دسته‌ها
روانشناسی کودکان والدین موفق

رازهای رابطه پدر و دختر

پدری ایده ال برای دخترتان شوید,رابطه پدر و دختر , ارتباط با فرزند نوجوان ,لرتباط با دختر نوجوان , ارتباط با فرزند دختر , پدر رویاهای دختر خود شوید , پدر ایده آل

رسانه ۷هیج چیز اطمینان بخش‌تر از گریه کردن دختری کوچک در دست‌های پدرش نیست. فراموش نکنید.
مادرش را دوست داشته باشید و به او احترام بگذارید. این رفتار خوب و شایسته شما باعث می‌شود زمانی که دخترتان بزرگ شد عاشق فردی همچون شما ‌شود و او را به عنوان شریک زندگی خود قبول می‌کند.

تا جایی که می‌توانید کنارش باشید و او را با چیزهایی که دوست دارد سرگرم کنید. او احتیاج دارد تا پدرش در تمام مراحل زندگی همراه او باشد.

او به دنبال قهرمانی برای زندگی خود می‌گردد، شاید آن فرد شما باشید. او بارها و بارها به شما در زندگی خود احتیاج دارد.

از هر لحظه زندگی کنار او لذت ببرید. امروز او با پوشک‌اش اطراف خانه پرسه می‌زند، فردا سویچ ماشین را از شما می‌خواهد و قبل از آن که بدانید، با فردی ازدواج خواهد کرد و دیگر در آن خانه نخواهد بود تا روی زانو شما بنشیند. زندگی به سرعت می‌گذرد بنابراین بهتر است قدر لحظه‌های آن را بیشتر بدانید.

درباره روش پول خرج کردن با او صحبت کنید، هیچ وقت برای این کار زود نیست. مطمئنا او در سن نوجوانی یا مراسم عروسی‌اش، جیب شما را خالی خواهد کرد.

مدام برای داشتن او دعا کنید

کیک تولد او را مناسب سن‌اش بخرید. طرحی را انتخاب کنید که دخترتان از دیدن آن لذت می‌برد.

با او برقصید، حتی زمانی که کودک است. صبر نکنید تا روز عروسی او این کار را انجام دهید.

با او به ماهی گیری بروید. ممکن است که او بیشتر از ماهی‌های کوچک شما جنب و جوش کند اما مهم نیست.

یاد بگیرید که به او «نه» بگویید. شاید این حرف اکنون او را کمی ناراحت کند، اما در بزرگسالی خوشنودش خواهد کرد.

به او بگویید که زیبا است و این حرف را بارها و بارها تکرار کنید.

با او به طبیعت سفر کنید و ببیند اولین  باری که زیبایی‌های طبیعت را می‌بیند، چگونه به وجد می‌آید. از بردن لوازمی چون تبلت، لپ تاپ و غیره به این مکان‌ها خودداری کنید.

او با مادر خود بحث خواهد کرد، عاقلانه طرفداری کنید.

برای‌ او گردنبند مورد علاقه‌اش را بخرید.

اگر چه به نظر خنده دار می‌آید که با او بازی کنید، اما این یک باید است.

به دخترتان کمک کنید تا فرمان ماشین را کنترل کند. او همیشه این خاطره را به یاد خواهد آورد.

آموزش تخمه شکستن هیچوقت موجب رفتن او به دانشگاه نخواهد شد اما این کار لذت بخش را انجام دهید.

او را روی شانه‌های خود بلند کنید. این کار را اکنون که بدنتان قدرت دارد و او نیز کوچک است انجام دهید.

اگر نزدیک خانه‌تان استخر یا پارک آبی دارید، گاهی او را به آنجا ببرید. او مثل اردکی در سطل آب بازی خواهد کرد.

او بی‌صبرانه منتظر بازگشت پدر به خانه است. دیر نکنید.

تولد او را فراموش نکنید. در ۱۰ سالگی او هدیه شما را به خاطر نخواهد آورد، اما حضورتان در آن روز را هر گز فراموش نخواهد کرد.

او را در کلاس اسکیت ثبت نام و بازی او را تماشا کنید. حضور شما به او اعتماد به نفس می‌دهد.

اجازه دهید در چمن‌ها غلت بزند. این کار برای روح او لازم است. بهتر است شما نیز امتحان کنید.

شاید بخواهد پس از دیدن یک کابوس کنار پدرش به خواب رود، تقاضای او را رد نکنید.

هیج چیز اطمینان بخش‌تر از گریه کردن دختری کوچک در دست‌های پدرش نیست. فراموش نکنید.

هر سال روز تولدش نامه‌ای برایش بنویسید و آنها را زمانی که وارد دانشگاه شد، ازدواج کرد یا هر زمانی که احساس کردید به آنها احتیاج دارد، به دخترتان دهید.

بستنی، اشتباهات شما را می‌پوشاند. هر زمانی که او از شما دلگیر است، برایش بستنی مورد علاقه‌اش را بخرید.

منبع : niksalehi.com

دسته‌ها
والدین موفق

ارتباط سالم میان مادر و پسر

 

ارتباط سالم میان مادر و پسر،عواطف پسران ،روانشناسی نوجوان پسر,ابراز محبت به پسر,ارتباط سالم میان مادر و پسر,ارتباط میان مادر و پسر,اعتماد به نفس یک پسر,عواطف پسران,مهربانی به پسران

رسانه ۷ اگر پسر نوجوان در منزل دارید حتما این توصیه های مفید حتما به دردتان می خورندرای داشتن ارتباط سالم میان مادر و پسریک سری نکات را باید رعایت کنید با ما همراه باشید

پسران به فضای بیشتر و منبع ثابت محبت در طول سال‌های نوجوانی نیاز دارند؛ در آغوش گرفتن پسر نوجوان به او ثابت می‌کند یک پشتیبان همیشگی وجود دارد که از او سخت مراقبت می‌کند.برای داشتن ارتباط سالم میان مادر و پسر به نکات زیر توجه کنید:

اغلب والدین تمایل دارند محبت‌شان را نسبت به پسرها محدود کنند اما در عوض، دخترشان را با عشق و محبت در آغوش می‌گیرند. این والدین معتقدند ابراز محبت و مهربانی به پسران باعث می‌شود از ویژگی‌های رفتاری مردانه دور شوند. آغوش مادر پناهگاهی امن برای پسران است  و اعتماد به نفس یک پسر با  گرمای وجودی مادر شکل می‌گیرد.

پسران  به فضای بیشتر و منبع ثابت محبت در طول سال‌های نوجوانی نیاز دارند؛ در آغوش گرفتن پسر نوجوان به او ثابت می‌کند یک پشتیبان همیشگی  وجود دارد که از او سخت مراقبت می‌کند.برای داشتن ارتباط سالم میان مادر و پسر به نکات زیر توجه کنید:

آموزش مهربانی و احترام به او

به طور کلی ابراز محبت و به‌کار بردن کلمات آمیخته با مهربانی، از پسر بچه‌ها  یک مرد واقعی می‌سازد. به او یاد دهید ادب، مهربانی و احترام به حقوق دیگران هنوز هم در جهان پرمشغله به طور فزاینده‌ای وجود دارد.از همان کودکی به آن‌ها نشان دهید چگونه استفاده از کلمات محبت‌آمیز مانند سحر و جادو عمل کرده و ذهنیت  اطرافیان را نسبت به او خوشبین می‌کند. این مدل‌های رفتاری مناسب مادر با فرزندان به او این امکان را می‌دهد که به هوش و شخصیت و مهارت‌های دیگران  و نه  فقط  به ظاهر آنان احترام  بگذارد.

نشان دادن احساسات

بسیاری از والدین انتظار دارند همیشه نوعی ثبات در رفتار پسرها ببینند اما حقیقت این است که پسران نیز مانند دختران حق دارند احساساتی مانند عشق، غم، اندوه و ترس‌شان را نشان دهند. هیچ چیزی به اسم احساس‌های زنانه و مردانه وجود ندارد. همچنین اغلب جوامع بر این باورند که پسرها نباید با عروسک بازی کنند، آنها معتقدند پسرها باید در فعالیت‌هایی خشن همراه با جست و خیز زیاد شرکت کنند. اصلاح این باورهای غلط این امکان را به پسران می‌دهد که انواع فعالیت‌ها را کشف و از آن‌ها لذت ببرند و بسیاری از مهارت‌ها را در بازی‌ها یاد بگیرند.

نظم و انضباط عاقلانه

قوانین محکم برای پسران مفید نیست. آن‌ها  نمی‌توانند همیشه بین خطوط مشخص شده حرکت کنند.زمانی که نظم و انضباط را به پسرها یاد می‌دهید کلمات را با دقت  برای مجازاتشان انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید پرخاشگری در آن‌ها  نتیجه معکوسی به دنبال دارد و فریاد‌های بیش از حد طولانی و بلند عواطف پسران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حتی زمانی که او  عصبانی می‌شود سعی کنید با حفظ خونسردی درباره آنچه اشتباه انجام داده است، صحبت کنید.

یاد دادن مهارت‌های زندگی

هر مادری لباس‌های نوزادش را تعویض می‌کند و در هر وعده غذایی به کودک خردسالش غذا می‌دهد، اما برخی از مادران این الگوها را برای همه فرزندانشان حتی در سال‌های نوجوانی  دنبال می‌کنند اما این رفتارها هیچ منفعتی برای مادر  و پسر  ندارد. همان‌طور که دخترها در برخی فعالیت‌ها مانند پخت و پز، نظافت و انواع کارهای خانه به مادرشان کمک می‌کنند، لازم است پسرها نیز مهارت‌های زندگی را در دوران  کودکی بیاموزند و از این رو استقلال بیشتری را پس از پایان دبیرستان تجربه کنند.

درگیر شدن در فعالیت‌های درسی

برخی از پسران با اختلال بیش فعالی عملکرد نامناسبی در مدرسه از خود نشان می‌دهند. لازم است مادر این‌گونه کودکان با مربی آموزشی او در ارتباط باشد و برای انجام مشق شب به او کمک کند. رسیدگی به این نوع به هم ریختگی‌های درسی  باعث می‌شود آن‌ها تحصیلاتشان را با رغبت بیشتری تا پایان دوره تحصیلی دنبال کنند.

او را به مرد خانه تبدیل نکنید

بسیاری از مادران انتظار دارند پسران  همه امور خانه را انجام دهند. اگر یک مادر تنها هستید یا همسرتان تمام وقت کار می‌کند هرگز نقش او را با مرد خانواده اشتباه نگیرید. سهم عادلانه او را از کارهای روزمره مشخص کنید و برخی مسئولیت‌های مالی را برعهده‌اش بگذارید سعی کنید تمرکز اصلی کودک بر مسائل تحصیلی و توسعه روابط اجتماعی باشد حتی  اگر او بالغ است باز هم نقش مرد خانواده را به او ندهید اگر همه بار سنگین خانواده را بر دوش او بگذارید حتماً خشمگین شده و دنبال راه فرار خواهد گشت.

برنامه‌ریزی زمان برای بازی

مطالعات اخیر نشان می‌دهند بازی و زنگ تفریح با افزایش تمرکز و عملکرد بهتر آنان در مدرسه مرتبط است.پسران در همه سنین روزانه نیاز به فعالیت بدنی و لذت بردن از برخی رقابت‌های سالم دارند.تحقیقات نشان می‌دهد حتی ۱۵ دقیقه بازی به افزایش تمرکز پسران کمک می‌کند از طرفی بازی یک فرصت بزرگ برای برقراری ارتباط اجتماعی آن‌هاست.

تشویق به ورزش

برخی از والدین معتقدند ورزش کردن زمان زیادی از پسران می‌گیرد و نمره‌های درسی شان را کاهش  می‌دهد اما اگر آن‌ها رئیس جمهوری هم شوند  باز به ورزش نیاز  دارند. اگر کودک را مجبور  به انجام کاری کنید که دوست ندارد باعث می‌شوید از مدرسه رنج ببرد و نتیجه معکوسی کسب کند

منبع : hidoctor.ir

دسته‌ها
والدین موفق

سن مناسب برای فرستادن فرزندمان به مهد کودک

سن مناسب مهد کودک, فواید مهد کودک
رسانه ۷ آیا باید بچه‌ها را به مهد کودک بفرستید یا خیر و چه سنی مناسب است؟

این، سوال خیلی‌ها است که آیا باید بچه‌ها را به مهد کودک بفرستند یا خیر و چه سنی مناسب است؟

با وجود اینکه مهد کودک، اولین قدم ورود به جامعه است، تا پیش از سه سالگی خیلی مناسب نیست و توصیه هم نمی‌شود که بچه را پیش از سه سالگی به مهد بفرستید.

چون بچه‌های زیر سه سال نیازمند توجه متمرکزتر در خانواده هستند. اگر به مهد کودک بروند مربی آنها باید توجه خودش را بین همه تقسیم کند.

پس تا سه سالگی بهتر است نزد مادر یا مادربزرگ پرستاری شوند، مادران شاغل که نگران هستند مبادا این محدوده زمانی که از بچه‌ها دور هستند موجب شود فاصله‌ای بین آنها بیفتد یا دلبستگی و عاطفه آنها کمتر شود باید دقت کنند، آنچه تعیین‌کننده این میزان دلبستگی است به‌هیچ وجه ربطی به مهدکودک رفتن یا نرفتن و اینکه فرزند شما به دلیل شغل‌تان نزد اقوام یا مادربزرگ است ندارد.

این موضوع مربوط به آرامشی است که بچه‌ها در کنار مادرشان به دست می‌آورند. بعضی از بچه‌ها تا مادرشان از راه می‌رسد و با اینکه هنوز به آنها شیر نداده است، آرام می‌شوند و در آغوش مادر آرامش عجیبی می‌گیرند.

بعضی دیگر هم بی‌قرار شده و ترجیح می‌دهند به آغوش پرستار، مادربزرگ یا مربی مهد بروند. این عادات به‌طور دقیق متاثر از حالت‌های درونی شماست.

اگر عصبی و پرتنش هستید، خستگی کار را به خانه آوردید، با همسرتان درگیری دارید و یا بدون آنکه متوجه باشید دچار افسردگی پس از زایمان و تحریک‌پذیر شده‌اید، بدانید بچه‌های شیرخوار و نوپا ترازویشان برای درک این مطلب قوی است.

آنها نه ماه تمام صدای قلب شما را در استرس و در آرامش شنیده و نیاز آنها به شما برای کسب آرامش است. بچه‌ها بسیار ناتوان‌اند و چون می‌ترسند آسیب ببینند دنبال مامن آرام می‌گردند.

پس مادرها نباید از این موضوع مهم غافل شوند و گمان کنند به دلیل مهد رفتن یا سپردن کودک‌شان به دیگری، چنین اتفاقی افتاده است.

نکته بعدی اینکه برای کمک به بچه‌ها در سنینی که شروع به کسب مهارت‌های اجتماعی می‌کنند و از مادر و پدر و دیگران همانندسازی کرده تا بخش سوم شخصیت، یعنی قسمت والد را بسازند بهتر است از سه، چهار سالگی به مهد کودک بروند و یا با گروه همسالان در مراوده باشند.

این با هم بودن آنهاست که موجب می‌شود ارزش‌های اجتماعی را یاد بگیرند و در واقع شخصیت آنها ساخته می‌شود. بهتر است در این خصوص دوستان و خانواده‌هایی را برگزینید که آنها هم به تربیت و سلامت بچه‌هایشان اهمیت می‌دهند.

منبع : روزنامه سلامت

دسته‌ها
والدین موفق

ایجاد علاقه در کودکان نسبت به مدرسه

درس و مدرسه, خویشتن پنداری دانش آموزان

رسانه ۷تا زمانی که به چیزی احساس نیاز نشود فرد برای رسیدن به آن تلاش نمی کند. اگر فردی نتواند در زندگی چیزهای مهم را تشخیص دهد و آنها را نشناسد، نباید امید زیادی به بهبود زندگی و رفاه او داشته باشیم. اگر فرد نداند چه چیزی برایش اهمیت دارد و چه باید انجام دهد، به هدف های خود نخواهد رسید.

باید کوشید تا چیزهایی را که دانش آموز در زندگی به آنها علاقه دارد شناسایی کرد.

عده ای از روانشناسان رفتار انسان را متأثر از احساسات او می انگارند. یعنی احساسات انسان ایجاد کننده رفتار او است. به عبارت دیگر احساسات، طرز فکرها، اعتقادات و ادراکات انسان به وجود آورنده رفتارند. از نظر تربیتی نیز این عقیده بسیار اهمیت دارد. اگر دانش آموزی احساس کند که معلمش او را دوست دارد، رفتارش نسبت به آن معلم دوستانه خواهد بود و به درس آن معلم نیز علاقه مند خواهد شد. در مقابل اگر احساس کند که معلم او را دوست ندارد، احتمالاً نسبت به درس آن معلم نیز علاقه ای نخواهد داشت. بنابراین باید کوشید تا چیزهایی را که دانش آموز در زندگی به آنها علاقه دارد شناسایی نمود و کار کردن با دانش آموز را از چیزهای دوست داشتنی آغاز کرد.

شناسایی خود یا خویشتن پنداری- خویشتن پنداری عامل بسیار مهمی در ایجاد نوع رفتار است. افرادی که خویشتن پنداری مثبتی دارند رفتارشان اجتماع پسندتر از افرادی است که خویشتن پنداری آنها منفی است. خویشتن پنداری عبارت از عقیده و پنداری است که فرد درباره خود دارد. این عقیده و پندار به تمام جوانب خود یعنی جنبه های جسمانی، اجتماعی، عقلانی و روانی فرد مربوط می شود. تصور انسان درباره هریک از عوامل رفتار معین و مشخص است. به عنوان مثال یک نمونه از مواردی که تأثیر خویشتن پنداری دانش آموزان را در وضع تحصیلی آنان نشان می دهد این است که دانشمندی در ضمن مشاوره با دانش آموزان عقب افتاده طی سالیان متمادی به این نتیجه رسیده است که یکی از عوامل اصلی عدم موفقیت تحصیلی این عده عقیده و پنداری است که آنها درباره خود دارند. به عبارت دیگر تعداد زیادی از این دانش آموزان اصولاً معتقدند که قادر به خواندن نیستند. آزمایشات پزشکی نشان می دهد که این عده دارای هیچ گونه نقص بینایی، عقلانی، شنوایی یا گویایی نیستند و از نظر جسمی سالم هستند. این دانشمند پس از مشاوره با این شاگردان نتیجه می گیرد که فقط خویشتن پنداری منفی شاگردان باعث عقب افتادگی تحصیلی آنها شده است. نتیجه آن که خویشتن پنداری تأثیر مهمی در نحوه پیشرفت دانش آموزان و رفتار آنها دارد.

دانشمندی به نام “کویر اسمیت” معتقد است خویشتن پنداری بر اثر روابط بین عوامل زیر تعیین می شود:

الف-پندار والدین درباره فرد- سال های اولیه کودکی عامل بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت کودک به شمار می رود. در چنین سال هایی والدین نقش بسیار مهمی در ایجاد نوع شخصیت کودک ایفا می کنند. کودک اولین الگوهای رفتاری خود را در محیط خانواده از والدین خود تقلید می کند. تربیت صحیح کودک در سال های اولیه که به سال های سازندگی معروفند اهمیت خاصی دارد. به گونه ای که رفتار والدین با کودک در سال های اولیه زندگی اثرات خاصی در نحوه رفتار و تکوین شخصیت کودک به جا می گذارد. والدین می توانند کودک را در خلال این سال ها به استقلال یا وابستگی، به عطوفت یا خشونت تشویق کنند.

ب-تصور و پندار دوستان و همبازی ها درباره فرد- به موازات رشد کودکان با مشاهده بازی آنها می توان دریافت که کودکان سعی دارند همواره نقش دوستان صمیمی خود را تقلید کنند. کودک می خواهد مثل دوست صمیمیش لباس بپوشد، حرف بزند و عمل کند. تقلید نقش امری طبیعی است و در تکوین شخصیت کودک مؤثر است. از سوی دیگر کودکان در انتخاب نوع دوستان تشخیص کافی و دقت لازم را ندارند و احتمالاً دوستانی انتخاب خواهند کرد که یا از لحاظ سنی متفاوتند و یا از نظر رفتاری با هم مغایرت دارند. در این مورد معمولاً والدین به طور مستقیم در این امر اساسی و حیاتی دخالت کنند و کودک را در صورت لزوم در انتخاب دوست راهنمایی کنند.

ج-تصور و پندار معلمان درباره فرد- در سن معینی که کودک پا به کودکستان و یا دبستان می گذارد تجربه جدیدی را در زندگی آغاز می کند. آشنایی شاگرد با معلمان و رابطه ای که بین معلم و دانش آموز ایجاد می گردد عامل مهمی در شکل گیری شخصیت و نحوه خویشتن پنداری دانش آموز به شمار می آید. معلمان علاقه مند با رفتار انسانی خود دانش آموزانی با صفات انسانی و علاقه مند در مدرسه به وجود می آورند. در حالی که معلمان بی علاقه و وقت گذران که به روابط انسانی بی توجهند دانش آموزانی افسرده و گریزان از مدرسه تربیت می کنند. اعتقاد و پندار معلم درباره نوع رفتار دانش آموز و توانایی های او و نحوه استفاده از این عوامل می تواند شخصیت دانش آموز را در مسیر خاصی پرورش دهد. معلمی که دانش آموز را در مدرسه با کلماتی نظیر تنبل، بی عرضه و بیچاره نامگذاری می کند، نباید از دانش آموز توقع داشته باشد که فرد علاقه مند و منطقی ای شود.

د-تصور و پندار فرد درباره خود- تصور و پندار درباره خصوصیات جسمانی، عقلانی، اجتماعی و روانی بخشی از شکل گیری خویشتن پنداری فرد را تشکیل می دهد. افرادی که نسبت به همسن هایشان کوتاه تر یا بلندتر هستند یا کسانی که عقب افتادگی ذهنی دارند، احتمالاً رفتارشان با افراد عادی متفاوت خواهد بود.

ه-توجه به زمان حال- عامل مهم دیگری که در تعلیم و تربیت برای کشف معنی و مفهوم مشخصی باید مورد مورد توجه قرار گیرد، تأکید بر زمان حال است. اگر بپذیریم که احساس باعث ایجاد رفتار است، از آن جایی که احساس در زمان حال به انسان دست می دهد باید رفتار کنونی فرد را مورد بررسی قرار دهیم. این عقیده دریچه های امید تازه ای را در تعلیم و تربیت بر روی والدین و دانش آموزان می گشاید. در اکثر اوقات چشم پوشی از شکست های گذشته، دانش آموزان را تشویق می کند تا در زمان حال برای کسب موفقیت مجدانه کوشش کنند. از سوی دیگر تأکید بیش از حد بر عوامل گذشته عذر و بهانه ای برای دانش آموز فراهم می کند و به او امکان می دهد که به سادگی تمام شکست های آینده خود را به گذشته اش نسبت دهد و برای بهبود وضع تلاش و فعالیتی نکند.

ل-فراهم آوردن امکانات و فرصت برای کشف معنی و خودیابی- عامل مهمی که در نظام کنونی تعلیم و تربیت کمتر مورد توجه قرار گرفته، دادن امکان و فرصت به دانش آموزان برای کشف معنی از آموخته هاست. در مدارس مطالب بسیار سریع و بدون صرف وقت به دانش آموزان ارایه می شود.هنوز موضوعی را دانش آموز درک نکرده و مفهومی از آن برای خود به وجود نیاورده، مطلب جدیدی به او ارایه می شود و دانش آموز مجبور می شود بدون کم و کاست محتوا را عیناً فراگیرد. در غیر این صورت مردود خواهد شد. چنین روشی از همان کلاس اول ابتدایی یعنی همزمان با آغاز آموزش رسمی در مورد دانش آموز اجرا می گردد. به دانش آموز آموخته می شود که آن چه که معلم و کتاب می گوید صحیح است وباید عیناً همان را فرا گیرد. در این حالت به احساسات، عقاید و ارزش های انسانی دانش آموز به عنوان یک فرد متفکر توجهی نمی شود. دانش آموز در مدارس نحوه سازگاری و ابراز احساسات را فرا نمی گیرد و فقط به محتوای کتاب ها بها می دهد. می توان مدل تربیتی موجود را مدل طبی نام گذاری کرد. زیرا در چنین نظام تربیتی ای معلم همه چیز را می داند و دانش آموز هیچ چیز نمی داند. ممکن است این عقیده درباره تعدادی از دانش آموزان و معلومات دانش آموز صحیح باشد ولی درباره برداشت شخصی و کاربرد مطالب صادق نیست. عامل دیگری که موجب می شود دانش آموزان شتابزده و بدون تفکر به حفظ اطلاعات و داده ها بپردازند نحوه ارزشیابی است. متأسفانه نمره هدف نهایی تعلیم و تربیت شده است. در این روش به وسیله نمره دادن به دانش آموزان آموخته می شود که فقط اصول و حقایق را فراگیرند. در عین حال به دانش آموزان می آموزند که هیچ چیز ارزش ندارد مگر این که بتوان برای آن نمره ای در نظر گرفت. از همه مهم تر آن که دانش آموزان به حفظ کردن مطالب تشویق می شوند نتیجه آن که مطالب از نفر معلم به نفر دانش آموز و از نفر دانش آموز به روی ورقه امتحانی منتقل و سپس برای ابد فراموش می شود. بنابراین نحوه مرسوم ارزشیابی کاملاً محدود کننده و بی ثمر است وقوه تخیل و تفکر را در دانش آموزان از بین می برد.

منبع : ۰۲۰

دسته‌ها
روانشناسی کودکان والدین موفق

کمک به هوش بچه‌ها قبل از تولد

کودک نابغه,افزایش هوش کودک,افزایش هوش هیجانی کودک

رسانه ۷ فواید و مضرات گسترش پیام‌های تبلیغاتی برای رشد هوش کودکان چیست؟ این تبلیغات همه آنچه باید بدانیم را می‌گوید؟ چه حرف‌های ناتمامی در تبلیغات بسته‌های هوش وجود دارد؟ رشد و پرورش هوش شناختی کودکان مدتی است که با فعالیت‌های برخی مؤسسه‌های خصوصی و کمک تبلیغات رسانه‌ای به احساس نیاز در تعدادی از خانواده‌ها تبدیل شده است. تلاش برای باهوش‌شدن فرزندان در هر خانواده‌ای به یک شکل بروز می‌کند: شوق خرید بسته‌های آموزشی هوش افزا، نگرانی از اینکه اگر نتوانم کلاس و بسته‌ای را برای فرزندم تهیه کنم، چه آینده‌ای در انتظار فرزندم خواهد بود؟ البته نمی‌توان همه مزایای کمک‌آموزشی را انکار کرد اما وقتی شعار‌های تبلیغاتی کار را به آنجا برساند که ادعا کنند که شما می‌توانید با ۱۵دقیقه در روز کودکتان را نابغه کنید و… آثار نامطلوبی به‌وجود می‌آورند و با اغراق‌های خود سطح تلاش‌های تربیتی را محدود و غیرواقعی می‌کنند.

اینکه پیام‌های تبلیغاتی مکررا و دائم از وظیفه آموزش پدرها و مادرها و محبت آنها بگویند و بعد خرید محتوای خود را مساوی پدر و مادری‌کردن خوب تلقی کنند، موجب می‌شود که توجه و دغدغه والدین کم‌کم به نوعی نگرانی تبدیل شود که فقط با خریدن این بسته‌های هوش از بین می‌رود. البته آسیب جدی دیگر این نوع تبلیغات این است که برای قشر ضعیف و کم‌توان مالی حسرت برباد رفتن آینده فرزاندشان را به‌دنبال دارد. ما به شما می‌گوییم که چگونه می‌توانید بدون خرید این بسته‌های هوش‌افزا به کودک خود کمک کنید.

همه باهوشند اما…

نمره هوش فرزندان برای بعضی پدرها ومادرها، بهانه خوبی برای فخر فروشی آنهاست درحالی‌که آیا کسی به‌نظر بچه‌ها وقتی مجبور می‌شوند تست هوش بدهند، بازی‌های فکری کنند یا… توجه می‌کند؟ اجبار در رشد هوش و نابغه‌شدن، اگر برای بچه‌ها وظیفه‌ای باشد که به وسیله آن رضایت پدر و مادر را به‌دست بیاورند، نه‌تنها تلاش مفیدی نیست بلکه موجب از بین رفتن خلاقیت آنها هم می‌شود.

هوش تیزکنی

در واقع هوش‌شناختی که تبلیغات با شعار‌هایی مثل فعال‌سازی‌ نیمکره راست و چپ و… آن ‌را به معنی تضمین موفقیت آینده فرزندان معرفی می‌کنند، فقط می‌تواند در سال‌های اولیه تحصیل بچه‌ها ضامن موفقیت تحصیلی آنها باشد. ضمن آنکه پدر و مادر بودن یک بچه نابغه نیز کار راحتی نیست. امروزه با پیشرفت علم دیگر نمی‌توان از یک مدل هوش حرف زد بلکه باید به انواع مختلف هوش اهمیت داد. افراد موفق در کنکور، محیط‌های کار و… لزوما افرادی با هوش شناختی بالا نیستند بلکه آنها افرادی با هوش متوسط و نرمال هستند که توانسته‌اند هوش هیجانی خود را بالا ببرند و توانایی‌ها و انگیزه‌های خود را بشناسند.

همچنین این افراد می‌توانند احساسات خود را مدیریت کنند. برای آنکه بتوانید موفقیت آینده بچه‌های خود را تضمین کنید لازم است هوش‌ شناختی و هوش هیجانی را به موازات هم رشد بدهید. امروزه همه باهوشند. فرق آدم‌ها در شناخت نوع هوش آنهاست. کسی که توانایی حرف‌زدن بسیار خوبی دارد، فردی که می‌تواند با افراد به‌خوبی ارتباط برقرار کند، نقاش‌ها، ورزشکارها، دوستداران طبیعت و…، همه از نوعی از هوش بهره برده‌اند که احتمالا دیگران از این نوع هوش به اندازه کافی بهره نبرده‌اند.

هوش این افراد در دسته‌هایی با این نام مثل هوش کلامی، هوش میان‌فردی، هوش فضایی، هوش جسمی و… قرار می‌گیرد. اگر شما پدرها و مادر‌ها سطح اطلاعات خود را در این زمینه بالا ببرید و فقط شنونده محض این تبیلغات نباشید، می‌توانید محیطی برای تجربه‌اندوزی و تلاش و خلاقیت بچه‌ها تدارک ببینید. بعد کم‌کم خودتان می‌توانید کشف کنید که فرزند شما از کدام یک از انواع هوش بیشتر بهره برده است. اتفاقا این کشف صرفا با خرج‌کردن پول به‌دست نمی‌آید؛ صبر شما و وقتی که برای این کار می‌گذارید مهم‌ترین ابزارهای شما در این کار هستند.

اولین سال‌های زندگی

خانواده‌ای که پدر و مادر در آن سختگیری بی‌جا دارند و پرخاشگر و انتقاد‌کننده باشند، به هوش بچه‌ها و جرأت بچه‌ها برای بیان توانایی‌شان صدمه وارد می‌کند. در مقابل، خانواده‌هایی که محیط دوستانه، آرام و رابطه‌ای برمبنای تعامل سالم با فرزند خود دارند می‌توانند به رشد توانایی‌های هوشی بچه‌ها کمک کنند. پیشنهاد‌های زیر به شما کمک می‌کند که در تقویت هوش بچه‌ها اثرگذار باشید:

۱- صبحانه خوب و کامل را فراموش نکنید. مغز خوب و سالم، غذای سالم و کافی هم نیاز دارد؛ اگر کودک شما صبحانه خوبی بخورد که بتواند ۲۰درصد انرژی او را برای ادامه روز تأمین کند، حتما توجه و تمرکز بیشتری پیدا می‌کند.

۲- بازی به اندازه غذای خوب می‌تواند در رشد هوش ‌شناختی کودکان اثر‌گذار باشد. بازی حساب‌شده نوعی تمرین مغز است. در دوران نوزادی با بغل کردن بچه و بازی کلامی با نوزادان می‌توانید به رشد و تقویت بیشتر و بهتر هوش آنها کمک کنید. در سال‌های بعدی هم می‌توانید به کمک حواس بچه‌ها و بدون آنکه امکانات مادی زیادی لازم داشته باشید با او بازی کنید و به افزایش شبکه سلول‌های مغز که ابزار هوش است، کمک کنید.

۳- دالی بازی، قایم موشک، بازی‌های نمایشی مثل پانتومیم و حتی تشخیص بو‌ها با چشم بسته به رشد هوش کودک کمک می‌کند.

۴- در سال‌های بالاتر، بازی‌های فکری که بچه‌ها خودشان انتخاب می‌کنند مثل پازل و بعضی از بازی‌های رایانه‌ای در زمان‌های محدود می‌تواند مؤثر باشد.

۵- تعامل کودک و والدین مثل حرف‌زدن، گوش‌کردن به هم، توجه به هم، سؤال پرسیدن و نظر خواستن، در قدرت هوش بچه‌ها اثر‌گذار است.

۶- اگر پدر و مادر اهل مطالعه کتاب باشند به راحتی می‌توان ایده تشویق کودکان به مطالعه را برای افزایش هوش عملی کرد.کتاب خواندن سلول‌های مغز را فعال و زمینه تجربه‌اندوزی و آزمون و خطای کمتر را به بچه‌ها هدیه می‌کند. برای بچه‌ها کتاب بخوانید و اجازه بدهید هر سؤالی دارند از شما بپرسند و به آنها با حوصله و دقت جواب دهید. حتما شما هم بعد از خواندن کتاب از کودک خود درباره شخصیت‌ها و اتفاقات داستان سؤال بپرسید. از او بخواهید درباره داستان کتاب نقاشی هم بکشد.

۷- سرزنش و مقایسه بچه‌ها را فراموش کنید. اگر بخواهید با میزان هوشمندی بچه‌ها فخرفروشی کنید آنها را در فشار روانی قرار می‌دهید و از همه مهم‌تر اینکه دوران کودکی را از آنها می‌گیرید.

۸- شاید فکر کنید هر فرد نابغه و باهوش موفقی، قطعا خانواده مرفه و بدون مشکلی داشته. اما بهتر است بدانید که اغلب افراد موفق دنیا زندگی‌های سخت و پر از رنجی داشته‌اند. شاید راز این شکوفایی در این باشد که ذهن افراد در شرایط سخت و چالش‌انگیز مجبور می‌شودکه اطلاعات را پردازش و راه‌‌حل‌یابی کند. در خانواده به‌دنبال ایجاد محیط مصنوعی و گلخانه‌ای که در آن بچه‌ها به رشد هوشی برسند، نباشید، به آنها فرصت فکر کردن و حل مسئله بدهید.

۹- خلاقیت را در کودک رشد دهید. یکی از راه‌های رشد خلاقیت این است که به جای اینکه همه چیز را حاضر و آماده در اختیارش بگذارید، به او کمک کنید تا از وسایل و ابزارهای دم دستی و غیرقابل استفاده، وسایل مورد نیاز خودش را بسازد. به او فرصت بدهید فکر کند که چگونه می‌تواند به کمک یک لوله مقوایی که از انتهای یک دستمال کاغذی رولی باقی مانده است و چند تکه پارچه و چسب و… یک جامدادی رومیزی برای خودش بسازد.

کمک به هوش بچه‌ها قبل از تولد

هوش‌ شناختی یکی از ابزارهای موفقیت بچه‌ها در آینده است. همانقدر که وراثت و ژن‌ها می‌توانند در میزان هوش بچه‌ها اثرگذار باشند، محیط هم می‌تواند در رشد و تقویت یا هدر دادن و ضعیف‌کردن این نعمت خدادادی نقش داشته باشد. مراقبت از هوش بچه‌ها بیش از هرکسی از دست پدر و مادرها بر می‌آید. اما راه‌های تقویت هوش‌ شناختی چیست؟

حتما شما هم در گفت‌وگوهای روزمره خود به شوخی از کسی شنیده‌اید که بگوید: از مغزت کار بکش که خاک نخورد. اینگونه جمله‌ها هرچند به شوخی بین ما رد و بدل می‌شوند اما واقعیت دارند و اثبات شده هستند. سلول‌های مغز هم مثل سلول‌های دیگر بدن ما درصورتی که به خوبی به‌کار گرفته نشوند، از بین می‌روند. تقویت هوش شناختی به این معنی است که شما برای زنده ماندن و تقویت کردن سلول‌های مغزی تلاش کنید.

جالب است بدانید که کمک به تقویت هوش شناختی، قبل از تولد کودک شروع می‌شود و بعد از ۸سالگی به ندرت تغییر می‌کند.

در دوران بارداری نخستین قدم‌های محیط و پدر و مادر برای هوشمندی بچه‌ها برداشته می‌شود. پیشنهادهای زیر می‌تواند به مادران باردار کمک کند:

مادر آرام و بدون اضطراب، کودک آرامی خواهد داشت که زمینه شکوفایی هوش بیشتری برایش فراهم می‌شود. سعی کنید در این دوران آرامش خود را حفظ کنید. یکی از راه‌های آرامش گرفتن در روزهای بارداری قرآن خواندن است.

نوع تغذیه زنان باردار و استفاده از انواع ویتامین‌ها و مواد مغذی برای شکل‌گیری سلول‌ها مهم است. در توصیه‌های اسلامی و طب سنتی ایران استفاده از عسل، کدو، کندر، خرما، خرفه، کرفس، نارنج و مویز را برای افزایش هوش و عقل کودک پیشنهاد می‌دهند.

با هماهنگی پزشک، یک برنامه ورزشی برای زنان باردار می‌تواند تا حدود ۱۴درجه به رشد هوش نوزاد آینده کمک کند.

جنین به‌خوبی می‌تواند پیام‌های محیط بیرون را دریافت کند. در دوران بارداری صحبت با طفل به‌خصوص توسط مادر، قرآن خواندن برای او، زدن ضربه‌های آهسته و نوازش پوست شکم مادر و حتی نور‌های مختلف محیط می‌تواند محرک مغز جنین باشد.

بعد از تولد، آغوش گرم مادر و تماس بدنی او با نوزاد و شیر مادر یکی از مهم‌ترین کمک‌ها برای تقویت و رشد هوش نوزادان است.

جعبه تلویزیون و کامپیوتر با هوش چه می‌کند؟

اگرچه تلویزیون و کامپیوتر می‌تواند آموزنده باشد اما استفاده زودهنگام از تلویزیون برای بچه‌ها می‌تواند موجب اختلال در خلاقیت و تکامل سلول‌های مغزی کودکان نوپا شود. در سال‌های بعد هم که بچه‌ها در مرحله دوران حساس رشد حافظه، هوش و سایر توانایی‌ها هستند، استفاده نامناسب از تلویزیون و کامپیوترمی‌تواند در آنها اختلال توجه، خیالپردازی‌ها، ضعف استدلال‌ها و کمبود مهارت‌های ارتباطی با همسالان را ایجاد کند. استفاده از این ابزارها شاید بچه‌ها را برای مدت کوتاهی سرگرم یا آرام کند اما آرزو‌ها و اهداف بلندمدت والدین را برای توانمند‌سازی‌ و تقویت هوش آنها به باد خواهد داد. علاوه بر اینها کودک به جای تجربه بازی‌های شاد گروهی، در حال یا آینده منزوی می‌شود و فرصت رشد مهارت‌هایش از بین می‌رود.

بهتر است والدین از بچه‌ها بخواهند که به سلیقه خود و البته با تایید والدین چند برنامه یا بازی کوتاه را در طول شبانه روز انتخاب کنند و فقط اجازه استفاده از آنها را داشته باشند. اگر شما فعالیت‌های سرگرم‌کننده و جایگزینی را در خانه، میهمانی‌ها یا تعطیلات درنظر بگیرد و در قانونگذاری نظر بچه‌ها را بپرسید و بعد مراقب خوبی از قانون خانه باشید، بچه‌ها هم به مرور علاقه محدود شده‌ای را به فیلم‌ها و بازی‌های کامپیوتری نشان می‌دهند اما اگر فقط منع کنید بدون آنکه پیشنهاد جایگزینی داشته باشید، موفق نمی‌شوید.

منبع : hamshahrionline.ir

دسته‌ها
روانشناسی کودکان والدین موفق

آثار روحی و روانی استرس در دختر بچه ها

آثار روحی و روانی استرس در دختر بچه ها,تاثیر استرس حتی در یک‌سالگی,علائم استرس در کودکان,استرس کودکی دخترها,علائم استرس در دختر بچه ها,کودک و والدین

رسانه ۷استرس مادر در دختر آثار روحی و روانی به‌جای می‌گذارد، طوری که او در سنین بالاتر در معرض آسیب‌پذیری بیشتری به بیماری افسردگی قرار می‌گیرد. بر اساس پژوهش دانشمندان، این امر در مورد کودکان پسر صدق نمی‌کند.

محققان آمریکایی در تحقیقی درازمدت به این نتیجه رسیده‌اند که اگر دخترها در دوران کودکی تحت استرس بزرگ شوند، در زمان نوجوانی و در سنین بالاتر آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل بیماری افسردگی خواهند داشت. این محققان که از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون هستند، نتایج پژوهش خود را در نشریه علمی “Nature Neuroscience”  منتشر کردند.

تاثیر استرس حتی در یک‌سالگی

بر اساس این تحقیق، حتی داشتن استرس در یک سالگی باعث افزایش هورمون کورتیزول در درازمدت در بدن کودک می‌شود. بدین ترتیب در مغز آن کودک پیوند بین دو ناحیه‌ی مغزی خاص تغییر می‌کند. یکی از این نواحی، مسئول احساسات و دیگری مسئول کنترل احساسات است. خانم‌هایی که پیوند این دو ناحیه‌ی مغزیشان ضعیف شده است، در دوران جوانی، در مقایسه با هم‌سن‌هایشان، بیشتر دچار افسردگی و ترس می‌شوند.

اما اینکه چرا این مساله بیشتر در دخترها دیده می‌شود هنوز کاملا مشخص نیست. احتمالا دلیل آن این است که متابولیسم دخترها نسبت به متابولیسم پسرها حساس‌تر است.

پژوهشی طولانی‌مدت در ۳ مرحله

پژوهشگران برای انجام تحقیقات خود ۵۷ کودک را مورد بررسی قرار دادند. این افراد از زمان تولدشان در این تحقیق درازمدت شرکت داشتند. محققان داده‌هایی در مورد شرایط روحی این کودکان از یک‌سالگی جمع‌آوری کرده بودند. از طریق این داده‌ها، آنها اطلاعاتی در مورد روابط زناشوئی مادرهای آنها کسب کردند که آیا آنها دراین روابط تحت فشار زیاد بوده‌اند یا نه. بر اساس گفته‌ی دانشمندان، نوزادان ناخودآگاهانه متوجه مشکلات و اختلافات خانوادگی می‌شوند.

پس از آن، محققان این کودکان را در سن حدودا ۴ سالگی دوباره مورد بررسی قرار دادند و میزان هورمون کورتیزول را در بدن آنها اندازه‌گیری کردند. بر اساس این تحقیق، دخترهایی که در سنین پایین دچار استرس بودند، میزان کورتیزول بالاتری نسبت به دیگران داشتند. در مرحله‌ی بعدی محققان شرایط روحی دخترها را در سن ۱۸ سالگی از طریق یک پرسشنامه و اسکن مغزی سنجیدند. آنها به این نتیجه رسیدند که پیوند دو ناحیه‌ی مغزی در دخترهایی که تحت استرس بودند، ضعیف‌تر بوده است. اما آنها این ارتباط را در میان شرکت کنندگان پسر کشف نکردند.

این دانشمندان معتقدند که نتایج تحقیق‌شان، زنجیره‌ای بین استرس در زمان کودکی، میزان هورمون کورتیزول در بدن دخترها و تغییرات عملکرد مغزی در خانم‌های جوان را نشان می‌دهد. به این ترتیب به گفته‌ی آنان، این اولین پژوهشی است که نشان می‌دهد چرا استرس در زمان کودکی باعث افسردگی در سنین بالاتر می‌شود.

علائم استرس در کودکان

بعضی کودکان ممکن است بسیار کلافه باشند اما حالات آنها کاملا طبیعی به نظر بیاید. و بعضی ممکن است حالات مختلفی بروز دهند که می توان به تغییر الگوی خواب و بیداری و یا برگشت به رفتارهای خردسالی (مکیدن انگشت شصت، خیس کردن رخت خواب، چسبیدن به والدین و …) اشاره کرد.

استرس علائم متفاوتی دارد که هر کدام از آنها می توانند علائم شرایط یا بیماری های دیگری غیر از استرس باشند. ولی به هر حال به هر تغییر ناگهانی در رفتار کودکان که مربوط به مراحل رشد نباشد باید توجه کرد. بعضی از این علائم و یا یک یا دو مورد ناگهانی که مدتی دراز به طول انجامند، نیازمند مراقبت های بیشتر هستند. به هر صورت هرگاه استرس وارد زندگی کودک شود به طوریکه کودک احساس سرخوردگی، پریشانی یا بیماری فیزیکی کند باید به یک متخصص( پزشک کودکان، مشاور مدرسه و یا یک روان شناس) مراجعه کرد.

علائم استرس: تا ۵ سالگی

کودکان اغلب نمی توانند به شما بگویند که دچار استرس شده اند اما رفتارشان آنرا آشکار می کند. نوزادان، نوپاها و کودکان پیش دبستانی استرس خود را با چسبیدن به والدین، گریه ی بیش از حد معمول، کج خلقی و رفتارهای واپس رو (مثل مکیدن انگشت شصت، خیس کردن رخت خواب، ترس از تاریکی و …)، جنبش، دعوا و کتک کاری و نرفتن به دستشویی، نشان می دهند. البته گریه، کج خلقی و بیدار خوابی شبانه ممکن است واکنشی طبیعی به مرحله ای از رشد هم باشد. کودکان ممکن است طی فراگیری ایستادن، صحبت کردن یا دیگر مهارت ها دچار خستگی شوند. ممکن است چند روزی بیش از حد گریه کنند و دوباره به خصوصیات معمولشان برگردند. اگر این حالت ادامه یافت ممکن است نشانه ی استرس باشد.

از دیگر علائم استرس می توان به عصبانیت، رفتار های پر خطر و حتی واکنش نا متعارف به صداهای ناگهانی و بلند اشاره کرد. این واکنش تکان خوردن یک عامل بارز وجود استرس در نوزادان و کودکان نوپااست.

علائم استرس: ۶ تا ۱۱ سالگی

این گروه نسبت به گروه سنی قبلی بهتر می توانند درباره استرس خود به شما پیام بدهند و به شما بگویند که استرس دارند.  البته چه بگویند که استرس دارند یا خیر در صورت مواجه شدن با استرس بازهم رفتارهای غیرعادی از خود بروز می دهند.

کودکان مدرسه ای که استرس دارند اغلب علائمی چون شکم درد، سردرد، مشکلات تنفسی، مشکلات خواب، بی اشتهایی یا پر اشتهایی، بهبود دیر پس از بیماری، لکنت زبان، نیاز زیاد به رفتن دستشویی یا دندان غروچه کردن خصوصا هنگام خواب دارند.

آنها اغلب بینی شان را زیاد می گیرند و ناخن هایشان را کوتاه می کنند و کابوس می بینند و ممکن است به رفتارهای خردسالی برگردند( خیس کردن رختخواب، کج خلقی و حرف زدن بچه گانه).

همچنین کودکان استرس دار ممکن است دروغ بگویند، قلدری و سرکشی کنند، خشم بروز دهند، تحریک پذیر شوند، رفتارهای نامنظم داشته باشند، دیگر کودکان را بزند، از رفتن به مدرسه سرباز زنند و در مدرسه نمرات پایینی بگیرند. ممکن است حملات وحشتزدگی داشته باشند، عقب بکشند، ناله کنند، افسرده باشند، علاقه به انجام فعالیت های روزانه را از دست بدهند، نگران به نظر برسند، تمرکز نداشته باشند، گریه کنند و تنبل باشند، سانحه پذیر باشند و یا دوستانشان را از دست بدهند.

منبع : bartarinha.ir

دسته‌ها
روانشناسی کودکان والدین موفق

چگونه کودک حرف شنوی داشته باشیم

کودک حرف شنو,فرزندان با ادب,تربیت کودک,تربیت فرزندان با ادب
رسانه ۷ – گاهی کودک نوپایمان کارهایی انجام می دهد که نباید آن کارها را نادیده بگیریم. بنابراین او را از آن کارها منع می کنیم، اما او همچنان رفتارش را ادامه می دهد و ما می خندیم و پیش خود فکر می کنیم چه رفتارهای بامزه ای!

همین رفتارهای بامزه باگذر زمان دیگر برای ما خنده آور نیستند و این بار ما مخالفت می کنیم اما دیگر این مخالفت سودی ندارد زیرا کودک این پیام اشتباه را از همان ابتدا از شما گرفته که هر کاری می تواند بکند و شما چشم پوشی می کنید.

بنابراین نادیده گرفتن بعضی رفتارها به او یاد می دهد که هر کاری کند والدین با او کاری ندارند و این موضوع وقتی که او ۱۲ یا ۱۴ ساله شد برای شما غیرقابل تحمل است زیرا او به مرور زمان عادت کرده که سرپیچی کند.

چگونه از همان ابتدای زندگی کودکمان از سرپیچی کردن او ممانعت کنیم؟

۱- اول از “کلام” برای منع کردن استفاده کنید! «یک جمله ی محکم!” فریاد نزنید، فقط با یک تن صدای محکم علت مخالفت را بگویید؛ مثلاً:

–   «خیلی داغه»

–   «این را پرت می کنی! خراب میشه»

–   «این لیوان مال تو نیست» و …

۲- با تکرار رفتار، برای دومین بار به او بگویید:
– «گفتم نه»

– «گفتم نکن»

– «یک بار بهت گفتم سرت نکن»

در مرحله ی دوم نیاز است که صدای شما کمی بلندتر باشد و یا شاید لازم باشد با زدن دست بسیار به آرامی به پشت کودک یا روی دست کودک او را منع کنید.

این نکته را به یاد داشته باشید که هرگز کودک را کتک نزنید طوری که جای دست شما باقی بماند! زیرا در هر حال، هدف شما نشان دادن عشقتان به کودک است نه نشان دادن خشمتان. کتک زدن کودک فقط این پیام را به او می رساند که شما جدی، سخت گیر و خشن هستید نه اینکه رفتار خودش اشتباه است!»

۳-اگر برای سومین بار رفتارش را تکرار کرد و ادامه داد، راه دیگری انتخاب کنید؛ و آن گذاشتن کودک روی یک صندلی رو به دیوار است و یا جایی در گوشه ی پذیرایی. مدت زمان این کار باید به ازای هر یک سال از سن کودک یک دقیقه باشد. یعنی ۲ دقیقه برای کودک ۲ ساله و ۳ دقیقه برای کودک ۳ ساله و … هربار که کودک بلند شد دوباره او را به جایش برگردانید.

۴- به ندرت اتفاق می افتد که بعد مرحله سوم کودکان رفتارشان را قطع نکنند. اما در صورت سرپیچی مجدد، کودک را به اتاقش ببرید و به او بگوئید: «این جا بمان و هرکاری دوست داری انجام بده و بیرون نیا» (فقط برای دستشویی می تواند بیرون بیاید) از دور او را زیرنظر بگیرید. بعد از مدت زمان کوتاهی، به داخل اتاق بروید و براساس قدرت درک کودک با او صحبت کنید. «به او بگوئید می دانی چرا به اتاقت فرستاده شدی؟» «چی یاد گرفتی از این کار؟» همیشه در مورد مخالفت با رفتار کودکتان با او صحبت کنید تا او بداند به چه دلیل تنبیه می شود.

۵- به کودک عذرخواهی کردن را بیاموزید. و این کار را در عمل و رفتار خودتان به کودک یاد دهید. با عذر خواهی کردن از همسرتان، با عذرخواهی کردن از فرزندان دیگر و یا حتی کودک، زمانی که رفتار اشتباهی با او داشته اید. او را تشویق به عذرخواهی کردن کنید، او را ببوسید بگوئید چون «فهمیدی رفتارت اشتباه بود تو را می بخشم و در هر حال دوستت دارم»

منبع : niksalehi.com

دسته‌ها
روانشناسی کودکان والدین موفق

آیا شب ادراری کودک بیماری است ؟

آیا شب ادراری بیماری است,درمان شب ادراری,علل شب ادراری

رسانه ۷ –کنترل نکردن ادرار از سوی کودکان، بویژه پس از سه سالگی و بخصوص در شب ها از آن اتفاقاتی است که والدین را بشدت نگران می کند.

شب ادراری کودک

نکته مهم درباره خود کنترلی ادرار کودکان آن است که روند بالا رفتن ظرفیت مثانه و قدرت کنترلی آن در کودکان مختلف، متفاوت است.

البته نگه داشتن ادرار در کودکانی با مثانه سالم که از نظر مغز و نخاع طبیعی باشند، معمولا حدود دو سالگی اتفاق می افتد، یعنی معمولا کودکان دو ساله قادرند طی روز ادرارشان را کنترل کنند، اما توانایی کنترل شبانه آن را ندارند و در مقطع چهار تا پنج سالگی، مراکز عصبی مغزشان این توانایی را به دست می آورد تا انقباضات مثانه را در خواب نیز کنترل کند.

با این حال بسیاری از والدین نسبت به شب اداری کودکانشان در سنین بالاتر احساس نگرانی می کنند و می خواهند بدانند این شرایط موقتی است یا مربوط به بیماری جدی دیگری است.

ابوعلی سینا در کتاب قانون خود می‌گوید:

«ادرار کردن در بستر، اغلب به دلیل خواب عمیق است. وقتی که ادرار شروع به جریان می‌کند، طبیعت درونی و خواست مخفی سبب می‌شود که پیش از بیدار شدن کودک ادرار خارج شود.

هنگامی که کودک قوی‌تر و تنومندتر می‌شود، خوابش سبک‌تر و شب ادراری اش متوقف می‌شود».

برخی از علل شب ادراری عبارتند از:

– ناپایداری مثانه

– تأخیر در تکامل مغزی

– ارثی

– خواب سنگین

– اختلالات روانی

– علل عضوی

واقعیت های علمی نشان داده است کودکانی که خوابشان بسیار سنگین است، شب ادراری پیدا می کنند

شب ادراری بیماری است یا نشانه؟

شب ادراری در کودکان یک نشانه است و لزوما یک بیماری محسوب نمی شود. شب ادراری ممکن است جزئی از روند تکامل مثانه باشد که در سه تا پنج سالگی اتفاق می افتد و یا ممکن است نشان دهنده بیماری های خطرناک دستگاه ادراری یا مغزی ـ نخاعی باشد.

شب اداری سرشتی

بررسی ها نشان داده است اگر یکی از والدین در کودکی مبتلا به شب ادراری بوده باشد، به احتمال ۳۰ درصد و اگر هر دو والد، شب ادراری را تجربه کرده باشند به احتمال ۷۰ درصد، فرزندشان به این عارضه مبتلا خواهد شد. در چنین شرایطی علت ابتلای کودک به شب ادراری، سرشتی محسوب می شود.

آنچه در کودکان مبتلا به شب ادراری سرشتی اهمیت دارد این است که ابتدا باید بررسی شوند که عفونت ادراری نداشته باشند، چراکه شایع ترین علت اختلال رشد در بچه ها، عفونت های ادراری است که شناخته نمی شود. به بیان دیگر، شب ادراری علامتی از بیماری های کلیوی و سیستم ادراری است.

پس این مساله ابتدا باید از سوی والدین مورد بررسی قرار بگیرد. ولی شب اداری بویژه از نوع سرشتی در کودکی که اختلال رشد، کم خونی و ضعف ندارد خوش خیم تلقی می شود و پس از مدتی خود به خود برطرف می شود.

شب ادراری در کودکانی که فقط شب ها خود را خیس می کنند و طی روز با این مشکل روبه رو نیستند و علائمی از اختلال رشد را نیز بروز نمی دهند، خوش خیم محسوب می شوند، پس والدین نسبت به این نوع شب ادراری که با علامت های دیگری همراه نیست، نباید نگران و در پی درمان پزشکی خاصی باشند، چراکه رفع این مشکل با برخورد صبورانه و به دور از تنش بتدریج ممکن است.

البته ناگفته نماند گاهی شب ادراری ناشی از مشکلات احساسی و عاطفی در کودک است و گاهی حتی در کودکانی که استفاده از دستشویی را بدرستی آموخته اند نیز به دلیل بروز مشکلات عاطفی بروز می کند.

خواب سنگین ها، شب ادراری دارند

شاید ابتدا باورش منطقی به نظر نرسد، ولی واقعیت های علمی نشان داده است کودکانی که به نوعی اختلال خواب مبتلا هستند، یعنی خوابشان بسیار سنگین است، شب ادراری پیدا می کنند.

این دسته از کودکان با سر و صدای زیاد هم از خواب بلند نمی شوند و اگر پیش از خواب، مایعات زیادی بنوشند قادر نخواهند بود برای ادرار کردن از خواب بلند شوند و به این دلیل خود را در خواب، خیس می کنند.

از سوی دیگر بررسی ها نشان داده است که بیش فعالی نیز می تواند در بروز شب ادراری موثر باشد که این موارد به بررسی و درمان های روانپزشکی نیاز دارد.

شب ادراری های خطرناک

فراموش نکنید شب ادراری به عنوان یک عارضه اولیه، خوش خیم محسوب می شود، اما در صورتی که به عنوان یک عارضه ثانویه مطرح باشد، به بررسی دقیق پزشکی نیاز دارد.

در واقع، در نوع اولیه این عارضه، شب ادراری کودکان تا پنج سالگی طبیعی تلقی می شود و تداوم آن پس از این سن نیاز به درمان دارد.

والدین باید به نوع ثانویه شب ادراری بیش از نوع اولیه آن توجه داشته باشند.

کودکانی که در گذشته شب ادراری داشته اند و این عارضه در آنها رفع شده و پس از مدتی دوباره مبتلا به این مشکل می شوند، باید از نظر ابتلا به تومورهای مغزی و ضایعات مغزی و نخاعی مورد بررسی قرار بگیرند.

حتی گاهی صرع و تشنج ابتدا خود را با بی اختیاری ادرار و شب ادراری بروز می دهد. پس شب ادراری ثانویه ممکن است خبر از بیماری های خطرناک و جدی مغزی نخاعی بدهد.

منابع:

جام جم – دکتر امیر ایجادی، فوق تخصص جراحی کلیه

ویکی پدیا

دسته‌ها
والدین موفق

روش های گرفتن پستانک از کودک

شیر خوردن نوزاد,گرفتن پستانک از نوزاد

رسانه ۷ –دادن پستانک به نوزاد (در صورتی که شما آگاهانه تشخیص می دهید که به نفع اوست نه به نفع خودتان!) اشکالی ندارد ولی نباید جایگزین شیردادن و نوازش کردن نوزاد شود.

این کاملا به شما و نوزاد شما بستگی دارد. نوزادان عاشق مکیدن هستند. از نوزادان در حال مکیدن شست در داخل رحم عکس گرفته اند. ولی اکثر نوزادان با خوردن شیر و با حرکت گهواره کاملا راضی می شوند و هرگز به پستانک نیاز نخواهند داشت.

نوزادی که به نظر می رسد تمایل داشته باشد بلافاصله پس از خوردن شیر مجدداً پستان بگیرد (البته در صورتی که حداقل به مدت ۱۰ دقیقه صدای بلعیدن شیر شنیده شود و مطمئن باشید که سیر است) یا یک شیشه دیگر را مصرف کند ممکن است احتیاج به مکیدن چیز دیگری داشته باشد.

چنین نوزادی با پستانک راضی خواهد شد. دادن پستانک به نوزاد (در صورتی که شما آگاهانه تشخیص می دهید که به نفع اوست نه به نفع خودتان!) اشکالی ندارد ولی نباید جایگزین شیردادن و نوازش کردن نوزاد شود.

بعضی از والدین از تصور اینکه یک کودک ۳ ساله با پستانک دور خانه راه برود خوششان نمی آید. ولی در صورتی که شما آگاهانه تصمیم گیری کنید و فقط وقتی که نوزادتان واقعاً به پستانک احتیاج دارد، در اختیارش قرار دهید، بعید است که وابستگی شدید به آن پیدا کند.

وسیله ای اضافی برای نوزادانی که زودتر از موقع بدنیا می آیند

اگر نوزاد شما زودتر از موقع دنیا آمده است ممکن است پستانک به نحو غیرمنتظره ای برایش سودمند باشد. بعضی از تحقیقات نشان می دهند که نوزادان نارس که پستانک می مکند بهتر رشد می کنند.

آیا استفاده از پستانک در کودکی که با شیرمادر تغذیه می شود ذهن او را مشوش می کند؟
اگر نوزاد را با شیر مادر تغذیه می کنید بهتر است از مصرف پستانک اجتناب ورزید تا وقتیکه نوزاد یاد بگیرد که خوب به سینه بچسبد و آنرا بمکد و شیر شما نیز کافی باشد.

از آنجا که پایه پستانک از سینه شما باریک تر است اگر نوزاد قبل از عادت کافی به سینه مادر پستانک بمکد ممکن است ذهنش مشوش شود.

آیا استفاده از پستانک با تکامل دندانها تداخل عمل دارد؟

احتمال آنکه کودک شما آن قدر پستانک بمکد تا تکامل صحیح دندانهایش را مورد تهدید قرار دهد بسیار کم است زیرا دندانهای دائم معمولاً تا حدود ۵ -۶ سالگی ظاهر نمی شوند.

بررسی ها نشان می دهد که نوزادان بهتر است به پشت بخوابند نه به پهلو، همچنین دیده شده که استفاده از پستانک از مرگ ناگهانی نوزادان جلوگیری می کند.

مرگ ناگهانی نوزادان در اولین سال زندگی، سومین علت مرگ و میر نوزادان در آمریکا است که سالانه موجب مرگ بیش از ۲۵۰۰ نوزاد می شود.

خوابیدن به پهلو حالتی بی ثبات است و احتمال اینکه نوزاد بچرخد و روی شکمش بخوابد زیاد است که این حالت برای نوزاد ایجاد خطر می کند.

هنوز علت مشخصی برای مرگ ناگهانی نوزادان یافت نشده ولی خوابیدن به پهلو یا روی شکم، خوابیدن روی سطح نرم، سیگار کشیدن در دوران بارداری، حاملگی در سن پایین و تولد نوزاد با وزن کم، همگی از عواملی هستند که خطر ایجاد مرگ ناگهانی نوزادان را افزایش می دهند. در بررسی های جدید نیز مشاهده شده که استفاده کودک از پستانک نیز به دلایلی ناشناخته این خطر را کم می کند.

چطور پستانک را از کودک بگیریم؟

برای گرفتن پستانک از کودک این نکات را رعایت کنید :

سعی کنید زمان دسترسی به پستانک را کاهش دهید و به شب ها و زمان خواب محدود کنید، سپس به تدریج کودک را قانع کنید که تا بدون آن بخوابد.

کودکتان را وادارید که پستانک را با یک بازی، کتاب یا اسباب بازی که لذتبخش تر و خلاق تر است معاوضه کند.

کودک را وادارید که وقتش را با دیگر کودکانی بگذراند که دیگر از پستانک استفاده نمی کند.

به کودک توضیح دهید که پستانک مربوط به دوران بچگی است و اکنون که او بزرگ تر شده است دیگر به آن نیازی ندارد.

منبع : روزنامه کیهان