برچسب: روانشناسی کودک

رسانه ۷ –به این تست شک نکنید.. این آخرین و استانداردترین تست شخصیت شناسی است که این روزها در اروپا بین روانشناسان در جریان است. پاسخهایش هم اصلاً کار دشواری نیست. کافی است کمی به خودتان رجوع کنید. یک کاغذ و قلم هم کنار دستتان باشد که بتوانید امتیازهایی که گرفته اید را جمع بزنید. حاضرید؟

۱) چه موقع از روز بهترین و آرام ترین احساس را دارید؟

الف _ صبح،

ب- عصر و غروب،

ج _ شب

۲) معمولاً چگونه راه می روید؟

الف _ نسبتاً سریع، با قدم های بلند،

ب- نسبتاً سریع، با قدمهای کوتاه ولی تند و پشت سر هم،

ج _ آهسته تر، با سری صاف روبرو،

د _ آهسته و سربه زیر، ه- – خیلی آهسته

۳) وقتی با دیگران صحبت می کنید؛

الف _ می ایستید و دست به سینه حرف می زنید،

ب- دستها را در هم قلاب می کنید،

ج _ یک یا هر دو دست را در پهلو می گذارید،

د _ دست به شخصی که با او صحبت می کنید، می زنید،

و ه-_ با گوش خود بازی می کنید، به چانه تان دست می زنید یا موهایتان را صاف میکنید

۴) وقتی آرام هستید، چگونه می نشینید؟

الف _ زانوها خم و پاها تقریباً کنار هم،

ب- چهارزانو،

ج _ پای صاف و دراز به بیرون،

د _ یک پا زیر دیگری خم

۵) وقتی چیزی واقعاً برای شما جالب است، چگونه واکنش نشان می دهید؟

الف _ خنده ای بلند که نشان دهد چقدر موضوع جالب بوده،

ب _ خنده، اما نه بلند،

ج _ با پوزخند کوچک،

د _ لبخند بزرگ،

ه_ لبخند کوچک

۶) وقتی وارد یک میهمانی یا جمع می شوید؛

الف _ با صدای بلند سلام و حرکتی که همه متوجه شما شوند، وارد می شوید

ب _ با صدای آرامتر سلام می کنید و سریع به دنبال شخصی که می شناسید، می گردید

ج _ در حد امکان آرام وارد می شوید، سعی می کنید به نظر سایرین نیایید

۷) سخت مشغول کاری هستید، بر آن تمرکز دارید، اما ناگهان دلیلی یا شخصی آن را قطع می کند؛

الف _ از وقفه ایجاد شده راضی هستید و از آن استقبال می کنید

ب _ بسختی ناراحت می شوید

ج _ حالتی بینابین این ۲ حالت ایجاد می شود

۸) کدامیک از مجموعه رنگ های زیر را بیشتر دوست دارید؟

الف- قرمز یا نارنجی

ب- سیاه

ج- زرد یا آبی کمرنگ

د- سبز

ه- آبی تیره یا ارغوانی

و- سفید

ز- قهوه ای، خاکستری، بنفش

۹) وقتی در رختخواب هستید (در شب) در آخرین لحظات پیش از خواب، در چه حالتی دراز می کشید؟

الف- به پشت

ب- روی شکم (دمر)

ج- به پهلو و کمی خم و دایره ای

د- سر بر روی یک دست

ه- سر زیر پتو یا ملافه…

۱۰) آیا شما غالباً خواب می بینید که:

الف- از جایی می افتید.

ب- مشغول جنگ و دعوا هستید.

ج- به دنبال کسی یا چیزی هستید..

د- پرواز می کنید یا در آب غوطه ورید.

ه- اصلاً خواب نمی بینید.

و- معمولاً خواب های خوش می بینید

امتیازات

سؤال اول: الف(۲ امتیاز)، ب (۴ امتیاز)، ج (۶ امتیاز)

سؤال دوم: الف (۶امتیاز)، ب (۴ امتیاز)، ج (۷ امتیاز)، د (۲ امتیاز)، ه (۱ امتیاز)

سؤال سوم: الف (۴ امتیاز)، ب (۲ امتیاز)، ج (۵ امتیاز)، د (۷ امتیاز)، ه (۶ امتیاز)

سؤال چهارم: الف (۴ امتیاز)، ب (۶ امتیاز)، ج (۲ امتیاز)، د (۱ امتیاز)

سؤال پنجم: الف (۶ امتیاز)، ب (۴ امتیاز)، ج (۳ امتیاز)، د (۵ امتیاز)، ه (۲ ا متیاز)

سؤال ششم: الف (۶ امتیاز)، ب (۴ امتیاز)، ج (۲ امتیاز)

سؤال هفتم: الف (۶ امتیاز)، ب (۲ امتیاز)، ج (۴ امتیاز)

سؤال هشتم: الف (۶ امتیاز)، ب (۷ امتیاز)، ج (۵امتیاز)، د (۴ امتیاز)، ه (۳ امتیاز) و (۲ امتیاز)، ز (۱ امتیاز)

سؤال نهم: الف (۷ امتیاز)، ب (۶ امتیاز)، ج (۴ امتیاز)، د (۲ امتیاز)، ه (۱ امتیاز)

سؤال دهم: الف (۴ امتیاز)، ب (۲ امتیاز)، ج (۳ امتیاز)، د (۵ امتیاز)، ه (۶ امتیاز)، و (۱ امتیاز)

خب، امتیازهایتان را جمع زدید… عدد به دست آمده را با جدول مقابل مقایسه کنید و شخصیت خودتان را بشناسید.

نتیجه گیری

* اگر امتیاز شما بالای ۶۰ است: دیگران در ارتباط و رفتار با شما شدیداً مراقب و هوشیار هستند آنها شما را مغرور، خودمحور و بی نهایت سلطه جو می دانند، گرچه شما را تحسین می کنند و به ظاهر می گویند«کاش من جای تو بودم!!» اما معمولاً به شما اعتماد ندارند و نسبت به ایجاد رابطه ای عمیق و دوستانه بی میل و فراری هستند.

* اگر از ۵۱ تا ۶۰ امتیاز دارید: بدانید دوستان شما را تحریک پذیر می دانند، بدون فکر عمل می کنیدو سریع از موضوعات ناخوشایند برآشفته می شوید ، علاقه مند به رهبری جمع و تصمیم گیریهای سریع دارید (هرچند اغلب درست از کار درنمی آیند!) دیگران شما را جسور و اهل مخاطره می دانند. کسی که همه چیز را تجربه و امتحان می کند، از ماجراجویی لذت می برد و در مجموع به دلیل ایجاد شرایط و بستر هیجانات توسط شما، از همراهی تان لذت می برند.

* اگر از ۴۱ تا ۵۰ امتیاز به دست آوردید: به خود امیدوار باشید ، دیگران شما را بانشاط، سرزنده، سرگرم کننده و جالب و جذاب می بینند.

شما دائماً مرکز توجه جمع هستید و از تعادل رفتاری خوبی بهره مند هستید. فردی مهربان، ملاحظه کار و فهمیده به نظر می رسید. قادر هستید به موقع باعث شادی و خوشی دوستانتان شوید و اسباب هلهله و خنده آنها را فراهم کنید و در همان شرایط و در صورت لزومبهترین کمک بر اعضای گروه هستید.

* اگر ۳۱ تا ۴۰ امتیاز نصیب شما شد: بدانید در نظر سایرین معقول، هوشیار، دقیق ، ملاحظه کار و اهل عمل هستید.. همه می دانند شما باهوش و با استعداد هستید اما مهمتر از همه فروتن و متواضع هستید. به سرعت و سادگی با دیگران باب دوستی را باز نمی کنید. اما اگر با کسی دوست شوید صادق، باوفا و وظیفه شناس هستید. اما انتظار بازگشت این صداقت و صمیمیت از طرف دوستانتان را دارید گرچه سخت دوست می شوید اما سخت تر دوستی ها را رها می کنید.

* از ۲۱ تا ۳۰ امتیاز : در نظر سایرین فردی زحمت کش هستید اما متأسفانه گاهی اوقات ایرادگیر هستید. شما بسیار بسیار محتاط و بی نهایت ملاحظه کار به نظر می رسید. زحمتکشی که در کمال آرامش و با صرف زمان زیاد در جمع بار دیگران را بردوش می کشد و بدون فکر و براساس تحریک لحظه ای و آنی هرگز نظر نمی دهد. دیگران می دانند شما همیشه تمام جوانب کارها را می سنجید و سپس تصمیم می گیرید.

* و اگر کمتر از ۲۱ امتیاز داشتید: دیگران شما را خجالتی، عصبی و آدمی شکاک و دودل می دانند شخصی که همیشه سایرین به عوض او فکر می کنند، برایش تصمیم می گیرند و از او مراقبت می کنند. کسی که اصلاً تمایل به درگیرشدن در کارهای گروهی و ارتباط با افراد دیگر را ندارد!

منبع: charismaco.com

رسانه ۷  بیشتر ما وقتی بچه دار می شویم، سعی می کنیم برای فرزندمان هر کاری بکنیم و بهترین ها را برایش فراهم کنیم اما در این راه، گاهی استرس هایی به ما وارد می شود و حس می کنیم خلاصی از این استرس و رسیدن به آرامش، خود خوشبختی است. به کار بستن ۹ توصیه زیر به شما کمک می کند زندگی را، البته با داشتن فرزند، آسان تر بگیرید!.

▪ ۲۰ تا ۳۰ دقیقه اختصاصی

۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیش از دیگران از خواب برخیزید و چای بنوشید یا با آرامش مجله مورد علاقه تان را ورق بزنید. این کار سبب می شود روزتان را خوب آغاز کنید و استرس و کارهای روزمره باعث خستگی شما نشود.

▪ هماهنگ کردن مدرسه رفتن کودک با بچه همسایه

حتما در همسایگی شما نیز بچه هایی هستند که همراه با فرزند شما به مهدکودک یا دبستان می آیند. با والدین آنها هماهنگ کنید تا بعضی روزها فرزند شما همراه با آنان و بعضی از روزها فرزند آنها با شما به مهد یا دبستان برود. این کار باعث می شود برای چند روز در هفته وقت اضافی بیشتری داشته باشید.

▪ دوستی با مادران دیگر

به جای آنکه وقتی کودکتان را به پارک می برید تا بازی کند، روی نیمکتی تنها بنشینید، سعی کنید با دیگر مادرها دوست شوید، به ویژه می توانید با کسانی آشنا شوید که فرزندانی هم سن و سال فرزند شما دارند. برای آشنا شدن یکی دو جمله ساده کافی است: «چه کیف زیبایی دارید! آن را از کجا خریده اید یا «چه قدر لباس کودکتان خوش رنگ و زیبا است! خودتان آن را بافته اید؟» و بعد می توانید در رابطه با مسایل کودکان صحبت کنید و با هم دوست شوید.

▪ لحظات اختصاصی برای کودکان

تمام روز کار می کنید و شب خسته به خانه برمی گردید؟ خودتان را جای فرزندتان بگذارید. در این شرایط، او چه حسی خواهد داشت و چه می کند؟ حتی اگر مجبورید شاغل باشید، وقتی به خانه بازمی گردید تمام کارهایتان را کنار گذاشته و برای چند دقیقه ای به فرزندتان توجه کنید، کمی با او بازی کنید، حرف بزنید و نقاشی بکشید. جمع و جور کردن خانه، جارو کشیدن، حمام کردن و … را می توان چند ساعتی به عقب انداخت. یک روز در هفته را هم مرخصی بگیرید و به تمام کارهای خانه برسید تا استرس تان شما کمتر شود.

▪ برهنه کردن پاها

گاهی اوقات باید اجازه داد کودکان پابرهنه روی چمن ها یا ماسه های کنار دریا بدوند؛ حتی در خانه نیز نباید سر لباس آنها خیلی حساس بود. به این ترتیب، مدام مجبور نیستید تکرار کنید که: «کفشت کو؟ کجا انداختیش؟» پابرهنه بودن می تواند راه رفتن صحیح را به کودک بیاموزد و ماهیچه های پا را هم قوی می کند.

▪ غذای حاضری جلوی تلویزیون

شاید شما هم بارها شنیده باشید که ناهار یا شام خوردن با تلویزیون روشن درست نیست و کانون خانواده را سست می کند. ما نیز با غذا خوردن با تلویزیون خاموش موافق ایم اما بد نیست پنج شنبه یا جمعه، غذایی حاضری درست کنید و با همسر و فرزندان تان جلوی تلویزیون بنشینید و در حالی که کارتون یا یک فیلم کمدی می بینید، آن را میل کنید.

▪ غذا خوردن با دست

میوه ها را پوست بکنید و در بشقاب بگذارید و اجازه بدهید کودک به جای چنگال آنها را با دست بخورد. تکه های گوشت، مرغ و پنیر را کوچک کرده و خودش به دهانش بگذارد. پس از اتمام غذا هم دستمال مرطوبی به او بدهید تا دهان، دست ها و صورتش را تمیز کند.

▪ مهمانی های کودکانه

کنید؟ بچه ها با هم سرگرم می شوند و بازی های جدید یاد می گیرند.

▪ خوابیدن در روز جمعه

روز جمعه اجازه بدهید همه اهل خانه تا ظهر بخوابند. صبحانه و ناهار را یکی کنید و بیرون از خانه در پارک صرف کنید حتی می توانید برای راحت تر بودن صبحانه سبکی بخورید و برای ناهار به رستوران بروید.

کودکان زمانی که به سن ۵ یا ۶ سالگی می رسند، تازه معنی دروغ و حقیقت را درمی یابند و تفاوت میان آنها را تشخیص می دهند. در این سن آنها یاد می گیرند که چه رفتارهایی پدر یا مادرشان را ناراحت و عصبانی می کند.

آنها در این سن به خاطر کارهای بدی که انجام می دهند احساس گناه می کنند در حالی که در سنین پایین تر حتی معنی احساس گناه کردن را نمی فهمند. به همین علت از ترس اینکه شما آنها را تنبیه کنید، دروغ می گویند. حتی ممکن است هنگام دروغ گفتن برای جلب توجه تان مبالغه هم بکنند. وقتی بچه ها به سن ۷ یا ۸ سالگی می رسند شما والدین می توانید به آنها در گفتن حقیقت اعتماد کنید، اما اگر باز هم دروغ گفتند باید بدانید که از ترس تنبیه شدن حقیقت را پنهان می کنند، این تنها دلیل دروغ گفتن کودکان ۷ یا ۸ ساله است.

آنها در این سن حتی معنی دروغ مصلحتی را می فهمند. مثلا اگر مادر بزرگ کودکی برای روز تولدش هدیه ای به او بدهد که از آن متنفر باشد باز به روی خود نمی آورد و از آن تعریف می کند گرچه می داند که این کار بسیار بی مورد است.

بچه ها دروغ می گویند تا احساسات دیگران را جریحه دار نکنند. دروغ های آنها در این سن در واقع فریادی است که برای درخواست کمک از دیگران می زنند. بچه هایی که بسیار می ترسند مادران یا پدران خود را ناامید کنند، دروغ می گویند. دروغ؛ در حقیقت راه نجاتی است که آنها را از این فشار روحی خلاص می کند. زمانی که بچه ها بزرگ می شوند اغلب کمتر دروغ می گویند چون از عواقب آن مطلع هستند، البته باید به خاطر داشته باشید که همه دروغ هایی که نوجوانان می گویند، نشان دهنده آن نیست که قصد انجام کار خطرناکی را داشته اند.

دلایل دروغگویی نوجوانان کاملا با کودکان متفاوت است. آنها دروغ می گویند تا خلوت و آرامش خود را حفظ کنند یا با پنهان کردن حقیقت می کوشند به آرمان هایی دست یابند که فکر می کنند با گفتن حقیقت هیچ گاه به آن نمی رسند. حال شما به عنوان والدین نوجوانان یا کودکانی که دروغ می گویند باید تلاش کنید به آنها درس صداقت را یاد دهید.

بعضی از والدین خودشان به فرزندانشان آموزش دروغگویی می دهند، مثلا وقتی به او می گویید گوشی تلفن را جواب بده و بگو من خانه نیستم، در حقیقت درس دروغگویی به او می دهید و بعد به او یاد می دهید که این دروغ مصلحتی است و بعضی وقت ها گفتنش اشکالی ندارد. او هم یاد می گیرد که به شما دروغ بگوید و اگر دلیلش را بپرسید می گوید شما خودتان هم دروغ مصلحتی می گویید. بنابراین، باید فضای خانه را طوری مهیا کنید که فرزندتان احساس کند می تواند به راحتی حقیقت را به شما بگوید.

یکی دیگر از کارهایی که باید انجام دهید آن است که همیشه به وعده ها و قول های خود عمل کنید و اگر زمانی مجبور به شکستن آن شدید از آنها عذرخواهی کنید. اگر در حضور فرزندتان دروغ گفتید به آن اعتراف کنید یا حداقل دلایل منطقی برای کار خود بیاورید. هیچ گاه انتظار نداشته باشید فرزندتان فرق بین دروغ مصلحتی و دروغ های جدی تر را بشناسد.

هرگز قوانین سختی را برای مبارزه با دروغگویی در خانه وضع نکنید چون بچه ها از ترس مواجه شدن با این قوانین بیشتر دروغ می گویند. حتی بچه هایی که پدر و مادر با صداقتی دارند هنوز در بعضی از موارد دروغ می گویند اگر این اتفاق افتاد، آرامش خود را حفظ کنید، عصبانی نشوید. این را بدانید که مسئله ای که فرزند شما را وادار به گفتن دروغ کرده است بسیار جدی تر از خود دروغی است که او به شما گفته است. پس تلاش کنید که این مشکل را حل کنید. به فرزند خود بگویید که او را در هر شرایطی دوست دارید حتی اگر دروغ بگوید.

به او گوشزد کنید که بچه بدی نیست فقط بعضی وقت ها رفتارش غیرقابل پذیرش می شود. فضای خانه را مثل یک دادگاه محاکمه نکنید، بگذارید به راحتی حقیقت را بگوید و به او فرصت دهید تا به اشتباهات خود اعتراف کنند. هرگاه فرزندتان به شما دروغ های شاخ دار گفت؛ به او نگویید تو یک دروغگو هستی، ولی طوری هم رفتار نکنید که او فکر کند شما نمی فهمید.

بعضی وقت ها بچه ها جلوی پدر و مادر خود به دیگران دروغ می گویند. در این موارد در حضور جمع آنها را دعوا نکنید. سعی کنید در خلوت با او صحبت کنید. فرزندتان را متهم نکنید. مثلا، اگر روی فرش شیر ریخت، مستقیما به او نگویید تو شیر را روی فرش ریختی. بهتر آن است که بگویید نمی دانم چه کسی این شیر را روی فرش ریخته است، ای کاش یک نفر پیدا می شد تا آن را تمیز کند.

شما نباید خودتان را به خاطر دروغ های جزئی که فرزندانتان می گویند ناراحت کنید، تنها هنگامی که دروغ گفتن برای فرزندتان به شکل یک عادت در می آید، نگران کننده است. وقتی آنها با مشکلی مواجه می شوند و نخستین راه حل برای حل آن را دروغ گفتن می دانند باید نگران آنها شد. بعضی از بچه ها دروغ می گویند و پس از آن احساس ندامت و پشیمانی هم نمی کنند.

این موارد بسیار نگران کننده ای است که شما والدین حتما باید به آنها توجه کنید. به یاد داشته باشید که بچه ها بعضی وقت ها برای پنهان کردن مسائل بسیار خطرناک و جدی، حقیقت را پنهان می کنند.

ترجمه؛ آزاده هاشمی

رسانه ۷ –مادر، مهره اصلی تربیت فرزند است و پدر هم دوش مادر در شکل گیری شخصیت او نقش دارد. والدینی در پرورش فرزند خود موفقند که برای تربیت کودک خویش، وقت صرف می کنند و او را برای روبرو شدن با اجتماع و مسائل پیرامون آن آماده کنند.

وقتی به مدرسه می‌رسید، چشم‌های پف‌کرده و چهره بغ‌کرده‌اش را می‌بینید. چند دقیقه‌ای طول می‌کشد تا بفهمید فرزندتان در یک دعوای کودکانه قربانی شده و بی‌آنکه از خودش دفاع کرده باشد، مورد حمله بدنی و کلامی همسالانش قرار گرفته است.

اگر شما هم از جنس کودک‌تان باشید، احتمالا از او دلجویی می‌کنید و برای فراموش کردن یا سازگار شدن با این واقعیت که در روزهای دیگر هم به زندگی‌اش سر می‌زند به او کمک می‌کنید و اگر هم از آن دسته مادرهایی باشید که می‌خواهند با هر ابزاری دنیا را برای کودک‌شان امن کنند، احتمالا راه و رسم حمله کردن به همکلاسی‌های مهاجم را به او یاد می‌دهید و فردای آن روز هم با توپ پر به دفتر مربی‌ها می‌روید و از اینکه مدرسه‌شان به میدان جنگ تبدیل شده شکایت می‌کنید.

می‌دانیم؛ مادر هستید و توان دیدن چشم‌های پر از اشک فرزندتان را ندارید و می‌خواهید به هر قیمتی که شده دلش را آرام کنید اما اگر راه‌های گفته شده تنها ابزار شما برای آرام کردن اوست، خبر خوبی برای‌تان نداریم. اگر از راه اول می‌روید، احتمالا کودکی را پرورش می‌دهید که به جای جنگیدن با مشکلات و برطرف کردن‌شان، تحمل و آزار‌دهنده‌ترین شکل مدارا کردن را یاد می‌گیرد و اگر راه دوم را انتخاب می‌کنید، احتمالا فرزندی را می‌پرورانید که به جای حل مسئله، تکرار مشکل و مقابله به مثل را انتخاب می‌کند.

یادتان نرود جنگ‌های کودکانه‌ای که هر روز در مهدکودک و مدرسه اتفاق می‌افتد، نمونه کوچکی از مواجهه فرزندتان با رفتارها و موقعیت‌های ناخوشایند هستند و نه‌تنها آنچه در مقابل فرزندتان به زبان می‌آورید، بلکه حالات چهره و رنگ رخسارتان هم در مواجهه بعدی فرزندتان با این مشکلات تاثیرگذار خواهد بود.

برای دفاع از فرزندتان، او را کنار نزنید و مثل یک نگهبان، یک‌تنه به جنگ مادران و کودکان دیگر نروید. فرزند شما نه به سکوت در برابر این مشکلات نیاز دارد و نه مقابله به مثل گره‌‌ای از مشکلش باز می‌کند. پس تنها برای تفهیم اینکه تا کجا حق با اوست و از کجا باید در برابر خواسته‌های غیر منطقی دیگران بایستد، تلاش کنید. می‌دانیم طاقت آزردگی‌اش را ندارید اما قرار نیست برای محافظت از او همیشه آماده جنگیدن با دیگران باشید. اگر هنوز نمی‌دانید برای محافظت از فرزندتان چه راهی را باید انتخاب کنید، ستون سمت چپ را بخوانید.

وقت تغییر است

نه بادی‌گارد فرزندتان باشید و نه اجازه دهید رقابت شما با بچه‌های دیگر به ارتباط فرزندتان با آنها صدمه بزند. اگر دعواهای کودکانه در مهد و مدرسه شما را نگران می‌کند، بهتر است به نکات زیر توجه کنید.

دخالت نکنید

تا می‌توانید در دعواهای بین دو کودک مداخله نکنید. اگر هر کدام از آنها برای طرح گله و شکایت پیش‌تان آمدند، حتما با دقت و توجه به حرف‌های‌شان گوش کنید. با کودک آزرده همدردی کنید؛ مثلا بگویید درک می‌کنید که او از شکستن اسباب‌بازی‌اش چقدر ناراحت است ولی در نهایت بگویید مشکل آن دو به شما مربوط نمی‌شود و خودشان باید مشکلات‌شان را با هم حل کنند.

خروس جنگی نسازید

تصور می‌کنید اگر به فرزندتان آموزش رزم دهید و از او بخواهید بعد از خوردن هر سیلی یک سیلی بزند، بازی را برده‌اید؟ در اشتباهید! شما با آموزش خشونت بدترین شیوه حل مسئله را به فرزندتان یاد می‌دهید. به جای رفتن از چنین راهی به فرزندتان یاد دهید که نه‌تنها کتک زدن دوستانش درست نیست بلکه اشتباه و خطرناک هم هست.

همیشه فرزند شما قوی‌ترین کودک جمع نیست. اگر به او یاد دهید که در واکنش به حمله کودکان دیگر با آنها دست به یقه شود، احتمال اینکه کتک مفصلی بخورد و وضعیتش بدتر از قبل شود کم نخواهد بود. پس به او توضیح دهید ابتدا به کودک مهاجم بگوید: «تو حق نداری به من توهین کنی!» یا اینکه بگوید: «اجازه نداری به من دست بزنی!» و بعد یکی از بزرگ‌ترها را خبر کند.

اگر لازم شد دفاع کنید

گفتیم که دلیلی برای ورود شما به این بازی وجود ندارد اما اگر ماجرا از کنترل خارج شد، می‌توانید جلو بروید و با کودک خطاکار شخصا صحبت کنید. فرزند شما باید بداند وظیفه حل مشکلاتش را برعهده دارد اما همیشه کسانی هستند که در لحظه‌های سخت از او حمایت می‌کنند.

رقابت را کنار بگذارید

آخرین و مهم‌ترین نکته این است: «وارد رقابت با کودکان و مادران دیگر نشوید!» گاهی بچه‌ها تنها مشغول کری خواندن کودکانه و نشان دادن رفتارهایی که اقتضای سن‌شان است، هستند. تصور نکنید اگر کودکی به زور مداد فرزند شما را گرفت، فورا باید با خشم به طرفش بروید و از حق فرزندتان دفاع کنید. اجازه دهید تا جایی که آسیبی جسم و روان فرزندتان را تهدید نمی‌کند، خودش برای حل مشکلات و سازگاری با دیگران پیش‌قدم شود.

منبع :hidoctor.ir

 رسانه ۷ –کودک دست و پا چلفتی یعنی چه؟ تشخیص کودک دست و پا چلفتی (خام حرکت) کار سختی نیست.کودکی است که با ظاهر طبیعی در انجام کارها دچار مشکل می شود و دائما توجه بزرگسالان و همبازی هایش را به دلیل انداختن وسایل ، پشت پا خوردن و افتادن های مکرر جلب می کند، احتمالا در یادگیری نوشتن ، نقاشی کردن ، بستن دکمه لباس و بند کفش دردسر دارد و در حین یادگیری مهارت های جدید ناامید می شود و عموما مورد تمسخر سایر کودکان قرار می گیرد.

تشخیص کودک دست و پا چلفتی (خام حرکت) کار سختی نیست.کودکی است که با ظاهر طبیعی در انجام کارها دچار مشکل می شود و دائما توجه بزرگسالان و همبازی هایش را به دلیل انداختن وسایل ، پشت پا خوردن و افتادن های مکرر جلب می کند، احتمالا در یادگیری نوشتن ، نقاشی کردن ، بستن دکمه لباس و بند کفش دردسر دارد و در حین یادگیری مهارت های جدید ناامید می شود و عموما مورد تمسخر سایر کودکان قرار می گیرد. این کودکان به دلیل این خامی حرکت و انتظار رقابتی که از آنها در جامعه وجود دارد ، عزت نفس های پایین دارند

کودکی که مهارت های کم در رشد حرکتی دارد ، از فعالیت های جسمی دوری کرده و بیشتر بازیها و سرگرمی های نشسته دارد و در طی فعالیت های جسمی ، رفتار پرخاشگرانه و با دلقک گونه به خود می گیرد.

بر اساس تئوری رشد ، حرکات اولیه نوزاد غیر ارادی هستند و نوزاد ،با دامنه وسیعی از تجارب درکی از طریق حس های بدن مواجه می شود که شامل بینایی، شنوایی، لامسه ، چشایی، بویایی ، آگاهی وستیبولار(حس جاذبه و حرکت خاص از گیرنده های گوش داخلی)و عمقی (حس وضعیت و حرکت بدن حاصل از گیرنده های عضلات و مفاصل) است.

نوزاد ابتدا این حس ها را بصورت غیر ارادی دریافت می کند، مثلا وقتی در آغوش گرفته می شود،تکان داده می شود ، تغذیه و نوازش می شود. بتدریج ، حرکاتی را که برایش لذت بخش بوده اند ، یاد می گیرد و سعی می کند آنها را تکرار کند.

مهارت های حرکتی جدید ، بایستی تمرین و تکرار شوند تا روان، درست و هماهنگ شوند.کودکانی که انگیزه ای برای یادگیری ندارند و از تلاش جسمی لذت نمی برند و درک حسی آنها نادرست است ، انگیزه ای برای تمرین مهارت های حرکتی ندارند.

* به این ترتیب ، اختلال هماهنگی رشدی(DCD) عبارت است از :

آسیب آشکارا در هماهنگی حرکتی که در فعالیت های روزمره کودک و مهارت های تحصیلی اش تداخل ایجاد کرده و به دلیل مشکل پزشکی خاصی هم نیست، البته می تواند با سایر اختلالات مثل کم توانی ذهنی ، نقص توجه ، بیش فعالی ، اختلالات نافذ رشد و سندرم آسپرگر وجود داشته باشد.

در تخمین های جدید ، بیش از ۱ از هر ۱۰ کودک مدرسه ای ، اختلال هماهنگی رشدی دارند ، در مورد کودکانی که اختلال یادگیری (L.D) دارند ، آمار به ۹۰ درصد می رسد.

* اغلب این کودکان خصوصیات زیر را دارا هستند :

** نارس و یا زودرس و یا با وزن کم متولد شده اند.

** در کسب نقاط عطف حرکتی مثل گردن گرفتن ، خزیدن و … تاخیر داشته اند.

** مشکلات توجهی و یا ناتوانی یادگیری دارند.

* علائم کودک در مدرسه :

** دوری از بازی ها و آموزش های جسمی و حرکتی

** احتمالا نمی دوند ، نمی پرند و مثل همسالانشان شوت نمی کنند و توپ نمی گیرند

** مداد را بد می گیرند

** کاردستی های خوبی درست نمی کنند

** مشکل در یادگیری و در ریاضی دارند

** مشکل در کپی کردن از روی تخته دارند

** بد خط هستند

** مشکل در برنامه ریزی و تکمیل کار دارند

** مشکل در حفظ دوست دارند

* علائم در منزل :

** تاخیر در مراحل رشد

** مشکل در بالا و پائین رفتن از پله

** مشکل در لباس پوشیدن

** مشکل در چیدن و ترتیب بندی پازل

منبع : edunews.ir

رسانه ۷ –هر یک دقیقه ای که وقت بچه‌ها برای بازی‌های رایانه ای هدر می‌رود، از شناخت دنیای اطراف باز می‌مانند

این روزها زندگی در دنیای مجازی بخش وسیعی از روزمرگی‌های کوچک و بزرگ را در بر گرفته و در دنیایی که بازی با برنامه های تلفن همراه و تبلت و لپ تاپ جای خود را به گرگم به هوا و یک قل دو قل داده است، می‌توان دورهمی های کودکانه در دنیای دیجیتال را یکی از دغدغه های اصلی پدر و مادرها دانست.

با این حال به عقیده روان‌شناسان و متخصصان حوزه علوم آموزشی نمی‌توان میان دنیای دیجیتال و کودکانه های کوچک‌ترها خط قرمز کشید و باید این مسئله را پذیرفت که اگرچه زندگی در عصر فناوری و علاقه‌مندی کودکان به بازی‌های رایانه ای، گاهی اوقات برای بزرگ‌ترها دردسر آفرین می‌شود، اما باید قبول کرد که در دنیای جدید، خریدن یک دستگاه رایانه یا تبلت با توجه و نیازها و قابلیت‌های فرزندتان و نظارت بر فعالیت‌های کودکان به نفع او خواهد بود.

کافی است با اجرای این قوانین ساده با فرزندانتان در دنیای فناوری هم گام شوید و آن‌ها را راهنمایی کنید. تا ورود فرزندتان به پیش دبستانی منتظر بمانید اگر از آن دسته پدر و مادرهایی هستید که در خانه فرزند کنجکاو کوچک‌تر از سه سال دارید، بهتر است دور خرید تبلت یا لپ تاپ را خط بکشید.

کودکان در دو سال اول زندگی، جهان اطرافشان را فقط با درک واقعیت‌ها تجربه می‌کنند و هر یک دقیقه ای که وقت آن‌ها برای دیدن برنامه های تلویزیونی یا بازی‌های رایانه ای هدر می‌رود، از شناخت دنیای اطراف باز می‌مانند، از طرف دیگر نباید فراموش کنید، فرزند شما پیش از سن سه سالگی با کمک چشم، گوش، زبان و دست و پا دنیای اطرافش را می‌شناسد و با استفاده از مهارت‌های حرکتی و فعالیت رشد می‌کند، بنابراین رایانه وسیله مناسبی برای رشد و پیشرفت مهارت‌های کودکان در سه سال اول زندگی نیست.

در واقع راه رفتن، صحبت کردن و بازی با گروه های همسال به رشد کودک در این سنین کمک می‌کند. بنابراین بهتر است خرید تبلت را به پس از برگزار کردن جشن تولد سه یا چهار سالگی اش موکول کنید چرا که با ورود کودک به دوره پیش دبستانی، می‌توانید از نرم افزارهای آموزشی برای کمک به رشد ذهنی فرزندتان و یادگیری بهتر کمک بگیرید و با کمک برنامه‌ها و سایت‌های مفید، کاربرد استفاده صحیح از کامپیوتر را از همان سال‌های اولیه زندگی به کودک خود آموزش دهید.

به او کمک کنید تا از طریق سایت‌های مختلف آموزشی مهارت زبان آموزی یا ارتباطات اجتماعی را بهتر بیاموزد ساعت کار با رایانه را محدود کنید فراموش نکنید مدیریت استفاده از رایانه بر عهده والدین است.بنابراین استفاده از بازی یا برنامه های کامپیوتری را به گونه ای برنامه ریزی کنید که در حضور دیگر اعضای خانواده انجام بگیرد.

در روز ساعت مشخصی را برای استفاده از برنامه‌ها یا جستجو در سایت‌های اینترنتی را در نظر بگیرید و در کنار آن انجام فعالیت‌هایی مانند کتاب‌خوانی یا گشت و گذار در موزه و پارک و ارتباط با دنیای واقعی را از یاد نبرید چرا که کودک با انجام این گونه فعالیت‌ها است که به تقویت مهارت‌های اجتماعی، زبان آموزی و رشد شناختی آن‌ها کمک می‌کند.
فراموش نکنید پدر و مادر و بزرگ‌ترهای خانه برای کوچک‌ترها الگو به حساب می‌آیند و باید ابعاد مفید استفاده از رایانه را به فرزندشان معرفی کنند.

استفاده صحیح از رایانه باعث می‌شود تا فرزند شما در یادگیری مهارت‌های غیر کلامی پیشرفت کند، و همچنین روش‌های حل مسئله را به خوبی خواهد آموخت و خلاقیت در او شکوفا می‌شود. محققان روان شناسی معتقدند، برای کودکان سه تا پنج سال کار با رایانه نباید بیش‌تر از نیم ساعت در روز به طول بینجامد و این مدت زمان برای پنج تا هفت ساله‌ها یک ساعت در روز توصیه می‌شود.

نوجوان‌ها هم بهتر است، بیش‌تر از دو ساعت وقت خود را صرف کار با رایانه نکنند. با این حال فراموش نکنید که ارتباط کودکان و نوجوانان با دنیای مجازی و کار با نرم افزارهای مختلف همان اندازه که مفید است می‌تواند آسیب زا باشد، بنابراین با تعیین محدوده زمانی و مشخص کردن سایت‌های مجاز برای فرزندتان آن‌ها را تحت نظارت خود قرار دهید.
به خاطر داشته باشید استفاده طولانی مدت از این نوع سیستم‌ها می‌تواند بر نحوه تعامل کودک با دنیای اطرافش تأثیر بگذارد و او را از برقرار کردن روابط عاطفی موثر با اعضای خانواده محروم سازد.

منبع : islamiclife.ir