دسته: والدین موفق

پدران هم می توانند همانند مادران نقشی موثر و مهم در ارتباط با فرزند خود ایجاد کنند. امورات مربوط به کودکان خاص مادران نیست پدران هم به همان اندازه می توانند در انجام این کارها با همسر خود مشارکت داشته باشند. رابطه عاطفی که بین پدر و فرزند وجود دارد می تواند در رشد رفتاری او و گرایشات او به نوع فعالیتش در آینده تغییرات مهمی ایجاد کند.

در اینجا راههایی پیشنهاد شده است که به  پدران کمک می کند تا با شکلگیری یک ارتباط خوب و موثر با فرزندشان، گامی بزرگ در شکوفایی زندگی آینده آنها بردارند: 

۱-فعالتر باشید: پدران باید خلاقیت و نوآوری داشته باشند در غیر اینصورت قادر نخواهند بود آنطور که فرزند آنها شایستگی اش را دارد از عهده مسئولیتهای پروش کودک بربیایند. به جای آنکه اجازه دهید همسرتان برای تعویض پوشک یا آرام کردن گریه کودک، او را از آغوش شما بیرون بکشد سعی کنید از جملاتی مثل، فکر می کنم خودم از عهده این کار بربیام باید کمی تمرین کنم ، استفاده کنید.  حتی می توانید در این کار از همسر خود راهنمایی بخواهید حتی می توانید از بینش و اطلاعات یکدیگر در انجام مسئولیتهای پرورش کودک استفاده کنید.

۲-بیشتر تمرین کنید: تصور نکنید که همسر شما به شکل معجزه آسایی بیشتر از شما می داند. هرآنچه او در خصوص پرورش کودک می داند، با تجربه و تمرین به دست آورده است مثل هرچیز دیگری. بنابراین شما هم با تمیرین و تلاش بیشتر می توانید به بهترین شکل این کارها را انجام دهید. نگران میزان توانایی خود در این خصوص نباشید. اگر در خصوص انجام کاری مطمئن نیستید از همسر خود بپرسید.

۳-انتخاب بهترین روش برای برقراری ارتباط با کودک: راههای برقراری ارتباط با فرزند بین زن و مرد متفاوت است. مردها تمایل به انجام فعالیتهای فیزیکی با انرژی بالا دارند در صورتیکه خانمها، اجتماعی تر و احساساتی تر برخورد می کنند. فعالیتهای فیزیکی پدران و جست و خیز آنها با کودک درسهای ارزشمندی در تنظیم هیجانات و تحریکات او هستند. کودکانی که با هیجانات فیزیکی پدر ارتباط برقرار می کنند اجتماعی تر بوده  و در مدرسه و درسهایش فعالتر عمل می کند. این کودکان نسبت به کسانیکه با پدرشان فاصله عاطفی دارند به الکل، مواد مخدر و  رفتارهای مجرمانه گرایش کمتری پیدا می کنند.

۴-از نظر احساسی در دسترس کودک باشید: تعاملات فیزیکی بدون شک مهمترین قسمت ارتباط بین پدر و فرزند است اما این موضوع که پدر از نظر احساسی همیشه در دسترس کودک باشد اهمیت خاص خودش را دارد. مردان با آگاهی کامل از احساسات خود می توانند با کودک خود همدردی کنند. سپس باید گامهای لازم جهت در دسترس بودن برای کودک را بردارند.

۵-یک شریک باشید نه یک یاری رسان: این روزها پدرهای قدیمی که فقط یاری رسان هستند منسوخ و غیر مرسوم شده و دیگر جواب نمی دهد. اگر مردان می خواهند که به شکل کامل در کارها مشارکت داشته باشند باید مسئولیتهای خانه داری و وظایف بچه داری را به شکل فعال انجام دهند.

۶-روز به روز در دسترس باشید: برای یک پدر نمونه بودن باید روز به روز در تصمیماتی که برای کودک گرفته می شود مشارکت کنید. محول کردن همه چیز به همسر به این معنا است که شما تکه های کوچک معنا و مفهوم زندگی فرزند خود را از دست می دهید. بدون در نظر گرفتن کارهای معمول و فعالیتهای روزانه پدران نمی توانند با نوع صمیمیت و نکات دقیق و ظریف حیاتی برای یک پدر حساس بودن آشنا شوند.

۷-به همسر خود احترام بگذارید: پدر درگیر به معنای به رسمیت شناختن همه اموراتی که همسر در خانه انجام می دهدو احترام به تصمیم گیریهای او زمانیکه خودش در دسترس نیست.

۸-از نیازهای برقراری ارتباط آگاه باشید: اگر از وضعیت موجود راضی نیستید همسر خود را در جریان قرار دهید. اگر او در ابتدا تمایلی به مشارکت در امورات مربوط به کودک با شما نشان نداد، به او بیشتر فرصت بدهید و به او بیاموزید که تصمیم شما در این مشارکت جدی است.

۹-پس از جدایی و طلاق فعال باقی بمانید:  پس از جدایی و طلاق راههای زیادی است برای اینکه پدر بتواند به نقش فعال خود در زندگی ادامه دهد. ارتباط خود را از هر طریق که می توانید محفوظ نگه دارید. از طریق تلفن و ایمیلهای مرتب این کار را انجام دهید. هرگز برای رفع مشکلات زناشویی و اختلافات خانوادگی فرزند را وسیله قرار ندهید. والدین باید به خاطر فرزند خود یکدیگر را حمایت کرده و با یکدیگر همکاری کنند.

گرچه تفاوت عمده‌ای در شیوه‌های فرزندپروری دختران و پسران وجود ندارد اما تنها تفاوت در جزییات برخورد و نحوه رفتار است. درواقع در شیوه تربیتی فرزندان باید با توجه به تفاوت‌های ظاهری با آنها رفتار شود چراکه مشخصه‌های روانی- رفتاری در دختران بیشتر درونی‌ است‌.

معمولا در پسران این حالت، نمود بیرونی بیشتری دارد و به همین دلیل شاهد شیطنت، لجبازی، نافرمانی و مقابله‌جویی در آنها هستیم، درحالی که بروز این حالت‌ها در دختران نمود بیرونی دارد و از روی مشخصه‌های رفتاری می‌توان به بروز اضطراب یا کاهش اعتمادبه‌نفس در آنها پی برد. گرچه گاهی برخی از خصوصیت‌های رفتاری در دو جنس مشترک است مثلا ممکن است دختری پرجنب‌وجوش و اعتمادبه‌نفس بالایی داشته باشد یا یک پسر در یک دوره سنی خاص به بازی‌های ‌دخترانه علاقه پیدا کند اما این حالت‌ها طبیعی تلقی می‌شود و چندان نگران‌کننده نیست، مگر در مواردی که این رفتارها برای مدت‌زمانی طولانی ادامه یابد.

به این ترتیب والدین باید در تربیت فرزندان، جنسیت آنها را درنظر بگیرند؛ مثلا در تربیت فرزند دختری که اعتمادبه‌نفسش پایین است، می‌توان با توجه بیشتر و تقویت احساس مسوولیت‌پذیری در او، این مشکل را برطرف یا با روش‌های خاص، رفتارهای لجبازانه را در پسران کنترل کنند.

یکی دیگر از نکته هایی که در فرزندپروری اهمیت دارد، این است که کودکان متناسب با جنسیت‌شان تربیت شوند. اگر کودکی با توجه به جنسیت خود پرورش نیابد (تربیت دختران با شیوه‌های پسرانه و پسران با شیوه‌های دخترانه)، ممکن است در آینده در پیداکردن هویت جنسی ثابت خود دچار مشکل شود. بنابراین باید با پسران و دختران به‌گونه‌ای رفتار شود تا باعث تقویت و پررنگ‌تر شدن این خصوصیات‌ها در آنها شود. والدین در عین توجه به کودکان، باید سعی کنند رفتارهای مثبت را در آنها تقویت کنند و اگر شاهد بروز رفتارهای منفی در آنها هستند با شیوه‌های خاص آن را اصلاح و خاموش‌ کنند.

منبع:aftabir.com

رسانه ۷  برای داشتن مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی خوب،‌ حتما لازم نیست که کودکان خواهر و برادر داشته باشند،‌ بلکه کافی است با همسالان خود در ارتباط باشند

برای داشتن مهارت های ارتباطی و اجتماعی خوب، حتما لازم نیست که کودکان خواهر و برادر داشته باشند، بلکه کافی است با همسالان خود در ارتباط باشند و زمان کافی برای یادگیری این مهارت ها به آن ها داده شود

برای بسیاری از والدین، خصوصا در زندگی امروز با مشکلات، گرفتاری ها و نیازهای متفاوتی که دارد، اهمیت داشتن خواهر و برادر در زندگی فرزندشان به صورت یک علامت سوال در آمده است. بسیاری از والدین جوان نگرانند که در صورتی که فرزندشان تک فزند باقی بماند و هیچ خواهر و یا برادری نداشته باشد، از چیزی در زندگی محروم شده باشد. یکی از این نگرانی ها به مهارت های اجتماعی برمی گردد.

در حقیقت وقتی در سال ۲۰۰۴/ ۱۳۸۳ مطالعه ای بر روی کودکان حدود ۵ ساله انجام شد و اعلام شد کودکانی که خواهر یا برادر ندارند، در مقایسه با کودکان هم سن و سال خود که تک فرزند نیستند، مهارت های ارتباطی و اجتماعی ضعیف تری دارند، این نگرانی بالا گرفت.

اما گزارشی که نیوساینتیست منتشر کرده، به مطالعه جدیدی اشاره دارد که نشان داده این تفاوت با بزرگ تر شدن کودکان برطرف می شود. یعنی وقتی کودکان در سنین بالاتر با هم مقایسه شدند، دیگر از نظر مهارت های اجتماعی تفاوتی بین تک فرزندها و کودکانی که خواهر و برادر داشتند دیده نشد. در حقیقت محققین این پدیده را چنین توجیح می کنند که آموختن مهارت های اجتماعی مانند مسیری است که داشتن خواهر و برادر تنها حرکت در این مسیر را سریع تر می سازد.

البته برای ادامه مسیر، ارتباط با همسالان برای کودکان بسیار ضروری است تا بتوانند مهارت های اجتماعی لازم را بیاموزند.

رسانه ۷   از انجام هرگونه رفتار جنسی در برابر دید کودک خودداری کنید و از ابراز احساسات شدید بپرهیزید.

بعضی‌ها از وقتی در نقش پدر و مادر قرار می‌گیرند، جرات و جسارت پاسخ به سوالات جنسی کودک‌شان را ندارند. این والدین بر این باورند که پاسخ به این سوالات از موقعیت و جایگاه والد بودنشان می‌کاهد و چشم و گوش بچه‌ها را باز و آنها را گستاخ می‌کند.

برخی والدین اگر به این سوالات پاسخ دهند یا اطلاعات زیادتری که متناسب با سن کودک نیست در اختیار او می‌گذارند یا صداقت در بیان این مطالب را ندارند. برخی هم برای شانه خالی‌کردن از این وظیفه مهم، شرم و حیا را بهانه می‌کنند، اما باید بدانید سوالات جنسی کودک از چهار، پنج سالگی شروع می‌شود و این یکی از مراحل طبیعی تکامل جنسی اوست که اگر بدرستی پاسخ نگیرد، کنجکاوی جنسی او بیشتر می‌شود و در این حال، چه بسا که او به خطا برود.

در تربیت جنسی، درک دقیق والدین از شرایط کودک بسیار مهم است و نباید به سوال یا بیداری جنسی او بی‌اعتنایی کرد یا با نصیحت و پند افراطی، کودک را ترساند.

والدین باید بدانند و آگاه باشند گرچه بلوغ جنسی در سنین بالاتر از دبستان اتفاق می‌افتد، اما تمایلات جنسی و سوالات پیرامون آن تنها مختص به دوره بلوغ نیست و بلکه مدت‌ها پیش از آن به صورت احساسی ویژه در کودک پدید آمده و بسیاری از عادت‌های نامناسب کودک که از نگاه پدر و مادر مخفی می‌ماند، در این دوره  شکل می‌گیرد.

تربیت جنسی با آموزش جنسی تفاوت دارد

بیشترین پرسشی که والدین از روان‌شناسان و مشاوران مسائل جنسی می‌کنند، این است که تربیت جنسی با آموزش جنسی چه تفاوتی دارد و چگونه می‌توان به سوالات جنسی کودک پاسخی ساده و منطقی داد؟

کبری ایمان‌نژاد، کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی به این سوالات پاسخ می‌دهد:

تربیت جنسی با آموزش جنسی تفاوت دارد. آموزش جنسی شرح جزئیات روابط و مراحل جنسی است اما آنچه در تربیت جنسی مطرح است، ارائه مجموعه اطلاعات جسمانی، روانی، اجتماعی و دینی در مورد مسائل جنسی یا در اختیار گذاشتن اطلاعات لازم در مورد مسائلی است که با غریزه جنسی کودک مرتبط است و آموزش آن از سال‌های اول زندگی کودک شروع می‌شود. در این سال‌ها باید مسائلی به کودک آموزش داده شود که ممکن است ارتباطی با آموزش جنسی نداشته باشد، اما بعدها همین موارد در روابط و تعاملات جنسی به او کمک خواهد کرد.

سوال جنسی کودک جواب ساده می‌خواهد

سن مناسب برای آگاه‌کردن کودک از مسائل جنسی زمانی است که او سوال جنسی می‌کند و شروع آن در کودکان متفاوت است. به گفته والدین، اولین و مهم‌ترین سوالی که کودک می‌پرسد این‌ است که بچه چطور ایجاد می‌شود و چگونه به دنیا می‌آید؟

ایمان‌نژاد در پاسخ می‌گوید: ما نباید به کودکمان دروغ بگوییم یا سوال او را بی‌جواب بگذاریم. والدینی که به سوال جنسی کودک پاسخ نمی‌دهند یا به کودک می‌گویند او را از بیمارستان گرفته‌اند یا از کسی خریده یا از جایی آورده‌اند یا آن‌که القا می‌کنند که بچه از خوردن چیزی از سوی پدر و مادر و بزرگ شدن او در شکم مادر ایجاد می‌شود، باعث ایجاد ترس و دلهره در کودک شده و روان او را بیمار می‌کنند.

داستان را این‌گونه بگویید

می‌توانید برای ارائه یک داستان منطقی از یک روان‌شناس کمک بگیرید یا با زبانی کودکانه برای فرزندتان این‌گونه توضیح دهید، وقتی پدر و مادر می‌خواهند که بچه‌ای داشته باشند با یکدیگر از خداوند درخواست می‌کنند که به آنها بچه‌ای بدهد. خداوند هم یک کودک زیبا در شکم مادر قرار می‌دهد. آن کودک طی ۹ ماه در شکم مادر بزرگ می‌شود و پس از گذشت این مدت در بیمارستان توسط پزشک به دنیا می‌آید، اما شاید کودک بپرسد که چرا پدرها، بچه به دنیا نمی‌آورند؟ بازهم می‌توانید با زبانی کودکانه بگویید خداوند بدن پدر و مادر را متفاوت آفریده است و فقط مادرها می‌توانند بچه به دنیا بیاورند.

اگر کودک به تفاوت‌های جنسی پی ببرد

سوال جنسی دیگر آن‌که وقتی کودک متوجه تفاوت‌های آناتومی بدن خود در مقایسه با جنس دیگر می‌شود چگونه باید با او رفتار کنیم؟

ایمان‌نژاد می‌گوید وقتی کودک از والدین خود این تفاوت را می‌پرسد، فرصت مناسبی است که هویت جنسی‌اش را به او بشناسانیم. اما چگونه؟ این روان‌شناس می‌گوید از فرزندتان بخواهید که به تفاوت‌های ظاهری پدر و مادر یا خواهر و برادرش توجه کند، سپس به او بگویید این تفاوت‌ها در همه قسمت‌های بدن ما وجود دارد و این خواست خدا بوده است.
پنج-شش سالگی سن تمیز کودک است و او می‌تواند نوع جنسیت را تشخیص دهد و تا حدودی فرق میان دختر و پسر را بفهمد. اگر به کنجکاوی‌های جنسی کودک بها ندهیم و کودک را با تفاوت‌های جنسی‌اش آگاه نکنیم، خیالات نادرستی در ذهنش پرورش خواهد داد و اگر شناسایی این تفاوت‌ها را به خود کودک محول کنیم، کودکان به بهانه‌های مختلف مکان‌هایی تنها و خلوت را پیدا می‌کند و به بررسی بدن یکدیگر می‌پردازند.

فکر کودک را منحرف کنید

«وقتی کودک توانایی حرکتی پیدا می‌کند و بدن خود را لمس و کشف می‌کند، اندام تناسلی خود را هم پیدا می‌کند. کاملا طبیعی است و با بزرگ‌شدن کودک از بین می‌رود.»

این را ایمان‌نژاد می‌گوید و ادامه می‌دهد والدین در زمان کسب این تجربیات نباید کودک را دعوا کرده و او را شرمگین کنند بلکه باید از پیش هر کاری که توجه کودک را به این ناحیه و اهمیت و معنای آن جلب می‌کند، دور کنند.

فعالیت‌ها یا سوالات جنسی کودک در این دوره ناشی از احساس حقیقی جنسی او نیست بلکه احساسی مشابه بزرگ‌ترها، اما کاذب است که تحریک آن منجر به بلوغ زودرس جنسی و بروزعادات نامناسب در کودک می‌شود.

این روان‌شناس با تاکید بر این‌که برخی کودکان بخصوص پسرها در مهد، مدرسه یا زمان‌هایی که در خانه مکانی خلوت پیدا می‌کنند، به کنجکاوی‌های جنسی روی می‌آورند، می‌گوید: پدر و مادر یا اولیا و مربیان باید نظارت کامل بر بازی‌ها و عملکرد بچه‌ها داشته و با رفتاری ملایم و با منحرف‌کردن ذهن کودک، رفتارها و بازی‌های جنسی او را بتدریج محدود کنند.

به توصیه روان‌شناسان و کارشناسان دینی، قبل از بروز عادات نامناسب کودک به این نکات توجه کنید:

لباس و پوشک کودک را در مکان‌های خلوت و به دور از نگاه دیگران تعویض کنید. اگر کودک متوجه اندام تناسلی خود شد، حواس او را پرت کنید. کودک دختر و پسر را همزمان به حمام نبرید و در زمان استحمام کودک، لباس‌های زیر خود را حفظ کنید.

اگر کودکان در جایی خلوت در حال بازی بودند، به بهانه‌های مختلف به آن مکان رفت و آمد کنید تا بدانند هیچ کجا کاملا امن و خالی از مراقب نیست. بستر خواب کودکان را از یکدیگر جدا کنید. از پوشیدن و پوشاندن لباس‌های تنگ و محرک اجتناب کنید. از انجام هرگونه رفتار جنسی در برابر دید کودک خودداری کنید و از ابراز احساسات شدید بپرهیزید.

نوازش هم حد و مرز دارد

برخی روان‌شناسان معتقدند در بسیاری موارد، والدین به صورتی ناخودآگاه با نوازش‌هایی نابجا محرکی برای فرزندان خود می‌شوند.

ایمان‌نژاد می‌گوید با همه توجهی که اسلام به رشد عاطفی و تقویت آن در کودک داشته است، از حدود سنین تمیز برای آن حد و مرز و مراقبت‌هایی در نظر گرفته است.

لمس و نوازش کشاله ران، کفل و دیگر نقاط حساس بدن، برای کودک هیجان‌انگیز بوده و احتمال لذت‌جویی او را بالا برده و ادامه‌دار می‌کند البته این را بدانید نوازش بخشی از آموزش جنسی کودک به حساب می‌آید و از طریق آن کودک دریافت عشق و محبت را می‌آموزد و سرچشمه پیدایش عواطف است، اما اگر از حد بگذرد، خطرآفرین شده و یکی از عواملی است که می‌تواند باعث بروز زودهنگام بلوغ جنسی و پیدایش عادات نامناسب در کودک شود.

از دیدگاه برخی نظریه‌های روان‌شناسی کودکان از آغاز تولد آماده دریافت لذات جنسی بوده و از همین زمان رفتارهای جنسی آنها در حال شکل‌گیری است.

منبع : jamejamonline.ir
seemorgh.com