دسته‌ها
روانشناسی کودکان

به فرزندان خود لقب نخبگی ندهید

به گزارش ایسنا، فاطمه مهاجرانی در اجلاس مدیران مدارس استعدادهای درخشان کشور که در فرهنگسرای ثابت برگزارشد، اظهار کرد: بسیاری از خانواده‌ها و مدارس از لغت‌های اشتباه مانند نخبه به دانش‌آموزان خود نسبت می‌دهند، باید به جای این واژه از کلمه استعدادبرتر استفاده شود.

رئیس مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان عنوان کرد: اگر دانش‌آموزی خوب تست بزند، هنر نیست. بلکه داشتن مهارت‌های زندگی و انسانی اهمیت بسیاری دارد و در مسیر پرورش کمک شایانی می‌کند. خانواده‌های موفق کسانی هستند که فرزندان خود را  در معرض موضوعات آسیب زا قرار دهند.

مهاجرانی ادامه داد:  فرآیند تربیت اهمیت ویژه‌ای دارد. خانواده، صداو سیما و …  در این فرآیند سهیم هستند، ولی همه این موارد همیشه در دسترس نیست. ما بایدکار خود را در این زمینه به خوبی انجام دهیم.

وی تاکیدکرد: خیلی از خانواده‌ها  از فرزند خود به عنوان ابزاری برای فخر فروختن استفاده می‌کنند. با وجود این مسئله کارکردن باید با دقت بیشتری صورت گیرد، به همین دلیل باید به موضوعات تربیتی توجه بیشتری شود.

رئیس مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان گفت:  مهارت‌های کارآفرینی و زندگی در مدارس به درستی پیاده شده است، اما باید بر روی آن بیشتر کار شود. همیشه باید شرط لازم و کافی با هم رعایت شود تا به انسان خوب برسیم. اردوهای علمی محفل بسیار خوبی است و موجب می‌شود دانش‌آموزان  یکدیگر را پیدا و با هم همراه شوند.

مهاجرانی خاطر نشان کرد: خانه‌های پایه علوم چند کارکردی هستند  و هدف این خانه تربیت فرزندان است؛ گفت‌وگو کردن، صبر، مدارا، تاب‌آوری  و برخورد با بزرگتر در کنار علم به آنها آموزش داده می‌شود.

وی گفت: امروزه به دلیل وجود تک فرزندی یا دوفرزندی بودن خانواده‌ها و توجه بیش‌ از اندازه به فرزندان، کار تربیتی مشکل شده است. در تربیت فرزندان باید از تکنیک‌های نرم استفاده شود. خانه علوم پایه، تکنیک نرم را اجرا می‌کند که علاوه بر موضوعات علمی به موضوعات اجتماعی هم رسیدگی می‌کند.

رئیس مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان تاکید کرد: المپیاد به دلیل گسترش دانش، حوزه بسیار مهمی است ولی اینکه دانش‌آموز فقط مدال‌آور باشد، صحیح نیست. صرف مدال آوری شاخص اهمیت‌داری نخواهد بود. دانش‌آموز  مدال‌آور باید متعهد باشد، این صحیح است.

مهاجرانی افزود: به زودی مجله پژوهشی سمپاد را خواهیم داشت که براساس آن دانش‌آموزان از پژوه‌های علمی یکدیگر آگاه و از تکرار آنها در مدارس جلوگیری می‌شود. تربیت انسان خلاق اهمیت ویژه‌ای دارد. کارآفرینی حاصل نوآوری است و به دنبال آن انسان خلاق شکل می‌گیرد. به کودکان آموزش دهیم تا متفاوت نگاه کنند و  ناامیدی را از فرزندان خود دور کنید.

دسته‌ها
روانشناسی کودکان

فواید آموزش موسیقی به کودک

داشتن یک فرزند باهوش آرزوی هر پدر و مادری است. خیلی ها اعتقاد دارند که هوش کودکان یک اتفاق ژنی است. عده ای دیگر از والدین با استفاده از کلاس های کمک آموزشی و صرف هزینه های هنگفت می خواهند فرزندشان را تبدیل به یک نابغه کنند. اما یک راه میانبر دیگر هم وجود دارد که مطالعات مختلف آن را به اثبات رسانده و آن راه میانبر و سریع برای نابغه شدن فرزندتان چیزی نیست جز موسیقی.

 

نوزاد و موسیقی

نوزادان قبل از اینکه قادر به درک کلمات باشند، ملودی یک آواز را کاملا درک می کنند. آنها سعی می کنند که آواها را تقلید کنند. استفاده از یک موزیک آرام خصوصا در هنگام خواب نوزادان می تواند باعث آرامش آنها شود. اگر قرار است برای نوزاد آوازی به شکل لالایی بخوانید سعی کنید آوازتان کوتاه و ساده و در عین حال نرم و کمی بلند باشد ن آن قدر که باعث برهم خوردن آرامش او شود. اگر او را به حمام می برید و یا در حال پوشاندن لباس به نوزاد هستید در حد یک و دو جمله شعری کوتاه در مورد حمام کردن و یا لباس پوشاندن برایش بخوانید و به این ترتیب موسیقی را در تمامی جنبه های زندگی فرزندتان دخیل کنید.

 

فواید آموزش موسیقی به کودک,آموزش موسیقی به کودک,مزایای آموزش موسیقی به کودک استفاده از موسیقی برای کوکان باعث آرامش آنها می شود

 

مزایای آموزش موسیقی به کودک
بهبود عملکرد مغز
مطالعات نشان می‌دهد مغز موسیقی‌دان‌ها، حتی یک موسیقی‌دان جوان و تازه کار متفاوت از مغز افراد معمولی عمل می‌کند. دکتر ادیک راسموسن (Eric Rasmussen) استاد دانشگاه جان هاپکینز می‌گوید: تحقیقات ارزشمندی در زمینه علوم اعصاب وجود دارد که نشان می‌دهد کودکانی که آموزش موسیقی دیده‌اند نسبت به کودکانی که آموزش‌های مشابهی را تجربه نکرده‌اند فعالیت عصبی بیشتری دارند. در واقع نکته اینجا است که یک موسیقی‌دان برای نواختن یک ابزار موسیقی نیاز دارد بیشتر از مغز خود برای هماهنگی چشم‌ها، گوش‌ها و عضلات خود استفاده کند.

در یکی از مطالعات، به کودکان ۱۵ ماه به صورت هفتگی آموزش موسیقی ارائه شد سپس از مغز آن‌ها عکسبرداری شد. نتیجه اسکن مغزی کودکانی که آموزش موسیقی دریافت کرده بودند نشان داد شبکه‌های عصبی مغز آن‌ها با توجه به توانایی‌های آن‌ها در نواختن موسیقی گسترده‌تر شده است.

تقویت اعتماد به نفس
یکی از بزرگ ترین مزایایی که استفاده از موسیقی برای کودکان به همراه می آورد تقویت اعتماد به نفس در آنهاست. وقتی کودک قادر به نواختن یک ساز باشد و بتواند در خلال نواختن شعر کوتاهی را نیز بخواند احساس غروب خاصی کرده درنتیجه به خود و توانایی هایش ایمان پیدا خواهدکرد. این اتفاق اعتماد به نفس خوبی را در او خواهد پروراند. علاوه بر این نواختن یک آلت موسیقی حس جسارت و شجاعت را در کودک پرورش خواهدداد چون مطمئنا مواقعی پیش خواهدآمد که او در مقابل شما و یا دوستان و اقوام به هنرنمایی بپردازد و درنتیجه چنین کودکی هرگز تبدیل به یک فرد کم رو نخواهد شد.

 

یکی از بزرگ ترین مزایایی موسیقی برای کودکان تقویت اعتماد به نفس در آنهاست

مهارت‌های ادراکی – تجسمی
محققان همچنین به این نکته پی برده‌اند که یک رابطه منطقی بین آموزش موسیقی به کودک و توانایی او در زمینه مهارت‌های ادراکی و تجسمی آن‌ها وجود دارد. به این معنی که درک موسیقی به کودکان کمک می‌کند تا عناصر مختلفی را باید در کنار هم قرار دهند را تجسم کنند مثل کاری که برای حل یک مسئله ریاضی به صورت ذهنی انجام می‌دهند.

داده‌های مشابهی از تحقیقات گوناگون این موضوع را تایید می‌کند که آموزش موسیقی به کودک به مرور زمان مهارت‌های ادراکی و تجسمی را افزایش دهد. این مهارت‌ها در حل مسائل چند مجهولی مثل مسائل مربوط به معماری، مهندسی، ریاضیات، هنر، بازی و مخصوصا کار با کامپیوتر به کار می‌آیند.

افزایش سرعت یادگیری با موسیقی
همه افراد می توانند مفاهیم مختلفی را بیاموزند. اما اینکه شخصی برچسب نابغه را به خود می گیرد به خاطر سرعت یادگیری اوست. موسیقی دقیقا روی سرعت یادگیری تان تاثیر می گذارد. اگر بتوانید در سنین کودکی فرزندتان را با موسیقی آشنا کنید روی سرعت یادگیری او تاثیر عمیقی گذاشته اید. موسیقی قدرت حل مسئله کودکان را بالا می برد چون او در خلال نواختن و تمرین موسیقی قوه تفکر خود را به کار می اندازد و از طریق تمرکز و تفکر به تمرین می پردازد. درنتیجه تفکر فرزند شما می آموزد که در هر کاری از قوه عقل و منطق خود استفاده کند.

دسته‌ها
کودکان و والدین

چگونه به کودکمان یاد دهیم بدون اجازه به وسایل دیگران دست نزند؟

شما با پی بردن به علت رفتار کودکتان بهتر می توانید رفتارهای آسیب زننده او را کاهش دهید. ممکن است با وجود تلاش ها تغییری در کودکتان ایجاد نشده باشد، بدین منظور راهکارهای برای کاهش رفتار دست زدن کودک به وسایل بزرگترها ارائه شده است. اما ممکن است ناسازگاری های کودک علت دیگری داشته باشند، در این صورت دریافت مشاوره کودک انتخاب مناسبی است.

چرا کودکان جذب وسایل بزرگتر ها می شوند؟
کودکان از بزرگترها تقلید می کنند
تقلید کردن یکی از اصلی ترین روش های یادگیری در کودک نوپا است. تقلید بین سنین ۱ تا ۳ سالگی بیشتر می شود و کودک علاوه بر اطرافیان از شخصیت های کارتونی هم تقلید می کند که پیش زمینه بسیاری از کارهایی است که فرزندتان انجام می دهد پس می بیند وقتی شما کاری انجام می دهید او هم می خواهد همان کار را تکرار کند؛ پس کیف شما را برمی دارد و آن را با خودش حمل می کند یا کلاه پدرش را سرش می گذارد.

همانند سازی
بین تقلید و همانند سازی تفاوت وجود دارد. تقلید صرفا تکرار رفتارهای خاص است ولی در همانند سازی کودک با شما یا کسی که مورد توجه اوست ارتباط عاطفی عمیقی برقرار می کند. کودک در جریان رشد خود یک سری الگوهای رفتاری را یاد می گیرد. در ابتدا این الگوها شباهت زیادی با رفتار های پدر و مادرش دارد و هنگامی که بزرگتر می شود به افراد بزرگسال دیگر هم تعمیم پیدا می دهد. شاید متوجه شده باشید که کودکتان در راه رفتن، حرف زدن و بسیاری کارهای دیگر می خواهد مثل شما عمل کند. در واقع او دارد با شما همانند سازی می کند. بچه ها با این روش احساس توانمندی می کنند. به عنوان مثال یک پسر بچه کوچک قدرت پدرش را به رخ دیگران می کشد.

الگویابی جنسیتی
کودک شما بعد از سنین ۱۸ ماهگی در مورد هویت جنسی خودش به تدریج آگاه تر می شود و خصوصیات شخصیتی زنانه یا مردانه را درونی می کند و بعد از حدود ۴ سالگی بیشتر به وسایلی که متعلق به جنسیت خودش است علاقه نشان می دهد. از طریق مشاهده دیگران نقش هایی که متناسب با جنسیتش است و کارهایی که از او انتظار می رود را، تکرار می کند. مثلا دخترها بیشتر به لوازم آرایشی مادرشان علاقه نشان می دهند.

یادگیری مشاهده ای
این یادگیری در هر دوره ای از زندگی ممکنه رخ دهد با این حال در کودکی رایج تر است. کودک از بزرگترها یا همسالان خود یاد می گیرد که در فرایند اجتماعی شدنش نقش مهمی دارد چون با مشاهده تعاملات شما با همسرتان یا دیگران این روابط را می اموزد. به عنوان مثال کودک وقتی می بیند همسالانشان با موبایل، تبلت یا دیگر وسایل والدینشان بازی می کنند او هم جذب این وسایل می شود.

 

دست زدن کودک به وسایل دیگران,تعلیم و تربیت,تربیت کودک
تقلید کردن یکی از اصلی ترین روش های یادگیری در کودک نوپا است

 

کنجکاوی
یکی دیگر از دلایل دست زدن کودک به وسایل دیگران کنجکاوی ذاتی است که نسبت به گفتار و رفتار والدین خود تدارند. بچه ها با یادگیری رفتارهای جدید اجتماعی می شوند. از انجا که کودک اولین و بیشترین روابطش با پدر و مادر است در ابتدا شما الگوی او هستید پس به وسایلی که استفاده می کنید علاقه نشان می دهد.

آگاهی از شباهت ها
کودک به تدریج می فهمد به چه کسانی شباهت دارد یا به کدام گروه خاص تعلق دارد. بنابراین از همجنسان خود تقلید می‌کند تا در آن گروه جایگاهی پیدا کند. وقتی کودک در الگویابی جنسیتی پیشرفت می کند بیشتر با والد همجنس خود همانند سازی می کند. به همین دلیل دختر بچه مادر خود را الگو قرار می دهد و با برداشتن لوازم آرایشی او و آرایش کردن خودش یا عروسکش این اشتیاق را نشان می دهد.

پسر بچه نیز به شباهت خودش با پدرش پی می برد و بیشتر به وسایلی مانند ماشین علاقه نشان می دهد. با این حال بسیاری از ویژگی های والدین مانند علاقه به مطالعه، تکنولوژی، ورزش و …  ارتباطی با الگویابی جنسیتی ندارند. پس کودک می خواهد خودش را با خصوصیات الگو همانند کند. چون کودک فکر می کند با همانند سازی با الگو می تواند جایگاه او را داشته باشد، بنابراین می خواهد خود را شبیه کسی کند که دوستش دارد.

علاقه به ارتباط با بزرگترها
بچه ها دوست دارند با بزرگترها و دیگران رابطه داشته باشند و می خواهند شبیه آن ها شوند؛ پس می بینند چطور می توانند مثل شما باشند که البته فرصت خوبی برای یاد گرفتن خیلی از چیزهاست. پس کودک می خواهد شبیه بزرگترها به خصوص والدینش شود. مثلا اگر ببیند شما مشغول خواندن روزنامه هستید به سمت آن جذب می شود و ژست شما را می گیرد و وانمود می کند که روزنامه می خواند یا اگر شما را در حال سیگار کشیدن ببیند می خواهد همین کار را انجام دهد.

کودکان جذب وسایل چه کسانی می شوند؟
اگر دقت کرده باشید شاید متوجه شده باشید که هنگامی که صمیمی و مهربان هستید کودکان بیش تر جذب شما و وسایلتان می شوند. در واقع هنگامی که رابطه محبت آمیز و صمیمی با کودک برقرار می کنید بیشتر دوست دارد با شما همانند سازی کند و به وسایلی که شما استفاده می کنید دست می زند. همچنین شما به عنوان والدی که بیشترین کنترل را در محیط کودک دارید بیشتر در معرض همانند سازی کودک قرار می گیرید.  به طور کلی کسانی که می توانند کودک را شاد کنند یا احساس ترس و خشم در او ایجاد کنند بیش تر مورد توجه کودکان قرار می گیرند که باعث می شود بیشتر با آن ها همانند سازی کنند.

پیشگیری با آموزش اولیه
بهتر است از همان سنین کم درباره دست زدن کودک به وسایل دیگران آموزش داده شود. به او بگویید برای دست زدن به وسایل دیگران باید اجازه بگیرد. برای یادگیری بیشتر می توانید از شیوه های تشویق کودکان استفاده کنید. البته منظور این نیست که به کودک خود باج بدهید بلکه به صورت کلامی او راتشویق کنید و به او بگویید چرا این کار خوب است.

حفظ آرامش
هر زمان که  متوجه دست زدن کودک به وسایل بزرگترها شدید، سعی کنید خونسردی خودتان را حفظ کنید. رفتارهای بیش از حد سخت گیرانه مخصوصا تنبیه بدنی باعث می شود کودکتان بعدها برای اجتناب از تنبیه به شما دروغ بگوید. متناسب با سن کودک در مورد رفتارش به او توضیح دهید “این کار تو، منو ناراحت می کند چون به حقوق دیگران احترام نمی گذاری”. یعنی اشتباهش را به شیوه ای که برایش قابل درک است توضیح دهید.

محروم کردن
اگر دست زدن کودک به وسایل بزرگترها دوباره تکرار شد، می توانید با اقتدار و بدون هیچ تنبیه بدنی او را از فعالیت مورد علاقه اش محروم کنید. مثلا به مدت یک ساعت حق دیدن برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش را نداشته باشد یا از بازی کردن محروم شود.

جبران اشتباه توسط کودک
می توانید شرایطی را فراهم کنید که کودک اشتباهش را جبران کند بدون این که او را سرزنش و تحقیر کنید یا برچسب دزدی به او بزنید. به عنوان مثال با کودکتان صحبت کنید و بگویید که بهتر است وسیله هر کسی را که برداشته به او بگوید و از او عذر خواهی کند. البته کودک را مجبور نکنید و فقط برایش توضیح دهید این راه خوبی برای جبران است تا خودش این کار را انجام دهد.

پیدا کردن علت
سهل گیری زیاد در مورد دست زدن به وسایل دیگران بعدها مشکلاتی ایجاد می کند چون این رفتار او تکرار می شود و به یک عادت تبدیل می شود. بررسی کنید که دلیل انجام این کار در کودکتان چیست. به عنوان مثال ممکن است کودکتان وسیله ای بخواهد یا به چیزی احتیاج داشته باشد. همچنین ببینید آیا او مشکلی دارد که در او استرس و اضطراب ایجاد کند و به این نحو واکنش نشان می دهد.

الگوی مناسبی برای کودک باشید
کودکان خیلی رفتارها را از شما یاد می گیرند. پس بسیار اهمیت دارد که سخن و رفتارتان یکی باشد پس خودتان هم وقتی می خواهید به وسایل دیگران دست بزنید اجازه بگیرید و حتی هنگام برداشتن یا استفاده از وسایل کودکتان از او هم اجازه بگیرید.

 

دسته‌ها
روانشناسی کودکان

کودکم «تیک» دارد، چه کنم

تیک» از آن دست اختلالاتی است که بسیاری از مردم در دوره‌هایی از زندگی آن را تجربه می‌کنند. در بسیاری از افراد تیک‌ها به پلک و یا بخش‌هایی از صورت محدود می‌شود اما در بسیاری دیگر نیز این حرکات ناگهانی و متناوب در سایر اندام‌ها، حتی پاها نیز دیده می‌شود. خوشبختانه در اغلب موارد تیک‌ها موقتی بوده و خطری برای سلامت عمومی بدن به همراه ندارند. با این حال کم نیستند مواردی که اختلالات عصبی به شکل‌گیری تیک‌ها منجر می‌شود. البته همزمان با پیشرفت شاخه‌های مختلف علم پزشکی، تقریبا می‌توان گفت انواع تیک‌ها درمان‌پذیر هستند. همچنین به ایجاد تغییرات در سبک زندگی به عنوان یکی از راهکارهای مؤثر در درمان تیک اشاره می‌شود.

اما زمانی که صحبت از تیک در کودکان می‌شود معمولا هر پدر و مادری با وسواس خاصی درباره آن صحبت می‌کند زیرا آنها بیم آن را دارند که با تداوم این وضعیت، تکان‌های ریز و درشت یا کشش‌های ماهیچه‌ای در بخش‌های مختلف بدن کودک به رویه‌ای همیشگی و ماندگار تبدیل شود که این خود می‌تواند زمینه‌ساز بروز برخی ناراحتی‌ها در اجتماعات بزرگ‌تر از خانواده نظیر محیط آموزشی و کار باشد.

از دیدگاه علم پزشکی، تیک به حرکات سریع و غیرقابل پیش‌بینی در بخش‌های مختلف بدن از جمله صورت، دست‌ها، گردن و پاها گفته می‌شود. حتی در بسیاری از موارد قسمتی از سیستم حلق و حنجره دچار این اختلال می‌شود تا آنجا که فرد یا حتی کودک برای آرام ساختن خود تغییراتی در صدایش ایجاد می‌کند. با این حال آنچه که در ظاهر دیده می‌شود معمولا بیشتر از سایر موارد در ذهن می‌ماند. تیک‌های صورت که شامل بالاانداختن ابرو و پلک و همچنین باز و بسته کردن گوشه‌های چشم می‌شود و حتی تولید صداهای مبهمی از گلو، همگی از جمله شناخته شده‌ترین انواع تیک به شمار می‌آیند.

از دید بسیاری از کارشناسان علوم رفتاری کودک، تیک در کودکان به دو گروه اصلی تیک حرکتی و صوتی تقسیم می‌شود. در کودکان مختلف تیک‌های گوناگونی بروز می‌کند که معمولا هم موقتی هستند. اما نکته مهم این است که واکنش اطرافیان نسبت به کودکی که برای مدتی کوتاه گرفتار چنین شرایطی شده چگونه باید باشد؟

در بسیاری از موارد دیده شده که والدین کودک با مشاهده ناگهانی تکان‌های متناوب کودک، از موضع منفی و انتقادی جلو آمده و با طرح چنین سؤال‌ها و خطاب‌های گزنده‌ای نظیر «این دیگر چه حرکاتی است؟» و«تا حالا این مدلش را ندیده بودم، مایه خجالت هستی!» عملا نه تنها اقدامی برای کشف علت بروز این رفتار انجام نمی‌دهند بلکه کودک را هر چه بیشتر در موضع انفعالی قرار می‌دهند!

کودکی که متوجه تیک‌هایش شده و به هر دلیل از بیان آن در میان اعضای خانواده احساس شرمساری می‌کند، خود را در چالشی فکری گرفتار می‌بیند و از آنجا که تجربه و دانشی در این زمینه ندارد، معمولا با انتخاب شیوه‌های نادرست به وضعیت وخیم خود دامن می‌زند. از سوی دیگر با مشاهده رفتارهای تند اعضای خانواده و در سطح بعدی دوستان، هر چه بیشتر اعتماد به نفس خود را از دست رفته می‌بیند. چنین کودکی مانند فرد ضعیفی می‌ماند که در آستانه ابتلا به انواع بیماری‌های سخت و مهلک قرار دارد و اگر هرچه زودتر کاری برای حف سلامتی او انجام نشود، ابتلایش به انواع بیماری‌های خطرناک دور از ذهن نخواهد بود.

در چنین مواقعی وظیفه پدر و مادر به عنوان اعضای باتجربه‌تر خانواده بیش از سایر افراد این است که در ابتدا پله‌ عاطفی مستحکم‌تری با کودک برقرار کرده و در ادامه ضمن درخواست از کودک برای حفظ آرامش، از او بخواهند که درباره اتفاقات و حال و روزش صحبت کند. در این موارد توصیه می‌شود که هرگز در اندیشه تذکر زبانی نباشید. باید تلاش کنید ذهن کودک را به انجام فعالیت‌های مثبتی نظیر نقاشی و انواع بازی‌ها منحرف کنید تا به تدریج ریشه‌های تکان‌های خواسته و ناخواسته بدنش خشکانده شود.

برخی از والدین به اشتباه کودک را در برابر آینه‌ای قرار داده و به او می‌گویند که خود را در حال تکان دادن مشاهده کند. درحالی که آنها به اشتباه تصور می‌کنند کودک از این وضعیت متحول شده و تلاش می‌کند تا هرطور شده خود را آرام و درمان کند اما واقعیت چیز دیگری است. کودک با مشاهده خود در آینه خیلی سریع‌تر از آنچه که حتی تصورش را هم می‌کنید دچار سرخوردگی می‌شود.

در برخی موارد دیده شده که همزمان با تمرکز زیاد کودک بر روی موضوعاتی خاص، تیک‌ها نیز آغاز می‌شوند. توصیه می‌شود ضمن درک درست و منطقی از توانمندی‌های کودک، هیچ‌گاه کاری نکنید که تحت فشار قرار داشته باشد. افراد بزرگسال برای رهایی از فشارهای درونی و محیطی شیوه‌های مختلفی را آموخته‌اند اما کودک هنوز در ابتدای راه قرار دارد و آشنایی چندانی با تکنیک‌های مورد استفاده بزرگسالان ندارد. به او فرصت دهید تا بر مشکل خود غلبه کند.

دسته‌ها
روانشناسی روانشناسی کودکان

حمام کردن را به تجربه ای جالب و دوست داشتنی برای کودک تبدیل کن

ممکن است اولین حمام نوزاد کمی سخت به نظر برسد اما با کمی بزرگتر شدن نوزاد می توانید زمان حمام را به فرصتی برای نزدیکی و پیوند بیشتر با کودک تبدیل کنید. برای نتیجه بهتر می توانید بازی ها و فعالیت هایی را همراه کودک انجام دهید تا ببینید کدام بازی بیشتر او را سرگرم می کند و خنده را بر لبانش می نشاند.


ادامه مطلب :

حمام کردن کودک یک تجربه فیزیکی- حسی بسیار پراهمیت برای او است. وقتی مشغول شستشوی کودک هستید، آواز بخوانید. خجالت نکشید و سعی کنید آوازهای ریتمیک را با هم ترکیب کنید و یک آواز جدید و پرانرژی بسازید. شک نکنید که کودک عاشق آن خواهد شد. می توانید دست بزنید و به او هم یاد بدهید که چطور می تواند دست هایش را به هم بزند یا حتی می توانید برای آموزش ریتم به کودک، همگام با ریتم آواز به زانوی کودک ضربه بزنید.
حواس کودک را تحریک کنیدوقت حمام فرصت بسیار عالی برای تحریک حسی کودک است. کودک با لمس بافت های مختلف مانند لیف و اسفنج شستشو، حوله و یا کف اصلاح بسیار هیجان زده خواهد شد. اگر کودک هنوز خیلی کوچک است، می توانید خودتان دست او را روی این بافت ها بکشید و در مورد کودکان بزرگتر (حدود ۴ ماه) که می توانند اشیا بزرگ را در دست بگیرند، می توانید آنها را به کودک بدهید تا سرگرم شود. اگر برایتان امکان دارد یک آینه نشکن ( این آینه های پلاستیکی مخصوص کودکان ) تهیه کنید تا کودک بتواند در آن نگاه کند.

اسباب بازی های زیادی وجود دارند که مخصوص حمام طراحی شده اند و پیدا کردن آنها کار چندان سختی نیست. بهترین نوع این وسایل، ابزاری هستند که همزمان با سرگرم کردن کودک، به شکل گیری مهارت های مختلف او نیز کمک می کنند. حیواناتی که روی آب شناور می مانند به تقویت بازی های خیالی کمک می کنند، فنجان ها و آبکش های پلاستیکی به کودک کمک می کنند تا مفاهیم پر و خالی کردن را یاد بگیرد و اعداد و حروف الفبا که می توانید آنها را در حمام آویزان کنید، او را برای یادگیری های بعدی آماده می کند.
بازی با حباب را فراموش نکنید
جای بهتری از حمام برای درست کردن حباب سراغ دارید؟ کودک شما عاشق نگاه کردن به حباب های شناور در هوا و حس کردن و ترکاندن آنها با انگشت ها یا بینی اش است. سعی کنید از حلقه های حباب ساز با اندازه های مختلف استفاده کنید تا کودک را با مفاهیم بزرگ و کوچک (بالا و پایین) مواجه کنید. حتی می توانید حباب سازهای باطری دار تهیه کنید تا کودک را از دیدن تعداد زیادی حباب که بالای سرش پرواز می کنند، شگفت زده کنید. با بزرگتر شدن کودک می توانید به او یاد بدهید خودش حباب درست کند.

با بزرگتر شدن کودک و ورود به سنین خردسالی، امکان دارد برای سرگرم کردن او در حمام، لازم باشد بیشتر از شیوه های تعاملی استفاده کنید. کودکان خردسال عاشق نقش بازی کردن هستند، بنابراین باید خلاقیت کودک را به کار بگیرید. مثلا می توانید به کودک بگویید که وان یا تشت حمام یک کشتی مخصوص دزدان دریایی یا یک پادشاه است که در دریایی از کف شناور است و او باید آن را هدایت کند. مهمترین نکته ای که باید در این بازی ها مدنظر داشته باشید، مشارکت دادن کودک در شکل دهی روند داستان است، پس فراموش نکنید در هر مرحله از داستان از کودک سوال کنید بعد چه اتفاقی باید رخ دهد

دسته‌ها
روانشناسی روانشناسی کودکان

لکنت زبان در کودکان

سوال
دختر دوستم
دو سال و هشت ماهش هس
بصورت ناگهانی و یهویی لکنت زبون گرفته و کم حرف شده
در صورتی که قبلش بسیار حرف میزده و کنجکاو بوده
خواهر و برادر بزرگتر داره
مامانش میگه
احتمال داره خواهر و برادرش اونو ترسونده باشن یا در خواب ترسیده
راه حل چیه؟؟


ادامه مطلب :

مهارت های زبانی کودک به طور منظم رشد می کند. کودک صحبت کردن را با زمزمه های نامفهوم آغاز می کند و بخش بخش تا زمان مدرسه تکامل می یابد.

یادگیری حرف زدن یکی از حیرت انگیزترین کارهایی است که کودکان انجام می دهند. یکی از ویژگی های مشخص ما در توانایی زبان این است که می توانیم جمله های زیادی را خلق کنیم. اگر چه از بعضی جمله ها زیاد استفاده می کنیم، اما مدام جمله های جدیدی را می سازیم و به کار می بریم که قبلا هرگز آن ها را نگفته ایم ا

لکنت زبان اغلب به طور ناگهانی شروع نمی شود و طی یک دوره چند هفته یا چند ماهه با تکرار اصوات، تکرار کلمه اول یک عبارت یا کلمات طولانی بروز پیدا می کند. با پیشرفت کردن اختلال، تکرارها بیشتر و بیشتر می شوند و سرانجام کودک در بیشتر کلمات یا عبارات مهم دچار لکنت زبان پایدار می شود. لکنت زبان معمولاً بین ۱۸ ماهگی تا ۹ سالگی بروز می کند.

ممکن است از لکنت زبان فرزندتان بسیار ناراحت و دلواپس باشید ولی این ناراحتی دلیلی ندارد، زیرا اگر مختصر فرصتی به کودک داده شود با انجام برخی راه کارهای مناسب پس از چند ماهی این عارضه برطرف می گردد.ابتدا ریشه و علت لکنت زبان را بیابید. مواقع و مکان هایی که کودک دچار این مشکل می شود را بررسی کنید. راه های به دست آوردن آرامش را مانند تنفس عمیق و منظم از دهان و استفاده از کلمات آرامش بخش به کودک بیاموزید. استرس را در داخل منزل به حداقل برسانید. مشکل کودک را شناسایی و در راستای رفع آن کوشا باشید.

آهسته و ساده صحبت کنید و شنونده خوبی برای فرزندتان باشید. این احساس را در کودک القا کنید که فرصت و زمان زیادی برای گفت و گو در اختیار دارد. خود شما بهتر است شمرده و آرام صحبت کنید، زیرا بهترین الگو برای فرزندتان می باشید.
به کودک آموزش دهید قبل از صحبت کردن به آنچه می خواهد بیان کند بیاندیشد و در ذهن خود جملات را نظم دهد.
اگر کلمه ای را اشتباه تلفظ می کند هرگز مانند او آن کلمه را اشتباه تلفظ نکنید و حتی مرتب به او اصرار نکنید شیوه صحیح کلمه را بیان کند. همین که خودتان صحیح صحبت کنید کافی است.
ابتدا جملات ساده و رفته رفته جملات دشوارتر را به کودک آموزش دهید. در طی روز، وقت بی دغدغه ای را برای گفت و گو با کودک اختصاص دهید. تعریف کردن قصه، خواندن شعر و کتاب البته بدون عجله، تجربه های زیادی را برای کودک به وجود می آورد.
به کودک اصرار نکنید خیلی حرف بزند، بیشتر سعی کنید در عمل با فعالیت ها و بازی های سرگرم کننده صحبت کردن را تمرین کند. از کودک نخواهید گفته اش را تکرار کند و واژه ها را به جای او نگویید این کار باعث می شود اعتماد به نفس اش تضعیف گردد.
به خاطر داشته باشید که هر گونه نگرش و یا رفتار شما که به نحوی موجب پدید آمدن احساسی از گناه ، شرم ، دلسردی و نا امیدی ، بی کفایتی ، طرد و یا نگرانی و دلواپسی در کودک شود ، او را با فشار روانی مواجه می سازد که تظاهر این فشار غالباً به صورت اختلال در تکلم عادی کودک مشخص می شود . بدون شک شما می توانید در به حداقل رسانیدن فشار روانی کودک به او کمک کنید.فشار روانی از عوامل مهم ایجاد کننده لکنت است.

کودکان قبل از سه سالگی شروع به پرسیدن می کنند، بنابراین شما هم باید از حدود همین سن از آن ها پرسش کنید. در ابتدا پرسش ها باید بسیار ساده باشند مثل آن اسباب بازی چطور کار می کند، ولی بعدا پرسش شما می تواند جستجو گرانه تر و در ارتباط با درک و احساس کودک تان از دنیای اطرافش باشد، مثل « می توانی یک مثال برای این موضوع بزنی؟»، « به نظر تو معنی این عبارت چیست؟» نکته مهم در اینجا این است که باید به پاسخ ها گوش فرا دهید. نگویید پاسخ داده شده درست است یا نادرست، بلکه از پاسخ کودک برای طرح پرسشی دیگر و گسترش بحث استفاده کنید.

به جای او جمله اش را کامل نکنید؛ بلکه برعکس مشوق او برای حرف زدن باشید. بدین منظور موقعیت هایی را برایش فراهم کنید که شروع به صحبت کند یا در گفت و گویی شرکت کند. در عین حال باید این موقعیت را به صورت طبیعی و نه ساختگی ایجاد کنید تا افزایش دهنده واقعی توانمندی های او باشد

رفع این مشکل ممکن است به کندی صورت پذیرد به همین دلیل بهتر است صبور باشید.
اولین لکنت زبان را نادیده بگیرید و برچسب به کودک نزنید. گاهی ممکن است لکنت زبان به علت هیجان یا خستگی بیش از حد باشد.
هرگز از فرزندتان انتقاد نکنید و هرگز او را مورد تمسخر یا سرزنش قرار ندهید. تشویق و تحسین را فراموش نکنید، تلاش کودک را برای رفع این مشکل هر چند جزئی نادیده نگیرید و پاداش دهید.
در صورتی که لکنت زبان بسیار شدید است و علی رغم عمل به توصیه های ذکر شده بهبودی حاصل نشد، باید از افراد متخصص کمک بگیرید. شایع ترین سن لکنت زبان ۲ و ۳ سالگی می باشد، زیرا در این سن کودکان برای بیان افکار جدید خود می خواهد از جملات بلندتری استفاده نمایند. و با روان شدن کودک در استفاده از زبان مادری از بین می رود. این مشکل در پسران خیلی شایع تر از دختران است.

دسته‌ها
روانشناسی روانشناسی کودکان

ترس کودکان چگونه درمان می شود | علل ترس در کودکان

علل ترس در کودکان | ترس کودکان چگونه درمان می شود

بسیاری از والدین با مشکلاتی از قبیل ترس کودک از حیوانات ، ترس از تاریکی ، ترس از غریبه‌ها و… مواجه می‌شوند .

واقعا نمی‌دانند که چگونه رفتاری باید در مقابل این ترس‌ها داشته باشند.

خیلی از آنها تلاش زیاد می‌کنند تا به کودک خود نشان دهند که ترس او موردی ندارد و هیچ جای ترس وجود ندارد.

اما گویا هر چه بیشتر تلاش می‌کنند کودکشان در ترس خود مصمم‌تر می‌شود.

در برخورد با چنین ترس‌هایی والدین در اولین گام باید دلایل آنرا مشخص کنند.

برخی از این ترس‌ها طبیعی بوده و لازم نیست والدین حساسیت زیادی در مورد آنها نشان دهند و برخی بنا به دلایلی رخ می‌دهند که لازم است در رفع این ترس‌ها مورد توجه قرار گیرند.

علل ترس در کودکان | ترس کودکان چگونه درمان می شود

اینکه چرا کودکان می‌ترسند مورد توجه بسیاری از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است.

در برخی اوقات این خانواده است که مشکل ترس را در کودک بوجود می‌آورد.

ممکن است کودک ترس از یک مساله خاصی را در محیط خانواده یاد گرفته باشد.

مثلا مادری که از عنکبوت می‌ترسد این ترس خود را به کودک منتقل می‌کند.

این اتفاق بر اساس فرایند یادگیری صورت می‌پذیرد. بطوری که والدین در آموزش اکثر رفتارها به عنوان الگو و سرمشق کودک هستند.

ترس کودکان

بنابراین آنچه رفتار مادر نشان می‌دهد برای او الگو و اساس رفتارش است.

کودک با مشاهده رفتارهای مختلف می‌آموزد که چه چیزی ترسناک است و چه چیزی ترسناک نیست.

گاهی اوقات ترس کودک ناشی از شیوه های زیستی غلط والدین است.

والدینی که برای وادار کردن کودک به انجام کاری او را تهدید می‌کنند و یا از چیزی می‌ترسانند.

مثلا مادر به کودک خود می‌گوید اگر شلوغی کنی می‌روم و دیگر بر نمی‌گردم. یا برای وادار کردن به او خوردن دارو او را از آمپول می‌ترساند.

فشار روانی که به این طریق والدین به کودکان خود وارد می‌کنند ، می‌تواند به صورت ترس‌های مختلف خود را بروز دهد.

در کودکان ناراحتی‌ها و اضطراب‌های روانی اغلب با مواردی از قبیل ترس و… مشخص می‌شوند.

عوامل ترس در کودکان

از جمله عوامل دیگر علل ترس کودکان شرایطی است که کودک در محیط پیرامون ممکن است با آنها مواجه شود، مثل دیدن تصادف دو اتومبیل و دزد و…

همینطور است تماشای فیلم‌های ترسناک و وحشت انگیز که با تاثیری که روی قدرت تخیل کودک می‌گذارد.

موجب وسعت یافتن این صحنه‌ها و شاخ و برگ داده شدن آنها در ذهن کودک می‌شود و ترس و وحشت زیادی را در کودک ایجاد می کند.

یا کودکی که ترس از خوابیدن در اتاق خواب نشان می‌دهد ممکن است از لحاظ روانی وابستگی زیادی به پدر یا مادر خود داشته باشد.

ترس او در واقع ریشه در این وابستگی او دارد.

در رفع مشکل کودک عجولانه عمل نکنند. تعجیل و شتابزدگی آنها در کاهش ترس کودک می‌تواند به جای درمان ، اضطراب و ترس او را افزایش دهد.

این ترس معمولا بتدریج از بین می‌رود و لازم است والدین با خونسردی و آرامش اقدام به کاهش این ترس‌ها نمایند.

توصیه بعدی این است که هرگز کودکان را به خاطر ترسی که دارند تحقیر و سرزنش نکنیم.

هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر می‌رسد.

اما خود کودک چنین احساسی ندارد و نمی‌تواند غیر مقی بودن ترس خود را درک کند و سرزنش به او کمکی نخواهد کرد

 

دسته‌ها
روانشناسی روانشناسی کودکان

آموزش دادن مسائل جنسی برای کودکان و نوجوانان

بایددر هر مقطع تحصیلی (دبستان ،راهنمایی و دبیرستان) یک سری آگاهی را در اختیار نوجوانان قرار داد. آنهادر این سنین کنجکاوی های زیادی دارند و برای گرفتن پاسخ آنها به هم سن و سالان و رسانه ها روی می آورند؛ چه بهتر است که این آموزش ها توسط خانواده ها و مدرسه به آنها داده شود. .بارشد روزافزون رسانه های جمعی سواد عمومی بالا رفته و آگاهی های این کودکان و نوجوانان درباره مسائل جنسی بیشتر می شود. بچه ها در خانواده و مدرسه درباره این مسائل سوال می کنند و کنجکاوند که باید آنها را پاسخ داد. …


ادامه مطلب :

درباره بلوغ زودرس که دربرخی نوجوانان بوجود می آید اطلاعات و آگاهی در تمام زمینه های بشری بالا رفته بخصوص در زمینه مسائل جنسی که یکی از مهمترین مسائل انسانی است که در برخی مواقع باعث ایجاد بلوغ زودرس می شود. . رسیدن به بلوغ زودرس به نوعی اجتناب ناپذیر است اما باید طوری آموزش داده شود که به سمت انحراف کشیده نشود و کنجکاوی ها هم پاسخ داده شود. .آموزش دادن مسائل جنسی برای کودکان و نوجوانان یک مسئله ی بسیار مهم است که در کشور ما به دلیل جو اجتماعی به آن توجه بسیار کمی می شود. اما پدر و مادر ها باید بدانند که آگاه کردن کودکانشان در رابطه با مسائل جنسی باعث می شود تا آنها دچار انحرافات رفتاری نشوند و زندگی خوبی در سنین بالاتر داشته باشندبسیاری از والدین زمانیکه کودک آنان به دوران نوجوانی وارد می شوند یکی از دغدغه و نگرانی آنان این است که چگونه باید در مورد مسائل جنسی با او صحبت کرد؟

و چه مطالبی را باید با او در میان بگذارم؟ آیا گفتگو با او در این زمینه موجب نمی شود تا پرده های حرمت میان ما و او از بین برود؟ و اصولاٌ تا چه حد مطلبی را باید برای او تشریح کرد؟در پاسخ به این سئوالات باید گفت آموزش مسائل مربوط به امور جنسی نوجوانان به محیط خانه و خانوادگی هر فرد بستگی دارد.خانواده، شخصیت، فرهنگ، اصول اعتقادی و روشهای تربیتی ،موجب تفاوتهای خانوادگی می شود.
پاسخ گویی به سئوالات آنان نیز بستگی به سن نوجوانتان دارد و اینکه نوجوان شما از چه مقدار اطلاعات برخوردار است. پاسخ گویی به سئوالات نوجوان نه تنها از نگرانی شما می کاهد، بلکه میتواند راه گشای خوبی برای تعلیم و تربیت صحیح آنان باشد. علاوه براین شما می توانید مطمئن باشید که مهمترین منبع اطلاعاتی برای نوجوان تان هستید که در وقت لزوم به سراغ شما می آید بسیاری از والدین عنوان می کنند که آمادگی و اطلاعات لازم برای پاسخ گویی به سئوالات نوجوان را ندارند ولی بهتر آن است که آموزش در منزل و از زبان پدر و مادر که دلسوزترین فرد برای نوجوان است صورت گیرد نه از زبان کسانی که ممکن است به روحیه نوجوان شما صدمه بزنند
اگر در پاسخ گویی به سئوالات نوجوانتان دچار تردید هستید به او بگویید که فردا جوابش را میدهید. مراقب باشید که زیاد فردا، فردا نکنید. زیرا در این موقع ممکن است نوجوان شما به سراغ کسی دیگر برود. همچنین بدترین جواب این است که بگوید تو هنوز کوچک هستی. مسلما زمانیکه نوجوان سئوالی می پرسد چیزی در ذهن خود دارد.والدین همچنین باید بدانند در این سنین غریزه جنسی در نوجوان وجود دارد و موجب گرایش به جنس مخالف می شود که یک امر طبیعی است و نباید نگران و دستپاچه شوند بلکه باید اطلاعات خود را در زمینه چگونگی آموزش به نوجوانشان در زمینه برخورد با جنس مخالف، چگونگی کنترل آن و خطرات آن به روز نگه دارند و بتوانند اطلاعات لازم را به فرزندشان منتقل کنند.در این زمینه باید اطلاعات متناسب با سن نوجوان باشد. گاه زیاده روی والدین در این زمینه موجب خسارات روحی برای نوجوان می شود.

دسته‌ها
روانشناسی روانشناسی کودکان

رفع ترس کودک از ارتفاع

این موضوع که انسان از هر چیزی که خطر آفرین است بترسد طبیعی است اما در صورتی که این ترس در کودک شما باعث ایجاد ناراحتی و آزار شده و تا حدی در روال عادی زندگی اش تاثیر منفی داشته است باید در راستای رفع آن اقدام کنید. ترس از ارتفاع حسی نیست که از بدو تولد با ما باشد، بلکه این هم از عوارض یاد گرفتن درس خزیدن در نوزادان است. جالب اینجاست که این ترس با حرکت دادن بدن تعدیل و برطرف می‌شود.

، اما ترس در کودکان از چه سنی شروع می شود؟


ادامه مطلب :

کودکان از بدو تولد تا دو سالگی :
از صداهای بلند، جدا شدن از پدر و مادر، اجسام بزرگ و غریبه ها می ترسند.
کودکان از سه تا شش سالگی :
از روح، هیولا، حیوانات، تاریکی، تنها خوابیدن، صداهای ترسناک و وحشتناک مثل رعد و برق می ترسند.

کودکان از هفت تا شانزده سالگی :
از آسیب دیدن و زخمی شدن، بیماری، امتحان دادن، مرگ و بلاهای طبیعی می ترسند.

_ بچه ها ذاتا ترسو نیستند. اگر پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده ترسو باشند و از چیزی بترسند، بچه ها ترسو می شوند. بنابراین اگر می خواهید فرزندتان ترسو نشود، باید ابتدا از خودتان شروع و بر ترس تان غلبه کنید._ پیشگیری از ترس خیلی بهتر از مداوا کردن آن است. اگر فرزندتان در اثر سهل انگاری شما یا عوامل دیگری ترسو شده، ترس او را یک موضوع بی اهمیت نشمارید؛
بلکه سعی کنید هرچه سریع تر علل و عوامل ترس به وجود آمده را پیدا کنید و سپس درصدد درمان آن برآییدا البته این نکته حائز اهمیت است که ترس هایی مثل ترس از تاریکی، حیوانات اهلی و بی آزاری، بیمار شدن، صداهای بلندی مثل رعد و برق و امتحان دادن نامعقول است و هیچ منبع عقلانی هم ندارد. با وجود این، این ترس ها را نمی شود نادیده گرفت، زیرا همین ترس ها باعث رنج و عذاب کودک شده و در زندگی آینده او نیز تاثیر بدی خواهد گذاشت.

.یکی از راهکارهای ساده این است که باصبر و حوصله و نیز آگاهی، علل و عوامل ترس فرزندتان را پیدا کنید و سپس درصدد مداوای آن برآیید. برای مثال اگر فرزندتان از حیوانات اهلی و بی آزار مثل جوجه… می ترسد، شما به عنوان یک پدر و مادر آگاه باید بی خطر بودن آن را به طور عملی برایش اثبات کنید. مثلا می توانید

عکس جوجه را نشانش بدهید.باهم از پنجره جوجه ها را ببینید و سپس بگویید چقدر آنها قشنگ و دوست داشتنی و نیز بی آزار هستند. ترس از ارتفاع حسی نیست که از بدو تولد با ما باشد، بلکه این هم از عوارض یاد گرفتن درس خزیدن در نوزادان است. جالب اینجاست که این ترس با حرکت دادن بدن تعدیل و برطرف می‌شود.

ترس از ارتفاع

حسی نیست که از بدو تولد با ما باشد، بلکه این هم از عوارض یاد گرفتن درس خزیدن در نوزادان است. جالب اینجاست که این ترس با حرکت دادن بدن تعدیل و برطرف می‌شود.شاید شما فکر کنید به دلیل اینکه افتادن از ارتفاع می‌تواند منجر به جراحت یا مرگ شود، ترس از ارتفاع ذاتی خواهد بود. اما کودکانی که تجربه اندکی از خزیدن دارند، از ارتفاع نمی‌هراسند. ژوزف کمپوس در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی که رهبری این پژوهش را بر عهده داشته، می‌گوید: «در همه جای دنیا اغلب مادران گزارش می‌دهند که نوزادان آنها مرحله‌ای را می‌گذرانند که در طول آن دوره، اگر کسی مراقبشان نباشد، روی لبه تخت می‌روند». و سپس، ۶ هفته یا بیشتر بعد از آن که خزیدن را یاد می‌گیرند، به ناگاه به نظر می‌رسد که دچار ترس از ارتفاع شده‌اند.
بنابراین چه چیزی، عامل بروز چنین تغییر چشمگیری خواهد بود؟ برای بررسی این امر، پژوهشگر دیگری از دانشگاه برکلی به نام آدان دال به همراه همکارانش، کودکانی را که هنوز توانایی خزیدن نداشتند روی چرخ‌های بچه‌ گانه‌ای با قابلیت کنترل از راه دور قرار دادند.. بعد از سه هفته آموزش، چرخ‌ها را از یک شیب ۱٫۳ متری پایین آوردند. ضربان قلب کودکان موجود در این تخت‌های بچه‌گانه ۵ بار در هر دقیقه افزایش پیدا کرد، که نشان‌گر بروز اضطراب در این کودکان بود، و این در حالی بود که سرعت قلب نوزادانی که در این تخت‌ها قرار نداشتند، ثابت باقی می‌ماند.
در یک آزمایش جدا، از دانشگاه کویینزلند در استرالیاکودکانی که توانایی خزیدن داشتند، در اتاقک متحرک آزمایش شدند و سپس در نزدیکی لبه شیشه‌ای یک میز قرار داده شدند. یک سمت شیشه پوشیده شده و سمت دیگر دست نخورده باقی مانده بود و بنابراین نوزادان می‌توانستند کف اتاق را ببینند. آنهایی که واکنش بسیار شدیدی به اتاقک متحرک نشان دادند، بیشترین اجتناب را از عبور از قسمت بدون حفاظ برای رسیدن به مادرشان در سمت دیگر انجام می‌دادند.

توصیه هایی برای رفع ترس کودک از ارتفاع

ترس از بلندی، پرتگاه و در کل ارتفاع موضوعی است که در بسیاری از افراد حتی بزرگسالان نیز دیده می شود اما در صورتی که این ترس در کودک شما باعث ایجاد ناراحتی و آزار شده و تا حدی در روال عادی زندگی اش تاثیر منفی داشته است باید در راستای رفع آن اقدام کنید.با کودک خود گفت و گو کنید و علت ترس او از ارتفاع را جویا شوید تا بتوانید در جهت رفع آن اقدام کرده و حساسیت فرزندتان را نسبت به این موضوع کاهش دهید.

شما الگوی فرزندتان می باشید. اگر شما نیز از ارتفاع می ترسید و نمی توانید با این مسئله کنار آمده و یا ترس خود را پنهان کنید بهتر است برای رفع ترس فرزندتان از شخص دیگری کمک بگیرید.در هنگام آموزش باید صبر و حوصله داشته باشید و مرحله به مرحله او را به مکانی مرتفع ببرید. دست کودک را بگیرید و ابتدا از مکان های با ارتفاع کم و بی خطر شروع کنید. هیچ گاه کودک را وادار به انجام کاری نکنید. اگر حاضر به بالا رفتن و حضور در آن مکان نشد بهتر است اصرار نکنید.

راه و روش های کسب آرامش مانند نفس های عمیق با دهان نیمه باز را به او آموزش دهید تا اضطراب اش کاهش یابد.هنگام بالا رفتن از یک مکان مرتفع حرف های خوب و مثبت بزنید، شعر بخوانید، قصه و خاطره تعریف کنید و کودک را سرگرم نمایید.

تحسین و تشویق هر گونه پیشرفت کوچکی را فراموش نکنید. رفع این مشکل ممکن است زمان زیادی ببرد، پس عجله نکنید و صبور باشید