانه های دوره قاجاریه: از اواخر دوره صفویه در وضع عمومی روستا رکودی به وجود آمد که تا اواخر دوره قاجار ادامه داشت. بنابراین تغییر خاصی در این دوره مشاهده نمی شود.

در هر دو لنگه درِ خانه های ابیانه، دو کوبه آهنی زنانه و مردانه دیده می شود. کوبه سمت راست لنگه (چکشی شکل) برای در زدن مردان و کوبه لنگ چپ (به شکل حلقوی) برای در زدن زنان است تا صاحب خانه بداند فرد پشت در محرم است یا خیر.

 آنچه در اینجا گفتیم تنها اشاره مختصری به معماری ابیانه بود و در مطلب دیگری که برای تان تدارک دیده ایم می توانید مفصلا در این زمینه بخوانید.

مطلب مرتبط

  • معماری ابیانه | نمایشی سرخ از اصالت

خانه های ابیانه | Photo by : Unknown
خانه های ابیانه | Photo by : Unknown

خانه های ابیانه | Photo by : Tingjun Liang

Tingjun Liang

خانه های ابیانه | Photo by : Ali Jafari Natanzi

Ali Jafari Natanzi
خانه های ابیانه | Photo by : Unknown

۲- ملاقات با مردم محلی

در ابیانه همه دیدنی ها به آثار تاریخی ختم نمی شود؛ در اینجا فرهنگ هم جلوه خاصی دارد و در هر کوچه ای می توان تفاوت آن را حس کرد. مردم این روستا پس از گذشت سال ها هنوز هم به پوشش سنتی خود پایبندند و رنگ و جلایی ویژه به ابیانه بخشیده اند. در هر کوچه چشم تان به زنانی می افتد که چارقد سفید با گل های رنگین بر سر انداخته اند و با زبان محلی سخن می گویند. مردان با شلوارهای گشاد مخصوص در هر جایی دیده می شوند و همین ها بر جذابیت ابیانه می افزایند. فرقی نمی کند که اهالی پیر باشند یا جوان و یا حتا کودک. آنها اگر سال ها هم از ابیانه دور باشند باز هم با لباس سنتی شان قدم به روستا می گذارند و تلاش در حفظ فرهنگ غنی خود دارند.

مردم ابیانه | Photo by : Afsaneh Rezaei

Afsaneh Rezaei

مردم ابیانه | Photo by : Mohammad Ghahremani

Mohammad Ghahremani

۳- زیارتگاه های ابیانه

در ابیانه زیارتگاه هایی وجود دارند که دارای اهمیت زیادی برای روستا و مردمش هستند. این زیارتگاه ها عبارتند از:

* زیارتگاه هینزا

در جنوب شرقی ابیانه به دره باریکی بر می خورید که در دل صخره هایش یک تو رفتگی به چشم می خورد. ساختمان زیارتگاه هینزا در همین جا قرار دارد و تورفتگی به صورت یک غار به جزیی از ساختمان زیارتگاه تبدیل شده است. این زیارتگاه را متعلق به بی بی زبیده خاتون -دختر موسی بن جعفر- می دانند. اهالی معتقدند زمانی که بی بی زبیده خاتون تحت تحقیب بوده، مردم ابیانه او را در این اتاقک مخفی و سپس راهی روستای هنجن کرده اند. در هنجن نیز زیارتگاه بزرگی وجود دارد که منسوب به ایشان است. در واقع زیارتگاه هینزا، گذرگاه بی‌بی زبیده خاتون است نه محل دفن وی. برخی نیز این زیارتگاه را مربوط به زمان آناهیتا می دانند. به هر حال طبق باور مردم این مکان اعجاز خاصی دارد و میزبان مراسم خاصی نیز می شود.

زیارتگاه هینزا ابیانه | Photo by : Ahmad Najibi

Ahmad Najibi

زیارتگاه هینزا | Photo by : Dr Haddadi Abyane

Dr Haddadi Abyane

*زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی

در شرق ابیانه در محله هرده به بقعه ای می رسیم که فرزندان امام موسی بن جعفر به نام های شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی در آن دفن هستند. برخلاف ساختمان های روستا، امامزاده حیاط مرکزی دارد و آبنمای بزرگی نیز در وسط آن به چشم می خورد که آب آن از شاخه اصلی نهر روستا تامین می شود. گنبد هشت ضلعی با کاشی کاری فیروزه ای از زیبایی های این زیارتگاه به شمار می رود و در رواق حرم نیز کتیبه هایی خودنمایی می کنند که اخیرا مرمت شده اند.

ضریح زیارتگاه فاقد هرگونه نوشته است؛ اما در سقف، تاریخ های مرمت بنا و اشعار و آیاتی دیده می شود. گفته می شود که در پشت تخته‌های سقف قیمت انواع غلات، چون جو و گندم در زمان گذشته ذکر شده است. ایوان جنوبی امامزاده مشرف به تپه جنوبی ابیانه است و منبری چوبی و قدیمی نیز در آن قرار دارد.

زیبایی این بارگاه، در سادگی آن است و تجملاتی در آن دیده نمی شود. با وجود مرمت های صورت گرفته در سال ۱۳۸۶، هنوز هم چهره قدیمی و ساده این زیارتگاه حفظ شده است.

زیارتگاه ابیانه | Photo by : Unknown
زیارتگاه ابیانه | Photo by : Unknown
زیارتگاه ابیانه | Photo by : Unknown
زیارتگاه ابیانه | Photo by : Unknown
زیارتگاه ابیانه | Photo by : Unknown

۴- مساجد ابیانه

چندین مسجد در روستای ابیانه وجود دارد که در ادامه به آنها می پردازیم:

*مسجد جامع ابیانه

مسجد جامع ابیانه یا مسجد میان‌ده شهرت و قدمت زیادی در میان مساجد ابیانه دارد. این مسجد در محله ای به نام «میون ده» واقع شده است و دو شبستان دارد. شبستان قدیمی به وسیله دری کوتاه به کوچه اصلی متصل می شود و کف آن چوبی است. یک محراب چوبی قدیمی در دیوار جنوبی این شبستان به چشم می خورد که از آثار تاریخی با ارزش روستای ابیانه‌ به شمار می رود و تاریخ ساخت آن به سال ۴۷۷ هجری قمری باز می گردد.  این محراب کنده کاری هایی با نقش گل و بته دارد و سوره «یس» با خطوط برجسته کوفی بر روی آن نقش بسته است. برخی می گویند این محراب نوشته هایی به خط میخی نیز دارد.

منبر چوبی این مسجد متعلق به دوره سلجوقیان است و تاریخ ساخت آن به سال ۴۶۶ هجری قمری باز می گردد. این منبر تزییناتی با نقوش گل و بوته، گل هشت پر و کتیبه‌هایی به خط کوفی دارد.

بر روی در ورودی مسجد نیز نقوش گل و بته و خطوط برجسته به صورت کنده کاری دیده می شود. نکته جالب آنکه این در، یک بار سرقت شده و دوباره به جای اصلی خود بازگشته است.

به شبستان جدید مسجد می رسیم؛ سالن بزرگی که ستون‌هایی با سرستون کنده کاری شده دارد و نورگیری در سقف محوطه میانی آن دیده می شود. سقف این سالن از چوب گردو و به صورت تخته پوش است و آن را با نقوش منظم هندسی قاب‌بندی کرده اند. نوع این سقف را کرکس پوش می نامند چرا که به شکل بال گسترده کرکس ساخته شده است. بر روی این سقف کتیبه‌هایی از آیات قرآن به چشم می خورد.

مسجد جامع ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

مسجد جامع ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
مسجد جامع ابیانه | Photo by : Unknown
مسجد جامع ابیانه | Photo by : Unknown

*مسجد پرزله

در محله پل، مسجدی متعلق به عصر ایلخانیان قرار دارد که به پرزله معروف است. درِ ورودی شرقی این مسجد، قدیمی ترین درِ ابیانه است و تاریخ ۷۰۱ هجری بر روی آن دیده می شود. روی در غربی مسجد نیز تاریخ ۱۰۵۸ه.ق نقش بسته است که به زمان شاه اسماعیل صفوی بازمی گردد. در زیر این مسجد دو طبقه، آب انبار و پا شیر قرار دارد. در شبستان پایینی (طبقه همکف) یک در یک لنگه ای به چشم می خورد که به راهروی کوچکی باز می شود. این راهرو از یک طرف به کوچه راه دارد و از طرف دیگر به راه پله ای منتهی می شود که به طبقه بالا می رسد سالن بزرگ طبقه بالا از بناهای دوره صفویه به شمار می رود و در اواخر دوره قاجاریه، یک ایوان کوچک به آن افزوده اند.

*مسجد یوسمون

مسجد یوسمون، بنایی دو طبقه در محله یوسمون است که تاریخ ساخت آن به ۷۰۰ سال پیش باز می گردد. علم متعلق به محله یوسمون که در زبان محلی «شده» خوانده می شود، در طبقه بالای این مسجد قرار دارد. هنگام روضه خوانی، خانواده های یوسمونی مکان های به خصوصی در این مسجد داشتند که به صورت موروثی تعیین می شدند.

مسجد پرزله | Photo by : Unknown
مسجد پرزله | Photo by : Unknown

*مسجد حاجتگاه

در محله زیارتگاه و در کنار قبرستان قدیمی، مسجدی حدود ۴۰۰ ساله قرار دارد که با نام حاجتگاه شناخته می شود. در نمای این مسجد آجر به کار رفته است و دریچه ها و پنجره های مشبک هلالی جلوه خاصی به آن داده اند.

در طبقه بالای مسجد اتاقی وجود دارد که در گذشته به عنوان محل دفن موقت مرده های اربابان از آن استفاده می کردند. جلوی مسجد، تخت گاهی معروف به «تخت مزگه» دیده می شود که بر اساس گفته ها ماشاالله خان سردار -از یاغیان و غارتگران منطقه در گذشته- آن را ساخته است. تاریخ حک شده روی در مسجد سال ۹۵۳ه.ق را نشان می دهد؛ یعنی همزمان با سلطنت شاه طهماسب اول. مردم ابیانه این مسجد را جایی برای برآورده شدن حاجت و نیازشان می دانند. آنها از مادری حرف می زنند که کودک بیمارش را به پای ستون این مسجد می آورد و به این ترتیب شفایش را گرفت. یک مسجد قدیمی دیوار به دیوار این مسجد قرار دارد که در حال حاضر به انباری تبدیل شده است.

مسجد حاجتگاه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

* سایر مساجد

از دیگر مساجد بنام این روستا می توان موارد زیر را نام برد:

مسجد پالیزه در میدان پالیزه در محله یوسمون و در کنار آب انبار قرار دارد. این مسجد به یک سالن بزرگ شباهت دارد که قسمت زنانه و مردانه آن به وسیله یک پرده از هم جدا شده است.

مسجد پنجه علی که از مساجد جدید ابیانه به شمار می رود و در محله زیارتگاه واقع شده است.

مسجد دم دروازه که در محله بالا است و در گذشته مرده ها را هنگام شب در آن می گذاشتند تا صبح فردا به خاک بسپارند.

مسجد چهل انگشت که در محله پس خانقاه واقع شده است

مسجد سرچشمه که در محله هرده قرار دارد.

مسجد سرقنات برقه که در محله پایین ده است.

تصویری از این مساجد در دست نیست. اگر عکسی در دست دارید، آن را برای ما بفرستید تا با نام خودتان در کارناوال منتشر شود. عکس را اینجا آپلود کنید.

ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۵- آتشکده هارپاک

یکی از آثار کهن ابیانه، آتشکده آن است که در محله میان‌ده قرار دارد و با عنوان آتشکده هارپاک شناخته می شود. این آتشکده را نمونه ای از معابد زرتشتی می دانند که در گذشته در جوامع کوهستانی ساخته می شد. ساختار آتشکده هارپاک به صورت چهارطاقی است؛ به این معنا که زمینه ای چهارگوش و پوششی گنبدی و چهار ورودی طاق دار دارد.

آتشکده هارپاک در گذرگاه اصلی محله که در زبان روستاییان راشتا نامیده می شود، قرار گرفته است. این آتشکده درون یک سابات جای دارد؛ بخش سرپوشیده ای از گذرگاه که ویژگی شهرها و روستاهای کویری به شمار می رود. در ساخت این بنای سه طبقه از سنگ لاشه و گچ استفاده شده است و هنوز یک تالار کوچک از آخرین طبقه‌ آن را می توان دید.

این ساختمان مانند دیگر بناهای ابیانه روی شیبی پست و بلند قرار دارد و از ویژگی های جالب این آتشکده می توان به نحوه جای نمایی آن اشاره کرد. هارپاک در مسیر کوچه اصلی، از محلی موسوم به دروازه بالا تا دروازه پایین کشیده شده است و همین باعث شده تا بنا از هر طرف دیده شود.

طبقه مخصوص آداب مذهبی در این آتشکده از یک سرسرا با سه بخش گنبدوار و چند قسمت دیگر تشکیل شده است. در وسط آتشکده آتشی وجود داشته که مردم احترام زیادی برای آن قایل بودند و کاروان ها هم به کمک آن مسیرشان را می یافتند. این آتش با زغال سنگ روشن می شد؛ سوختی که هنوز هم در حوالی روستای ابیانه یافت می شود.

چرا نامش هارپاک است؟

در گویش مردم ابیانه هِر یعنی زیر و پَک یعنی پله. برخی این نام را به هارپاک نسبت می دهند که از چهره‌های بزرگ تاریخ هخامنشی و ماد بود. عده ای می گویند هارپاک، شخصی بود که مقام وزارت آژدهاک -آخرین پادشاه سلسله مادها- را داشت.

دیگر آتشکده های ابیانه

به جز هارپاک، آتشکده های دیگری نیز در ابیانه وجود داشته که همگی از بین رفته اند:

هرشوگاه که در غرب ابیانه پشت خانه غلام نادرشاه قرار داشت.

دژآتون که امروزه تنها تل خاکی از آن در میان باغ های ابیانه به جا مانده است.

آتشکده هارپاک ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

آتشکده هارپاک ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
طرح بازسازی شده آتشکده هارپاک

آتشکده هارپاک ابیانه

۶- موزه مردم شناسی

در تیرماه سال ۱۳۸۴ بود که به همت پایگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ابیانه، ساختمان قدیمی مهد کودک و آزمایشگاه دبیرستان ابیانه بازسازی و به عنوان موزه مردم شناسی راه اندازی شد. ساختمان با در نظر گرفتن الگوی معماری روستا و با همان مصالح مورد مرمت قرار گرفت.

در این موزه تعدادی از اشیای مورد استفاده مردم از گذشته تاکنون به نمایش گذاشته شده است؛ اشیایی مانند ظروف پخت و پز، اسلحه شکاری، قرآن های خطی، نسخ قدیمی، وسایل کاشت، داشت و برداشت در کشاورزی، نقره جات و زیور آلات محلی، پوشاک سنتی، وسایل دامپروری، تصاویری از طبیعت و معماری روستا و …

این موزه در حال حاضر بسته است و مشخص نیست که آیا بازگشایی می شود یا خیر.

موزه مردم شناسی ابیانه | Photo by : Unknown
موزه مردم شناسی ابیانه | Photo by : Unknown
موزه مردم شناسی ابیانه | Photo by : Unknown
موزه مردم شناسی ابیانه | Photo by : Unknown

۷- قبرستان قدیمی

یکی از دیدنی های جالب توجه ابیانه، قبرستانی کهن است که پیش از رسیدن به روستا می توانید آن را ببینید. در این قبرستان به سنگ هایی به صورت مثلث بر می خورید که گویی بر فراز قبرها ایستاده اند. این سنگ ها حاوی مشخصات فرد متوفی هستند. نکته جالب دیگر استفاده از تصاویر برای نشان دادن مرد یا زن بودن شخصی است که در این قبر آرمیده است. اگر بر روی سنگ، تصویر یک شانه را دیدید بدانید که با مزار یک بانو طرف هستید.

امروزه ابیانه سه قبرستان دارد:

قبرستان مصلی: قبرستانی در ورودی شمال غربی روستا که مردگان را در آنجا خاک می کنند. اینجا محل برگزاری نماز عید فطر نیز هست.

قبرستان چشمه: قبرستانی در شمال شرقی ابیانه

قبرستان پشت حسینیه حاجتگاه: قبرستانی در غرب روستا که امروزه مرده ای در آن دفن نمی شود.

قبرستان قدیمی ابیانه | Photo by : Majid Barzegar

Majid Barzegar

قبرستان قدیمی ابیانه | Photo by : Majid Barzegar

Majid Barzegar

۸- چشمه های ابیانه

در ابیانه چشمه هایی وجود دارند که عبارتند از:

دو آبی: مهمترین منبع آب ابیانه که در غرب روستا قرار دارد و در تمام سال می توان از آب آن استفاده کرد.

رئیسون: تامین کننده آب آشامیدنی روستا که در غرب ابیانه، کمی بالاتر از آسیاب واقع شده است. باور مردم ابیانه بر این است که این چشمه از پای درخت زرشک می آید و آشامیدن آب آن عمر را طولانی می کند.

تاردر: چشمه ای در شمال ابیانه است که به قنات تاردر مشهور است.

پی قستان، وشاسیدرا، پاشت لیل، په کی جا، پاش یووینگا، پال هَمُون بالا: چشمه های جنوب ابیانه

چشمه پال همون هره، هینزا و کرشک: چشمه هایی در شش کیلومتری شمال ابیانه

چشمه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

خوشگذرانی در ابیانه

گشت و گذار و عکاسی: روستای ابیانه یکی از سوژه های ناب برای عکاسی است. به ویژه اگر بر فراز بلندی های اطراف آن بایستید و دورنمای آن را ببینید. خانه هایی سرخ در دامنه کوه که جلوه خاصی دارند. به هنگام گشت و گذار در روستا نیز سوژه های خوبی انتظارتان را می کشد؛ فقط به یاد داشته باشید که برای عکاسی از مردم ابیانه باید از آنها اجازه بگیرید و خیلی به آنها اصرار نکنید. اگر می خواهید با لباس های محلی عکس داشته باشید می توانید آنها را اجاره کنید و بپوشید و در روستا بگردید و عکس های نابی را ثبت کنید.

طبیعت گردی: طبیعت اطراف ابیانه زیباست و با وجود کویری بودن زیبایی های خاص خودش را دارد. در حوالی این روستا می توانید به یک کوهنوردی سبک بروید و خودتان را به بلندی ها برسانید. حالا هم یک طبیعت گردی خوب داشته اید و هم می توانید پاداش تان را که تماشای چشم اندازی ناب از ابیانه است، بگیرید.

پیک نیک: طبیعت اطراف ابیانه و به ویژه حاشیه رودخانه آن جای خوبی برای برپایی یک پیک نیک دوستانه یا خانوادگی است. وسایل لازم را به همراه ببرید و بدون آسیب به طبیعت بساط خوشگذرانی تان را آنجا پهن کنید.

دوچرخه سواری: اگر اهل دوچرخه سواری هستید، در ابیانه می توانید دوچرخه هم اجاره کنید و گشتی در اطراف روستا بزنید. جاده خاکی دوچرخه سواری شما را به گردشی به یادماندنی می برد و در طول آن جوی آبی جاریست که بر زیبایی اش می افزاید.

تورهای گردشگری: اگر دل تان بخواهد که به جز ابیانه نگاهی هم به طبیعت و روستاهای اطراف داشته باشید، می توانید بر روی تورهایی که توسط محلی ها برگزار می شوند حساب باز کنید. آنها شما را به روستاهای اطراف می برند و دید بهتری از منطقه به شما می دهند.

نکته: تفریحاتی همچون دوچرخه سواری و تورهای گردشگری ممکن است در همه زمان ها در دسترس نباشند و فقط در ایام پیک سفر مانند نوروز و تابستان آنها را در ابیانه بیابید.

ابیانه | Photo by : Unknown

طبیعت ابیانه | Photo by : YJC

YJC
ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Abdoreza Sheibani

Abdoreza Sheibani

Photo by : YJC

YJC

گزینه های بیشتر برای بازدید

اگر برای چندمین بار راه تان به ابیانه افتاد و یا مدت زیادی را در این روستا ماندید، گزینه های دیگری نیز برای بازدید هستند که می توانید روی آنها حساب باز کنید و تنوع بیشتری به برنامه تان بدهید. سراغ این دیدنی ها را از افراد محلی بگیرید. گرچه برخی از آنها اصلا در وضعیت خوبی نیستند و نزدیک به ویرانی قرار دارند.

۱- حسینیه ها

ابیانه دو حسینیه قدیمی دارد؛ یکی در محله بالای ده قرار دارد که نخل (مربوط به مراسم نخل گردانی) محله بالا هم در آن نگهداری می شود. حسینیه هِرِده در محله هِرِده هم یکی دیگر از حسینه های روستاست. این حسینیه در کنار زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی واقع شده است و نخل محله پایین در آن قرار دارد.  در کنار مسجد حاجتگاه در غرب روستا نیز حسینیه جدیدی  از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۵ ساخته شده است که حاجتگاه نام دارد.

حسینیه ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۲- قلعه های ابیانه

ابیانه دارای ۳ قلعه است که به دوره‌های یاغیگری مربوط می شوند. مردم در گذشته برای حفظ جان و مال خود در برابر یاغی های محلی از این قلعه ها استفاده می کردند و در آن به نوبت نگهبانی می دادند. در اینجا اشاره ای به این قلعه ها داریم:

پال هونه یا تخت هامان: قلعه ای در جنوب غربی ابیانه که به محله بالا و یوسمون تعلق دارد. ساخت این قلعه به حدود ۲۰۰ سال پیش‌ بازمی گردد و در سند ساخت آن به سهم افراد در ساخت قلعه اشاره شده است.

هرده: قلعه ای متعلق به محله هرده که در شمال شرقی روستا قرار دارد. ضخامت دیوارهای این قلعه  به یک متر می رسد و ارتفاع آنها حدود ۴ تا ۵ متر است. همه قلعه ها از خاک رس هستند اما در ساخت قلعه هرده از سنگ های درشت نیز بهره گرفته اند.

پاله: قلعه ای در شمال غربی روستا که متعلق به محله پل است.

قلعه ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۳- آسیاب های روستای ابیانه

آسیاب دستگاهی برای خردکردن گندم و سایر غلات و درست کردن آرد است که در گذشته در هر روستا و شهری یکی از آن دیده می شد. این دستگاه با بهره گیری از سرعت آب یا فشار آب کار می‌کرد و نقش مهمی در زندگی مردم داشت. در ابیانه هم سه آسیاب وجود دارد که مردم به زبان محلی آنها را آره می خوانند. این سه آسیاب عبارتند از :آره هره، آره میون و آره داریون که در مسیر رودخانه داریون در سمت غرب روستا واقع شده اند.

تصویری از این دیدنی در دست نیست. اگر عکسی در دست دارید، آن را برای ما بفرستید تا با نام خودتان در کارناوال منتشر شود. عکس را اینجا آپلود کنید.

ابیانه | Photo by : Liam Shalders

Photo by : Liam Shalders

۴- خانقاه های ابیانه

خانقاه به محلی گفته می شود که درویشان و صوفیان در آن زندگی می کنند و مجالس آموزش و گردهمایی و فعالیت های مختلف شان را در آن انجام می دهند. یکی از خانقاه های ابیانه در محله «پَ خونه قاه» یا«پَس خانقاه» قرار دارد و زمان ساخت آن به دوره شاه عباس صفوی باز می گردد. این بنا، ساختمانی سه طبقه با نمای آجری است که سردرش طاق های ضربی دارد و نقاشی های دوره صفوی جلوه ای خاص به آن داده اند. این خانقاه در گذشته محلی برای استراحت شاه صفوی در تابستان بود و صوفیان و درویشان نیز در آن گرد هم می آمدند. خانقاه اشرفه، نیز در این روستا قرار دارد و دیوارهای آن با خطوطی تزیین شده که گفته می شود کاری از شاگرد بلافصل رضا عباسی هستند.

تصویری از این دیدنی در دست نیست. اگر عکسی در دست دارید، آن را برای ما بفرستید تا با نام خودتان در کارناوال منتشر شود. عکس را اینجا آپلود کنید.

ابیانه | Photo by : Marian Dandarila

Photo by : Marian Dandarila

۵- کاروانسراها و اشترخانه ها

در روستاهای ایران به ویژه مناطق کویری، وجود کاروانسرا امری مرسوم است و بسیاری از نمونه های آن را در نقاط مختلف کشورمان می توانید ببینید. ابیانه هم دو کاروانسرا دارد که در غرب روستا و نزدیک محل فعلی بانک واقع شده اند. فاطمه زاغول نام زنی بود که یکی از این کاروانسراها را ساخت و کم کم به محلی برای معاملات پایاپای تبدیل شد. حالا از این کاروانسراها تنها ویرانه هایی به چشم می خورد چرا که سیل، تمام شان را ویران کرده است. علاوه بر این دو کاروانسرا، کاروانسراهای کوچک دیگری نیز در ابیانه بوده که آنها هم ویران شده اند.

به جز کاروانسراها، اُشترخانه یا شترخانه های زیادی نیز در ابیانه وجود داشته است. اینها مکان هایی برای رفت و آمد کاروان های شتر بودند و استراحتگاهی برای مسافران به شمار می رفتند. شترخانه ها ساختمانی بزرگ و سقفی بلند داشتند و هر کدام شان متعلق به یک فرد ثروتمند بودند. بد نیست بدانید که صاحبان هر یک از کاروانسراها و شترخانه های ابیانه، برای ثواب، این محل ها را در اختیار کاروان ها می گذاشتند. در ادامه چند نمونه از شترخانه های ابیانه را نام می بریم:

شیرازی یا شترخون شیرازی که در محله یوسمون و بالاتر از حمام ده قرار گرفته است.

خانه جعفره یا شترخون جعفره که از بناهای چهارصفه به شمار می رود. چهار صفه به یک بنای مربع یا مستطیل شکل گفته می شود که با اتاق های متصل به هم احاطه شده است؛ یعنی در اطراف فضای مرکزی آن، اتاق‌هایی شاه نشین مانند به چشم می خورد.

شترخون مظفره که مهریه یک زن ابیانه ای بوده و پایین تر از مسجد پرزله واقع شده است.

شترخون تقی میر شاه علی در رو به روی مدرسه ده  که به خانه حقیقی نیز شهرت دارد.

تصویری از این دیدنی ها در دست نیست. اگر عکسی در دست دارید، آن را برای ما بفرستید تا با نام خودتان در کارناوال منتشر شود. عکس را اینجا آپلود کنید.

ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۶- آب انبارهای روستای ابیانه

در گذشته که هنوز خبری از لوله کشی آب نبود، مردم به ویژه در مناطق کویری از آب انبارها برای ذخیره آب و تامین نیازشان استفاده می کردند. آب انبار، به حوض یا استخری سرپوشیده‌ گفته می شود که در زیرزمین است و منبعی برای ذخیره آب از آب باران یا جویبارهای فصلی به شمار می رود. چهار آب انبار در روستای ابیانه وجود دارد که البته در حال حاضر هیچ یک از آنها قابل استفاده نیستند. این آب انبارها عبارتند از:

میان ده که قدمتی ۱۰۰ ساله دارد و در محله میان ده واقع شده است

پُرزله در محله بالای ده در کنار مسجد پرزله که یکی از قدیمی ترین آب انبارهای ابیانه به شمار می رود.

پالیزه که در محله یوسمون در کنار پالیزه قرار گرفته است

پَ باغچه یا پَس باغچه که در محله یسمون است.

آب انبار | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۷- حمام های ابیانه

در گذشته ساکنان محله بالا و پایین ده، از حمام و سلمانی های مجزا استفاده می کردند. دو حمام در دو محله بالا و پایین ابیانه قرار دارد؛ حمام محله پایین (هرده) متروکه شده اما حمام محله بالا هنوز قابل استفاده است. نگهداری و تعمیرات حمام از محل هزینه عمومی ده تامین می شود. در گذشته هزینه حمام برای هر نفر ابیانه ای یک تومان بود ولی غریبه ها ملزم به پرداخت هزینه بیشتری بودند. زنان برای پرداخت بهای حمام به حمامی (مسوول حمام) یک قرص نان می دادند و پسران نیز تا قبل از ازدواج از پرداخت مزد حمامی معاف می شدند.  امروزه در قسمت ورودی حمام صندوقی گذاشته اند تا پول حمام را در آن بگذارند. جالب است بدانید که در گذشته از گَوَن به عنوان سوخت حمام استفاده می کردند.

تصویری از این دیدنی در دست نیست. اگر عکسی در دست دارید، آن را برای ما بفرستید تا با نام خودتان در کارناوال منتشر شود. عکس را اینجا آپلود کنید.

ابیانه | Photo by : Matthias Rem

Photo by : Matthias Rem

اقامت در روستای ابیانه

برای اقامت در روستای ابیانه نگرانی نداشته باشید. هتل های خوبی در این روستا تاسیس شده اند که شب خوبی را برای تان رقم می زنند. اگر کمی جستجو کنید، خانه های محلی نیز در این روستا و حتا روستاهای اطرافش نیز خواهید یافت. کمپینگ هم یکی دیگر از گزینه های پیش روی شماست که اگر وسایلش را دارید می توانید بر روی آن حساب باز کنید و در اطراف روستا محل مناسبی را برای آن بیابید. در کنار همه اینها می توانید در ابیانه و حوالی اش اقامت نکنید و خودتان را به شهرهای نزدیک مثل کاشان و اصفهان برسانید.

اقامت در ابیانه | Photo by : Unknown
هتل ابیانه | Photo by : Unknown

امکانات در روستای ابیانه

ابیانه روستایی خوب از نظر امکانات است و گردشگران می توانند از تسهیلاتی که برای شان وجود دارد استفاده کنند.

سرویس بهداشتی

هتل و اقامتگاه

جاده آسفالته

مسجد

مغازه خرید تنقلات

نانوایی سنتی ابیانه که به جز نان روزانه، نوعی نان روغنی قندی نیز می پزد.

بانک و خودپرداز

اجاره لباس های سنتی

رستوران و کافه

سفره خانه

مهمانسرایی برای ماموران دولتی

مرکز بهداشت

ابیانه | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

سوغات ابیانه

زیورآلات دست ساز مثل گردنبند و دستبند و آویزهای تزیینی دیواری از مهم ترین سوغاتی های ابیانه هستند و در کنار آنها قالی و گیوه و دیگر صنایع دستی نیز طرفداران خاص خود را دارند. لواشک از سوغاتی های خوراکی پرطرفدار ابیانه است و لبنیات ابیانه هم جزو سوغاتی های ناب آن به شمار می رود. گردو، بادام، سیب و آلو نیز از دیگر سوغاتی های روستای سرخ ایران هستند.

سوغات ابیانه | Photo by : Homa BahramParvar

Homa BahramParvar

سوغات ابیانه | Photo by : Mehrnoosh Hajkhalil

Mehrnoosh Hajkhalil

سوغات ابیانه | Photo by : Sadra Haji Ali Afzali

Sadra Haji Ali Afzali

غذاهای ابیانه

غذاهای ابیانه خوراکی هایی برگرفته از فرهنگ کویرنشینی و مردم حاشیه کویر ایران هستند. غذاهایی سالم، طبیعی، ساده و بسیار خوش طعم که اسم ها و ترکیبات جالبی دارند. اگر از یک ابیانه ای بخواهید که غذاهای روستایش را برای تان نام ببرد، اسم هایی محلی را با لهجه شیرین شان خواهید شنید که ممکن است اصلا به گوش تان آشنا نباشد. «گِپا» نام غذای رسمی مردم ابیانه است که نوعی قرمه با گوشت گوسفند قربانی است.

غذای دیگر این روستا،«کاروانی»، نام دارد و غذایی شبیه کله جوش است که مانند بقیه مناطق کویری در ابیانه هم طرفداران زیادی دارد. کاروانی با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ طبخ می شود. «جوبن» غذایی تهیه شده از جوی ترش است و «آردینه»، دیگر غذای محبوب ابیانه ای ها از سبزی های محلی و دوغ تهیه می شود. حلیم جو، برشتوک، حلیم برگ مو، آش سیرابی، دلمه برگ مو، قلیه، آش کشک، حلوای دوشاب، پلوی جو، پوره سیب زمینی، کالجوش، کاچی، اوماچ، اشکنه، قل قله دوشاب و… از غذاهای ابیانه هستند.

کله جوش | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

آب و هوای ابیانه

روستای ابیانه آب و هوایی معتدل دارد و اقلیم آن را می توان ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای دانست.

متوسط بیشترین دما در ماه تیر و متوسط کمترین دما در ماه دی است. این منطقه، از اواخر دی ماه کم کم گرم می شود و به محض رسیدن بهار، دما به شدت افزایش می یابد. در تیرماه و اوایل مردادماه گرمای هوا به اوج خود می رسد؛ سپس از اواخر تیرماه کم کم هوا رو به خنکی می گذارد.

بارندگی در ابیانه مختص فصل زمستان و اغلب به صورت برف است. برف دامنه کوه های مرتفع، تا فصل بهار نیز ماندگار می شود ولی در تابستان هیچ بارشی در این روستا رخ نمی دهد. متوسط رطوبت نسبی در منطقه به ۴۶ درصد می رسد که حداکثر آن ۶۷ درصد در دی ماه و حداقل آن ۳۰ درصد در تیرماه است.

Photo by : Liam Shalders

Photo by : Liam Shalders

بهترین فصل سفر

در چهار فصل سال می توانید به ابیانه بروید و از دیدنش لذت ببرید؛ اما از شکوفه باران اوایل بهار و برگ ریزان پاییزی در این روستا غافل نشوید که حسابی سرتان کلاه می رود!

بهار: در اوایل بهار، شکوفه باران چهره ای دیگر به ابیانه می دهد، از سوی دیگر، همزمانی این فصل با زمان گلابگیری باعث می شود که گردشگران در کنار سفر به کاشان گشتی هم در ابیانه داشته باشند.

تابستان: ابیانه مانند هر روستای کویری دیگری در تابستان ها گرم می شود اما در مقایسه با دیگر روستاهای کویری آب و هوای معتدل تری دارد.

پاییز: جادوی هزار رنگ این فصل در ابیانه و مسیر رسیدن به آن تماشایی است و می تواند تجربه ای دل انگیز برای تان باشد.

زمستان: سپیدی برف زمستان در کنار سرخی خانه ها تضاد جالبی است که چهره ای خاص به روستا می بخشد.

ابیانه | Photo by : Amir Mohsen

Amir Mohsen

ابیانه | Photo by : Nader Daei

Nader Daei

نظرات خارجی ها

ابیانه با چهره زیبایش دل از گردشگران خارجی نیز برده و آنها را نیز به سوی خود کشانده است. در ادامه سری به وبسایت گردشگری تریپ ادوایزر می زنیم تا ببینیم بازدیدکنندگان خارجی در مورد ابیانه چه می گویند.

گردشگر هلندی | تاریخ ثبت دیدگاه اردیبهشت ۹۷

روستای قدیمی قرمز

بهترین گزینه برای رسیدن به روستای قرمز ۲۵۰۰ ساله ابیانه، گرفتن یک تور یا تاکسی از اصفهان تا کاشان است که ما برای آن ۲۵۰۰۰۰ تومان پرداخت کردیم. در مسیر به روستای هنجان رفتیم و سری به قلعه قدیمی آن زدیم. هنگامی به روستای ابیانه رسیدید به بالای تپه مشرف به روستا بروید و عکس های خوبی بگیرید.  در این روستا می توانید میوه های خشک خوشمزه مانند زردآلو خریداری کنید.

گردشگر بلژیکی | تاریخ ثبت دیدگاه فروردین ۹۷

کاملا ناامیدکننده

من حتا رنگ اینجا را دوست نداشتم. من نمی توانستم یک مکان پیدا کنم که از آن کل روستا را مانند تصاویر ببینم. یک ساختمان زیبا هم وجود نداشت. گرچه مردم دوست داشتنی زیادی آنجا پیدا می شد. شاید باید قبل از بازدید کامم را شیرین می کردم!

گردشگر چینی | تاریخ ثبت دیدگاه فروردین ۹۷

منحصر به فرد! باید رفت و دید…

یک روستای سنتی خیره کننده با رنگی متمایل به قرمز که احساس دیدنش را نمی توان وصف کرد. گویی زمان ایستاده بود. شما می توانید در این روستا حسابی بگردید و حتا با روستاییان هم عکس بگیرید. همه ساکنان لباس محلی سنتی به تن دارند. هوا تمیز و خنک و حدود ۱۳ تا ۱۵ درجه سانتیگراد بود. ارتفاع به حدود ۱۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا می رسید. اینجا یکی از بهترین مناظر را داشت که نباید آن را از دست داد.

گردشگر تایلندی | تاریخ ثبت دیدگاه فروردین ۹۷

بهار، بهترین زمان بازدید از این روستاست

ما یک تاکسی از کاشان کرایه کردیم و ۲ ساعتی در راه بودیم. مسیری خنک با کوه های بلند. این روستا بسیار شگفت انگیز است؛ آجرهای قرمز، عبادتگاه ها، مساجد و آرامگاهی مقدس با گنبد فیروزه ای، همه اینها را در ابیانه دیدیم.

پس از پارک کردن ماشین شروع به گشت و گذار کردیم و به سراغ موزه مردم شناسی ابیانه رفتیم. در آنجا با ظروف سنتی، لباس، پارچه، ماشین آلات بافندگی و … آشنا شدیم. سپس آب انبارها را دیدیم. مردم محلی با لباس های سنتی خود از ما استقبال گرمی کردند و سوغاتی های خوبی را از آنها خریدیم. در آخر به حرم مقدس رسیدیم که تراس آن  چشم انداز کوه های دور افتاده و چمنزار را پیش روی مان قرار داد.

گردشگر آلمانی | تاریخ ثبت دیدگاه دی ۹۶

روستایی تاریخی

ما در مسیرمان از تهران به اصفهان از این روستا بازدید کردیم. فصل زمستان بود و هیاهوی خاصی وجود نداشت. خانه ها منحصر به فرد هستند و با گل رس پوشیده شده اند. چشم انداز این روستا شگفت انگیز و زیباست.

گردشگران خارجی در ابیانه | Photo by : Unknown
گردشگران خارجی در ابیانه | Photo by : Unknown
+−
Licensed by © karnaval.ir

راه دسترسی

برای رسیدن به ابیانه از راه های زیر استفاده کنید:

جاده آسفالته

بهترین راه برای رسیدن به ابیانه ورود به اتوبان خلیج فارس است که قم را به اصفهان متصل می کند. در این اتوبان پس از کاشان به یک خروجی می رسید که نام ابیانه بر آن نقش بسته است. جاده مزبور از ۵۰ کیلومتری جنوب شهر کاشان و ۱۸ کیلومتری شمال شهر نطنز از اتوبان جدا می شود. در این جاده پس از گذشت پاسگاه پلیس طی جاده ۲۰ کیلومتری از روستاهای هنجن، یارند، کمجان، برزه و طره عبور می کنید و در نهایت به ابیانه می رسید. یادتان باشد که ورود اتومبیل به بافت روستای ابیانه ممنوع است و باید پس از پارک کردن، پیاده به گردش بپردازید.

جاده خاکی

۱- شهر میمه به ابیانه: این جاده در سمت شرقی میمه قرار دارد و متعلق به زمان صفوی است. در حاشیه جاده دو قلعه قدیمی دیده می شود و در مسیر روستای مراوند و مزرعه تجره قرار دارند. پس از عبور از این روستا ها و پشت سر گذاشتن گردنه به سمت شرق روستای ابیانه ختم می شود.

۲- روستای قهرود به ابیانه: این جاده بعد از روستای قهرود از جاده آسفالته کاشان به میمه به سمت جنوب منشعب می شود. با ورود به این مسیر پس از عبور از گردنه تجره و مزرعه گهه بالا از سمت غرب وارد روستای ابیانه می شوید.

۳- جاده دسترسی گردنه پری: این جاده پس از عبور مزارع تخت نیاز مرغ، روستای چغاده و مراوند، از گردنه پری می گذرد و بعد از گذشت از یک کاروانسرا و استراحتگاه تاریخی با قدمت بالا از سمت جنوب به روستای ابیانه می رسد.

هزینه ورودی: پیش از ورود به روستا برای هر ماشین باید ۱۰۰۰۰ تومان بپردازید.

جاده ابیانه | Photo by : Shahin Kamali

Photo by : Shahin Kamali

چرا نامش ابیانه است؟

در زبان محلی به ابیانه ویونا (Viuna) گفته می شود. وی (Vi) یعنی بید و ویانه (Viyane) یعنی بیدستان. ابیانه در گذشته بیدستان بوده‌ و همین به خوبی دلیل این نامگذاری را بیان می کند. در طول زمان ویونه به «اویانه» و «ابیانه» تغییر پیدا کرده است. حالا هر ابیانه ای که بخواهد بگوید: «ابیانه ای هستم» می گوید: «ویون جی ما: ما ویون جی هستیم»

عده ای بر این باورند که ابیانه در واقع آبیانه بوده است. آنها می گویند کسانی که به قصد سکونت به این منطقه آمدند از غرب بودند و از پشت کوه ها افرادی را به سمت این مکان فرستادند تا در جستجوی آب باشند و ببینند آب هست یا نه. چنین شد که نام آبیانه را بر این روستا نهادند.

ابیانه | Photo by : Behzad Homayouninezhad

Photo by : Behzad Homayouninezhad

ابیانه | Photo by : Moein Hosseini

Photo by : Moein Hosseini

تاریخچه

هیچ سندی در مورد قدمت ابیانه وجود ندارد؛ اما کارشناسان عمر آن را ۱۵۰۰ سال تخمین می زنند و معتقدند این روستا از کهن ترین سکونتگاه های انسانی در حاشیه دشت کویر ایران است. برخی از اهالی ابیانه، به وجود آمدن این روستا را به زمان مادها نسبت می دهند و ابیانه ای ها را از نژاد آریایی می دانند. آثار و بناهای تاریخی این روستا مربوط به دوره های ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجار هستند و نشانه هایی از این دوره ها را دارند.

همانگونه که پیش تر نیز اشاره کردیم برخی ابیانه ای ها بر این باورند که عده ای از طرف کوه های غرب به این روستا آمدند و پس از یافتن آب در اینجا ساکن شدند. تعدادی از ابیانه ای ها هم می گویند حدود ۶۰۰ یا ۷۰۰ سال پیش ۴ فرزند شامل سه پسر و یک دختر از جایی نامعلوم آمدند و ابیانه را رونق بخشیدند.

ابیانه | Photo by : -Tze Him Chan

Photo by : -Tze Him Chan

پوشش گیاهی و جانوری روستای ابیانه

در ابیانه حیوانات و گیاهانی نیز زیست می کنند که در ادامه با برخی از آنها آشنا می شویم:

جانوران موجود در ابیانه و حوالی آن عبارتند از:

قوچ، میش، روباه، شغال، گراز و خرگوش، پرندگانی مانند کلاغ و زاغی یا در زبان محلی شرشره. فراوانی شغال و روباه در اطراف آبادی مانع از نگهداری مرغ و خروس توسط اهالی می شود و این جانداران کمتر در ابیانه به چشم تان می خورند.

از گیاهان خودروی ابیانه نیز می توان به این موارد اشاره کرد:

دُرمَنهِ، خاکشیر، کتیرا و اسپند. نکته جالب توجه این است که زنان ابیانه با اسپندهای اطراف روستا آویزهایی با تکه پارچه های رنگی درست می کنند و برای چشم زخم به دیوار خانه های شان می آویزند. درختچه های زرشک نیز در اطراف این روستا یافت می شوند و بخشی از نیازهای روستاییان را برطرف می کنند.

ابیانه | Photo by : Unknown
ابیانه | Photo by : Unknown

دغدغه های کارناوالی

ورود افسارگسیخته گردشگران و عدم توجه به ظرفیت روستا آسیب هایی جدی را به ابیانه وارد کرده است. یکی از این آسیب ها رنجش خاطر اهالی روستا از مزاحمت های گردشگران است که متاسفانه هیچ نظارتی بر روی آنها نمی شود. حضور تعداد زیادی گردشگر در محل زندگی افراد بومی هم سکوت و آرامش آن محل را به هم می زند و هم رنجش خاطر اهالی را به دنبال دارد. در این صورت گردشگرگریزی مردم روستا پدیده ای عادی است که آسیب هایی جبران نشدنی به دنبال دارد و موجب درگیری میان میزبان و مهمان می شود.

عدم نظارت بر ساخت و سازهای جدید روستا نیز چهره این اثر را به شدت دگرگون کرده است. خانه های قدیمی یک به یک ویران می شوند و کمتر کسی برای حفظ چهره سنتی روستا و خانه هایش در تلاش است. استفاده از مصالح غیر بومی و تغییر در ساختار خانه ها هر چند باعث توسعه روستا می شود اما اصالت آن را برای همیشه از بین می برد و تاثیری منفی بر گردشگری آن می گذارد.

ابیانه | Photo by : Siamak Jafari

Photo by : Siamak Jafari

توصیه های کارناوالی

یکی از نکات مهمی که در ابیانه باید به آن دقت داشته باشید، رفتارتان با مردم بومی است. شاید خیلی از شما دوست داشته باشید که تصویری از این مردم ثبت کنید؛ اما باید بدانید که این کار به مزاج برخی از آنها اصلا خوش نمی آید و آن را تجاوزی به حریم خصوصی شان می دانند. یادتان باشد که شما مهمان این روستا و مردمش هستید و باید به صاحبخانه احترام بگذارید. پیش از گرفتن عکس حتما از افراد اجازه بگیرید تا موجب رنجش خاطرشان نشوید.

خرید سوغاتی و صنایع دستی کمک خوبی به اقتصاد روستایی می کند پس برای یادگاری هم که شده سوغاتی هر چند کوچک بخرید و مردم را در منفعت گردشگری سهیم کنید.

یادگاری نوشتن بر روی دیوار خانه ها و ساییدن دیوارها نه تنها قانونا مشکل دارد بلکه با اصول اخلاقی نیز مغایر است. شما با هر آسیب هر چند کوچک، قدمی در راستای نابودی یک روستا و زندگی مردمش برمی دارید.

ابیانه | Photo by : Marco Vendittelli

Photo by : Marco Vendittelli
دسته‌ها
گردشگری

کاخ هشت بهشت اصفهان | زیباترین کاخ دنیا در دوره صفوی

در اصفهان است که می توانید از کاشی کاری تا معماری، از نقاشی دیواری تا میناکاری، از آینه کاری تا گچ بری را در عالی ترین وجه خود ببینید و از هنر مردم این دیار لذت ببرید.

در میان تمام زیبایی های که می توان در اصفهان به آن دسترسی پیدا کرد و از تماشای شان لذت برد این بار به سراغ کاخ هشت بهشت رفته ایم؛ کاخی که نشانی از دوران باشکوه و پررونق صفویه در خود دارد و امروز در میان پارکی زیبا به انتظار بازدید گردشگران و مسافران نشسته است. همراه کارناوال شوید تا بیشتر از هشت بهشت زیبا بدانیم…

ورود به صفحه اختصاصی راهنمای سفر به اصفهان

رزرو هتل
تصاویر کاربران
نقشه و مسیریابی آنلاین

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

چرا کاخ هشت بهشت اصفهان؟


  • در دوره صفوی به عنوان زیباترین کاخ دنیا شناخته می شد.
  • در میان پارکی زیبا قرار گرفته و فضای بیرونی باطراوتی دارد.
  • تنها کوشک باقی مانده از کوشک ها و کاخ های منطقه چهارباغ اصفهان در دوره صفوی ست.
  • معماری متفاوت و تو در تو و تزیینات تماشایی و بی نظیر آن در طی سال ها و قرن ها، هوش از سر بازدیدکنندگان برده است.
  • دسترسی خوبی به مراکز تفریحی، تاریخی و خیابان های اصلی شهر اصفهان دارد.

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : ٍEhsan Hadhemiyan | Isna

ٍEhsan Hadhemiyan | Isna

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : وبسایت معماری ما

 

آشنایی با کاخ هشت بهشت اصفهان

اصفهان، دیدنی کم ندارد و می توان روزها و هفته ها در این شهر گشت و در هر کوچه و خیابان نشانی از جاذبه ای با ویژگی های عالی و جذاب پیدا کرد. حال از میان این همه دیدنی، امروز به سراغ کاخ هشت بهشت اصفهان رفته ایم تا در یک بررسی کامل ویژگی های این بنا را با یکدیگر مرور کنیم.

کاخ هشت بهشت، کوشکی تاریخی ست در قلب شهر اصفهان که در میان پارکی وسیع قرار گرفته است و تاریخ ساختش به دوران صفویان و به طور دقیق تر به سال ۱۰۸۰ هجری قمری (۱۰۴۸ خورشیدی) در زمان حکمرانی شاه سلیمان صفوی (۱) باز می گردد. کاخی که سبک معماری اصفهانی دارد و با نام های “عمارت هشت بهشت”، “هشت به هشت” و “هشت در بهشت” نیز خوانده می شود. برای آنکه به اهمیت کاخ هشت بهشت پی ببرید باید بدانید در دوره صفوی در منطقه چهارباغ اصفهان (۲)، چندین کاخ و کلاه فرنگی وجود داشت که از میان تمام آنها بعد از گذر قرن ها تنها این کاخ به یادگار مانده است؛ کاخی که تزیینات و معماری ویژه آن، بازدیدکنندگان را غرق در حیرت و شگفتی می ساخت تا جایی که به آن لقب زیباترین کاخ عالم را داده بودند. سیاحانی که در زمان صفوی اجازه بازدید از این کاخ را پیدا می کردند آن را بهترین بنای دنیا می دانستند و از آن با عبارت “… فرح انگیزتر از مجلل ترین کاخ های ممالک اروپایی” یاد می کردند.

خوب است این را هم بدانید که کاخ هشت بهشت از بناهای ثبت ملی شده ایران محسوب می شود و با شماره ۲۲۷ در این فهرست قرار دارد.

پاورقی


۱- شاه سلیمان با نام قبلی شاه صفی دوم، فرزند ارشد شاه عباس دوم صفوی بود و مابین سال های ۱۰۴۵ تا ۱۰۷۳ هجری قمری بر ایران حکومت داشت.

۲- خیابان و منطقه چهارباغ، از خیابان ها و مناطق تاریخی و اصلی اصفهان است و قدمت ساخت آن به دوره شاه عباس کبیر باز می گردد.

کاخ هشت بهشت | Photo by : reza eb

Photo by : reza eb

کاخ هشت بهشت | Photo by : alireza sahafzadeh

Photo by : alireza sahafzadeh

کاخ هشت بهشت | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

تاریخچه 

همان گونه که در قسمت آشنایی به آن اشاره کردیم، کاخ هشت بهشت در زمان حکمرانی شاه سلیمان صفوی به سال ۱۰۸۰ هجری قمری ساخته شد. ساختمانی که در میان باغی وسیع به نام باغ بلبل یا باغ هشت بهشت قرار داشت و خود جزیی از باغی بزرگتر به نام باغ نقش جهان محسوب می شد. شاه سلیمان پس از دستور ساخت این کاخ، در سال سوم سلطنتش (همان سال ۱۰۸۰) از آن بهره برداری کرد. برخی تاریخ‌دانان و پژوهشگران در نوشته های خود در مورد علت ساخت این بنا نوشته اند که شاه سلیمان، هشت بهشت را برای اقامت هشت سوگلی حرم پادشاه ساخته و ۴ نفر از آنها را در طبقه همکف و ۴ نفر دیگر را در طبقه اول جای داده بود.

اگر بخواهیم اطلاع دقیقی از اینکه عمارت هشت بهشت در زمان شاه سلیمان به چه شکلی بوده به دست بیاوریم باید به سفرنامه های سیاحان آن زمان سیری بزنیم. یکی از معروفترین این سیاحان، ژان شاردن فرانسوی ست که در زمان شاه عباس دوم و شاه سلیمان به اصفهان سفر کرده و به دیدار جاذبه های مختلف شهر رفته بود. شاردن در نوشته های خود کاخ هشت بهشت و باغ اطراف آن را چنین توصیف کرده است:

من قول داده ام که در طی توصیف باغ های اطراف خیابان زیبای اصفهان، شرح یکی از تالارهای یکی از باغ ها موسوم به باغ بلبل را بدهم. این تالار را عمارت بهشت می نامند و بهشت طبقه دهم آسمان را گویند؛ از این جهت می توان آن را تالار فردوس نامید. طول تالار شصت پا و غیر منظم ساخته شده است، هفت زاویه یا ضلع دارد که آخری از همه پهن تر است و میانی شکل گنبدی دارد. ارتفاع آن سی یا سی و پنج متر است و گنبد آن روی جرزها و طاق های قوسی شکل که اندازه شان برابر اندازه زوایا و اضلاع تالار است قرار دارد. تمام کف ها از موزاییک بسیار عالی ساخته شده است، دیوارها و جرزها دو طبقه اند و دالان ها و غلام گردشی (۱) هایی در اطراف آن به چشم می خورد. در این دالان ها صدها مکان وجود دارد که دلکش ترین و فرح انگیزترین نقطه دنیا محسوب می شود. این روشنایی متناسب با تفریحاتی ست که این بنا ویژه آنها ساخته شده است. هیچ کدام از این نقاط از نظر شکل، ساختمان، تزیینات و آرایش شبیه دیگری نیست؛ در هر جایی چیز تازه و گوناگونی می بینید، چنان که در بعضی بخاری های متنوع و در برخی حوض ها و فواره ها به چشم می خوردند. فواره هایی که از لوله هایی که داخل دیوارها قرار دارند آب می گیرند.

این تالار عجیب (هشت بهشت) در حقیقت سازه ای لابیرنت (۱) است زیرا انسان در قسمت فوقانی آن هرجا گم می شود و پله ها چنان مخفی هستند که به این آسانی نمی توانید آن را پیدا کنید. قسمت پایین تا ده پا از سطح زمین از سنگ یشم و نرده ها از چوب زرنگار و قاب ها و چهارچوب ها از نقره و جام ها از بلور و آلت ها از شیشه های رنگارنگ ظریف ساخته شده است. اما راجع به تزیینات نمی توان این اندازه شکوه، عظمت، دلربایی و فریبندگی را که درهم آمیخته است تصور کرد. در همه جا آیینه های بلورین در دیوارها به کاررفته است، آیینه کاری های کاملی که از باشکوه ترین نوع خود در دنیاست. اتاق های کوچکی نیز در آنجاست که فقط گنجایش یک تختخواب دارد. در قسمت شرقی زمین رختخواب پرده نداشته و روی زمین پهن می شود. یک رختخواب جالب توجهی دیدم که فقط لحاف آن دو هزار اکو (واحد پول) می ارزید که برای گرمی و سبکی از پوست سمور تهیه شده بود. به من گفتند شاه تشک های بسیاری از همین جنس دارد. من یک کتاب از تزیینات و تصاویر و اشکال و مینیاتورها و ظروف و کتیبه‏ هاى این تالار تصنیف خواهم کرد.

پاورقی


۱- غلام گردشی، راهرو یا پاگردی است که در اطراف ساختمان، تالار یا حیاط ساخته می شود.

نقاشی شاردن از کاخ هشت بهشت

نقاشی شاردن از کاخ هشت بهشت | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

عکس قدیمی از کاخ هشت بهشت | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

کاخ هشت بهشت در دوره قاجار 

از اتفاقاتی که بعد از دوره شاه سلیمان در عمارت هشت بهشت می افتد اطلاع چندانی در دست نیست. برای اینکه بتوانیم به اتفاق مهم دیگری در تاریخ هشت بهشت برسیم باید صفحه های تاریخ را تا دوران قاجار و زمان سلطنت ناصرالدین شاه ورق بزنیم و جلو بیاییم؛ زمانی که ظل السلطان حاکم اصفهان بود.

میرسیدعلی چناب نویسنده کتاب الاصفهان در صفحه ۶۴ کتاب خود خبر از سرنوشت کاخ هشت بهشت در این دوران می دهد و چنین می نویسد:

سال ۱۳۰۰ – ظل السطان مدرسه همایونی را در هشت‌ بهشت تاسیس نمود تحت ریاست علی‌خان ناظم العلوم، دو سال بیشتر دوام نکرد لیکن اثرات خوبی گذارد.

آن طور که در منابع تاریخی آمده است ناصرالدین شاه در زمان سلطنتش این کاخ را به بانو عظمی افتخارالدوله (۱) واگذار می کند مشروط بر اینکه در معماری، تزیینات و حریم باغ آن تغییری ایجاد نکند. پس از اینکه بانو عظمی الدوله درگذشت، باغ و قصر در تصرف وارثان او باقی ماند و آنها تغییرات بسیاری در وضع باغ و کاخ دادند. پس از این دوره و در سال ۱۳۴۳ باغ و کاخ هشت بهشت به طور رسمی تحت نظر وزارت فرهنگ و هنر درآمد و بعدها باغ آن به پارکی تبدیل شد. خود کاخ نیز در فهرست میراث ملی ایران قرار گرفت و مراقبت از آن به دولت واگذار شد. پس از آن نیز اداره باستان شناسی کار تعمیرات آن را بر عهده گرفت و از متخصصان ایرانی و ایتالیایی درخواست کرد تا تزیینات عصر صفوی را از زیر گچ دوره قاجار بیرون بیاورند و عمارت را احیا کنند.

متاسفانه زمانی که کاخ هشت بهشت در دست صاحبان خصوصی خود بود تغییرات بسیاری را به چشم دید. امروز اگر سری به عمارت زیبای صفوی که روزگاری به عنوان زیباترین کاخ دنیا شناخته می شد بزنید دیگر اثری از نرده های چوب زرنگار، قاب ها، جام های بلور و آلت های شیشه ای رنگارنگ ظریف که شکل فریبنده ای به بنا می دادند نمی بینید. امروز دیگر اثری از درختان چنارتناور، گل های یاس سفید و سرخ در حاشیه خیابان و آب نماها و جوی های متعدد دوران صفوی نیست. تغییراتی که در دوره قاجار در کاخ هشت بهشت به وجود آمد به اندازه ای زیاد بود که بسیاری از جهانگردان فکر می کردند این بنا به این دوره تعلق دارد نه اینکه در دوره صفوی ساخته شده باشد.

به عنوان مثال پاسکال کوست، یکی از سیاحان نامدار فرانسوی که در دوره سلطنت محمدشاه قاجار از هشت بهشت دیدن کرده بود، گمان می کرد این بنا در همان دوره قاجار ساخته شده است. او که تصویرهای زیبایی از کاخ تهیه کرده، در آلبوم مصورش اینجا را چنین وصف کرده است:

عمارتی که هشت بهشت یا هشت در بهشت نام دارد، به وسیله فتحعلی شاه قاجار در محوطه کاخ های دوره صفوی ساخته شده و به منزله قصری تابستانی به حساب می آمده است که هشت نفر از محبوبه های شاه در آن سکونت داشتند و هر کدام اقامتگاهی جدا در اختیارشان بود. به این ترتیب که چهار تن از آنها در طبقه همکف و چهار تن دیگر در طبقه اول بنا می زیسته اند. این عمارت ۳۰ متر طول و ۳۵٫۲۶ متر عرض دارد و از سطح مجاور باغ آن ۲ متر بلندتر است و به وسیله دو پلکان ده پله ای که متصل به نماهای شرقی و غربی قصر هستند داخل آن می شوند. پس از آن ایوانی با دو ستون چوبی بلند وجود دارد که با مدخل هایی به سرسرای مرکزی ارتباط پیدا می کند. طاق این سرسرا به یک نورگیر گنبدی شکل که هشت پنجره جنوبی دارد ختم می شود. در وسط سرسرا نیز حوضی هشت ضلعی وجود دارد که قطرش ۳٫۳۰ متر است و فواره دارد. درهای اطراف این سرسرا به اطاق های هشت ضلعی راه پیدا می کند که برای پذیرایی از زن ها اختصاص دارد. ایوان اصلی به سمت شمال قصر بوده و هشت ضلعی است که دارای دو ستون بلند از چوب سرو است و در وسط آن حوضی به طول ۲٫۸۰ و عرض ۲٫۳۰ ساخته شده که فواره دارد. سقف این ایوان دارای تزیینات زیاد است و دیوارهای داخلی قصر هم با نقاشی و طلاکاری و اشکال پرندگان مختلف و گل های رنگارنگ و شیشه کاری ها و آینه کاری ها تزیین شده است. در این سرسرا دو تابلوی نقاشی بزرگ دیده می شود که فتحعلی شاه را بر روی تخت نشان می دهد و در اطراف او چند نفر از فرزندانش قرار گرفته اند. تمام این عمارت بر روی زیربنایی قرار دارد که پایه بنا محسوب می شود و از مرمرهای زیبای تبریز ساخته شده، هیچ چیزی زیباتر از این اثری که نمای مجموعه این عمارت در انسان می گذارد وجود ندارد. اطراف عمارت در قسمت خارجی با سنگ های سخت پوشیده شده و در وسط این قسمت سنگفرش کوچکی تعبیه شده که اضافه آب های حوض های داخل و خارج عمارت در آن جریان پیدا می کند. از این مجرای آب، آب ها به داخل دو آب نمای بزرگ به عرض ۸ متر و طول ۵۰ متر که در مقابل ایوان های غربی و شرقی عمارت قرار دارند می ریزد. محوطه کاخ با چنارهای بلند محصور شده و باغچه های گل آن را آرایش می دهند، این گل ها بیشتر از نوع گل رز و یاسمن هستند، خیابان شمالی کاخ به قصر چهلستون مربوط می شود و خیابان غربی با سردر بزرگی به خیابان چهارباغ اتصال می یابد. سایر خیابان های کاخ به باغ های میوه منتهی می شوند.

البته این ها تنها تعدادی از توصیفاتی هستند که جهانگردان و سیاحان در طول عمر کاخ هشت بهشت بر زبان آورده و نوشته اند، با تمام این وصف ها و شرح ها در نهایت باغ و کاخ هشت بهشت به شکل امروزی خود درآمده است. هرچند چنان که آندره گدار (André Godard)، معمار و باستان شناس شهیر فرانسوی می گوید هشت بهشت هنوز زیبایی های خاص خود را پس از این همه تغییرات و ویرانی ها دارد:

… کاخ هشت بهشت با تالاری که از هر سو باز است و با چهار عمارت کلاه فرنگی در چهار گوشه خود هنوز هم ترکیب اصلی و مختصری از لطف و ملاحت روزگاران گذشته را حفظ کرده است.

پاورقی


۱- بانو عظمی با نام اصلی کسرائیل خانم و ملقب به افتخارالدوله، شاهزاده قاجار و دختر ناصرالدین شاه و عفت السلطنه بود.

نقاشی های قدیمی از کاخ هشت بهشت | Photo by : Unknown
نقاشی های قدیمی از کاخ هشت بهشت | Photo by : Unknown

معماری و تزیینات 

معماری هشت بهشت، به شیوه اصفهانی و به صورت یک هشت ضلعی (هشت پهلو) ساخته شده است. اتاق های فراوان و تو در تو و تزیینات بسیار تماشایی آن از شاخصه های این عمارت به شمار می آید. کاخ هشت بهشت همان گونه که گفتیم در گذشته در میان باغی بزرگ بنا شده بود که اکنون به شکل پارکی درآمده است.
طراحی بیرونی بنا 

نخستین چیزی که در مواجه با عمارت هشت بهشت توجه شما را به خود جلب می کند چند وجهی بودن آن و تالارهای متعددی ست که بنا را احاطه کرده اند. کاخ هشت بهشت دو متر بالاتر از سطح زمین ساخته و پله های آن طوری طراحی شده است که بتوان از هر سمت عمارت به قسمت های بالایی و پایینی آن رفت و آمد کرد. این بنا چهار نمای اصلی دارد و در هر نمای آن یک ایوان به چشم می خورد. ایوان اصلی بنا در سمت شمالی آن واقع شده است؛ اما استخری که امروزه در ضلع شرقی هشت بهشت وجود دارد باعث شده تا این سمت، به نمای اصلی تبدیل شود. این ایوان ها، فضاهای میانی کاخ با ارتفاع دو طبقه و همچنین حوض و فضای نیمه بازِ عمارت بر این دلالت دارد که معماری کاخ برون گرا و تابستان نشین است.

کاخ هشت بهشت | Photo by : ali kordzadeh

ali kordzadeh

کاخ هشت بهشت | Photo by : ali kordzadeh

ali kordzadeh

کاخ هشت بهشت | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna

بخاری های کاخ هشت بهشت | Photo by : وبسایت معماری ما

بخاری های کاخ هشت بهشتوبسایت معماری ما

تزیینات کاخ هشت بهشت | Photo by : maedeh kh

maedeh kh

طراحی داخلی کاخ 

 

بسته به اینکه از کدام بخش کاخ وارد آن شوید، قسمت ها و نماهای مختلفی از ساختمان در برابر شما قرار می گیرد. کلیت بنا همان گونه که گفتیم هشت ضلعی ست و بر چهار پایه که فرم هشت ضلعی دارند، قرار گرفته است. بخش مرکزی عمارت به شکل ۴ صفه (۴ سکویی، ۴ ایوانی) ساخته شده است و ایوان آن رو به شمال قرار دارد. در میان این بخش حوضی هشت ضلعی به چشم می خورد و هشت اتاق در چهار سمت آن در دو طبقه، این قسمت را احاطه کرده اند. سقفی که این بخش را می پوشاند با مقرنس های گچی خوش رنگ و خوش طرح و آینه کاری های ظریف در میان کارهای چوبی آراسته شده است. اتاق های بنا در طبقه اول در ۴ گوشه عمارت قرار دارند و با تزییناتی از گچبری و نقاشی پوشیده شده اند.

در طبقه دوم نیز مجموعه ای از رواق ها، اتاق ها، طاق ها و پنجره های مشبک به چشم می خورد که بر تو در تو و پیچیده بودن بنا افزوده اند. طبقه دوم به وسیله راهروها و اتاق های متعدد، به بخش های مختلف تقسیم شده است که هر کدام تزیینات خاص خود را دارند. در برخی از آنها حوض های آب و در برخی دیگر بخاری های دیواری به چشم می خورد. آینه کاری های فراوان دیوارهای این بخش ها را پوشانده است و سقف های شان نیز با موزاییک هایی عالی و زیبا آراسته شده اند. در هر کدام از این بخش ها درها و پنجره هایی با چوب های خاتم کاری شده به چشم می خورد که هنر به کاررفته در ساخت کاخ هشت بهشت را به حد اعلا رسانده اند. در نهایت نیز دالان ها و غلام گردشی هایی بسیار زیبا و هماهنگ اتاق های کاخ را احاطه کرده اند و بر زیبایی ساختمان افزوده اند.

به طور کلی آنچه معماری و طراحی ساخت کاخ هشت بهشت را متمایز و خاص می کند ارتباطی ست که در میان فضاها و قسمت های مختلف آن وجود دارد و باعث شده تا عمارت هشت بهشت در عین تنوع و گوناگونی و تعدد فضا، وحدت و یکپارچگی و تزیینات چشمگیر و ویژه ای داشته باشد.

 

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : hamid reza niko maram | Fars

hamid reza niko maram | Fars

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna
کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : Unknown

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : Shabestan | mohammad khoram abadi

Shabestan | mohammad khoram abadi

کاخ هشت بهشت اصفهان | Photo by : athena tlgni

athena tlgni

تجربه گردشگران خارجی 

حال که جنبه های مختلف کاخ هشت بهشت را با هم مرور کردیم، خوب است نگاهی هم به نظر گردشگران خارجی که از این جاذبه دیدن کرده اند هم بیندازیم تا بیشتر با دیدگاه های آنها آشنا شویم و تصمیم گیری بهتری داشته باشیم. به همین جهت سری به سایت معتبر تریپ ادوایزر زدیم و تعدادی از آخرین نظرهای گردشگران خارجی را بررسی کردیم.

گردشگری از استرالیا | تاریخ ثبت دیدگاه خرداد تیرماه ۱۳۹۷

انتظار دیدن کاخی باشکوه را نداشته باشید، تنها باغ اینجا جذاب و دیدنی ست 

باغِ کاخ هشت بهشت، که تنها یک بلوک از میدان نقش جهان فاصله دارد، شما را از شلوغی فضای شهر دور می کند. اینجا جایی ست که ایرانی ها برای پیک نیک و غیبت دور هم جمع می شوند و مردها بازی های مختلف می کنند.

گردشگری از سوییس | تاریخ ثبت دیدگاه خرداد ۱۳۹۷

آرام 

کاخ هشت بهشت پشت هتل عباسی قرار دارد و مکانی عالی برای پیاده روی بعد از غروب آفتاب است. پارک به دلیل حضور خانواده های ایرانی زنده است و کاخ سایه ای از گذشته خود را به نمایش می گذارد. اینجا امن و آرامش بخش است.

 گردشگری از بلژیک | تاریخ ثبت دیدگاه فروردین ۱۳۹۷

ساختمان باشکوه

شکل های مختلف طراحی ساختمان و ساختار بی نظیر کاخ بسیار جالب است. نکته جالب قرارگیری کاخ، دسترسی نزدیک آن به سرویس های بهداشتی ست، چیزی که در ایران خیلی کم دیده می شود.

 گردشگری از آلمان | تاریخ ثبت دیدگاه بهمن ۱۳۹۶

کاخ زیبا 

معماری کاخ هشت بهشت بسیار زیباست. متاسفانه قسمت بالایی بسته بود و نتوانستیم از آن دیدن کنیم و بیشتر اتاق ها در حال تعمیر بودند. جاذبه اصلی که می توانستید از آن دیدن کنید تالار اصلی با سقفی بسیار زیبا بود.

گردشگری از ترکیه | تاریخ ثبت دیدگاه آبان ۱۳۹۶

کاخی بسیار تماشایی

این یکی از کاخ های به جامانده از دوران صفویه است. سقف چوبی آن بسیار تماشایی ست و همچنین دید ایوان آن به بیرون. این کاخ در میان باغی بسیار زیبا قرار گرفته و ارزش یک بار دیدن را دارد. همچنین باغ در شب بسیار زیبا می شود.

عمارت هشت بهشت | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna

عمارت هشت بهشت | Photo by : َazadeh aziziyan | Imna

َazadeh aziziyan | Imna

مسیر دسترسی

آدرس: استان اصفهان، شهر اصفهان، خیابان باغ گلدسته، پارک شهید رجایی، کاخ هشت بهشت

دسترسی به کاخ هشت بهشت به جهت اینکه در مرکز شهر اصفهان قرار دارد، بسیار آسان است.

خودروی شخصی

اگر می خواهید با خودروی شخصی خودتان به سمت کاخ هشت بهشت راه بیفتید حتما از نقشه های آنلاین کمک بگیرید، چرا که در سطح شهر اصفهان محدودیت های ترافیکی وجود دارد و شما نمی توانید به صورت مستقیم به این کاخ دسترسی داشته باشید.

مترو

در میدان امام حسین که قدری بالاتر از پارک شهید رجایی و کاخ هشت بهشت قرار دارد، ایستگاه مترویی به همین نام وجود دارد که با استفاده از آن می توانید به هشت

بهشت دسترسی پیدا کنید. تنها کافی ست مسیرتان به سمت خیابان چهارباغ یا خیابان گلدسته را پیدا کنید و از آنجا به باغ هشت بهشت (پارک شهید رجایی) و کاخ برسید.

اتوبوس

اما ساده ترین راه دسترسی به کاخ هشت بهشت استفاده از اتوبوس های شرکت واحد است. دو ایستگاه اتوبوس خیابان باغ گلدسته (خیابان هشت بهشت) و ایستگاه هشت بهشت بزرگمهر در خیابان باغ گلدسته (بخش شمالی پارک) نزدیکترین ایستگاه ها برای رسیدن به کاخ هشت بهشت محسوب می شوند.

اطلاعات بازدید: 

هزینه: ۳۰۰۰ تومان برای اتباع ایرانی و ۲۰۰۰۰ تومان برای اتباع خارجی

ساعت دسترسی: ۰۹:۰۰ تا ۱۶:۰۰

عمارت هشت بهشت | Photo by : bahar khodami

Photo by : bahar khodami

عمارت هشت بهشت | Photo by : al shamma

Photo by : al shamma

جاذبه های اطراف 

کاخ هشت بهشت همان گونه که گفتیم در بافت تاریخی اصفهان قرار دارد و به جاذبه های تاریخی زیادی مانند جاذبه های زیر نزدیک است:

  • کاخ چهلستون در فاصله ۸۰۰ متری پیاده
  • میدان نقش جهان در فاصله ۱٫۵ کیلومتر پیاده
  • سی و سه پل در فاصله ۲٫۵ کیلومتری
  • هتل عباسی در فاصله ۳۰۰ متری پیاده

کاخ چهلستون | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

مقایسه کاخ چهلستون قزوین و کاخ هشت بهشت اصفهان 

گفته می شود در میان ساختمان های تاریخی ایرانی، بنا و معماری کاخ هشت بهشت اصفهان به کاخ چهلستون قزوین شباهت بسیاری دارد. طرح معماری و پلان کاخ هشت بهشت شبیه کاخ سلطنتی قزوین است و فقط فاقد راهروها و غلام گردشی هایی است که اطراف بنای کاخ چهلستون را دربرگرفته اند. هشت بهشت همانند کاخ چهلستون پلانی برونگرا و هشت گوشه دارد که اتاق های درونی آن نامتقارن هستند؛  اما در نمای بیرونی متقارن به نظر می رسند. هر دو بنا در وسط باغی ساخته شده که در معماری ایرانی به این گونه سازه ها کوشک گفته می شود.

دیگر هشت بهشت های ایران 

البته کاخ هشت بهشت اصفهان، تنها کاخ با این نام در دوره صفویه نبود. در دیگر پایتخت های صفوی، قزوین و تبریز نیز بناهایی با نام هشت بهشت وجود داشت اما امروز دیگری اثری از آنها باقی نیست.

ورود به صفحه اختصاصی معرفی کاخ چهلستون قزوین

کاخ چهلستون قزوین | Photo by : Unknown

کاخ چهلستون قزوین
کاخ هشت بهشت قزوین | Photo by : Unknown

کاخ هشت بهشت در نظر سیاحان و جهانگردان

پیش از این در قسمت تاریخچه با شرح کاخ هشت بهشت از دید تعدادی از برترین سیاحان دنیا آشنا شدیم. اما این تمام توصیف هایی نیست که جهانگردان و تاریخ شناسان بزرگ از این عمارت کرده اند. در ادامه به بررسی تعدادی دیگر از این دیدگاه ها و توصیف ها می پردازیم تا تصویر ذهنی مان از کاخ هشت بهشت در دوره های مختلف زمانی را کامل و کامل تر کنیم و با ارزش معماری و هنری این مکان بیشتر آشنا شویم.

 گوست | زمان بازدید در دوره فتحعلی شاه قاجار 

این عمارت در وسط باغ به اندازه دو متر از سطح زمین بلند‌تر ساخته شده است و ۳۰ متر طول و ۳۵/۲۶ متر عرض دارد. اطاق هـاى آن تماما منقش و گچبرى و در‌هایش خاتم سازى و زیباست. تاﻻر وسط گنبدى شکل است و در وسط آن حوضى هشت ضلعى به قطر ۳٫۳۰ متر از مرمر عالى به چشم می خورد. حوضی که به حوض مروارید معروف است و طورى حجارى شده است که وقتى آب از سوراخ هایش خارج می شود انگار دانه مروارید از آن خارج می شود. پلکان هاى این عمارت طورى بنا شده که از هر طرف به عمارت بالایی و پایینی قابل دسترسی باشد. عمارت غلام گردشی ها و تالارهای بسیار دارد و درختان کهن و چنارهاى مرتبى آن را احاطه کرده اند، قسمتى از آب جوى شاه از مقابل عمارت باﻻیی داخل این باغ می‌شود… .

در و دیوار‌ها، ازاره‌ ها، هﻼلی ها، گنبد‌ها و باﻻخره تمام این عمارت سرتاپا از طلا تزیین یافته و اشکال و تصاویر گوناگون پرندگان، گل‌ ها و غیره بر زیبایی آن افزوده اند. قصر تابلوهای منقش و زیبایی دارد که توجه را به خود جلب می کند.

انگلرت کمپفر سیاح آلمانی | زمان بازدید در دوره شاه سلیمان 

… درباره این کاخ می‌ گویم آن هم برای اینکه فقط به ذکر اهم مطالب درباره آن اکتفا کرده باشیم که در وسط یک میدان عریض باز که با تخت سنگ های چهار گوش فرش شده قرار دارد. در فواصل معین یک ردیف نیمکت مرمری و همچنین یک جوی آب در دور آن تعبیه شده است. از همه اطراف حاشیه باغ پیاده روهایی که دور آنها را نرده های زیبایی گذارده اند و در هر دو طرف آنها چنار کاشته‌اند به طرف کاخ کشیده شده است. در داخل، سلسله خیابان هایی که از طرف شمال به جنوب کشیده شده است، با باغچه‌ هایی دلربا قطع می‌ شود، در حالی که ردیف های شرقی-غربی، آبی را که در چهارباغ در زیرزمین گرفته می‌شود به باغ هدایت می‌کند، این آب به کار پر کردن استخر می خورد که یازده قدم عرض دارد و از سنگ های چهارگوش ساخته شده است و مرغابی‌ ها و قو‌ها بر سطح این استخر شناورند… .

مادام دیولوفوآ سیاح فرانسوی | زمان بازدید در دوره ناصرالدین شاه 

موقع رفتن از چهلستون به کاخ هشت بهشت باید از کنار حوضی عبور کرد که در میان دو باغ واقع شده است. این باغ سلیقه و ذوق ایرانی را به خوبی نشان می دهد، نه به پارک های انگلیسی که از باغچه های چمنزار و تپه های گل و درختان نشاط آور آراسته شده شباهتی دارند و نه به باغ های فرانسه قرن هفدهم که کاملا بی نظم و تاثرآور بودند.

این باغ ها دارای درختان چنار بسیار بلندی هستند که شاخه های آنها را تا راس تراشیده اند و زمین هم به منزله مزرعه وسیعی ست که در آن گل های فشرده و درهم به طور بی نظمی کاشته اند و ابدا نظم و ترتیب و مرغوبی جنس و رنگ در آنها مراعات نشده است. اگرچه از نزدیک منظره عجیب و بدنمایی دارند ولی باید اعتراف کنم که از دور مخصوصا در آفتاب بسیار خوش نما و جالب توجه هستند و هر گلی بیشتر از پروانه های قشنگ که آن را با بال های ظریف خود نوازش می دهد جلوه گری می کنند. در آن طرف حوض، کاخ هشت ضلعی هشت بهشت واقع شده که مرکب از یک سالن بزرگ مرکزی و چهاررواق و چهار دستگاه عمارت است و به وسیله پله ها و گالری هایی که روی رواق ها ساخته شده با هم ارتباط دارند. در روی دیواری که در نزدیکی رواق است دو تابلوی بزرگ دیده می شود که در یکی از آنها صورت فتحعلی شاه با پسرانش ترسیم شده و در تابلو دیگر او را در حالی که مشغول شکار حیوانات وحشی ست نشان می دهد. شاه روی اسب خم شده و نیزه ای در دهان حیوان درنده و مهیبی فروبرده است که معلوم نیست شیر است یا پلنگ. عمارت هشت بهشت هم مانند چهلستون خالی از سکنه است و فرش و مبلی در آن دیده نمی شود. از هشت نفر حوری یعنی زنان سوگلی فتحعلی شاه هم که سابقا زینت افزای هشت بهشت بوده اند ابدا نام و نشانی نمانده است. همین قدر معلوم است که هشت ملکه زیبا شصت سال قبل در این کندوی سلطنتی به سر می بردند.

چون سرتیپ دکتر به من اطلاع داد اینجا (کاخ هشت بهشت) مدرسه است من از او تشکر کردم زیرا که بدون اطلاع، هرگز خیال نمی کردم که در مدرسه ای هستم. نیمکت و میز و تخته سیاه و تریبون معلم و کتابخانه در اینجا از جمله چیزهای بی فایده محسوب می شود. ایرانی ها بزرگ و کوچک، خوشنویس و بدنویس، شاگرد و معلم، همه کاغذ را به کف دست قرار داده یا روی زانو می گذارده و می نویسند. هرگاه فرشی روی زمین افتاده باشد و چوب فلکی هم در کنار دیده شود می توان فهمید که اینجا دیوان خانه یا مکتب است.

آقای حسینی اداره باستان شناسی اصفهان | بازدید در سال ۱۳۳۴ خورشیدی

این عمارت را فعلا آقاى ابوالفتح قهرمان (سردار اعظم) به موجب دستخطى مالک و در تصرف دارد و از قرار مشهور در اراضى و باغات قدیمى آن تغییراتى داده و کاخ اصلى به حال خود ولى مخروبه باقى است. ذخایر آن از بین رفته است. یک دفعه در دوره وزارت سید ضیاءالدین باغ ملى شد ولى در زمان شاه فقید مسترد و مجددا درش بسته شده است. در سال ۱۳۳۴ شمسى که از این عمارت بازدیدى به عمل آمده محتاج به تعمیرات کامل است زیرا نقاشی هاى زیبا و گچبری هاى عالى (نظیر تزیینات عالى قاپو) آن از بین رفته و آنچه باقى است نیز جلب توجه می نماید. اشکال وحوش و طیور و شکارگاه ها که بعضى قدیمى و برخى جدید بر روى کاشى نقش و در پشت بغل هاى اطراف نصب شده جالب توجه و تماشایی است. مساحت فعلى آن قریب ۷۵۰۰ متر مربع است.

دسته‌ها
مكانهاي تاريخي ايران

خانه طباطبایی های کاشان|عروس خانه های ایران

از این دست شاهکارها در سراسر ایران وجود دارند و به هر شهری که قدم بگذارید نمونه ای از آنها را می بینید. سازه هایی تاریخی که قد برافراشته و علم و هنر معماری را به نمایش گذاشته اند. از کنارشان که می گذرید ناخودآگاه متوقف می شوید و برای لحظاتی به تاریخ سفر می کنید. در میان این سازه های گوناگون، خانه های تاریخی جلوه خاص دیگری دارند. آنها میزبان خانواده هایی بوده و غم و شادی آنها را نظاره کرده اند.

آنچه که در خانه های تاریخی ایران به چشم می آید، حکایت از شناخت عناصر معماری و هنر به کارگیری و ترکیب آنها دارد. گویی معماران قدیم با دانشی تجربی هر آنچه که در دیار خود می یافتند را برای خلق یک اثر ماندگار به کار می گرفتند. سال ها طول می کشید تا معمار حاصل کار و تجربه اش را ببیند اما یک لبخند رضایت بر لب صاحبخانه کافی بود تا تمام خستگی ها از تن او زدوده شود.

امروز قصد ورود به یکی از همین خانه ها را داریم که نامش برای بسیاری از دوست داران تاریخ و معماری آشناست. با هم راهی شهر کاشان می شویم و به خانه طباطبایی ها قدم می گذاریم.

رسانه۷ را در این سفر همراهی کنید…

خانه طباطبایی های کاشان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

چرا خانه طباطبایی ها؟


  • خانه طباطبایی ها یکی از خانه های ارزشمند ایران است که عناصر معماری ایرانی را به خوبی می توان در آن دید.
  • این خانه در محله ای تاریخی واقع شده و در کنار بازدید از آن می توانید از آثار دیگری نیز بازدید کنید.
  • خانه طباطبایی ها به دلیل زیبایی های خاص خود به عروس خانه های ایران شهرت دارد.

مناسب برای


عموم مردم که علاقه به آشنایی با بناهای تاریخی دارند.

فعالان، دانشجویان، پژوهشگران و علاقه مندان به رشته های گردشگری، معماری، مرمت، تاریخ و عکاسی

نامناسب برای


سالمندان و ناتوانان جسمی در بالا رفتن از پله های بناها دچار مشکل می شوند.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Pouria taghavi

Photo by : Pouria taghavi

آشنایی با خانه طباطبایی ها | عروس خانه های ایران

در یکی از محله های تاریخی کاشان به نام سلطان امیراحمد و پس از گذر از کنار چندین بنای تاریخی به خانه ای می رسیم که در جوار بقعه مطهر امامزاده سلطان امیر احمد(ع) از فرزندان امام موسی کاظم (ع) قرار دارد. این ساختمان به خاطر داشتن زیبایی های بی بدیلش به عروس خانه های ایران شهرت دارد و شاهکاری از هنر معماری قدیم به شمار می رود.

این خانه ۴۷۳۰ مترمربع وسعت دارد و بخش های متفاوتی را با کاربری های متنوع شامل می شود. هر گوشه از این خانه بر طبق اصولی خاص و هوشمندانه ساخته شده و در عین زیبایی، کلیه نیازهای ساکنان در آن پیش بینی شده است. خانه های بزرگ به صاحبان ثروتمند خود این فرصت را می دادند تا علاوه بر خودشان، فرزندان آنان نیز پس از ازدواج در همان خانه زندگی کنند. علاوه بر این، محلی برای تجارت و برگزاری مراسم نیز بوده اند.

تزیینات مجلل و باشکوه داخلی و بیرونی همچون گچ بری های هنرمندانه و به کارگیری شیشه های رنگی و ارسی، حفظ اصالت معماری ایرانی و اسلامی و طراحی متناسب با فرهنگ و اقلیم خاص منطقه از ویژگی هایی است که خانه طباطبایی های کاشان را به یکی از منحصر به فردترین بناهای تاریخی ایران تبدیل می کند.

شاید اگر کسی از این ویژگی ها خبر نداشته باشد با دیدن درِ ورودی خانه به راحتی از کنار آن عبور کند؛ اما با ورود به خانه تصاویری تازه و متفاوت از خانه های ایرانی در ذهن تان شکل خواهد گرفت که هیچ گاه فراموش نخواهند شد.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
خانه طباطبایی ها از نمای بالا | Photo by : Unknown
خانه طباطبایی ها | Photo by : Mojtaba Bagheri

Mojtaba Bagheri
خانه طباطبایی ها | Photo by : Sahar Jafari

Sahar Jafari

تاریخچه خانه طباطبایی ها

صاحبِ خانه طباطبایی ها، یکی از تاجران بین المللی فرش از اهالی نظنز و مقیم کاشان بود که با نام حاج سید جعفر طباطبایی نطنزی شناخته می شد و فرش های نفیسی را به روسیه و هند صادر می کرد. وی در حدود سال ۱۲۵۰ هجری قمری تصمیم به ساخت خانه ای مجلل در جوار بقعه مبارکه امامزاده سلطان امیراحمد گرفت تا خانواده اش را در آن اسکان دهد. او معمار معروف کاشانی، استاد علی مریم، هنرمند برجسته دوره قاجار، را به عنوان مامور طراحی و ساخت این خانه انتخاب کرد. معمار موظف شد با استفاده از هنر و مهارت خود خانه باشکوهی را بنا کند. وی که سازنده خانه بروجردی‌ها و سرای امین الدوله نیز بود، توانست در مدت ۱۰ سال ساخت این خانه را به پایان برساند.

برای جلوه دادن به این خانه، نیاز به تزییناتی شکوهمند بود، پس یکی از شاگردان میرزا ابوالحسن صنیع الملک غفاری کاشانی، گچ بری و نقاشی های آن را برعهده گرفت و زیر نظر استاد خود به ایجاد طرح هایی منحصر به فرد مشغول شد. میرزاابوالحسن غفاری کاشانی ملقب به صنیع الملک که هنرمند بزرگ و نقاش‌باشی دربار ناصرالدین شاه قاجار بود به دلیل مراوداتی که با صاحب خانه داشت پذیرفت که نظارت بر کار گچ بری و نقاشی را بر عهده بگیرد و همین امر بر ارزش و اعتبار خانه طباطبایی ها افزود. به دلیل آنکه صاحب خانه در کار تجارت فرش بود کلیه نقوش گچ بری از نقش های فرش ایرانی و گل و مرغ اسلیمی الهام گرفتند و در نهایت شکوه اجرا شدند.

این خانه تاریخی پس از گذشت سال ها به وسیله هیات امنایِ مرمت و احیای ابنیه تاریخی کاشان، از صاحبان آن خریداری شد. این بنا در سال های ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶ با همکاری شهرداری و میراث فرهنگی کاشان و با پشتیبانی مسوولان وقت وزارت معادن و فلزات مورد مرمت قرار گرفت و طبق نقشه اصلی بازسازی شد.

خانه تاریخی طباطبایی ها با شماره ثبت ۱۵۰۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و تحت نظر سازمان رفاهی و تفریحی شهرداری کاشان اداره می شود.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Ali Kordzadeh

Photo by : Ali Kordzadeh
خانه طباطبایی ها | Photo by : Hessam M Nik

Photo by : Hessam M Nik
خانه طباطبایی ها | Photo by : Ali Kordzade

Photo by : Ali Kordzade

ویژگی های معماری

در ساخت خانه طباطبایی ها از شیوه گودال باغچه و معماری درونگرا و حجاب دار بهره بردند و کلیه اجزای آن به صورت متقارن ساخته شده اند.

* در شیوه گودال باغچه خانه را در موقعیتی گود و حدود یک طبقه پایین تر از سطح زمین می سازند. معماران، این شیوه را بیشتر در مناطق کویری و برای تامین خاک مورد نیاز برای ساخت خشت های بنا، سهولت امکان دسترسی به آب قنات، عایق کردن خانه در برابر حرارت و صدا و افزایش مقاومت در برابر زلزله به کار می گیرند. پس از زلزله بزرگی مه در سال ۱۱۹۲ هجری قمری در کاشان رخ داد، بیشتر خانه ها به شیوه گودال باغچه بنا شدند. در این روش، خانه در گودی قرار می گیرد و استحکام لازم برای تاب آوردن زمین لرزه را پیدا می کند. در گودال باغچه آبرسانی به بنا هم آسان تر است و از رطوبت سازه نیز برای ر شد گیاهان استفاده می شود. بنایی که در دل خاک است  گویی در عایق حرارتی قرار دارد؛ نه زود گرم می شود و نه به این راحتی ها سرد.

* در شیوه درونگرا بیشتر به فضای درونی خانه توجه می شود و نمود بیرونی ساختمان از کوچه چندان جالب توجه نیست. استفاده از این شیوه در گذشته و به ویژه در مناطق کویری ایران بسیار مرسوم بوده و ریشه در اعتقادات مردم داشته است. آنها اعتقاد زیادی به چشم خوردن داشتند و به همین دلیل سعی می کردند که نمود بیرونی خانه های‌شان خیلی به چشم نیاید. از سوی دیگر صاحبان خانه های مجلل بسیار مردمی رفتار می کردند و معتقد بودند که شکوه بیرونی خانه نوعی به رخ کشیدن ثروت محسوب می شود.

* در معماری حجاب دار از محیط بیرونی خانه به درون آن دید وجود ندارد و ارتباطِ بصری مستقیم فضاهای داخل با فضای شهری، کاملا قطع می شود تا ساکنان خانه به راحتی در آن زندگی کنند. با به کارگیری این شیوه کلیه پنجره های خانه به فضاهایی همچون حیاط و ایوان های سرپوشیده باز شده و این فضاها را به بهترین شکل آراسته می شوند.

این خانه سه بخش مجزا و مستقل دارد اما معمار آن به شیوه ای هنرمندانه، هر سه را به یکدیگر مرتبط ساخته است. به طور کلی ۴۰ اتاق، ۴ حیاط، ۴ سرداب (زیرزمین) و ۳ بادگیر در خانه طباطبایی ها وجود دارد. آب مورد نیاز ساکنان نیز از ۲ رشته قنات به نام های دولت‌آبادی و نصرآبادی تامین می شده است.

چندین حیاط در خانه طباطبایی ها وجود دارد که با ویژگی های شان، ایرانی بودن بنا را به رخ می کشند. از میان ۴ حیاط، یک حیاط مرکزی متعلق به قسمت بیرونی و دو حیاط متعلق به اندرونی و یک حیاط متعلق به خدمه بوده است. در حیاط ها درختانی از میوه های بهشتی همچون انار و انجیر کاشته شده  اند که اعتقادات مردم آن زمان را نشان می دهند. در این میان یک درخت انجیر ۸۰ ساله توجه بسیاری را به خود جلب می کند.

پلان خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

به خانه وارد می شویم 

از درون کوچه قدم به درون این خانه به ظاهر ساده می گذاریم و ورود به دنیایی متفاوت را تجربه می کنیم:

۱- وروردی و هشتی

وسعت خانه طباطبایی ها سبب شده تا ۵ درِ ورودی برای آن تعبیه شود. از میان این ورودی ها امروزه تنها وروردی اصلی قابل استفاده است که پس از گذر از راهرویی پر پیچ و خم به هشتی می رسد. هشتی فضایی هشت ضلعی در ورودی خانه است که برای انتظار مهمان به کار می رود. وجود راهروهای پر پیچ و خم منتهی به هشتی خانه طباطبایی ها دو مزیت دارد :

* خانه و ساکنان آن را از دید غریبه ها در بیرون از خانه محفوظ می دارد و مانع دید مستقیم آنها می شود.

* اختلاف ارتفاع خانه با کوچه که در نتیجه استفاده از شیوه گودال باغچه به وجود آمده است، دیگر به چشم نمی آید.

پانوراما خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

۲- قسمت بیرونی خانه

به هنگام بازدید از خانه طباطبایی ها پس از هشتی، وارد قسمت بیرونی خانه می شوید که حیاطی چشم نواز با سنگ های سفید دارد و حوض بزرگی را در میان خود جای داده است. این حوض علاوه بر آبیاری درختان و استفاده ساکنان خانه، نقش مهمی را در زیبایی حیاط ایفا می کند.

بخش بیرونی خانه از سایر قسمت ها بزرگتر و دارای ارتفاع بیشتری است. این قسمت دارای حیاطی به شکل مربع مستطیل است و در گوشه های خود پَخی هایی دارد.

این حیاط به هنگام برگزاری مراسم هایی همچون نوروز و تعزیه محرم و صفر مملو از جمعیت می شده است و مردم از فقیر و غنی مهمان این خانه می شدند. در چهار سوی حیاط فضاهای مختلفی وجود دارند که عبارتند از:

* شاه نشین

زیباترین قسمت خانه طباطبایی ها در جبهه جنوبی و در قسمت بیرونی آن قرار دارد. این قسمت مخصوص پذیرایی از مهمانان و بازرگانانی بود که برای تجارت دعوت می شده اند و همچنین محلی برای برگزاری جشن ها بوده است. این بخش، اتاقی هفت دری با سقف بلند است که با عنوان تالار بزرگ یا اتاق شاه نشین شناخته می شود و به سبب وجود قطعات زیاد آینه در میان گچ بری های آن، به تالار آینه نیز شهرت دارد.

تزیینات نقاشی، مقرنس بندی و قطار بندی در کنار آیینه کاری و گچ بری جلوه این قسمت از خانه را دو چندان می کنند. یکی از جالب ترین تزیینات این قسمت، پنجره های مشبکی هستند که با گچ درست شده اند و همچون پارچه توری ظریفی دیده می شوند.

وجود نورگیرها و پنجره های مشبک رنگی و پنجره های کناری دو جداره که عمودی باز و بسته می شوند بر زیبایی این اتاق افزوده اند و هنر معماری ایرانی را به رخ می کشند.

در دو سوی اتاق شاه نشین اتاق هایی موسوم به گوشواره قرار دارند. هنگامی که تعداد مهمانان کم بوده و یا اهمیت زیادی برای صاحبخانه نداشتند از آنها برای سکونت مهمانان استفاده می کردند.

شاه نشین خانه طباطبایی ها | Photo by : Amin Abedini

Amin Abedini
شاه نشین خانه طباطبایی ها | Photo by : Hamidreza Bani

Hamidreza Bani
شاه نشین خانه طباطبایی ها | Photo by : Mehdi Aminian

Mehdi Aminian
شاه نشین خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

* ایوان آینه

در جلوی تالار شاه نشین، ایوانی مزین به هنر آیینه کاری و گچ بری های جالب وجود دارد که محل خوبی برای نشست و استراحت مهمانان به هنگام عصر بوده و امکان لذت بردن از فضای حیاط را فراهم می کرده است.

سقف این ایوان باشکوه ترین قسمت خانه است چرا که با هنر آینه کاری، نقش فرش کاشان که به لچک و ترنج شهرت دارد، به زیبایی هر چه تمام تر بر روی آن پیاده سازی شده است. گفته می شود که در گذشته فرشی با همین نقش را بر روی ایوان پهن می کردند تا انعکاس تصویر آن در آینه کاری، نقش زیبای فرش را در سقف کامل کند و شکوهی دو چندان به این قسمت ببخشد.

در میان نقوش لچک و ترنج سقف، آینه کاری هایی به شکل ستاره نیز دیده می شود. این ستاره ها نمادی از اهمیت آسمان شب در مناطق کویری هستند و زیبایی آن را به رخ بینندگان می کشند.

پسر ارشد صاحب خانه، سید علی طباطبایی، به کار واردات فانوس از دولت عثمانی آن روزگار مشغول بوده است. وی فانوس هایی را در این قسمت آویزان کرده بود تا به هنگام شب نشینی، آنها را روشن کنند و افراد از انعکاس نور فانوس ها در آینه های کوچک لذت ببرند. استفاده از هنر آینه کاری انتخابی هوشمندانه در معماری نیز بوده است چرا که انعکاس نور در آنها به افزایش روشنایی نیز کمک می کند.

ایوان آینه | Photo by : Nikos Simou

Nikos Simou
ایوان آینه | Photo by : Ali Kordzade

Ali Kordzade
ایوان آینه | Photo by : Unknown
ایوان آینه | Photo by : Unknown
ایوان آینه | Photo by : H.Taghizadeh

H.Taghizadeh

* اتاق های بخش بیرونی

دور تا دور حیاط بیرونی را اتاق هایی فراگرفته اند که به دو نوع زمستانه و تابستانه تقسیم می شوند:

* اتاق های بخش زمستانه مجهز به شومینه هستند و سقف های کوتاهی دارند. موقعیت قرارگیری آنها به گونه ای است که از ظهر تا غروب آفتاب از گرما و نور خورشید بهره مند شوند. از سوی دیگر سقف کوتاه و دولایه آنها باعث می شده تا گرما در آنها حفظ شود و ساکنان بتوانند در دمای منفی ۲۰ درجه نیز به راحتی در این اتاق ها زندگی کنند. اتاق های بخش زمستانه به اتاق های آیینه نیز شهرت دارند چرا که با ایستادن در مقابل یکی از درها و توجه به درهای دیگر، تکرار چهارچوب درها مانند تصویری در آیینه های موازی، جلب توجه می کند و گویی تصاویر درها در آینه تکرار شده اند.

* اتاق های تابستانه در یک ردیف به گونه ای قرا گرفته اند که خطی مرزی بین حیاط خدمه و حیاط بیرونی را ایجاد می کنند. این اتاق ها فاقد شومینه هستند و به گونه ای ساخته شده اند که از گزند تابش آفتاب تابستان در امان باشند.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Hamidreza Bani

Photo by : Hamidreza Bani
خانه طباطبایی ها | Photo by : Ian Robertson

Ian Robertson
خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

* حیاط خلوت

در دو طرف اتاق شاه نشین و پشت اتاق های گوشواره، حیاط های کوچکی به نام حیاط خلوت وجود دارند که به صورت قرینه یکدیگر احداث شده اند و به هنگام حضور مهمانان در اتاق شاه نشین یا گوشواره، خدمه خانه در آن ها مستقر می شدند. از سوی دیگر این حیاط ها نقش مهمی را در دریافت و تامین نور اتاق های اطراف ایفا می کردند و نقش نورگیر را بر عهده داشتند. حیاط های خلوت نیز مزین به هنر نقاشی هستند و از آثار نفیس کاشان به شمار می روند. این نقاشی ها زندگی مردم در روزگاران گذشته را به تصویر می کشند و فعالیت هایی همچون حفر قنات، آماده سازی کاهگل، شکار و … را نشان می دهند.

این حیاط ها به شکل هشت و نیم هشت هستند که دور تا دور آنها بناهایی دو طبقه قرار دارند. به هنگام بهار و تابستان در این مکان مراسمی برگزار می شده که در آنها طبقه اول محل تجمع مردان و طبقه دوم محل تجمع زنان بوده است. سقف این حیاط ها به صورت ذوزنقه است و یک حوض هشت ضلعی نیز در وسط آنها دیده می شود. شکل ذوزنقه موجب می شود تا به هنگام بارش باران هیچ آسیبی به بن ساختمان نرسد و آن را برای مدت طولانی تری حفظ کند.

در حیاط خلوت شرقی راه پله ای وجود دارد که به بهارخواب می رسد و راه دیگری نیز برای دسترسی به فضای اصطبل دارد. اصطبل خانه طباطبایی ها بر دو نوع دایم و موقت بوده است و هر یک کاربرد خاص خود را داشتند. میهمانان از درب شاه نشین در نزدیکی اتاق شاه نشین وارد خانه می شدند. خدمه نیز از همین در وارد می شدند و پس از قرار دادن حیوانات در اصطبل از طریق راه پله ای جداگانه به بخش خدمه می رفتند.

حیاط خلوت خانه طباطبایی ها | Photo by : Alireza Sahafzadeh

Alireza Sahafzadeh
حیاط خلوت خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
حیاط خلوت خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
حیاط خلوت خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
حیاط خلوت خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

۳- قسمت اندرونی

قسمت اندرونی محل سکونت آقای طباطبایی و همسرشان و اعضای خانواده و به عبارتی فضای شخصی آنها بوده است. در مرکز اندرونی خانه طباطبایی ها یک اتاق پنج دری ساده با نام اتاق مرکزی به چشم می خورد که در میان دو حیاط قرار دارد . این اتاق فاقد نقش و نگار خاصی است اما از ویژگی های مهم این اتاق می توان به این موارد اشاره کرد: شکل خاص طاق، اشراف داشتن به حیاط های اندرونی و بیرونی و شیشه های رنگارنگ. انعکاس نور در شیشه های رنگی باعث می شده تا در هر ساعت از شبانه روز طرح خاصی بر کف و دیواره های این اتاق بیفتد و به آن جلوه ای تازه بدهد.

این اتاق ایوانی در جلوی خود دارد که می تواند بخشی از بیرونی خانه نیز محسوب شود چرا که در قسمت شمالیِ حیاط بیرونی واقع شده و مرزی بین بیرونی و اندرونی خانه است. در دو سوی ایوان، دو ایوانچه ستون دار به چشم می خورد و دو هشتی ورودی نیز در طرفین خود دارد که یکی از آنها ورود به بیرونی را میسر می کند و دیگری به اندرونی راه دارد.

در ضلع شمال غربی و سمت چپ اتاق مرکزی، حیاطی وسیع دیده می شود که اتاق های بیشتری نسبت به حیاط دیگر اندرونی دارد. در این بخش، ایوانی به عنوان مهتابی قرار دارد که در قسمت بالای خانه و پایین تر از بام است و مکانی مناسب برای نشستن اعضای خانواده و مهمانان به شمار می رود. این حیاط با ورودی و خروجی جداگانه به بیرون از خانه راه پیدا می کند و فضاهای دیگری همچون اتاق های سه دری نیز در آن دیده می شوند. علاوه بر این به وجود حوض و باغچه به عنوان عناصر جدانشدنی معماری ایرانی نیز در این بخش توجه شده است.

حیاط دیگر در سمت راست اتاق مرکزی قرار دارد و از طریق یک دالان به درِ اصلی ورودی و خروجی خانه راه پیدا می کند. اتاقی کوچک برای زندگی افراد در این حیاط ساخته شده و وجود یک حوض در مرکز و دو باغچه کوچک فضای خاصی را به آن بخشیده است.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Mohammadreza Domiri Ganji

Photo by : Mohammadreza Domiri Ganji
خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

۴- سرداب

دو سرداب بزرگ در خانه طباطبایی ها قرار دارد که یکی از بخش بیرونی و دیگری از بخش درونی قابل دسترسی است. اختلاف دمای ۱۵ تا ۲۰ درجه ای سرداب با فضای بیرون به ویژه در فصل تابستان کاملا حس می شود. این اختلاف درجه در نتیجه عوامل زیر رخ می دهد:

وجود جریان هوا از طریق بادگیر

سقف ضربی

نوع مصالح به کار رفته در بدنه

دو جداره بودن بدنه

وجود حوضی که در گذشته در مرکز سرداب بوده است

اختلاف ارتفاع حدود ۸ تا ۱۰ متر با سطح کوچه

وررود جریان هوا و نسیم خنک از سطح حوض حیاط مرکزی

ورود آب به زیرزمین

هوای گرم کویر از طریق بادگیر به سرداب وارد و در اثر برخورد با خاک نمناک و مرطوب سنگین می شود. این هوا از طریق کانال هایی موسوم به نای کش سرداب را دور می زند و خنکای اعماق زمین را جذب می کند. به این ترتیب گرمای ۴۰ درجه تا ۲۲ درجه سانتی گراد کاهش می یابد.

در سرداب فضاهایی بالاتر از کف نیز وجود دارند که با چند پله محدود از حیاط جدا می شود. این مکان ها برای سالمندان و ناتوانان خانه در نظر گرفته شده بودند تا آنها هم بتوانند از هوای خنک سرداب بهره ببرند.

تصویری از ورودی سرداب

سرداب خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown
سرداب خانه طباطبایی ها | Photo by : Behzad Modanloo

Behzad Modanloo

۵- قسمت خدمه

بخش خدمه فضایی را برای کار و زندگی در اختیار خدمه خانه قرار می دهد. در این بخش حیاط، اتاق و سرداب وجود دارد؛ اما اثری از تزیینات عالی ساختمان در آن دیده نمی شود. مطبخ یا آشپزخانه نیز در این بخش قرار دارد و در گذشته تمام غذای خانواده و مهمانان در آن آماده می شده است .

اتاق های زندگی خدمه نیز در این بخش وجود داشته است؛ اما امروزه اثری از آنها دیده نمی شود. سرداب بخش خدمه علاوه بر ایجاد فضایی خنک در تابستان، به عنوان محلی برای نگهداری مواد غذایی نیز کاربرد داشته است.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

راه دسترسی

آدرس : اصفهان، کاشان، خیابان علوی، کوی سلطان امیراحمد

زمان بازدید: شش ماه اول سال ۰۹:۰۰ تا ۱۹:۰۰ و شش ماه دوم سال ۰۸:۰۰ تا ۱۷:۰۰

هزینه بازدید: ۲۵۰۰ تومان برای اتباع ایرانی، ۱۵۰۰۰ تومان برای اتباع خارجی

دیدنی های اطراف

امامزاده سلطان امیراحمد در فاصله ۲۲۰ متری

حمام سلطان امیراحمد در فاصله ۲۲۰ متری

خانه عباسیان در فاصله ۳۰۰ متری

خانه بروجردی ها در فاصله ۲۸۰ متری

امامزاده سلطان امیراحمد | Photo by : Unknown

امامزاده سلطان امیراحمد
خانه بروجردی ها | Photo by : Unknown

خانه بروجردی ها
خانه عباسیان | Photo by : Unknown

خانه عباسیان
حمام سلطان امیراحمد | Photo by : Unknown

حمام سلطان امیراحمد

توصیه

در سفر به شهر کاشان خرید سوغاتی از این شهر را فراموش نکنید.

اگر در مهرماه قصد سفر به کاشان را داشتید می توانید در یکی از مراسم های مهم مذهبی که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، نیز شرکت کنید. نام این مراسم، قالیشویان است.

خانه طباطبایی ها | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
دسته‌ها
مکانهای تفریحی ايران

موزه موسیقی اصفهان | دومین جاذبه محبوب گردشگران خارجی

زمانی که قصد سفر به اصفهان را در سر می پرورانیم اغلب ما به آثار تاریخی و تماشایی این شهر فکر می کنیم و در برنامه ریزی های سفرمان سعی می کنیم بازدید از جاذبه های مشهور معماری و هنری این شهر مانند میدان نقش جهان، بازار کهن اصفهان، مساجد امام، شیخ لطف الله، جامع، سی و سه پل، پل خواجو، کاخ عالی قاپو، هشت بهشت و چهلستون و … را بگنجانیم. اگر بخواهیم کمی به گردش مان در اصفهان تنوع بدهیم به سراغ کلیسای وانک، مجموعه ناژوان با باغ پرندگان، باغ خزندگان، آکواریوم سرپوشیده اصفهان، باغ گل ها و مجموعه تفریحی کوه صفه می رویم و با جلوه های متفاوت تر این شهر آشنا می شویم.

اما مقصد امروز رسانه۷ هیچ کدام یک از این جاذبه های تماشایی که از آنها نام بردیم نیست؛ می خواهیم همراه شما به یکی از دیدنی های منحصر به فرد اصفهان سری بزنیم و شما را با مجموعه ای آشنا کنیم که در میان گردشگران خارجی شهرت بسیاری پیدا کرده و از چشم گردشگران ایرانی پنهان مانده است. موزه موسیقی اصفهان مقصد انتخابی ماست؛ مکانی که در میان جاذبه های پیشنهادی سایت معتبر تریپ ادوایز برای اصفهان در رتبه ۲ قرار گرفته و نمره کامل ۵ را دریافت کرده است. با ما همراه باشید تا برای تان از این موزه تماشایی و جذاب بیشتر بگوییم…

موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

چرا موزه موسیقی اصفهان؟


  •  دومین جاذبه پیشنهادی سایت تریپ ادوایز برای گردش در اصفهان با نمره کامل ۵ است.
  • تجربه ای منحصر به فرد و جذاب از موزه گردی در ایران به شما هدیه می دهد.
  • می توانید در این موزه شاهد بیش از ۳۰۰ ساز موسیقی ایرانی باشید و از اجرای زنده موسیقی سنتی لذت ببرید.
  • می توانید از فروشگاه این موزه سازهای ایرانی بخرید.
  • در این مجموعه می توانید آلات موسیقی را بیینید که در هیچ کشور دیگری نظیر آنها یافت نمی شود.
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

آشنایی با موزه موسیقی اصفهان

اصفهان یکی از مهدهای موسیقی و آواز سنتی ایرانی ست و یکی از مقام های موسیقی و یکی از آوازهای پنج گانه سنتی کشورمان به نام این شهر خوانده می شود. اهمیت موسیقی و علاقه مردم اصفهان به این هنر باعث شد تا دو تن از موسیقی دانان علاقه مند به موسیقی سنتی ایران، مهرداد جیحونی و شهریار شکرانی نخستین و تنها موزه موسیقی خصوصی کشور را در تاریخ یازدهم آذرماه ۱۳۹۴ تاسیس کنند. موزه ای که تفاوت های بسیاری با دیگر موزه های ایران دارد و مدل ارایه آثار، نوع راهنمایی انجام شده و برخورد کارکنان در آن شما را با بُعد جدیدی از موزه گردی آشنا می کند. همچنین اجرای زنده موسیقی در پایان تور، گردش خاص شما را در موزه را جذاب تر می سازد.

در موزه موسیقی اصفهان می توانید به تماشای ۳۰۰ ساز موسیقی ایرانی بنشینید، اطلاعاتی از نحوه ساخت آنها به دست بیاورید و با کمک امکانات صوتی و تصویری با روش نواختن سازها آشنا شوید و به صدای آنها گوش دهید. سازهایی که برخی از آنها با طرح های مینیاتوری تزیین شده اند و مجموعه ای جذاب از رنگ و صدا را به وجود آورده اند. در این مجموعه می توانید آلات موسیقی را بیینید که در هیچ کشور دیگری نظیر آنها یافت نمی شود. سازهایی که تعدادی شان اهدایی موسیقی دان های ایرانی ست و می توانید از طریق این لینک به نام های این هنردوستان دسترسی پیدا کنید.

ورود به صفحه اختصاصی معرفی موزه های ایران

موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

بخش های مختلف موزه موسیقی اصفهان

در این قسمت به بررسی قسمت های مختلف موزه می پردازیم:

۱- تالار سازهای ملی

در سالن سازهای ملی، می توانید از سازهای مختلفی که در پهنه جغرافیایی ایران گسترده شده و در این مناطق مورد استفاده اند دیدن کنید. اینجا سازها و انواع آنها به دو زبان فارسی و انگلیسی به شما معرفی می شوند و امکانات صوتی و تصویری مجموعه کمک می کند تا تجربه بهتری از گردش در این تالار به دست بیاورید.

۲- تالار سازهای محلی

موزه موسیقی برای نمایش سازهای محلی ایرانی سالن جداگانه ای در نظر گرفته است. در طول گردش در این تالار همراه با راهنمایی های مسوولان موزه، می توانید اطلاعات جذابی در مورد موسیقی محلی ایران و سازهای مربوط به هر منطقه به دست آورید. البته امکانات صوتی و تصویری موزه به شما این امکان را می دهد که بتوانید به موسیقی سازهای محلی ایران گوش فرا دهید.

۳- سرای سرآهنگان

در سرای سرآهنگان می توانید با اساتید برجسته موسیقی اصفهان آشنا شوید و از زندگینامه و اثری که بر موسیقی اصفهان گذاشته اند اطلاعاتی به دست آورید.

۴- موسیقی سرا

جذابیت بازدید از موزه موسیقی در تماشای سازهای مختلف ایرانی و به دست آوردن اطلاعاتی در مورد آنها خلاصه نمی شود بلکه در پایان گردش تان در موزه می توانید از تماشای یک اجرای زنده موسیقی سنتی ایرانی لذت ببرید.

۵- کارگاه سازسازی

اگر دوست دارید بدانید هر کدام از سازهای مشهور ایرانی چگونه ساخته می شوند و چه ساختار و اجزایی دارند می توانید سری به کارگاه سازسازی موزه موسیقی بزنید.

موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
موسیقی سرا | Photo by : Unknown

موسیقی سرا
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
سرای سرآهنگان | Photo by : Unknown

سرای سرآهنگان
سرای سرآهنگان | Photo by : Unknown

سرای سرآهنگان
موسیقی سرا | Photo by : Unknown

موسیقی سرا

سازهای مختلف به نمایش درآمده در موزه موسیقی

در این قسمت تعدادی از مشهورترین آلات موسیقی ایرانی که در این موزه به نمایش درآمده اند را به طور مختصر به شما معرفی می کنیم:

۱- ساز قانون

قانون، سازی ست به شکل ذوزنقه قائم الزاویه که در گروه سازهای زهی مضرابی قرار گرفته است. نوازنده برای نواختن این ساز آن را روی پاهای خود قرار می دهد و با انگشت سبابه دست راست و چپ، به مضراب می نوازد. قانون به طور معمول ۸۱ سیم (در گروه های سه تایی، دوتایی و تکی)، ۲۷ پرده گردان و ۲۷ صدا دارد و از چوب گردو ساخته می شود. پوست رویه آن از جنس پوست شتر، گوساله و ماهی ست و سیم های آن نیز جنس زهی، ابریشم روکش دار یا نایلون دارد. قانون از جمله سازهای کهن ایرانی محسوب می شود و بر اساس برخی اسناد فارابی دانشمند و موسیقی دان ایرانی این ساز را اختراع کرده است.

۲- قیچک

قیچک یا قیژک مانند قانون در زمره سازهای زهی موسیقی ایرانی قرار دارد و مثل کمانچه با آرشه نواخته می شود. این ساز محلی است و استفاده از آن بیشتر در نواحی جنوب شرقی ایران به ویژه استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان رواج دارد. نکته جالب در مورد قیچک این است که این ساز در دوران باستان از جمجمه اسب ساخته می شد و به همین دلیل امروزه چنین شکلی دارد. کاسه طنینی آن از چوب گردو یا توت ساخته می شود و سیم های آن نیز فلزی هستند. از نظر ظاهری هم شکلی مشابه با ویولن سل دارد و نوع بزرگتر آن با آرشه ویولن سل نواخته می شود.

۳- چنگ

ساز چنگ از مشهورترین سازهای باستانی و زهی ایرانی محسوب می شود و جایگاه ویژه ای در ادبیات پارسی دارد. از سیاره زهره به عنوان سیاره چنگ یاد می شود و نخستین نشانه های چنگ نوازی در ایران به دوره ایلامیان در چهارهزارسال پیش باز می گردد. ساز چنگ از جمله سازهای رشته ای ست و با ضرب‌آهنگ انگشتان نواخته می شود. این ساز در تمام دنیا با تکنیک هشت انگشتی نواخته می شده است؛ اما شواهد نشان می دهد که نوازندگان ایرانی از تکنیک ده انگشتی برای نواختن این ساز استفاده می کردند. چوب گردو و افرا در بیشتر اوقات مواد اولیه ساخت چنگ را تشکیل می دهند.

ساز قانون | Photo by : Unknown

ساز قانون
چنگ | Photo by : Unknown

چنگ
قیچک | Photo by : Unknown

قیچک

۴- تار 

نمی شود سخن از سازهای ایرانی به میان آید و صحبتی از تار نشود. این ساز محبوب و معروف از جمله سازهای زهی و ایرانی ست و با زخمه نواخته می شود. نواختن این ساز که گفته می شود جد گیتارهای امروزی ست، به غیر از ایران در میان دیگر کشورها نظیر تاجیکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، گرجستان و دیگر نواحی قفقاز نیز رواج دارد و جزوی از موسیقی کلاسیک این سرزمین ها به شمار می رود. چوب به کار  رفته در ساخت کنده آن بیشتر از جنس کنده کهنه توت است و هر اندازه این چوب کهنه تر باشد تار صدای بهتری از خود تولید خواهد کرد. جالب است بدانید پرده های تار از روده گوسفند و دسته و پنجه آن تنها از چوب درخت گردو تهیه می شود. جنس خرک آن از شاخ بز کوهی ست و برای ساخت دو طرف دسته آن به استخوان شتر نیاز است. در کنار اینها پوستی بر روی تار دیده می شود که شفافیت خاصی به صدای ساز می دهد و این به دلیل استفاده از پوست جنین بره است. البته در برخی موارد از پوست ماهی هم برای ساخت آن (پوست روی تار) می توان استفاده کرد.

۵- رباب

از قدیمی ترین سازهای زهی مضرابی (زخمه ای) ایران می توان به رباب اشاره کرد. صدای نوای این ساز را می توان بیشتر در شرق و جنوب شرق کشور شنید و از دهه ۳۰ و ۴۰ خورشیدی در گروه نوازی سازهای ملی ایران نیز مورد استفاده قرار گرفته است. جنس این ساز از چوب، پوست، زه، نایلون و نخ است.

۶- بربط

بربط، سازی زهی مضرابی ست و در عربی از آن به نام عود یاد می شود. این ساز از مهمترین و معمول ترین آلات موسیقی کهن ایرانی به شمار می رود و گفته می شود که به موسیقی دان قدیمی ایران، باربد افسانه ای تعلق دارد. جنس کاسه طنینی آن شکلی از نیمه گلابی دارد و از جنس چوب توت و برخی اوقات فوفل است. صفحه رویی ساز نیز از جنس کاج ساخته می شود که دلیل این انتخاب صدادهی بهتر این نوع چوب است.

بربط | Photo by : Unknown

بربط
رباب | Photo by : Unknown

رباب
تار | Photo by : Unknown

تار

۷- نی

نی یا نی هفت‌بند از جمله سازهای بادی ایرانی ست و محبوبیت بسیاری در میان افراد اهل موسیقی دارد. این ساز از گیاهی به همین نام ساخته می شود و به طور معمول ۵ سوراخ دارد. سخت ترین کار در نواختن نی درآوردن صدای آن و ساده ترین کار انگشت گذاری آن است.

۸- دف

دف در گروه بندی سازها، در رده سازهای کوبه ای موسیقی ایرانی قرار دارد و از حلقه ای چوبی به قطر ۵۰ تا ۵۵ سانتی متر ساخته می شود. این حلقه چوبی با پوست حیواناتی مانند گوسفند و بز پوشانده و حلقه های فلزی به شکل زنجیر بر آن آویخته می شود. البته در قدیم برای داشتن صدای بهتر و طنین بیشتر، سازندگان از پوست آهو استفاده می کردند اما امروزه بیشتر از پلاستیک به جای پوست استفاده می شود. دف بیشتر در موسیقی کلاسیک و عرفانی کاربرد دارد و در استان های کردنشین مانند کرمانشاه و کردستان جایگاه و حرمت خاصی دارد.

۹- سه تار

سه تار از دیگر سازهای معروف زهی مضرابی (زخمه ای) است و گفته می شود به خانواده تنبورها تعلق دارد. این ساز در حالت نشسته نواخته می شود و کاسه طنینی آن به شکل گلابی و چوبی ست. نحوه نواختن این ساز با ضرب انگشت سبابه است، صدای کمی دارد و بیشتر برای تکنوازی مناسب است.

سه تار | Photo by : Unknown

سه تار
نی | Photo by : Unknown

نی
دف | Photo by : Unknown

دف

۱۰- کمانچه

کمانچه در گروه سازهای زهی آرشه ای قرار دارد و برای ساخت آن از چوب، پوست و فلز بهره می برند و از آن به عنوان جد ویولن یاد می شود. نکته جالب در مورد کمانچه جنس آرشه آن است که از چوب و موی دم اسب ساخته می شود. این ساز در اندازه های مختلفی ساخته می شود و از نظر اندازه و تعداد سیم با کمانچه های قدیمی تفاوت هایی کرده است. کمانچه هم به صورت تکنوازی و هم به صورت گروه‌نوازی نواخته می‌شود. از مطرح ترین و برجسته ترین نوازندگان این ساز می توان به استاد اصغر بهاری و کیهان کلهر اشاره کرد.

۱۱- تمبک

تمبک (تنبک، دمبک، دندونک یا ضرب) در زمره سازهای کوبه ای ایرانی قرار دارد و بدنه آن جنس هایی از چوب، سفال و گاهی فلز دارد؛ البته امروزه بدنه این ساز را از جنس چوب می سازند. تمبک از قسمت‌های زیر تشکیل شده است:

پوست
دهانه بزرگ
تنه
گلویی (نفیر)
دهانه کوچک (کالیبر)

قدمت تمبک به دوران پیش از اسلام باز می گردد که در آن دوران از این ساز با نام پهلوی دمبلک یاد می شده است.

۱۲- سنتور

شکل سنتور به شکل ذوزنقه متساوی الساقین است و در گروه سازهای زهی مضرابی قرار می گیرد. این ساز اندازه و کوک های مختلفی دارد و با دو مضراب چوبی نواخته می شود. از صدای سنتور هم می توان به صورت تکنوازی بهره برد و هم در گروه نوازی ها از آن استفاده کرد. از اساتید برجسته نوازنده سنتور می توان استاد پایور و مشکاتیان را نام برد.

تمبک | Photo by : Unknown

تمبک
تمبک و کمانچه | Photo by : Unknown
کمانچه | Photo by : Unknown
تمبک | Photo by : Unknown

امکانات موزه

موزه موسیقی اصفهان امکانات خوبی را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد از جمله:

  • فروشگاه فروش محصولات فرهنگی مرتبط با موسیقی ایرانی. از این فروشگاه می توانید سازهای ایرانی خریداری کنید.
  • کافی شاپ
  • راهنمای متخصص و کاربلد
  • پخش صوتی و تصویری نواختن سازهای مختلف موسیقی

تور مجازی بخش های مختلف موزه همراه با موسیقی

اگر دوست دارید تا با فضای موزه موسیقی بیشتر آشنا شوید می توانید از امکان تور مجازی این موزه استفاده کنید. تور مجازی موزه موسیقی تجربه گردشی عالی در بخش های مختلف موزه در اختیارتان قرار می دهد و شما را با نوای اجرای سازهای مختلف همراهی می کند. برای دسترسی به این ویژگی می توانید از این لینک استفاده کنید.

فروشگاه هدایا | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
کافی شاپ | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

نظرهای گردشگران خارجی

شاید کمتر جاذبه ای را بتوان در ایران پیدا کرد که تا این اندازه نظر گردشگران خارجی را به خود جلب کرده باشد و دیدگاه مثبت و عالی آنها را همراه داشته باشد. اینجا می خواهیم تعدادی از دیدگاه های این گردشگران خارجی را مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم چرا موزه موسیقی، آنها را تا این اندازه شیفته و علاقه مند به خود کرده است.

گردشگری از آلمان | تاریخ ثبت دیدگاه تیرماه ۱۳۹۷

عالی و آموزنده!

مکانی عالی برای یادگیری در مورد موسیقی و فرهنگ ایرانی! تور گردش در موزه (که هزینه آن همراه با مبلغ ورودی موزه است) بسیار آموزنده بود و کارکنان برخوردی مهربانانه داشتند و با تمام علاقه به معرفی فرهنگ شان می پرداختند. همچنین در زیرزمین موزه کارگاه سازسازی وجود دارد که به شما نشان می دهد سازهای سنتی چگونه ساخته می شوند. همچنین می توانید در زمان گردش تان در موزه به تماشای موسیقی زنده سنتی بنشینید. بازدید از این موزه تجریه ای عالی برای من بود.

گردشگری از کویت | تاریخ ثبت دیدگاه تیرماه ۱۳۹۷

 بعد از دو سال همچنان جذاب و دلچسب

من دو سال پیش از این موزه دیدن کرده بودم. بسیار جالب بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم تا دوباره از این موزه دیدن کنم. تورمان همراه با راهنمایی مسلط به موضوع و به زبان انگلیسی بود. او موزه را به همراه چند ویدیو از اجرای سازهای مختلف نشان مان داد. این بخش تازه به موزه اضافه شده است. ما همچنین به مکانی رفتیم که سازها در آنجا ساخته می شدند که این هم بخش تازه دیگری در موزه بود. من برای اجرای موسیقی سنتی زنده لحظه شماری می کردم و سرانجام به سالن کنسرتی رفتیم که تازه شروع به کار کرده بود. سه دختر جوان هماهنگ با هم شروع به نواختن کردند و خواننده ای هم همراهی شان می کرد. این یکی از بهترین تجربه های من در زندگی بود. ممنون.

گردشگری از رومانی | تاریخ ثبت دیدگاه خرداد ۱۳۹۷

یکی از بهترین تجربه ها در اصفهان

من آدم اهل موزه ای نیستم اما میزبانم در خانه حوضک به من این مکان را پیشنهاد کرد و قول داد که تجربه بازدیدم از این موزه به خاطره ای جذاب بدل می شود و کاملا حق با او بود. اینجا موزه ای خصوصی ست و هزینه آن به نسبت بالاست اما ارزشش را دارد. مجموعه سازها بسیار جذاب هستند و غنای فرهنگی ایرانیان را نشان می دهد. اما جذابترین بخش اجرای موسیقی زنده در زیرزمین بود… نوازندگان با دل و جان به اجرای آهنگ های خود می پرداختند و گوش دادن به کار آنها بسیار دلچسب و دلنشین بود. بنابراین اگر در سفرتان به دنبال تجربه ای متفاوت و اصیل می گردید بازدید از اینجا را از دست ندهید.

گردشگری از اسپانیا | تاریخ ثبت دیدگاه اردیبهشت ۱۳۹۷

مجموعه ای از سازهای موسیقی به همراه اجرای زنده

موزه موسیقی خصوصی، تماشایی و عالی در بخش ارمنی اصفهان. موزه ای که مجموعه ای بی نظیراز آلات موسیقی ایرانی را در کنار هم گردآوری کرده است. کافی شاپ و فروشگاه هدیه بسیار جذابی هم داشت. اما بهترین بخش بازدید از موزه اجرای زنده موسیقی سنتی کارکنان اینجا بود؛ البته تمام آنها موسیقی دان هایی خبره هستند.

موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

مسیر دسترسی

آدرس: اصفهان، خیابان توحید میانی، خیابان شهید قندی (مهرداد)، پلاک ۷۴

برای رسیدن به موزه اصفهان می توانید از وسیله نقلیه عمومی زیر استفاده کنید:

اتوبوس: سوار بر اتوبوس های خطوط میدان شهدا – بیمارستان غرضی و سه راه ملک شهر – ترمینال زاینده رود شوید و با پیاده شدن در خیابان حکیم نظامی و کمی پیاده روی به سمت خیابان مهرداد به موزه برسید.

اطلاعات بازدید

هزینه اتباع ایرانی: ۱۵۰۰۰ تومان همراه با اجرای موسیقی زنده

هزینه اتباع خارجی: ۳۸۰۰۰ تومان همراه با اجرای موسیقی زنده

زمان بازدید: از ساعت ۹:۰۰ تا ۲۱:۰۰ عصر به غیر از روزهای تعطیل موزه ها

برای انجام هماهنگی بازدیدهای گروهی می توانید با شماره تلفن ۰۹۱۳۲۲۵۱۴۸۴ تماس بگیرید.

موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

دیدنی های اطراف

می توانید در کنار بازدید از موزه موسیقی از جاذبه های زیر در یک روز دیدن کنید.

  • کلیسای وانک فاصله در حدود ۶۰۰ متر
  • کلیسای سنت مری اصفهان فاصله در حدود ۳۰۰ متر
  • سی و سه پل فاصله در حدود ۲٫۷ کیلومتر

ورود به صفحه اختصاصی معرفی کلیسای وانک

ورود به صفحه اختصاصی معرفی سی و سه پل

کلیسای وانک اصفهان | Photo by : Unknown

Photo by : Unknown

 افتخارهای کسب شده توسط موزه موسیقی

در مدت زمان کوتاه افتتاح موزه موسیقی این موزه مفتخر به دریافت جوایز متعددی شد که از جمله آنها می توان به این دو جایزه اشاره کرد:

  •  رتبه نخست شاخص اصول فنی و استانداردهای فیزیکی از طرف شورای بین‌ المللی موزه‌ های ایران (ایکوم ایران) در سال ۱۳۹۵
  • عنوان بهترین موزه خصوصی ایران از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در سال
  • ۱۳۹۵
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown
موزه موسیقی اصفهان | Photo by : Unknown

ویدیویی از موزه موسیقی اصفهان